Willem van den Kerkhoff | Magandang Araw!

Onfortuinlijke heenreis naar Oman

Geplaatst op 10 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Het gaat me een beetje te ver om het een “journey from hell” te noemen, maar het zat me tijdens de heenreis naar Muscat, de hoofdstad van Oman, beslist niet mee.

Riet hoefde me deze keer niet weg te brengen want ik had weer gekozen om te vliegen met Emirates, dus om kwart over acht stond er een dikke Mercedes voor de deur. Op de luchthaven was het wel drukker dan de vorige twee keer dat ik hier was maar toch was ik overal vlot doorheen. So far so good, zoals de Engelsen dan zeggen.

Bij de gate ging het mis. Ik zat samen met alle andere passagiers te wachten tot we gingen instappen, maar dat gebeurde niet. Het aangekondigde tijdstip verstreek, en op het moment dat we hadden moeten opstijgen, om tien over half twaalf, was het instappen nog steeds niet begonnen. Vervelend was dat er helemaal niet werd omgeroepen wat er aan de hand was, alleen kreeg ik op een gegeven moment een bericht op mijn telefoon dat de nieuwe vertrektijd twee uur ’s middags was.

Zo erg was het gelukkig niet want om één uur kwam alsnog de aankondiging dat er een technisch mankement was geweest met een boordradio, dat was verholpen en we konden instappen. We vertrokken dus anderhalf uur te laat, en ik begon me zorgen te maken want ik had in Dubai nu in Dubai als we geen tijd inhaalden onderweg maar een uur de tijd om mijn volgende vlucht te halen. En dat is niet veel op zo’n grote luchthaven als Dubai, zeker gezien het feit dat ik met een bus naar een andere terminal moest.

We haalden onderweg tien minuten tijd in waardoor ik bij aankomst in Dubai om vijf over half tien dus een uur en tien minuten had om mijn volgende vlucht te halen. Maar er gebeurde iets onverwachts, want toen ik de slurf uit kwam stond er iemand van Emirates met een bod waarop een aantal bestemmingen stond waaronder ook Muscat. Ik meldde me bij de man die me vertelde dat ik was omgeboekt naar een andere vlucht omdat ik de geplande vlucht zeker niet meer zou halen. Ik keek op het papier wat ik kreeg en zag tot mijn verbijstering dat die vlucht pas om zes uur morgenochtend zou gaan, en dat betekende dus meer dan acht uur wachten!

Ik besloot om toch te gaan kijken of ik de oorspronkelijke vlucht nog kon halen, en ik hoefde daarvoor niet eens hard te lopen. Ik was vrij snel bij de bus en ik was om vijf over tien al bij de gate in Terminal 1 waar het boarden net was begonnen. Maar helaas, bij controle van mijn boardingpass werd geconstateerd dat ik was overgeboekt naar de volgende vlucht en ik kon dus niet meer mee. Ik probeerde het nog wel, want uiteraard zou mijn stoel nog vrij zijn, maar het kon dus niet en ik werd veroordeeld tot acht uur wachten.

Ik besloot dan maar naar de business lounge van Oman Air te gaan, de maatschappij waarmee ik naar Muscat zou vliegen, maar daar werd ik geweigerd. Ik had namelijk een e-ticket en nog geen boarding pass, en bovendien mocht ik zelfs met boardingpass pas vanaf vier uur voor vertrek in de lounge. En als ik problemen had moest ik me maar vervoegen bij de desk van Emirates.

Dat ging ik doen, maar daarvoor moest ik wel weer terug met de bus naar Terminal 3, want daar was de Emirates desk. En daar kreeg ik te horen dat ze niets voor me konden doen want mijn vlucht was niet met Emirates maar met Oman Air. En ook bij de business lounge van Emirates werd mij de toegang geweigerd om dezelfde reden, ondanks mijn pleidooi dat het in feite de schuld van Emirates was dat ik in deze situatie zat. Tot zover dus de goeie service van Emirates, als je ze een keer echt nodig hebt zijn ze er dus ook niet voor je.

Er zat dus niets anders op dan weer terug te gaan naar Terminal 1 met de bus en dan maar te zien dat ik de nacht doorkom met wachten tot het zes uur is…

Vakantieplannen (2)

Geplaatst op 8 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

De afgelopen dagen hebben Riet en ik onze plannen voor Australië besproken aan de hand van de brochure van Pacific Island Travel en wij zijn er eigenlijk wel uit. Het plan is om naar Sydney te vliegen, daar de Indian Pacific treinreis te maken naar Perth, en dan vandaar uit de rondreis door Zuid-West Australië te doen. Er zijn nog wat variabelen, zoals het aanpassen van de rondreis en het verblijf bij onze vrienden Pat en Howard, en dat alles gaan we de komende dagen telefonisch bespreken met de ons toegewezen reisagent bij Pacific Island Travel.

We gaan waarschijnlijk voor een week of vijf, al had Riet daar wel wat moeite mee omdat ze niet zo lang bij de kleinkinderen vandaan wil zijn. Dit is ook een van de dingen die we moeten bespreken, want mogelijk moeten we daarvoor het een en ander aanpassen, maar wel we het wel over eens zijn is de periode. We willen het liefst ergens eind oktober vertrekken zodat we eind november, dus voor alle feestdagen, weer terug zijn.

Ons wensenpakket ligt klaar, nu nog kijken of het inderdaad op die manier te realiseren is, en dat hopen we de komende dagen te horen.

Verjaardag en Alter Bridge

Geplaatst op 3 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Vandaag vierde mijn moeder haar tweeënnegentigste verjaardag, en dat deden we voor het tweede jaar op rij bij Strandrestaurant Zomers. Dat is net tegenover de Oude Kerk aan de Boulevard en voor mijn moeder met haar rollator dus nog makkelijk aan te lopen qua afstand. Toen we aankwamen bij het restaurant was er even verwarring want het gedeelte waar we vorig jaar hadden gezeten bleek bezet door een andere verjaardag. Voor ons was het gedeelte van het restaurant inclusief terras aan de andere kant van het gebouw gereserveerd, en er werden dus snel even de nodige tekstberichten verstuurd naar de familie om aan te geven waar we zaten.

De familie verzamelde zich tussen half vier en vier uur, waarbij met name steeds meer opvalt dat het accent steeds meer op de jeugd valt want van mijn moeder’s generatie zijn alleen haar broer Arend, tante Anneke en Ome Gerrit nog over. Het was gelukkig prachtig weer, de bediening was prima en het was leuk om iedereen weer eens bij elkaar te zien.

Mijn broer Alex, neef Bastian en ikzelf moesten rond een uur of vijf vertrekken want wij moesten nog naar Tilburg waar een concert van een van onze favoriete bands, Alter Bridge, zou plaatsvinden in theater 013. De rit daarheen duurde dik anderhalf uur en pas bij zevenen arriveerden we bij de naast het theater gelegen parkeergarage. We hadden al geien dat er nog maar een paar plaatsen vrij waren en jawel, de auto voor ons was de laatste die werd toegelaten en voor ons bleef de slagboom dicht.

Er zat niets anders op te wachten tot er auto’s zouden vertrekken zodat er weer plek beschikbaar kwam, want we konden ondertussen niet meer voor of achteruit want er stond achter ons een hele rij. Het duurde een minuut of tien toen we alsnog naar binnen konden na verscheidene auto’s de garage te hebben zien verlaten en al snel vonden we een open plek. En omdat het programma pas om acht uur zou beginnen was er zelfs nog tijd voor een broodje hamburger vooraf, in dezelfde hamburgertent verderop in de binnenstad als waar we de vorige keer bij Dream Theater ook hadden gegeten.

Het concert was bijzonder goed, beter nog dan een half jaar geleden in Amsterdam. Het voorprogramma werd ook nu weer verzorgd door de band Mammoth van Wolfgang van Halen, de zoon van de inmiddels overleden gitaarheld Eddie Van Halen. Alter Bridge stond weer als een huis, met een iets andere setlist dan de vorige keer. Ondanks de verre reis toch weer een goed besteedde avond!

Weer naar Oman

Geplaatst op 1 juni 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Vandaag kwam er plotseling een verzoek om de week van de 11^e juni naar Oman te gaan. Eigenlijk zou de collega met wie ik samenwerk voor Oman die week gaan maar die heeft door omstandigheden een onverwachte en lange vakantie genomen. Er zit in Oman een nieuwe collega die ingewerkt moet worden en omdat we die niet weken willen laten zitten was de logische oplossing dat ik dan maar zou gaan.

Gelukkig kon alles nog snel worden geregeld, waarbij ik nog niet eens zozeer over de reis in zat maar wel over mijn visum. In tegenstelling tot wat ik dacht was het visum dat ik voor mijn vorige bezoek had geregeld geldig voor maar één bezoek en moest ik dus weer een nieuw visum aanvragen. Gelukkig ken ik nu de procedure en alles ging dus heel vlot, wat betekent dat ik volgens plan kan vertrekken.

Er is wel een tegenvaller, en dat is dat ik nu ons jaarlijkse bezoek aan de Whisky-avond in Leiden moet missen want dat is op de 10^e juni, de dag van mijn vertrek. Jammer, want ik had me best wel verheugd op een avondje whisky proeven met Robin, Astrid, Martin en zwager Aad. Gelukkig vond Robin een gegadigde voor mijn toegangskaart want het is uiteraard zonde om die ongebruikt te laten, de zwager van Astrid gaat nu mee.

Het worden dus een paar drukke weken, want na Oman ben ik maar een weekje thuis en dan ga ik weer voor twee weken naar Calgary in Canada. Het is heel vervelend allemaal, maar iemand moet het toch doen, nietwaar…

Vakantieplannen (1)

Geplaatst op 30 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Riet en ik hebben al een tijdje het plan om dit jaar weer met vakantie te gaan naar Australië. En eigenlijk hebben we daarvoor zelfs al redelijk vastomlijnde plannen, want we willen deze keer een rondreis maken in het Zuid-Westen, met als centrale punt Perth want daar wonen onze vrienden Pat en Howard, en als het enigszins mogelijk is willen we deze reis combineren met een van de twee grote spoorlijnen dwars door Australië.

Om het geheel in gang te zetten hebben we besloten om weer in zee te gaan met hetzelfde reisbureau als wat we gebruikt hebben voor onze Australië-reis in 2017, Pacific Island Travel. Dat begon met een belletje om de brochure aan te vragen, want die had ons de vorige keer ook alle informatie gegeven die we wilden, en het is gewoon lekker als je in zo’n brochure kunt bladeren.

De brochure hebben we in huis en we hebben alvast een voorzichtige inventarisatie gedaan van hoe we onze plannen kunnen gaan realiseren. Tijd voor een belletje naar Pacific Island Travel…

Overschot aan vrije dagen

Geplaatst op 26 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Ik kwam een week of wat geleden tot de ontdekking dat ik een flink aantal vrije dagen heb staan, en rekening houdend met het feit dat ik mogelijk begin volgend jaar met pensioen ga moet ik die dus allemaal voor die tijd nog op zien te maken. We hebben al een lange vakantie gepland maar zelfs dat slaat nog maar een klein gaatje in het totale aantal en blijf ik dus zitten met een flink overschot.

Daarom heb ik besloten om als het lukt voorlopig iedere vrijdag maar vrij te nemen en dat betekent dat ik een groot deel van het jaar een vierdaagse werkweek heb. Op zich vind ik dat wel lekker want het werk, met name voor wat betreft de projecten in Oman waar ik bij betrokken ben, begint behoorlijk intensief te worden en dan is zo’n extra dag vrij toch wel lekker.

Kan Riet er ook alvast wat beter aan wennen dat ik vaker thuis ben…

Weer thuis

Geplaatst op 20 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Riet zou me ophalen op Schiphol en dat was ook weer even wennen. Bij alle vluchten met Emirates word je als businessclass passagier thuis met een taxi opgehaald en in de meeste landen kun je ook een taxi krijgen bij aankomst. Ook in Nederland, en dat betekende dat ik de afgelopen jaren vrijwel nooit een beroep hoefde te doen op familie om me weg te brengen of op te halen omdat ik vrijwel altijd met Emirates vloog.

