Vandaag was een prachtige dag, een waar we als Feyenoord-supporters achttien jaar op hebben moeten wachten. Want zo lang was het geleden dat Feyenoord wist te winnen in de altijd beladen wedstrijd in Amsterdam tegen 020. En hoewel Feyenoord eigenlijk voor het eerst sinds jaren als favoriet werd beschouwd in de wedstrijd vandaag is de uitslag nooit echt voorspelbaar, want dit zijn altijd wedstrijden op zich.

Toch liet Feyenoord het de afgelopen jaren veelvuldig afweten in dit soort wedstrijden, zoals afgelopen seizoen nog. Ik was zeker niet gerust op een goed resultaat, en er stond ook nogal wat op het spel: de voorsprong van drie punten op de ranglijst zou vandaag zomaar kunnen verdwijnen, terwijl winst een voorsprong zou betekenen van zes punten en een grote stap richting het kampioenschap.

Riet en ik waren vandaag met de familie in Hillegom om daar de verjaardag van zwager Daan te vieren. Allebei mijn zwagers zijn fanatieke supporters van de tegenpartij en vlak voor we daar weggingen zagen ze op hun telefoon tot hun grote tevredenheid dat de stand met de rust 2-1 voor 020 was. In principe een hele helft dus nog om dat recht te trekken maar historisch gezien achtte ik die kans niet groot. Ik heb zelf niet meer op mijn telefoon gekeken om de berichten in de gaten te houden, pas toen het bijna afgelopen was ging ik door de berichtgeving op Twitter. Al scrollend zag ik eerst de 2-2, en verder scrollend tot mijn eigen verbazing de 2-3 van Geertruida. En het bleek dat er op dat moment nog maar een minuut of drie te spelen was en de blessuretijd was al ingegaan.

En even later kwam de bevestiging, de winst was binnen, en om dat nog mooier te maken bleken alle concurrenten punten te hebben verspeeld. Zou het dit jaar dan toch gaan gebeuren? Zelfs ik ben nu voorzichtig optimistisch…