Thuis met Riet’s verjaardag

Hoewel ik geen grote fan ben van thuis werken en dus liever eergisteren naar Basrah was vertrokken levert mijn gedwongen verblijf in Nederland toch ook een meevaller op en dat is dat ik vandaag met de verjaardag van Riet thuis ben. Ik had vorige week al een cadeautje gekocht wat ik bij mijn vertrek had willen achterlaten waar ze het zou vinden maar nu kon ik het haar vanmorgen dus zelf geven.

Ik had afgelopen vrijdag al verteld dat het cadeau iets was uit de Apple Store, en het was ook iets waar ze al een tijdje hints over had zitten geven: een nieuwe iPhone 11. Haar eigen iPhone 6 Plus heeft de laatste maanden wat schade opgelopen en hoewel het niet echt ernstig is en de telefoon verder nog prima functioneert is daar nu al een paar keer een nieuw scherm in gegaan (gelukkig de meeste keren garantie na de eerste reparatie) en na gevallen te zijn zaten er ook wat barstjes in het scherm. Omdat het toestel toch ook al wat gedateerd begint te raken leek een nieuwe telefoon me dus een aardig cadeau.

Over gevallen telefoons gesproken, ik had zelf ook een pech gevalletje twee dagen geleden. Ik zat in mijn eigen stoel en had mijn iPhone even op mijn been gelegd omdat ik mijn iPad even van de tafel wilde pakken. De telefoon gleed weg, maar in eerste instantie dacht ik nog niks aan de hand want hij zou wel in de stoel blijven liggen. Ik was alleen de opening tussen de zitting en de leuning vergeten en jawel, het ding ketste precies op de plavuizen. Het resultaat was een mooi spinnenweb aan barsten op het scherm.

Hoewel de telefoon nog functioneerde en het probleem mogelijk wel op te lossen was met een plastic plakscherm leek het me toch beter om een nieuw scherm te regelen. Riet reed naar een telefoonwinkeltje in Katwijk (ik moest uiteraard werken) en daar kon het scherm vervangen worden maar ik moest er wel een dag op wachten want het juiste type had hij niet in voorraad. Vanmiddag ging Riet terug en ik kreeg niet alleen mijn telefoon terug voorzien van een nieuw scherm maar ook met een beschermhoesje wat ze er gratis bij had gekregen.

Ik ga met dat bordeauxrood en het gouden randje heel erg de blits maken in Basrah…

 

 

Eerste werkdag thuis

Vanmorgen om kwart voor zeven stond ik op voor mijn eerste werkdag van deze shift. Een rare gewaarwording dat dat niet in KAZ in Irak is maar gewoon in Nederland, maar omdat het inreisverbod niet totaal onverwacht is gekomen (met zoiets hou je eigenlijk altijd wel rekening) heb ik mijn werk-laptop bij me en kan ik van thuis uit werken.

Ik kan natuurlijk niet alles doen, contact met collega’s is erg lastig omdat de meeste daarvan op dit moment zelf ook thuis zitten en ik heb geen idee wie er net als ik gewoon thuis aan het werk gaan. Het is namelijk nog steeds niet vanzelfsprekend dat iedere rotator zijn eigen laptop heeft. Dat is weliswaar met ingang van oktober wel de bedoeling maar veel koppels moeten nog steeds een laptop delen omdat nog lang niet alle tweede laptops zijn uitgedeeld. En soms was het gewoon het punt dat de ontvanger het land al uit was en dan ligt zijn of haar laptop wel klaar maar op kantoor in Irak.

Vandaag heb ik een aantal gesprekken gehad met onder andere mijn nieuwe back-to-back en mijn baas. Voor Surya, mijn nieuwe maat, begint het er nu echt tragisch uit te zien want hij is al in september gestopt met zijn vorige baan in de verwachting dat hij per 1 oktober in Irak zou kunnen beginnen en dat schuift nu steeds maar verder op. Dat heeft overigens niet eens alleen te maken met de situatie in Irak maar hij heeft ook nog steeds zijn visum niet. Zelfs al was er dus niks aan de hand geweest dan was de geplande startdatum, vandaag, toch al niet meer haalbaar geest. Punt is echter dat hij door het inreisverbod ook de tweede mogelijkheid deze maand gaat missen en de volgende maand ben ik in principe weer vrij.

Ik heb dit uiteraard ook besproken met onze baas die overigens ook vastzit in Dubai en ook niet naar Irak kan reizen. We maken ons allebei zorgen dat Surya mogelijk pas mid-januari zal kunnen gaan beginnen en de vraag is wat er in de tussentijd met hem moet gebeuren want hij zit nu eigenlijk te wachten en de vraag is hoelang Personeelszaken dat goed blijft vinden. 

Er zijn nog diverse andere problemen die eigenlijk voor meer onrust zorgen dan de veiligheidssituatie in Irak, zoals bijvoorbeeld hoe het moet met het werk aan de lopende projecten als iedereen voor langere tijd thuis moet blijven zitten. Kortom, het begint echt voor het management een hoofdpijndossier te worden, maar ik probeer gewoon zoveel mogelijk van thuis uit te doen.

En weer thuis

Ik was ruim op tijd wakker voor mijn vervoer naar de luchthaven van Dubai wat om vijf over half zes voor de deur van het hotel werd verwacht. Na het uitchecken bij de balie van het hotel zat ik om tien voor half zes buiten te wachten in de wetenschap dat het regel is dat de Emirates Chauffeur Service een kwartier voor de afgesproken tijd voor moet komen rijden, maar al wat er kwam, geen auto van Emirates. Ik zag wel om vijf voor half een auto van Emirates voorbij rijden maar die stopte niet.

ëOm half zes kreeg ik een berichtje op mijn telefoon dat mijn vervoer was gearriveerd en dat ik mij naar de auto kon begeven. Het probleem was dat de auto in geen velden of wegen te zien was, en ik belde dus snel met het bij de boodschap vermelde nummer. “Ik weet niet waar jij staat,” zei ik tegen de chauffeur, “maar in ieder geval niet bij mijn hotel”. Het bleek dat de chauffeur dus bij het verkeerde hotel stond maar hij zou er over vijf minuten zijn. Dat werden er uiteindelijk tien maar toen kwam de auto dan toch (vijf minuten te laat) voorrijden.

Nou stond er een paar meter bij mij vandaan nog iemand buiten te wachten met een koffer en die wachtte blijkbaar ook op een Emirates auto. Hij liep dan ook meteen naar de auto en gooide zijn koffer achterin, maar toen ik kwam aanlopen wees de chauffeur op mij en de man (zo te zien aan zijn uniform een piloot) moest zijn koffer weer uitladen. Hij moest blijkbaar naar Abu Dhabi en niet naar de luchthaven, en hij was duidelijk niet blij want hij ging gelijk bellen. Ik gooide mijn rolkoffer achterin en werd vervolgens vlot naar de luchthaven gereden.

De rest verliep voorspoedig en om even over enen landde vlucht EK147 op Schiphol.

Op de foto, gemaakt om iets meer dan een half uur voor de landing, vliegen we net Nederland binnen en het is te zien dat het daar weliswaar bewolkt was maar met nog de nodige open plekjes.

Na de landing kwam deze keer mijn koffer heel vlot en mijn vervoer stond ook al klaar waardoor ik uiteindelijk nog voor tweeën de deur in stapte. Ik ben weer thuis, voor vier weken min een dag…

Laatste dagje

Het was vandaag de laatste dag van het verblijf bij ons in Rijnsburg van onze bezoekers uit Australië en voor mij al weer de dag om te vertrekken naar Irak voor mijn volgende shift.

De koffers van Pat en Howard stonden vanmorgen weer in de gang en het wachten was op het tijdstip waarop we ze naar Amsterdam zouden brengen waar ze scheep zouden gaan voor hun bootreis naar Budapest. Om de tijd door te komen maakten Pat, Howard en ik nog een wandeling langs het kanaal richting Oegstgeest en terug aan de overkant langs de Dijk. Terug thuis overlegden we en besloten dat we net zo goed naar Amsterdam konden rijden aangezien het inchecken op de boot in principe de hele dag kon. Dan konden Pat en Howard na het inchecken nog mooi even in de binnenstad van Amsterdam rondkijken en de souvenirs kopen die ze gisteren al hadden gezien.

Het was in Amsterdam even zoeken naar het schip, de Avalon Tranquility II, want het adres De Ruyterkade bleek een oost en een west gedeelte te hebben, aan weerszijden van het Centraal Station en wij stonden in eerste instantie uiteraard op het verkeerde kade. Bij de goede kade (west) en het schip aangekomen namen we afscheid van Pat en Howard, na een gezellige week waarin ze het heel erg naar hun zin hebben gehad.

Terug in Rijnsburg was het voor mij tijd om afscheid te gaan nemen van mijn moeder in Katwijk en daarna (na de traditionele patat op vrijdagavond) van mijn eigen familie thuis. De taxi was deze keer niet eens veel te vroeg maar al met al zat ik toch rond half acht al in de lounge op Schiphol, wachtend tot het boarden zou gaan beginnen. Het vliegtuig vertrok op tijd even voor tienen ’s avonds en nu is het eigenlijk de bedoeling dat ik nog wat kan slapen tijdens de vlucht naar Dubai.

