Maandelijks archief: maart 2023

Lente… of toch niet?

Geplaatst op door april 10, 2023

We zitten officieel al anderhalve week in de lente, maar dat is aan het weer beslist niet te merken want dat is ronduit miserabel, herfstachtig zelfs. Met name vandaag was een grijze, grauwe dag met regen van de vroege ochtend tot de late avond, en volgens de voorspellingen wordt het morgen niet veel beter.

De hele maand maart was eigenlijk niet veel bijzonders wat het weer betreft: veel regen, veel wind en temperaturen overdag die schommelden tussen de drie en de dertien graden. ’s Nachts was het veelal koud, met zelfs af en toe nachtvorst. En dat terwijl maart toch een maand is waarin je normaal gesproken al een paar mooie dagen hebt, met name vorig jaar hadden we in maart al regelmatig dagen waarin we buiten konden zitten.

Dit jaar dus niet, en we beginnen ons nu af te vragen hoe het zit met die opwarming van de aarde want de verwachting voor de komende week is nog lagere temperaturen en nog meer nachtvorst…

Kleinzoon op klompen

Geplaatst op door april 10, 2023

Toen Gijsje de leeftijd had die Maas nu heeft kocht Riet een paar klompjes voor haar voor in de tuin. Ze heeft daar regelmatig op gelopen, al vond ze ze wel lastig om te dragen en ze groeide er ook snel uit. Dat paar klompjes staat nog steeds bij ons in de serre en het wachten was op het moment dat Maas groot genoeg was om ze aan te kunnen, en dat moment is aangebroken. Hij heeft vandaag op de klompjes gelopen en het ging al heel aardig, al zijn ze nog iets aan de grote kant.

Toen ik in India was een paar weken geleden had ik het met mijn Indiase collega’s tijdens een van de lunchgesprekken over de beroemde “wooden shoes” uit Nederland. Grappig genoeg dachten ze in India allemaal dat dat een broodje-aap verhaal was, en ze waren dan ook behoorlijk verbaasd toen ik vertelde dat dat niet zo was. Het idee van houten schoenen vonden ze hilarisch, en ze vroegen zich dan ook af of dat wel comfortabel was om te lopen. En eigenlijk zijn dat doodnormale vragen als je erover nadenkt.

Ik liet ze de foto’s zien die ik nog had van Gijsje op haar klompjes en de reacties waren zonder uitzondering, “So cute!”…

67 jaar!

Geplaatst op door april 10, 2023

Ik vierde vandaag mijn 67-jarige verjaardag, al was de eigenlijke viering voor de familie gisteren al. En de vraag die ik van veel mensen, ook buiten mijn familie, regelmatig krijg is, “Werk jij nog?”. En als ik dan als antwoord geef dat dat inderdaad het geval is volgt altijd onmiddellijk de vraag, “Moet jij nog niet met pensioen?”.

Het antwoord is tweeledig zeg ik altijd maar. Officieel is mijn pensioenleeftijd 68 jaar, dus dat betekent dat ik op mijn volgende verjaardag mijn pensioenleeftijd bereik. Dan kan ik in principe stoppen met werken en van mijn pensioen gaan genieten, maar mijn huidige baas heeft al aangegeven dat ze me er niet uit zullen gooien als ik 68 word. Met andere woorden, mocht ik dat willen dan kan ik doorgaan met werken, en zelfs mijn huidige arbeidscontract loopt door tot augustus volgend jaar.

De vraag is dus, ga ik nog een tijdje door of ga ik toch definitief stoppen? Ik heb daar nog geen sluitend antwoord op, ik weet het simpelweg nog niet. Ik heb het nog steeds naar mijn zin op mijn werk (wat op dit moment eigenlijk alleen maar leuker wordt met al die buitenlandse tripjes), maar ik weet niet hoe ik me over een jaar voel. Ik hou dus mijn opties nog een tijdje open.

Uiteraard denk ik best regelmatig aan pensioen, geen wekker meer ’s morgens (nou na, niet iedere dag), geen verplichtingen meer en misschien komen er wel andere dingen dan werk die ik leuk vind om te gaan doen. Maar op dit moment is dat nog niet aan de orde, al is het wel een raar idee dat mijn vader bijvoorbeeld op mijn leeftijd al bijna tien jaar met pensioen was. En eigenlijk ken ik niemand binnen mijn familie die op deze leeftijd nog werkte. Mijn Opa Kerkhoff uit Rotterdam heeft nadat hij de AOW-leeftijd bereikte (die toen nog 65 jaar was) nog een jaartje gewerkt, maar zelfs die stopte dus met 66 jaar.

En ik werk dus nog steeds, en met veel plezier. AL heb ik inmiddels dus al wel AOW sinds een paar maanden en heb ik voor veel dingen tegenwoordig senioren-korting…

Schone oren…

Geplaatst op door april 10, 2023

Mijn gehoorgangen zijn weer schoon, ik hoor weer normaal, en dat is een hele opluchting. Ik werd vanmorgen geholpen door een assistente van de huisarts die me vakkundig afhielp van de proppen vuil in mijn oren. En proppen waren het, zeker die uit mijn linkeroor kwam…

Mijn linkeroor werd als eerste onder handen genomen, waarbij ik een handdoek over mijn schouder gelegd kreeg en vervolgens een nierschaaltje onder mijn oor moest houden. Er ging een spuit in mijn oor die nogal een herrie maakte en met flinke kracht vloeistof in mijn oor spoot. Dat was trouwens best wel pijnlijk maar uit te houden, en er was ook resultaat want blijkbaar kwam er een prop uit. Ik zei trouwens nee tegen de vraag of ik het resultaat wilde zien.

Het bleek alleen dat er nog meer zat, en na herhaling van de behandeling kwam er weer een prop uit. En nog wat het niet gedaan want pas na een derde keer en wat peuteren kwam er nog een prop uit. Deze zag ik wel voorbijschuiven toen hij in het schaaltje lag, en de assistente zei dat de eerste twee proppen net zo groot waren geweest. Dat betekende dus dat er in totaal een prop in mijn oor had gezeten die bijna net zo groot was als een sigaret. Zonder filter, dat dan weer wel.

