Willem van den Kerkhoff | Magandang Araw!

Aankomst in Muscat

Geplaatst op 15 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Vlucht EY78 van Etihad landde even voor zessen op de luchthaven van Abu Dhabi, een plek waar ik jaren geleden (ik meen 2005) al eens was geweest. Toen verbleef ik daar een paar dagen in de stad voor een bezoek aan een scheepswerf, voor het Sakhalin project waar ik toen aan werkte.

Nu had ik alleen een kort verblijf op de luchthaven waar het enige vermeldenswaardige was dat ik bijna een half uur heb lopen zoeken naar de business lounge die ergens half verstopt bleek aan de andere kant van de luchthaven.

Gelukkig was dat wel weer bij de gate vanwaar mijn vlucht naar Muscat zou vertrekken. Ook die vlucht vertrok na een vlotte boarding op tijd, ik zat in de businessclass sectie met maar acht stoelen waarvan er maar vier bezet waren. De vluchttijd was maar vijfenvijftig minuten en om kwart over tien landden we op de luchthaven van Muscat.

Ook daar was ik al een eerder geweest, een paar keer zelfs, in de periode van 2008 tot 2010, dus iets van veertien jaar geleden. De luchthaven bleek drastisch gemoderniseerd en veel groter dan ik me herinnerde. De formaliteiten verliepen vlot en mijn koffer lag al op de band toen ik daar aankwam. Alleen stond mijn chauffeur er niet toen ik buitenkwam, of eigenlijk zag ik geen bordje met mijn naam. Ik belde het taxibedrijf en mij werd verzekerd dat de chauffeur er al was. Hij vond me daarna snel en bracht me naar het Crown PLaza hotel, ook alweer een vertrouwde plek want ik had bij vorige bezoeken aan Muscat in hetzelfde hotel gezeten.

Het was nog niets veranderd, alles was bekend, en ik kreeg bij het inchecken een upgrade naar een kamer met zeezicht. Daar pakte ik snel mijn koffer uit en stortte daarna op mijn bed want onderweg had ik alles bij elkaar maar net aan twee uurtjes geslapen. Na een stevig dutje ging ik op speurtocht in het hotel en vond twee restaurants en een grote bar met ook een prima menu een iets van acht soorten bier op de tap. Daar heb ik dus in de vroege avond wat gegeten en gedronken (fish&chips met een pint Heineken), en dat kon pas na zevenen want het is nog steeds Ramadan dus vrijwel alle eetgelegenheden zijn dicht tot zeven uur ’s avonds.

Ik ging vroeg naar bed want ik was nog steeds niet echt uitgeslapen, en morgen begint het echte werk…

Op weg naar Abu Dhabi

Geplaatst op 14 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Een beetje een rare dag vandaag omdat het eigenlijk een gewone werkdag was maar vanavond ben ik ook vertrokken richting mijn tussenstop onderweg naar Oman, Abu Dhabi. Daar kom ik als alles goed gaat morgenvroeg rond zes uur aan voor een tussenstop van een uur of drie voordat ik verder vlieg naar Muscat, de hoofdstad van Oman.

Ik had al besloten om er geen al te lange werkdag van te maken, tenslotte ben ik de hele nacht onderweg en zondag is al mijn eerste werkdag in Oman want het weekend valt daar op vrijdag en zaterdag. Gisteravond heb ik mijn koffer al grotendeels gepakt dus vandaag is het alleen een kwestie van de laatste dingetjes erin en dan maar hopen dat ik niet iets belangrijks ben vergeten. Ik vergeet altijd wel wat, maar gelukkig nooit de belangrijke dingen.

Riet bracht me om even voor zessen naar Schiphol want de maatschappij waarmee ik deze keer vlieg is niet Emirates maar Etihad, de luchtvaartmaatschappij van Abu Dhabi. Die doen ook wel aan gratis taxi’s voor Businessclass passagiers maar alleen in Abu Dhabi zelf. Ik moest dus deze keer zelf zorgen voor vervoer naar de luchthaven en dat ging deze keer dus niet in een luxe Mercedes limousine maar in een doorgerookte Mitsubishi Spacestar (sorry Riet…).

Op Schiphol was ik binnen een kwartier door alle formaliteiten heen en dat moet wel een absoluut record zijn. De incheckbalie was al open en ik was daar snel aan de beurt. Daarna volgde de security check waar tegenwoordig altijd lange rijen staan, en wat denk je: vrijwel niemand! Ik was er met een paar minuten doorheen. De paspoortcontrole is ook regelmatig een bottleneck met lange wachtrijen voor de poortjes, en ook hier vrijwel niemand en er waren zelfs meerdere poortjes vrij. Ik stuurde Riet een berichtje dat ik overal al doorheen was en die was nog niet eens thuis van het ritje terug…

Het wachten op vertrek was niet zo comfortabel als anders want de gebruikelijke business lounge werd verbouwd en was nu tijdelijk in een soort van noodopvang. Het zoeken kostte me langer dan alle formaliteiten daarvoor maar ik vond het tijdelijke opvang in een voormalig café wat nu ingericht was als lounge. Het was klein, het meubilair niet erg comfortabel en de keuze van eten erg klein. Met name dat laatste was vervelend want ik had thuis nog niks gegeten en hoopte op een lekkere maaltijd in de lounge. Nou ja, luxeprobleem zullen we maar zeggen.

Het boarden begon zowaar op tijd, een hele verademing vergeleken met de laatste ervaringen met Emirates op Schiphol, en we vertrokken ook op tijd. Etihad wordt door collega’s veel geroemd, ook in vergelijking met Emirates, maar ik vond het net allemaal iets minder dan mijn ervaringen bij Emirates. Het personeel is net zo vriendelijk en behulpzaam, maar de stoel is net effe krapper in slaapstand (minder beenruimte) en het aanbod van eten en drinken is wat minder.

Ik had overigens ook met Emirates kunnen vliegen maar dan had ik in Dubai een overstaptijd gehad van meer dan acht uur en dat vond ik toch wat te gortig. Toch ga ik er eens over nadenken en ga ik toch terug naar Emirates. Tenslotte bieden die je een hotelkamer aan bij een overstap van langer dan zes uur en dat is ook wel comfortabel.

Wat betreft de vlucht zelf, dat wordt wel een aparte ervaring want ik vlieg voor het eerst van mijn leven achteruit. Ja echt, mijn stoel staat met de rug in de vliegrichting, wat overigens veel beter is heb ik geleerd bij Vliegtuigbouwkunde in Delft. Zoals een van mijn toenmalige professors zei na een vlucht waarbij hij ook achterstevoren zat, “Ik dacht nog, als-ie gaat dan zit ik goed”…

Mist…

Geplaatst op 8 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Het weer lijkt om te slaan want er wordt meer zon en minder regen verwacht de komende dagen, en daar is iedereen uiteraard blij mee want we snakken naar een beetje mooi weer. Vanmorgen was die omslag al te merken aan het uitzicht, want het regende niet maar er hing een dichte mist. De foto vertekent zelfs nog een beetje omdat de cameralens nog wat contouren kon onderscheiden aan de overkant die met het blote oog niet zichtbaar waren.

We zijn benieuwd of er nu eindelijk aangenaam lenteweer zit aan te komen, want de afgelopen periode is niet alleen nat en winderig geweest maar de temperaturen waren ook nog eens lager dan gebruikelijk in deze tijd van het jaar. Dat in tegenstelling van bijvoorbeeld sommige delen van Zuid-Europa waar de temperaturen weer buitensporig hoog zijn voor de tijd van het jaar.

Als we dat nou een beetje beter konden middelen dan waren de temperaturen overal normaal en was iedereen tevreden..

Credit Card perikelen

Geplaatst op 5 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 24, 2023

Vandaag kreeg ik een bijzonder onaangenaam bericht met betrekking tot mijn Credit Card. Gelukkig niet die van mijzelf maar de Credit Card die ik heb van het bedrijf voor alle zakelijke onkosten die ik maak. We zijn verplicht die te gebruiken voor alle transacties die met het werk te maken hebben en het is eigenlijk strikt verboden om je eigen Credit Card daarvoor te gebruiken en dan achteraf de kosten bij de baas in te dienen.

Het gaat daarbij in mijn geval om kosten die ik maak op mijn zakelijke trips, zoals de kosten van de vliegtickets , de hotelkosten en taxi’s en dergelijke. Die kosten komen op mijn zakelijke Credit Card en ik moet die kosten dan koppelen aan een interne bedrijfscode zodat onze afdeling Financiën weet waarvoor de kosten zijn gemaakt en door wie. Het bedrag wordt pas betaald als ik die interne code aan de betaling heb gekoppeld.

Om even uit te leggen hoe het precies werkt, mijn reizen zijn altijd ten behoeve van een ander team of project, en die moeten in feite voor mijn diensten en onkosten betalen. Dat is uiteraard allemaal intern (vandaar dat een ouwe collega van mij wel eens zei dat het eigenlijk om Monopoly-geld gaat), maar het is wel een formeel proces ten behoeve van de interne boekhouding. Het team of het project waar ik voor werk geeft mij een code die gekoppeld is aan hun budget en de kosten die ik maak worden dan doorberekend op hun budget.

Het vervelende bericht wat ik heb gehad betreft de kosten die ik heb gemaakt ten behoeve van de cursus die ik in February heb gegeven in Bengaluru in India. Ik heb van dat team ondanks veel aandringen van mijn kant nog steeds geen code gehad om mijn gemaakte uren en de kosten voor vliegtickets en hotel op te boeken, en die posten staan dus nog open op mijn Credit Card rekening. Ik heb nu een aanmaning gehad om dit af te handelen binnen vier weken, als ik dat niet doe dan wordt mijn Credit Card geblokkeerd.

Dat zou bijzonder onaangename gevolgen hebben en niet alleen voor mij, want ik kan dan in feite niet meer reizen. Ik zou mijn al geplande cursus op Trinidad & Tobago moeten afzeggen en daardoor zouden een aantal andere mensen ook worden gedupeerd. Ik ben dus druk bezig om te proberen dit op te lossen maar de tijd begint wel te dringen…

Sportschool perikelen

Geplaatst op 1 april 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Zoals vaak op zaterdag was ik vanmiddag onderweg naar de sportschool, en omdat die gevestigd is aan de andere kant van Valkenburg ga ik altijd buitenom via de N206 en de Tjalmaweg. Ver kwam ik deze keer niet want de Tjalmaweg is dit weekend afgesloten omdat die na jaren van werkzaamheden aanstaande maandag eindelijk opengaat in verbrede vorm. In het weekend zou de belijning worden aangepast en nog wat structureel werk om de opening mogelijk te maken, en dat was ik dus helemaal vergeten. Ik ben vandaag dus maar omgekeerd want ik had geen zin om aan te sluiten bij de enorme drukte richting Valkenburg

Ik heb het automatisch verlengen van mijn jaarabonnement stopgezet. En dat is niet omdat ik van plan ben te gaan stoppen met sporten maar ik overweeg wel om na afloop van mijn huidige abonnement in juni een andere sportschool te gaan zoeken.

De reden daarvoor is dat na de overname van deze sportschool midden vorig jaar door een nieuwe eigenaar er heel veel is veranderd, en wat mij betreft niet altijd ten goede. Het ligt niet aan de inrichting maar aan het veranderde publiek.

Wat me het minst aanstaat is de enorme drukte die veroorzaakt wordt door een enorme toeloop van een erg jong publiek, allemaal pubers of net iets ouder, die in groepen door de zalen struinen. Ze praten allemaal als in Kinderen voor Kinderen (met dat vreselijke accent waarbij ze de “r” uitspreken als een “j”), en als ze niet met elkaar staan te lullen dan zitten ze wel met een telefoon in hun handen te appen. Het resultaat is dat apparaten waar ze om zitten (of omheen staan) langdurig niet beschikbaar zijn, en ik heb er nou eenmaal een hekel aan om iedere keer te moeten vragen of ze een apparaat daadwerkelijk gebruiken of dat ze het alleen maar bezet houden.

Het personeel van de sportschool schijnt het allemaal prima te vinden, die bemoeien zich toch al niet met de sporters. Ik ben het aardig zat, de laatste twee vrijdagmiddagen was het zo druk dat er vrijwel geen apparaat onbezet was. Leuk voor de inkomsten van de sportschool natuurlijk, maar ik betwijfel of die ronddolende roedels jongeren hetzelfde tarief betalen als wat ik betaal. Het lijkt erop of er een deel gesloten is met een school in de omgeving of zo, wat zakelijk gezien misschien goed is maar voor de ouwe garde van sporters zoals ik niet echt fijn.

