Mijn koffer was zondag al gepakt en gistermorgen kon ik dus rustig aan doen en van thuis uit nog wat werken totdat het moment van vertrek was aangebroken. Om kwart voor elf bracht Riet me naar Schiphol waar om halfdrie vlucht EK148 vertrok naar Dubai, waar we om even na middernacht landden.
Vlucht EK332 van Dubai naar Manila vertrok om tien voor vier vannacht en ik moest dus een paar uurtjes doorbrengen in de business lounge van de luchthaven. Het businessclass vliegen was overigens een stuk sneller weer gewend dan het economy vliegen naar Australië twee maanden geleden na een paar jaar businessclass. Ja, ik weet het, ontzettend verwend…
Hoe dan ook, het toestel arriveerde vanmiddag ruim voor de geplande aankomsttijd op de vertrouwde terminal 1 van de luchthaven NAIA in Manila. De chauffeur stond al te wachten in de aankomsthal en na snel nog wat geld te hebben gewisseld reden we vlot naar het hotel. Om half zes zat ik op de 29e verdieping van het Vivere Hotel in de luxe suite (zitkamer met twee bankstellen en keuken, twee grote slaapkamers met elk een eigen badkamer) waar ik vanuit het raam voor het eerst sinds twee en een half jaar Alabang en de Festival Mall weer kon zien.
’s Avonds ging ik met een ook in het hotel verblijvend collegaatje naar de Union Jack Tavern om wat te eten. Het voelde allemaal meteen weer erg vertrouwd aan en het leek of ik helemaal niet was weggeweest. Het enige was dat er in de Union Jack vrijwel geen “buitenlanders” aanwezig waren, terwijl het toch altijd een vermaarde expat-hangout was geweest. Goed, toch een kleine verandering dus, maar de Fish & Chips smaakten nog steeds hetzelfde…