Gisteren is de tweede week begonnen van de cursus die ik aan het geven ben, samen met mijn Nigeriaanse collega Uju. We hebben nog maar negen cursisten over van de oorspronkelijke dertien om verschillende redenen, twee hadden al aangegeven dat ze alleen week één zouden volgen omdat ze week twee al eerder hadden gedaan en twee anderen kwamen simpelweg niet meer opdagen. Dat laatste is overigens raar omdat er ook voor interne cursussen wel degelijk moet worden betaald en ook omdat cursisten meestal door hun manager worden voorgedragen en ik ben toch wel benieuwd wat die ervan vindt.

Maar goed, de overgebleven cursisten leken al meteen een stuk enthousiaster dan in de eerste week, wat we merkten aan de participatie aan groepsdiscussies en de response die we kregen op vragen die we in de groep gooiden. Leuk voor ons natuurlijk, en Uju en ik proberen dan ook nog meer om ons best te doen. Het is al moeilijk genoeg om cursus te geven met zulke specifiek materie die je bovendien niet ergens anders zult vinden aangezien dit op Shell is toegespitst.

We merken wel dat de cursisten een beetje overdonderd zijn door de hoeveelheid informatie die Uju en ik over ze uitstorten, en ze hebben ook wel gelijk want het is erg veel informatie in relatief korte tijd. Twee weken met in totaal vier halve dagdelen lijkt heel veel tijd maar in de praktijk is het nog krap, en Uju en ik moeten zelfs ons best doen om alles binnen de gestelde tijd te doen. We hebben behalve de vaste onderdelen ook vrijwel iedere dag een gastspreker, en die krijgen in principe een half uur, maar je weet hoe dat gaat…

Ook zijn de cursisten nogal zenuwachtig voor de test op de laatste cursusdag. Op zich wel terecht want de cursus is niet vrijblijvend, er zit een certificaat aan vast wat voor je verdere carrière van belang kan zijn, maar dan moet je dus wel slagen met minstens een tachtig procent score op de twintig vragen…