Mocht dat slapen niet lukken dan kom ik aan de lijst van beschikbare films te zien de tijd wel door…

Dagje Amsterdam

Gisteren was een ongelukkige dag voor Howard want hij heeft vrijwel de hele dag ziek op bed gelegen. Hij was gisteravond al gammel vroeg naar zijn bed gegaan met een hardnekkige keelpijn en verkoudheid en gistermorgen kwam Pat beneden vertellen dat het deze dag niks zou worden. Een geluk bij een ongeluk was dat we eigenlijk geen plannen hadden gemaakt want Pat wilde van de gelegenheid gebruik maken om wat kleren te wassen. Daarnaast heeft het de hele dag gegoten van de regen dus het was toch al geen dag om leuke dingen te gaan doen. Het enige wat nu niet doorging was het bezoekje aan het Louwman Museum wat ik ’s middags met Howard had willen brengen. 

Gisteravond hebben we nog wel hollandse stamppotten gegeten, en omdat hij tegen die tijd een beetje was opgeknapt was Howard daar gelukkig wel bij. Riet had hutspot en een zuurkoolschotel gemaakt, en we hadden Martin en Sandra met Gijsje ook uitgenodigd. Riet wilde maar wat graag haar kleindochter even showen…

Voor vandaag stond het onvermijdelijke bezoek aan Amsterdam op het programma. Pat en Howard hadden aangegeven dat ze hoe dan ook naar Amsterdam wilden, en we hadden er prachtig weer bij. We parkeerden de auto op een parkeerterrein in Zeeburg, net buiten de stad, waar we een passe partout voor de hele dag kochten voor het openbaar vervoer en en de tram namen naar het centrum.

Vanaf het Centraal Station wandelden we naar de Dam, en onderweg keken Pat en Howard hun ogen al uit. Het was erg druk maar lang niet zo druk als we hadden verwacht, wat alles met het naseizoen te maken zal hebben. We vonden zelfs zonder moeite een plekje op een terras naast het Koninklijk Paleis en de Nieuwe Kerk waar we een bakje koffie deden. Omdat het inmiddels rond het middaguur was besloten we per tram terug te gaan naar het plein voor het Centraal Station om te kijken of we daar een boottochtje konden scoren.

Er bleek keuze zat, maar het leuk ons gezien het prachtige weer een goed idee om te kiezen voor een open boot. Die tocht duurde ook nog een een kwartier langer en kwam ook op enkele plekken waar de gewone rondvaartboten niet kwamen. Het werd dan ook een erg leuk tochtje, mede doordat de gids/kapitein erg leuk wist te vertellen en alles in het Engels. Tegen het eind van de tocht bleek ook dat Riet en ik de enige Nederlandse toeristen aan boord waren…

Na de boottocht wandelden we terug naar het centrum vanwaar we door liepen naar de verschillende grachten. Pat wilde graag een kijkje nemen bij het Anne Frank Huis aan de Princengracht, waar het zoals verwacht heel erg druk was. Een bezoek aan het museum was helaas niet mogelijk, dan hadden we dagen van tevoren moeten reserveren. In plaats daarvan wandelden we door naar een van de vele bruggen, gelegen naast het smalste huis van Nederland (van de wereld?), waar we op het terras op de brug wat dronken en genoten van het uitzicht.

Omdat Howard toch nog een beetje gammel was besloten we daarna naar de dichtstbijzijnde tramhalte te wandelen om vandaar langzaamaan terug te gaan naar de auto en daarna naar huis. Gelukkig viel verwachte drukte onderweg erg mee en waren we rond een uur of vijf weer terug in Rijnsburg. Vanavond was er dan nog het “afscheidsdiner” van Pat en Howard en daarvoor gingen we (ook omdat dat lekker dichtbij was) naar het Eetcafé in Rijnsburg waar het eten zoals gewoonlijk lekker was en de bediening gezellig.

En zo was dit al weer de laatste volle dag van het bezoek van Pat en Howard waar we zo lang naar hadden uitgekeken. Wat is de tijd ook nu weer omgevlogen…

Bezoek uit Australië

We hebben er ruim een jaar naar uitgekeken maar vandaag was het dan eindelijk zover, onze vrienden Pat en Howard uit Perth in Australië zijn gearriveerd voor een vakantie in Europa die begint met een week bij ons.

We hebben Pat en Howard ontmoet tijdens onze vierjarig verblijf in de Filipijnse hoofdstad Manila en werden daar goeie vrienden. Ze hebben daar na hun eerdere vertrek nog een keer bij ons in Manila gelogeerd, evenals hun dochter en schoonzoon. We hebben daarna ook contact gehouden en we hebben onze vakantie in Australië in november 2017 afgesloten met een verblijf van een weekje bij Pat en Howard, waarbij we er uiteraard op hebben aangedrongen dat ze ook bij ons zouden komen logeren als ze ooit naar Nederland zouden komen. De plannen daarvoor werden vorig jaar concreet toen Pat en Howard besloten om een bootreis door Europa te gaan doen van Amsterdam naar Budapest. We boden ze meteen aan om de week daaraan voorafgaand bij ons te verblijven en daar wilden ze graag gebruik van maken. 

Er is de afgelopen maanden het nodige heen en weer gemaild en vandaag was de dag dat ze met Qatar Airways zouden aankomen vanuit Doha. Om kwart voor één vertrokken Riet en ik op weg naar Schiphol om ze op te halen want het vliegtuig zou om kwart over één al landen. Dat deed het ook, maar desondanks duurde het tot kwart voor drie voordat ze eindelijk naar buiten kwamen.

Het was uiteraard een hartelijk weerzien na elkaar meer dan anderhalf jaar niet gezien te hebben. Zo hebben Pat en Howard er ondertussen twee kleinkinderen en een schoondochter bij gekregen en zijn ze verhuisd, wijzelf werden voor het eerst grootouders; kortom, genoeg om uitgebreid bij te praten dus.

We namen ze mee uit eten naar restaurant Noordzee in Katwijk (met name de Rijnsburgse Uiensoep viel erg in de smaak), maar eenmaal weer thuis sloeg de vermoeidheid na de lange reis van meer dan vierentwintig uur toch toe en gingen onze gasten vroeg naar bed. Morgenochtend gaan we wel kijken wat ze allemaal willen gaan doen de komende week.

In de tuin

Het weer was in de eerste week dat ik thuis was niet om over naar huis te schrijven maar opeens veranderde het en kregen we te maken met de tweede hittegolf deze zomer. De temperaturen gingen weer naar boven de dertig graden en iedereen begon weer te zuchten dat het ’s nachts veel te warm was om te slapen.

Het was dus ideaal weer om in de tuin te zitten op het terras bij het kanaal om daar in de schaduw van de platanen de bootjes voorbij te zien varen.

Voorlees-Opa

Maandag is meestal de dag waarop Riet op onze kleindochter Gijsje past en als ik thuis ben dan pas ik uiteraard mee op. Het is ontzettend leuk om je kleindochter een dagje in huis te hebben en al hoor ik wel eens van andere “oppas-grootouders” dat ze na zo’n dag “afgedraaid” zijn, ik heb daar totaal geen last van en Riet zo te zien ook niet.

Uiteraard vraagt zo’n peuter veel aandacht, en ja, dan ontkom je er niet aan om niet alleen veel voor te lezen maar ook heel veel hetzelfde. Vanmorgen was Gijsje bijvoorbeeld net aan een uur binnen toen ik al minstens negen keer het boek van Bumba met haar had doorgenomen.

Wie Bumba is? Dat wist ik tot voor kort ook niet maar er zijn behalve boekjes ook veel filmpjes van op Youtube, en alle kleine kinderen zijn er gek op…

En weer thuis

Het kan niet alle dagen maar vandaag was er een Emirates-vlucht naar Amsterdam die al om half vijf ’s morgens vertrekt. Ik heb me op die vlucht laten boeken, wat dan wel betekende dat ik vanmorgen om kwart voor twee al klaar moest staan bij het hotel voor mijn taxi maar ik was dan ook om half elf vanmorgen al thuis.

De reis verliep voorspoedig zonder noemenswaardigheden, of het moest zijn dat de vlucht deze keer niet met de zeer comfortabele Airbus A380 werd uitgevoerd maar met een tamelijk oude Boeing 777. In de A380 zit je in de business class op het bovenste dek in je eigen kubusje, en dat is toch wat comfortabeler dan de stoelen naast elkaar in de 777. Eigenlijk is dit gewoon gezeik, dat weet ik ook wel, want in feite praat ik hier over het verschil tussen erg luxe en heel erg luxe.

Aangekomen in Nederland viel het weer me niet mee. Alweer was het totaal anders dan de berichtgeving vanuit Nederland vorige week toen het blijkbaar wel goed weer was. Dat is me nu al een paar keer overkomen, dat ik in Irak alleen maar hoor hoe mooi het weer in Nederland is, om vervolgens bij terugkomst te worden geconfronteerd met typisch Nederlands weer. Ook nu was het bij aankomst op Schiphol weer regenachtig en winderig en niet al te warm, en de vooruitzichten voor de komende weken zijn niet echt goed. Lekker dan…

Vertrekdag

Vandaag zaten de vier weken verlof er al weer op. Gisteren heb ik mijn bagage al weer klaar gezet waarbij de belangrijkste wijziging ten opzichte van de standaard bagage was dat ik mijn rolkoffer deze keer thuis laat en in plaats daarvan een wat grotere sporttas meeneem. Dat is noodzakelijk omdat ik een soort klaptafeltje heb gekocht om een laptop op te zetten (handig voor als je in een stoel zit of voor in bed) en dat was te groot voor mijn rolkoffer.