KLM doet daar niet aan en dat betekende dat ik zelf weer vervoer moest regelen, maar dat is gelukkig in onze familie nooit een probleem, en zeker niet als Riet gewoon thuis is. Ze stond dan ook al te wachten toen ik nog op mijn koffer zat te wachten want ik kreeg al berichtjes op mij telefoon.

Een van de eerste dingen die ik altijd doe bij thuiskomst is even bij mijn moeder langs, en dat deed ik dus vandaag ook, maar niet nadat ik eerst even een dutje had gedaan want zoals gewoonlijk heb ik onderweg in het vliegtuig weer nauwelijks geslapen. En ik ben weer terug in de regen en de kou, en dat valt niet mee na twee weken waarin het iedere dag zonnig was met temperaturen van boven de dertig graden…

Terug naar de regen en de kou…

Geplaatst op 19 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

Weer een vrije dag in Nederland want de vrijdag na Hemelvaartsdag is bij ons altijd een brugdag, oftewel zoals dat vroeger heette een “verplichte snipperdag”. Voor mij een rustige dag want ik hoefde pas na het middaguur op de luchthaven te zijn. Mijn terugvlucht naar Nederland was met dezelfde KLM-vlucht als de heenreis, want die vlucht maakt in feite een rondje van Amsterdam naar St. Maarten naar Port of Spain en dan weer terug. De vertrektijd was pas tegen half zes dus ik hoefde me niet te haasten.

Aangekomen op de luchthaven was er een tegenvaller want KLM heeft in Port of Spain dus geen business lounge, wat betekende dat ik tussen de winkels moest rondhangen. Ja, een luxeprobleem en ik ben verwend, ik weet het en dat geef ik ook grif toe. Gelukkig was er een koffieshop waar ik een bakkie kon doen en in ieder geval in een goeie stoel kon zitten.

De vlucht vertrok op tijd en de verwachte aankomsttijd is morgenochtend om half negen. Voor Riet heb ik bij thuiskomst een onaangename verrassing, er waren namelijk geen sigaretten te koop op de luchthaven. Wel losse pakjes van vreemde merken maar niet de gebruikelijke sloffen in de taxfreeshops. Helemaal niets, en dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Heel anders dan bijvoorbeeld in Dubai waar per merk ongeveer een pallet aan sloffen staat opgestapeld…

Een onverwachte dag vrij

Geplaatst op 18 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 12, 2023

De training zat er gisteren op en normaal gesproken was ik vandaag dan ook naar huis gereisd, maar dat was dit keer niet het geval want ik vertrek morgen pas. Dat komt omdat KLM niet iedere dag op Port of Spain vliegt. Toen ik deze cursus een paar weken geleden regelde was de vlucht van Port of Spain naar Amsterdam op donderdag, en daar had ik de cursus op aangepast. Toen ik de vluchten ging boeken bleek dat de donderdag-vlucht was verplaatst naar de vrijdag. En omdat alles voor wat betreft de cursus al geregeld was had ik vandaag dus een onverwachte maar zeer welkome dag vrij.

Mijn gastheer Faheed had gevraagd of ik zin had om wat meer van het eiland te zien, en mijn antwoord was natuurlijk “Ja graag!”. Hij pikte me om half twaalf op bij het hotel en we reden daarna naar een baai aan de noordkust van het eiland met de naam Maracas Bay. Daar zijn mooie stranden en er is ook een uitkijkpunt met een prachtig uitzicht over de baai.

En er was meer, want ik had ontdekt dat er bij dat uitkijkpunt ook weer een Geocache was verstopt en die wilde ik natuurlijk graag vinden, zeker na de mislukte speurtocht naar de cache in het Queen’s Park Savannah. En jawel, ik heb hem gevonden, al had ik pas door dat het de cache was toen ik hem voor de tweede keer in mijn handen had. Ik vond namelijk al snel een kleine magneet (dacht ik) achter een verkeersbord maar zag daar geen cache in. Nadat verder zoeken niks had opgeleverd keek ik nog maar eens naar het magneetje en zag dat je dit kon openschroeven. En jawel, daar was een klein en overvol stukje papier waarop ik met enige moeite nog een plekje kon vonden voor mijn naam.

We reden na het kopen van wat snoep bij de kraampjes op het uitkijkpunt door naar het veel lagergelegen strand waarin een groot aantal strandrestaurantjes lag. We gingen naar een ervan waar we een broodje haai aten waarvan de verpakking er net zo uitzag als die van een Big Mac bij McDonalds (Robin noemde het toen hij de foto zag dan ook een “McShark”). Het was goed te eten maar niet overdreven lekker vond ik, het wat stugge vlees was niet zo lekker als een Hollandse Lekkerbek. Na de McShark reden we terug over de prachtig gelegen kustweg, ik werd afgezet bij het hotel waar ik afscheid nam van Faheed.

En het was vandaag ook nog eens Hemelvaartsdag dus in Nederland zou ik ook een vrije dag hebben gehad. Niet meer dan terecht dus, deze onverwachte dag vrij.

Kahoot!

Geplaatst op 17 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Vandaag zat ook de tweede training er alweer op. Deze keer was er geen afsluitende test want deze training meer technisch en grotendeels op maat. Wel zat er in verscheidene onderdelen een quiz die werd uitgevoerd via een online-programma wat “Kahoot!” heet. Hiermee kun je multiple choice vragen opstellen die je laat zien in de vorm van een soort dia-presentatie, en alle deelnemers kunnen dan de vragen via een App op hun mobieltje beantwoorden.

Het geheel ziet er erg leuk uit, iedereen die meedoet moet zich melden met een quiz-naam en alleen al die namen zorgen voor de nodige hilariteit. De quiz werkt zichzelf automatisch af en tussen alle vragen komt de score in beeld, waarbij niet alleen de goeie antwoorden de positie op de ranglijst bepalen maar ook hoe snel je de vraag goed hebt beantwoord. Het enthousiasme van de deelnemers is altijd groot bij de Kahoot!-quizzen en ik denk daarom ook dat ik maar een voorstel ga indienen om daar meer gebruik van te gaan maken bij toekomstige cursussen.

De collega waarmee ik de cursus in Bengaluru heb gedaan had zelfs kleine prijzen meegenomen voor elke Kahoot! In de vorm van zakjes snoep. Dat heb ik deze keer niet gedaan, ik heb wel stroopwafels meegenomen maar die heb ik vorige week al uitgedeeld. Die waren zoals gewoonlijk al heel snel op…

De dagelijkse routine

Geplaatst op 16 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Net als tijdens mijn verblijf in Bengaluru zit ik aan het begin van de avond ook hier in de hotelbar waar ik een biertje drink (meestal Carib Light, anders Carib Regular). Soms bestel ik er wat te eten maar de meeste dagen haal ik wat sandwiches in het naast de hotelbar gelegen winkeltje, want daar heb ik genoeg aan. De lunches hier zijn wat wij een warme maaltijd zouden noemen, en vandaar dat ik ‘s avonds volsta met een paar broodjes.

Ik kan ondertussen al aardig opschieten met het barpersoneel en als mijn vaste tafeltje bezet is als ik aankom komen ze me meteen waarschuwen als het vrij is. Er zijn behalve de bar ook twee restaurants in het hotel maar de een heeft hetzelfde menu als de bar en de andere serveert alleen ontbijt en lunch. Voor mij is dat in combinatie met het winkeltje ruim voldoende, en dat is maar goed ook want net als in Bengaluru is er ook hier weinig te beleven in de directe omgeving van het hotel.

Mijn dagritme is heel anders dan thuis, want ik lig hier uiterlijk negen uur al op mijn bed. Dat betekent wel dat ik ’s morgens tussen half vijf en vijf uur al opsta, want dan heb ik mijn acht slaap er al op zitten. Ik lees dan nog wat voordat ik er om een uur of kwart over zes uit ga. Ik zit om kwart voor zeven aan het ontbijt (meestal cornflakes en fruit, met soms een muffin), en vervolgens wacht ik op een berichtje van mijn taxichauffeur dat hij bij het hotel is aangekomen.

En zo zit ik vrijwel iedere ochtend tussen kwart voor acht op kantoor voor weer een dag met training…

Eerste dag van de tweede training

Geplaatst op 15 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Er was bij mijzelf een lichte spanning voorafgaande aan de tweede cursus. Voor mij was het de eerste keer dat ik deze cursus ging geven, en nog in een ietwat aangepaste vorm ook. Maar ondanks dat verliep de eerste dag van de tweede training boven verwachting goed. Wel was bij de deelnemers duidelijk te merken dat dit materiaal dieper op details inging en een stuk technischer was dan de theorie van vorige week want sommigen hadden er zichtbaar wat meer moeite mee.

In vergelijking met vorige week had ik een deelnemer minder in de klas en een meer die de training online volgde. Het zal voor die deelnemer niet makkelijk zijn geweest want hij zat in India, met dus een tijdsverschil van negen en een half uur ten opzichte van Trinidad. Hij volgde de training dus vrijwel helemaal ’s avonds en ’s nachts…

Net als vorige week bestond de lunch ook vandaag weer uit “local food” wat werd bezorgd. Ik heb inmiddels al de nodige lokale gerechten kunnen proeven en het meeste smaakte prima. Dat zou volgens Riet niks moeten betekenen want die zegt dat ik sowieso alles eet, maar er waren ook wel dingen die ik niet gauw nog eens zou bestellen. En nog niet eens altijd omdat het niet lekker was maar omdat bijvoorbeeld er bij sommige kipgerechten nog botjes inzaten. Dat vinden ze hier geen probleem want het meeste eet je toch met je handen…

Weer niet gevonden…

Geplaatst op 14 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Vandaag moest de dag zijn en dat werd het ook: Feyenoord won de thuiswedstrijd tegen de Go Ahead Eagles met 3-0 en werd daarmee voor de zestiende keer Landskampioen. Ik kon de wedstrijd gelukkig volgen via mijn iPad, zij het in het begin met de nodige problemen, maar het resultaat maakte natuurlijk alles goed.

Het zat me toch niet lekker dat ik gisteren die Geocache niet heb kunnen vinden en terug in het hotel ging ik dus meteen online om te kijken of er wat meer informatie was in de Geocaching App. Er was geen hint beschikbaar maar bij het doorzoeken van de logs van andere mensen die hem wel hadden gevonden vond ik hier en daar wat foto’s. Ik was wel degelijk op de goeie plek geweest en ik wist nu dat ik moest zoeken naar een holle boomstronk (die ik gisteren trouwens had gezien) waarin de cache verstopt zou moeten zijn in een plastic fles.

Plastic fles in een holle boomstronk, hoe moeilijk kan dat zijn dacht ik, en vanmorgen ging ik dus terug naar de plek die de GPS aangaf. Ik vond de boomstronk al snel, maar tot mijn verbazing was die leeg: geen plastic fles. Ik keek rond om te zien of er nog een andere boomstronk was maar dat was niet het geval. Het moest dus wel de goeie zijn maar het leek erop dat de cache was verdwenen. Ik moest dus de cache alsnog loggen als “niet gevonden” maar ik plaatste er wel de vraag bij of hij er eigenlijk nog wel was.

In de middag deed ik nog wat voorbereidend werk voor de cursus van de komende week want die cursus heb ik pas een keer gegeven en dat was alweer een behoorlijke tijd geleden. Bovendien had ik zelf wat nieuw materiaal toegevoegd wat ik nog even goed wilde doornemen voordat ik het voor de eerste keer ging presenteren. Voor mij wordt de komende training dus spannender dan die van de afgelopen week!

Mooie wandeling

Geplaatst op 13 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Een heel weekend om te besteden in Port of Spain! Meestal duren mijn zakelijke trips een week en dan reis ik in het weekend, zoals tijdens mijn trip naar Bengaluru en Perth. Ik reisde toen in het weekend naar Bengaluru waar ik gedurende de week cursus gaf, het volgende weekend reisde ik naar Perth waar ik ook een week bleef, om het weekend daarna naar huis terug te reizen. Dat is dus twee weken werken en drie opeenvolgende weekends reizen.

