Van slapen is vannacht niet veel terecht gekomen. Ik was zo lang mogelijk opgebleven en pas om elf uur naar bed gegaan, viel als een blok in slaap maar werd om kwart over een al weer wakker. En ik was klaarwakker ook, dus er zat niets anders op dan maar wat te lezen en te Netflixen, totdat ik uiteindelijk om een uur of vijf weer in slaap viel. De wekker liep om halfzeven af, wat voor mijn doen laat is maar vanmorgen dus voor mijn gevoel veel te vroeg.

Om half acht zat ik met mijn Schotse collegaatje Susan aan het ontbijt in het op de 31^e verdieping gelegen restaurant van het Vivere Hotel waar we genoten van de zon, de warmte en het schitterende uitzicht. We werden om negen uur verwacht in het nieuwe kantoorgebouw van de firma Fluor wat vlak om de hoek van het hotel is gelegen, vrijwel achter het Asian Star gebouw waar ik vier jaar heb gewerkt. Het werd een hartelijk weerzien voor mij met een aantal ouwe bekenden maar er werd ook nog gewerkt tussendoor. Er is heel wat te bespreken met Fluor en dat zal ons de komende dagen flink gaan bezighouden…

Tussen de werkzaamheden door kreeg ik een heel belangrijk bericht, namelijk dat ik inderdaad de nieuwe baan aangeboden ga krijgen als Data Control Lead bij de Basrah Gas Company! Ik had na de interviews eigenlijk niks meer gehoord en hoewel ik wist dat er het een en ander in gang was gezet was er nog steeds geen enkele zekerheid dat het zou doorgaan, en als dat zou gebeuren welke van de twee banen ik uiteindelijk aangeboden zou krijgen. Het is nu dus toch de baan geworden waar we overeenstemming over hadden bereikt, en het mailtje wat ik kreeg bevatte zelfs al een vraag over de vroegst mogelijke begindatum. Het wordt nu dus echt menens…

Vanavond ging ik met Susan en nog twee Schotse collega’s naar het Alabang Town Center waar bijna alles verrassend bij het oude was gebleven. De meeste winkels en restaurants waren er nog en het voelde ontzettend vertrouwd, alsof ik gisteren pas was weggegaan. En het was woensdag vandaag, dus ik drong aan op een bezoek aan het Italiaanse restaurant Italianni’s. En daar was een verrassing voor mij want niet alleen herkende ik Kim, het meisje bij de deur, maar zij herkende mij ook! Ze had me een tijd niet gezien zei ze en meteen daarop vroeg ze, “Where is Ma’am?”. Geen twijfel mogelijk dus dat ze me echt had herkend!

Het eten bestond voor mij als vanouds uit de Penne met Italiaanse worst en een San Mig Light bier. En ja, ook dit smaakte nog als vanouds…