Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.

Zo moet hij al goed in de gaten gehouden worden als hij op de grond wordt gezet want voor je het in de gaten hebt is hij al ergens anders naar toe gekropen. Nou ja, het is eigenlijk nog geen kruipen maar meer een soort van tijgeren, maar hij komt er wel. Zo lag hij een paar dagen geleden opeens zonder dat Riet hem had zien gaan in de keuken en probeerde hij brokjes uit het bakje van de katten te eten…

En staan is een uitdaging die normaal gesproken komt na het kruipen, maar Maas heeft besloten dat hij daar niet op gaat wachten. Hij probeert wanneer hij maar even de kans ziet te gaan staan door zich met zijn sterke handjes ergens aan op te trekken. Vandaag is het hem een keer gelukt om uit zichzelf te gaan staan, weliswaar gesteund door de gordels waarmee hij vast zit in de kinderstoel maar hij ging toch maar mooi zonder hulp staan.

En dat is nog tot daaraantoe, maar als je dan dat triomfantelijke snuitje ziet…