Het rechteroor was wel met een enkele behandeling schoon, en ik kan er dus weer even tegen. Volgens de assistente is twee keer oren uitspuiten in tien jaar tijd geen slecht gemiddelde, en dat hoop ik maar want zo prettig was het hele proces nou ook weer niet…

Medische App en Team diner

Geplaatst op door april 10, 2023

Tegenwoordig gaat alles via een App op je mobiele telefoon, en dus ook je medische zaken kun je regelen via een App. Riet heeft dezelfde App en om de een of andere reden kreeg die een berichtje vanmiddag dat haar afspraak voor morgenochtend was afgezegd door de huisarts. Verder stond er niets in over de afspraak zelf of de reden voor de afzegging.

Nu heeft Riet morgen helemaal geen afspraak bij de huisarts maar ik wel. En het was een tijd geleden ook gebeurd dat Riet op haar telefoon een bericht kreeg over een medische aangelegenheid wat eigenlijk voor mij bestemt, dus ze dacht dat dit misschien nu ook weer het geval was. Reden voor mij dus om even te bellen met de huisartsenpost om helderheid te krijgen hierover. De receptioniste was heel verbaasd want mijn afspraak voor morgenochtend staat gewoon nog.

Maar, zei ze er meteen na de controle achteraan, er was al meer over geklaagd dat mensen via die App een bericht hadden gekregen over afzeggen van afspraken terwijl dat nergens op sloeg. Lijkt dus weer een typisch gevalletje van een hikje in een toch wel belangrijke App. Of zouden er soms hackers aan de gang zijn…

Vanavond was er ook weer eens een Team Dinner met onze hele afdeling. Deze keer was dat in restaurant De Tapperij in de Atjehstraat in Den Haag, wat gunstig was omdat dat op loopafstand van het kantoor ligt en ik mijn auto dus daar in de parkeergarage kon laten staan. De Tapperij bleek er meer uit te zien als een bruin café en het was er nogal krap, maar het eten was erg lekker en de sfeer was prima. Weer een geslaagd team-uitje dus, en zeker voor herhaling vatbaar.

Oor-controle

Geplaatst op door april 10, 2023

Mijn vader zei vroeger regelmatig tegen me, “Je moet je oren eens uit laten spuiten!”, en ik denk dat dat inderdaad hoog tijd wordt. Toen ik twee weken geleden terugkwam uit Perth zaten bij aankomst op Schiphol mijn oren allebei dicht en ik hoorde geluiden en met name gesprekken alsof ik in een andere kamer stond te luisteren door de muur. Mijn linkeroor was erger dan mijn rechter, want daardoor hoorde ik in ieder geval nog wat.

Dit is overigens een redelijk normaal verschijnsel. Vanwege de drukverschillen in een snel dalend vliegtuig heeft vrijwel iedereen altijd wel min of meer last van de oren, en soms duurt het even voordat de oren daarna weer open “poppen”. Dat gebeurde in mijn geval alleen niet, en ook na een paar dagen zaten mijn oren nog steeds dicht. Ik had dit al eerder gehad, een jaar of tien geleden toen we op de Filipijnen woonden, en ik besloot te doen wat ik toen ook deed: naar de dokter gaan.

Vanmorgen bij de huisarts werd er inderdaad geconstateerd dat allebei mijn oren potdicht zaten en uitgespoten moesten worden. Dat kon alleen niet meteen, ik moest vandaag en morgen drie keer per dag druppelen met olie en vrijdag terugkomen voor de “ingreep”… 

Eindelijk weer winst!

Geplaatst op door april 10, 2023

Vandaag was een prachtige dag, een waar we als Feyenoord-supporters achttien jaar op hebben moeten wachten. Want zo lang was het geleden dat Feyenoord wist te winnen in de altijd beladen wedstrijd in Amsterdam tegen 020. En hoewel Feyenoord eigenlijk voor het eerst sinds jaren als favoriet werd beschouwd in de wedstrijd vandaag is de uitslag nooit echt voorspelbaar, want dit zijn altijd wedstrijden op zich.

Toch liet Feyenoord het de afgelopen jaren veelvuldig afweten in dit soort wedstrijden, zoals afgelopen seizoen nog. Ik was zeker niet gerust op een goed resultaat, en er stond ook nogal wat op het spel: de voorsprong van drie punten op de ranglijst zou vandaag zomaar kunnen verdwijnen, terwijl winst een voorsprong zou betekenen van zes punten en een grote stap richting het kampioenschap.

Riet en ik waren vandaag met de familie in Hillegom om daar de verjaardag van zwager Daan te vieren. Allebei mijn zwagers zijn fanatieke supporters van de tegenpartij en vlak voor we daar weggingen zagen ze op hun telefoon tot hun grote tevredenheid dat de stand met de rust 2-1 voor 020 was. In principe een hele helft dus nog om dat recht te trekken maar historisch gezien achtte ik die kans niet groot. Ik heb zelf niet meer op mijn telefoon gekeken om de berichten in de gaten te houden, pas toen het bijna afgelopen was ging ik door de berichtgeving op Twitter. Al scrollend zag ik eerst de 2-2, en verder scrollend tot mijn eigen verbazing de 2-3 van Geertruida. En het bleek dat er op dat moment nog maar een minuut of drie te spelen was en de blessuretijd was al ingegaan.

