Rijnsburg | Magandang Araw!

Penicilline kweek?

Geplaatst op 13 november 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 19, 2020

Riet heeft de gewoonte om restjes die overblijven in plastic doosjes te stoppen en die in de koelkast te bewaren, want is vaak zonde om weg te gooien en iemand eet het de komende dagen wel op, op brood op zo. En kijk, dat eerste is waar maar het tweede helaas maar al te vaak niet. Sterker nog, het gebeurt eigenlijk veel te weinig dat zo’n restje nog wordt opgegeten en na een tijdje moet het bewaarde restant alsnog worden weggegooid omdat het niet goed meer is.

Dat laatste gebeurt trouwens vaak pas op een moment dat er weer iets in de koelkast moet worden gezet en er geen ruimte meer blijkt te zijn. Dan worden alle plastic doosjes nog eens bekeken en vrijwel altijd verdwijnt de inhoud van die doosjes dan alsnog in de GFT-bak.

Some slipt er wel eens iets tussendoor, zoals ik vandaag ontdekte. Mijn oog viel toevallig op een plastic doosje wat blijkbaar al een tijd aan de aandacht ontsnapt was of in ieder geval niet in de weg heeft gestaan, want toen ik de inhoud bekeek zag ik wat nog het meest leek op een poging van Riet om haar eigen penicilline te kweken…

De laatste keer dat ik zoiets heb gezien was toen we tien jaar geleden na een overhaast vertrek uit Kuala Lumpur drie weken in Nederland verbleven vanwege het overlijden van mijn vader. Bij terugkomst in ons appartement in Kuala Lumpur vonden we een brood op het aanrecht wat er ongeveer net zo uitzag…

Een nieuwe ouwe hobby

Geplaatst op 11 november 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 19, 2020

In mijn jeugd heb ik heel wat uurtjes doorgebracht met het bouwen van modelvliegtuigen. Deze hobby was ooit aangewakkerd door mijn neef Aad die toentertijd in opleiding zat bij de Koninklijke Luchtmacht en daar blijkbaar zijn vrije tijd vulde met het bouwen van vliegtuigmodellen. Als ze klaar waren kreeg ik ze en mijn vader zorgde er dan voor dat ze een mooi plekje kregen in de slaapkamer die ik deelde met mijn broer. Zo had ik op alle muren van de slaapkamer vliegtuigen hangen, met garendraadjes aan een klein spijkertje.

Toen ik een jaar of tien was begon ik zelf modelletjes te kopen. Meestal waren dat kleine vliegtuigjes van het merk Airfix die toen in elke speelgoedwinkel te koop waren, in een plastic zakje voor de somma van een gulden vijftig, wat ongerekend iets van zeventig eurocent is. Voor mijn verjaardag en Sinterklaas was mijn verlanglijstje altijd steevast gevuld met grotere modellen die ik me van mijn zakgeld niet kon veroorloven. Mijn verzameling groeide zo in de loop van een paar jaar gestaag uit tot meer dan veertig modellen die verspreid over onze hele slaapkamer hingen en stonden. Een enkel model, een wel heel erg mooi gelukte Spitfire in de toentertijd grootste schaal van 1:24, kreeg zelfs een ereplaats in de huiskamer, op mijn vader’s aquarium.

Een tijd geleden kwam het zomaar ter sprake dat ik eraan dacht om deze hobby, waar ik bijna vijftig jaar geleden mee was gestopt, weer op te pakken. Mijn zoons pikten dat op en zo kreeg ik dit jaar voor vaderdag mijn eerste schaalmodel, een Lockheed F-104 Starfighter van het merk Revell. Tijdens mijn vorige verlofperiode had ik al voorzichtig een beginnetje gemaakt met het eerste lijm- en schilderwerk, wat onwennig nog na zoveel jaren, maar deze verlofperiode wil ik dit model helemaal af krijgen. En het begint al wat te lijken:

Reuzenkonijn…

Geplaatst op 9 november 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 19, 2020

Maandag vandaag en dat is inmiddels al zo’n beetje onze vaste oppasdag voor Gijsje. Ze wordt ’s morgens gebracht door haar vader of haar moeder en ze wordt, afhankelijk van het schema van haar ouders, dan ergens in de loop van de middag weer opgehaald. En omdat ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn verlofperiode zit kan ik me eindelijk weer eens wijden aan mijn plicht als voorlees-opa.

Een vast ritueel is ’s morgens ook dat Riet Gijsje meeneemt op koffiebezoek aan Oma Nieuwkoop, waar dan meestal ook Zoë en Faye, Oma’s andere achterkleinkinderen, op bezoek zijn.

En er moeten natuurlijk ook boodschappen worden gedaan en ook daar neemt Riet Gijsje mee. Vandaag moest er ook even een boodschap worden gedaan bij Welkoop bij ons aan de overkant en daar nam Gijsje een kijkje bij de konijnen.

Zelf keek ik ook wel even op toen ik de foto zag die Riet had gemaakt want zulke enorme konijnen zie je toch niet vaak…

Laatste dag van deze shift

Geplaatst op 5 november 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 19, 2020

Het zit er weer op voor vier weken na vandaag want dit is de laatste werkdag van deze shift. Geen erg vrolijke shift natuurlijk na het bizarre telefoontje wat ik een maand geleden kreeg met de mededeling dat het voor mij afgelopen is in Irak per 1 februari volgend jaar. Dat betekent dat dit mijn op een na laatste volle shift was, alleen december nog en dan zit het er vrijwel al op. Technisch gesproken heb ik aan het eind van januari nog drie dagen tot het einde van mijn contract maar die tel ik niet als een shift want veel zal ik die dagen niet doen behalve overdracht van werk.

Gezien de onveranderde situatie rond het Corona-virus verwacht ik dat de komende vier weken wel weer net zo zullen verlopen als de vorige verlofperiodes, veel thuis zitten, een paar keer per week naar de sportschool en verder maar proberen mezelf aangenaam bezig te houden. Dat laatste lukt gelukkig altijd wel met veel lezen en natuurlijk veel Netflixen (ik kan er niks aan doen, ik ben nou eenmaal gek op films).

En hopelijk mogen we de komende vier weken ook veel genieten van de aanwezigheid van onze kleindochter Gijsje want tijdens een shift heb ik natuurlijk niet veel gelegenheid om me met haar bezig te houden, ook al zit ze op oppasdagen toch de hele dag bij ons in huis. En dat vind Gijsje zelf ook jammer geloof ik want ze vind het altijd hartstikke leuk als ik haar voorlees…

Ik keek net als bij de meeste shifts die ik volledig van thuis uit heb gewerkt uit naar het einde. Vreemd genoeg heb ik veel meer moeite met het thuis werken en het vroege opstaan en de eindeloos lijkende werkdag op mijn werkkamer dan ik ooit heb gehad met de dagen in KAZ. Daar stond ik veel vroeger op, half vijf liep de wekker daar al af, en de werkdag was net zo lang maar toch viel het me veel minder zwaar.

Logisch natuurlijk omdat je daar tijdens de werkdag veel meer afleiding hebt. Je loopt af en toe wat rond, je praat met collega’s, je vergaderingen zijn vrijwel allemaal met mensen in dezelfde kamer in plaats van jij alleen pratend tegen een beeldscherm, en dat alles mis ik thuis enorm. Hoewel het werken op rotatie-basis met vier weken op en vier weken af mij in eerste instantie heel erg goed is bevallen werd dat enthousiasme een heel stuk minder toen ik mijn shifts thuis moest gaan afwerken.

In dat opzicht vind ik het dus niet eens heel vervelend als daar eind januari een eind aan komt want zelfs als dat niet zo was geweest dan zat een terugkeer naar KAZ er voorlopig toch niet in. Er is al aangekondigd dat er voor oktober volgend jaar sowieso niemand gerepatrieerd gaat worden…

Nazomeren

Geplaatst op 26 oktober 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 13, 2020

Ondanks dat het al eind oktober is hebben we de afgelopen dagen mooi weer gehad met veel zon en heel aardige temperaturen. Dat maakte dat het in onze nieuwe serre af en toe heel aangenaam vertoeven was.

Riet spendeert er echt heel veel tijd en zit daar meer dan in de woonkamer. Ook ’s avonds als de temperaturen toch wel drastisch naar beneden gaan zit ze nog tot laat buiten met een boek of met haar iPad. Ze zet dan nog niet eens de terraskachel aan maar zit of ligt ze op de bank onder een deken.

Overdag koesteren onze katten zich ook erg graag in het zonnetje, en het tafereel wat ik vandaag aantrof vroeg er gewoon om om gefotografeerd te worden. Abby uitgestrekt haar buik warmend in de zon, en daaromheen de duidelijke aanwijzingen van de aanwezigheid van Riet…

Het weerbericht geeft wel steeds aan dat er de komende dagen slechter weer met veel regen zit aan te komen. Want ons betreft mag het zoals het nu is wel blijven tot half december, en dan strenge vorst en een witte Kerst…

Beschuitje met jam…

Geplaatst op 12 oktober 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 13, 2020

Vandaag was het weer een “oppasdag” dus Gijsje werd vanmorgen vroeg door Martin gebracht. Ze had nog geen ontbijt gehad omdat ze aan de late kant wakker was geworden maar dat was uiteraard voor Oma geen probleem. Riet maakte een paar beschuitjes klaar met bosbessenjam en dat die gewaardeerd werden is wel te zien op de bijgaande foto…

Zelf zit ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn shift en ik heb alweer een gesprek gehad met een aantal mensen, waaronder mijn manager. Dat werd gezien de omstandigheden geen echt leuk gesprek en eigenlijk heb ik ook helemaal geen zin in dit soort gesprekken. Er is een beslissing genomen door het management en dan kun je wel eindeloos gaan zitten debatteren over het hoe en waarom maar dat is naar mijn mening volkomen zinloos want er verandert toch niks aan die beslissing.

Ik ben uiteraard al wel voorzichtig begonnen met het bekijken van mijn opties voor de toekomst, althans voor de periode van twee jaar die ik nog te gaan heb tot aan mijn pensionering, en veel zal daarbij afhangen van wat er binnen Shell gaat gebeuren begin volgend jaar….

Roeiers

Geplaatst op 10 oktober 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 25, 2020

Het weer knapt zowaar een beetje op in die zin dat het niet meer de hele dag regent. Er zijn nu meer en langere droge periodes, al blijft het nog steeds wel zwaar bewolkt waardoor het er ook midden op de dag somber uitziet. Er is op het kanaal achter ons huis dan ook geen parade van plezierbootjes zoals op mooie zonnige dagen. in de afgelopen dagen met erg slecht weer was er maar sporadisch een bootje te zien en het enige regelmatige verkeer op het water was de zandboot die onverschillig de omstandigheden drie keer per dag heen weer vaart.

Vandaag zag ik een niet erg gebruikelijk tafereel, een paar roeiboten van een roeivereniging hier in de buurt:

Herfstweer

Geplaatst op 8 oktober 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 19, 2020

Morgen begint zoals de zaken er inmiddels voorstaan mijn voorlaatste shift. Hierna heb ik nog een laatste shift in december en dan zit mijn job bij BGC er al weer op. Al met al werk ik toch al weer ruim meer dan twee jaar in deze job, al lijkt het veel korter omdat ook nu weer de tijd is omgevlogen.