En voor het geval ik weer voor ouwe zeikerd wordt uitgemaakt, ik heb al uit gesprekken met andere leden van de sportschool die er al waren voor de overname dat er meer ontevreden mensen rondlopen met plannen om naar een andere sportschool te switchen. Want laten we eerlijk zijn, zo goedkoop is deze sportschool niet en dit soort service is best wel goedkoper te krijgen.

Lente… of toch niet?

Geplaatst op 31 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

We zitten officieel al anderhalve week in de lente, maar dat is aan het weer beslist niet te merken want dat is ronduit miserabel, herfstachtig zelfs. Met name vandaag was een grijze, grauwe dag met regen van de vroege ochtend tot de late avond, en volgens de voorspellingen wordt het morgen niet veel beter.

De hele maand maart was eigenlijk niet veel bijzonders wat het weer betreft: veel regen, veel wind en temperaturen overdag die schommelden tussen de drie en de dertien graden. ’s Nachts was het veelal koud, met zelfs af en toe nachtvorst. En dat terwijl maart toch een maand is waarin je normaal gesproken al een paar mooie dagen hebt, met name vorig jaar hadden we in maart al regelmatig dagen waarin we buiten konden zitten.

Dit jaar dus niet, en we beginnen ons nu af te vragen hoe het zit met die opwarming van de aarde want de verwachting voor de komende week is nog lagere temperaturen en nog meer nachtvorst…

Kleinzoon op klompen

Geplaatst op 30 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Toen Gijsje de leeftijd had die Maas nu heeft kocht Riet een paar klompjes voor haar voor in de tuin. Ze heeft daar regelmatig op gelopen, al vond ze ze wel lastig om te dragen en ze groeide er ook snel uit. Dat paar klompjes staat nog steeds bij ons in de serre en het wachten was op het moment dat Maas groot genoeg was om ze aan te kunnen, en dat moment is aangebroken. Hij heeft vandaag op de klompjes gelopen en het ging al heel aardig, al zijn ze nog iets aan de grote kant.

Toen ik in India was een paar weken geleden had ik het met mijn Indiase collega’s tijdens een van de lunchgesprekken over de beroemde “wooden shoes” uit Nederland. Grappig genoeg dachten ze in India allemaal dat dat een broodje-aap verhaal was, en ze waren dan ook behoorlijk verbaasd toen ik vertelde dat dat niet zo was. Het idee van houten schoenen vonden ze hilarisch, en ze vroegen zich dan ook af of dat wel comfortabel was om te lopen. En eigenlijk zijn dat doodnormale vragen als je erover nadenkt.

Ik liet ze de foto’s zien die ik nog had van Gijsje op haar klompjes en de reacties waren zonder uitzondering, “So cute!”…

67 jaar!

Geplaatst op 27 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Ik vierde vandaag mijn 67-jarige verjaardag, al was de eigenlijke viering voor de familie gisteren al. En de vraag die ik van veel mensen, ook buiten mijn familie, regelmatig krijg is, “Werk jij nog?”. En als ik dan als antwoord geef dat dat inderdaad het geval is volgt altijd onmiddellijk de vraag, “Moet jij nog niet met pensioen?”.

Het antwoord is tweeledig zeg ik altijd maar. Officieel is mijn pensioenleeftijd 68 jaar, dus dat betekent dat ik op mijn volgende verjaardag mijn pensioenleeftijd bereik. Dan kan ik in principe stoppen met werken en van mijn pensioen gaan genieten, maar mijn huidige baas heeft al aangegeven dat ze me er niet uit zullen gooien als ik 68 word. Met andere woorden, mocht ik dat willen dan kan ik doorgaan met werken, en zelfs mijn huidige arbeidscontract loopt door tot augustus volgend jaar.

De vraag is dus, ga ik nog een tijdje door of ga ik toch definitief stoppen? Ik heb daar nog geen sluitend antwoord op, ik weet het simpelweg nog niet. Ik heb het nog steeds naar mijn zin op mijn werk (wat op dit moment eigenlijk alleen maar leuker wordt met al die buitenlandse tripjes), maar ik weet niet hoe ik me over een jaar voel. Ik hou dus mijn opties nog een tijdje open.

Uiteraard denk ik best regelmatig aan pensioen, geen wekker meer ’s morgens (nou na, niet iedere dag), geen verplichtingen meer en misschien komen er wel andere dingen dan werk die ik leuk vind om te gaan doen. Maar op dit moment is dat nog niet aan de orde, al is het wel een raar idee dat mijn vader bijvoorbeeld op mijn leeftijd al bijna tien jaar met pensioen was. En eigenlijk ken ik niemand binnen mijn familie die op deze leeftijd nog werkte. Mijn Opa Kerkhoff uit Rotterdam heeft nadat hij de AOW-leeftijd bereikte (die toen nog 65 jaar was) nog een jaartje gewerkt, maar zelfs die stopte dus met 66 jaar.

En ik werk dus nog steeds, en met veel plezier. AL heb ik inmiddels dus al wel AOW sinds een paar maanden en heb ik voor veel dingen tegenwoordig senioren-korting…

Schone oren…

Geplaatst op 24 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Mijn gehoorgangen zijn weer schoon, ik hoor weer normaal, en dat is een hele opluchting. Ik werd vanmorgen geholpen door een assistente van de huisarts die me vakkundig afhielp van de proppen vuil in mijn oren. En proppen waren het, zeker die uit mijn linkeroor kwam…

Mijn linkeroor werd als eerste onder handen genomen, waarbij ik een handdoek over mijn schouder gelegd kreeg en vervolgens een nierschaaltje onder mijn oor moest houden. Er ging een spuit in mijn oor die nogal een herrie maakte en met flinke kracht vloeistof in mijn oor spoot. Dat was trouwens best wel pijnlijk maar uit te houden, en er was ook resultaat want blijkbaar kwam er een prop uit. Ik zei trouwens nee tegen de vraag of ik het resultaat wilde zien.

Het bleek alleen dat er nog meer zat, en na herhaling van de behandeling kwam er weer een prop uit. En nog wat het niet gedaan want pas na een derde keer en wat peuteren kwam er nog een prop uit. Deze zag ik wel voorbijschuiven toen hij in het schaaltje lag, en de assistente zei dat de eerste twee proppen net zo groot waren geweest. Dat betekende dus dat er in totaal een prop in mijn oor had gezeten die bijna net zo groot was als een sigaret. Zonder filter, dat dan weer wel.

Het rechteroor was wel met een enkele behandeling schoon, en ik kan er dus weer even tegen. Volgens de assistente is twee keer oren uitspuiten in tien jaar tijd geen slecht gemiddelde, en dat hoop ik maar want zo prettig was het hele proces nou ook weer niet…

Medische App en Team diner

Geplaatst op 23 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Tegenwoordig gaat alles via een App op je mobiele telefoon, en dus ook je medische zaken kun je regelen via een App. Riet heeft dezelfde App en om de een of andere reden kreeg die een berichtje vanmiddag dat haar afspraak voor morgenochtend was afgezegd door de huisarts. Verder stond er niets in over de afspraak zelf of de reden voor de afzegging.

Nu heeft Riet morgen helemaal geen afspraak bij de huisarts maar ik wel. En het was een tijd geleden ook gebeurd dat Riet op haar telefoon een bericht kreeg over een medische aangelegenheid wat eigenlijk voor mij bestemt, dus ze dacht dat dit misschien nu ook weer het geval was. Reden voor mij dus om even te bellen met de huisartsenpost om helderheid te krijgen hierover. De receptioniste was heel verbaasd want mijn afspraak voor morgenochtend staat gewoon nog.

Maar, zei ze er meteen na de controle achteraan, er was al meer over geklaagd dat mensen via die App een bericht hadden gekregen over afzeggen van afspraken terwijl dat nergens op sloeg. Lijkt dus weer een typisch gevalletje van een hikje in een toch wel belangrijke App. Of zouden er soms hackers aan de gang zijn…

Vanavond was er ook weer eens een Team Dinner met onze hele afdeling. Deze keer was dat in restaurant De Tapperij in de Atjehstraat in Den Haag, wat gunstig was omdat dat op loopafstand van het kantoor ligt en ik mijn auto dus daar in de parkeergarage kon laten staan. De Tapperij bleek er meer uit te zien als een bruin café en het was er nogal krap, maar het eten was erg lekker en de sfeer was prima. Weer een geslaagd team-uitje dus, en zeker voor herhaling vatbaar.

Oor-controle

Geplaatst op 22 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Mijn vader zei vroeger regelmatig tegen me, “Je moet je oren eens uit laten spuiten!”, en ik denk dat dat inderdaad hoog tijd wordt. Toen ik twee weken geleden terugkwam uit Perth zaten bij aankomst op Schiphol mijn oren allebei dicht en ik hoorde geluiden en met name gesprekken alsof ik in een andere kamer stond te luisteren door de muur. Mijn linkeroor was erger dan mijn rechter, want daardoor hoorde ik in ieder geval nog wat.

Dit is overigens een redelijk normaal verschijnsel. Vanwege de drukverschillen in een snel dalend vliegtuig heeft vrijwel iedereen altijd wel min of meer last van de oren, en soms duurt het even voordat de oren daarna weer open “poppen”. Dat gebeurde in mijn geval alleen niet, en ook na een paar dagen zaten mijn oren nog steeds dicht. Ik had dit al eerder gehad, een jaar of tien geleden toen we op de Filipijnen woonden, en ik besloot te doen wat ik toen ook deed: naar de dokter gaan.

Vanmorgen bij de huisarts werd er inderdaad geconstateerd dat allebei mijn oren potdicht zaten en uitgespoten moesten worden. Dat kon alleen niet meteen, ik moest vandaag en morgen drie keer per dag druppelen met olie en vrijdag terugkomen voor de “ingreep”…

Eindelijk weer winst!

Geplaatst op 19 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Vandaag was een prachtige dag, een waar we als Feyenoord-supporters achttien jaar op hebben moeten wachten. Want zo lang was het geleden dat Feyenoord wist te winnen in de altijd beladen wedstrijd in Amsterdam tegen 020. En hoewel Feyenoord eigenlijk voor het eerst sinds jaren als favoriet werd beschouwd in de wedstrijd vandaag is de uitslag nooit echt voorspelbaar, want dit zijn altijd wedstrijden op zich.

Toch liet Feyenoord het de afgelopen jaren veelvuldig afweten in dit soort wedstrijden, zoals afgelopen seizoen nog. Ik was zeker niet gerust op een goed resultaat, en er stond ook nogal wat op het spel: de voorsprong van drie punten op de ranglijst zou vandaag zomaar kunnen verdwijnen, terwijl winst een voorsprong zou betekenen van zes punten en een grote stap richting het kampioenschap.

Riet en ik waren vandaag met de familie in Hillegom om daar de verjaardag van zwager Daan te vieren. Allebei mijn zwagers zijn fanatieke supporters van de tegenpartij en vlak voor we daar weggingen zagen ze op hun telefoon tot hun grote tevredenheid dat de stand met de rust 2-1 voor 020 was. In principe een hele helft dus nog om dat recht te trekken maar historisch gezien achtte ik die kans niet groot. Ik heb zelf niet meer op mijn telefoon gekeken om de berichten in de gaten te houden, pas toen het bijna afgelopen was ging ik door de berichtgeving op Twitter. Al scrollend zag ik eerst de 2-2, en verder scrollend tot mijn eigen verbazing de 2-3 van Geertruida. En het bleek dat er op dat moment nog maar een minuut of drie te spelen was en de blessuretijd was al ingegaan.

En even later kwam de bevestiging, de winst was binnen, en om dat nog mooier te maken bleken alle concurrenten punten te hebben verspeeld. Zou het dit jaar dan toch gaan gebeuren? Zelfs ik ben nu voorzichtig optimistisch…

Workshoppen

Geplaatst op 16 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Na mijn terugkeer van de bezoeken aan India en Australië waren de afgelopen drie dagen op kantoor gelijk alweer hectisch want ik had een workshop. Die workshop was in feite een werkbespreking van het project in Oman waar ik aan ga werken en waarvoor er twee mensen vanuit Oman waren ingevlogen. Tijdens die workshop werd onder andere besproken wat er de komende maanden allemaal gedaan moet gaan worden waar ik bij betrokken zal zijn en een groot deel van dat werk moet worden overgedragen van mijn voorgangster naar mij.