Deze keer dus niet, en zo had ik vandaag en ook morgen nog gelegenheid om wat meer van Port of Spain te zien. Ik had al een dagindeling gemaakt: ’s morgens een lange wandeling rond het Queen’s Park Savannah, een heel groot park tegenover het hotel, en ’s middags lekker bij het zwembad. Om half tien vertrok ik voor mijn wandeling na advies te hebben gevraagd bij de hotelreceptie over de kortste route naar het park. De toegang tot het hotel voor auto’s gaat namelijk helemaal rond de heuvel waarop het hotel ligt en ik vermoedde dat er voor voetgangers een veel kortere route was aan de voorkant, wat bleek te kloppen.

Het Queen’s Park Savannah is eigenlijk geen park maar meer een enorm grote open grasvlakte met bomen langs de rand. De weg eromheen is eigenlijk een rotonde en schijnt de grootste rotonde van het Caribisch gebied te zijn. De Savannah is een populair uitgaansgebied bij de bevolking voor partijtjes voetbal door de jeugd waarbij de ouders onder de bomen een partytent opzetten. En er is een soort marktje waar allerlei plaatselijke producten te koop zijn zoals fruit en ook verse Doubles.

Ik wandelde op mijn gemak richting de wijk waar het Shell-kantoor ligt want daar vlakbij ligt een koffieshop waar ik een bakkie wilde doen. Daar aangekomen had ik pech want die is in weekends gesloten. Ik wandelde dus maar terug, langs het Shell kantoor, naar Savannah om de rest van het rondje te doen.

Daarbij had ik ook een doel want in een van de hoeken ligt een Geocache die ik uiteraard wilde gaan zoeken. De plek was simpel te vinden, zelfs de exacte locatie waar de cache verstopt zou moeten zijn, maar hoe ik ook zocht, ik vond hem niet. Ik ging dus maar terug naar het hotel waar ik een groot deel van de middag bij het zwembad door bracht. Veel zwemmen deed ik trouwens niet want het was meer een grote ronde badkuip dan een echt zwembad…

Examendag

Geplaatst op 12 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Aan deze cursus zit een examen verbonden waarbij de deelnemers minstens een tachtig procent score moeten halen uit twintig vragen. De vragen zijn best pittig, en in aanmerking genomen dat er heel wat theorie is behandeld in de afgelopen vier dagen is het examen niet iets wat je zomaar effe doet. Vandaar ook dat we voor het examen een uitgebreide herhaling doen van de belangrijkste aspecten van de training.

Nou is het zo dat we eigenlijk niet zo heel veel waarde hechten aan het examen zelf maar meer aan de discussies die de vragen bij de deelnemers oproepen, en daarom laten we het examen doen in groepen. In dit geval had ik de groep in tweeën verdeeld, de mensen hier aanwezig in Port of Spain bij elkaar in een groepje van vier en de deelnemers die de cursus online volgden samen in een online-gesprek met z’n drieën. De achtste deelnemer, Faheed, had tijdens het examen nog een andere verplichting en die deed de test daarom wat later alleen.

Ik wandelde heen en weer tussen het groepje op kantoor en mijn laptop met de online groep, waarbij ik hier en daar de discussie probeerde te sturen in de juiste richting. Dat was wat meer nodig bij het kantoor-groepje want de online-groep kon het vrijwel zonder advies af. Uiteindelijk slaagde iedereen en had ik zelfs twee deelnemers met een honderd procent score.

De nabespreking kon daardoor ook snel worden afgerond en zo waren we klaar met de training toen de lunch werd binnengebracht. Na de lunch zette Sherwin me af bij het hotel waar ik na een behoorlijk intensieve week een lekker middagje kon relaxen. Volgende week gaan we verder met vrijwel dezelfde groep voor de volgende training die drie dagen zal duren.

Vierde cursusdag

Geplaatst op 11 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Het uitzicht vanaf de bovenste verdieping van het kantoor waar we vandaag zaten is zoals op de foto hierboven te zien is ook indrukwekkend. Aan het eind van deze vierde dag van de training zat het theoretisch gedeelte erop, en dat betekent dat we morgen kunnen afsluiten met een overzicht van alles wat er is behandeld, gevolgd door de afsluitende test. Het ziet er naar uit dat we morgen dus al met al rond het middaguur klaar kunnen zijn met deze eerste van de twee cursussen.

Normaal gesproken moeten we best wel wat moeite doen om al het materiaal in vijf dagen geperst te krijgen, en dat is nu niet het geval omdat we langere dagen maken. Normaal gesproken starten we met deze cursus om negen uur in de ochtend en sluiten dan af tussen half vier en vier uur, maar hier in Trinidad waren de uren van acht tot half vijf en dat betekende dus dat ik per dag twee uur langer te besteden had. Dat bood veel ruimte om wat meer uit te weiden waar nodig, maar zwaar was het wel voor zowel deelnemers als mijzelf.

Normaal gesproken geven we deze cursus altijd met z’n tweeën, maar dat betekent natuurlijk ook kosten voor twee personen. Trinidad had daarom gevraagd of het gedaan kon worden door één persoon en dat werd ik. Voor mijzelf was het zwaar omdat ik nu een volle dag vrijwel aan één stuk door aan het woord was, en dat begon ik met name vandaag toch wel te merken aan mijn stem. Ook voor de deelnemers waren de lange dagen zwaar want het is best veel theorie om te verstouwen.

Hoe dan ook, morgen wordt dus naar het zich laat aanzien een makkie…

Team diner

Geplaatst op 10 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

De derde dag van de training verliep net als de eerste twee redelijk soepel. Voor vanavond had mijn gastheer Faheed een team diner geregeld voor alle deelnemers die aanwezig waren in Port of Spain. Dat betekende jammer genoeg dat de deelnemers die de training volgden vanuit Houston er niet bij konden zijn, en twee van de deelnemers in Port of Spain moesten vanwege andere verplichtingen ook afzeggen.

We waren dus met z’n vieren voor het team diner, behalve Faheed en ikzelf waren ook Sherwin en Tevin erbij. Faheed pikte me om een uur of zes op bij het hotel en vandaar reden we naar een restaurant genaamd “Rasam”, gelegen aan de enige snelweg die het noorden en het zuiden van het eiland verbindt. We hadden onderweg Tevin opgepikt bij het Shell-kantoor, Sherwin kwam op eigen gelegenheid naar het restaurant want die woont daar tien minuten vandaan.

Het menu was een mengeling van Indiaas en Thais, maar er waren ook wat Maleise gerechten zoals saté. We bestelden alle vier van het Indiase deel van het menu en deelden de gerechten onderling. Het eten was heerlijk en het was bijzonder gezellig. Het werd niet al te laat en rond half tien werd ik door Faheed weer afgezet bij het hotel.

Doubles

Geplaatst op 9 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Mijn eerste indrukken van Trinidad zijn dat het qua omgeving veel lijkt op Curaçao, Maar dat is natuurlijk niet zo gek want dat ligt hier niet eens zo ver vandaan. Riet en ik zijn in 1998 op vakantie geweest naar het Venezolaanse eiland Isla Margarita en dat ligt hier nog dichterbij, en ook daar lijkt het veel op. Wat heel opvallend is hoe vriendelijk alle mensen zijn die ik tegenkom, iedereen groet en dat vind ik altijd erg leuk (doet me denken aan de Filipijnen).

Mijn cursisten zijn vastbesloten om me nader kennis te laten maken met Trinidads cultuur en dan met name het eten. Een bijzonder gerecht wat ze eten voor het ontbijt heet “Doubles”. Dat is een soort van slappe taco in twee stukken, gevuld met onder andere groenten en kikkererwten. Het komt in de smaken pittig en zeer pittig, en vanmorgen lieten ze me kennis maken met de pittige variant. Het zag er niet al te appetijtelijk uit maar het smaakte onverwacht. Er komt nog meer hebben ze me beloofd…

Eerste cursusdag

Geplaatst op 8 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuli 10, 2023

Uiteraard was ik vanmorgen al vroeg op, even na vieren, want gisteravond was ik even na achten als een blok in slaap gevallen. Ik zat nog aan het ontbijt toen ik al een tekstbericht kreeg van mijn chauffeur dat hij al was gearriveerd om me naar het Shell-kantoor te brengen. Dat ritje duurde hooguit een minuut of tien want het is niet ver van het hotel. Ik maakte kennis met mijn gastheer Faheed, de vier andere cursisten die de cursus vanuit de vergaderzaal zouden volgen en nog een drietal wat de cursus online zou volgen.

Dit was de eerste keer dat ik zo’n gemengd publiek had met mensen zowel in de kamer als mensen die via het beeldscherm de cursus volgden, en dat vereiste wat aanpassingen. Ik gebruik bijvoorbeeld graag een bord waarop ik aantekeningen maak om dingen te verduidelijken, maar dat ging nu niet want de online cursisten konden dat bord in de kamer natuurlijk niet zien, die konden alleen de presentatie zien die ik op mijn laptop deed.

Jaja, ik weet dat het technisch mogelijk is om een aantekeningenbord op de laptop online te delen maar dat foefje hebben wij pas sinds kort en ik heb nog geen kans gehad daarnaar te kijken. Ondanks alles verliep de eerste cursusdag prima en kon ik terugkijken op een succesvolle dag.

Naar Trinidad & Tobago

Geplaatst op 7 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Ik vertrok vandaag naar een bestemming waarvan ik nooit had gedacht dat ik daar ooit zou komen. Natuurlijk heb ik wel gehoord van Trinidad & Tobago, twee eilanden in het Caribisch gebied die samen een onafhankelijke staat vormen. Eigenlijk kende ik het alleen als het land waar de Nederlandse voetbaltrainer Leo Beenhakker ooit bondscoach was geweest van het nationale voetbalteam, en meer recent omdat mijn collega Hennie daar de laatste vijf jaar heeft gewerkt. Hennie is er de oorzaak van dat ik er vandaag naar toe reis want hij heeft geregeld dat ik daar twee weken cursus ga geven.

Vlucht KL787 van KLM vertrok vanmorgen om even voor half tien en daarom waren Riet en ik allebei al vroeg op. Geen taxi van de luchtvaartmaatschappij zoals bij Emirates dus ik had vervoer nodig, en gezien de verwachte drukte vertrokken Riet en ik al om kwart voor zes richting Schiphol. Er was weinig verkeer dus ik was met iets van twintig minuten bij Vertrekhal 2 waar ik afscheid nam van Riet. Van de verwachte drukte was totaal niets te merken, sterker nog, zo rustig had ik het nog nooit gezien en ik was met iets meer dan een kwartier overal doorheen…

Het was even zoeken naar de Business Lounge van KLM want die is sinds de laatste keer dat ik met KLM vloog verplaatst. Die laatste vlucht met KLM was in verband met mijn eerste bezoek aan Irak en dat was dus ergens begin juni 2018, terug naar huis vanuit Dubai. De vlucht vertrok op tijd, met als eerste bestemming St. Maarten waar we een tussenstop zouden maken voordat we verder zouden vliegen naar de luchthaven van Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad & Tobago (wat overigens twee verschillende eilanden zijn voor de kust van Venezuela).

Ik verheugde me op de tussenlanding op St. Maarten want er staan heel veel filmpjes op Youtube waarop te zien is hoe laag de vliegtuigen binnenkomen over het strand voor de landingsbaan. Ik zat op de ideale plek om alles te zien, helemaal vooraan links bij het raam, maar vanuit het vliegtuig viel het een beetje tegen. Het ging erg snel en omdat je het strand niet echt goed kon zien was het minder spectaculair dan het er vanaf de grond ongetwijfeld uit heeft gezien. Op het filmpje wat ik maakte kun je wel goed zien hoe laag het toestel over het strand vliegt tijdens de landing:

Na iets meer dan een uur vertrokken we vanaf St. Maarten voor de laatste korte etappe naar Port of Spain waar we om kwart voor vier in de middag plaatselijke tijd landden. De formaliteiten bij de paspoortcontrole waren nogal omslachtig omdat ze van alles vroegen (wat je kwam doen, wie je gastheer was, zijn telefoonnummer) en veel handmatig geschrijf. Mijn koffer was er wel redelijk vlot en eenmaal buiten zag ik na enig zoeken mijn chauffeur staan met het naambordje, waarop deze keer “Willem Van” stond.