En even later kwam de bevestiging, de winst was binnen, en om dat nog mooier te maken bleken alle concurrenten punten te hebben verspeeld. Zou het dit jaar dan toch gaan gebeuren? Zelfs ik ben nu voorzichtig optimistisch…

Workshoppen

Geplaatst op door april 10, 2023

Na mijn terugkeer van de bezoeken aan India en Australië waren de afgelopen drie dagen op kantoor gelijk alweer hectisch want ik had een workshop. Die workshop was in feite een werkbespreking van het project in Oman waar ik aan ga werken en waarvoor er twee mensen vanuit Oman waren ingevlogen. Tijdens die workshop werd onder andere besproken wat er de komende maanden allemaal gedaan moet gaan worden waar ik bij betrokken zal zijn en een groot deel van dat werk moet worden overgedragen van mijn voorgangster naar mij.

Die voorgangster is Olga, een collega die oorspronkelijk uit Rusland komt en waar ik al zo’n twintig jaar contact mee heb, maar we hadden elkaar nog nooit in persoon ontmoet. Eergisteren was dus de eerste kennismaking met Olga, en dat was wel even lachen omdat we elkaar in feite al zo lang kennen. Door omstandigheden hebben Olga en ik eigenlijk nooit bij elkaar in de buurt gewerkt, meestal zaten we zelfs niet eens op hetzelfde continent…

Nu de workshop erop zit is er veel duidelijk geworden, maar nog lang niet alles want het project is een chaos met heel veel betrokken partijen en een aantal verschillende fases die ook nog eens door elkaar lopen. Wel is besloten dat ik voor een meeting naar Oman ga op korte termijn, zoals het er nu uitziet halverwege april.

Ik ga dus maar weer een reisje boeken, maar eerst een visum aanvragen. Dat laatste schijnt nogal lastig te zijn voor Oman, dus duimen maar dat het op tijd gaat lukken.

Een rat in de tuin

Geplaatst op door april 10, 2023

Een week of drie geleden zaten we in de woonkamer toen Riet opeens iets zag lopen in de tuin waar ze meteen mijn aandacht op vestigde. “Is dat nou een hele grote muis?”, vroeg ze en wees naar het vogelhuisje wat halverwege de tuin op een poot staat. Tot onze stomme verbazing zagen we een rat (want dat was het overduidelijk) over het gras lopen richting de voet van het vogelhuisje. Daar aangekomen zagen we het beest proberen naar boven te klimmen, op weg naar het voer voor vogels wat in het huisje lag. Halverwege gaf het beest het opeens op, ging snel weer naar beneden en verdween achter de border richting de schutting van onze buren.

We hadden het hele tafereel verbijsterd aangekeken want dit hadden we nog niet eerder gezien in onze tuin. Wel muizen en heel veel grote vogels zoals kraaien en eksters, maar nog geen ratten. We gingen de tuin in om te kijken waar het beest was gebleven zagen vlak achter de border onder de schutting een duidelijk groot rond gat, wat blijkbaar het nest van de rat was of in ieder geval een uitgang naar onze tuin. De rat was in geen velden of wegen meer te zien.

Als er een nest was zou dat onder de grond zitten aan de kant van onze buren, dus we waarschuwden Peter en Lies dat er mogelijk een rat onder hun tuin zat. Een speurtocht aan hun kant leverde niet meteen iets op maar we besloten gezamenlijk om de boel goed in de gaten te houden. Voor ons was de vraag wat we met dat gaat aanmoesten, want we waren bang dat als we het dicht zouden maken dat de rat of ratten ergens anders een nieuwe uitgang zouden graven.

De rat kwam de dagen daarna niet meer tevoorschijn, in ieder geval niet op momenten dat wij de boel in de gaten hielden. Riet besloot toch op een gegeven moment om het gat onder schutting maar dicht te maken, en tot onze geruststelling bleef het daarna ook dicht en zagen we nergens nieuwe gaten verschijnen. Nu is het afwachten of we een eenmalige bezoeker hebben gehad die op het vogelvoer afkwam, of dat we met een of meerdere ratten opgescheept zitten…

Niet-werken dag

Geplaatst op door maart 31, 2023

Vorige week had ik mijn baas al een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik vandaag niet zou werken. Ik heb geen vrije dag opgenomen, ik noem dit een compensatie-dag, want afgezien van de twee intensieve weken dat ik heb gewerkt in Bengaluru en Perth ben ik drie achtereenvolgende weekenden op reis geweest. Eigenlijk heb ik dus al ruim twee en een halve week geen dag vrij gehad, dus ik vind het niet meer dan eerlijk dat ik vandaag een dagje mag compenseren.

Gistermiddag toen ik net weer thuis was kwamen Martin, Sandra, de kleinkinderen en ook Robin (alleen want Astrid moest werken) even langs om gedag te zeggen. Uiteraard was het geweldig om Gijsje en Maas weer even te zien, maar ik was toch blij dat ze weer weggingen want ik was bang dat ze gestoord zouden worden van mijn gegeeuw. Ik kon mijn ogen bijna niet openhouden en ik ben dan ook vlot na hun vertrek op de bank in slaap gevallen.

Vroeg in de avond werd ik weer wakker, maar uitgeslapen was ik niet bepaald. Ik vond het wel ongezellig voor Riet maar om negen uur besloot ik maar gewoon naar bed te gaan. En ik verwachtte eigenlijk dat ik wel halverwege de nacht wakker zou worden, maar dat gebeurde dus niet: ik werd vanmorgen pas om een uur of zeven wakker en dat betekende dat ik ruim tien uur aan één stuk door had geslapen.

Wat zei mijn schoonvader ook altijd weer? “Ik zal het nodig gehad hebben”…

Onderweg naar huis

Geplaatst op door maart 31, 2023

De vlucht van Perth naar Dubai was, om maar een understatement te gebruiken, zeer aangenaam. Veel geslapen heb ik ook nu weer niet (ook nu maar hooguit een uurtje of drie alles bij elkaar), maar in First Class wordt je verwend tot en met, en dat begint al met de champagne bij binnenkomst. Ook in Business Class krijg je champagne, maar dat is een glas Moet & Chandon. In First Class krijg je Dom Perignon (net als James Bond!) en dan mag je als je wilt de hele fles leegdrinken. Ik hield het trouwens bij een Jus d’Orange. Verder krijg je voortdurend hapjes, ze blijven lopen met drankjes, en alles van het menu is de hele vlucht beschikbaar, wanneer je wilt en in welke volgorde je het wilt.

