We worden elke dag gehaald en gebracht door een taxi, een Toyota Innova met twee extra zitplaatsen achter de achterbank zodat we er met zijn vijven redelijk ruim in kunnen zitten. Meteen als we de inrit van het hotel uitrijden moet de chauffeur invoegen op een drukke weg waar het zowel ‘s morgens als ‘s avonds een complete chaos is.

Alles rijdt kriskras door elkaar, niemand let op strepen op de weg en het is constant dringen waarbij iedereen voortdurend op de claxon zit te rammen. De motorfietsen razen sneller dan de auto’s door alles heen, ze wurmen zich in alle open plekjes die ze zien, en ik snap werkelijk niet hoe het in vredesnaam mogelijk is dat niemand elkaar raakt. De tussenruimte tussen alle voertuigen is soms niet meer dan centimeters en desondanks raakt niemand elkaar. Je zou verwachten dat alle auto’s vol deuken moeten zitten, maar dat is dus niet het geval en ongelukken heb ik ook nog niet gezien.

Na een geslaagde tweede trainingsdag was er voor mij bij terugkeer in het hotel een akkefietje: mijn keycard werkte niet meer op het kamerslot en ik kon dus niet naar binnen. Terug bij de receptie kreeg ik te horen dat er maar tot vandaag voor mij was gereserveerd en dat ik dus feitelijk geacht werd uit te checken. Vreemde zaak, aangezien ik schriftelijk bewijs bij me had dat er tot aanstaande zaterdag voor mij gereserveerd zou moeten zijn, inclusief bevestiging van het hotel. Ze gingen het uitzoeken en mijn keycard werd opnieuw geactiveerd zodat ik mijn kamer weer in kon.

We aten deze avond alweer in hetzelfde restaurant als de vorige twee avonden. We hadden eigenlijk naar het tweede restaurant van het hotel willen gaan maar besloten dat toch maar niet te doen toen we zagen dat daar blijkbaar een kinderfeest werd georganiseerd…