Het duurde even voordat de taxi daadwerkelijk voor kwam rijden want het parkeerterrein was blijkbaar nogal ver weg, maar uiteindelijk arriveerde ik rond vijf uur in het Hilton hotel. Vanwege het tijdsverschil van zes uur met Nederland voelde het aan alsof het al laat in de avond was en na wat gegeten te hebben ging ik om een uur of acht al naar mijn bed. Morgen begin ik met de eerste cursus van de twee die ik hier ga geven.

En weer naar huis…

Geplaatst op 5 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Ons laatste ontbijt uit het winkeltje vandaag, alles opruimen en de auto’s inladen, dat was het zo’n beetje voordat we rond een uur of tien vertrokken richting Rijnsburg. Martin en Sandra reden met de kleinkinderen voor ons uit, Riet en ik wilden nog een stop maken in Maaseik om te tanken en op die manier te profiteren van de lage brandstofprijzen in België. Normaal gesproken ben ik niet kinderachtig als het om een paar centen gaat maar dit scheelde met Nederlandse prijzen twee kwartjes!

Er zouden in Maaseik twee Shell-stations moeten zijn. We zochten de eerste, maar op de aangegeven plek was helemaal geen tankstation. Misschien ooit wel geweest, maar nu in ieder geval niet meer. Verderop zagen we wel een ander tankstation maar daar aangekomen bleek dat niet operationeel. Terug in Maaseik reden we zonder te zoeken maar door en we hadden al besloten om maar gewoon door te rijden toen we net voor de grens alsnog een tankstation tegen kwamen. Esso weliswaar, maar het prijsverschil woog in dit geval ruimschoots op tegen de merkvastheid…

Na een stevige rit waren we ’s middags weer thuis. Waar geen katten op ons wachtten deze keer, want die hadden Robin en Astrid opgepikt toen ze terugkwamen van Terhills. En omdat zowel Riet als ikzelf dit weekend alweer op pad gaan, ik voor twee weken naar Trinidad & Tobago en Riet voor een week met haar vriendin Jo naar Frankrijk, blijven de katten daar nog een paar dagen. Riet haalt ze op als ze weer thuis is, maar volgens Astrid heeft dat geen haast, die vindt het geloof ik wel gezellig met die twee in huis…

Midgetgolf

Geplaatst op 4 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Op het park was ook een midgetgolfbaan en dat wilde Gijsje natuurlijk graag doen. Martin en Sandra waren alvast op pad gegaan met de kleinkinderen, ikzelf volgde wat later met de bedoeling wat foto’s te maken. Het ging zo te horen toen ik aankwam niet helemaal naar de zin van Gijsje, en Maas nam voortdurend het rit aan. Ik ontfermde me dus over Maas, die alleen maar over de banen rondrende, zodat Gijsje zich op haar spel kon concentreren. En met succes want ze was uiteindelijk de winnaar (met hier en daar wat hulp maar wat maakt dat uit).

Riet en ik gingen ’s middags nog even terug naar Maasmechelen Village waar we helaas geen schoenen konden scoren voor Riet, want ze hadden de juiste schoenen wel maar net weer niet in de maat van Riet. Zelf wilde ik gaan kijken voor een vest maar ik liep daarmee tegen hetzelfde euvel aan: niet in mijn maat…

Martin kookte ’s avonds voor ons, hetzelfde recept als wat ik pas bij hen had gegeten toen Riet met haar vriendinnen in Maastricht zat. En als afsluiter van de dag en eigenlijk van deze vakantie deden we nog een laatste keer het spel met het raden van het jaartal van oude hits. En morgen zit het er alweer op, dan gaan we weer naar huis…

Bootje varen

Geplaatst op 3 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Het park Terhills ligt aan een flink meer en we hadden al gezien dat er elektrische bootjes te huur waren om daarmee over het meer te varen. We hadden vandaag gepland om te gaan varen en dat bleek een goeie keuze want het was warmer dan de afgelopen dagen.

Maar eerst ging Gijsje een tochtje maken met een echt rijdende elektrische auto. Riet en ik waren daar niet bij maar op de foto ziet het er indrukwekkend uit.

De boothuur was ook weer niet weinig, veertig euro voor anderhalf uur varen. Dat lijkt in eerste instantie nog niet eens zoveel maar het bleek dat je maar op een klein deel van het meer mocht varen en dus waren we het na een klein uurtje al wel zat. Bovendien bleek het op het water een stuk frisser dan aan land, maar al met al was het toch wel een leuk uitje. Gijsje en Maas vonden het in ieder geval geweldig leuk.

Het weer was in ieder geval lekker genoeg om op het terras van de Beach Club te gaan zitten, aan het kleine strandje aan het meer. We vonden nog net een tafeltje, want het was er uiteraard hartstikke druk. Aan het eind van de middag bestelden we pizza’s bij het restaurant die we in het huisje opaten. Daarna gingen de kleinkinderen naar bed, maar voor het slapen moest er natuurlijk nog wel even voorgelezen worden…

Naar de dierentuin

Geplaatst op 2 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Gelukkig waren Maas en Gijsje weer opgeknapt vandaag want er stond een bezoek aan de dierentuin GaiaZOO bij Roermond op het programma. Het was een uurtje rijden ernaartoe en we brachten er het grootste deel van de dag door. Het was een leuke dierentuin maar toch jammer dat er geen olifanten waren want Maas had graag een keer een echte “Tettet” gezien. Er was wel een Mammoet, maar dat was uiteraard geen echte, al was Maas hiervan toch wel onder de indruk…

En er was gelukkig nog veel meer moois, al was het wel erg veel lopen. Al met al toch wel de moeite waard, al hadden we graag wat warmer weer gehad want ondanks dat het zonnetje de hele dag scheen was het te koud voor zonder jas.

Maasmechelen Village

Geplaatst op 1 mei 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Na het ontbijt zwaaiden we Robin en Astrid uit die vandaag terug naar huis gingen. Langer blijven was voor hen geen optie omdat ze niet genoeg vrije dagen meer over hadden vanwege hun andere al geregelde vakantieplannen.

Voordat ze weggingen hadden ze nog een tip, ze waren samen naar Maasmechelen geweest waar een plek is met allemaal outlet stores. Dat leek ons ook wel leuk en dus gingen we met twee auto’s richting Maasmechelen. Dat bleek een stuk verder dan verwacht en toen we er eenmaal waren hadden we al snel door dat we verkeerd zaten. Die plek met de outlet stores heet namelijk Maasmechelen Village maar is helemaal niet in Maasmechelen zelf, maar vlak achter het Terhills resort. Het kostte ons een kwartier om weer terug te rijden naar de juiste plek, en nu snapten we waarom Robin en Astrid het hadden gehad over tien minuutjes vanaf het resort…

Aangekomen bij Maasmechelen Village bleek het gigantisch druk, wat logisch was want het was natuurlijk de Dag van de Arbeid vandaag, en dan hebben ze in België een vrije dag. Toch slaagden we nog wel voor wat aankopen: een paar roze (of lichtpaarse) Sketchers voor Gijsje, een paar Vans voor Maas en twee paar voor Martin, en tenslotte een shirt voor Sandra. Riet en ik vonden het te druk en besloten om later nog een keer terug te gaan.

We vonden met enige moeite nog een plekje om wat te eten in een hamburgerrestaurant, en het moet gezegd, de burgers waren heerlijk! Eenmaal terug op Terhills bleek dat Maas toch niet helemaal prut was, en ook Gijsje voelde zich niet zo heel erg lekker. Hopelijk is dat niet blijvend want dat zou erg jammer zijn voor de rest van de week.

Barbecue

Geplaatst op 30 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

We hadden er een lekker relaxed dagje van gemaakt, voor zover mogelijk natuurlijk met twee van die koters die de hele dag aandacht nodig hebben. Gelukkig waren ze voorzien van genoeg speelgoed waar ze zich mee bezig konden houden, en anders konden ze zich nog wel vermaken in de tuin waar we af en toe bezoek kregen van de Canadese Ganzen die op het park schijnen te huizen. We hebben zelfs een koppel gezien met zes jongen.

Vanavond deden we een barbecue op de gemetselde barbecue die op het terras bij het huisje staat. En gelukkig was het inderdaad wat warmer geworden doordat de wind grotendeels was gaan liggen, zodat we lekker buiten op het terras konden eten. En uiteraard bleven de beide kleinkinderen weer veel te lang op na hun bedtijd…

De volwassenen vermaakten zich in de avond met de door Robin en Astrid meegebrachte spelletjes waarbij het spel waarbij je moet raden in welk jaar een bepaalde plaat een hit was een groot succes. Morgen gaan Astrid en Robin alweer naar huis maar dit spellen houden we mooi achter!

Kinderboerderij en geocaching

Geplaatst op 29 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 21, 2023

Onze eerste volle dag in Terhills, en die begon voor mij en Martin met een wandeling naar het centrum waar een mini-supermarktje is. Daar kochten we lekkere broodjes voor het ontbijt en gelijk ook nog wat dingen zoals hagelslag en ander broodbeleg.

Na het ontbijt namen we een kijkje bij de kinderboerderij op het terrein, tot groot plezier uiteraard van Gijsje en Maas. Ze mochten zelfs de dieren voeren waarvoor ze een paar handjes voer kregen uitgereikt, en dat was natuurlijk helemaal geweldig. Jammer genoeg was het nog steeds fris, ondanks dat de verwachting was dat er beter weer zou komen met hogere temperaturen. Het was vooral de wind die het fris deed aanvoelen.

In de middag ging ik met Robin en Astrid op pad om de vier geocaches te zoeken die op het terrein van Terhills te vinden zouden moeten zijn. Ze waren gelinkt aan een thema: Aarde, Water, Lucht en Vuur. De eerste drie vonden we redelijk snel maar de laatste zorgde voor wat problemen. Die lag ergens in een soort openluchttheater onder een groot tentzeil en bleek moeilijker te vinden dan we in eerste instantie dachten. We liepen al minstens tien minuten rond voordat Robin hem eindelijk zag, half verstopt bovenop de aarden wal die de grens van het theater afbakende. Er was nog een bonuscache die in het centrumgebouw lag, verstopt in een boekenkaft op een boekenplank. Er was geen registratieboekje bij deze cache maar een code waarmee we bij de balie een beloning op konden halen: een woodie.

We aten ’s avonds in het restaurant van het resort waar het eten erg lekker was maar wel schrikbarend duur. Als je naar de prijzen keek zou je denken dat je in een restaurant was met minstens twee Michelin-sterren…

Al met al een hele gezellige eerste dag!

Op weg naar Terhills

Geplaatst op 28 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 14, 2023

Riet en ik hebben een maand of wat geleden een huisje geboekt in het splinternieuwe Terhills Resort wat in de buurt ligt van Maasmechelen, net over de grens met België ter hoogte van Noord-Limburg.

In overleg met onze zoons hebben we een acht-persoons huisje geboekt, want het is de week van de voorjaarsvakantie op de scholen en het leek ons leuk als de hele familie met ons mee komt. Helaas konden Robin en Astrid alleen het weekend want die hebben vanwege andere vakantieplannen een chronisch gebrek aan vakantiedagen, maar Martin en Sandra zijn er wel de hele week met onze kleinkinderen Gijsje en Maas.

Riet had de afgelopen dagen al de nodige boodschappen gedaan zodat we bij aankomst niet meteen op zoek hoefden te gaan naar een supermarkt. De auto was dus bij ons vertrek vanmorgen vrijwel afgeladen met levensmiddelen, maar ook met de nodige spullen die niet in Martin’s auto pasten en de complete Pizzarette.