Die voorgangster is Olga, een collega die oorspronkelijk uit Rusland komt en waar ik al zo’n twintig jaar contact mee heb, maar we hadden elkaar nog nooit in persoon ontmoet. Eergisteren was dus de eerste kennismaking met Olga, en dat was wel even lachen omdat we elkaar in feite al zo lang kennen. Door omstandigheden hebben Olga en ik eigenlijk nooit bij elkaar in de buurt gewerkt, meestal zaten we zelfs niet eens op hetzelfde continent…

Nu de workshop erop zit is er veel duidelijk geworden, maar nog lang niet alles want het project is een chaos met heel veel betrokken partijen en een aantal verschillende fases die ook nog eens door elkaar lopen. Wel is besloten dat ik voor een meeting naar Oman ga op korte termijn, zoals het er nu uitziet halverwege april.

Ik ga dus maar weer een reisje boeken, maar eerst een visum aanvragen. Dat laatste schijnt nogal lastig te zijn voor Oman, dus duimen maar dat het op tijd gaat lukken.

Een rat in de tuin

Geplaatst op 14 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffapril 10, 2023

Een week of drie geleden zaten we in de woonkamer toen Riet opeens iets zag lopen in de tuin waar ze meteen mijn aandacht op vestigde. “Is dat nou een hele grote muis?”, vroeg ze en wees naar het vogelhuisje wat halverwege de tuin op een poot staat. Tot onze stomme verbazing zagen we een rat (want dat was het overduidelijk) over het gras lopen richting de voet van het vogelhuisje. Daar aangekomen zagen we het beest proberen naar boven te klimmen, op weg naar het voer voor vogels wat in het huisje lag. Halverwege gaf het beest het opeens op, ging snel weer naar beneden en verdween achter de border richting de schutting van onze buren.

We hadden het hele tafereel verbijsterd aangekeken want dit hadden we nog niet eerder gezien in onze tuin. Wel muizen en heel veel grote vogels zoals kraaien en eksters, maar nog geen ratten. We gingen de tuin in om te kijken waar het beest was gebleven zagen vlak achter de border onder de schutting een duidelijk groot rond gat, wat blijkbaar het nest van de rat was of in ieder geval een uitgang naar onze tuin. De rat was in geen velden of wegen meer te zien.

Als er een nest was zou dat onder de grond zitten aan de kant van onze buren, dus we waarschuwden Peter en Lies dat er mogelijk een rat onder hun tuin zat. Een speurtocht aan hun kant leverde niet meteen iets op maar we besloten gezamenlijk om de boel goed in de gaten te houden. Voor ons was de vraag wat we met dat gaat aanmoesten, want we waren bang dat als we het dicht zouden maken dat de rat of ratten ergens anders een nieuwe uitgang zouden graven.

De rat kwam de dagen daarna niet meer tevoorschijn, in ieder geval niet op momenten dat wij de boel in de gaten hielden. Riet besloot toch op een gegeven moment om het gat onder schutting maar dicht te maken, en tot onze geruststelling bleef het daarna ook dicht en zagen we nergens nieuwe gaten verschijnen. Nu is het afwachten of we een eenmalige bezoeker hebben gehad die op het vogelvoer afkwam, of dat we met een of meerdere ratten opgescheept zitten…

Niet-werken dag

Geplaatst op 13 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

Vorige week had ik mijn baas al een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik vandaag niet zou werken. Ik heb geen vrije dag opgenomen, ik noem dit een compensatie-dag, want afgezien van de twee intensieve weken dat ik heb gewerkt in Bengaluru en Perth ben ik drie achtereenvolgende weekenden op reis geweest. Eigenlijk heb ik dus al ruim twee en een halve week geen dag vrij gehad, dus ik vind het niet meer dan eerlijk dat ik vandaag een dagje mag compenseren.

Gistermiddag toen ik net weer thuis was kwamen Martin, Sandra, de kleinkinderen en ook Robin (alleen want Astrid moest werken) even langs om gedag te zeggen. Uiteraard was het geweldig om Gijsje en Maas weer even te zien, maar ik was toch blij dat ze weer weggingen want ik was bang dat ze gestoord zouden worden van mijn gegeeuw. Ik kon mijn ogen bijna niet openhouden en ik ben dan ook vlot na hun vertrek op de bank in slaap gevallen.

Vroeg in de avond werd ik weer wakker, maar uitgeslapen was ik niet bepaald. Ik vond het wel ongezellig voor Riet maar om negen uur besloot ik maar gewoon naar bed te gaan. En ik verwachtte eigenlijk dat ik wel halverwege de nacht wakker zou worden, maar dat gebeurde dus niet: ik werd vanmorgen pas om een uur of zeven wakker en dat betekende dat ik ruim tien uur aan één stuk door had geslapen.

Wat zei mijn schoonvader ook altijd weer? “Ik zal het nodig gehad hebben”…

Onderweg naar huis

Geplaatst op 12 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

De vlucht van Perth naar Dubai was, om maar een understatement te gebruiken, zeer aangenaam. Veel geslapen heb ik ook nu weer niet (ook nu maar hooguit een uurtje of drie alles bij elkaar), maar in First Class wordt je verwend tot en met, en dat begint al met de champagne bij binnenkomst. Ook in Business Class krijg je champagne, maar dat is een glas Moet & Chandon. In First Class krijg je Dom Perignon (net als James Bond!) en dan mag je als je wilt de hele fles leegdrinken. Ik hield het trouwens bij een Jus d’Orange. Verder krijg je voortdurend hapjes, ze blijven lopen met drankjes, en alles van het menu is de hele vlucht beschikbaar, wanneer je wilt en in welke volgorde je het wilt.

En ik kan iets van mijn bucketlist afstrepen, want deze keer heb ik wel gelegenheid gebruik gemaakt van de mogelijkheid om onderweg te douchen. Ik heb al twee keer eerder een upgrade gehad bij Emirates naar First Class maar allebei de keren heb ik geen gebruik gemaakt van die mogelijkheid, en ik had me voorgenomen om dat wel te doen als ik ooit nog eens de kans zou krijgen. En die kans was dus nu, dus toen we een uur of negen onderweg waren heb ik even heerlijk een douche genomen, op dertien kilometer hoogte ergens boven de Indische Oceaan…

We landden om een uur of vijf ’s morgens op de luchthaven van Dubai waar ik iets van drie uur later aan boord ging van vlucht EK147 naar Amsterdam. Daar landden we niet lang na het middaguur op de luchthaven Schiphol, waar het vanwege erg lang taxiën bijna een half uur duurde voordat we aan de gate stonden. Al met al ging het daarna redelijk vlot en werd ik door een Emirates taxi bij drieën thuis afgeleverd na twee behoorlijk intensive maar wel erg leuke weken, met als hoogtepunt het weerzien met Pat en Howard.

We moeten maar heel snel de plannen voor een volgende vakantie naar Australië uit de kast gaan halen…

Bezoek aan Pat en Howard

Geplaatst op 11 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

Vanmorgen was er het laatste ontbijt in het hotel, waarna ik afscheid nam van Akansha. Zij had nog een dagje winkelen gepland, ik werd om een uur of elf opgehaald door Pat en Howard.

De eerste stop was een restaurantje waar we koffie zouden drinken en waar we ook de dochter en schoonzoon van Pat en Howard met hun kinderen zouden ontmoeten. Het restaurantje was een heel bijzonder gebouwtje want het was vroeger een postkantoor geweest. Het terras aan de achterkant was eigenlijk een grote tuin vol met planten, struiken en bomen die allemaal te koop waren. Het weerzien met Gillian, Heinrich en hun kinderen was hartelijk, Riet en ik hadden ze zes jaar geleden ook al ontmoet bij Pat en Howard.

Maar we kenden ze al van daarvoor want ze hadden ooit bij ons gelogeerd toen we nog in Manila op de Filipijnen woonden, en dat is wel een bijzonder verhaal. Ze zouden toen eigenlijk bij Pat en Howard logeren die in dezelfde wijk in Manila woonden als wij, maar plotseling werd Howard’s contract op de Filipijnen beëindigd en moesten Pat en Howard op korte termijn terug naar Australië. Probleem was dat Gillian en Heinrich hun vakantie al helemaal hadden geboekt, en daarom boden wij aan om ze dan bij ons te laten logeren.

Na de koffie wandelden we nog wat rond in de prachtige tuin van het restaurant, waarna we verder reden naar het huis van Pat en Howard. Ik kende dit huis nog niet, want tijdens ons bezoek aan Perth vijf en een half jaar geleden woonden ze nog in een huis in de heuvels ten zuid-oosten van Perth. Ze wonen nu ruim vier jaar in dit nieuwe huis in een wijk die nog volop in ontwikkeling is. Het huis is werkelijk schitterend, ruim en licht en alles gelijkvloers, met een mooie, redelijk grote tuin en een dubbele garage.

Riet had een cadeautje meegegeven voor Pat en daar was ze heel erg blij mee: een doos met geurtjes en smeerseltjes van Rituals. Toen Pat en Howard in Nederland waren was Pat daar weg van en ze had ook een ruime voorraad mee naar huis genomen. Dat was nu natuurlijk al lang op, en nieuwe voorraad kon ze niet kopen want Rituals is in Australië, of in ieder geval in Perth, blijkbaar niet te koop.

We brachten de tijd door met bijkletsen buiten in de lanai, tot een uur of vier. Pat en Howard moesten toen weg want ze hadden die dag ook een familiefeestje waar ze naar toe wilden om Pat’s moeder en zuster te zien. Dat betekende dat ik wat tijd alleen door moest brengen in het huis, maar dat was al van tevoren zo afgesproken en dus geen probleem. Pat en Howard hadden uitgerekend dat ze rond zeven uur in de avond terug zouden zijn, net op tijd om me uit te zwaaien.

Uit voorzorg lieten ze me wel zien hoe ik het huis veilig kon achterlaten als ze niet op tijd terug zouden zijn en we namen alvast een voorschot op het afscheid, voor het geval dat. Ik had met de limousine-service van Emirates afgesproken dat ze me om tien voor half acht zouden ophalen, maar niet te geloven, om tien voor zeven stond de auto al voor de deur. Pat en Howard hadden toen net een berichtje gestuurd dat ze op tien minuten van huis waren, dus ik vertelde de chauffeur beleefd dat ik nog niet klaar was en dat hij dus maar even moest wachten. Even later arriveerden Pat en Howard en kon ik alsnog afscheid van ze nemen. Het was geweldig om onze oude vrienden weer te zien, al was het maar kort.

De chauffeur bracht me naar het vliegveld waar ik na een vlotte check-in in de business lounge wachtte op het vertrek. In het vliegtuig, een Airbus A380, mocht ik op het bovenste dek deze keer bij binnenkomst linksaf slaan naar de First Class in plaats van zoals gebruikelijk rechtsaf naar de Businessclass. Ik had mijn eigen cabine links aan het raam, en ik zat nog niet of de stewardess kwam vragen wat voor maat pyjama ik wilde. Ik sloeg de pyjama af maar accepteerde wel de sloffen.

Het wordt een vlucht van een uur of twaalf, hopelijk slaap ik onderweg een beetje. Aan het bed waarin de stoel kan worden getransformeerd zal het in ieder geval niet liggen…

Afscheidsfeestje

Geplaatst op 10 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

Er stond voor vandaag nog een laatste interview op de agenda en verder hadden we de rest van de dag om de grote hoeveelheid verkregen informatie te organiseren en te bespreken.

Rond een uur of vier was er een afscheidsfeestje gepland door onze Australische collega’s, of zoals zij dat noemen een “proper send-off”. We gingen in eerste instantie naar een bar vlak achter het kantoor genaamd Market Grounds waar we een hele groep collega’s aantroffen buiten op het terras. Na een biertje en een paar gezellige gesprekken verkasten we met een kleinere groep naar een bar in de buurt van Northbridge, een soort van bruin café met een grote verzamelingen vinyl elpees en een enorme geluidsinstallatie.