En ik kan iets van mijn bucketlist afstrepen, want deze keer heb ik wel gelegenheid gebruik gemaakt van de mogelijkheid om onderweg te douchen. Ik heb al twee keer eerder een upgrade gehad bij Emirates naar First Class maar allebei de keren heb ik geen gebruik gemaakt van die mogelijkheid, en ik had me voorgenomen om dat wel te doen als ik ooit nog eens de kans zou krijgen. En die kans was dus nu, dus toen we een uur of negen onderweg waren heb ik even heerlijk een douche genomen, op dertien kilometer hoogte ergens boven de Indische Oceaan…

We landden om een uur of vijf ’s morgens op de luchthaven van Dubai waar ik iets van drie uur later aan boord ging van vlucht EK147 naar Amsterdam. Daar landden we niet lang na het middaguur op de luchthaven Schiphol, waar het vanwege erg lang taxiën bijna een half uur duurde voordat we aan de gate stonden. Al met al ging het daarna redelijk vlot en werd ik door een Emirates taxi bij drieën thuis afgeleverd na twee behoorlijk intensive maar wel erg leuke weken, met als hoogtepunt het weerzien met Pat en Howard.

We moeten maar heel snel de plannen voor een volgende vakantie naar Australië uit de kast gaan halen…

Bezoek aan Pat en Howard

Geplaatst op door maart 31, 2023

Vanmorgen was er het laatste ontbijt in het hotel, waarna ik afscheid nam van Akansha. Zij had nog een dagje winkelen gepland, ik werd om een uur of elf opgehaald door Pat en Howard.

De eerste stop was een restaurantje waar we koffie zouden drinken en waar we ook de dochter en schoonzoon van Pat en Howard met hun kinderen zouden ontmoeten. Het restaurantje was een heel bijzonder gebouwtje want het was vroeger een postkantoor geweest. Het terras aan de achterkant was eigenlijk een grote tuin vol met planten, struiken en bomen die allemaal te koop waren. Het weerzien met Gillian, Heinrich en hun kinderen was hartelijk, Riet en ik hadden ze zes jaar geleden ook al ontmoet bij Pat en Howard.

Maar we kenden ze al van daarvoor want ze hadden ooit bij ons gelogeerd toen we nog in Manila op de Filipijnen woonden, en dat is wel een bijzonder verhaal. Ze zouden toen eigenlijk bij Pat en Howard logeren die in dezelfde wijk in Manila woonden als wij, maar plotseling werd Howard’s contract op de Filipijnen beëindigd en moesten Pat en Howard op korte termijn terug naar Australië. Probleem was dat Gillian en Heinrich hun vakantie al helemaal hadden geboekt, en daarom boden wij aan om ze dan bij ons te laten logeren.

Na de koffie wandelden we nog wat rond in de prachtige tuin van het restaurant, waarna we verder reden naar het huis van Pat en Howard. Ik kende dit huis nog niet, want tijdens ons bezoek aan Perth vijf en een half jaar geleden woonden ze nog in een huis in de heuvels ten zuid-oosten van Perth. Ze wonen nu ruim vier jaar in dit nieuwe huis in een wijk die nog volop in ontwikkeling is. Het huis is werkelijk schitterend, ruim en licht en alles gelijkvloers, met een mooie, redelijk grote tuin en een dubbele garage.

Riet had een cadeautje meegegeven voor Pat en daar was ze heel erg blij mee: een doos met geurtjes en smeerseltjes van Rituals. Toen Pat en Howard in Nederland waren was Pat daar weg van en ze had ook een ruime voorraad mee naar huis genomen. Dat was nu natuurlijk al lang op, en nieuwe voorraad kon ze niet kopen want Rituals is in Australië, of in ieder geval in Perth, blijkbaar niet te koop.

We brachten de tijd door met bijkletsen buiten in de lanai, tot een uur of vier. Pat en Howard moesten toen weg want ze hadden die dag ook een familiefeestje waar ze naar toe wilden om Pat’s moeder en zuster te zien. Dat betekende dat ik wat tijd alleen door moest brengen in het huis, maar dat was al van tevoren zo afgesproken en dus geen probleem. Pat en Howard hadden uitgerekend dat ze rond zeven uur in de avond terug zouden zijn, net op tijd om me uit te zwaaien.

Uit voorzorg lieten ze me wel zien hoe ik het huis veilig kon achterlaten als ze niet op tijd terug zouden zijn en we namen alvast een voorschot op het afscheid, voor het geval dat. Ik had met de limousine-service van Emirates afgesproken dat ze me om tien voor half acht zouden ophalen, maar niet te geloven, om tien voor zeven stond de auto al voor de deur. Pat en Howard hadden toen net een berichtje gestuurd dat ze op tien minuten van huis waren, dus ik vertelde de chauffeur beleefd dat ik nog niet klaar was en dat hij dus maar even moest wachten. Even later arriveerden Pat en Howard en kon ik alsnog afscheid van ze nemen. Het was geweldig om onze oude vrienden weer te zien, al was het maar kort.

De chauffeur bracht me naar het vliegveld waar ik na een vlotte check-in in de business lounge wachtte op het vertrek. In het vliegtuig, een Airbus A380, mocht ik op het bovenste dek deze keer bij binnenkomst linksaf slaan naar de First Class in plaats van zoals gebruikelijk rechtsaf naar de Businessclass. Ik had mijn eigen cabine links aan het raam, en ik zat nog niet of de stewardess kwam vragen wat voor maat pyjama ik wilde. Ik sloeg de pyjama af maar accepteerde wel de sloffen.