Iedereen ging met de eigen auto dus we gingen onafhankelijk van elkaar op pad, richting Noord-Limburg. De rit zou (rustig aan leidend) een uur of drie duren en zoals gebruikelijk hadden Riet en ik een tussenstop gepland in de buurt van Tilburg. Na die tussenstop kregen we toch wat problemen, want hoe dichter we bij Eindhoven kwamen hoe meer files we in reden. Dat bleef eigenlijk zo na Eindhoven en het werd pas minder toen we de afslag namen richting Maaseik. Vandaar konden we redelijk opschieten, zij het wat langzamer want we reden nu op provinciale wegen en door dorpen.

We hadden onderweg contact gehouden met de anderen. Robin en Astrid waren al vroeg op pad gegaan want die wilden nog wat Geocaches verzamelen in de buurt, en Martin en Sandra lagen vlak achter ons. Even na drieën arriveerden wij als eerste bij het park waar we een hele snelle check-in hadden bij de poort want we hadden alles van te voren al digitaal via het Internet geregeld. We vonden het huisje vrij vlot, evenals Robin en Astrid die vlak na ons aankwamen, maar Martin had wat problemen. Die had een Terhills Hotel op de routeplanner ingesteld en niet het Terhills Resort. Dat hotel was ergens anders en toen ze daarachter kwamen moesten ze nog een kwartiertje rijden.

We zijn uiteindelijk allemaal veilig gearriveerd en we hebben inmiddels ook al wat rondgekeken op het mooi gelegen park. We gaan het hier wel een weekje uithouden…

Korte werkweek

Geplaatst op 24 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 7, 2023

Na een afwezigheid vanwege een business tripje is het altijd een heel gedoe om de draad weer op te pakken van het normale werk, en dat heeft alles te maken met de hoeveelheid e-mails die je krijgt gedurende je afwezigheid. Sommige collega’s slaan dan gewoon een heleboel van die mailtjes over, maar ik probeer altijd ze allemaal op z’n minst te lezen want je weet nooit of er niet toch iets belangrijks in staat waarop je mogelijk actie moet ondernemen.

Ook vanmorgen na mijn terugkeer uit Oman stond er weer een waslijst aan openstaande mailtjes in mijn inbox en het grootste gedeelte van de dag ben ik dan ook bezig geweest met die door te nemen en de meest urgente te beantwoorden. Gelukkig viel het aantal te nemen acties mee, en dat is maar goed ook want de komende weken ben ik veelvuldig afwezig.

Deze week is trouwens een korte werkweek want aanstaande donderdag is het Koningsdag, en hoewel ik een republikein in hart en nieren ben neem ik toch graag de vrije dag. De dag erna is dit jaar een Brugdag, oftewel een verplichte vrije dag die door de baas is aangewezen. Wettelijk gezien mag de baas twee van deze dagen per jaar aanwijzen en een daarvan is altijd de dag na Hemelvaartsdag. De andere is flexibel maar omdat Koningsdag nu op een donderdag valt is de keuze van de vrijdag erna als Brugdag wel logisch aangezien dan toch vrijwel iedereen vrij neemt.

Dat betekent dus deze week een werkweek van maar drie dagen, dan twee dagen vrij en ook de hele volgende week ben ik vrij want dan heb ik een weekje vakantie. Lekker met de hele familie een weekje naar een resort ergens in België net over de grens van Limburg!

Een dagje uit met Akansha

Geplaatst op 22 april 2023 door Willem van den Kerkhoffjuni 7, 2023

Afgelopen september heb ik tijdens mijn werkbezoek aan Chennai kennis gemaakt met een aantal Indiase collega’s, en begin maart kon ik die kennismaking hernieuwen tijdens mijn werkbezoek aan het Shell-kantoor in Bengaluru. Mijn collega’s hebben me, zeker in die week in Chennai, onder hun hoede genomen en ik heb mede daarom heel erg genoten van mijn twee bezoeken aan India.

Een van die collegaatjes, Akansha, was de afgelopen twee weken in Nederland voor een werkbezoek aan de raffinaderij in Moerdijk en ik had dan ook afgesproken dat ik haar een dagje op sleeptouw zou nemen. Deze keuze van de dag was beperkt omdat ik de afgelopen week in Oman was en vandaag was eigenlijk de enige dag die nog mogelijk was, en dat was jammer omdat Riet net dit weekend met haar vriendinnen een weekendje naar Maastricht was.

Wat ik Akansha beloofd had was een bezoek aan de bollenvelden. Ik had geprobeerd kaarten te krijgen voor de Keukenhof maar dat kon ik wel vergeten: totaal uitverkocht en alleen nog beschikbaar in combinatie met busreizen en hotelovernachtingen. De keus viel daarom op de Tulip Barn in Hillegom, eigenlijk misschien wel zo leuk omdat het meer echte bollenvelden zijn en minder massaal. En bovendien was het niet ver rijden vanaf ons huis.

Ik haalde Akansha op van het station in Leiden, wat nog even zoeken was want uiteraard stond ik te wachten bij de achteruitgang terwijl zij er aan de voorkant was uit gegaan. We reden naar ons huis voor een bakkie, waar we ook net Robin en Astrid aantroffen, die dus net even kennis konden maken met Akansha.

Na de koffie reden we naar Hillegom waar we zonder moeite een plek vonden op het parkeerterrein van de Tulip Barn. Akansha keek haar ogen uit bij zoveel kleur en zag tot haar verbazing ook nog dat grappig genoeg een groot deel van de bezoekers nota bene uit India kwam. We liepen er ruim anderhalf uur rond waarbij Akansha talloze foto’s maakte en zelfs met haar moeder belde om via de camera in de telefoon de bloemenpracht te laten zien. Toen begon het vervelend genoeg zachtjes te regenen en wilden we in het cafe-gedeelte wat eten en drinken, maar dat bleek vol. We besloten daarom naar Haarlem te rijden want Akansha wilde ook nog wat winkelen.

In Haarlem aangekomen regende het nog steeds en ook wat harder, dus we zochten eerst een restaurantje op om wat te eten en te wachten tot het weer droog werd. We aten in een heel erg gezellig restaurantje aan de Grote Markt genaamd Bambu, waar Akansha zelfs een Indiaas gerecht van de kaart kon kiezen (het werd goedgekeurd). Het was inmiddels tegen vieren en we gingen op pad in de omliggende winkelstraten om te shoppen voor souvenirs voor Akansha’s ouders. We vonden niet wat ze in haar hoofd had en ik kon de rassenwinkel niet meer vinden die ik me herinnerde, dus uiteindelijk bestond de buit alleen uit een paar slippers voor Akansha.

Het was inmiddels al eind van de middag en ik had beloofd haar terug te rijden naar Moerdijk, en omdat dat toch wel een ritje van twee uur was vertrokken we richting Zevenbergen waar Kansha in hotel De Borgh logeerde. Daar aangekomen dronken we nog koffie, waarna ik afscheid nam van Akansha en terugreed naar Rijnsburg.

Vrije dag in Oman

Geplaatst op 20 april 2023 door Willem van den Kerkhoffmei 31, 2023

Een onverwachte vrije dag vandaag want mijn terugreis begint met een vlucht van Muscat naar Abu Dhabi en die vertrekt pas komende nacht om vijf voor vijf. Ik word om half drie vannacht opgehaald en hopelijk kan ik nog wat slapen voordat ik vertrek.

Zo had ik dus een hele dag te besteden in Muscat vandaag, en dat begon met een uitgebreid ontbijt. De afgelopen dagen heb ik bij het ontbijt alleen maar cornflakes en fruit genomen maar vandaag heb ik het er van genomen met een omelet en nog wat andere hartige zaken. Jammer genoeg geen echte bacon, maar dat is nu eenmaal zo in moslimlanden en ik ben eraan gewend.

Mijn eerste activiteit was het zoeken van twee Geocaches die in de buurt van het hotel zouden moeten liggen. Robin en Astrid hebben me toch aangestoken met deze hobby, en hoewel ik niet zo fanatiek ben als die twee is het toch een leuk tijdverdrijf. De eerste cache vond ik makkelijk op basis van de aanwijzigingen op een parkeerterrein vlak naast het hotel waar hij was verborgen in een plastic zakje achter een bord:

De tweede cache was moeilijker te vinden, sterker nog, die vond ik helemaal niet. Die zou liggen naast het pad naar het kleine haventje beneden aan de heuvel waar het hotel op ligt. Het zoeken werd ook nog eens bemoeilijkt omdat er een groep tuinmannen aan het werk waren in het plantsoen, maar de cache was blijkbaar ook goed verstopt. Na een korte wandeling om wat foto’s te maken in de buurt van het hotel verkleedde ik me in mijn hotelkamer om naar het zwembad te gaan waar ik in de zon heb gelegen op een van de comfortabele ligstoelen en wat heb gezwommen.

De avond bracht ik weer door in de Pub in het hotel en ik ga zo proberen nog wat te slapen want het wachten is nu op het tijdstip van vertrek. Morgenochtend heel vroeg…

Laatste werkdag in Oman

Geplaatst op 19 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 26, 2023

Ook vandaag brachten we de dag door op het kantoor van het ingehuurde externe bedrijf wat voor ons delen van het project gaat ontwerpen en de inkoop van benodigde apparatuur gaat verzorgen. Gisteren hebben we gesproken over de afstemming van hun computer-systemen op die van ons (of eigenlijk hoe we gegevens van die van hun in die van ons kunnen krijgen), en daarbij hadden we een potentieel probleem ontdekt. Daar werd vanmorgen uitvoerig over gesproken, sterker nog, de hele ochtend ging ermee heen.

In de middag deden we met iedereen die had meegewerkt een evaluatie van wat we hadden gevonden en we maakten ook gelijk een rapport en een actielijst om de gevonden problemen aan te pakken. In feite zijn we dus nu klaar en kunnen we er gelijk mee aan het werk. Niet dat er voor mijzelf veel te doen valt want ik heb maar één klein actiepuntje om uit te voeren. Na afloop namen we nog even gauw een paar foto’s als herinnering. Van links naar rechts staan Shiva en Vinayak uit mijn team, Syed is de Project Engineer, Raghavan en Arul zijn onze gastheren en Rajat naast mij is ook van mijn team.

Van mijn voornemen om vanavond de Chicken Tikha te gaan eten was ik afgestapt. We kregen namelijk tussen de middag van onze gastheren een Indiase lunch aangeboden en die was ronduit verrukkelijk. Ik ben eigenlijk vergeten te vragen aan mijn Indiase makkers wat het precies was wat ik heb gegeten, ik weet alleen dat het vegetarisch was want in plaats van vlees zat in een van de gerechten iets wat op tofu leek. Twee keer Indiaas op een dag leek me een beetje veel van het goede dus ik besloot vanavond rustig aan te doen met iets van de borrelsnack lijst.

Was trouwens ook weer erg lekker. En ja, ik weet, het wordt eentonig…

Op het kantoor van het externe bedrijf

Geplaatst op 18 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 26, 2023

De rit naar mijn werkplek was vanmorgen wat langer dan de vorige twee dagen want het kantoor waar ik moest zijn was twee keer zover van het hotel als ons eigen kantoor. Ik kwam tegelijk aan met mijn drie Indiase collega’s en we meldden ons bij de balie. Er was een probleem bij het inschrijven omdat onze contactpersoon niet telefonisch bereikt kon worden maar uiteindelijk mochten we na wat heen en weer bellen door de beveiliger toch naar binnen.

Alles was gelukkig prima geregeld, ondanks alle wijzigingen op het laatste moment, en de meetings waren intensief maar ook heel constructief. De medewerking van onze gastheren was uitstekend en toen we weer met de taxi naar het hotel terugreden ’s middags hadden we allemaal een voldaan gevoel over wat we bereikt hadden deze dag.