Datzelfde gevoel heb ik bij al mijn buitenlandse jobs gehad: je tekent een contract voor een paar jaar en vooraf denk je hoe lang dat gaat duren maar achteraf blijkt iedere keer weer dat het om is voor je er erg in hebt. Het lijkt pas kort geleden dat Riet en ik naar Kuala Lumpur vertrokken voor wat toen een drie-jarig verblijf in Maleisië leek te worden, en dat is toch deze maand al weer tien jaar geleden…

Voor wat betreft het weer hoef ik er niet over in te zitten dat ik de komende vier weken weinig buiten zal komen want dat is de afgelopen dagen bar en boos. Het is een paar dagen geleden gaan regenen en dat doet het nog steeds en het lijkt wel zonder ophouden. Het is ook een stuk kouder dan een week geleden en het is eigenlijk bijna niet voor te stellen dat we twee weken geleden nog een paar dagen hadden met temperaturen van rond de dertig graden. De herfst is dus gearriveerd en het lijkt er niet op dat die van plan is nog plaats te gaan maken voor een mooie nazomer…

De weersvoorspellingen hebben het al over een zeer strenge winter die we zullen gaan krijgen. Nou hebben ze dat de afgelopen jaren wel meer gedaan, vorig jaar nog zelfs, maar daar is tot nu toe erg weinig van terecht gekomen. Integendeel, de laatste winters waren zo mild dat het zelfs bijna niet heeft gevroren. Zelf kijk ik wel uit naar een strenge winter want ik hoop nog steeds dat ik een keer vanuit mijn tuin zo op het bevroren kanaal kan stappen. Mijn schaatsen liggen al klaar….

Werkzaamheden aan de overkant

Geplaatst op 5 oktober 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 25, 2020

Aan de overkant van het kanaal zijn de werkzaamheden voor het bouwrijp maken van de grond inmiddels in volle gang. De hele punt die begrenst wordt door het Oegstgeester Kanaal en de Vliet is op de schop en we horen de hele dag het geluid van de graafmachines en de af en aan rijdende vrachtwagens met zand.

Volgens de aankondigingen komen er op dit stuk woningen te staan in het luxere segment, twee-onder-een-kap woningen en helemaal achteraan een paar alleenstaande villa’s. Luxe is hier wel het juiste woord want de prijzen schijnen te beginnen bij zevenhonderdvijftig duizend euro…

Net acht de oranje graafmachine is te zien dat er een brede waterpartij is uitgegraven en helemaal rechts is de eerste aanleg al te zien van de toegangsweg naar het nieuwe gedeelte vanaf de Dijk die dus recht tegenover ons huis komt te lopen. Op het gedeelte links tegenover ons huis, het deel waar al een gedeelte van de nieuwe wijk is verrezen en wat grenst aan de rest van het dorp, is nog geen enkele activiteit geweest na egaliseren van de afgraving naast het parkje wat daar is aangelegd. We hadden eigenlijk verwacht dat ze daar eerst zouden gaan bouwen maar dat is dus blijkbaar toch niet het geval.

Hoogbouw aan de overkant

Geplaatst op 25 september 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 13, 2020

Sinds deze week staat er een groot bord aan de overkant van het kanaal waarop te zien is hoe het appartementencomplex eruit gaat zien wat daar zal verrijzen als onderdeel van het plan De Horn. Het ziet er naar uit dat het een behoorlijk groot gebouw gaat worden wat zal gaan bestaan uit koopappartementen maar ook appartementen die als bestemming sociale huurwoningen zullen krijgen.

Zoals het er nu uitziet gaat het gebouw een veel groter stuk grond gaan beslaan dan we oorspronkelijk dachten aan de hand van de afgraving zoals die op de foto is te zien rechts van het bord. De laatste overzichtsfoto’s die zijn gepubliceerd laten zien dat het gebouw waarschijnlijk net niet tot tegenover ons huis zal komen te staan maar het zal wel een heel groot deel van de tegenoverliggende oever gaan beslaan. Voor wat het uitzicht betreft gaan we er dus niet echt op vooruit.

Het wordt ook hoogbouw van vier verdiepingen hoog en daar is een aanzienlijk deel van de bewoners aan onze kant van het kanaal dan ook niet blij mee, met name natuurlijk de buren die het gebouw wel recht tegenover zich krijgen. Er is zelfs een hele tijd geleden al een petitie gestart om het plan zodanig gewijzigd te krijgen dat er geen hoogbouw in De Horn zou komen maar die petitie heeft dus geen enkel effect gehad.

Wij hebben die petitie overigens niet ondertekend want zoals Riet terecht opmerkt, er is een enorm tekort aan woningen en mensen moeten toch ergens wonen. Bovendien, uitzicht is niet iets wat je bij je huis koopt en bovendien waren de plannen al grotendeels bekend toen wij ons huis kochten…

Mist in de ochtend

Geplaatst op 22 september 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 11, 2020

De afgelopen twee weken is het over het algemeen erg mooi weer geweest met vrijwel iedere dag temperaturen boven de twintig graden. Vorige week hadden we zelfs een paar dagen waarbij de temperatuur tegen de dertig graden liep, erg warm dus voor de tijd van het jaar. Maar er zit een drastische weeromslag aan te komen als we de weersvoorspellingen moeten geloven en dat zou vanaf morgen gaan beginnen met regen, wind en veel lagere temperaturen. De voorspellingen zijn dat de temperaturen overdag nog net boven de tien graden komen maar daar ’s nachts onder duiken, het wordt dus weer tijd voor een extra dekbed.

Er zijn vannacht al wat buien gevallen en vanmorgen was het goed te merken dat er veel vocht in de lucht zat want er hing een dikke mist. Zo dik zelfs dat je vanuit onze tuin de overkant van het kanaal vrijwel niet kon zien. Het zag er zo uit:

E-Bike opgehaald

Geplaatst op 11 september 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 11, 2020

Het weerbericht was gunstig en het leek dan ook een prima dag om mijn nieuwe E-bike op te gaan halen in Moordrecht en deze vervolgens naar huis te rijden. Riet bracht me weg en de verwachting was dat ik snel na het ophalen van de fiets op weg zou kunnen gaan naar huis maar dat liep toch onverwacht even anders.

Nadat ik nog wat noodzakelijke accessoires had aangeschaft (een goedgekeurd kettingslot en snelbinders voor op de bagagedrager) en alles had afgerekend ging ik naar de werkplaats om de fiets op te halen. Daar aangekomen was er meteen een probleem, de accu bleek ondanks dat dat vorige week was afgesproken niet opgeladen en ik zou er met geen mogelijkheid mee thuis komen. Snel werd er geregeld dat de accu een half uur aan een snellader zou worden gelegd maar het betekende voor mij dus wachten met een bakkie automaat-koffie.

Na een half uur bleek de accu nog maar net genoeg opgeladen om mee thuis te komen (wat is dan het nut van een snellader zou je zeggen) maar ik besloot het er maar op te wagen. Ik was nog geen honderd meter op weg toen ik merkte dat het schakelen van de zevende naar de achtste versnelling niet goed ging en ik keerde dus om. In de werkplaats zou een monteur ernaar kijken maar het betekende weer wachten. Na een half uur piepte de bieper die je meekrijgt ten teken dat de fiets klaar stond, ik haalde hem op en ging weer op pad.

Deze keer was ik al bijna een kilometer onderweg toen ik merkte dat het probleem met de versnelling nog niet was verholpen. Er klonk nog steeds een luide klik bij het schakelen van de zevende naar de achtste versnelling en het leek alsof de ketting niet meteen goed om het tandwiel viel. Weer terug dus en weer zou een monteur ernaar kijken. Na weer een half uur wachten kreeg ik de fiets terug met de mededeling dat het nu beslist goed moest zijn. Door ervaring wijs geworden ging ik dit keer niet meteen op weg maar probeerde eerst de versnellingen op het parkeerterrein bij de winkel. En wat denk je, nog steeds niet goed!

Deze keer kwam de monteur zelf bij het gesprek en ik raadde hem aan het zelf eens op de weg te proberen aangezien hij in de werkplaats geen probleem had kunnen vinden. Hij bleef erg lang weg en ik vermoedde dus al dat hij toch wat had gevonden. En jawel, na weer een half uur wachttijd kwam hij terug met de mededeling dat het probleem was gevonden en verholpen, het bleek een braam op een schakel van de ketting te zijn. Die nu was weggevijld en het zou nu dus in orde moeten zijn.

Twee en een half uur na aankomst bij 12GoBiking kon ik dus eindelijk op weg met mijn nieuwe fiets. Een probleem was daarbij dat ondertussen de batterij van mijn telefoon zodanig leeg was dat ik geen gebruik meer kon maken van de routeplanner en ik moest dus zelf mijn weg naar huis zien te vinden. Dat lukte, zij het dat ik niet de kortste weg had kunnen vinden maar een iets langere weg via Zoetermeer.

Onderweg dacht ik eerst dat die veel geroemde trap-ondersteuning van E-bikes toch wel wat tegenviel want ik trapte me nog steeds de tandjes tegen de wind in. Totdat mijn oog op het display aan het stuur viel en ik zag dat ik in plaats van de met tegenwind gebruikelijke achttien of negentien kilometer per uur nu gewoon een soepel tempo reed van meer dan vijfentwintig kilometer per uur…

In Leiden kreeg ik toch nog een extra handicap want ondanks dat ik de ondersteuning op de zuinigste stand had staan (vandaar ook dat ik toch nog flink moest trappen met tegenwind) was daar de batterij leeg en moest ik het het laatste stuk doen zonder ondersteuning van de motor. Plusplunt was dat de fiets desondanks prima reed, alleen nu dus als een gewone fiets. De verhalen die ik had gehoord over E-bikes die zonder ondersteuning niet vooruit te branden zijn of heel zwaar trappen gaan dus voor deze fiets in ieder geval niet op.

Na een rit van precies twee uur was ik thuis en ging de fiets meteen aan de stekker om op te laden.

Nieuwbouw aan de overkant

Geplaatst op 9 september 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 13, 2020

Recht tegenover ons huis ligt aan de andere kant van het kanaal een groot stuk braakliggende grond. Toen wij hier drie en een half jaar geleden kwamen wonen was er op het gedeelte achteraan wat tegen de grens van de bebouwing van het dorp aanligt net een begin gemaakt met nieuwe bebouwing. Inmiddels is er al een flink gedeelte van de nieuwe wijk De Horn gerealiseerd en sinds ongeveer een jaar helemaal bewoond.

De bedoeling was toen al dat de wijk zich zal gaan uitbreiden totdat het hele stuk wat begrenst wordt door de Vliet en het Oegstgeester Kanaal is bebouwd. Dat betekent dat er bij ons aan de overkant ook huizen gebouwd zullen gaan worden, maar niet alleen huizen want de planning laat zien dat er ook een appartementencomplex gebouwd zal gaan worden.