Om half elf in de ochtend werd ik gebeld door de Emirates Chauffeur Service met de mededeling dat ik om tien voor zeven zou worden opgepikt. Dat was een geruststelling want bij mijn vorige vertrek bleek er geen vervoer geregeld te zijn en toen ik belde was het te laat om dat alsnog te doen. Deze keer was het dus wel goed gegaan en de auto kwam ruim op tijd, een kwartier van tevoren al zoals verwacht, voorrijden. Vrijwel altijd vraagt de chauffeur onderweg waar de reis naar toe is en ook vrijwel altijd weten ze al precies wat ik ga doen als ik zeg “Irak”. “Oh, Shell,” is vaak het antwoord, of “Weer aan het werk voor weken?”. Blijkbaar vervoeren ze regelmatig spraakzame collega’s met dezelfde bestemming…

Ik had op Schiphol grote drukte verwacht omdat de vakantietijd is begonnen maar het was juist ongewoon rustig. Ik kon overal zo doorlopen en aangekomen bij de security-check was ik zelfs gelijk aan de beurt, ik had nog niet eens de tijd gehad om zoals ik altijd vooraf doe mijn horloge en telefoon in mijn rugzak te stoppen. De vlucht vertrekt vooralsnog zonder oponthoud, ik hoop dat ik onderweg een beetje kan slapen en als alles goed gaat ben ik morgenochtend rond half zeven in Dubai.

Naar huis

Het bezoek van twee dagen aan Dubai en Sharjah had behalve een eerder vertrek uit Basrah nog een voordeel en dat was dat ik een volle dag eerder thuis zou zijn.

Normaal gesproken vertrek ik op de eerste dag van mijn verlof vanuit Basrah naar Dubai maar de enige vlucht die ik die dag kan nemen vertrekt pas halverwege de middag. Ik kan vervolgens pas op zijn vroegst midden in de nacht doorreizen naar Schiphol en ik ben dus altijd pas op de tweede dag van mijn verlof thuis, afhankelijk van welke vlucht ik heb vroeg in de ochtend of vroeg in de middag.

Deze keer ben ik op de eerste dag van mijn verlof al in Dubai en kan ik dus vanuit daar gelijk doorreizen naar Nederland. Ik had gehoopt op de vlucht die midden in de nacht vertrekt maar die is er blijkbaar op vrijdag wel maar op donderdag niet. Vandaar dat ik genoegen moest nemen met de vlucht van acht uur ’s morgens maar desondanks zou ik met deze vlucht vroeg in de middag dezelfde dag thuis zijn.

Ik moest er wel vroeg voor op want de Emirates Chauffeur Service zou me al om half zes ophalen om me naar de luchthaven te brengen, een kwartiertje rijden. De auto was er stipt op tijd maar desondanks verontschuldigde de chauffeur zich uitgebreid dat hij zo laat was. Toen ik opmerkte dat hij precies op tijd was vertelde hij me dat ze geacht worden om een kwartier eerder al aanwezig te zijn en dat hij daarom technisch gesproken te laat was.

Hoe dan ook, ik was ruim op tijd op de luchthaven en vandaar had ik een vlotte reis. Thuis gekomen was de reactie op mijn baard die ik een maand had laten staan niet erg enthousiast, ik kreeg niet eens een welkomstzoen! Eerst scheren werd er gezegd…

Hehe, eindelijk!

Nou, het was vandaag dan eindelijk zover, om een uur of drie kwam het verlossende telefoontje dat onze nieuwe RAV4 klaar stond voor aflevering bij de dealer. Onze verkoper bood zelfs spontaan aan om me op te komen halen, Riet kon niet mee want er moest iemand op Gijsje blijven passen die vanmiddag bij ons was.

Bij aankomst in de showroom van de dealer kreeg ik als eerste een uitleg van de monteur die het alarmsysteem had aangelegd hoe het werkt. Daarna volgde het officiële gedeelte met de tenaamstelling, de verzekering en de betaling. Daarna kreeg ik de sleutels en de papieren overhandigd en daarmee zijn Riet en ik nu dus officieel eigenaar van een splinternieuwe Toyota RAV4 Business Edition AWD.

En dit is hem:

Teleurstelling bij de garage

Vandaag had de dag moeten zijn dat onze nieuwe auto zou worden geleverd, en vol verwachting meldden Riet en ik ons dan ook vanmiddag om twee uur bij Toyota dealer Louwman.

Het eerste wat geregeld moest worden was het inleveren van onze Mitsubishi Outlander na een probleemloos dienstverband van bijna elf jaar. Na het ontvangen van het vrijwaringsbewijs konden we overgaan tot het afhandelen van de activiteiten voor de nieuwe RAV4, te beginnen met het ondertekenen van de verzekeringspapieren.

Dat leek geen probleem want ik had het uittreksel met de voorwaarden al doorgelezen, maar toen de uitgebreide polisvoorwaarden op tafel kwamen zagen we onze verkoper opeens knalrood worden. Wat bleek, op een van de pagina’s stond iets over de vereiste beveiliging en daar stond een vakje aangekruist bij, jawel, klasse 3. Hij belde snel naar de verzekering om duidelijkheid te krijgen en kreeg te horen dat het geen vergissing was: gezien de cataloguswaarde van onze nieuwe RAV4 was een beveiligingssysteem van klasse 3 ook voor deze verzekering vereist.

Ja, dat was even schrikken want nu kon de levering in ieder geval vandaag dus niet doorgaan, en de vraag was hoe nu verder. Er was maar één oplossing en dat was alsnog dan maar dat beveiligingssysteem te laten inbouwen. De nog steeds verbouwereerde verkoper sloeg meteen aan het bellen want zo’n systeem moet door een gecertificeerde specialist worden ingebouwd. Gelukkig kon hij een afspraak regelen voor aanstaande maandag en als alles goed gaat wordt dat dus de nieuwe leverdatum (fingers crossed).

Wel konden we de nieuwe auto alvast even zien want hij stond natuurlijk al wel klaar voor aflevering in de showroom. Hij was afgedekt met een zeil zodat het wel een onthulling leek, maar toen de auto tevoorschijn kwam bleek hij nog mooier te zijn dan we hadden gehoopt. De combinatie van de wijnrode kleur met de zwarte velgen en de chromen accenten hadden we natuurlijk zo uitgezocht maar in het echt zag het er helemaal supermooi uit.

We konden alvast even binnen kijken en alvast wat bijzonderheden bekijken en proberen, en dat alles maakte het eigenlijk nog vervelender dat we nu nog drie dagen moeten wachten…

Verzekeringsperikelen

Om ervoor te zorgen dat onze nieuwe auto aanstaande vrijdag geleverd kon worden moest er natuurlijk wel even het een en ander geregeld worden ten aanzien van de verzekering. Ik dacht dat dat simpel een kwestie was van het bellen van de verzekeringsagent waar onze Outlander is verzekerd en dan die verzekering om te laten zetten naar de nieuwe auto.

Helaas, dat was iets te simpel gedacht in dit geval. Het leek in eerste instantie inderdaad simpel maar toen de gegevens van de nieuwe auto doorgenomen werden stelde de verzekeringsagent naar aanleiding van de cataloguswaarde de vraag of de RAV4 een klasse 3 beveiligingssysteem had. En dat wist ik niet, maar er werd me wel duidelijk gemaakt dat dat een vereiste was voor auto’s boven een bepaalde prijsklasse, anders kon de auto niet vol verzekerd worden inclusief diefstal.

Ik regelde een voorlopige dekking onder de voorwaarde dat ik dat van die beveiligingseis zou navragen bij de dealer. En wat bleek, de RAV4 heeft standaard geen klasse 3 beveiliging en het inbouwen daarvan zou rond de duizend euro kosten. Maar de dealer bood me wel een alternatief, een verzekering bij Toyota zelf die maar weinig duurder was maar met betere voorwaarden en geen eis voor een klasse 3 beveiligingssysteem.

Dat leek me een prima optie dus ik belde mijn oude verzekering op met de mededeling dat ik toch had besloten om voor een andere optie te kiezen. Daarmee zou de verzekering voor de RAV4 geregeld moeten zijn en is alles voor de levering aanstaande vrijdag rond.

Nieuws over de nieuwe auto

In januari heb ik de stap gezet om onze trouwe maar inmiddels toch wel ouwe Mitsubishi Outlander te gaan vervangen. Niet dat er ook maar iets aan de auto mankeert, maar hij heeft inmiddels de respectabele leeftijd van elf jaar en dan is het toch te verwachten dat het niet al te lang meer gaat duren voordat de eerste probleempjes (en dus kostenposten) gaan opdoemen.

Het idee was eigenlijk al ontstaan in oktober vorig jaar toen ik de aankondiging en de eerste foto’s zag van de nieuwe Toyota RAV4, model 2019. Ik stuurde mijn zoons meteen een berichtje met een van de foto’s en de aankondiging dat dit hem zou gaan worden. Toen het idee in januari daadwerkelijk werd omgezet in actie besloot ik toch om eerste maar eens verder rond te kijken wat er nog voor alternatieven voor handen waren.

Desondanks was het eerste bezoek in januari toch naar de Toyota garage want toen stond het nieuwe model in de showroom. Daarna werd een vergelijking gemaakt met andere auto’s van vele merken, maar wat de doorslag gaf was dat de RAV4 een stekkerloze hybride is oftewel een gedeeltelijk elektrische auto die zelf zijn accu oplaadt onder het rijden. De Toyota dealer gaf ook nog eens een mooie prijs voor onze trouwe Outlander en toen was het alleen nog een kwestie van het juiste model en verdere accessoires.

