Bij het opstaan vanmorgen voelde ik het meteen al, er zat iets niet goed met mijn ingewanden. Al snel kreeg ik last van kramp, met een duidelijk meer dan gewone gang naar de wc tot gevolg. De krampen werden in de loop van de dag erger, zo erg zelfs dat ik in de middag meer op bed heb gelegen dan dat ik achter mijn bureau zat.
In eerste instantie dacht ik dat ik de buikgriep had overgenomen van Maas, die afgelopen zondag en vrijwel de gehele maandag bij ons was geweest. Maas en ook Martin hadden vorige week last van buikgriep gehad, en het leek mij dan ook de meest logische verklaring. Maar toch klopte het niet helemaal, de symptomen kwamen niet helemaal overeen en ik vroeg me dan ook af of het iets anders geweest kon zijn.
En toen viel het me opeens in dat ik gisteravond wat balletje gehakt had gegeten die overgebleven waren van afgelopen zondag. Nu verdacht ik niet de balletjes zelf maar wel de saus die ik erbij had gegeten. Ik had namelijk in de koelkast nog wat zakjes met pittige loempia-saus gevonden en die zonder nadenken gebruikt. En misschien had ik daar wat beter over moeten nadenken, want achteraf gezien lagen sommige van die zakjes al best lang in de koelkast, ik denk sommige zelfs al meer dan een jaar.
Er waren er nog een paar over en bij controle bleek dat er geen houdbaarheidsdatum op staat vermeld. Desalniettemin is de vraag of de inhoud van die zakjes eeuwig goed blijft, en ik denk het dus niet. De symptomen die ik heb vandaag lijken namelijk verdacht veel op wat mijn moeder vroeger altijd een “bedorven maag” noemde, wat in gewoon Nederlands staat voor voedselvergiftiging.
Voortaan toch wat voorzichtiger zijn met etenswaar die al erg lang is bewaard en waarvan de houdbaarheid niet helemaal duidelijk is…
Ik werd nu wel behoorlijk nieuwsgierig, want mijn zoons komen altijd wel met iets verrassends. Zo kwamen ze twee jaar geleden met een groot Lego-model van de Millennium Falcon uit de Startars-serie. Ik had geen idee wat ik nu kon verwachten maar het was iets wat boven mijn verwachting ging: weer een prachtig Lego-model maar deze keer van een gitaar! Een Fender Stratocaster om precies te zijn, met bijbehorende versterker (ook van Lego uiteraard).
Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.
Onze kleindochter Gijsje is vier jaar en dat betekent naar de “Grote School”. Gisteren was haar eerste dag op basisschool De Schakel en we waren benieuwd gistermiddag hoe ze het had gevonden. Het was ook niet niks want ze gaat tot in de middag naar school, niet naar huis dus tussen de middag. Sandra bracht haar gistermorgen weg, voorzien van haar rugzak (met haar naam erop) met daarin een lunchtrommeltje, een trommeltje met fruit en een fles met drinken.
Het is al een paar dagen zonnig enne beginnen de temperaturen ook op te lopen. We halen overdag zelfs de dubbele cijfers al en het zonnetje zorgt ervoor dat het bij ons in de serre zelfs behoorlijk warm wordt in de loop van de dag. Dit tot groot genoegen van onze twee katten die hun tropische roots niet verloochenen en veelvuldig het zonnetje opzoeken op diverse plekjes in de serre. Op dit moment is hun favoriete plekje het (sier-)tuinstelletje dat in een hoek van de serre staat en de dames claimen daar ieder hun eigen stoel…