Na een paar biertjes werd het tijd om te verkassen naar een restaurant om wat te gaan eten, en Watto wist vlak om de hoek een Italiaans restaurant. Aangekomen in het restaurant met de naam Bivouac Canteen & Bar kregen we met enige moeite een plaatsje, om vervolgens aan de hand van het menu te ontdekken dat het helemaal geen Italiaans restaurant was maar een Mediterraans restaurant. Op zich geen probleem, en het bleek achteraf ook een goeie keus want het eten was er heerlijk! Op de foto hieronder zie verscholen achter mij Dennis, en aan de rechterkant Rennae, Akansha en Watto:

Watto had iedereen vermaakt met het maken van foto’s die hij vervolgens door een App haalde om iedereen te transformeren in iets heel anders. Wat hij van mijn foto maakte zie je hiernaast, Riet reageerde meteen dat ik zo niet thuis hoefde te komen…

Na het eten wandelden we op initiatief van Watto nog wat rond in de buurt om nog wat van het centrum van Perth te zien. Een van onze collega’s ging met de bus naar huis dus zagen we ook nog even het ondergrondse busstation. De andere uitgang van dat busstation grensde aan de achterkant van het Shell-gebouw dus waren we weer terug waar we begonnen waren.

Alleen Watto was nog over van het gezelschap, dus namen we daar afscheid van hem en wandelden Akansha en ik terug naar het hotel. Het aanbod van Watto om nog vlakbij naar een whisky-bar te gaan en nog een paar single malts achterover te slaan heb ik maar afgeslagen…

Naar de Chinees

Geplaatst op 9 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 31, 2023

Onze voorlaatste werkdag was bijna identiek aan de vorige, vrijwel helemaal gevuld met interviews. Het zorgt er wel voor dat de dag ook nu weer zo omgevlogen was.

Wel was er halverwege de dag een zeer plezierig bericht voor mij. Ik had een paar weken geleden al een mailtje ontvangen van luchtvaartmaatschappij Emirates dat er een flink aantal van mijn gespaarde mijlen zouden gaan vervallen als ik ze niet gebruikte. Ik wist zo gauw niet wat ik ermee moest doen en daarom had ik aangegeven dat ik van die punten graag een upgrade wilde hebben op de vluchten van Perth naar Dubai en van Dubai naar Amsterdam. Dubai naar Amsterdam ging niet want de First Class zat al vol, maar op de vlucht van Perth naar Dubai zit ik First Class!

Akansha en ik gingen vanavond weer op zoek naar een restaurant en deze keer gingen we in tegengestelde richting als de vorige drie dagen, naar de wijk Northbridge. Daar zouden volgens onze collega’s heel veel restaurants zitten en ik stelde Chinees voor want ik had bij een tussen-de-middag wandeling die kant op twee restaurants gezien. Ik had ook online even wat reviews opgezocht en daarom liepen we de eerste voorbij op zoek naar de tweede in St. James Street.

Niet alleen bleek dit restaurant op dat moment gesloten, St. James Street had ook een rijke selectie aan winkels die me even deden denken dat ik in een bepaalde buurt in Amsterdam rondliep. Dat had ik eigenlijk niet verwacht want het hotel Northbridge van de Hilton keten wat ons in eerste instantie was aanbevolen was ook gevestigd in die straat. Hoe dan ook, we wandelden een rondje, terug naar Roe Street waar het andere Chinese restaurant was. En wat denk je, ook dicht!

We wilden eigenlijk alweer terugwandelen toen we vlak ernaast nog een Chinees restaurant zagen met de klinkende naam “Little China Girl”. Het was druk binnen (voor mij altijd een goed teken voor wat de kwaliteit van het eten betreft) maar gelukkig was er nog een tafeltje vrij. Akansha ging voor noedels, ikzelf koos voor gebakken rijst (oke, nasi…), en ook hier waren de porties zo groot dat we er niks meer bij hebben besteld. De bediening was aan de sacherijnige kant maar het eten maakte dat ruimschoots goed. Bijzonderheidje was dat dit voor Akansha de eerste keer van haar leven was dat ze met stokjes had, en ik moest dus even een foto maken die ze naar haar ouders stuurde.

Niet te geloven, maar morgen zit onze werkweek er alweer op. Maar we krijgen waarschijnlijk wel een passend afscheid want aan het eind van de middag hebben onze Australische collega’s “uitzwaaien van onze gasten” op het programma gezet…

Dag met Interviews

Geplaatst op 8 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 30, 2023

De derde werkdag was de eerste van twee opeenvolgende dagen waarin we een heleboel mensen zouden gaan interviewen. Er was een lijst opgesteld met namen door onze gastvrouw Elissa, aan de hand van de wensen die we hadden ingediend. De lijst was zo0danig lang dat we de interviews over twee dagen moesten verspreiden, maar zeker deze eerste dag leverde al een schat aan informatie op voor ons onderzoek.

De interviews werden gedaan door Akansh, Rennae en mijzelf, waarbij we iedereen zoveel mogelijk lieten praten over hun rol in het geheel. Daarbij stuurden we af en toe het gesprek wel in een bepaalde richting als we het idee hadden dat de spreker afdwaalde of juist nog dichter in de richting van informatie die wij graag wilden horen. Het was vooral voor mij als leider van het onderzoekteam zaak om de gesprekken op te starten en gaande te houden, en daarbij moest ik af en toe ook het enthousiasme van Akansha een beetje afremmen als ze te veel in technisch detail dreigde te verzeilen.

Al met al een gezellige dag, met in de avond een team etentje met alle leden van het Informatie Management team uit Perth. En verrassend voor ons hadden ze hetzelfde restaurant uitgezocht als waar Akansha en ik de eerste avond hadden willen eten maar waar het toen helemaal vol zat. Het was ontzettend gezellig, er werd regelmatig van zitplaats gewisseld zodat we wisselende gesprekken konden voeren, en met name onze gastheer Andrew (oftewel Watto, uitgeproken als Woddo) bleek iemand met heel veel humor en de gave om net zo makkelijk met ons te praten als met de Franse serveerster.

De gesprekken met de collega’s waren ook hartstikke leuk, zoals gewoonlijk vlogen de anekdotes in het rond. De leukste waren overigens van Aaron, een beer van een vent die in zijn jonge jaren bodyguard was geweest van de toentertijd behoorlijk populaire popster Nick Cave. Het enige waar zowel Akansha en ik na een paar dagen in Perth nog steeds niet aan gewend bleken waren de enorme porties. Ikzelf had bijvoorbeeld een Italiaans kipgerecht met kaas en een krokant korstje, en daarvan kreeg ik met moeite de helft op. Akansha en ik waren dan ook blij met de wandeling van een klein half uur terug naar het hotel want nu konden we het overvloedige maal er een beetje aflopen.

We zaten allebei trouwens een beetje in de lappenmand vandaag. Akansha had gisteren een slechte dag gehad want ze was snipverkouden en ze voelde zich slecht, maar vanmorgen was ze al flink opgeknapt. In de loop van vandaag merkte ik dat ik het nu ook te pakken had en hoewel het lang niet zo erg was als bij Akansha had ik toch blijkbaar ook een fikse verkoudheid opgelopen. Gelukkig heb ik deze keer een flesje neusspray in mijn medicijnbuidel zitten, en dat zal ongetwijfeld vannacht en mogelijk ook de komende dagen goed van pas komen…

Weerzien met Pat en Howard

Geplaatst op 7 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 30, 2023

Onze tweede werkdag was ook weer druk en intensief, met name omdat het kantoor vandaag wel vol zat en er een heleboel mensen waren waarmee we kennis moesten maken.

Voor mijzelf was vandaag een hele bijzondere dag want vanavond was er het weerzien met onze vrienden Pat en Howard. Ik had de afgelopen weken en nog meer de afgelopen dagen intensief contact gehad met ze om ergens deze week af te spreken. Vooruitlopend op eventuele verdere plannen hadden we besloten om in ieder geval vanavond af te sopreken en samen uit eten te gaan. We hadden afgesproken dat ze me om een uur of half zeven op zouden halen in het hotel.

Toen ik de lift in de lobby uitkwam zag ik ze al zitten en er volgde een hartelijk weerzien met dikke knuffels. Het was tenslotte drie en een half jaar geleden dat ze bij ons in Nederland op bezoek waren geweest en dat was de laatste keer dat we elkaar hadden gezien. We wandelden vanuit het hotel naar een leuke bar waar we bij konden praten met een biertje erbij, en uiteraard maakten we een selfie die ik dezelfde avond nog doorstuurde aan Riet.

Na een paar biertjes besloten we een restaurant op te zoeken, en Heinrich, de schoonzoon van Pat en Howard had een Thai restaurant aanbevolen. Pat en Howard dachten dat dat vlak bij de bar was (daarom waren we ook specifiek daar beland) maar dat bleek een vergissing: het was zelfs een behoorlijke tippel ernaartoe. Maar het was heerlijk weer, in tegenstelling tot gisteravond vrijwel windstil, dus de wandeling was aangenaam.

Het restaurant was erg leuk, in een “basement”, en zo te zien ook populair want het was er bomvol. Met hoofdzakelijk een jong publiek, dat moet wel gezegd, en dat zal veel te maken hebben met de krappe en wankele tafeltjes en stoeltjes (een beetje terrasmeubilair zeg maar). Het eten was goed, we kozen allemaal wat van het menu want, zo was ons verteld, alles is in feite om te delen. Sommige dingen waren lekker, andere vond ik wat minder, maar het ging tenslotte om het gezelschap.

Het was ontzettend gezellig en we hadden natuurlijk duizend-en-een dingen om over te praten na zoveel jaar. Na het eten wandelden we terug naar het hotel waar we voorlopig afscheid namen. Aanstaande zaterdag halen ze me weer op en dan gaan we naar hun huis.

Shell House

Geplaatst op 6 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 30, 2023

Vandaag was onze eerste werkdag in Perth maar het was geen gewone dag want het was in Perth een algemene vrije dag vanwege de viering van de Dag van de Arbeid. Normaal gesproken zou er dan ook niemand op kantoor zijn maar twee collega’s hadden toegezegd er te zullen zijn. Na het ontbijt wandelden Akansha en ik dan ook over Wellington Street richting waar wij dachten dat het kantoor zou zijn. Na een paar honderd meter passeerden we aan de overkant een gebouw met de bekende schelp erop, maar we dachten dat dat het niet kon zijn want ze hadden gezegd dat het ongeveer anderhalve kilometer lopen zou zijn en aan deze kant van de straat.

Even verderop vertrouwden we het toch niet en belden met een van de collega’s die er zouden zijn, en inderdaad: we waren Shell House dus net gepasseerd. We wandelden terug waar Elissa op ons wachtte, en eenmaal binnen werden we voorgesteld aan Rennae, de andere collega en ook een lid van ons kleine onderzoeksteam.

We spendeerden de dag aan uitgebreide gesprekken met beide dames waarbij we probeerden te achterhalen hoe het dagelijkse reilen en zeilen van het beheren van informatie (en met name documenten) in zijn werk ging. Belangrijk voor ons, want tenslotte was het doel van onze komst om te beoordelen hoe dat in Perth gedaan wordt vergeleken met de standaard manier van werken.

Akansha en ik gingen in de avond op pad om te zien of we ergens wat te eten konden vinden. Dat viel nog niet mee want omdat het een vrije dag was waren ook vrijwel alle restaurants gesloten. Akansha had iets gevonden bij de jachthaven, de Elisabeth Qauy, en dat restaurant was inderdaad open maar het was er bomvol. We moesten dus of zo ongeveer staande eten of iets anders zoeken en dat deden we maar.

Wel leuk was het weerzien met Elisabeth Quay zelf, want ik herkende de jachthaven van een tochtje met de boot van onze vrienden Pat en Howard. We hadden toen in deze jachthaven aangelegd en op een terrasje gezeten. Akansha maakte dan ook op mijn verzoek een foto van mij met de jachthaven op de achtergrond, die ik meteen naar Riet stuurde met de vraag of ze de plek nog herkende. “Vaag”, was het cryptische antwoord…

Voor ons eten kwamen we uiteindelijk terecht in het restaurant van het Hilton in de stad, waar het eten niet goedkoop was maar waar we ook nog eens een extra toelage moesten betalen vanwege de Dag van de Arbeid.

Gelukkig was het beer (Swan voor de liefhebbers) was wel erg lekker en dat maakte veel goed.

