Ik lees nog steeds veel en graag, alleen komt daar doordeweeks niet zo veel van. Als ik naar mijn bed ga probeer ik altijd nog wel een paar bladzijden te lezen maar niet zelden vallen al heel snel mijn ogen dicht. Daarom is al een tijdje mijn vaste zaterdagochtend ritueel dat ik niet te laat opsta (de katten zorgen daar sowieso meestal voor), dat ik na het voederen van de katten een bakkie koffie maak en vervolgens neerplof in mijn makkelijke stoel om een uurtje of twee bij te gaan lezen.

Sinds een paar weken gaat dat niet helemaal meer ongestoord. De eerste die gewoonlijk naderbij komt is Abby, die schat even snel haar sprong in en springt vervolgens op mijn schoot om daar na enig draaien te gaan liggen slapen. En het duurt dan nooit lang of Monster komt ook aangeslopen (al of niet vanaf de tafel), springt voorzichtig naast Abby en wurmt zich ook op mijn schoot. Dat is dan dus bijna twaalf kilo kat op schoot, en het maakt het lezen (wat ik doe op mijn iPad) er ook niet eenvoudiger op…

Lastig wordt het als ik een tweede bakkie koffie wil gaan halen, want dan moet ik eerst die twee mormels van mijn schoot af werken. Ze werken daaraan vrijwel nooit gelijk mee, het gaat onder tegenwerking en protest, maar als ik weer zit met mijn tweede bakkie nemen ze vrijwel meteen hun plaatsen weer in, alsof er niks is gebeurd.

Nou ja, ik kan nu wel net gaan doen alsof ik het vervelend vind allemaal, maar dat is dus niet zo. Ik vind het wel gezellig eigenlijk…