Vanmorgen tijdens onze wekelijkse team-teleconferentie meldde mijn baas in Dubai dat hij slecht nieuws had, mijn back-to-back Sachin heeft ontslag genomen. Dat kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel want ik wist echt helemaal van niks. Niemand eigenlijk zo bleek, en wat de reden is weet ik op dit moment nog niet, maar wat ik wel weet is dat dit inderdaad slecht nieuws is.

Sachin en ik zijn om en om vier weken “on seat”, en dat betekent dat we deze functie met z’n tweeën het hele jaar rond zonder onderbreking twaalf uur per dag vervullen. Nu wordt die continuïteit onderbroken want Sachin houdt er na zijn komende shift die aanstaande donderdag begint mee op. En dat betekent dat ik er daarna voorlopig alleen voor sta want een opvolger zal niet zo makkelijk te vinden zijn op korte termijn, als er al iemand gevonden kan worden met de juiste ervaring in dit toch wel specialistische werk.

Ik was al bijna klaar met het schrijven van mijn verslag voor Sachin waar hij aanstaande donderdag mee aan de slag kan maar dat krijgt nu natuurlijk een heel andere context. Dingen die we samen aan het plannen waren voor de langere termijn moeten nu worden herzien om te kijken of ze nog realiseerbaar zijn, of dat ik de planning moet gaan aanpassen. En wat er gaat gebeuren na Sachin’s vertrek weet ik natuurlijk nog niet aangezien het nieuws ook bij mijn baas pas net bekend is. Het houdt voorlopig voor de komende maanden waarschijnlijk in dat er in de vier weken dat ik thuis ben niemand hier zal zitten. Wat dat betekent voor het werk en het team is nu nog onduidelijk, feit is dat onze Irakese teamleden weinig zullen kunnen uitvoeren als Sachin of ik er niet zijn.

Het is gelukkig allemaal niet van invloed op mijn terugkeer naar huis deze week, en ook de vier weken erna zijn ingevuld omdat Sachin die shift nog doet, maar ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als ik terug kom eind maart. Dat wordt afwachten, ik hoor het tegen die tijd wel.