Er was een tijd geleden al wat activiteit geweest op de plek waar het appartementencomplex moet gaan verrijzen maar het was beperkt tot het afgraven van grond. Een paar dagen geleden verschenen er weer vrachtwagens die nieuwe grond kwamen storten in de afgraving, en dat zou een sein kunnen zijn dat de werkzaamheden voor de bouw binnenkort zullen gaan beginnen.

Bestelde E-bike eindelijk gearriveerd

Geplaatst op 3 september 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 11, 2020

Ik was al een tijdje aan het kijken naar een e-bike en ook Riet begon interesse te tonen want die maakte maar zelden gebruik van haar huidige fiets die ze een “onding” noemde. Ik dacht dat dat laatste overdreven was totdat ik een keer van haar fiets gebruik maakte omdat deze een grote mand voorop heeft zitten. Het bleek dat Riet beslist niet had overdreven, de fiets heeft drie versnellingen die of te licht of te zwaar zijn en de terugtrap-rem is helemaal een drama. We besloten zo’n drie maanden geleden om eens een kijkje te gaan nemen bij 12GoBiking, een grote wielerzaak in Moordrecht die een enorme keus heeft. Bovendien beschikt deze zaak over een inpandige testbaan en Robin had er tot redelijke tevredenheid ook al eens een fiets gekocht.

Hoewel we eigenlijk voor mij gingen kijken zag Riet meteen al een geschikte fiets die bovendien nog eens flink was afgeprijsd. Haar deal was dan ook binnen een half uur (inclusief proefritje) afgerond en aangezien de fiets gratis thuis kon worden bezorgd had Riet een paar dagen geleden al de beschikking over haar nieuwe e-bike, een Trek van het model Distinct+ 1.

Voor mij lag het wat ingewikkelder want de fiets die ik op het oog had, net als Riet ook een Trek maar van het model Allant+ 7, was niet op voorraad en moest besteld worden. De fiets werd besteld onder voorwaarde dat ik alsnog van de koop kon afzien als ik me ondertussen bedacht of de fiets na aankomst toch niet bleek te bevallen. De leveringsdatum werd een aantal keren uitgesteld mede door productieproblemen vanwege het Corona-virus, maar vorige week kreeg ik dan eindelijk bericht dat de fiets was gearriveerd en vandaag ging ik samen met Riet langs om hem te bekijken en een proefritje te maken.

De proefrit beviel uitstekend, de twijfels die ik had werden erdoor weggenomen en bovendien zag de fiets er gewoon hartstikke goed uit. Volgende week vrijdag, op de eerste vrije dag van mijn volgende verlofperiode, ga ik de fiets ophalen en ik ga hem gelijk goed inwijden want als het weer mee zit ben ik van plan hem naar huis te rijden vanaf de winkel Moordrecht…

Pannenkoeken

Geplaatst op 28 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 9, 2020

Vandaag was het een bijzondere oppasdag want onze kleindochter Gijsje zou vannacht weer bij ons blijven slapen omdat haar vader en moeder een bruiloft hadden in Groningen en daar zouden overnachten.

Oma zorgde (uiteraard) vanavond bij het eten voor iets wat Gijsje heel erg lekker vindt en dat was pannenkoeken. Nou zit daar wel een kleine voorgeschiedenis aan vast want de vorige keer dat Gijsje bij ons had overnacht hadden we ook pannenkoeken gegeten en dat liep niet zo best af.

Gijsje had met smaak zeker vier pannenkoeken naar binnen gewerkt en daar werden we in eerste instantie wel blij van, maar die blijdschap verdween ’s nachts toen ze wakker werd met buikpijn en vervolgens ons hele bed onderkotste. Gewaarschuwd door deze ervaring kreeg Gijsje vandaag dus niet meer dan twee pannenkoeken…

Uiteraard werd er voor het slapen gaan nog wel even door Opa voorgelezen.

Weer een shift thuis werken

Geplaatst op 20 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffseptember 15, 2020

Ik ben inmiddels al weer een week aan het werk en dat is nog steeds vanuit huis. De laatste berichten uit Irak geven een weinig hoopgevend beeld van de situatie rond het Corona-virus, het wordt daar in feite nog steeds met de dag erger en de kans dat er op korte termijn een terugkeer naar KAZ inzit lijkt steeds kleiner te worden. Dat gaat zoals het er nu uitziet zeker niet voor het eind van het jaar gebeuren en de verwachting is zelfs dat misschien het eerste kwartaal van het volgend jaar niet eens mogelijk zal zijn. Gezien het feit dat mijn contract loopt tot halverwege mei volgend jaar wordt het de vraag of ik überhaupt ooit nog terug zal keren naar KAZ.

Thuis werken voorlopig dus, en dat valt op dit moment helemaal niet mee door de extreme hitte waar Nederland op dit moment mee heeft te kampen. Mijn kamer op de tweede verdieping heeft weliswaar een raam wat open kan maar omdat de kamer zich op het zuiden en dus aan de zonkant bevindt is het er verschrikkelijk warm.

Er is nauwelijks ook verkoeling te krijgen want het tocht niet of nauwelijks in ons veel te goed geïsoleerde huis en het enige wat ik dus kan doen is een kleine ventilator op de hoek van mijn bureau zetten zodat ik in ieder geval daarvan nog een fris windje krijg.

Daarnaast valt het niet mee om te werken als je ook nog eens voortdurend geïnterrumpeerd wordt door een kat die over je bureau heen gaat lopen en uiteindelijk besluit om pontificaal bovenop je laptop en recht voor je beeldscherm een dutje te gaan doen…

Loopfiets voor Gijsje

Geplaatst op 14 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffseptember 15, 2020

Riet had een tijdje geleden al een driewieler gekocht voor Gijsje waar ze bij ons mee zou kunnen spelen in de tuin. Ze was gewaarschuwd door haar zus Ans die hem had zien staan bij de Kringloopwinkel in Rijnsburg en meteen haastte Riet zich er naar toe om de driewieler te confisceren voor de somma van vijf euro. Jammer genoeg vond Gijsje de driewieler niet zo interessant als we hadden gehoopt, ze vond de loopfiets van nichtje Zoë veel leuker.

Riet maakte daar geen punt van, temeer omdat ze nog wat spaarpunten had van ik geloof de Ziggo, en in de catalogus van dingen die je met die punten kon aanschaffen stond ook een loopfietsje. De bestelling werd gedaan en vandaag werd het fietsje geleverd.

Nu maar hopen dat het beter in de smaak valt bij Gijsje als de driewieler…

Wandversiering

Geplaatst op 8 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffseptember 8, 2020

Onze nieuwe serre staat nu precies een maand en in die paar weken zijn we al bezig geweest met het inrichten ervan. Behalve het tuinstel wat we al hadden hebben we bij het nieuwe tuincentrum “De Bosrand”, langs de A44 bij Oegstgeest en dus eigenlijk vlak bij ons om de hoek, een leuk stelletje gekocht bestaande uit een klein rond tafeltje met twee klapstoeltjes. Uiteraard zijn er ook nieuwe kussens gekomen en wat planten, waaronder een sinaasappelboompje, maar we zaten nog wel tegen die kale witte wand aan te kijken.

Riet had al een wandkleedje opgehangen wat ze gekregen had van haar Maleise vriendin Nonni die het voor haar meegebracht had uit Miri, de stad in de Maleise provincie Sarawak op het eiland Borneo waar ze vandaan komt. Maar er was nog steeds veel lege ruimte, en ik kwam met het idee om daar wat foto’s op te hangen die ik zelf had gemaakt van de huizen waar we hebben gewoond in het buitenland. We zochten drie geschikte foto’s uit en een paar dagen gelegen werden ze afgeleverd.

We hadden ze af laten drukken op canvas zodat ze lijken op schilderijen. Het ophangen leverde wat problemen op want hoewel we special schroeven voor het aluminium handje hadden gekregen vond ik het zonde om er gaten in te maken en besloot ik van die haken te gebruiken die je kunt opplakken. Dat was niet meteen een succes want om de zoveel uur flikkerde er een foto naar beneden. Gelukkig raakten ze daarbij niet beschadigd maar het kostte toch de nodige moeite om het goed te krijgen. De truc bleek simpel, beter schoonmaken van de ondergrond door middel van Glassex.

En zo hangen er nu foto’s van ons huis op Sakhalin, ons appartement in Kuala Lumpur en onze riante villa in Manila:

Meer mini-lego

Geplaatst op 5 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffseptember 2, 2020

De volgende zending van AliExpress met de rest van het mini-lego straatje kwam gisteren binnen en dat betekende voor zowel Riet als voor mij weer werk aan de winkel. Gisteravond zaten we dan ook weer allebei aan de tafel met het eerste huisje van onze keuze uit de vijf die in de zending zaten, voor Riet een Nike winkeltje en voor mij een Dunkin’ Donuts. Het lijkt simpel omdat het zo klein is maar de kleine stukjes maken het lastig en bovendien hebben de huisjes zoveel detail dat we echt wel een paar uurtjes over zo’n huisje doen.

Vanavond waren de twee huisjes klaar en dat betekent nog vijf te gaan, dan hebben we het hele straatje compleet.

Constructie-werk begonnen…

Geplaatst op 3 augustus 2020 door Willem van den Kerkhoffseptember 2, 2020

De eerste stappen zijn gezet, ik ben begonnen met het in elkaar zetten (assembleren heet dat geloof ik met een duur woord) van mijn eerste vliegtuigmodel in ik denk zo’n vijftig jaar! Het was wel weer even wennen en het eerste wat ik ontdekte was dat mijn ogen niet meer zijn wat ze zijn geweest. Had ik vijftig jaar geleden geen enkele moeite met de pietepeuterige onderdeeltjes van een model op schaal 1:72, nu zie ik dat dus echt niet meer.

Ik moest dus al meteen op dag éen het besluit nemen om een hulpmiddel aan te schaffen. Na enig zoeken vond ik een loep met een ingebouwde lamp (of een lamp voorzien van een loep, net wat je wilt), en dat bleek de oplossing te zijn. Ik ben nou eenmaal een perfectionist en als ik een model ik elkaar zet dan doe ik dat net als vroeger, zo perfect mogelijk.

Dat houdt in dat ik dus niet alleen de buitenkant schilder maar ook de binnenkant en dan ook helemaal als in de opgegeven specificaties. En ik weet het wel, het meeste van dat schilderwerk zie je na het in elkaar zetten nauwelijks meer maar dat interesseert me niet, ik weet dat het er zit en dat geeft mij nou eenmaal voldoening.

Omdat ik zo’n pietlut ben moest ik wel voordat ik aan de bouw begon nog even langs de hoobyshop om meer verf aan te schaffen. De jongens hadden me weliswaar voorzien van alle benodigde verf die op de doos stond vermeld maar dat bleken dus alleen de basiskleuren the zijn. Op de instructies in de doos stonden veel meer kleuren, voor als je het echt helemaal perfect wilde doen, en ja, ik voelde me dus aangesproken…

Maar het begin is er zoals je op de foto kunt zien.