Aankomst in Perth

Geplaatst op 5 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 30, 2023

De vlucht van Dubai naar Perth duurde lang, dik elf uur, en dat was dus een lange zit. Ik heb onderweg nog wel geslapen maar niet zoveel als ik had gewild, bij elkaar maar een uurtje of drie. We landden om een uur of half zes in de middag in Perth en daarna ging alles bijzonder vlot. Geen problemen bij de paspoortcontrole, ook niet met mijn visum, en buiten gekomen stond de chauffeur van Emirates al klaar. Grappig genoeg was het een Indiër (kom je net uit India…), maar nog grappiger was dat toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam dat hij zei, “Interessant, daar heb ik eigenlijk nog nooit van gehoord. Waar ligt dat?”…

De rit naar het Four Point hotel in het centrum van Perth duurde een half uurtje. Na de check-in installeerde ik mezelf in mijn kamer en stuurde een berichtje naar mijn collegaatje Akansha die ’s morgens al in Perth was gearriveerd. Ze antwoordde niet meteen dus ik ging op zoek naar iets te eten en te drinken. Dat vond ik in de bar bij de lounge, waar even later Akansha ook aanschoof.

Het werd vanwege mijn gebrek aan nachtrust niet laat, morgen gaan we beginnen met onze opdracht!

Geocachen en visumproblemen

Geplaatst op 4 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 30, 2023

Mijn reis naar Perth begon vanavond met mijn vlucht van Bengaluru naar Dubai, vertrektijd tien voor half negen. De taxi heeft me vanmiddag rond een uur of drie opgehaald en dat betekende dat ik de hele ochtend voor mezelf had.

Ik had al besloten om na het ontbijt (wat later en wat uitgebreider dan de afgelopen dagen) een wandeling te gaan maken en daarbij eens te kijken of ik de in de buurt gelegen Geocache kon vinden. Voor degenen die niet bekend zijn met Geocachen, dat zijn wereldwijd verstopte objecten die je kunt vinden via de GPOS op je telefoon. Als je zo’n “cache” gevonden hebt kun je jezelf met naam en datum registeren in een klein boekje als bewijs dat je het object hebt gevonden. Ik had al gezien dat er in de buurt van het hotel een verstopt was op een loopbrug over de drukke verkeersweg die langs het hotel loopt.

Ik wandelde naar de brug die maar een paar honderd meter van het hotel was verwijderd. Deze brug is een belangrijk herkenningspunt in deze buurt van Bengaluru en wordt ook als toeristische attractie vermeld. De constructie van de brug is ook tamelijk bijzonder, zoals je op de foto kunt zien:

Aangekomen kon ik de cache niet vinden, om de doodeenvoudige reden dat Data Roaming op mijn iPhone uit stond en ik dus alleen via WiFi het Internet op kon. Het was dus zoek naar een speld in een hooiberg want de brug was behoorlijk groot, en ik wandelde dus verder zonder de cache gevonden te hebben. Eenmaal terug in het hotel had ik weer Internet en ik ging eens kijken of de Geocache App nog aanwijzingen over de betreffende cache had, en die waren er inderdaad. Ik wandelde dus terug naar de brug, volgde de aanwijzingen en jawel, ik vond de cache! Het was een metalen doosje wat bevestigd was onder de twaalfde tree van de onderste stalen trap aan de noodkant van de brug. Ik opende het doosje, vond het boekje en voegde mijn naam toe als vindbewijs:

Terug in het hotel was het wachten op de taxi, die zoals gewoonlijk iets aan de vroege kant arriveerde. Onderweg naar het vliegveld was het druk onderweg, maar niet zo druk als ik had verwacht. Desondanks deden we er anderhalf uur over om de luchthaven te bereiken, waar ik moest wachten tot de check-in desk openging.

Toen dat gebeurde ging het inchecken niet volgens verwachting. Ik gaf mijn paspoort en de print van mijn Australische visum, en omdat ik online al had ingecheckt verwachtte ik meteen mijn boardingpassen te krijgen. Dat gebeurde niet, er werd verwoed getikt op de computer en even later werd er een andere grondstewardess bij geroepen. Die was ook een tijdje bezig en riep er vervolgens een meneer met een stropdas bij. Ik vroeg voor de derde keer wat er mis was, maar mij werd verzekerd dat het iets in hun systeem was.

Maar ook de meneer met de stropdas kon het probleem blijkbaar niet oplossen want er werd nu een meneer in een pak bij geroepen. Die vroeg me even later in de hal te wachten, ze gingen het oplossen en anders moesten ze even bellen. Wat het probleem was en naar wie er gebeld moest worden wist ik nog steeds niet maar ik vermoedde dat er iets mis was met mijn Australische visum. En dat bleek even later, er was telefonisch bevestigd dat alles in orde was en ik kon alsnog mijn boardingpassen ophalen. En het probleem? Op de visumbrief stond een verkeerde geboortedatum die daarom niet overeenkwam met die op mijn paspoort en de gegevens van Emirates…

Gelukkig was het probleem opgelost en kon ik het vertrek verder afwachten in de business lounge waar ik als avondeten nog even lekker Butter Chicken at. Het vliegtuig vertrok weer eens te laat, vanwege vertraging met het laden deze keer, en daarom landde het toestel om half twaalf in de avond in plaats van elf uur op de luchthaven van Dubai. Gelukkig heb ik daar tijd zat, ik vertrek over een uur of vier richting Perth.

De laatste cursusdag

Geplaatst op 3 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

De afgelopen dagen hebben we een vrij intensief programma doorgeworsteld en vandaag is dan de laatste dag van de cursus. In principe proberen we de laatste dag altijd zoveel mogelijk open te houden voor een herhaling van het behandelde materiaal in combinatie met vraag en antwoord, gevolgd door de test die de cursisten moeten doen. Voor die test van twintig vragen moeten ze een minstens een 80 procent score halen om te slagen en dan krijgen ze hun certificaat.

De groepsfoto is een verplicht onderdeel van de cursus, we kondigen zelfs aan dat als je niet op de groepsfoto staat dat je dan geen certificaat krijgt. Geintje natuurlijk, maar het is altijd een leuke herinnering en daarom willen we graag iedereen in de foto. Je ziet onder andere mijzelf op de foto in het midden, met links van mij Richard (de bijzondere cursist) en daarnaast Eric, en rechts van mij staat mijn maat Ayaz. De foto is was overigens gistermiddag al gemaakt omdat Eric vandaag niet meer aanwezig was.

En omdat Eric gisteravond laat is doorgereisd naar zijn volgende bestemming stond ik er vandaag alleen voor, maar ik vond dat geen enkel probleem. We liepen iets achter met het materiaal dus er stond voor vanmorgen nog een laatste sessie op het programma voordat ik begon met de herhaling en de vragenronde. Daarna volgde de test die we altijd anders doen dan je van een test zou verwachten.

In tegenstelling tot een “normale” test waarbij iedereen individueel de vragen beantwoordt verdelen wij de cursisten in kleine groepjes waarin ze mogen discussiëren over de antwoorden. Wij vinden die discussies belangrijk omdat mensen dan over de vragen praten. Omdat ze multiple choice zijn kan een individueel persoon zo nodig alle vragen gokken zonder te weten waarom hij of zij een antwoord kiest, maar wij vinden het belangrijker dat de cursisten begrijpen waarom een antwoord het juiste is en daarbij helpt het om er onder elkaar over te discussiëren.

We verwachten wel dat iedereen zelf een antwoordformulier invult, want ze mogen natuurlijk binnen een groep van mening verschillen. Het halve uurtje wat we in principe reserveren voor het beantwoorden van de vragen loopt daarom ook altijd uit, want we laten de vaak verhitte discussies lekker gaan, en we bemoeien ons er af en toe zelfs mee om een duwtje in de goeie richting te geven. Het resultaat van deze wijze van de test afnemen zorgt voor een hoog slagingspercentage, maar ook voor een beter begrip van wat we behandeld hebben en daar gaat het tenslotte om.

We waren rond het middaguur klaar met alles, en na een laatste gezamenlijke lunch ging ik terug naar het hotel om de rest van de middag lekker te relaxen en na te genieten van een geslaagde cursus.

Een paar foto’s onderweg

Geplaatst op 2 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

Hier zijn zomaar wat foto’s, gemaakt onderweg van het hotel naar het kantoor:

Het verkeer in Bengaluru

Geplaatst op 1 maart 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

Mijn Indiase makkers hadden me afgelopen jaar in Chennai al gewaarschuwd over het verkeer in Bengaluru. Het probleem is dat deze stad de afgelopen jaren gigantisch is uitgedijd met heel veel gebieden met kantoren, maar waar geen rekening mee was gehouden is de infrastructuur om het verkeer daar doorheen te geleiden.

Ik merk daar ’s morgens niet zo veel van, maar ’s middags op weg naar het hotel is het een complete chaos omdat blijkbaar iedereen om dezelfde tijd naar huis gaat. Het kantorencomplex waar de Shell-gebouwen staan loopt dan ook leeg en dat zorgt voor chaotische taferelen waar wij ons in Nederland geen voorstelling van kunnen maken omdat wij zoiets hebben als verkeersregels waar de meeste mensen zich toch wel aan houden.

Ik heb gelukkig al het nodige meegemaakt in Manila (ik durf te beweren dat het daar net zo erg is, zo niet erger), dus ik kijk er niet meer van op. Vrijwel niemand van mijn Indiase collega’s woont vlakbij het kantoor en het gebeurt niet zelden dat ze er twee uur over doen om thuis te komen. Rutvi woont op twee kilometer van het kantoor en met de shuttlebus van het bedrijf doet ze er soms een uur over om thuis te komen. Ik zou gaan lopen maar goed, dat is weer zo’n Nederlandse oplossing waar ze hier niks van snappen.

Wat ik wel heb gedaan naar aanleiding van de verkeerschaos is het aanpassen van de ophaaltijd van de taxi die me aanstaande zaterdag naar het vliegveld moet brengen. Met name op zaterdagmiddag schijnt de chaos extra groot te zijn omdat iedereen dan de weg op gaat, en er is me dan ook aangeraden om die taxi me minstens vier en een half uur voor vertrek op te laten pikken bij het hotel want de rit kon wel eens een uur of twee gaan duren…

Een bijzondere cursist

Geplaatst op 28 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

De foto hiernaast is gemaakt tijdens de ochtendwandeling van het hotel naar het Shell gebouw waar we de cursus geven.

Eric en ik doen de cursus grotendeels op routine, maar toch blijft het iedere keer weer interessant doordat iedere klas toch weer anders is. Deze keer komen de cursisten uit verschillende disciplines en het is leuk om aan de hand van de vragen te kunnen constateren dat ze allemaal hun eigen kijk op het materiaal hebben.

We hebben een bijzondere cursist, iemand die tamelijk hoog in onze organisatie zit en die wel eens wilde weten wat we nu precies presenteren in de cursus. Tussen de sessies door praten we regelmatig met hem en we krijgen de indruk dat hij zich prima vermaakt en hij heeft al aangegeven dat wat hem betreft het cursusmateriaal zelfs voor een uitgebreider publiek beschikbaar moet komen dan voor onze huidige doelgroep. Dat zal wat aanpassing vergen en we hebben dan zeker meer docenten nodig, maar het klinkt op zich erg positief.

Tussen de middag word ik door mijn Indiase collega’s steevast meegetroond naar de kantine waar verscheidene buffetten zijn met uiteraard Indiaas eten. Wat ik iedere keer krijg is me vaak een raadsel, wat ik wel weet is dat het vrijwel allemaal erg lekker is. Erg pittig, dat wel soms, maar ik kan gelukkig wel een stootje hebben op dat gebied.

’s Avonds vermaak ik me nog steeds alleen in de lounge van het hotel, waar ik inmiddels beste maatjes ben met het bedienend personeel. Ze lopen allemaal hun bene uit hun lijf om me van alles te voorzien, maar dat zal ongetwijfeld komen doordat ik ze iedere keer een flinke tip geef (even nuanceren, flink voor Indiase begrippen…).

Eerste cursusdag

Geplaatst op 27 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

Ik heb vannacht tien uur aan een stuk geslapen en werd vanmorgen goed uitgerust wakker. Het ontbijt in het hotel was uitstekend, al heb ik op zich matig gegeten (veel fruit, papaja’s!). Ik had in de hal afgesproken met Eric en samen wandelden we naar het kantoorgebouw waar Shell India zit. Dat was een wandeling van een kwartier of zo, en Eric was er al eens eerder geweest dus die wist de weg.