De levertijd van het door mij gekozen model (Business Edition met AWD) was wel een paar maanden maar daar kon ik wel mee leven. En omdat de richtdatum was aangegeven als eind mei ben ik vandaag maar eens langs Garage Louwman gegaan om te vragen of er al iets meer duidelijkheid was over de leverdatum. En wat bleek, de auto komt volgende week aan bij de garage maar moet dan nog wel rijklaar gemaakt worden. Omdat ik de 22e alweer naar Irak vertrek is gekeken of het mogelijk was om de auto voor die datum te leveren en vanmiddag kwam het verlossende telefoontje: het wordt vrijdagmiddag de 17e om twee uur ’s middags.

Terug naar Rijnsburg

Gisteren was onze laatste dag in Dubai en daar maakten we ook weer een relaxt dagje van wat met name door Riet weer op het loungeterras op het dak werd doorgebracht. Zelf wandelde ik nog even naar de Mall of the Emirates voor een lekker bakkie Starbucks, en eigenlijk ook om wat Poloshirts te kopen maar ik kon de winkel waar ik eerder een aanbieding daarvoor had gezien niet meer vinden (of de aanbieding was er niet meer, dat kan ook).

Vanmorgen moesten we vroeg op want we hadden de vlucht van even over achten naar Amsterdam en dat betekende dat we om half zes al werden opgehaald bij het hotel door een chauffeur van Emirates. Riet zat er even over in of ze wel mee mocht met de limousine want ze reisde economy in plaats van business class maar dat was natuurlijk geen enkel probleem. Nou ja, dat ze economy reisde vond Riet eigenlijk wel een probleem maar ik kon haar in ieder geval een beetje troosten door haar mee te nemen naar de business lounge.

Ook in Amsterdam stond na een voorspoedige vlucht weer een auto voor ons klaar die ons thuisbracht naar Rijnsburg. Waar we uiteraard verwelkomt werden door onze katten Abby en Monster…

Jarig op vertrekdag

Vandaag was mijn drieënzestigste verjaardag maar tegelijk ook de dag waarop ik weer naar Basrah vertrok voor mijn volgende shift van vier weken. Mijn koffer stond al grotendeels gepakt en zoals gewoonlijk ging er niet veel mee. Het belangrijkst waren spullen voor het aanvullen van mijn dagelijkse benodigdheden zoals scheerzeep, deodorant en tandpasta, en uiteraard een flink voorraad stroopwafels en deze keer ook een zak chocolade paaseitjes.

De bevestiging voor mijn taxi naar Schiphol kwam al in de ochtend dus dat was geregeld, maar merkwaardig genoeg kreeg ik ’s middags nog een bevestigingsbericht, voor een taxi in Dubai. Die had ik zelf niet geregeld maar waarschijnlijk gingen ze er bij de luchtvaartmaatschappij Emirates vanuit dat ik tijdens mijn tussenstop in Dubai gebruik zou maken van het aangeboden hotel. Dan zou ik uiteraard transport nodig hebben, alleen was ik niet van plan om gebruik te maken van het hotel en gewoon in de business lounge op mijn volgende vlucht te wachten. Via een korte chat met de luchtvaartmaatschappij kon die taxi-reservering gelukkig snel worden gecanceld.

Mijn taxi naar Schiphol stond zoals gewoonlijk op tijd voor de deur. Het enige verschil met vorige keren was dat ik deze keer niet een opgewekte chauffeur had maar een beetje een sjagerijn. Zoals gewoonlijk ging alles op Schiphol weer erg vlot, het vliegtuig vertrok op tijd en zo ben ik dus weer onderweg naar Irak.

Nieuw tuinstel

We hebben in onze tuin drie terrassen, een voor het huis, een tweede voor de schuur en nog een derde bij het hek langs het fietspad aan het kanaal. Op dat laatste terras hadden we tijdelijk een bank neergezet die niet zo lekker zat omdat het eigenlijk helemaal geen bank is maar een bed. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat dit bed op de tweede verdieping van ons huis zou komen te staan als logeerbed maar omdat het een gelijmde constructie was en dus niet uit elkaar gehaald kon worden kon het de trap niet op.

Zo kreeg het bed een functie als bank in de tuin en het moet gezegd, we hebben er de afgelopen twee zomers veel plezier van gehad. Toch wilden we wat anders en liefst iets wat wat comfortabeler zat want het bed was uiteraard te breed op lekker op te zitten. We dachten daarbij aan een hoekbank van steigerhout of zoiets en we waren al een tijdje bezig om op het internet rond te kijken voor zoiets.

Riet vond afgelopen maandag dat er maar eens spijkers met koppen geslagen moesten worden en stelde voor om de volgende dag een enorm centrum voor tuinmeubelen in Amersfoort te gaan bezoeken. De rit naar Kees Smit Tuinmeubelen was de moeite waard want het was echt enorm groot. Helemaal onderin het gebouw een eigen parkeergarage en daarboven drie uitgestrekte verdiepingen met tuinmeubelen.

Er stond zoveel moois dat we al vrijwel meteen van plan veranderden: geen steigerhouten hoekbank voor het terras bij het kanaal maar een mooi tuinstel voor het terras bij het huis. Het tuinstel wat daar stond (wat we hadden gekocht op de Filipijnen) kon dan mooi verhuizen naar het terras langs het kanaal. Toen die beslissing eenmaal was genomen veranderden we nog een paar keer van tuinstel want we zagen er eigenlijk veel te veel die we mooi vonden.

Het werd tenslotte toch een houten tuinstel met bijbehorende kussens, wat weliswaar in de aanbieding was maar uiteindelijk toch een stuk duurder uitviel dan wat ik in mijn hoofd had. Nou ja, mooi was het wel en het gaat als het goed is jaren mee. En nog mooier, het kon al binnen drie werkdagen bezorgd worden, en dat was vandaag:

Nieuwbouw aan de overkant

Aan de overkant van het Oegstgeesterkanaal waaraan wij wonen verrijst op dit moment een hele nieuwe wijk van de gemeente Rijnsburg, op dit moment bekend onder de naam De Horn. De werkzaamheden daaraan waren al begonnen toen wij twee jaar geleden naar de Bankijkerweg verhuisden maar de wijk is sinds die tijd flink uitgebreid.

Wij zien de voortgang van de werkzaamheden uiteraard wanneer we naar de overkant kijken en we zien de bebouwing ook langzaam dichterbij komen. Op dit moment is er recht aan de overkant van ons huis nog geen bebouwing maar wel is het bosje wat er stond de afgelopen maand compleet verwijderd en dat zou kunnen aangeven dat er met dat stuk grond ook plannen zijn. Het zou wel gek zijn als er daar geen huizen gebouwd zouden worden, al is dat welk jammer van ons uitzicht. 

Of het veel uitmaakt is overigens de vraag want zelfs als er recht tegenover ons huis gebouwd zou gaan worden dan komen die huizen nog steeds een flink stuk van ons huis af te staan want er ligt tenslotte een vrij breed kanaal tussen. Waar we ons meer druk over maken zijn de geruchten over eventuele hoogbouw en een mogelijke fietsbrug, maar zolang er nog niks officieel bekend is hoeven we ons daar niet druk over te maken, nietwaar. 

Winterbanden, zomerbanden

Het weer mag dan slecht zijn en de temperaturen laag, het is in ieder geval alweer te warm voor winterbanden onder de auto. Aangezien het er halverwege februari al op leek dat de kans op sneeuw en ijs verkeken was voor de rest van de winter had ik daarom alvast maar weer een afspraak gemaakt bij de garage om de winterbanden onder de Outlander weer te laten vervangen door zomerbanden.

Meestal is het maken van zo’n afspraak op korte termijn nog niet zo makkelijk, het kan soms wel weken duren voordat ze bij de garage een gaatje hebben om dat te doen. Maar dat viel deze keer heel erg mee, ik kon al binnen drie weken terecht en dat was dus vandaag. De hele ingreep duurt meestal nog geen halfuurtje en ik kan dus normaal gesproken altijd wachten tot de auto weer klaar is.

Deze ingreep was ook de laatste keer voor de Outlander want ik ga stoppen met winterbanden. Het is al met al toch wel een prijzig grapje want behalve de aanschaf betaal ik ook een jaarlijks bedrag voor de montage en de opslag, en als je gaat kijken hoeveel dagen het in Nederland nou echt nut heeft om met winterbanden te rijden dan is het de vraag of het eigenlijk wel zin heeft.

Ik meldde dus mijn abonnement voor montage en opslag dus af bij de garage, wat natuurlijk wel betekende dat ik de winterbanden nu zelf mee moest nemen. Gelukkig kan ik ze thuis in de schuur makkelijk kwijt en als het niet lukt om ze te verkopen (via Marktplaats of zo) dan gaan ze met de Outlander mee als ik die inruil.

Eerlijk gezegd was ik toch al niet zo’n fan van die winterbanden want ze zijn de standaard 17-inch maat. En ik vind de dikke 18-inch banden die de rest van het jaar onder de Outlander zitten veel stoerder staan…

Hondenweer

Het was de afgelopen dagen hondenweer. Waarom het zo heet weet ik niet want ik zou eerlijk gezegd nog geen hond buiten laten. Het was koud met regen en harde wind, en het ergste is nog dat het volgens de weersvoorspellingen ook de rest van de week en de hele komende week nog zo zal blijven.

Iedere morgen als ik beneden kom zie ik zo ongeveer dit beeld:

Op deze manier vallen onze plannen om nog een weekendje weg te gaan wel in duigen want met dit weer is dat geen doen. En het grappige is dat ik de laatste twee weken van mijn rotatie iedere dag te horen kreeg wat een prachtig weer het in Nederland was. Tuindeuren die open stonden, lekker buiten zitten, zonnetje en hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. En dat hoorde ik tot op mijn vertrekdag aan toe dus stel je mijn verbazing voor toen ik op Schiphol aankwam.