Oppassen…

Geplaatst op 30 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 20, 2020

Een van de voordelen van het Oma en Opa zijn is dat we regelmatig op onze kleindochter mogen passen. Gijsje komt als haar vader en moeder allebei moeten werken een dagje in de week naar ons toe, ook nu Martin tegenwoordig veelal vanuit huis werkt want met Gijsje over de vloer komt er van werken niet veel. En daar komen de Oma’s allebei heel goed van pas…

Vandaag was Gijsje weer bij ons en omdat het een prachtige dag was zaten we lekker in de tuin. Ans paste toevallig vandaag op haar kleindochter Zoë en ze kwam daarom naar ons toe zodat de kleintjes, die het overigens geweldig goed met elkaar kunnen vinden, lekker samen in de tuin konden spelen. Max, de hond van Ans, kwam zoals gebruikelijk ook mee en daarmee was het feest compleet.

Riet had een een een of ander bellenblaas ding gekocht waar het gezelschap zich een hele tijd mee vermaakte. Max vond er niet veel aan, die rent liever de hele dag achter een ouwe tennisbal aan die we speciaal daarvoor in de tuin hebben liggen…

Mini Lego

Geplaatst op 20 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 18, 2020

Toen ik een paar jaar geleden in Rijswijk werkte had ik twee collega’s die net als ik liefhebbers zijn van Lego. Toen ik naar Irak vertrok kreeg ik dan ook als afscheidskado een graafmachine van Lego van ze, “om mee te spelen in het woestijnzand”. Voordat het Corona-virus toesloeg zocht ik ze altijd even op als ik in Nederland was en we hebben nog steeds contact, al is dat de laatste maanden alleen nog via WhatsApp (met als groepsnaam Lego Zandmonster…)

Van een van deze collega’s kreeg ik een keer een huisje van een soort mini-Lego, van het merk LOZ. Dat is eigenlijk precies hetzelfde als Lego maar dan een stuk kleiner. Een week of wat geleden kwam ik dit huisje, een mini Apple Store, weer tegen in een la en ik besloot om eens op het Internet rond te speuren of ik wat meer kon vinden over dat mini-Lego van LOZ. Zo kwam ik erachter dat er nog veel meer van dat spul te koop is, en dat het bij de website van AliExpress in China te bestellen is voor een fractie van de prijs die hetzelfde spul in Nederland kost. En het grappige is dat je de huisjes bij AliExpress kunt bestellen zonder verpakking, de stukjes komen dan gewoon in een plastic zakje in plaats van in een doosje en dat is nog goedkoper.

En wat ook bleek, het huisje wat ik had gekregen is een onderdeel van een straatje van acht huisjes. Ik bestelde er gelijk twee bij AliExpress en die kwamen vandaag binnen. Tot mijn verrassing werd Riet ook helemaal enthousiast en ze wilde er ook eentje maken. En zo zaten we vanavond met z’n tweeën aan de tafel twee mini huisjes te maken. En dat niet alleen, we hadden er zoveel lol van dat ik meteen de resterende vijf huisjes van hetzelfde straatje ook heb besteld…

Verlof

Geplaatst op 17 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 20, 2020

Mijn shift van vier weken zat er gisteren weer op en vandaag is dus mijn eerste verlofdag. De overgang is zonder een dag of zelfs anderhalve dag reizen vanuit Irak eigenlijk behoorlijk saai, ik ben nog steeds gewoon thuis en het enige verschil is dat ik niet al vroeg naar mijn kamer hoef om daar zo’n beetje de rest van de dag te verblijven. Ook hoefde voor vandaag de wekker niet meer gezet te worden, al maakt dat de eerste dagen gewoonlijk geen verschil want dan ben ik toch vroeg op omdat ik dat ritme de afgelopen vier weken heb gehad.

Verlof betekent in deze tijd niet dat er helemaal geen contact is met het werk gedurende deze periode. Mijn back-to-back is al aardig ingewerkt maar hij heeft nog steeds regelmatig advies nodig en af en toe is er dus toch contact via WhatsApp of via Skype. En ik houd zelf de berichtgeving vanuit BGC in de gaten want in deze spannende tijden kunnen dingen plotseling veranderen. Waar ik uiteraard op hoop is dat er bericht komt dat we weer terug kunnen gaan naar Basrah maar eerlijk gezegd zit dat er de komende maanden nog niet in.

Maar er zijn meer redenen om contact met het werk te houden want er speelt nog veel meer. Zo zijn er maatregelen afgekondigd met betrekking tot ons salaris wat voor een deel bestaat uit vergoedingen voor het werken op locatie, en aangezien we al maanden thuis zitten met nog geen vooruitzicht op een snelle terugkeer staan die vergoedingen op de tocht. Jammer, maar het lag al in de lijn der verwachtingen en eigenlijk verbaast het ons allemaal dat het nog zo lang heeft geduurd voordat dit werd overwogen.

En verder is er natuurlijk nog de onstabiele economische en politieke situatie in Irak. Kortom, genoeg redenen om toch mijn werk-gerelateerde mail in de gaten te houden de komende vier weken…

Toch wat serre perikelen

Geplaatst op 11 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

De serre staat nu een paar dagen en we zijn al begonnen met het inrichten. We hebben het tuinstel wat op die plek stond weer neergezet, we hebben een leuk tafeltje met twee metalen klapstoeltjes gekocht, Ook hebben we wat planten neergezet, waaronder een sinaasappelboompje, en Riet’s trapje met plantjes. Om het geheel af te maken gaan we nog wat foto’s ophangen aan de witte wand.

Toch hebben we inmiddels ook wel wat commentaar op de afwerking want sommige dingen lijken toch in de haast niet helemaal te zijn afgemaakt. Zo lagen de tegels die verwijderd moesten worden tijdens de aanleg een beetje schots en scheef met soms behoorlijke opstaande randen (knap link als je op blote voeten of op slippers loopt) en de voegen zijn helemaal niet hersteld. Omdat ik geen zin had om te wachten tot iemand van het bedrijf hier naar kwam kijken heb ik besloten om deze zaken zelf aan te pakken. Dankzij de aanschaf van een rubber hamer, wat gereedschap om te voegen en voegcement heb ik de tegels zo goed mogelijk recht gekregen en zijn de meeste voegen gedicht.

Er waren nog meer kleinigheden, zoals de glazen schuifwand aan de zijkant die aanzienlijk zwaarder open en dicht gaat dan de twee schuifwanden aan de voorkant en er zijn op de palen van het frame hier en daar beschadigingen te zien. Riet heeft inmiddels gebeld met het bedrijf en er werd meteen beloofd dat er morgen al iemand zal komen kijken om onze klachten op te nemen.

Afgezien van deze dingetjes, die gelukkig allemaal niet al te ernstig van aard zijn en zo is ons beloofd gemakkelijk herstelbaar, bevalt de serre prima. Het is een heerlijk plekje, al is het op het moment zelfs al gauw te warm om te zitten omdat we nog geen zonwering hebben. Maar zeker ’s avonds is Riet er niet weg te slaan…

Serre is af

Geplaatst op 8 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

Het was maar goed dat de serre gisteren al voorzien is van glazen dakplaten want het heeft vandaag vrijwel de hele dag geregend. Nu konden de mannen vandaag tenminste grotendeels onder droge omstandigheden het werk afmaken.

Het resterende werk wat moest worden gedaan was het plaatsen van de glazen schuifwanden en de witte aluminium beplating die de serre afsluit aan de kant van de buren. Riet had daar in eerste instantie ook glas gewild maar dat was ons sterk afgeraden , ten eerste omdat daar direct achter een schutting staat en ten tweede omdat het glas daardoor niet is schoon te maken want je komt er niet meer bij.

De glazen schuifwanden lopen op rails die gedeeltelijk verzonken moest worden aangebracht op een lichte fundering en ook daarvoor was dus weer het nodige hak- en breekwerk nodig in de terrastegels. Gelukkig ging ook dat allemaal zonder problemen, zij het dat het tijdrovender was dan bij een zachtere ondergrond en dat betekende dat de mannen uiteindelijk pas aan het eind van de middag klaar waren met de plaatsing. En het moet gezegd, het resultaat was voor ons allebei boven verwachting.

Een tegenvaller was wel dat de zonwering pas later geleverd wordt omdat die op maat moet worden gemaakt. En omdat er bij de constructie altijd wel een paar millimeter verschil optreedt konden de maten daarvoor pas vanmiddag opgemeten worden nadat de hele serre klaar was. We zullen daarvoor dus nog een paar weken geduld moeten hebben.

Opbouw van de serre

Geplaatst op 7 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

Vandaag is de eerste aanzet gedaan voor het opbouwen van onze nieuwe serre. Drie man zijn de hele dag bezig geweest met het plaatsen van het frame en daarin de glasplaten aan de bovenkant.

Het was een heel karwei want er moesten gaten gegraven worden voor de fundering van de verticale poten van het frame. Daarvoor moesten er tegels uit het terras worden gehaald, en dat lijkt op zich niet zo’n probleem maar het terras was aangelegd met gevoegde tegels en daarvoor moeten de tegels echt vast liggen. Dat houdt weer in dat de tegels op een ondergrond van stenen met cement zijn gelegd en er moest dus flink gehakt worden om de stenen eruit te krijgen. Gelukkig hadden de mannen meer met dit bijltje gehakt en leverde het geen echte problemen op om het frame te plaatsen.

Het frame zelf is best bijzonder, al zeggen we het zelf. We hebben namelijk gekozen voor het model “Cube”, wat bestaat uit een vierkant aluminium frame. Het ziet er wat grover uit dan de gebruikelijke slankere palen (al of niet met een bewerkt randje) maar het heeft volgens ons een moderne uitstraling en omdat we gekozen hebben voor een wit frame ziet het er slanker uit dan je zou verwachten van zulke relatief dikke palen.

Het geheel is nog niet klaar, morgen komen de mannen terug om het af te maken, maar het ziet er nu al fraai uit

Riet wil een serre

Geplaatst op 6 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

Vorig jaar begon Riet over iets wat ze al een tijdje in haar hoofd had. We hebben een vrij lange tuin achter ons huis en we hebben daarin drie terrassen, en het leek Riet mooi om op het terras wat grenst aan de woonkamer een serre te laten plaatsen. Het idee was een beetje ontstaan doordat verscheidene buren al een overkapping hadden in hun tuin aan het huis en ook reclame op de televisie hielp om ons enthousiast te maken voor het idee.

In eerste instantie wisten we helemaal niet wat we precies wilden en wat er zoals te koop was dus we besloten eens te gaan kijken bij het bedrijf in Eindhoven wat met grote regelmaat op televisie adverteerde en wat naar eigen zeggen een enorm grote showroom had. Prima dus om ideeën op te doen leek ons, maar daar bleef het bij want hoewel het bedrijf wel overkappingen had die ons aanstonden liep het stuk op de hoeveelheid werk die we zelf zouden moeten doen voor het plaatsen ervan. Het grootste obstakel voor ons was dat we zelf de gaten in het terras zouden moeten hakken voor het plaatsen van de betonnen voeten voor de poten. Ja, dag!