Het wordt een vlucht van een uur of twaalf, hopelijk slaap ik onderweg een beetje. Aan het bed waarin de stoel kan worden getransformeerd zal het in ieder geval niet liggen…

Afscheidsfeestje

Geplaatst op door maart 31, 2023

Er stond voor vandaag nog een laatste interview op de agenda en verder hadden we de rest van de dag om de grote hoeveelheid verkregen informatie te organiseren en te bespreken.

Rond een uur of vier was er een afscheidsfeestje gepland door onze Australische collega’s, of zoals zij dat noemen een “proper send-off”. We gingen in eerste instantie naar een bar vlak achter het kantoor genaamd Market Grounds waar we een hele groep collega’s aantroffen buiten op het terras. Na een biertje en een paar gezellige gesprekken verkasten we met een kleinere groep naar een bar in de buurt van Northbridge, een soort van bruin café met een grote verzamelingen vinyl elpees en een enorme geluidsinstallatie.

Na een paar biertjes werd het tijd om te verkassen naar een restaurant om wat te gaan eten, en Watto wist vlak om de hoek een Italiaans restaurant. Aangekomen in het restaurant met de naam Bivouac Canteen & Bar kregen we met enige moeite een plaatsje, om vervolgens aan de hand van het menu te ontdekken dat het helemaal geen Italiaans restaurant was maar een Mediterraans restaurant. Op zich geen probleem, en het bleek achteraf ook een goeie keus want het eten was er heerlijk! Op de foto hieronder zie verscholen achter mij Dennis, en aan de rechterkant Rennae, Akansha en Watto:

Watto had iedereen vermaakt met het maken van foto’s die hij vervolgens door een App haalde om iedereen te transformeren in iets heel anders. Wat hij van mijn foto maakte zie je hiernaast, Riet reageerde meteen dat ik zo niet thuis hoefde te komen…

Na het eten wandelden we op initiatief van Watto nog wat rond in de buurt om nog wat van het centrum van Perth te zien. Een van onze collega’s ging met de bus naar huis dus zagen we ook nog even het ondergrondse busstation. De andere uitgang van dat busstation grensde aan de achterkant van het Shell-gebouw dus waren we weer terug waar we begonnen waren.

Alleen Watto was nog over van het gezelschap, dus namen we daar afscheid van hem en wandelden Akansha en ik terug naar het hotel. Het aanbod van Watto om nog vlakbij naar een whisky-bar te gaan en nog een paar single malts achterover te slaan heb ik maar afgeslagen…

Naar de Chinees

Geplaatst op door maart 31, 2023

Onze voorlaatste werkdag was bijna identiek aan de vorige, vrijwel helemaal gevuld met interviews. Het zorgt er wel voor dat de dag ook nu weer zo omgevlogen was. 

Wel was er halverwege de dag een zeer plezierig bericht voor mij. Ik had een paar weken geleden al een mailtje ontvangen van luchtvaartmaatschappij Emirates dat er een flink aantal van mijn gespaarde mijlen zouden gaan vervallen als ik ze niet gebruikte. Ik wist zo gauw niet wat ik ermee moest doen en daarom had ik aangegeven dat ik van die punten graag een upgrade wilde hebben op de vluchten van Perth naar Dubai en van Dubai naar Amsterdam. Dubai naar Amsterdam ging niet want de First Class zat al vol, maar op de vlucht van Perth naar Dubai zit ik First Class!

Akansha en ik gingen vanavond weer op zoek naar een restaurant en deze keer gingen we in tegengestelde richting als de vorige drie dagen, naar de wijk Northbridge. Daar zouden volgens onze collega’s heel veel restaurants zitten en ik stelde Chinees voor want ik had bij een tussen-de-middag wandeling die kant op twee restaurants gezien. Ik had ook online even wat reviews opgezocht en daarom liepen we de eerste voorbij op zoek naar de tweede in St. James Street.

Niet alleen bleek dit restaurant op dat moment gesloten, St. James Street had ook een rijke selectie aan winkels die me even deden denken dat ik in een bepaalde buurt in Amsterdam rondliep. Dat had ik eigenlijk niet verwacht want het hotel Northbridge van de Hilton keten wat ons in eerste instantie was aanbevolen was ook gevestigd in die straat. Hoe dan ook, we wandelden een rondje, terug naar Roe Street waar het andere Chinese restaurant was. En wat denk je, ook dicht!

We wilden eigenlijk alweer terugwandelen toen we vlak ernaast nog een Chinees restaurant zagen met de klinkende naam “Little China Girl”. Het was druk binnen (voor mij altijd een goed teken voor wat de kwaliteit van het eten betreft) maar gelukkig was er nog een tafeltje vrij. Akansha ging voor noedels, ikzelf koos voor gebakken rijst (oke, nasi…), en ook hier waren de porties zo groot dat we er niks meer bij hebben besteld. De bediening was aan de sacherijnige kant maar het eten maakte dat ruimschoots goed. Bijzonderheidje was dat dit voor Akansha de eerste keer van haar leven was dat ze met stokjes had, en ik moest dus even een foto maken die ze naar haar ouders stuurde.

Niet te geloven, maar morgen zit onze werkweek er alweer op. Maar we krijgen waarschijnlijk wel een passend afscheid want aan het eind van de middag hebben onze Australische collega’s “uitzwaaien van onze gasten” op het programma gezet…

Dag met Interviews

Geplaatst op door maart 30, 2023

De derde werkdag was de eerste van twee opeenvolgende dagen waarin we een heleboel mensen zouden gaan interviewen. Er was een lijst opgesteld met namen door onze gastvrouw Elissa, aan de hand van de wensen die we hadden ingediend. De lijst was zo0danig lang dat we de interviews over twee dagen moesten verspreiden, maar zeker deze eerste dag leverde al een schat aan informatie op voor ons onderzoek.