Na het werk trok ik mijn sportkleren weer aan om een tweede poging te gaan doen op de cross-trainer. Deze keer deed ik de oefening wel een tandje lager (waar in de praktijk weinig van te merken viel) maar deze keer kon ik de oefening helemaal afmaken. Het was nog steeds ontzettend zwaar maar ik kon deze keer doorzetten. En ik was dus heel erg tevreden met mezelf…

Ik zat even na zevenen net in de bar toen ik een berichtje kreeg van mijn Indiase makkers met de vraag waar ik uithing. Even later kwamen ze me gezelschap houden en het werd een hele gezellige avond. Mijn diner bestond uit een Sheperd’s Pie, maar eigenlijk had ik daar spijt van toen ik de Indiase gerechten van de anderen zag. Met name de Chicken Tikha zag er heerlijk uit en ik weet dus al wat ik morgen ga eten!

Weer een rommelige dag

Geplaatst op 17 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 26, 2023

Ook deze dag ging grotendeels op aan het voorbereiden van ons bezoek aan het kantoor van het externe bedrijf morgen en overmorgen. Verder is de enige noemenswaardige gebeurtenis wat werk betreft de lunch, of eigenlijk het missen daarvan want ik heb alleen twee dadels op.

Na de besprekingen met mijn eigen team hadden we ’s middags nog een meeting met iemand van het andere Shell-bedrijf in Oman, het bedrijf waar ik jaren geleden een paar keer was geweest. De persoon in kwestie was een Indiër en die was heel enthousiast toen hij hoorde dat ik in Muscat was want hij kende me nog van het Sakhalin project waarop ik heb gewerkt. Het leek me leuk om hem te ontmoeten, maar vooral ook om te zien wie hij nu eigenlijk was want ik had geen idee. En toen we elkaar ontmoetten deze middag wist ik het nog niet want ik herkende hem totaal niet…

Het vervoer naar kantoor en terug ging weer met een vooraf geregelde taxi, en dat is toch anders dan toen ik een aantal jaren geleden in Muscat was. Toen vroeg mijn gastheer wanneer ik aankwam in het hotel zodat hij kon zorgen dat er daar een huurauto voor me klaar stond die ik gedurende mijn hele verblijf kon gebruiken. De reden voor deze beleidswijziging is simpel, met name vanwege het gebruik van mobieltjes tijdens het rijden is het verkeer veel gevaarlijker geworden. Het beste bewijs daarvan is dat er vorig jaar alleen binnen het bedrijf twaalf mensen in het verkeer zijn verongelukt.

Voor het avondeten besloot ik het Italiaanse restaurant naast de bar eens te proberen. Qua eten bleek dat zeer de moeite waard, maar de sfeer was er hopeloos: ik was letterlijk de enige bezoeker! Voordeel was wel dat ik snel mijn eten kreeg maar toen duidelijk was dat ik niets meer ging bestellen verdween al het personeel. Ik moest zelfs op zoek naar iemand om de rekening te kunnen vragen…

Werken op zondag

Geplaatst op 16 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 26, 2023

Omdat in Oman het weekend valt op vrijdag en zaterdag is de zondag de eerste werkdag van de week en dus ook voor mij. Ik hoef deze week overigens niet vroeg op en laat wordt het ook niet, want vanwege de Ramadan zijn er aangepaste werktijden, van negen uur ’s morgens tot drie uur ’s middags.

Ten opzichte van mijn vroegere bezoeken aan Oman is er wel wat veranderd ten aanzien van het vervoer. Toentertijd werd er simpelweg voor gezorgd dat er bij aankomst in het hotel een auto voor me klaar stond die ik gedurende mijn verblijf mocht gebruiken, maar dat is niet meer. De omstandigheden in het verkeer (heel veel dodelijke ongelukken door het gebruik van mobieltjes!) hebben ertoe geleid dat we niet meer zelf mogen rijden maar gebruik moeten maken van taxi’s. En dan nog niet iedere taxi, maar alleen die van een door het bedrijf goedgekeurd taxibedrijf.

Mijn chauffeur was er al vroeg want ik zat nog op mijn kamer toen ik een telefoontje kreeg van de receptie dat hij er al was. Het was dezelfde chauffeur als die me van het vliegveld had afgehaald, en hij bracht me in tien minuten naar het kantoor waar ik moest zijn. Ik was hier nog niet eerder geweest, dus ik moest wat verplichte dingen afhandelen maar daarna werd ik welkom geheten door mijn gastheer David. Even later arriveerden ook de drie collega’s uit India waar ik me ga samenwerken deze week en konden we beginnen met het inplannen van wat we deze week allemaal willen gaan doen.

Het werd een dag van veel kennismaken, zowel met mijn teamgenoten als met de Omani’s, want ik kende vrijwel iedereen alleen van de telefoon en via e-mails. En het werd ook een drukke dag want er was zoals gezegd behoorlijk wat te bespreken en te regelen voor ons bezoek aan het bedrijf wat de projecten voor ons uitvoert wat op dinsdag en woensdag moet gaan plaatsvinden.

Er was meteen al een complicatie want het bezoek zou eigenlijk drie dagen duren maar vandaag kregen we te horen dat het einde van de Ramadan vastgesteld was op vrijdag en dat betekent dat donderdag nu opeens een vrije dag is. We moesten dus ons programma voor drie dagen nu dus in twee dagen zien te persen.

Een tweede complicatie was dat bij het bedrijf wat we gaan bezoeken vrijwel niemand op de hoogte bleek van ons bezoek, ondanks dat dit al weken van te voren was geregeld. Bovendien bleek de persoon die aan hun kant alles zou regelen op vakantie…

Van de derde complicatie waren we gelukkig op de hoogte, en dat was dat deze week de laatste week was van de Ramadan. Dat betekende voor ons dat er op kantoor alleen maar gegeten en gedronken mocht worden in een speciale afgeschermde ruimte, en alle restaurants waren tot zeven uur ’s avonds dicht dus er was geen mogelijkheid om ergens te gaan lunchen. Gelukkig was er een alternatief in de vorm van een supermarkt (een Spar…) die wel open was en waar we wat te eten konden krijgen wat we dan in die speciale ruimte konden opeten.

Na door weer een taxi teruggebracht te zijn naar het hotel ben ik eerst gaan sporten in de fitness van het hotel. Daar probeerde ik een trainingsprogramma op de cross-trainer, maar dat bleek zo zwaar dat ik het eind niet haalde en voortijdig moest afstappen. Ik ben wel vastbesloten om het later in de week nog eens te gaan proberen!

Om zeven uur vanavond ging Duke’s Bar in het hotel weer open en na de Fish&Chips van gisteren besloot ik vandaag voor een broodje hamburger te gaan, en ook dat was weer een voltreffer…

Aankomst in Muscat

Geplaatst op 15 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Vlucht EY78 van Etihad landde even voor zessen op de luchthaven van Abu Dhabi, een plek waar ik jaren geleden (ik meen 2005) al eens was geweest. Toen verbleef ik daar een paar dagen in de stad voor een bezoek aan een scheepswerf, voor het Sakhalin project waar ik toen aan werkte.

Nu had ik alleen een kort verblijf op de luchthaven waar het enige vermeldenswaardige was dat ik bijna een half uur heb lopen zoeken naar de business lounge die ergens half verstopt bleek aan de andere kant van de luchthaven.

Gelukkig was dat wel weer bij de gate vanwaar mijn vlucht naar Muscat zou vertrekken. Ook die vlucht vertrok na een vlotte boarding op tijd, ik zat in de businessclass sectie met maar acht stoelen waarvan er maar vier bezet waren. De vluchttijd was maar vijfenvijftig minuten en om kwart over tien landden we op de luchthaven van Muscat.

Ook daar was ik al een eerder geweest, een paar keer zelfs, in de periode van 2008 tot 2010, dus iets van veertien jaar geleden. De luchthaven bleek drastisch gemoderniseerd en veel groter dan ik me herinnerde. De formaliteiten verliepen vlot en mijn koffer lag al op de band toen ik daar aankwam. Alleen stond mijn chauffeur er niet toen ik buitenkwam, of eigenlijk zag ik geen bordje met mijn naam. Ik belde het taxibedrijf en mij werd verzekerd dat de chauffeur er al was. Hij vond me daarna snel en bracht me naar het Crown PLaza hotel, ook alweer een vertrouwde plek want ik had bij vorige bezoeken aan Muscat in hetzelfde hotel gezeten.

Het was nog niets veranderd, alles was bekend, en ik kreeg bij het inchecken een upgrade naar een kamer met zeezicht. Daar pakte ik snel mijn koffer uit en stortte daarna op mijn bed want onderweg had ik alles bij elkaar maar net aan twee uurtjes geslapen. Na een stevig dutje ging ik op speurtocht in het hotel en vond twee restaurants en een grote bar met ook een prima menu een iets van acht soorten bier op de tap. Daar heb ik dus in de vroege avond wat gegeten en gedronken (fish&chips met een pint Heineken), en dat kon pas na zevenen want het is nog steeds Ramadan dus vrijwel alle eetgelegenheden zijn dicht tot zeven uur ’s avonds.

Ik ging vroeg naar bed want ik was nog steeds niet echt uitgeslapen, en morgen begint het echte werk…

Op weg naar Abu Dhabi

Geplaatst op 14 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Een beetje een rare dag vandaag omdat het eigenlijk een gewone werkdag was maar vanavond ben ik ook vertrokken richting mijn tussenstop onderweg naar Oman, Abu Dhabi. Daar kom ik als alles goed gaat morgenvroeg rond zes uur aan voor een tussenstop van een uur of drie voordat ik verder vlieg naar Muscat, de hoofdstad van Oman.

Ik had al besloten om er geen al te lange werkdag van te maken, tenslotte ben ik de hele nacht onderweg en zondag is al mijn eerste werkdag in Oman want het weekend valt daar op vrijdag en zaterdag. Gisteravond heb ik mijn koffer al grotendeels gepakt dus vandaag is het alleen een kwestie van de laatste dingetjes erin en dan maar hopen dat ik niet iets belangrijks ben vergeten. Ik vergeet altijd wel wat, maar gelukkig nooit de belangrijke dingen.

Riet bracht me om even voor zessen naar Schiphol want de maatschappij waarmee ik deze keer vlieg is niet Emirates maar Etihad, de luchtvaartmaatschappij van Abu Dhabi. Die doen ook wel aan gratis taxi’s voor Businessclass passagiers maar alleen in Abu Dhabi zelf. Ik moest dus deze keer zelf zorgen voor vervoer naar de luchthaven en dat ging deze keer dus niet in een luxe Mercedes limousine maar in een doorgerookte Mitsubishi Spacestar (sorry Riet…).

Op Schiphol was ik binnen een kwartier door alle formaliteiten heen en dat moet wel een absoluut record zijn. De incheckbalie was al open en ik was daar snel aan de beurt. Daarna volgde de security check waar tegenwoordig altijd lange rijen staan, en wat denk je: vrijwel niemand! Ik was er met een paar minuten doorheen. De paspoortcontrole is ook regelmatig een bottleneck met lange wachtrijen voor de poortjes, en ook hier vrijwel niemand en er waren zelfs meerdere poortjes vrij. Ik stuurde Riet een berichtje dat ik overal al doorheen was en die was nog niet eens thuis van het ritje terug…

Het wachten op vertrek was niet zo comfortabel als anders want de gebruikelijke business lounge werd verbouwd en was nu tijdelijk in een soort van noodopvang. Het zoeken kostte me langer dan alle formaliteiten daarvoor maar ik vond het tijdelijke opvang in een voormalig café wat nu ingericht was als lounge. Het was klein, het meubilair niet erg comfortabel en de keuze van eten erg klein. Met name dat laatste was vervelend want ik had thuis nog niks gegeten en hoopte op een lekkere maaltijd in de lounge. Nou ja, luxeprobleem zullen we maar zeggen.

Het boarden begon zowaar op tijd, een hele verademing vergeleken met de laatste ervaringen met Emirates op Schiphol, en we vertrokken ook op tijd. Etihad wordt door collega’s veel geroemd, ook in vergelijking met Emirates, maar ik vond het net allemaal iets minder dan mijn ervaringen bij Emirates. Het personeel is net zo vriendelijk en behulpzaam, maar de stoel is net effe krapper in slaapstand (minder beenruimte) en het aanbod van eten en drinken is wat minder.