Bij het inchecken bij de receptie (gek genoeg op de zesde verdieping) kwamen er al twee bekenden opdraven: mijn maat Ayaz en Rutvi, die ik kende van de cursus in Chennai en die mij had geholpen om cadeautjes te kopen voor Gijsje en Maas.

De cursus was in het naastgelegen gebouw waar we via een brug op de zesde verdieping naar toe gingen. Na wat zoeken vonden we de cursusruimte, op de zevende verdieping: mooi ruim en licht. We hadden wat problemen met het koppelen van onze laptops aan het grote scherm maar dat kon gelukkig worden opgelost (dankzij Rutvi) voordat de cursus daadwerkelijk begon. Nadat de dertien cursisten waren gearriveerd konden we van start. Eric en ik hadden de agenda zo ingedeeld dat we afwisselend sessies presenteerden en we hadden ook een gastdocent, een collega uit India die het team van docenten moet gaan versterken. Ik kende hem nog van mijn tijd in Irak, dus het was leuk om ook hem weer te zien. Ook onder de cursisten zaten trouwens een paar ouwe bekenden, veelal mensen waar ik regelmatig contact mee had gehad maar die ik nog nooit in levenden lijve had ontmoet.

Al met al verliep de eerste cursusdag soepel en zonder problemen, en op de foto zie je Eric bezig met een sessie. We hadden goeie interactie met ons publiek, goeie discussies en interessante vragen. Eric en ik wandelden samen terug naar het hotel maar bij aankomst daar zei hij meteen, “See you tomorrow”, daarmee aangevend dat hij geen interesse had in een gezamenlijk diner of een drankje. Niet bepaald gezellig, maar ik ken hem al heel lang en ik weet hoe hij is. Ik vermaakte me overigens prima in de lounge met alweer lekker eten en twee Kingfishers.

Terug op mijn kamer belde ik zoals gewoonlijk even naar huis om even Riet’s stem te horen, en na nog een uurtje Netflix was het alweer bedtijd…

Aankomst in Bengaluru

Geplaatst op 26 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

We hadden onderweg van Amsterdam naar Dubai iets van de verloren tijd ingehaald want we kwamen maar een half uur te laat aan in Dubai. Het verblijf in de business lounge was zoals verwacht aangenaam en de vlucht naar Bengaluru vertrok zowaar wel op tijd. Deze vlucht duurde maar iets van drie en een half uur waardoor ik ’s morgens om negen uur lokale tijd aankwam in Bengaluru.

Ik had een merkwaardig incident bij de paspoortcontrole waar ik achteraf wel om kon lachen. Tijdens het invullen van de landingskaart in het vliegtuig bleek dat de pen die ik gebruikte lekte, en mijn vingers zaten dus onder de inkt. Met hulp van een stewardess kreeg ik het er grotendeels wel af maar toch waren mijn vingers nog zwart. Bij de paspoortcontrole wilden ze mijn vingerafdruk checken, en je raadt het al, dat ging dus niet. Het mannetje gebaarde maar dat ik de handzeep moest gebruiken die op de balie stond maar dat werkte uiteraard niet. Ik moest verscheidene vingers op de lezer leggen voordat mijn ringvinger eindelijk pakte, en zo mocht ik alsnog India in.

Bij de taxistandplaats stond een hele rij chauffeurs met bordjes van Emirates, maar mijn naam zag ik niet. Gelukkig liep er een supervisor rond die meteen mijn chauffeur belde en nijdig vroeg waarom hij niet op tijd was. Na tien minuten wachten, in een heerlijk warm zonnetje, kwam de auto alsnog voorrijden en werd ik naar mijn hotel gebracht. Dat was trouwens nog een hele rit, want het vliegveld ligt daar dus vijfenveertig kilometer vandaan…

In het hotel kreeg ik bij het inchecken de mogelijkheid om te upgraden naar het luxere deel van het hotel, wat iets meer kostte maar waar ik gelijk gebruik van maakte. Het eerste wat ik deed op mijn hotelkamer was een paar uur slapen want onderweg had ik vrijwel niet geslapen. Aan het eind van de middag nam ik contact op met mijn collega Eric die in hetzelfde hotel zat, maar hij had blijkbaar al plannen en gegeten had hij ook al. Ook voor een bezoek aan de bar beneden was hij niet te porren, dus deed ik dat maar in mijn eentje. Het eten was daar prima en na twee biertjes (lokale Kingfisher Premium) lag ik al heel vroeg op bed.

Vertrek naar Bengaluru

Geplaatst op 25 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2023

De afgelopen dagen heb ik de meeste werktijd besteed aan het voorbereiden van de cursus die ik ga geven in Bengaluru in India, maar ook aan het onderzoek wat ik moet gaan doen in Perth in Australië. Aangezien ik met die cursus inmiddels ruime ervaring mee heb ging het met name om wat details, maar de voorbereiding voor het onderzoek in Perth had heel wat meer voeten in aarde, al was het alleen maar omdat het allemaal op korte termijn geregeld was.

Alles is nu zo goed als klaar, en dat is maar goed ook want vandaag was mijn vertrekdag. Mijn eerste stop zal Dubai zijn, waar ik in de loop van de nacht moet overstappen op een vlucht naar Bengaluru. De taxi van Emirates was vanmiddag zoals gewoonlijk aan de vroege kant waardoor ik ruimschoots op tijd op Schiphol was. Het inchecken ging vlot en zonder problemen, maar daarna was er oponthoud bij de bagage-check. Niet hun schuld trouwens, we moesten daar tamelijk lang wachten om doorgelaten te worden maar de oorzaak daarvan lag in de lange wachtrijen voor de paspoortcontrole. Om het probleem daar niet te verergeren werden mensen groepsgewijs doorgelaten bij de bagage-check.

Het is me altijd weer een raadsel waarom bij zoveel mensen maar de helft van de poortjes open zijn bij de paspoortcontrole, er zal wel een reden achter zitten maar ik snap hem niet. Hoe dan ook, ik had gelukkig tijd genoeg om in de business lounge nog wat te eten en een bakkie te doen, voor de lange wandeling naar de vaste pier G9 voor de Emirates A380. Ik had me overigens niet hoeven haasten want het toestel vertrok weer eens te laat: op het moment dat we hadden moeten gaan boarden was, net als de vorige keren dat ik deze vlucht had, de schoonmaakploeg in het toestel nog volop bezig.

Maar goed, we komen als het goed is na middernacht aan in Dubai waar ik dan een uurtje of drie te besteden heb voordat de vlucht naar Bengaluru vertrekt. En dat is geen straf in de business lounge van Emirates…

Gijsje vijf jaar

Geplaatst op 21 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 20, 2023

Vandaag is Gijsje vijf jaar geworden, en uiteraard zijn Riet en ik langs geweest om dat te vieren. Eigenlijk was de viering aanstaande zaterdag gepland maar dan zou ik er niet bij kunnen zijn omdat ik zaterdagochtend al vertrek voor mijn trip naar Bengaluru in India. Het werd dus alsnog vandaag, wat op zich leuker was voor Gijsje zelf want nu kreeg ze haar cadeautje vandaag al en niet pas zaterdag.

We haalden Oma van den Kerkhoff op in Katwijk om ook haar Gijsje’s verjaardag mee te kunnen laten vieren. Het cadeau stond al heel lang op het verlanglijstje van Gijsje, een vulkaan met dinosaurussen die lava en stenen kan spugen.

Gijsje is de laatste tijd helemaal enthousiast over vulkanen in het algemeen en lava in het bijzonder, dus ze was er heel erg blij mee.

Voorbereidingen voor Australië

Geplaatst op 14 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 20, 2023

De toestemming is binnen voor de trip naar Perth, Australië, en dat betekent dat de voorbereidingen zijn begonnen. Het wordt een bezoek van een week waarin ik samen met een collegaatje uit India een onderzoek ga uitvoeren naar de manier waarop bepaalde dingen met betrekking tot informatie en documentatie zijn opgezet. Het verzoek was om dit op korte termijn te gaan doen en het leek dus handig om geen aparte trip te organiseren maar het te combineren met het al geplande bezoek aan Bengaluru in India.

Besloten is om het de week daarna te doen, en dat betekent dat mijn reisplannen zodanig gewijzigd moesten worden dat ik in plaats van terug naar huis vanuit Bengaluru door reis naar Perth. Dat was nog wel even een gedoe met vliegtickets, en uiteindelijk bleek de meest voordelige optie te zijn om de hele reis met Emirates te doen. Dat betekende dan wel dat ik nu vanuit Bengaluru terug moet vliegen naar Dubai en dan van daar uit door reis naar Perth, wat de totale reis wel een uur of zeven langer maakt maar de extra kosten wegen ruimschoots op tegen veel duurdere alternatieven met andere maatschappijen.

Reizen met Emirates heeft nog een extra voordeel, ik kan overal voor de trip van vliegveld naar hotel en terug gebruik maken van de speciale limousine-service. Dat is op zich al weer een zorg minder want nu hoef ik geen taxi’s of ander transport te regelen. Onze Australische collega’s hebben wat aanbevelingen gedaan met betrekking tot geschikte hotels en daar hebben we er inmiddels een van geselecteerd, dus ook dat is nu geregeld.

Maar het belangrijkste wat ik ga regelen is een bezoek aan onze vrienden Pat en Howard die in Perth wonen. Het zal geweldig zijn om ze weer te zien na vier jaar, en dit onverwachte tripje is natuurlijk een uitgelezen mogelijkheid. Ik ga ze gelijk mailen!

Dream Theater in Tilburg

Geplaatst op 12 februari 2023 door Willem van den Kerkhoffmaart 20, 2023

Het is pas een paar maanden geleden dat mijn broer Alex, neef Bastian en ikzelf een concert van Dream Theater hebben bijgewoond. Dat was in oktober afgelopen jaar, in het AFAS Theater in Amsterdam. Niet lang daarna werd er alweer een concert aangekondigd, deze keer in 013 in Tilburg. Meteen na de aankondiging verscheen er een bericht van de band op het Internet dat, hoewel het concert onderdeel was van dezelfde tour als van het concert in oktober, er andere nummers gespeeld zouden worden dan bij het eerste concert.

Voor ons maakte dat eigenlijk niet eens wat uit, een concert van Dream Theater is voor ons een no-brainer: als er een concert in Nederland is dan gaan we. Ik regelde de kaarten en vanmiddag haalde ik broer en neef op in Leidschendam om vandaar te vertrekken naar Tilburg. We waren mooi op tijd voor het speciale tarief in de naast 013 gelegen parkeergarage, en er was ook nog ruim de tijd om een hamburger te eten in een vlakbij gelegen hamburger-restaurant.

Het voorprogramma was een Zweedse band genaamd Arion. Voor deze band was dit blijkbaar hun eerste internationale toernee, wat duidelijk bleek door het feit dat hun podium-presentatie ruimschoots voorzien was van alle cliche’s die je bij deze muzieksoort maar kunt verzinnen. Niet sensationeel dus maar hun enthousiasme maakte veel goed.

Dream Theater was zoals gewoonlijk weer buitengewoon goed; het is iedere keer weer ongelofelijk hoe technisch begaafd deze musici zijn en hoezeer ze perfectie benaderen. De enige dissonant is weer Zanger James Labrie die overduidelijk niet meer in staat is het niveau te halen van vroegere jaren, en de vraag is eigenlijk hoe lang de rest van de band dit nog kan aanhoren gezien het onwaarschijnlijk hoge niveau van de muziek. Helemaal hopeloos was het vanavond niet maar bij vlagen was te horen hoe moeizaam de zanger nog mee kan komen.

Ondanks de matige zang toch weer een avond met magistraal uitgevoerde complexe muziek. Niet voor iedereen ben ik bang maar voor ons drieën weer dik genieten. En we zullen het er blijkbaar voorlopig mee moeten doen want we kregen tussen de nummers door te horen dat een volgende Europese toernee nog wel even kan gaan duren…

Oman

Geplaatst op 10 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

Het verzoek om naar Perth te gaan is niet het enige onverwachte werk-nieuws van de afgelopen dagen. Sinds een paar dagen ben ik ook betrokken bij een groot project in Oman waar ik de komende tijd werk voor zal gaan doen en mogelijk houdt dat ook in dat ik af en toe naar Oman zal gaan reizen.