Ja, dat was pas sinds die dag werd mij verteld. Jaja… 

Thuis

Ik zat nog maar net beneden in de lobby van het hotel na het uitchecken toen ik al een auto van Emirates voor de deur zag stoppen. En jawel, het was mijn vervoer naar de luchthaven, tien minuten te vroeg maar wat mij betreft mooi op tijd. Omdat ik mijn boarding pass al had gedownload op mijn iPhone en dus ook op mijn iWatch kon ik op de luchthaven overal vlot doorlopen.

Het baarden begon op tijd en alle passagiers zaten ruim op tijd aan boord van het toestel, maar onze vertrektijd van tien voor half vier ’s nachts werd toch wat later. Ook nadat we naar de startbaan waren getaxied hadden we nog flink wat oponthoud doordat we moesten wachten op toestellen die voor ons mochten starten, en dat betekende allemaal bij elkaar dat we ruim een uur te laat opstegen vanaf de luchthaven van Dubai.

Het eerste wat ik deed aan boord van het toestel was de film afkijken waar ik tijdens de vlucht van Basrah naar Dubai was begonnen. De film “Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald” duurde echter te lang voor die vlucht dus ik keek de laatste drie kwartier af aan het begin van de vlucht naar Amsterdam. Na de film ben ik gaan slapen en dat lukte zowaar aardig, ik sliep ruim drie uur en werd eigenlijk gewekt doordat de passagier naast mijn tien mijn been schopte toen hij probeerde over me heen te stappen op weg naar het toilet. Uiteraard kon ik daarna de slaap niet meer vatten en besloot ik om nog maar een film te kijken.

Dat werd “First Man”, de film over Neil Armstrong en de eerste maanlanding die veel herinneringen terugbracht van toen ik als dertienjarige samen met mijn vader die reis naar de maan live op onze zwart-wit tv volgde in 1969. Het ontbijt wat tegen het eind van de film werd geserveerd was meer dan welkom want mijn maag knorde ondertussen van de honger. Ik had namelijk sinds de lunch gistermiddag eigenlijk niet meer genuttigd dan een flinke teil Hoegaarden in de hotelbar en een half bakje pinda’s daarbij.

Na de landing op Schiphol kon ik snel doorlopen want ik had alleen maar handbagage, en na de douane kwam net mijn chauffeur van Emirates aanlopen. Door het oponthoud aan het begin van de vlucht werd ik, ondanks dat op Schiphol alles zo vlot ging, ruim een uur later dan de vorige keer thuis afgezet.

Je kunt het ook anders bekijken, want ondanks dat ik een dag langer heb gewerkt ben ik toch met precies dezelfde vlucht naar huis terug gevlogen als wanneer ik zoals gewoonlijk op donderdag vanuit Basrah was vertrokken. Om dezelfde tijd thuis en toch voor de volgende shift een extra vrije dag verdiend, mooi toch?

Orientatie

Hoewel het nog steeds een prima auto is waarmee ik dik tevreden ben begint onze Mitsubishi Outlander behoorlijk op leeftijd te raken. En hoewel ik nog geen kostbare mankementen heb gehad (afkloppen!) is het toch een auto die over een paar maandjes alweer elf jaar oud is. Daarbij is het nog een vrij dure auto ook want de wegenbelasting is door zijn gewicht en zware motor behoorlijk hoog en hij lust ook nog een best slokje (een op negen is zo’n beetje het gemiddelde). En dat terwijl de benzine steeds maar duurder wordt.

Ik denk al een tijdje over een nieuwe auto en daarbij zou die beslist zuiniger moeten zijn, liefst een hybride of helemaal elektrisch, en wat kleiner kan ook best nu we nog maar met zijn tweetjes zijn. Gisteren besloot ik spontaan dat alvast wat rondneuzen helemaal geen kwaad kan en vandaag ben ik maar eens langs een paar dealers gereden om te kijken wat er zoal te koop is.

Mijn oriëntatie omvat, om maar een paar namen te noemen, modellen van Mercedes, BMW, Volvo, uiteraard Mazda en Mitsubishi omdat ik daar nu eenmaal hele goeie ervaringen mee heb, en ook Toyota.

Veel modellen zijn op voorhand al afgevallen omdat ze niet verkrijgbaar zijn als hybride en ik daar toch wel op wil focussen. Een volledig elektrische auto heb ik al een beetje opgegeven omdat de keuze in het betaalbare segment heel erg klein is. Andere modellen zijn afgevallen omdat Riet en/of ik ze simpelweg niet mooi vinden.

Uiteindelijk ben ik vandaag bij twee dealers geweest en bij een ervan heb ik een afspraak gemaakt voor een proefrit met de meest serieuze kandidaat. Ik zeg nog even niet welke auto dat is…

Miserabel weer

Het verwachte winterweer is nog niet gekomen, er is nog geen sprake van vorst of sneeuw.De temperaturen zijn te hoog voor de tijd van het jaar en dat betekent dat het waterkoud is met een overdaad aan regen en wind. Niet echt prettig weer dus, en het is zelfs vanachter glas geen beeld waar je vrolijk van wordt.

Op zich maakte het niet zoveel uit want sinds ik terug ben in Rijnsburg ben ik vrijwel iedere dag bezig geweest in de nieuwe woning van Martin en Sandra waar ik schilderwerk doe. Alleen de binnenboel uiteraard want met dit weer is de buitenboel onbegonnen werk…

Vier hele weken thuis

Vanmorgen vertrok ik vanuit Dubai naar Amsterdam maar deze keer niet met de Emirates vlucht van acht uur in de ochtend. Er is namelijk sinds november een eerdere vlucht van Emirates, die vertrekt al om drie uur ’s nachts. En dat is voor mij een veel beter alternatief want dan ben ik normaal gesproken om zeven uur al op Schiphol en met een beetje mazzel kan ik dus al ’s morgens voor achten thuis zijn.

In de praktijk bleek dat nog te werken ook. Ik werd om even over enen uur ’s nachts opgehaald bij het hotel in Dubai en om even voor zevenen stond ik op Schiphol. Omdat ik alleen een rolkoffer bij me had als handbagage kon ik zo doorlopen naar de paspoortcontrole waar ik ook vlot doorheen was. Ik was zelfs zo snel dat mijn taxi van Emirates nog niet eens was gearriveerd. Gelukkig hoefde ik maar een paar minuten te wachten en zo was ik inderdaad nog voor zevenen thuis.

En daar trof ik het volgende tafereeltje aan:

En weer thuis

Ik heb beter geslapen dan de vorige keer in dit hotel maar het hield nog steeds niet over. Ik heb moeite met zo’n pudding-matras waarin je helemaal wegzakt en met die zachte kussens waar je totaal geen steun aan hebt. Ik was dan ook regelmatig wakker en halverwege de nacht heb ik het dekbed nog uit de hoes geschud. Wat bezielt al die hotels in deze regio toch om een dekbed op de bedden te leggen waarmee je ook de nacht in Alaska zou kunnen doorkomen?

Hoe dan ook, ik was om vijf uur vanmorgen klaarwakker dus toen ik mijn wake-up call kreeg zat ik al gewassen en aangekleed te wachten. De taxi was er al even voor zevenen en ik werd dus ruim op tijd, samen met een gezelschap luidruchtige Afrikanen naar de luchthaven gebracht. Weer hing alles daar heel vlot want ik hoefde niet meer in te checken en na het kopen van de verplichte slof Marlboro voor Riet ging ik naar de business lounge. Ik had daar ruimschoots de tijd voor een scheerbeurt (het hotel verzag de gasten niet van scheerspullen) en een bak koffie met een muffin.

De vlucht ging vroeg boarden maar eenmaal aan boord was het lang wachten voor het eigenlijke vertrek want hoewel we op tijd werden “afgeduwd” was het lang taxiën naar de startbaan en daar aangekomen moesten we aansluiten in een rij wachtende vliegtuigen voor het opstijgen.

De vlucht zelf verliep probleemloos, ik keek tussen het ontbijt en de lunch twee films (“The Equalizer 2” en “Break in”) en nog wat afleveringen van The Big Bang Theory totdat de landing werd ingezet. Ook op Schiphol was het weer lang taxiën want we landden deze keer op de Polderbaan. Er was doordat ik stevig door had gelopen nog geen lange wachtrij bij de paspoortcontrole en ook mijn koffer kwam heel snel van de band.

Bij de uitgang na de douane stond rechts de lange rij met wachtende taxi-chauffeurs van Emirates al te wachten en lopend langs de rij zag ik het bordje met mijn naam erop. Het was niet druk onderweg dus na de taxirit stapte ik om half twee ons huis aan de Bankijkerweg binnen. Ik ben weer thuis!

Weer thuis

Ik was natuurlijk weer veel te vroeg op vanmorgen want ik had de wekker om kwart voor vijf gezet terwijl ik pas om even over half zes opgehaald zou worden. Behalve me opfrissen, mijn toiletartikelen inpakken en naar de hal beneden te gaan en dus zat ik om tien over vijf al beneden in de hal.

Er was er niks anders te doen dan wachten op de taxi dus ik hoopte dat die net als altijd in Nederland ruim te vroeg zou zijn. Er stond inderdaad al een auto buiten te wachten maar bij navraag door de hulpvaardige bewaker bij de deur van het hotel bleek het niet mijn taxi te zijn. Die kwam uiteindelijk niet te vroeg maar precies op tijd en bracht me in ruim een kwartier naar de luchthaven.