We keken dus verder en op een gegeven moment kwam Riet in contact met een bedrijf in Noordwijkerhout wat prachtige serres aanbood, inclusief volledige plaatsing. We wilden ons in eerste instantie oriënteren op een serre met glazen wanden die opengeschoven kunnen worden zodat we ook als het wat kouder werd nog comfortabel en droog buiten zouden kunnen zitten. We maakten een afspraak met het bedrijf in Noordwijkerhout en er kwam iemand langs om onze wensen te bespreken en een offerte voor te bereiden.

Het gesprek verliep in zoverre succesvol dat we goede adviezen kregen met betrekking tot de juiste afmetingen, het materiaal en de afwerking, en er zou een offerte volgen. De voorlopige prijsopgave deden ons wel even fronsen want er bleek toch nog wel een behoorlijk prijskaartje te hangen aan onze uiteindelijke keuze. De offerte kwam de volgende dag met een kleine korting op het totaalbedrag en we besloten er toch voor te gaan.

De oplevering zou nog wel een paar weken gaan duren omdat alle materialen besteld moesten worden en er werd al aangegeven dat de fabriek van die de ombouw leverde wat problemen had gehad met de productie vanwege het Corona-virus. Een paar weken geleden kregen we bericht dat de voorlopige startdatum 7 juli zou zijn en die datum werd al snel daarna bevestigd. Vandaag stond er een vrachtwagen op de stoep die alvast de materialen kwam brengen, en morgen gaan ze beginnen.

Toch gelukt!

Geplaatst op 1 juli 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

Een paar dagen geleden vertelde ik van mijn verrassende cadeau voor Vaderdag en over het model van een Lockheed Neptune wat ik tot dan toe tevergeefs had proberen te vinden. Het was ook mijn zoons dus niet gelukt maar Martin had nog wel een laatste tip, zijn suggestie was om eens rond te speuren op de website van Ebay. Dat deed ik, eigenlijk in de verwachting dat dat hetzelfde zou opleveren als sites zoals Amazon en Marktplaats (helemaal niks) maar wat bleek, er was wel degelijk een verkoper die precies het gezochte model te koop aanbood.

Nou had ik ruim twee maanden geleden al een webshop gevonden in Nederland die op hun site het model van de Neptune te koop aanbood en ik heb daar ook meteen een bestelling geplaatst. Maar na anderhalve maand kreeg ik mijn betaling teruggestort met de mededeling dat het model uiteindelijk toch niet meer leverbaar bleek. Een soortgelijke mededeling had ik op andere sites ook al gezien en ik was er daarom inmiddels vanuit gegaan dat het gezochte model simpelweg niet meer te koop was.

Uiteraard probeerde ik meteen contact te leggen met de op Ebay gevonden, toch wat dubieus ogende webshop die zich presenteerde als Nederlands maar verzond vanuit Duitsland. Het bericht dat ik kreeg was ook al niet veelbelovend want de webshop was gesloten “wegens vakantie”, ook al weer iets wat je toch niet zo gauw ziet bij webshops. Het leek dus een scam, maar ik besloot het nog een kans te geven want er stond wel een datum bij wanneer de webshop weer open zou gaan en waarachtig. een paar dagen geleden kon ik bestellen.

De vraag was nu of ik nog iets terug zou zien voor mijn overgemaakte vijftig euro maar wat denk je, binnen drie dagen kreeg ik keurig mijn bestelling thuis afgeleverd. En als dit geen voorbeeld is van dat de aanhouder wint dan weet ik het niet meer:

Nieuwe oude hobby

Geplaatst op 21 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 17, 2020

Het was vandaag Vaderdag en dat leverde me een onverwacht maar erg leuk cadeau op van mijn kinderen. Ik had al een paar keer laten vallen dat ik een oude hobby uit mijn jonge jaren wel weer wilde oppakken, het maken van vliegtuigmodellen. Het idee had ik gekregen toen ik een tijd geleden op het Internet mooie plaatjes tegenkwam van modellen van vliegtuigen die ik in mijn jeugd vrijwel dagelijks zag overvliegen, vliegtuigen van de Marine Luchtvaart Dienst die gestationeerd waren op vliegbasis Valkenburg. Die basis ligt op fietsafstand van Katwijk dus daar had ik als jonge vliegtuigspotter heel wat tijd doorgebracht op de plekken vanwaar je het toen nog veelvuldige vliegverkeer van dichtbij kon zien.

Nummer een op mijn verlanglijstje was dan ook een model van een Lockheed Neptune maar hoewel er op het Internet veelvuldig mee werd geadverteerd bleek het nog niet zo eenvoudig om aan zo’n model te komen. Overal waar ik het probeerde kreeg ik de melding “Uitverkocht” of zelfs “Wordt niet meer geleverd”. Het leek onbegonnen werk, en ook mijn zoons bleken op zoek te zijn geweest met de bedoeling me met een Lockheed Neptune model te verrassen met Vaderdag. Het was hun ook niet gelukt maar het werd een prima alternatief, een model van een Lockheed Starfighter., een ook nog eens voorzien van alle toebehoren zoals lijm en de verschillende kleuren verf.

Deze straaljager had in de tweede helft van de vorige eeuw dienst gedaan bij de Koninklijke Luchtmacht. Het model zelf kwam weliswaar met het kleurenschema van de Duitse Luftwaffe maar ik weet toevallig dat er het een en ander te koop is om er een Nederlandse versie van te maken. Ik heb weer wat te doen na deze shift, en wie weet gaan er nog wel meer modellen volgen!

Volgende thuis-shift

Geplaatst op 19 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 16, 2020

Twee dagen geleden ben ik begonnen aan mijn shift en ook deze zal ik weer helemaal van thuis uit moeten doen. De berichten uit Irak zijn onverdeeld ongunstig, het aantal besmettingen neemt daar nog steeds snel toe waardoor de regering zich nog steeds gedwongen ziet internationaal vliegverkeer te verbieden en een straatverbod te handhaven voor het grootste gedeelte van de dag en nacht. Het probleem zit hem simpelweg in het feit dat de Irakezen de media nu eenmaal wantrouwen (en terecht) en veel mensen geloven dan ook niet dat het probleem zo groot is of dat er überhaupt een probleem is. En die categorie mensen blijft dus gewoon handen schudden, omhelzen en kussen, en aangezien dat in Irak niet alleen aan familie en vrienden is voorbehouden verspreidt het virus zich moeiteloos en snel.

Gelukkig kan ik het grootste gedeelte van mijn werk nog steeds vanuit thuis doen maar het ontbreken van het directe contact met collega’s maakt het wel steeds moeilijker op het persoonlijke vlak. Effe lekker een praatje met een bakkie koffie en face-to-face gesprekken om even te “klankborden” is er niet bij en dat begin ik zo langzamerhand toch wel erg te missen.

Verder is het in Nederland op dit moment prachtig weer en dan valt twaalf uur per dag op een kamer zitten niet mee, ook al is die nog zo comfortabel. Zeker niet als je uit het raam alle buren in de tuin ziet zitten en de vele bootjes voorbij ziet varen…

Abby en Monster

Geplaatst op 16 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 14, 2020

Onze beide katten hebben het zo te zien helemaal naar hun zin aan de Bankijkerweg, met name de tuin vinden ze geweldig. Wij zijn daarover gematigd enthousiast want het is natuurlijk leuk dat ze zoveel bewegingsruimte hebben maar ze gebruiken de perken veelvuldig als “buitenbak”. Dat is bij het tuinieren niet altijd aangenaam…

Maar beter zo dan dat ze het in de tuinen van de buren doen en het lijkt er vooralsnog op dat ze dat niet doen. We hebben tenminste nog geen klachten gehad. Dat ze af en toe naar de buren oversteken dat weten we, met name Monster dwaalt nog wel eens een paar tuinen verder rond, maar de meeste tijd brengen ze met goed weer toch in onze eigen tuin door.

Slapen doen ze natuurlijk heel erg veel, zoals het goeie katten betaamd. Ik heb weleens ergens gelezen dat zelfs actieve katten tot wel twintig uur per dag kunnen slapen. Abby en Monster hebben de nodige vaste plekken in en om het huis om te gaan slapen, en dat zijn meestal wel voorspelbare plekken. Abby heeft een duidelijke voorkeur voor het voeteneind van ons bed terwijl Monster als ze de kans krijgt in het ledikantje van Gijs duikt.

Maar af en toe vind je ze op plekken waarvan je je afvraagt of het nou wel zo lekker ligt. Zo lagen ze vandaag samen op de rolkoffer van Riet in de inloopkast. Dat ziet er helemaal niet comfortabel uit maar ze lagen er toch een groot deel van de dag dus het zal toch wel een betere ligplek zijn dan wij denken. Schoonzus Ans gaf echter een heel andere verklaring bij het zien van de foto, volgens haar willen ze aangeven dat we hier nu lang genoeg geweest zijn en dat het tijd wordt om terug te gaan naar de Filipijnen…

Robot stofzuigers

Geplaatst op 15 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 14, 2020

Toen we zo’n drie jaar geleden naar ons huidige huis aan de Bankijkerweg verhuisden namen we al snel de beslissing om een robot-stofzuiger aan te schaffen voor met name de parketvloeren op de eerste en tweede verdieping. Riet was al snel enthousiast toen de aangeschafte stofzuiger zonder verder toezicht prima zijn werk bleek te doen.

Er kwam een kink in de kabel toen een van de voor ons belangrijkste functies van stofzuiger toch niet goed bleek te werken. Omdat er nu eenmaal trappen lopen naar de eerste en tweede verdieping was een verkoopargument van het door ons aangeschafte model dat het in staat moest zijn om trappen te “herkennen” en bij de randen dus om te keren. Dat leek in eerste instantie goed te gaan totdat na een aantal weken de stofzuiger een paar keer van de trap van de eerste verdieping af flikkerde en daarbij zichzelf en de pas behangen muur beschadigde.

Na de zoveelste val van de trap bleek het apparaat geheel overleden en moesten we noodgedwongen over tot de aanschaf van een nieuwe, maar wel van een ander merk want ons vertrouwen in de toch vrij dure Neato was tot nul gereduceerd.

De nieuwe werd een Philips met een los detectie systeem wat na plaatsing bij de trap ervoor moest zorgen dat de stofzuiger niet naar beneden zou kukelen. Het leek te werken maar helaas, ook deze stofzuiger flikkerde regelmatig de trap af, zij het minder frequent. Het lijkt er dus op dat de fabrikanten dus flink de hand lichten met de beloofde functies en massaal hun klanten belazeren (sorry, ik heb er geen ander woord voor).

