Nu ik mijn Credit Card heb ontvangen kon ik vandaag mijn visum aanvraag indienen. Ons bedrijf heeft voor visumaanvragen een bureau in de arm genomen wat de aanvragen indient, ik hoef die dus niet zelf in te dienen bij de Ambassade van India in Den Haag. Bijkomend voordeel van zo’n bureau is dat het aangeeft wat je allemaal moet indienen voor zo’n aanvraag (want dat verschilt per land soms behoorlijk), dan weet je tenminste zeker dat alles compleet is.

In dit geval leek het eenvoudig want ik wist al wat er nodig was, en ik had alles dus al klaar: een Letter of Invitation, een kopie van mijn paspoort en een pasfoto. Die laatste was zoals me was opgedragen een selfie, gemaakt met mijn iPhone tegen een witte achterwand. Hopelijk voldoet dat, zo niet dan zouden ze het me wel laten weten was me verteld.

Ik vulde het aanvraagformulier in op de website van het bureau, wat overigens pas bij de tweede poging lukte (de reden was me niet duidelijk, maar goed). Ik kreeg meteen een link toegestuurd met een vragenformulier, en ik verwachtte dat dat hoofdzakelijk was om de benodigde documenten bij te voegen. Tot mijn verbazing was het niet alleen dat maar bleek het een uitgebreide vragenlijst. En als ik zeg uitgebreid dan bedoel ik heel erg uitgebreid.

Zo werden mijn persoonlijke details gevraagd, wat uiteraard logisch is, maar ook vragen als waar ik werk (naam, adres, telefoonnummer, email adres, website, alles), bij wie ik op bezoek ga (naam, adres, telefoonnummer, email adres, website, alles), het doel van mijn bezoek en daarnaast nog een hele lijst zeer persoonlijke vragen. Zo moest ik opgeven wie mijn vader was en waar die was geboren, wat zijn nationaliteit was en of die door geboorte was verkregen. Hetzelfde vroegen ze ook van mijn moeder en van Riet, want ik had opgegeven dat ik was gehuwd.

Daarnaast ook nog vragen over mijn criminele verleden (indien van toepassing), of ik wel eens gearresteerd was, of ik drugs gebruik, of ik wel eens betrokken was geweest bij drugsmokkel, en ook welke landen ik in de afgelopen tien jaar heb bezocht. Meest interessante vragen waren wel of ik wel eens in Pakistan was geweest, een vraag die vanuit Indiaas perspectief wel logisch lijkt aangezien India en Pakistan nu niet bepaald op goeie voet met elkaar staan.

Kortom, ik ben zowat een halve middag bezig geweest met het invullen van de vragenlijst. Daarmee zou mijn aanvraag nu compleet moeten zijn, maar het was allemaal wel een stuk ingewikkelder dan ik had verwacht. Het heeft me er in ieder geval niet geruster op gemaakt dat ik mijn visum nog op tijd ga krijgen…