Dit begon twee weken geleden met een vraag uit de losse pols van mijn baas of ik geen zin had om voor anderhalf jaar naar Oman te gaan. Dat lijkt in eerste instantie een buitenkans en helemaal in mijn straatje, maar er zaten een paar randvoorwaarden aan vast die het voor mij onbespreekbaar maken. Ik moet namelijk omdat het een zogenaamde kortlopende opdracht is alleen daarnaar toe, dus zonder Riet, en de verblijfsvoorwaarden zijn ook heel anders dan wat we voor bijvoorbeeld de Filipijnen hadden (want dat was een langlopende opdracht). Kortom, teveel haken en ogen, nog afgezien van het feit dat ik die periode van anderhalf jaar misschien helemaal niet vol zou kunnen maken want 27 maart volgend jaar is nu eenmaal mijn pensioendatum.

Toch deed dat voor het werk op zich de deur niet dicht, ik ben wel gevraagd om een collega te gaan vervangen die naar een ander project vertrekt. De werkzaamheden worden vanuit Nederland uitgevoerd, met daarbij wel de mogelijkheid dat ik regelmatig naar Oman zal moeten reizen. Met dat laatste heb ik uiteraard geen problemen, te meer niet omdat ik al eerder een paar keer in Oman ben geweest in de jaren 2009 en 2010, en dat is toen best bevallen.

Voor wat het werk precies gaat inhouden, daarover moet ik nog een slag om de arm houden want de komende weken zal er een overdracht gaan plaatsvinden van mijn vertrekkende collega naar mij, maar dat zal wat tijd kosten gezien het feit dat ik de komende weken hoofdzakelijk bezig zal zijn met de training in Bangalore en de audit in Perth.

Druk, druk, druk… en dat op mijn ouwe dag!

Maas is ziek

Geplaatst op 9 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.

Hij was de hele dag hangerig, sliep veel, en was maar moeizaam tot een lachje te verleiden. En zo kennen we Maas eigenlijk helemaal niet, want normaal gesproken is hij vrolijk en druk. Hij heeft waarschijnlijk een griepje te pakken, net als zijn vader en moeder die ook al niet helemaal prut zijn. Gijsje is vooralsnog de enige die nog nergens last van heeft en die is dus vandaag ook gewoon naar school gegaan.

Op de foto zit Maas bij opa maar er is wel duidelijk te zien aan de snotterige neus dat hij niet in goeie doen was vandaag. Hopelijk is hij gauw weer de oude want opa en oma vinden dit ook maar niks…

Koud weer

Geplaatst op 8 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

Het is opeens behoorlijk koud! De temperatuur komt op dit moment zelfs overdag amper boven nul en ’s nachts vriest het enkele graden. Mij zul je niet horen mopperen want met de komst van de vorst zijn de regen en de wind verdwenen en schijnt overdag de zon. Kou kun je je op kleden en van een zonnetje wordt iedereen nu eenmaal vrolijk. Het leverde ook nog eens een mooie aanblik op vanuit mijn werkkamer, zo’n mooie witte laag op alle platte daken en de ruiten van onze serre.

Of de vorstperiode lang gaat duren is nog maar de vraag, feit is wel dat er op het kanaal ’s morgens al hier en daar plekken met een ijslaag te zien zijn. Jammer genoeg verdwijnen die overdag grotendeels, wat betekent dat we nog de nodige vorstdagen nodig zullen hebben voor we kunnen schaatsen. in ieder geval liggen mijn schaatsen geslepen in de schuur klaar voor het geval het zover mocht komen.

Erg waarschijnlijk is dat niet want er wordt voor volgende week al weer ander weer voorspeld met hogere temperaturen, waarbij al is aangegeven dat de regen en de wind weer terug zullen komen. Een echte winter zit er dus, ondanks deze korte vorstperiode, vooralsnog niet in…

Nieuws over Perth

Geplaatst op 7 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

De meeting gisteren om een eventueel bezoek aan Perth te bespreken moest worden uitgesteld tot vandaag, maar nadat die meeting alsnog is gehouden is er meer duidelijkheid. Zoals ik al dacht gaat een bezoek aan Perth op heel korte termijn niet lukken, al heeft dat eigenlijk niks te maken met mijn eigen visum en reisplannen. De moeilijkheid zit hem in het feit dat ik die audit samen met een collega uit India moet gaan doen en voor haar is het verkrijgen van een visum lastiger en tijdrovender dan voor mij.

De gemaakte afspraak is nu dat we gaan kijken of het mogelijk is om de audit te doen in de week nadat ik in Bangalore de training heb gegeven. Het plan is om dan vanuit Bangalore door te vliegen naar Perth, en dat is natuurlijk een veel efficiënter en waarschijnlijk ook veel goedkoper alternatief dan mij heen en weer te laten reizen. Het team in Australië moet nog wel goedkeuring geven aan de plannen, maar hopelijk horen we dat voor het eind van deze week.

Op dit moment lijkt het licht op groen te staan maar de acties voor de voorbereiding staan nog even op hold totdat er definitief toestemming vanuit Australië is.

Verrassingsfeestje voor Niels

Geplaatst op 4 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

Neef Niels werkt al sinds jaar en dag als chef-kok in de horeca, en na jaren in restaurants in de omgeving (de laatste tijd voornamelijk in Katwijk) te hebben gewerkt heeft hij recent een prachtige aanbieding gekregen om een bestaand restaurant in Rijnsburg nieuw leven in te blazen. Dit restaurant aan het Noordeinde stond de laatste jaren bekend als het “Eetcafé” maar het is inmiddels al een tijdje gesloten. Het pand is opgekocht door een Rijnsburgse onroerend goed “magnaat” die het restaurant helemaal wil verbouwen om het vervolgens te verhuren aan iemand die het restaurant moet gaan runnen, en daarvoor heeft hij neef Niels gevraagd.

Riet en ik zijn al een keertje met Niels binnen geweest om eens rond te kijken en om te horen van de verbouwingsplannen, en inmiddels is die verbouwing al in volle gang. Het is de bedoeling dat het nieuwe restaurant met daaraan gekoppeld een sport-café begin maart open gaan.

Hoewel het dus nog niet klaar is zijn er stukken van het oude restaurant waaraan weinig hoeft te gebeuren omdat die in de nieuwe plannen passen, en dat zijn met name de oude eetzaal en het overdekte buitengedeelte daarachter. Deze twee ruimtes kwamen gisteravond prima van pas want zijn moeder en zus hadden voor Neils een surprise-party georganiseerd voor zijn verjaardag. De hele familie en de nodige vrienden waren uitgenodigd en dus hadden we gisteravond met zijn allen een feestje in de nieuwe horeca-gelegenheid.

We konden gelijk een kijkje nemen hoe het er inmiddels voor staat met de verbouwing en dat zag er in principe goed uit. En gezellig werd het ook, wat hopelijk voor Niels een voorproefje is van wat er komen gaat als de zaak eenmaal open is.

Onverwacht verzoek

Geplaatst op 3 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 20, 2023

Vanmiddag om kwart voor vier kreeg ik een werk-bericht met daarin wel een heel onverwacht en bijzonder verzoek. De vraag was of ik een audit wilde uitvoeren op een groot project, wat op zich niet zo’n bijzonder verzoek was maar de locatie waar ik dat zou moeten gaan doen was dat wel. Het onderzoek zou namelijk moeten gaan plaatsvinden in Perth in Australië. En dat was nog niet alles, de bijkomende vraag was ook of ik het komende weekend al zou kunnen vertrekken!

Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dit verzoek las, want zo’n vraag krijg je natuurlijk niet iedere dag. Ik was uiteraard opgewonden vanwege het verzoek op zich maar ook omdat het in Perth is, waar onze vrienden Pat en Howard wonen. Riet en ik zijn al sinds begin 2020 een vakantie in Australië aan het plannen maar het is er met name door de Corona-crisis nog niet van gekomen. We zijn juist gaan kijken of er voor eind dit jaar iets kan worden geregeld, en dat komt opeens dit op mijn pad.

Op zich zitten er wel wat haken en ogen aan dit verzoek. Zo is een vertrek het komende weekend mogelijk niet haalbaar want ik moet wel een visum hebben voor vertrek, en ook de reis zelf moet op zo’n korte termijn nog wel geregeld kunnen worden. En ik zit ook nog eens met die cursus in Bangalore die sowieso moet kunnen doorgaan want de uitnodigingen daarvoor zijn de deur al uit. Er konden vandaag dus nog geen spijkers met koppen worden geslagen maar aanstaande maandag is er een voorbespreking en dan gaan we kijken wat er mogelijk is.

Want uiteraard heb ik wel gelijk volmondig ja gezegd of de vraag of ik het wil doen…

Kwaad daglicht…

Geplaatst op 2 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2023

Vroeger kon je vol trots melden dat je voor een grote multi-national werkte, en zeker als dat Shell was. De Koninklijke Shell, zoals het tot voor kort nog heette, was de trots van de Nederlandse economie en stond altijd steevast bovenaan het lijstje waarop de meest begeerde werkgevers werden vermeld. Dat is de laatste jaren heel anders geworden, sterker nog, je moet zelfs voorzichtig zijn want als mensen erachter komen dat je voor Shell werkt dan krijg je al snel de wind van voren.

Het milieu, de stikstof-uitstoot, denken alleen maar aan geld, betalen geen belasting, van alles wordt je voor de voeten gegooid en heel vaak door mensen die duidelijk geen kennis van zaken hebben maar al hun informatie van het internet plukken. Jammer genoeg is een rationele discussie vaak niet mogelijk en daarom houd ik meestal maar gewoon mijn mond. En die situatie is er sinds vandaag niet beter op geworden want vandaag is de jaarwinst van Shell bekend gemaakt.

Het blijkt dat die winst een recordhoogte heeft, en uiteraard ligt een belangrijke oorzaak daarvan in de oorlog in Oekraïne en de daaruit voortvloeiende boycot van energie uit Rusland. Er was dus simpelweg veel meer vraag bij bedrijven als Shell en vanwege de schaarste waren ook de prijzen veel hoger. Maar met name die veel grotere vraag heeft de winstcijfers flink beïnvloed.

Maar meteen na aankondiging van de winstcijfers begon het al in de media: schandalige winsten over de ruggen van eerzame burgers, niks wordt teruggegeven en belasting wordt er ook al niet betaald. Vreemd genoeg zijn de grootste schreeuwers diezelfde personen die vorig jaar juichend “Opgeruimd staat netjes!” stonden te brullen toen Shell besloot uit Nederland te vertrekken en volledig Engels te worden. Want ja, uiteraard wordt er wel belasting betaald over die grote winst, alleen niet in Nederland want Shell is geen Nederlands bedrijf meer…

Ach, het heeft geen enkele zin om er verder woorden over vuil te maken wat mij betreft. Het gaat toch alleen maar om misplaatste emotie en niet om de vraag hoe de economie nou eenmaal werkt. De Rijnsburgse bloemenhandel heeft in de Corona-tijd enorm geprofiteerd van het feit dat mensen de deur niet uit mochten en daarom elkaar maar bloemen stuurden. Daar is door een crisis dus ook enorm veel geld verdient, maar gek genoeg heb ik daar niemand over gehoord…

Mooie avond

Geplaatst op 1 februari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2023

Niks bijzonders vandaag, alleen dat het een mooi en rustige dag was en dat bleek vanavond ook wel. Ik kon het dan ook niet laten om een foto te maken van de invallende avond.

Opmerkelijk aan de foto is dat aan de overkant nog een paar huizen te zien zijn waar nog steeds de Kerstverlichting hangt…

Nieuw kantoor

Geplaatst op 31 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2023

Sinds begin deze maand zit ik als ik op kantoor ben, en dat is normaal gesproken twee dagen in de week, in het net gerenoveerde pand tegenover het hoofdkantoor in Den Haag, bekend in bedrijfskringen als C5. Voor mij is dat een aangename ervaring na de ronduit spartaanse kantoren in Irak en Rijswijk. Rijswijk was zo’n typisch kantoorgebouw met grote gezamenlijke en bijzonder ongezellige ruimtes, maar dat was nog alles beter dan Irak waar we al blij waren als er geen ratten en kameelspinnen rondliepen.

Het nieuwe kantoor is een heel stuk comfortabeler met gezellige kleine ruimtes, veel groen en comfortabel meubilair. Toch zijn er nog collega’s die op andere plekken in de Haagse kantoren hebben gewerkt en die flink wat commentaar hebben op het resultaat van de renovatie. Persoonlijk snap ik daar niks van, maar zoals gezegd ben ik niet zoveel gewend in de laatste twintig jaar en ik vind dan ook het nieuwe kantoor erg leuk.