Omdat de Philips het ook na verscheidene valpartijen nog steeds doet hebben we deze nog steeds in gebruik, zij het dat er een klein ongemak opgelost moest worden. Door de laatste valpartij sluit het deksel van het compartiment voor de vuilcontainer niet goed meer en dan doet het apparaat het niet. Riet heeft daar gelukkig een hele praktische oplossing voor gevonden, zoals op de foto is te zien…

Verandering van spijs

Geplaatst op 11 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 14, 2020

Riet houdt wel van een beetje verandering af en toe voor wat betreft de inrichting van onze woonkamer en een van haar wensen was al een hele tijd om de meubels in het zitgedeelte eens “andersom” te zetten. Haar bedoeling was de televisie tegen de tegenoverliggende muur te plaatsen zodat het bankstel anders gerangschikt zou kunnen worden.

De belangrijkste vereiste daarvoor was om een tv-kabel aansluiting te maken in de betreffende muur. Alle voorzieningen daarvoor, zoals leidingen en aansluitpunten, waren al aanwezig dus het enige wat nog diende te gebeuren was het trekken van een coax-kabel van de meterkast naar het aansluitpunt. Ik had al een hele tijd geleden een keer een poging daartoe gedaan met hulp van Martin maar dat liep spaak omdat de kabeltrekker die ik had niet lang genoeg was.

Zoals zo vaak met dat soort activiteiten duurde het een eeuwigheid (een jaar of twee) voordat het pas weer werd opgepakt toen Riet het oorspronkelijke plan weer ter sprake bracht. Zelfs na de aanschaf van een nieuwe draadtrekker van vijfentwintig meter (dat moest dik genoeg zijn) duurde het nog even maar een paar dagen geleden kwam het er dan toch eindelijk van. En wonderwel lukte het allemaal met de eerste poging: de kabel kon nu wel en zelfs redelijk snel worden getrokken ondanks de wat stroef geworden leiding, en bij de eerste test bleek dat de aansluiting al meteen perfect werkte.

Riet ging meteen aan de slag met de meubels en nadat ik alle tv-apparatuur weer had aangesloten en de draden had weggewerkt was ze tevreden met het resultaat. De twee zitbanken staan nu wat dichter op elkaar waardoor er achter een van de banken een doorloop is naar de tuin, waar we eerst nog dwars door de zithoek moesten banjeren om daar te komen.

Het resultaat is wat knusser en Riet is dan ook dik tevreden met het resultaat. Ikzelf wat minder want mijn lekkere leunstoel staat nu zodanig dat de beeldhoek ten opzichte van de televisie te groot is en om tv te kijken moet ik dus noodgedwongen op de bank gaan zitten…

Familie-barbecue

Geplaatst op 1 juni 2020 door Willem van den Kerkhoffjuni 24, 2020

Na weken, zeg maar maanden, van weinig contact vond Riet het mede door de versoepelingen van de maatregelen tegen de verspreiding van het Corona-virus hoog nodig om weer eens met de familie bij elkaar te gaan zitten. En wat was er nou een mooiere gelegenheid dan een barbecue bij ons op Tweede Pinksterdag.

Voorwaarde was uiteraard wel dat het weer mee zou zitten en dat deed het. Daardoor konden we onze tuin zelfs redelijk Corona-proof maken want we konden alle aanwezigen verspreiden over de drie terrassen en zo toch redelijk afstand van elkaar houden.

Het weer zat mee, Björn ontfermde zich tot mijn opluchting over de barbecue en voor Robin’s vriendin Astrid was het een mooie gelegenheid om in een keer vrijwel de hele Nieuwkoopse kant van de familie te leren kennen.

Vrijwel iedereen bleef de hele middag, vrijwel al het vlees ging op, de taarten van Astrid gingen erin als koek, kortom het was een hele geslaagde middag.

Ook de twee kleintjes, Gijsje en Zoë, en Max, de hond van Ans, hadden het uitstekend naar hun zin. Voor de meisjes hadden we een tent opgezet op het gras en Max bleef onvermoeibaar de hele middag achter een tennisbal aanrennen als die door wie dan ook werd weggegooid…

Eerste afscheid

Geplaatst op 5 mei 2020 door Willem van den Kerkhoffjuni 10, 2020

Gisteren hebben we officieel afscheid genomen van onze collega Ali. Onze baas had een online sessie georganiseerd en iedereen gevraagd om daarvoor een twintig seconden durend afscheidsfilmpje te maken dietijdens de sessie werden vertoond. Een leuke geste, vooral natuurlijk omdat het sneu is dat we niet persoonlijk afscheid kunnen nemen.

Ali werkt vrijwel net zo lang als ik voor BGC en hij is een van de mensen waar ik het meest mee samenwerk. Als Document Control Lead is hij samen met mij verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken met betrekking tot de documentatie en technische data van de projecten waar we aan werken en natuurlijk ook van de bestaande fabrieken waarvoor we samen dagelijks in de weer zijn om bestaande informatie boven tafel te krijgen.

We konden het heel best met elkaar vinden en vaak zochten we elkaar op voor een praatje. Ik zal hem dan ook missen, maar zoals we altijd zeggen, het wereldje waarin we verkeren is niet zo heel groot en de kans is er dus altijd dat we elkaar weer ergens gaan tegenkomen. In ieder gavel hebben we ons voorgenomen contact te houden, en dat lijkt gezien onze gezamelijke kennissenkring niet echt een groot probleem…

Zandboot

Geplaatst op 4 mei 2020 door Willem van den Kerkhoffjuni 10, 2020

Het is op zich niet eens onprettig werken vanuit huis al is alleen natuurlijk maar alleen en mis ik het contact “op de werkvloer” met collega’s. Ik heb in ieder geval een prima plek thuis om te werken en ik heb daarbij nog een redelijk uitzicht ook want vanuit het raam van mijn werkkamer kijk ik uit over het Oestgeesterkanaal wat Katwijk verbindt met onder andere de Kagerplassen en het Amsterdam-Rijn kanaal.

Als het mooi weer is is het een komen en gaan van plezierbootjes, bijna een file op het water, en het lijkt wel alsof iedereen tegenwoordig een boot heeft. Nu schijnt het inderdaad zo te zijn dat de verkoop van plezierboten en met name de open vletten als een trein gaat dankzij het Corona-virus. Nu iedereen min of meer verplicht is thuis te blijven voor waarschijnlijk de rest van het jaar en er dus geen verre vakantie in zit zijn er blijkbaar veel mensen die denken “Dan maar een boot”. Op zich misschien nog niet eens zo’n stom idee, ware het niet dat die vletten zo tussen de twintig- en de dertigduizend euro kosten en je vraagt je dan toch onwillekeurig af hoe idereen aan zoveel geld komt in deze tijden van crisis…

Een dagelijks terugkerend tafereel, bij mooi weer en slecht weer, is het passeren van de zandboot die drie keer op en neer vaart naar (ik denk) het Valkenburgse Meer waar zand wordt ingeladen. De volgende tafereeltjes kan ik dus drie keer per dag zien door mijn raam:

Werken van thuis

Geplaatst op 24 april 2020 door Willem van den Kerkhoffaugustus 18, 2020

Vandaag was mijn eerste officiële werkdag van deze shift na een extra lange verlofperiode van vier en een halve week. Die extra verlofdagen had ik omdat mijn vorige verlof drie dagen korter was dan normaal omdat ik een paar dagen wilde overlappen met mijn nieuwe back-to-back Surya en daar kwam nog een dag extra bij omdat ik deze shift een dag later begonnen ben dan tot nu toe.

Mijn shifts starten tot nu toe altijd op een donderdag maar dat was hoofdzakelijk omdat dat voor mijn vorige back-to-back goed uitkwam en het mij niet zoveel uitmaakte. De donderdag had wel het nadeel dat mijn vertrekdag dan dus ook op een donderdag was en dat is op de luchthaven nou net de drukste dag van de week omdat alle commuters (de mensen die in Dubai wonen en alleen doordeweeks in Irak zijn) dan voor het weekend naar huis vertrekken. En een nog groter nadeel voor mij was dat er op donderdag alleen een late middagvlucht naar Dubai was en ik pas de volgende ochtend vroeg kon doorreizen naar Nederland. Op de vrijdag zijn allebei die nadelen er niet, met als belangrijkste voor mij dat ik een vlucht in de ochtend kan nemen naar Dubai en ’s middags al kan doorreizen naar Nederland, waardoor ik dezelfde dag nog thuis ben.

Vervelend om weer aan het werk te gaan vind ik het niet want mijn verlof was door de maatregelen tegen de verspreiding van het Corona-virus toch behoorlijk saai. Grotendeels thuis en af en toe een tochtje op de fiets, dat was het wel zo’n beetje, en verder veel lezen, Netflixen en af en toe werken in de tuin. Veel gezellige bezoekjes aan mijn moeder en af en toe visite van onze zoons (Martin gelukkig altijd met onze kleindochter Gijsje), dat wel, maar vanwege het verplichte afstand houden is dat toch niet wat je gewend bent.

En nu dus weer achtentwintig dagen aaneengesloten als een kluizenaar op mijn kamer, van ’s ochtends zeven tot ’s avonds zeven. Maar je bent tenminste wel bezig…

Nieuwe iPad

Geplaatst op 15 april 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 29, 2020

Ja, ik weet het, mijn vorige iPad was nog niet zo oud, maar desondanks heb ik toch al vrij snel een nieuwe gekocht. En de ouwe was niet eens kapot of gedateerd…

Het zit zo: ik wilde drie jaar geleden een iPad Pro omdat je daarbij een elektronische schrijfstift kon gebruiken. Dat leek me heel erg handig om dan je iPad te gebruiken als kladblok, schrijfblok en notitieblok voor van alles en nog wat, zoals bijvoorbeeld het maken van notities tijdens vergaderingen en het noteren van boodschappen tijdens telefoongesprekken. Bovendien kwam de iPad Pro met nog een accessoire die ik heel interessant vond, een toetsenbord wat geïntegreerd zat in de beschermhoes en daardoor automatisch verbonden was met het scherm.

Ik had gelijk, de iPad Pro beviel me bijzonder goed en zeker in mijn werkomgeving, waar we totaal geen beschikbare kantoorbenodigdheden zoals pennen en blocnotes tot onze beschikking hebben, bleek het gebruik van de schrijfstift ideaal. Het enige waar ik al snel spijt van had was dat ik de kleinere versie van de iPad Pro gekocht had in plaats van de grotere. Ik zag namelijk bij een collega die wel de grote versie had dat het 12.9 inch scherm toch handiger was dan mijn 10.5 inch scherm omdat het grotere scherm een laptop vrijwel overbodig maakte.

Ik heb de aankoop van de grotere iPad Pro toch nog vrij lang uitgesteld, enerzijds omdat ik het zonde vond om mijn nog niet zo oude iPad Pro al zo snel weg te doen (zo ben ik nou eenmaal) en anderzijds omdat ik liever wilde wachten op de nieuwe versie die begin 2020 uit zou komen. Maar toen die nieuwe versie vorige maand werd aangekondigd ging ik toch maar overstag en heb ik die besteld.