In de business lounge wachtte ik op het vertrek van mijn vlucht. Ook die vertrok precies op tijd en na bijna zes uur landde het toestel op de luchthaven van Schiphol. Deze keer had ik mijn rolkoffer ingecheckt want vanwege die paar dagen in Dubai had ik meer bagage bij me dan ik normaal gesproken bij me gehad zou hebben, en ik moest dus bij de bagageband wachten. Dat duurde best wel lang want mijn koffer zat niet bij de eerste ladingen die op de band vielen.

In de aankomsthal stond weer een hele rij in donkere pakken geklede chauffeurs van Emirates te wachten, met allemaal een naambordje. Na mijn chauffeur gevonden te hebben bracht hij me naar de luxe Mercedes die me naar Rijnsburg bracht. Onderweg had ik het gebruikelijke gesprek over waar ik vandaan kwam, en het verbaasd me niet eens maar als ze daarop meteen zeggen, “Oh, Shell zeker”…

Hoe dan ook, ik ben weer thuis en kan gaan genieten van vier weken vrij.

Pergola

De tuinman is een week of wat geleden al bezig geweest om onze tijd op te knappen voor de zomer, maar dat was nog niet helemaal klaar. Er bleek nogal wat plantenspul dood te zijn of aan vervanging toe, en er moest nog steeds een rek geplaatst worden om onze vier platanen naar elkaar toe te laten groeien zodat er in de toekomst een schaduwrijk plekje ontstaat op het achterste terras. Met name dat laatste klusje kon pas gedaan worden als de platanen weer waren uitgegroeid en de takken weer soepel waren geworden.

Deze week werd al dit werk aangepakt, waarbij het voor ons toch wel een verrassing was dat het rek voor de platanen er anders uit kwam te zien dan we hadden verwacht. Wat we verwachtten was namelijk een simpel rek wat de vier boomtoppen met elkaar verbond waarover de takken zouden worden gevlochten, maar in plaats daarvan werd er een stalen rek om de bomen geplaatst met draden waarlangs de takken werden gevlochten.

Het ziet er nu dus wat massaler uit dan we hadden verwacht maar het effect is dat het nu een soort van pergola gaat worden. En dat vinden we wel weer erg leuk, want Riet heeft al besloten dat dit uitermate geschikt is voor extra tuinverlichting en er kunnen klimplanten geplaatst worden tegen de vier poten. En hoewel het nog wel een tijdje zal gaan duren voordat het “dak” van de pergola helemaal is dichtgegroeid ziet het er nu al een stuk leuker uit en zal het uiteindelijk volgens ons erg mooi gaan worden.

Tuin na de winter…

Onze tuin ziet er, nu de winter over is en het voorjaar is aangebroken, uit als een slaatje. Alles is uiteraard allang uitgebloeid, sommige planten hebben de winter niet overleefd en overal liggen nog de afgewaaide bladeren van de platanen die achterin staan.

Het begint nu langzamerhand tijd te worden er iets aan te doen maar het probleem is dat met name Riet weliswaar van goeie wil is om de tuin aan te pakken, maar we weten van veel planten en struiken en bomen simpelweg niet hoe we ze moeten aanpakken. Bovendien zijn die platanen nog een verhaal apart want daarvan moeten de takken nog in een rooster worden gevlecht zodat ze naar elkaar toe gaan groeien en zo een soortement van patio gaan vormen.

Het plan is dus nu om gewoon de tuinman maar te bellen en die de eerste opknapbeurt van de tuin te laten verzorgen…

Nieuwbouw De Horn vordert gestaag

Aan de overkant van het kanaal vordert de nieuwbouw van project “De Horn” gestaag en we kunnen inmiddels al een aardig idee krijgen van hoe het er uit gaat zien. Ons uitzicht wordt er niet door beinvloed omdat de huizen meer rechts liggen van het gebied aan de overkant waar wij op kijken, en bovendien moet het park wat komt te liggen tussen de huizen en het kanaal nog worden aangelegd.

Op dit moment is het nog duidelijk een bouwplaats met hoge kranen, vrachtwagens en bestelwagens, maar het moet gezegd dat we er behalve wanneer we op onze bovenverdiepingen uit het raam kijken helemaal niets van merken.

Wat we wel zien is dat er werkzaamheden zijn gestart langs het kanaalpad aan de overkant die niets met het in aanbouw zijnde project te maken lijken te hebben. Er worden geulen gegraven en er gaan kabels in de grond, zou dat dan toch een voorbode zijn dat er direct aan de overkant bij ons ook in de toekomst het een en ander staat te gebeuren?

Er is op dit moment nog niets over zulke plannen bekend, maar we wachten het af…

Winterweer

Uiteindelijk heb ik mijn winterbanden toch niet voor niets onder mijn auto laten zetten deze winter. Het leek er lange tijd op dat het na het winterse begin december toch weer een kwakkelwinter zou worden, met regen en wind en temperaturen die niet onder het vriespunt komen, maar dat is toch niet het geval gebleken.

De afgelopen dagen ging de temperatuur omlaag tot soms ver onder nul en de grootste optimisten zijn al weer over de mogelijkheid van een elfstedentocht begonnen. Daar ziet het niet naar uit want de verwachting is dat dit winterse weer, met af en toe barre koude, niet lang meer zal aanhouden. Maar de schaatsliefhebbers zijn met name de afgelopen week toch vrijwel overal in het land wel aan hun trekken gekomen.

Bij ons leek het er aan het begin van de week zelfs even op dat het kanaal dicht zou vriezen maar daar stak de dagelijks voorbij varende zandboot een stokje voor. Inmiddels is wel duidelijk dat er in ieder geval op het kanaal niet gaat worden geschaatst dit jaar, want de harde oostenwind zorgt voor behoorlijk wat golfslag en dat bevordert het bevriezingsproces niet bepaald. Jammer, want dan had ik zo vanuit de tuin op het ijs kunnen stappen…

Vannacht heeft het weer eens een beetje gesneeuwd, als eerste teken dat de temperatuur alweer omhoog gaat. Het leverde dit winterse plaatje op aan de Bankijkerweg:

Nieuwbouw aan de overkant

Een tijdje geleden zijn de bouwactiviteiten begonnen voor de nieuwe wijk “De Horn”, bij ons aan de overkant van het Oegstgeester Kanaal. Het is de bedoeling dat er daar huizen worden gaan gebouwd en een park.

De nieuwe wijk ligt niet recht aan de overkant van ons huis maar een beetje naar links, zeg maar tussen ons en de oude rand van het dorp achter de Collegiantenstraat. We kijken er dus vanuit onze huiskamer niet tegenaan, bij ons aan de overkant is nog steeds een groot grasveld wat te boek staat als honden-uitren gebied. Voorlopig blijven wij dus verzekerd van ons weidse uitzicht al is de vraag natuurlijk hoe lang het nog gaat duren voordat ook dat stuk grond bebouwd gaat worden.

Op de impressie hierboven van hoe De Horn eruit moet gaan zien zie je in het rode cirkeltje links ons huis, dus je kunt mooi zien hoe de nieuwe wijk ligt ten opzichte van waar wij wonen. De foto hieronder is gemaakt vanuit mijn kamer en je ziet dat de bouw al aardig begint op te schieten. Voor de huizen in aanbouw zie je een stuk met opgehoogde grond, dat is waar het park komt. Het kan dus best zijn dat we de huizen niet eens kunnen zien staan als er inderdaad een park komt met bomen…

Tweede Pinksterdag

Het was voor het Familieweekend wel uitgelezen weer geweest, het had eigenlijk niet beter kunnen zijn. En ook toen vandaag iedereen terugkeerde uit Reeuwijk was het nog steeds erg mooi weer. Voor ons in ieder geval een heerlijke dag om weer van onze tuin te genieten en dat deden we dan ook.

Hier even een mooi plaatje van het uitzicht vanuit mijn kamer op de tweede verdieping aan de achterkant van ons huis:

 

Hemelvaartsdag

Het was vandaag Hemelvaartsdag en nog een prachtige dag ook. We hebben dan ook het grootste gedeelte van de dag genoten van het mooie weer in onze tuin.

Voor het eerst hebben we op ons achterste terras aan het fietspad langs het kanaal gezeten, en daarbij konden we niet alleen genieten van de zon maar ook van de parade van plezierboten en fietsers die de hele middag langs trokken. We hebben van twaalf uur ’s middags tot een uur of vijf op de bank gezeten en niks anders gedaan dan genieten van het uitzicht, met af en toe een bakkie koffie of een ander drankje.

Dat het deze zomer nog maar veel zulk weer mag worden!

Paula

Het gaat gelukkig weer beter met Paula. Sinds het bezoek aan de dierenarts twee maanden geleden is ze aan de medicijnen voor haar te snel werkende schildklier en proberen we haar alles te laten eten wat ze maar lust. Het resultaat is duidelijk te zien, ze is weer wat dikker (al zal ze nooit echt vet worden) en weer een stuk levendiger dan een paar weken geleden.

Het zal ook best wel schelen dat ze nu regelmatig naar buiten gaat want Paula is graag buiten. Per slot van rekening is water wat je in de vrije natuur vindt, in plantenbakken, volgeregende asbakken en zelfs water wat na een regenbui op het terras ligt veel lekkerder dan water in je drinkbakje binnen…

Aardewerk…

Het hebben van een tuin is één ding, hem onderhouden is twee. Nu onze tuin klaar is met alle aanplant is het logisch dat er regelmatig onderhoud nodig is. Daarvoor hebben we al een grasmaaier aangeschaft (een elektrische deze keer en niet zoals vijfendertig jaar geleden zo’n handmaaier) en nog wat ander materiaal wat allemaal noodzakelijk is als je een mooie tuin mooi wilt houden.