Neem nou alleen de koffieshop met allemaal comfortabele zitplekken in de hal beneden (waar in de buurt ook een biljart staat trouwens), het vele groen en de comfortabele “vergaderzalen”. Ik bedoel, kijk nou zelf, dit is zo’n vergaderzaal, niks mis mee toch?

Training in Bengaluru

Geplaatst op 30 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2023

Sinds vorig jaar zit ik in een team wat trainingen verzorgd voor mijn vakgebied, het beheren van informatie in engineering projecten. Dat is nogal een specifiek vakgebied binnen onze organisatie en het aantal mensen wat daar verstand van heeft is de laatste jaren gestaag afgenomen, voornamelijk doordat mensen met die kennis met pensioen zijn gegaan. Het werd dus hoog tijd om daar iets aan te doen en daarom werd er vorig jaar ieder kwartaal een cursus gegeven.

Die cursussen duren vijf volle dagen en zijn behoorlijk intensief. De voorkeur gaat dan ook uit naar klassikale training in plaats van via video, met name omdat onze ervaring (twee cursussen vorig jaar) met het laatste niet geweldig zijn terwijl de cursus in Chennai, India in september wel een groot succes was. Er is intern veel vraag naar de cursussen en vandaar dat we een agenda hebben opgesteld met in principe vanaf februari dit jaar iedere maand een cursus.

De eerstvolgende staat gepland voor de laatste week van februari en ik ben gevraagd om deze samen met nog iemand te gaan geven. Voor mij betekent dat een reisje naar Bengaluru in India, waar al de nodige jaren de centrale IT-hub van het bedrijf is gevestigd. Voor mij wordt het een eerste bezoek en waarschijnlijk ga ik daar veel mensen ontmoeten die ik al jaren regelmatig spreek maar nog niet persoonlijk heb ontmoet.

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het regelen van de reis en dat viel niet mee. We hebben een verplicht computer-programma wat we moeten gebruiken voor het boeken van onze zakenreizen, maar de vluchten die ik aangeboden kreeg waren niet bepaald wat ik zocht: hoge prijzen (hou ik niet van, ondanks dat ik het zelf niet hoef te betalen) en meerdere tussenstops. Op de website van mijn favoriete luchtvaartmaatschappij Emirates vond ikzelf een veel goedkoper en veel beter alternatief, maar toen ik het reisbureau hierover belde moest ik de nodige moeite doen om de persoon in kwestie te overtuigen.

Er zijn regels aan onze zakenreizen, zoals bijvoorbeeld met welke maatschappijen we wel en niet mogen vliegen, maar de door mij gevonden reis voldeed aan alle voorwaarden. Ondanks wat tegensputteren kon ik gelukkig toch geregeld krijgen wat ik had uitgezocht. Ik kijk nu al uit naar het weerzien met mijn vrienden die ik in Chennai heb ontmoet!

Vreemde kat in de tuin

Geplaatst op 28 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 13, 2023

We hadden vandaag een ongenode gast in de tuin in de vorm van een vreemde kat. Ik keek naar buiten en zag een kat rond de serre scharrelen, maar in eerste instantie dacht ik dat het Abby was. Toen ik nog eens goed keek zag ik dat het Abby helemaal niet was maar een mij onbekende kat. en het beest gedroeg zich volkomen op zijn gemak, alsof hij bij ons thuis hoorde.

We horen Abby regelmatig miauwen terwijl ze door het ruitje van de voordeur kijkt, en meestal loopt er dan een vreemde kat voorbij. Vaak is het een grijs gestreepte kater die verderop woont, waarvan de vrouw des huizes al eens tegen Riet had opgemerkt dat dat beest simpelweg niet in huis is te houden. Ze loopt altijd buiten, loopt met iedereen mee, en komt ook niet zelden even bij ons langs de voordeur want wij hebben tenslotte twee vrouwtjes in huis.

Toen Abby de onbekende bezoeker in de tuin zag werd ze helemaal gek en vloog blazend en met een dikke staart naar buiten. Op Abby’s gehuil ging de indringer toch maar achteruit, zij het langzaam alsof het beest wilde kijken of ze Abby eventueel wel zou kunnen hebben als het op knokken aan kwam. De twee maakten zo’n lawaai dat ik maar besloot om me ermee te bemoeien en op mijn verschijning ging de indringer er toch maar vandoor. Maar aan het einde van de tuin waande ze zich zeker veilig want ze draaide zich daar weer om naar Abby, die uiteraard weer meteen op haar af vloog. Nadat ik op de vreemde kat toeliep en Abby achteruit probeerde te duwen ging de kat er dan toch maar vandoor, zij het dat ze zich op de stoep naast de tuin van de buren weer omdraaide en me pontificaal aan gin zitten kijken met zo’n blik van, “Pak me dan als je kan”.

Riet had de kat ook gezien en volgens haar ging het om de kat van Welkoop, de winkel in tuinartikelen aan de overkant van de Bankijkerweg. We hadden het beest wel eens aan de voorkant gezien maar nog niet eerder bij ons achter. Niet iets wat we vaker willen zien overigens, gezien de reactie van Abby…

Laatste stukje straat

Geplaatst op 25 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 13, 2023

Deze blog zou eigenlijk de zoveelste aflevering moeten zijn van de updates over de bouw aan de overkant van het kanaal maar omdat alles daar in principe klaar is beschouw ik die reeks maar als afgesloten. Maar helemaal klaar is alles nog niet want er is nog steeds een klein stukje wat nog niet af is, en dat is niet het minste stukje want het gaat om de straat die een van de twee toegangswegen tot de nieuwe wijk vormt.

De toegang vanaf de dijk, aan de andere kant van de wijk van ons uit gezien, is een brug over de Vliet en een weg die de wijk in gaat. De meeste straten liggen er al maar juist het stukje wat de meeste wegen verbindt met de toegangsbrug is nog steeds niet klaar. Er is de afgelopen dagen bijzonder weinig gebeurd, maar vandaag leek het erop dat er toch weer wat activiteiten plaatsvonden. Er waren wat graafmachientjes en een bulldozer aan het werk, dus misschien dat de nieuwe bewoners eindelijk hun toegangsweg krijgen.

Hard gaat het overigens allemaal net, net als bij de bouw van de wijk. Ik ben natuurlijk geen expert, maar zo langzaam als het werk aan de overkant ging komt op mij erg merkwaardig over. En sommige van de nieuwe bewoners (die wij toevallig kennen) denken er net zo over want de oplevering van hun huizen was vele maanden later dan gepland. en dat laatste stukje is dus nog steeds niet af…

Weersomslag

Geplaatst op 20 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2023

Zoals de weerberichten hadden voorspeld is het weer de afgelopen dagen omgeslagen en veranderd in winters weer. De temperaturen zijn omlaag gegaan naar net boven nul overdag en iets onder het vriespunt ’s nachts. Af en toe hebben we winterse buien en er ligt ’s morgens hier en daar al een vliesje ijs op het kanaal achter ons huis.

Niet dat ik mijn schaatsen meteen tevoorschijn moet halen (die liggen al een jaar vers geslepen in de schuur) want dit winterse weer gaat niet lang stand houden is al weer voorspeld, maar het is (afgezien van de buien met natte sneeuw) beter uit te houden dan de afgelopen weken. We zien de zon meer, en het is weliswaar koud maar daar kun je je op kleden.

De invloed van het verkeer valt in onze contreien wel mee, afgezien van wat gladheid hier en daar, maar in het oosten en het zuiden van het land schijnt het bar en boos te zijn…

Met de bus…

Geplaatst op 18 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2023

Het was gistermorgen koud maar droog en dus liep ik om even voor half zeven op de Bankijkerweg, richting de bushalte aan het Noordeinde. Ik was van plan de bus van twaalf voor zeven te nemen maar omdat ik redelijk vroeg was bedacht ik dat ik misschien nog een bus eerder zou kunnen halen, maar helaas: met nog twintig meter tot de bushalte reed de bus voorbij en hij stopte niet bij de halte omdat er daar op dat moment niemand stond.

Geen best begin dus, maar uiteindelijk nam ik dus toch maar de bus die ik had gepland. Aangekomen op het station moest ik ruim tien minuten wachten op de Intercity naar Den Haag Centraal en ik besloot dan ook meteen om de volgende keer toch maar te proberen die eerdere bus te halen want die sluit beter aan op de eerdere Intercity.

Ook gisteravond nam ik de bus, vanaf Leiden Centraal. Ook nu zag ik de bus wegrijden op het moment dat ik het station uit kwam lopen, maar gelukkig rijden er twee lijnen door Rijnsburg richting Noordwijk dus hoefde ik maar een paar minuten te wachten op de volgende bus. Weer had ik een zitplaats, maar omdat de bus nu midden in de avondspits zat deden we inplaats van het kwartiertje in de ochtend nu een half uur over het stukje naar Rijnsburg.

Desondanks viel het hele traject zowel heen als terug met het openbaar vervoer me niet eens tegen: ik kon op alle onderdelen van het traject zitten en alles ging, behalve dan die avondbus, erg vlot. De Intercity doet er net iets meer dan tien minuten over en de tram is ook maar vier haltes. Prima te doen dus, en zolang ik nog niks heb gehoord op mijn aanvraag voor de parkeergarage een redelijk alternatief.

Ach, ik ben tenslotte opgegroeid met het openbaar vervoer, je went er zo weer aan…

Lekkage

Geplaatst op 17 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2023

Al vanaf dat we hier zijn komen wonen hebben bij hevige regenval en een bepaalde windrichting last van lekkage in de woonkamer. Dat merkten we al vrij snel, er hingen druppels aan het plafond precies ter hoogte van de uitbouw, en we hebben dat probleem toentertijd gelijk bij de bouwmaatschappij gemeld. Er is toen naar gekeken en in eerste instantie leek het geholpen te hebben (er waren wat reparaties aan loodslabben gedaan) maar het kwam toch nog een paar keer terug, zij het veel minder.

De laatste keer dat we druppels aan het plafond hebben gezien was alweer minstens twee jaar geleden dus we dachten van het probleem af te zijn. Totdat we gisteren een bericht in de buurtgroep op Whatsapp zagen van buren die hetzelfde probleem meldden. En dat leverde meerdere berichten op, we zijn blijkbaar niet de enige bewoners met deze klachten. Omdat we dachten dat wij van het probleem af waren controleerden we ons plafond nog maar eens en hoewel we ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen geen druppels hadden gezien zagen we nu toch wat schade aan de sierrand langs de muur.

Er waren duidelijk sporen van lekkage, al weten we eigenlijk niet of dat nieuw is of nog van de laatste keer dat we lekkage hadden. Desondanks lijkt de lekkage iets structureels als meerdere buren last hebben van exact hetzelfde probleem, dus hebben we het in navolging van de andere buren weer bij de bouwmaatschappij gemeld.

En nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Op zich is het bij ons nog te overzien, wat plekken aan de sierrand waar het stucwerk hersteld moet worden. Maar vergeleken met wat ik heb gezien op foto’s van sommige buren valt dit nog heel erg mee…

Troosteloos weer…

Geplaatst op 16 januari 2023 door Willem van den Kerkhofffebruari 2, 2023

De foto zegt waarschijnlijk alles, het is al dagenlang (of eigenlijk zelfs wekenlang) behoorlijk slecht weer: harde wind en heel veel regen. Zoveel regen zelfs dat het inmiddels overal in het land voor overlast begint te zorgen. Rivieren beginnen vol te lopen en hier en daar zijn er zelfs al overstromingen, maar gelukkig zijn de vooruitzichten beter want het gaat kouder worden. De temperaturen liggen al sinds het begin van het jaar boven het gemiddelde en dat verteld zich altijd jammer genoeg in slecht weer zoals wat we nu hebben.

De verwachting is dat de temperatuur deze week nog flink omlaag zal gaan en er wordt zelfs al gesproken over nachtvorst. Hopelijk krijgen we dan ook weer eens een blauwe lucht te zien met wat zon, want dat doet veel meer voor een goed humeur dan het weer van dit moment. Als je nu ’s morgens uit het raam kijkt en je ziet wat je op de foto ziet dan is je dag eigenlijk al verpest.

Hopelijk is het morgen al droog want ik ben nog steeds van plan om morgenvroeg naar de bushalte te lopen en met de bus naar het station te gaan…