Vanmorgen werd mijn nieuwe speeltje bezorgd en hij is inmiddels al in gebruik. En wat betreft de oude, kleinere iPad Pro, die heeft een nieuwe eigenaar want Riet heeft hem geconfisceerd. Logisch, want zelfs deze iPad Pro is niet alleen nieuwer maar ook nog eens een heel stuk beter dan haar oude, “gewone” iPad…

Fietstochten

Geplaatst op 10 april 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 29, 2020

Nu de sportscholen allemaal gesloten zijn moet ik wat anders verzinnen om in conditie te blijven. Thuis zijn er niet veel mogelijkheden om te sporten, ik heb wel wat gewichten en ik zou wat oefeningen kunnen doen maar om de een of andere reden komt er gewoon niks van. Of dat nou komt door de omstandigheden thuis of door een gebrek aan motivatie, ik weet het niet, maar ik weet wel dat als ik erop uit ga om te sporten dat die motivatie er wel is.

En dus ga ik erop uit om te fietsen. Ik probeer om de twee dagen een lange rit te maken van tussen de dertig en de veertig kilometer. De route probeer ik zoveel mogelijk af te wisselen waarbij ik maar met twee dingen rekening houd: ik zorg dat ik tijdens het eerste gedeelte de wind tegen heb en de terugrit gaat als het even kan over de fietspaden in de duinen.

Vandaag zat de wind in de noordoost hoek en fietste ik dus in eerste instantie richting Sassenheim, op het fietspad naast de snelweg A44 richting Schiphol. Vandaar ging het richting de kust via Sassenheim en Noordwijkerhout richting de Langevelderslag, waarbij ik onderweg tussen de bollenvelden fietste die op dit moment grotendeels in volle bloei staan.

Onderweg stopte ik een paar keer om dit fraaie uitzicht vast te leggen, niet zozeer voor mezelf maar voor onze vrienden Pat en Howard in Australië die dit soort foto’s geweldig vinden en nog steeds vastbesloten zijn om nog een keer naar Nederland te komen in het bollenseizoen.

Hier zijn een paar van de foto’s die ik heb gemaakt:

Hij is af!

Geplaatst op 5 april 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 28, 2020

De Millennium Falcon is klaar! Iets eerder dan verwacht want ik kon me drie dagen niet inhouden en heb twee zakjes gedaan in plaats van een. Het resultaat is fraai geworden zoals je op de foto’s kunt zien:

En grappig genoeg ben ik niet de enige volwassene die het nog steeds leuk vindt om een model van de Millennium Falcon van Lego te bouwen.

Ik kreeg een foto van mijn vorige baas Amit met exact hetzelfde model, en van de week stond er een foto op Facebook van de Amerikaanse actrice Anna Kendrick die tijdens de Corona Lockdown ook heeft toegegeven aan haar “Lego obsession”….

Constructie werkzaamheden

Geplaatst op 3 april 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 29, 2020

Ik ben inmiddels begonnen aan de bouw van mijn Lego-model van de Millennium Falcon (voor de complete onwetenden, het ruimteschip uit de films van Starwars). Het complete model bestaat uit 1351 stukjes Lego, het is 14 cm hoog, 44 cm lang en 32 cm breed en dus best een groot ding eigenlijk. Ga maar na, het instructieboekje bestaat uit meer dan 260 bladzijden…

Hoewel de verleiding groot is om het ding achter elkaar af te bouwen heb ik besloten om het stapje voor stapje te doen. Dat kan makkelijk want er zitten in totaal tien zakjes met onderdelen in de doos, elk behorend bij een stap uit de handleiding. Ik ga dus iedere dag een stap doen want dan heb ik er lekker lang plezier van.

Het werk vordert al gestaag zoals op deze foto’s is te zien:

Thuis blijven…

Geplaatst op 29 maart 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 28, 2020

Het Corona-virus eist iedere dag nog steeds honderden slachtoffers en omdat het aantal dagelijks nog steeds groeit heeft de regering strenge maatregelen afgekondigd. Hoewel er geen volledige “lockdown” is uitgevaardigd wordt iedereen aangeraden zoveel mogelijk thuis te blijven als je niet perse de deur uit hoeft. Veel winkels en bedrijven waar persoonlijk contact niet is te vermijden, zoals sportscholen, kappers en tandartsen, moeten tot nader order gesloten blijven en winkels die open blijven moeten maatregelen nemen die het mogelijk maken om minstens anderhalve meter afstand te houden tot klanten.

Dat levert een situatie op dat bij supermarkten bijvoorbeeld maar een beperkt aantal klanten naar binnen mag, en iedere klant moet verplicht een winkelwagentje gebruiken wat automatisch al afstand tot andere klanten garandeert. Naar buiten mag wel, maar ook daar geldt afstand houden met minstens anderhalve meter. Fietsen wordt aangeraden als de beste lichaamsbeweging want daarbij is afstand houden redelijk eenvoudig en het is goed voor de longen.

De vraag is hoe dit allemaal moet worden nageleefd, want Nederlanders staan er nou eenmaal niet om bekend dat ze een volgzaam volk zijn. Zeg je tegen Duitsers dat ze binnen moeten blijven dan doen ze dat ook, Nederlanders hebben de neiging om juist het tegenovergestelde te doen onder het motto “Dat maak ik zelf wel uit!”.

Voor mij is het simpel, ik blijf gewoon zoveel mogelijk thuis en ga alleen om de dag op pad voor een lange fietstocht.

En ik blijf mijn moeder bezoeken, want zolang we maar afstand houden moet dat toch kunnen. Of ben ik dan ook al weer zo’n recalcitrante Nederlander?

Verjaardagskado

Geplaatst op 27 maart 2020 door Willem van den Kerkhoffapril 3, 2020

Vandaag was het mijn vierenzestigste verjaardag en die werd zoals dat heet gevierd in besloten kring. Erg besloten wel deze keer omdat we vanwege het Coronavirus geen verjaardagen vieren. Vorige week was het feestje voor de verjaardag van zwager Daan en zijn Wilma (die trouwens ook vandaag jarig is) al afgelast en ook voor mij werd er dan ook vrijwel geen visite verwacht.

De enige visite vanavond waren Robin en Astrid, maar die brachten namens hen en Martin, Sandra en Gijsje wel een fantastisch kado mee: een Lego bouwdoos van het Starwars-ruimteschip de Millenium Falcon.

Voor mij een totaal onverwacht kado maar wel een waar ik heel erg mee in mijn schik ben. Ik ben tenslotte al sinds de eerste film (1977 dus…) een ontzettende Starwars-fan en ik had al regelmatig in een Lego-winkel staan gluren naar de fraaie bouwdozen die ze daar hebben van de hele Starwars-franchise.

Hier ga ik de komende dagen veel plezier aan beleven!

Thuiswerk update…

Geplaatst op 16 maart 2020 door Willem van den Kerkhoffmaart 21, 2020

De dagen lijken allemaal op elkaar als je iedere dag, dus ook weekenden, twaalf uur per dag werkt. Gelukkig kan ik mijn werk redelijk goed vanuit thuis doen en zelfs het contact met collega’s is er, zij het natuurlijk via Skype calls en dat is af en toe behelpen.

Zeker behelpen is het sinds vandaag wat betreft de verbinding met het bedrijfsnetwerk. Ons gewone Internet thuis werkt prima en is zoals altijd razendsnel maar om verbinding te maken met het bedrijfsnetwerk moet ik gebruik maken van VPN, zeg maar een soort tussenverbinding die een beveiligde toegang toelaat. De afgelopen twee weken was dat geen probleem maar omdat met ingang van vandaag iedereen gevraagd is om zoveel mogelijk thuis te werken is het aantal mensen wat van die bedrijfs-VPN gebruik maakt drastisch gestegen en dat is te merken. Alles gaat nu opeens een stuk langzamer en af en toe wordt onverwacht de verbinding verbroken en moet ik opnieuw inloggen.

Het is dus even behelpen en dat zal er niet beter op worden nu de maatregelen om het Corona-virus in te dammen steeds draconischer worden. Ons management heeft inmiddels iedereen die nog in Irak op locatie zit verzocht om te besluiten of ze op vrijwillige basis in Irak willen blijven (met het risico dat uitreizen de komende tijd wel eens onmogelijk zou kunnen worden voor een onbepaalde tijd) of naar huis willen vertrekken nu dat nog kan. De bezetting op de fabrieken in Irak wordt dus heel erg dun wat de buitenlanders betreft, en ook voor de lokale Irakezen wordt het steeds moeilijker om nog op het werk te komen door de ook daar geldende drastische maatregelen.

Het ziet er inmiddels ook naar uit dat reizen in de komende weken vrijwel onmogelijk gaat worden nu steeds meer landen “op slot” gaan en reizigers vanuit andere landen gaan weren. Ook de luchtvaartmaatschappijen leggen zich een voor een neer bij het onvermijdelijke en stoppen vrijwel alle

vluchten. Omdat het er niet naar uitziet dat dat de komende weken gaat verbeteren heb ik me inmiddels al verzoend met het feit dat ik na deze shift, die nog duurt tot en met aanstaande zondag, ook mijn volgende shift thuis zal moeten uitzitten.

Gelukkig is wel het uitzicht vanaf mijn werkplek met ingang van vandaag een stuk verbeterd want de grijze luchten hebben plaatsgemaakt voor zon. En daar wordt iedereen vrolijk van, ook onze twee katten die eindelijk weer eens gewoon op hun gemak in de tuin kunnen rondschooieren.

Als je goed kijkt kun je ze zien op de foto (die wordt groot weergegeven als je erop klikt):

Verbeterde werkomgeving

Geplaatst op 7 maart 2020 door Willem van den Kerkhoffmaart 15, 2020

Zoals ik al eerder heb verteld ben ik geen grote fan van thuis werken. Het komt er uiteindelijk op neer dat ik zo’n twaalf uur per dag als een kluizenaar op mijn kamer zit achter mijn laptop om te proberen zo goed en zo kwaad als het gaat mijn werk te doen. Werk-technisch is het geen probleem maar het zijn de omstandigheden die het zwaarder maken dan werken op je gewone werklocatie, vind ik tenminste.

Met name het werken met alleen een laptop bevalt me slecht. Een laptop heeft een klein scherm wat in feite niet is bedoeld om er langere perioden achter elkaar mee te werken en daarvoor hebben we op onze kantoorwerkplekken dan ook allemaal een los beeldscherm staan waar we onze laptops aan koppelen, met een apart toetsenbord en muis om het werken met een laptop makkelijker te maken. Dit gezegd hebbende, ik heb collega’s die ook op kantoor de hele dag tegen dat kleine schermpje aan zitten te gluren en dat prettiger werken vinden, maar die zijn zwaar in de minderheid en ik hoor daar zeker niet bij.

Thuis had ik dus ook het probleem van het werken op alleen een laptop omdat ik nu eenmaal geen beeldscherm meer heb wat ik eraan kan koppelen. Tijdens mijn vorige shift heb ik ook het grootste deel thuis gewerkt maar toen was de situatie anders, ik zat eigenlijk iedere dag te wachten op bericht dat we terug geroepen zouden worden. Deze keer gaat dat voorlopig zeker niet gebeuren, en de verwachting rond het Corona-virus is zelfs dat het wel eens maanden in plaats van weken zou kunnen gaan duren.