De interviews werden gedaan door Akansh, Rennae en mijzelf, waarbij we iedereen zoveel mogelijk lieten praten over hun rol in het geheel. Daarbij stuurden we af en toe het gesprek wel in een bepaalde richting als we het idee hadden dat de spreker afdwaalde of juist nog dichter in de richting van informatie die wij graag wilden horen. Het was vooral voor mij als leider van het onderzoekteam zaak om de gesprekken op te starten en gaande te houden, en daarbij moest ik af en toe ook het enthousiasme van Akansha een beetje afremmen als ze te veel in technisch detail dreigde te verzeilen.

 Al met al een gezellige dag, met in de avond een team etentje met alle leden van het Informatie Management team uit Perth. En verrassend voor ons hadden ze hetzelfde restaurant uitgezocht als waar Akansha en ik de eerste avond hadden willen eten maar waar het toen helemaal vol zat. Het was ontzettend gezellig, er werd regelmatig van zitplaats gewisseld zodat we wisselende gesprekken konden voeren, en met name onze gastheer Andrew (oftewel Watto, uitgeproken als Woddo) bleek iemand met heel veel humor en de gave om net zo makkelijk met ons te praten als met de Franse serveerster.

De gesprekken met de collega’s waren ook hartstikke leuk, zoals gewoonlijk vlogen de anekdotes in het rond. De leukste waren overigens van Aaron, een beer van een vent die in zijn jonge jaren bodyguard was geweest van de toentertijd behoorlijk populaire popster Nick Cave. Het enige waar zowel Akansha en ik na een paar dagen in Perth nog steeds niet aan gewend bleken waren de enorme porties. Ikzelf had bijvoorbeeld een Italiaans kipgerecht met kaas en een krokant korstje, en daarvan kreeg ik met moeite de helft op. Akansha en ik waren dan ook blij met de wandeling van een klein half uur terug naar het hotel want nu konden we het overvloedige maal er een beetje aflopen.

We zaten allebei trouwens een beetje in de lappenmand vandaag. Akansha had gisteren een slechte dag gehad want ze was snipverkouden en ze voelde zich slecht, maar vanmorgen was ze al flink opgeknapt. In de loop van vandaag merkte ik dat ik het nu ook te pakken had en hoewel het lang niet zo erg was als bij Akansha had ik toch blijkbaar ook een fikse verkoudheid opgelopen. Gelukkig heb ik deze keer een flesje neusspray in mijn medicijnbuidel zitten, en dat zal ongetwijfeld vannacht en mogelijk ook de komende dagen goed van pas komen…

Weerzien met Pat en Howard

Geplaatst op door maart 30, 2023

Onze tweede werkdag was ook weer druk en intensief, met name omdat het kantoor vandaag wel vol zat en er een heleboel mensen waren waarmee we kennis moesten maken.

Voor mijzelf was vandaag een hele bijzondere dag want vanavond was er het weerzien met onze vrienden Pat en Howard. Ik had de afgelopen weken en nog meer de afgelopen dagen intensief contact gehad met ze om ergens deze week af te spreken. Vooruitlopend op eventuele verdere plannen hadden we besloten om in ieder geval vanavond af te sopreken en samen uit eten te gaan. We hadden afgesproken dat ze me om een uur of half zeven op zouden halen in het hotel.

Toen ik de lift in de lobby uitkwam zag ik ze al zitten en er volgde een hartelijk weerzien met dikke knuffels. Het was tenslotte drie en een half jaar geleden dat ze bij ons in Nederland op bezoek waren geweest en dat was de laatste keer dat we elkaar hadden gezien. We wandelden vanuit het hotel naar een leuke bar waar we bij konden praten met een biertje erbij, en uiteraard maakten we een selfie die ik dezelfde avond nog doorstuurde aan Riet.

Na een paar biertjes besloten we een restaurant op te zoeken, en Heinrich, de schoonzoon van Pat en Howard had een Thai restaurant aanbevolen. Pat en Howard dachten dat dat vlak bij de bar was (daarom waren we ook specifiek daar beland) maar dat bleek een vergissing: het was zelfs een behoorlijke tippel ernaartoe. Maar het was heerlijk weer, in tegenstelling tot gisteravond vrijwel windstil, dus de wandeling was aangenaam.

Het restaurant was erg leuk, in een “basement”, en zo te zien ook populair want het was er bomvol. Met hoofdzakelijk een jong publiek, dat moet wel gezegd, en dat zal veel te maken hebben met de krappe en wankele tafeltjes en stoeltjes (een beetje terrasmeubilair zeg maar). Het eten was goed, we kozen allemaal wat van het menu want, zo was ons verteld, alles is in feite om te delen. Sommige dingen waren lekker, andere vond ik wat minder, maar het ging tenslotte om het gezelschap.

Het was ontzettend gezellig en we hadden natuurlijk duizend-en-een dingen om over te praten na zoveel jaar. Na het eten wandelden we terug naar het hotel waar we voorlopig afscheid namen. Aanstaande zaterdag halen ze me weer op en dan gaan we naar hun huis.

Shell House

Geplaatst op door maart 30, 2023

Vandaag was onze eerste werkdag in Perth maar het was geen gewone dag want het was in Perth een algemene vrije dag vanwege de viering van de Dag van de Arbeid. Normaal gesproken zou er dan ook niemand op kantoor zijn maar twee collega’s hadden toegezegd er te zullen zijn. Na het ontbijt wandelden Akansha en ik dan ook over Wellington Street richting waar wij dachten dat het kantoor zou zijn. Na een paar honderd meter passeerden we aan de overkant een gebouw met de bekende schelp erop, maar we dachten dat dat het niet kon zijn want ze hadden gezegd dat het ongeveer anderhalve kilometer lopen zou zijn en aan deze kant van de straat.

Even verderop vertrouwden we het toch niet en belden met een van de collega’s die er zouden zijn, en inderdaad: we waren Shell House dus net gepasseerd. We wandelden terug waar Elissa op ons wachtte, en eenmaal binnen werden we voorgesteld aan Rennae, de andere collega en ook een lid van ons kleine onderzoeksteam.