Met name onkruid is een ware plaag gebleken en dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat enkele buren verderop aan de bovenwindse kant van ons blok nog helemaal niets aan hun tuin hebben gedaan en daar tiert het onkruid welig zoals dat heet. De altijd aanwezige wind zorgt er vervolgens voor dat de zaden onze kant op komen en daar kunnen schuttingen helaas weinig aan doen. 

Riet heeft het er maar druk mee want die heeft het op zich genomen om onze tuin te onderhouden. Ze maait het gras, harkt tussen de plantjes, schoffelt overal het hardnekkige onkruid weg en besproeit alles wanneer dat nodig is. En het moet gezegd, het resultaat is ernaar want alles staat erbij alsof het net is neergezet. Het wachten is op de zomer met hopelijk mooier weer, wanneer alles in bloei zal staan.

Robotstofzuiger

Al voordat we in ons nieuwe huis trokken had Riet al besloten dat er een robotstofzuiger moest komen. Dat zou ideaal zijn voor de laminaatvloeren op de eerste en tweede verdiepingen en ook op de plavuizen van de benedenverdieping zou zo’n ding goeie diensten kunnen bewijzen. Jullie raden het al, Riet heeft bepaald een broertje dood aan stofzuigen…

Na een zorgvuldig vergelijkend warenonderzoek (die dingen zijn tenslotte niet goedkoop) zochten we een robotstofzuiger uit op basis van de criteria zuigkracht, geluidsniveau, batterijduur en last but not least het herkennen van trapgaten. Met name dat laatste was voor ons belangrijk omdat het de bedoeling was dat het apparaat boven zijn gang moest kunnen gaan zonder toezicht. En dan is het belangrijk dat het ding zelf kan detecteren dat hij bovenaan een trapgat staat, nietwaar.

De keuze viel op een Neato Botvac Connect, een tamelijk prijzig apparaat maar wat wel voldeed aan alle bovengenoemde eigenschappen. We vonden nog een aanbieding voor het door ons uitgezochte model ook, bij een landelijk bekende electronica en witgoed gigant, en al met al zag het er allemaal erg positief uit.

En het ging ook allemaal goed, tot vandaag. Hoewel het apparaat bijna drie maanden zonder problemen en tot grote tevredenheid van Riet zijn werk had gedaan donderde het vandaag zonder aanwijsbare reden toch nog van de trap af. Het kletterde onderaan de trap tegen de muur waar het een lelijke deuk in het splinternieuwe behang veroorzaakte. 

Het ding kwam er zelf redelijk goed vanaf, wat krassen op de kap maar alle losgeschoten onderdelen konden zonder al te veel moeilijke op hun plek bevestigd worden en het apparaat functioneerde zo te zien ook gewoon naar behoren.

Blijft natuurlijk wel het probleem dat het vertrouwen in die automatische trap-detectie nu wel volledig weg is en we hebben natuurlijk geen zin om nog meer schade aan onze muren te laten aanrichten. Toch maar even bellen naar de fabrikant morgen om dit probleem te melden…

Tuinverlichting

De tuin is niet compleet zonder verlichting. Niet alleen omdat het functioneel is (het is nogal een donker eind) maar ook omdat lichtjes in de tuin het geheel ’s avonds een fraaier aanzien geven.

We hebben er nogal wat over heen en weer gesteggeld hoe we het wilden hebben. In eerste instantie had Riet van die lampen uitgezocht die eruit zien als kleine paaltjes, maar we werden door onze tuinman op ander gedachten gebracht. Omdat er langs het pad achter onze tuin al prominent een lantaarnpaal staat was het niet zozeer een kwestie van te weinig licht in de tuin, zeker niet als er aan de schuur ook een lichtpunt bevestigd zou worden wat daar voor belichting zou zorgen.

Het idee was nu om een aantal lichtpunten aan te brengen die de tuin mooi zouden doen oplichten, en dat kon worden gerealiseerd door lage lichtbronnen. Die moesten dan zodanig geplaatst worden dat ze de hogere objecten, de bomen en de rozenstruiken, zouden uitlichten wat dan voor een fraai effect zou moeten zorgen.

Deze week is de verlichting geplaatst met de optie dat we nog konden veranderen als we het niet mooi of niet afdoende zouden vinden. Ik vind het er erg mooi uitzien, maar oordeel zelf maar:

 

 

 

Een meeuw en een regenboog

Mijn moeder is na haar operatie een aantal weken verpleegd in Huize Salem in Katwijk om aan te sterken maar haar verblijf zit er bijna op, volgende week mag ze terug naar haar eigen huis. En daar is ze blij mee want ondanks dat de verzorging in het verpleeghuis erg goed was vond ze het niksdoen de hele dag maar niks. Ze krijgt nog wel een verpleegster aan huis voorlopig om haar te helpen maar ook dat is gelukkig maar tijdelijk, binnenkort kan ze alles weer zelf. 

Vanuit haar kamer in Huize Salem kijkt ze op het park wat achter het verpleeghuis tegen de duinen aan ligt. Wij voetbalden hier als kind zijnde altijd, en het is nog steeds een voetbalveld als is het prachtige kunstgrasveld wat de gemeente Katwijk heeft aangelegd niet te vergelijken met de woestenij van zand en plukken gras waar wij het toentertijd mee moesten doen. Toen ik vanmiddag op bezoek was en we door het raam naar de voetballende jeugd keken streek er vlak voor onze neus opeens een ongenode gast neer op de balustrade van het balkon. Waarschijnlijk net als zijn andere brutale en roofzuchtige familieleden op zoek naar wat te snaaien…

Het heeft vandaag nogal wat geregend, maar dat leverde in de vroege avond bij het licht van de ondergaande zon vanuit onze tuin een mooi plaatje op van een regenboog.

Planten en bomen!

Het was eindelijk zover, het hoveniersbedrijf heeft vandaag de aanplant gedaan in onze tuin en dat betekent dat alle perken en bloembakken nu voorzien zijn van planten, struikjes en bomen.

Riet heeft haar zin gekregen, zij heeft haar magnoliastruik gekregen die op een mooi beschut plekje staat bij de schuur. Ikzelf heb ook mijn zin, we hebben ook een palmboom! Toen we met de hovenier het tuinontwerp bespraken zei ik voor de gein dat ik palmbomen wilde, waarop hij tot mijn verbazing zei dat een palmboom heel goed mogelijk was omdat er één soort is die tegen het klimaat in Nederland bestand is. En bovendien, zei hij, zou dat ook leuker zijn want een olijvenboom zoals we eerst hadden gedacht hebben alle buren ook.

Hier zijn een paar foto’s van onze tuin met de nieuwe aanplant:

 

 

Voorzichtig begin

De tuin is er helemaal klaar voor maar we zitten nog steeds te wachten totdat het hoveniersbedrijf de planten en de bomen komt poten. Dat kan ieder moment gebeuren maar het bedrijf heeft het erg druk want ze hebben veel werk met het aanleggen van nieuwe tuinen aan de Bankijkerweg. We zijn bepaald niet de enige klanten dus we moeten gewoon even geduld hebben.

Riet heeft alvast een beginnetje gemaakt door een paar van de uit Manila meegebrachte potten in de tuin te plaatsen met daarin de eerste fleurige aanplant. Ook bij de voordeur staat een fraaie pot, niet meegebracht maar splinternieuw aangeschaft speciaal voor dit doel. En het moet gezegd, het ziet er weer een stukje beter uit…

Mooie zondag… of toch niet

Ik had de afgelopen dagen het rijk alleen thuis want Riet is met vriendinnen een paar dagen naar Rome geweest. Donderdag is het gezelschap vertrokken en vandaag kwam ze vroeg in de avond weer thuis.

Het was wat het weer betreft echt een hele fraaie dag geweest en zowat alle buren zaten dan ook al of niet met visite in de tuin. Zelf vond ik het niet erg gezellig om in mijn eentje in de tuin te gaan zitten alhoewel dat wel had gekund want gisteren heb ik met hulp van Martin, die met Sandra langskwam om even gedag te zeggen voordat ze op vakantie zouden gaan naar Nieuw-Zeeland, de tuinmeubelen op het terras neergezet.

Ik heb nog wel wat in de tuin rondgelopen maar dat was als een soort bewaker voor de katten. Die zaten alle drie op een gegeven moment zo verlangend naar buiten te kijken dat ik ze maar even in de tuin heb gelaten. Het viel vervolgens niet mee om te zorgen dat ze in de buurt bleven want na eerst het terras en de tuinmeubels te hebben verkend vonden ze het tijd om eens verder rond te gaan kijken.

Daarbij zaten ze alle drie naar de schutting te kijken, duidelijk met de bedoeling om er eens op te springen en te kijken wat er aan de andere kant te zien zou zijn. Het lukte me om dat te voorkomen want dan zou ik ze niet meer allemaal tegelijk in de gaten kunnen houden, maar vervolgens gingen ze alle drie een andere kant op. Paula bleef rond de tuinmeubels snuffelen voortdurend een scheef oog op de schutting, Abby ging achter de schuur kijken en Monster vond de schuur in aanbouw naast het huis erg interessant.

Het werd dus voor mij heen en weer rennen om ze allemaal in de gaten te kunnen houden en toen Abby en Monster aanstalten begonnen te maken om door of over de heg heen te gaan (allebei aan een andere kant natuurlijk) vond ik het welletjes en dirigeerde ik ze maar weer naar binnen. Als straks de tuin helemaal klaar is krijgen ze meer vrijheid, maar zolang moeten ze toch nog maar even geduld hebben. 

’s Middags werd de prachtige zondag compleet vergald door de voetbalresultaten, maar daar wil ik het niet over hebben.