Tijd dus voor een andere werkplek en het eerste wat noodzakelijk is om wat prettiger te kunnen werken is dus een groter beeldscherm. Navraag bij de familie of iemand nog een oud beeldscherm had staan wat ze toch niet meer gebruiken leverde niks op dus ik moest over naar plan B en dat was kijken wat er te koop is. Het bleek al snel dat de prijzen van beeldschermen, vooropgesteld dat je niet de hoogste eisen aan de laatste snufjes stelt, best heel redelijk zijn maar onder honderd euro heb je toch niet veel.

Een maat van mij die vanuit huis in Engeland werkt kwam met een goeie tip, kijken of er een tweedehandsje te koop is voor een redelijke prijs. Speuren op sites als Marktplaats leerde me al snel dat ik dan voor weinig meer net zo goed een nieuwe kon kopen, maar toen kwam Riet donderdagavond met idee om eens bij de Kringloopwinkels te gaan kijken. Ik ging gistermorgen meteen op pad maar vond de eerste winkel vrijdags gesloten en de tweede had niet veel soeps (weinig keus, oud en vuil en zonder snoeren).

Ik wilde het al opgeven en toch maar online een nieuwe bestellen toen Riet voorstelde om eens bij de Kringloopwinkel van verslavingscentrum De Brug in Katwijk te gaan kijken.

Vanmiddag ging ik daar naar toe en trof een grote en keurig georganiseerde winkel aan waar ik, jawel, een ruime keus had uit een aantal keurig gereviseerde beeldschermen en allemaal voorzien van de benodigde snoeren. Ik vond al snel een mooi exemplaar wat nu op mijn bureau staat en het werken een heel stuk aangenamer maakt.

En dat allemaal voor de somma van negen euro en vijftig cent, en drie maanden garantie…

Eerste verlofdag

Geplaatst op 30 januari 2020 door Willem van den Kerkhofffebruari 8, 2020

Na bijna vier weken thuis werken is het bijna onwennig om de hele dag weer voor jezelf te hebben, maar vanaf vandaag is dat weer zo voor de komende drie en een halve week. Vandaag is mijn eerste verlofdag en ik heb alleen morgen en overmorgen nog een telefoongesprek met mijn nieuwe back-to-back om het werk aan hem over te dragen maar dat is het wat de afgelopen shift betreft.

Mijn nieuwe back-to-back is overigens al aangekomen in Irak vandaag, wat betekent dat inreizen weer is toegestaan en ik verwacht dan ook dat ik voor mijn komende shift weer gewoon naar Basrah zal kunnen afreizen. Dat is dus wel al over ruim drie weken in plaats van over vier weken want ik begin een paar dagen eerder. Ik stop dan uiteraard ook een paar dagen eerder om te compenseren.

Voor nu kunnen we gaan focussen op onze vakantie naar Curaçao want die begint volgende week dinsdag al!

Deze shift definitief thuis

Geplaatst op 22 januari 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 23, 2020

De afgelopen dagen heb ik thuis gewerkt en dat bevalt niet echt goed. Het is een wereld van verschil om twaalf uur te moeten werken op de site, waar je contact hebt met je collega’s, af en toe een praatje maakt, regelmatig naar een ander gebouw wandelt en tussen de middag naar het kamp voor de lunch, of dat je thuis achter je computer zit, de hele dag zonder aanspraak en waar je geen pauzes neemt maar gewoon stug doorwerkt. Nee, thuis werken lijkt leuk maar ik vind het niks.

Het wachten was dan ook iedere dag op het nieuws uit Basrah om te zien of de situatie al was veranderd. Voor sommige collega’s was dat inderdaad het geval, de mensen die een kritische rol vervullen voor de continuïteit van de productie en de fabriek zijn amper een week na hun evacuatie al weer teruggeroepen en zijn inmiddels alweer meer dan een week aan het werk op de site. De rest, zoals ik, wacht nog steeds op verandering in de situatie en dat is tot nu toe nog niet gebeurd.

Het algemene nieuws is in feite dat het in de regio rond Basrah nog steeds relatief rustig is en dat er weliswaar dagelijkse protestdemonstraties zijn in de stad zelf maar die verlopen op enkele incidenten na redelijk vreedzaam. De luchthaven en de zeehaven van het nabijgelegen Umm Qasr zijn nog steeds probleemloos in vol bedrijf.

Desondanks heeft het management van ons bedrijf het besluit om iedereen te re-mobiliseren nog steeds niet genomen. Het specifieke nieuws van vandaag was dat de situatie nog steeds onveranderd is, er geldt vooralsnog een inreisverbod. Vandaag was de laatste dag van mijn derde werkweek en dat houdt in dat ik nog maar zeven werkdagen heb te gaan in deze shift. Het is regel dat mensen die minder dan zeven dagen te gaan hebben voor het einde van hun shift niet meer worden teruggehaald, en daar zit ik dus na vandaag ook bij.

Ik zal deze shift dus thuis moeten uitzitten, waar het de laatste dagen regelmatig knap mistig is…

Van de zon naar de regen

Geplaatst op 6 december 2019 door Willem van den Kerkhoffdecember 9, 2019

Mijn pogingen om nog een paar uur voor vertrek uit Dubai te slapen waren niet zo succesvol als ik had gehoopt. Ondanks de buitengewoon comfortabele hotelkamer sliep ik niet meer dan twee uur, vanaf een uur of half negen, maar om half elf was ik alweer klaarwakker. Omdat ik toch om één uur vannacht al opgehaald zou worden besloot ik er maar het beste van te maken en te proberen in het vliegtuig nog wat te slapen.

Op de luchthaven aangekomen deed ik eerst de gebruikelijke boodschap voor Riet (een slof Marlboro) waarna ik het vertrek afwachtte in de business lounge. Ik had pech want mijn vlucht zou vertrekken van gate C7 en daar is de business lounge een stuk minder dan in de gebouwen A en B. Voordeel was wel dat de gate zich pal naast de lounge bevond dus ik hoefde niet ver te lopen. Dat had ik trouwens toch al wel gedaan want vanaf het punt waar ik door de taxi werd afgezet tot aan de lounge was ongeveer twee kilometer…

Vlucht EK145 vertrok ruim een kwartier te vroeg vanaf Dubai en we hadden blijkbaar de wind mee want we arriveerden ruim vijftig minuten te vroeg op Schiphol. Daar was ik als een van de eerste Emirates passagiers bij de plek waar de taxi-chauffeurs normaal gesproken staan maar onze vroege aankomst had de taxi-service blijkbaar verrast want er stond zegge en schrijve één enkele chauffeur die twee bordjes omhoog hield en geen van de beide namen op de bordjes was die van mij…

Ik meldde me dus bij de balie achter de wachtende chauffeur waar ik zag dat er toch nog een passagier voor mij uit hetzelfde toestel was gekomen. De man hoorde net dat hij zeven minuten moest wachten want zijn chauffeur was er ook nog niet. “Dat meent U niet!” zei de man toen in behoorlijk bekakt Nederlands, en vervolgens vroeg hij op hoge toon waar hij een klacht kon indienen. Nadat duidelijk werd dat er toch niets anders opzat dan te wachten bleef de man briesend in de buurt van de balie staan. Ik gaf mijn naam door en kreeg excuses voor het ongemak. “Ach,” zei ik, “dat geeft niks. We zijn vijftig minuten te vroeg geland dus als ik nu tien minuten moet wachten ben ik nog steeds veertig minuten eerder thuis.

En dat was ik ook. Om even over achten in de ochtend werd ik keurig voor de deur afgezet en even later zat ik aan mijn eerste Hollandse bakkie koffie. Het weer in Nederland was wel ontzettend klote: regen en wind en nog koud ook, dat viel na de zon in Irak dan wel weer effe tegen…

Mistig

Geplaatst op 10 november 2019 door Willem van den Kerkhoffnovember 16, 2019

Vanmorgen was een prachtige ochtend met een schitterend uitzicht vanaf mijn werkplek op de tweede verdieping van ons huis. Het was vannacht flink koud geweest en toen het zonnetje opkwam zag je de mist vanuit het kanaal opkomen. Het leverde een mooi plaatje op:

Verder is het nieuws nog steeds onveranderd, alhoewel de situatie in Irak niet overal hetzelfde meer is. In de hoofdstad Bagdad zijn de demonstraties nog steeds geweldig en daar vallen ook nog steeds slachtoffers als gevolg van het geweld tussen betogers en de oproerpolitie. In Basrah daarentegen zijn de protesten veel kleinschaliger en veelal vreedzaam van aard, zoals sit-down acties op bepaalde plaatsen in de stad.

We wachten dus maar af op verdere berichten, we worden dagelijks op de hoogte gehouden van de situatie.

Thuis met Riet’s verjaardag

Geplaatst op 7 november 2019 door Willem van den Kerkhoffnovember 16, 2019

Hoewel ik geen grote fan ben van thuis werken en dus liever eergisteren naar Basrah was vertrokken levert mijn gedwongen verblijf in Nederland toch ook een meevaller op en dat is dat ik vandaag met de verjaardag van Riet thuis ben. Ik had vorige week al een cadeautje gekocht wat ik bij mijn vertrek had willen achterlaten waar ze het zou vinden maar nu kon ik het haar vanmorgen dus zelf geven.

Ik had afgelopen vrijdag al verteld dat het cadeau iets was uit de Apple Store, en het was ook iets waar ze al een tijdje hints over had zitten geven: een nieuwe iPhone 11. Haar eigen iPhone 6 Plus heeft de laatste maanden wat schade opgelopen en hoewel het niet echt ernstig is en de telefoon verder nog prima functioneert is daar nu al een paar keer een nieuw scherm in gegaan (gelukkig de meeste keren garantie na de eerste reparatie) en na gevallen te zijn zaten er ook wat barstjes in het scherm. Omdat het toestel toch ook al wat gedateerd begint te raken leek een nieuwe telefoon me dus een aardig cadeau.

Over gevallen telefoons gesproken, ik had zelf ook een pech gevalletje twee dagen geleden. Ik zat in mijn eigen stoel en had mijn iPhone even op mijn been gelegd omdat ik mijn iPad even van de tafel wilde pakken. De telefoon gleed weg, maar in eerste instantie dacht ik nog niks aan de hand want hij zou wel in de stoel blijven liggen. Ik was alleen de opening tussen de zitting en de leuning vergeten en jawel, het ding ketste precies op de plavuizen. Het resultaat was een mooi spinnenweb aan barsten op het scherm.

Hoewel de telefoon nog functioneerde en het probleem mogelijk wel op te lossen was met een plastic plakscherm leek het me toch beter om een nieuw scherm te regelen. Riet reed naar een telefoonwinkeltje in Katwijk (ik moest uiteraard werken) en daar kon het scherm vervangen worden maar ik moest er wel een dag op wachten want het juiste type had hij niet in voorraad. Vanmiddag ging Riet terug en ik kreeg niet alleen mijn telefoon terug voorzien van een nieuw scherm maar ook met een beschermhoesje wat ze er gratis bij had gekregen.

Ik ga met dat bordeauxrood en het gouden randje heel erg de blits maken in Basrah…