Ik had overigens ook met Emirates kunnen vliegen maar dan had ik in Dubai een overstaptijd gehad van meer dan acht uur en dat vond ik toch wat te gortig. Toch ga ik er eens over nadenken en ga ik toch terug naar Emirates. Tenslotte bieden die je een hotelkamer aan bij een overstap van langer dan zes uur en dat is ook wel comfortabel.

Wat betreft de vlucht zelf, dat wordt wel een aparte ervaring want ik vlieg voor het eerst van mijn leven achteruit. Ja echt, mijn stoel staat met de rug in de vliegrichting, wat overigens veel beter is heb ik geleerd bij Vliegtuigbouwkunde in Delft. Zoals een van mijn toenmalige professors zei na een vlucht waarbij hij ook achterstevoren zat, “Ik dacht nog, als-ie gaat dan zit ik goed”…

Mist…

Geplaatst op 8 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Het weer lijkt om te slaan want er wordt meer zon en minder regen verwacht de komende dagen, en daar is iedereen uiteraard blij mee want we snakken naar een beetje mooi weer. Vanmorgen was die omslag al te merken aan het uitzicht, want het regende niet maar er hing een dichte mist. De foto vertekent zelfs nog een beetje omdat de cameralens nog wat contouren kon onderscheiden aan de overkant die met het blote oog niet zichtbaar waren.

We zijn benieuwd of er nu eindelijk aangenaam lenteweer zit aan te komen, want de afgelopen periode is niet alleen nat en winderig geweest maar de temperaturen waren ook nog eens lager dan gebruikelijk in deze tijd van het jaar. Dat in tegenstelling van bijvoorbeeld sommige delen van Zuid-Europa waar de temperaturen weer buitensporig hoog zijn voor de tijd van het jaar.

Als we dat nou een beetje beter konden middelen dan waren de temperaturen overal normaal en was iedereen tevreden..

Credit Card perikelen

Geplaatst op 5 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Vandaag kreeg ik een bijzonder onaangenaam bericht met betrekking tot mijn Credit Card. Gelukkig niet die van mijzelf maar de Credit Card die ik heb van het bedrijf voor alle zakelijke onkosten die ik maak. We zijn verplicht die te gebruiken voor alle transacties die met het werk te maken hebben en het is eigenlijk strikt verboden om je eigen Credit Card daarvoor te gebruiken en dan achteraf de kosten bij de baas in te dienen.

Het gaat daarbij in mijn geval om kosten die ik maak op mijn zakelijke trips, zoals de kosten van de vliegtickets , de hotelkosten en taxi’s en dergelijke. Die kosten komen op mijn zakelijke Credit Card en ik moet die kosten dan koppelen aan een interne bedrijfscode zodat onze afdeling Financiën weet waarvoor de kosten zijn gemaakt en door wie. Het bedrag wordt pas betaald als ik die interne code aan de betaling heb gekoppeld.

Om even uit te leggen hoe het precies werkt, mijn reizen zijn altijd ten behoeve van een ander team of project, en die moeten in feite voor mijn diensten en onkosten betalen. Dat is uiteraard allemaal intern (vandaar dat een ouwe collega van mij wel eens zei dat het eigenlijk om Monopoly-geld gaat), maar het is wel een formeel proces ten behoeve van de interne boekhouding. Het team of het project waar ik voor werk geeft mij een code die gekoppeld is aan hun budget en de kosten die ik maak worden dan doorberekend op hun budget.

Het vervelende bericht wat ik heb gehad betreft de kosten die ik heb gemaakt ten behoeve van de cursus die ik in February heb gegeven in Bengaluru in India. Ik heb van dat team ondanks veel aandringen van mijn kant nog steeds geen code gehad om mijn gemaakte uren en de kosten voor vliegtickets en hotel op te boeken, en die posten staan dus nog open op mijn Credit Card rekening. Ik heb nu een aanmaning gehad om dit af te handelen binnen vier weken, als ik dat niet doe dan wordt mijn Credit Card geblokkeerd.

Dat zou bijzonder onaangename gevolgen hebben en niet alleen voor mij, want ik kan dan in feite niet meer reizen. Ik zou mijn al geplande cursus op Trinidad & Tobago moeten afzeggen en daardoor zouden een aantal andere mensen ook worden gedupeerd. Ik ben dus druk bezig om te proberen dit op te lossen maar de tijd begint wel te dringen…

Sportschool perikelen

Geplaatst op 1 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Zoals vaak op zaterdag was ik vanmiddag onderweg naar de sportschool, en omdat die gevestigd is aan de andere kant van Valkenburg ga ik altijd buitenom via de N206 en de Tjalmaweg. Ver kwam ik deze keer niet want de Tjalmaweg is dit weekend afgesloten omdat die na jaren van werkzaamheden aanstaande maandag eindelijk opengaat in verbrede vorm. In het weekend zou de belijning worden aangepast en nog wat structureel werk om de opening mogelijk te maken, en dat was ik dus helemaal vergeten. Ik ben vandaag dus maar omgekeerd want ik had geen zin om aan te sluiten bij de enorme drukte richting Valkenburg

Ik heb het automatisch verlengen van mijn jaarabonnement stopgezet. En dat is niet omdat ik van plan ben te gaan stoppen met sporten maar ik overweeg wel om na afloop van mijn huidige abonnement in juni een andere sportschool te gaan zoeken.

De reden daarvoor is dat na de overname van deze sportschool midden vorig jaar door een nieuwe eigenaar er heel veel is veranderd, en wat mij betreft niet altijd ten goede. Het ligt niet aan de inrichting maar aan het veranderde publiek.

Wat me het minst aanstaat is de enorme drukte die veroorzaakt wordt door een enorme toeloop van een erg jong publiek, allemaal pubers of net iets ouder, die in groepen door de zalen struinen. Ze praten allemaal als in Kinderen voor Kinderen (met dat vreselijke accent waarbij ze de “r” uitspreken als een “j”), en als ze niet met elkaar staan te lullen dan zitten ze wel met een telefoon in hun handen te appen. Het resultaat is dat apparaten waar ze om zitten (of omheen staan) langdurig niet beschikbaar zijn, en ik heb er nou eenmaal een hekel aan om iedere keer te moeten vragen of ze een apparaat daadwerkelijk gebruiken of dat ze het alleen maar bezet houden.

Het personeel van de sportschool schijnt het allemaal prima te vinden, die bemoeien zich toch al niet met de sporters. Ik ben het aardig zat, de laatste twee vrijdagmiddagen was het zo druk dat er vrijwel geen apparaat onbezet was. Leuk voor de inkomsten van de sportschool natuurlijk, maar ik betwijfel of die ronddolende roedels jongeren hetzelfde tarief betalen als wat ik betaal. Het lijkt erop of er een deel gesloten is met een school in de omgeving of zo, wat zakelijk gezien misschien goed is maar voor de ouwe garde van sporters zoals ik niet echt fijn.

En voor het geval ik weer voor ouwe zeikerd wordt uitgemaakt, ik heb al uit gesprekken met andere leden van de sportschool die er al waren voor de overname dat er meer ontevreden mensen rondlopen met plannen om naar een andere sportschool te switchen. Want laten we eerlijk zijn, zo goedkoop is deze sportschool niet en dit soort service is best wel goedkoper te krijgen.

Lente… of toch niet?

Geplaatst op 31 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

We zitten officieel al anderhalve week in de lente, maar dat is aan het weer beslist niet te merken want dat is ronduit miserabel, herfstachtig zelfs. Met name vandaag was een grijze, grauwe dag met regen van de vroege ochtend tot de late avond, en volgens de voorspellingen wordt het morgen niet veel beter.

De hele maand maart was eigenlijk niet veel bijzonders wat het weer betreft: veel regen, veel wind en temperaturen overdag die schommelden tussen de drie en de dertien graden. ’s Nachts was het veelal koud, met zelfs af en toe nachtvorst. En dat terwijl maart toch een maand is waarin je normaal gesproken al een paar mooie dagen hebt, met name vorig jaar hadden we in maart al regelmatig dagen waarin we buiten konden zitten.

Dit jaar dus niet, en we beginnen ons nu af te vragen hoe het zit met die opwarming van de aarde want de verwachting voor de komende week is nog lagere temperaturen en nog meer nachtvorst…

Kleinzoon op klompen

Geplaatst op 30 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Toen Gijsje de leeftijd had die Maas nu heeft kocht Riet een paar klompjes voor haar voor in de tuin. Ze heeft daar regelmatig op gelopen, al vond ze ze wel lastig om te dragen en ze groeide er ook snel uit. Dat paar klompjes staat nog steeds bij ons in de serre en het wachten was op het moment dat Maas groot genoeg was om ze aan te kunnen, en dat moment is aangebroken. Hij heeft vandaag op de klompjes gelopen en het ging al heel aardig, al zijn ze nog iets aan de grote kant.

Toen ik in India was een paar weken geleden had ik het met mijn Indiase collega’s tijdens een van de lunchgesprekken over de beroemde “wooden shoes” uit Nederland. Grappig genoeg dachten ze in India allemaal dat dat een broodje-aap verhaal was, en ze waren dan ook behoorlijk verbaasd toen ik vertelde dat dat niet zo was. Het idee van houten schoenen vonden ze hilarisch, en ze vroegen zich dan ook af of dat wel comfortabel was om te lopen. En eigenlijk zijn dat doodnormale vragen als je erover nadenkt.

Ik liet ze de foto’s zien die ik nog had van Gijsje op haar klompjes en de reacties waren zonder uitzondering, “So cute!”…

67 jaar!

Geplaatst op 27 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Ik vierde vandaag mijn 67-jarige verjaardag, al was de eigenlijke viering voor de familie gisteren al. En de vraag die ik van veel mensen, ook buiten mijn familie, regelmatig krijg is, “Werk jij nog?”. En als ik dan als antwoord geef dat dat inderdaad het geval is volgt altijd onmiddellijk de vraag, “Moet jij nog niet met pensioen?”.

Het antwoord is tweeledig zeg ik altijd maar. Officieel is mijn pensioenleeftijd 68 jaar, dus dat betekent dat ik op mijn volgende verjaardag mijn pensioenleeftijd bereik. Dan kan ik in principe stoppen met werken en van mijn pensioen gaan genieten, maar mijn huidige baas heeft al aangegeven dat ze me er niet uit zullen gooien als ik 68 word. Met andere woorden, mocht ik dat willen dan kan ik doorgaan met werken, en zelfs mijn huidige arbeidscontract loopt door tot augustus volgend jaar.

De vraag is dus, ga ik nog een tijdje door of ga ik toch definitief stoppen? Ik heb daar nog geen sluitend antwoord op, ik weet het simpelweg nog niet. Ik heb het nog steeds naar mijn zin op mijn werk (wat op dit moment eigenlijk alleen maar leuker wordt met al die buitenlandse tripjes), maar ik weet niet hoe ik me over een jaar voel. Ik hou dus mijn opties nog een tijdje open.

Uiteraard denk ik best regelmatig aan pensioen, geen wekker meer ’s morgens (nou na, niet iedere dag), geen verplichtingen meer en misschien komen er wel andere dingen dan werk die ik leuk vind om te gaan doen. Maar op dit moment is dat nog niet aan de orde, al is het wel een raar idee dat mijn vader bijvoorbeeld op mijn leeftijd al bijna tien jaar met pensioen was. En eigenlijk ken ik niemand binnen mijn familie die op deze leeftijd nog werkte. Mijn Opa Kerkhoff uit Rotterdam heeft nadat hij de AOW-leeftijd bereikte (die toen nog 65 jaar was) nog een jaartje gewerkt, maar zelfs die stopte dus met 66 jaar.