We spendeerden de dag aan uitgebreide gesprekken met beide dames waarbij we probeerden te achterhalen hoe het dagelijkse reilen en zeilen van het beheren van informatie (en met name documenten) in zijn werk ging. Belangrijk voor ons, want tenslotte was het doel van onze komst om te beoordelen hoe dat in Perth gedaan wordt vergeleken met de standaard manier van werken.

Akansha en ik gingen in de avond op pad om te zien of we ergens wat te eten konden vinden. Dat viel nog niet mee want omdat het een vrije dag was waren ook vrijwel alle restaurants gesloten. Akansha had iets gevonden bij de jachthaven, de Elisabeth Qauy, en dat restaurant was inderdaad open maar het was er bomvol. We moesten dus of zo ongeveer staande eten of iets anders zoeken en dat deden we maar.

Wel leuk was het weerzien met Elisabeth Quay zelf, want ik herkende de jachthaven van een tochtje met de boot van onze vrienden Pat en Howard. We hadden toen in deze jachthaven aangelegd en op een terrasje gezeten. Akansha maakte dan ook op mijn verzoek een foto van mij met de jachthaven op de achtergrond, die ik meteen naar Riet stuurde met de vraag of ze de plek nog herkende. “Vaag”, was het cryptische antwoord…

Voor ons eten kwamen we uiteindelijk terecht in het restaurant van het Hilton in de stad, waar het eten niet goedkoop was maar waar we ook nog eens een extra toelage moesten betalen vanwege de Dag van de Arbeid.

Gelukkig was het beer (Swan voor de liefhebbers) was wel erg lekker en dat maakte veel goed.

Aankomst in Perth

Geplaatst op door maart 30, 2023

De vlucht van Dubai naar Perth duurde lang, dik elf uur, en dat was dus een lange zit. Ik heb onderweg nog wel geslapen maar niet zoveel als ik had gewild, bij elkaar maar een uurtje of drie. We landden om een uur of half zes in de middag in Perth en daarna ging alles bijzonder vlot. Geen problemen bij de paspoortcontrole, ook niet met mijn visum, en buiten gekomen stond de chauffeur van Emirates al klaar. Grappig genoeg was het een Indiër (kom je net uit India…), maar nog grappiger was dat toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam dat hij zei, “Interessant, daar heb ik eigenlijk nog nooit van gehoord. Waar ligt dat?”…

De rit naar het Four Point hotel in het centrum van Perth duurde een half uurtje. Na de check-in installeerde ik mezelf in mijn kamer en stuurde een berichtje naar mijn collegaatje Akansha die ’s morgens al in Perth was gearriveerd. Ze antwoordde niet meteen dus ik ging op zoek naar iets te eten en te drinken. Dat vond ik in de bar bij de lounge, waar even later Akansha ook aanschoof.

Het werd vanwege mijn gebrek aan nachtrust niet laat, morgen gaan we beginnen met onze opdracht!

Geocachen en visumproblemen

Geplaatst op door maart 30, 2023

Mijn reis naar Perth begon vanavond met mijn vlucht van Bengaluru naar Dubai, vertrektijd tien voor half negen. De taxi heeft me vanmiddag rond een uur of drie opgehaald en dat betekende dat ik de hele ochtend voor mezelf had.

Ik had al besloten om na het ontbijt (wat later en wat uitgebreider dan de afgelopen dagen) een wandeling te gaan maken en daarbij eens te kijken of ik de in de buurt gelegen Geocache kon vinden. Voor degenen die niet bekend zijn met Geocachen, dat zijn wereldwijd verstopte objecten die je kunt vinden via de GPOS op je telefoon. Als je zo’n “cache” gevonden hebt kun je jezelf met naam en datum registeren in een klein boekje als bewijs dat je het object hebt gevonden. Ik had al gezien dat er in de buurt van het hotel een verstopt was op een loopbrug over de drukke verkeersweg die langs het hotel loopt.

Ik wandelde naar de brug die maar een paar honderd meter van het hotel was verwijderd. Deze brug is een belangrijk herkenningspunt in deze buurt van Bengaluru en wordt ook als toeristische attractie vermeld. De constructie van de brug is ook tamelijk bijzonder, zoals je op de foto kunt zien:

Aangekomen kon ik de cache niet vinden, om de doodeenvoudige reden dat Data Roaming op mijn iPhone uit stond en ik dus alleen via WiFi het Internet op kon. Het was dus zoek naar een speld in een hooiberg want de brug was behoorlijk groot, en ik wandelde dus verder zonder de cache gevonden te hebben. Eenmaal terug in het hotel had ik weer Internet en ik ging eens kijken of de Geocache App nog aanwijzingen over de betreffende cache had, en die waren er inderdaad. Ik wandelde dus terug naar de brug, volgde de aanwijzingen en jawel, ik vond de cache! Het was een metalen doosje wat bevestigd was onder de twaalfde tree van de onderste stalen trap aan de noodkant van de brug. Ik opende het doosje, vond het boekje en voegde mijn naam toe als vindbewijs:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terug in het hotel was het wachten op de taxi, die zoals gewoonlijk iets aan de vroege kant arriveerde. Onderweg naar het vliegveld was het druk onderweg, maar niet zo druk als ik had verwacht. Desondanks deden we er anderhalf uur over om de luchthaven te bereiken, waar ik moest wachten tot de check-in desk openging. 

Toen dat gebeurde ging het inchecken niet volgens verwachting. Ik gaf mijn paspoort en de print van mijn Australische visum, en omdat ik online al had ingecheckt verwachtte ik meteen mijn boardingpassen te krijgen. Dat gebeurde niet, er werd verwoed getikt op de computer en even later werd er een andere grondstewardess bij geroepen. Die was ook een tijdje bezig en riep er vervolgens een meneer met een stropdas bij. Ik vroeg voor de derde keer wat er mis was, maar mij werd verzekerd dat het iets in hun systeem was.