Mooi uitzicht

En weer is er het een en ander gedaan aan onze tuin. Het pad wat verkeerd is gelegd is inderdaad omgelegd en nu kloppen de verhoudingen weer wel met het plan wat we met het hoveniersbedrijf opgesteld hadden. Het derde terras langs het kanaalpad ligt er nu ook en is dus zoals gepland drie meter breed, groot genoeg om daar een tafel met stoelen neer te zetten. Ook de heggen langs het achterste deel van de tuin zijn nu gepoot en het werk aan de bak waar de bomen in komen te staan is ook klaar voor wat de constructie zelf betreft.

In feite is de tuin nu in zoverre gereed dat we al wat tuinmeubelen kunnen gaan neerzetten en van het mooie weer genieten. Vandaag konden we alvast genieten van het uitzicht in het mooi licht van de ondergaande zon.

Foutje, bedankt…

Het pad van de schuur naar het kanaalpad is aangelegd, maar toen ik vandaag thuis kwam zag ik dat er iets niet klopte. Volgens mij tenminste, want volgens Riet was er niks aan de hand. Wat ik namelijk zag was dat het pad volgens mij te ver naar links was gelegd, vanuit het huis gezien. Dat zag ik omdat me opviel dat het terras aan de kanaalkant erg klein uitviel, hoogstens twee meter breed en dat had volgens mij drie meter moeten zijn.

Op de foto is goed te zien wat ik bedoel, het terras aan de kanaalkant zou bijna net zo breed moeten worden als het terras bij de schuur en er is duidelijk te zien dat dat niet klopt. Voor alle zekerheid belde ik toch het hoveniersbedrijf maar even op, en Rob van der Burg beloofde er binnen twee minuten te zijn. Dat was hij ook, en meteen toen hij op het kanaalpad uit het busje stapte zei hij, “Dat pad klopt niet!”.

Het pad ligt dus inderdaad een meter te ver opgeschoven, en de oorzaak was al snel gevonden. De stratenmakers waren uitgegaan van het midden van onze schuur, maar hadden daarbij geen rekening gehouden met het feit dat onze schuur een meter breder is dan andere schuren. Dat klopte overigens niet op de tekening dus de fout was begrijpelijk, en aanstaande maandag wordt dit verholpen door het pad een meter opzij opnieuw aan te leggen.

Verder is er meer gedaan in de tuin. de ruimte tussen het terras aan de woonkamer en de schuur is opgevuld, aan de ene kant met aarde voor een border waarin mijn palmboom komt te staan, en aan de andere kant een verhoogde bak waar ook een of twee bomen in komen te staan.

Deze bak is overigens een stuk kleiner dan gepland omdat ook hiervoor de tekening niet helemaal klopte. De ruimte tussen de twee terrassen is daar wel erg groot om helemaal op te vullen met een bak en daarom is besloten de bak kleiner te maken en de rest van de ruimte op te vullen met gras. We krijgen dus wat extra gras rond het terras voor de schuur, en eerlijk gezegd lijkt ons dat eigenlijk wel zo mooi.

… en de eerste twee terrassen liggen

Er zijn vorderingen te melden voor wat betreft het werk aan de tuin en dat is dat de eerste twee terrassen en het pad van het huis naar de schuur klaar zijn! En dat is goed nieuws, al is het nog niet helemaal af want de terrassen moeten nog worden gevoegd.

Desondanks was het vanwege het mooie weer lekker om buiten te zitten en Riet heeft er dus al mooi van geprofiteerd. Ook voor de katten was het feest vandaag want die mochten weer naar buiten. Ze liepen nog wel erg onwennig rond en gingen (gelukkig) nog niet echt op avontuur.

Abby vindt met name de ruimte naast ons huis waar de nog niet helemaal afgebouwde schuur moet komen en waar nu allemaal spullen van ons en onze buren staan opgeslagen erg interessant. Paula lijkt hoofdzakelijk geïnteresseerd te zijn in het vinden van plekjes waar ze haar behoefte kan doen terwijl Monster zich nog niet echt ver van de woonkamer waagt.

De schuttingen staan…

Het werk aan de tuin gaat niet zo hard als we hadden gehoopt. De schuttingen zijn inmiddels wel geplaatst en dat betekent dat we nu tenminste een zekere mate van privacy hebben, maar verder is er nog niet zo heel veel werk gedaan.

Wel zijn er al stapels met tegels gebracht en we verwachten dat morgen het leggen van de terrassen gaat beginnen. Als met name het terras bij de woonkamer klaar is zal dat een hele verbetering zijn want dan kunnen we de tuinmeubelen daar neer gaan zetten zodat we met mooi weer buiten kunnen zitten. Nou zal dat zelfs als ze morgen beginnen met het leggen van het terras nog wel een paar dagen duren want we willen dat de terrassen gevoegd worden zodat we niet voortdurend met tussen de naden groeiend onkruid worden geconfronteerd. En dat zal wel betekenen dat we er een dag of twee nog niet op mogen lopen…

Maar aan mooi weer hebben we op dit moment geen gebrek want de zon schijnt de laatste dagen volop en de temperaturen beginnen langzaamaan hoger te worden, richting de vijftien graden zelfs! Riet kan dan ook niet wachten tot ze buiten kan gaan zitten…

De katten maken kennis met de buren

Onze katten hebben tot nu toe binnen gezeten en we merken dat ze dat zo langzamerhand vervelend beginnen te vinden. Het is ook al een hele tijd geleden dat ze naar buiten zijn geweest, eigenlijk zitten ze al binnen sinds onze verhuizing naar tijdelijke accommodatie in december.

Riet heeft ze daar trouwens wel incidenteel even naar buiten gelaten op de plaats achter het huis maar het bleek een probleem om ze alle drie tegelijk in de gaten te houden. Met name Paula heeft de neiging om meteen op schuttingen te springen en de omgeving te gaan verkennen. In ons nieuwe huis is dat eigenlijk hetzelfde, en omdat er nu helemaal nog geen barrières tussen de huizen stonden in de vorm van schuttingen waren we bang dat ze ervandoor zouden gaan.

Tot vandaag, want nu de eerste schuttingen zijn verrezen en ook het weer mooi is durfden we het wel aan om ze even naar buiten te laten. Er was ook toezicht genoeg want ook onze buren waren vanwege het mooie weer allemaal buiten. Het zoontje van onze naaste buren liep er ook en die vond onze katten machtig interessant. Hij kwam meteen aanlopen om ze te begroeten, maar daar waren de katten niet zo van gediend. Paula liep meteen weg en Monster en Abby doken meteen weer naar binnen. Daar bekeken ze het kleine mannetje achterdochtig van een afstandje, tot zijn grote verdriet want hij wilde dolgraag de katten aaien…

Schuttingen

Nadat het ruim een week rustig is geweest bij ons wat betreft het werk in de tuin was er vandaag weer activiteit. Het is niet dat de tuinmannen niks hebben gedaan maar het hoveniersbedrijf heeft een heleboel klanten in onze straat en ze waren de afgelopen dagen dan ook verderop bezig. Op dit moment worden overal de schuttingen geplaatst en ze zijn al gevorderd tot de tuin van onze buren. Bij ons liggen de schuttingdelen al klaar in de tuin om te worden geplaatst en dat gaat als het goed is morgen gebeuren.

We gaan ook al langzaamaan richting het voorjaar en dat betekent in deze tijd van het jaar dat we weer meer zon krijgen en die gaat ook pas aan het begin van de avond pas onder. Dat levert af en toe een mooie zonsondergang op met mooi licht om foto’s te maken, waarvan akte…

Nieuwe grond

Het graafwerk in de tuin maakt vorderingen. Inmiddels is de afgegraven grond tussen de huizen en de schuurtjes opgevuld met zand en dat is afgevlakt en aangestampt. Het geheel ziet er zo al een heel stuk beter uit maar het wachten is wat ons betreft nog steeds op een betegeld terras bij het huis en als het kan een pad naar de schuur.

Ook een pad van de schuur naar het kanaalpad zou welkom zijn want dan kunnen we tenminste met de fiets weg zonder dat we twintig meter door de bagger hoeven te worstelen. En dat geldt in allebei de richtingen, want of we nu van de schuur naar het kanaalpad gaan of van de schuur langs het huis naar voren, we moeten door het zand. Van de schuur naar het huis hebben ze na het storten van het zand weliswaar de stapstenen teruggelegd maar dat is eigenlijk geen pad en met de fiets niet echt lekker om overheen te lopen…

Afgraving

Het werk aan de tuinen is inmiddels ook begonnen. Dat bestaat eigenlijk uit twee gedeelten, een deel wat we gezamenlijk met alle buren laten doen en een deel wat we zelf daarna nog laten doen.

Dat deel wat samen met de buren wordt gedaan is het afgraven van de vervuilde bouwgrond, het opvullen met nieuwe grond en het plaatsen van schuttingen. Daarna laten wij onze eigen tuin ook helemaal inrichten door hetzelfde hoveniersbedrijf.

Er is in onze tuin gisteren alvast een enorme hoop zand gestort waarmee het afgegraven deel moet gaan worden opgevuld, maar het graafwerk is nog niet helemaal klaar. Tot mijn verbazing was de graafmachine vanmorgen toen ik om even over half zeven naar beneden kwam daar in het stikdonker al druk mee bezig. Een forse lamp op de graafmachine verlichtte het graafwerk.

Het is in ieder geval al goed te zien op de foto dat het gedeelte tot en met de schuur al is uitgegraven en dat ze nu bezig zijn met het gedeelte tussen de schuur en het fietspad langs het kanaal.