En ik werk dus nog steeds, en met veel plezier. AL heb ik inmiddels dus al wel AOW sinds een paar maanden en heb ik voor veel dingen tegenwoordig senioren-korting…

Schone oren…

Geplaatst op 24 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Mijn gehoorgangen zijn weer schoon, ik hoor weer normaal, en dat is een hele opluchting. Ik werd vanmorgen geholpen door een assistente van de huisarts die me vakkundig afhielp van de proppen vuil in mijn oren. En proppen waren het, zeker die uit mijn linkeroor kwam…

Mijn linkeroor werd als eerste onder handen genomen, waarbij ik een handdoek over mijn schouder gelegd kreeg en vervolgens een nierschaaltje onder mijn oor moest houden. Er ging een spuit in mijn oor die nogal een herrie maakte en met flinke kracht vloeistof in mijn oor spoot. Dat was trouwens best wel pijnlijk maar uit te houden, en er was ook resultaat want blijkbaar kwam er een prop uit. Ik zei trouwens nee tegen de vraag of ik het resultaat wilde zien.

Het bleek alleen dat er nog meer zat, en na herhaling van de behandeling kwam er weer een prop uit. En nog wat het niet gedaan want pas na een derde keer en wat peuteren kwam er nog een prop uit. Deze zag ik wel voorbijschuiven toen hij in het schaaltje lag, en de assistente zei dat de eerste twee proppen net zo groot waren geweest. Dat betekende dus dat er in totaal een prop in mijn oor had gezeten die bijna net zo groot was als een sigaret. Zonder filter, dat dan weer wel.

Het rechteroor was wel met een enkele behandeling schoon, en ik kan er dus weer even tegen. Volgens de assistente is twee keer oren uitspuiten in tien jaar tijd geen slecht gemiddelde, en dat hoop ik maar want zo prettig was het hele proces nou ook weer niet…

Medische App en Team diner

Geplaatst op 23 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Tegenwoordig gaat alles via een App op je mobiele telefoon, en dus ook je medische zaken kun je regelen via een App. Riet heeft dezelfde App en om de een of andere reden kreeg die een berichtje vanmiddag dat haar afspraak voor morgenochtend was afgezegd door de huisarts. Verder stond er niets in over de afspraak zelf of de reden voor de afzegging.

Nu heeft Riet morgen helemaal geen afspraak bij de huisarts maar ik wel. En het was een tijd geleden ook gebeurd dat Riet op haar telefoon een bericht kreeg over een medische aangelegenheid wat eigenlijk voor mij bestemt, dus ze dacht dat dit misschien nu ook weer het geval was. Reden voor mij dus om even te bellen met de huisartsenpost om helderheid te krijgen hierover. De receptioniste was heel verbaasd want mijn afspraak voor morgenochtend staat gewoon nog.

Maar, zei ze er meteen na de controle achteraan, er was al meer over geklaagd dat mensen via die App een bericht hadden gekregen over afzeggen van afspraken terwijl dat nergens op sloeg. Lijkt dus weer een typisch gevalletje van een hikje in een toch wel belangrijke App. Of zouden er soms hackers aan de gang zijn…

Vanavond was er ook weer eens een Team Dinner met onze hele afdeling. Deze keer was dat in restaurant De Tapperij in de Atjehstraat in Den Haag, wat gunstig was omdat dat op loopafstand van het kantoor ligt en ik mijn auto dus daar in de parkeergarage kon laten staan. De Tapperij bleek er meer uit te zien als een bruin café en het was er nogal krap, maar het eten was erg lekker en de sfeer was prima. Weer een geslaagd team-uitje dus, en zeker voor herhaling vatbaar.

Oor-controle

Geplaatst op 22 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Mijn vader zei vroeger regelmatig tegen me, “Je moet je oren eens uit laten spuiten!”, en ik denk dat dat inderdaad hoog tijd wordt. Toen ik twee weken geleden terugkwam uit Perth zaten bij aankomst op Schiphol mijn oren allebei dicht en ik hoorde geluiden en met name gesprekken alsof ik in een andere kamer stond te luisteren door de muur. Mijn linkeroor was erger dan mijn rechter, want daardoor hoorde ik in ieder geval nog wat.

Dit is overigens een redelijk normaal verschijnsel. Vanwege de drukverschillen in een snel dalend vliegtuig heeft vrijwel iedereen altijd wel min of meer last van de oren, en soms duurt het even voordat de oren daarna weer open “poppen”. Dat gebeurde in mijn geval alleen niet, en ook na een paar dagen zaten mijn oren nog steeds dicht. Ik had dit al eerder gehad, een jaar of tien geleden toen we op de Filipijnen woonden, en ik besloot te doen wat ik toen ook deed: naar de dokter gaan.

Vanmorgen bij de huisarts werd er inderdaad geconstateerd dat allebei mijn oren potdicht zaten en uitgespoten moesten worden. Dat kon alleen niet meteen, ik moest vandaag en morgen drie keer per dag druppelen met olie en vrijdag terugkomen voor de “ingreep”…

Eindelijk weer winst!

Geplaatst op 19 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Vandaag was een prachtige dag, een waar we als Feyenoord-supporters achttien jaar op hebben moeten wachten. Want zo lang was het geleden dat Feyenoord wist te winnen in de altijd beladen wedstrijd in Amsterdam tegen 020. En hoewel Feyenoord eigenlijk voor het eerst sinds jaren als favoriet werd beschouwd in de wedstrijd vandaag is de uitslag nooit echt voorspelbaar, want dit zijn altijd wedstrijden op zich.

Toch liet Feyenoord het de afgelopen jaren veelvuldig afweten in dit soort wedstrijden, zoals afgelopen seizoen nog. Ik was zeker niet gerust op een goed resultaat, en er stond ook nogal wat op het spel: de voorsprong van drie punten op de ranglijst zou vandaag zomaar kunnen verdwijnen, terwijl winst een voorsprong zou betekenen van zes punten en een grote stap richting het kampioenschap.

Riet en ik waren vandaag met de familie in Hillegom om daar de verjaardag van zwager Daan te vieren. Allebei mijn zwagers zijn fanatieke supporters van de tegenpartij en vlak voor we daar weggingen zagen ze op hun telefoon tot hun grote tevredenheid dat de stand met de rust 2-1 voor 020 was. In principe een hele helft dus nog om dat recht te trekken maar historisch gezien achtte ik die kans niet groot. Ik heb zelf niet meer op mijn telefoon gekeken om de berichten in de gaten te houden, pas toen het bijna afgelopen was ging ik door de berichtgeving op Twitter. Al scrollend zag ik eerst de 2-2, en verder scrollend tot mijn eigen verbazing de 2-3 van Geertruida. En het bleek dat er op dat moment nog maar een minuut of drie te spelen was en de blessuretijd was al ingegaan.

En even later kwam de bevestiging, de winst was binnen, en om dat nog mooier te maken bleken alle concurrenten punten te hebben verspeeld. Zou het dit jaar dan toch gaan gebeuren? Zelfs ik ben nu voorzichtig optimistisch…

Workshoppen

Geplaatst op 16 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Na mijn terugkeer van de bezoeken aan India en Australië waren de afgelopen drie dagen op kantoor gelijk alweer hectisch want ik had een workshop. Die workshop was in feite een werkbespreking van het project in Oman waar ik aan ga werken en waarvoor er twee mensen vanuit Oman waren ingevlogen. Tijdens die workshop werd onder andere besproken wat er de komende maanden allemaal gedaan moet gaan worden waar ik bij betrokken zal zijn en een groot deel van dat werk moet worden overgedragen van mijn voorgangster naar mij.

Die voorgangster is Olga, een collega die oorspronkelijk uit Rusland komt en waar ik al zo’n twintig jaar contact mee heb, maar we hadden elkaar nog nooit in persoon ontmoet. Eergisteren was dus de eerste kennismaking met Olga, en dat was wel even lachen omdat we elkaar in feite al zo lang kennen. Door omstandigheden hebben Olga en ik eigenlijk nooit bij elkaar in de buurt gewerkt, meestal zaten we zelfs niet eens op hetzelfde continent…

Nu de workshop erop zit is er veel duidelijk geworden, maar nog lang niet alles want het project is een chaos met heel veel betrokken partijen en een aantal verschillende fases die ook nog eens door elkaar lopen. Wel is besloten dat ik voor een meeting naar Oman ga op korte termijn, zoals het er nu uitziet halverwege april.

Ik ga dus maar weer een reisje boeken, maar eerst een visum aanvragen. Dat laatste schijnt nogal lastig te zijn voor Oman, dus duimen maar dat het op tijd gaat lukken.

Een rat in de tuin

Geplaatst op 14 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Een week of drie geleden zaten we in de woonkamer toen Riet opeens iets zag lopen in de tuin waar ze meteen mijn aandacht op vestigde. “Is dat nou een hele grote muis?”, vroeg ze en wees naar het vogelhuisje wat halverwege de tuin op een poot staat. Tot onze stomme verbazing zagen we een rat (want dat was het overduidelijk) over het gras lopen richting de voet van het vogelhuisje. Daar aangekomen zagen we het beest proberen naar boven te klimmen, op weg naar het voer voor vogels wat in het huisje lag. Halverwege gaf het beest het opeens op, ging snel weer naar beneden en verdween achter de border richting de schutting van onze buren.

We hadden het hele tafereel verbijsterd aangekeken want dit hadden we nog niet eerder gezien in onze tuin. Wel muizen en heel veel grote vogels zoals kraaien en eksters, maar nog geen ratten. We gingen de tuin in om te kijken waar het beest was gebleven zagen vlak achter de border onder de schutting een duidelijk groot rond gat, wat blijkbaar het nest van de rat was of in ieder geval een uitgang naar onze tuin. De rat was in geen velden of wegen meer te zien.

Als er een nest was zou dat onder de grond zitten aan de kant van onze buren, dus we waarschuwden Peter en Lies dat er mogelijk een rat onder hun tuin zat. Een speurtocht aan hun kant leverde niet meteen iets op maar we besloten gezamenlijk om de boel goed in de gaten te houden. Voor ons was de vraag wat we met dat gaat aanmoesten, want we waren bang dat als we het dicht zouden maken dat de rat of ratten ergens anders een nieuwe uitgang zouden graven.

De rat kwam de dagen daarna niet meer tevoorschijn, in ieder geval niet op momenten dat wij de boel in de gaten hielden. Riet besloot toch op een gegeven moment om het gat onder schutting maar dicht te maken, en tot onze geruststelling bleef het daarna ook dicht en zagen we nergens nieuwe gaten verschijnen. Nu is het afwachten of we een eenmalige bezoeker hebben gehad die op het vogelvoer afkwam, of dat we met een of meerdere ratten opgescheept zitten…

Niet-werken dag

Geplaatst op 13 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

Vorige week had ik mijn baas al een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik vandaag niet zou werken. Ik heb geen vrije dag opgenomen, ik noem dit een compensatie-dag, want afgezien van de twee intensieve weken dat ik heb gewerkt in Bengaluru en Perth ben ik drie achtereenvolgende weekenden op reis geweest. Eigenlijk heb ik dus al ruim twee en een halve week geen dag vrij gehad, dus ik vind het niet meer dan eerlijk dat ik vandaag een dagje mag compenseren.

Gistermiddag toen ik net weer thuis was kwamen Martin, Sandra, de kleinkinderen en ook Robin (alleen want Astrid moest werken) even langs om gedag te zeggen. Uiteraard was het geweldig om Gijsje en Maas weer even te zien, maar ik was toch blij dat ze weer weggingen want ik was bang dat ze gestoord zouden worden van mijn gegeeuw. Ik kon mijn ogen bijna niet openhouden en ik ben dan ook vlot na hun vertrek op de bank in slaap gevallen.

Vroeg in de avond werd ik weer wakker, maar uitgeslapen was ik niet bepaald. Ik vond het wel ongezellig voor Riet maar om negen uur besloot ik maar gewoon naar bed te gaan. En ik verwachtte eigenlijk dat ik wel halverwege de nacht wakker zou worden, maar dat gebeurde dus niet: ik werd vanmorgen pas om een uur of zeven wakker en dat betekende dat ik ruim tien uur aan één stuk door had geslapen.

Wat zei mijn schoonvader ook altijd weer? “Ik zal het nodig gehad hebben”…