Maar ook de meneer met de stropdas kon het probleem blijkbaar niet oplossen want er werd nu een meneer in een pak bij geroepen. Die vroeg me even later in de hal te wachten, ze gingen het oplossen en anders moesten ze even bellen. Wat het probleem was en naar wie er gebeld moest worden wist ik nog steeds niet maar ik vermoedde dat er iets mis was met mijn Australische visum. En dat bleek even later, er was telefonisch bevestigd dat alles in orde was en ik kon alsnog mijn boardingpassen ophalen. En het probleem? Op de visumbrief stond een verkeerde geboortedatum die daarom niet overeenkwam met die op mijn paspoort en de gegevens van Emirates…

Gelukkig was het probleem opgelost en kon ik het vertrek verder afwachten in de business lounge waar ik als avondeten nog even lekker Butter Chicken at. Het vliegtuig vertrok weer eens te laat, vanwege vertraging met het laden deze keer, en daarom landde het toestel om half twaalf in de avond in plaats van elf uur op de luchthaven van Dubai. Gelukkig heb ik daar tijd zat, ik vertrek over een uur of vier richting Perth.

De laatste cursusdag

Geplaatst op door maart 24, 2023

De afgelopen dagen hebben we een vrij intensief programma doorgeworsteld en vandaag is dan de laatste dag van de cursus. In principe proberen we de laatste dag altijd zoveel mogelijk open te houden voor een herhaling van het behandelde materiaal in combinatie met vraag en antwoord, gevolgd door de test die de cursisten moeten doen. Voor die test van twintig vragen moeten ze een minstens een 80 procent score halen om te slagen en dan krijgen ze hun certificaat.

De groepsfoto is een verplicht onderdeel van de cursus, we kondigen zelfs aan dat als je niet op de groepsfoto staat dat je dan geen certificaat krijgt. Geintje natuurlijk, maar het is altijd een leuke herinnering en daarom willen we graag iedereen in de foto. Je ziet onder andere mijzelf op de foto in het midden, met links van mij Richard (de bijzondere cursist) en daarnaast Eric, en rechts van mij staat mijn maat Ayaz. De foto is was overigens gistermiddag al gemaakt omdat Eric vandaag niet meer aanwezig was.

En omdat Eric gisteravond laat is doorgereisd naar zijn volgende bestemming stond ik er vandaag alleen voor, maar ik vond dat geen enkel probleem. We liepen iets achter met het materiaal dus er stond voor vanmorgen nog een laatste sessie op het programma voordat ik begon met de herhaling en de vragenronde. Daarna volgde de test die we altijd anders doen dan je van een test zou verwachten.

In tegenstelling tot een “normale” test waarbij iedereen individueel de vragen beantwoordt verdelen wij de cursisten in kleine groepjes waarin ze mogen discussiëren over de antwoorden. Wij vinden die discussies belangrijk omdat mensen dan over de vragen praten. Omdat ze multiple choice zijn kan een individueel persoon zo nodig alle vragen gokken zonder te weten waarom hij of zij een antwoord kiest, maar wij vinden het belangrijker dat de cursisten begrijpen waarom een antwoord het juiste is en daarbij helpt het om er onder elkaar over te discussiëren.

We verwachten wel dat iedereen zelf een antwoordformulier invult, want ze mogen natuurlijk binnen een groep van mening verschillen. Het halve uurtje wat we in principe reserveren voor het beantwoorden van de vragen loopt daarom ook altijd uit, want we laten de vaak verhitte discussies lekker gaan, en we bemoeien ons er af en toe zelfs mee om een duwtje in de goeie richting te geven. Het resultaat van deze wijze van de test afnemen zorgt voor een hoog slagingspercentage, maar ook voor een beter begrip van wat we behandeld hebben en daar gaat het tenslotte om.

We waren rond het middaguur klaar met alles, en na een laatste gezamenlijke lunch ging ik terug naar het hotel om de rest van de middag lekker te relaxen en na te genieten van een geslaagde cursus.

Het verkeer in Bengaluru

Geplaatst op door maart 24, 2023

Mijn Indiase makkers hadden me afgelopen jaar in Chennai al gewaarschuwd over het verkeer in Bengaluru. Het probleem is dat deze stad de afgelopen jaren gigantisch is uitgedijd met heel veel gebieden met kantoren, maar waar geen rekening mee was gehouden is de infrastructuur om het verkeer daar doorheen te geleiden.

Ik merk daar ’s morgens niet zo veel van, maar ’s middags op weg naar het hotel is het een complete chaos omdat blijkbaar iedereen om dezelfde tijd naar huis gaat. Het kantorencomplex waar de Shell-gebouwen staan loopt dan ook leeg en dat zorgt voor chaotische taferelen waar wij ons in Nederland geen voorstelling van kunnen maken omdat wij zoiets hebben als verkeersregels waar de meeste mensen zich toch wel aan houden.  

Ik heb gelukkig al het nodige meegemaakt in Manila (ik durf te beweren dat het daar net zo erg is, zo niet erger), dus ik kijk er niet meer van op. Vrijwel niemand van mijn Indiase collega’s woont vlakbij het kantoor en het gebeurt niet zelden dat ze er twee uur over doen om thuis te komen. Rutvi woont op twee kilometer van het kantoor en met de shuttlebus van het bedrijf doet ze er soms een uur over om thuis te komen. Ik zou gaan lopen maar goed, dat is weer zo’n Nederlandse oplossing waar ze hier niks van snappen.

Wat ik wel heb gedaan naar aanleiding van de verkeerschaos is het aanpassen van de ophaaltijd van de taxi die me aanstaande zaterdag naar het vliegveld moet brengen. Met name op zaterdagmiddag schijnt de chaos extra groot te zijn omdat iedereen dan de weg op gaat, en er is me dan ook aangeraden om die taxi me minstens vier en een half uur voor vertrek op te laten pikken bij het hotel want de rit kon wel eens een uur of twee gaan duren…