Vanmorgen was er het laatste ontbijt in het hotel, waarna ik afscheid nam van Akansha. Zij had nog een dagje winkelen gepland, ik werd om een uur of elf opgehaald door Pat en Howard.

De eerste stop was een restaurantje waar we koffie zouden drinken en waar we ook de dochter en schoonzoon van Pat en Howard met hun kinderen zouden ontmoeten. Het restaurantje was een heel bijzonder gebouwtje want het was vroeger een postkantoor geweest. Het terras aan de achterkant was eigenlijk een grote tuin vol met planten, struiken en bomen die allemaal te koop waren. Het weerzien met Gillian, Heinrich en hun kinderen was hartelijk, Riet en ik hadden ze zes jaar geleden ook al ontmoet bij Pat en Howard.

Maar we kenden ze al van daarvoor want ze hadden ooit bij ons gelogeerd toen we nog in Manila op de Filipijnen woonden, en dat is wel een bijzonder verhaal. Ze zouden toen eigenlijk bij Pat en Howard logeren die in dezelfde wijk in Manila woonden als wij, maar plotseling werd Howard’s contract op de Filipijnen beëindigd en moesten Pat en Howard op korte termijn terug naar Australië. Probleem was dat Gillian en Heinrich hun vakantie al helemaal hadden geboekt, en daarom boden wij aan om ze dan bij ons te laten logeren.

Na de koffie wandelden we nog wat rond in de prachtige tuin van het restaurant, waarna we verder reden naar het huis van Pat en Howard. Ik kende dit huis nog niet, want tijdens ons bezoek aan Perth vijf en een half jaar geleden woonden ze nog in een huis in de heuvels ten zuid-oosten van Perth. Ze wonen nu ruim vier jaar in dit nieuwe huis in een wijk die nog volop in ontwikkeling is. Het huis is werkelijk schitterend, ruim en licht en alles gelijkvloers, met een mooie, redelijk grote tuin en een dubbele garage.

Riet had een cadeautje meegegeven voor Pat en daar was ze heel erg blij mee: een doos met geurtjes en smeerseltjes van Rituals. Toen Pat en Howard in Nederland waren was Pat daar weg van en ze had ook een ruime voorraad mee naar huis genomen. Dat was nu natuurlijk al lang op, en nieuwe voorraad kon ze niet kopen want Rituals is in Australië, of in ieder geval in Perth, blijkbaar niet te koop.

We brachten de tijd door met bijkletsen buiten in de lanai, tot een uur of vier. Pat en Howard moesten toen weg want ze hadden die dag ook een familiefeestje waar ze naar toe wilden om Pat’s moeder en zuster te zien. Dat betekende dat ik wat tijd alleen door moest brengen in het huis, maar dat was al van tevoren zo afgesproken en dus geen probleem. Pat en Howard hadden uitgerekend dat ze rond zeven uur in de avond terug zouden zijn, net op tijd om me uit te zwaaien.

Uit voorzorg lieten ze me wel zien hoe ik het huis veilig kon achterlaten als ze niet op tijd terug zouden zijn en we namen alvast een voorschot op het afscheid, voor het geval dat. Ik had met de limousine-service van Emirates afgesproken dat ze me om tien voor half acht zouden ophalen, maar niet te geloven, om tien voor zeven stond de auto al voor de deur. Pat en Howard hadden toen net een berichtje gestuurd dat ze op tien minuten van huis waren, dus ik vertelde de chauffeur beleefd dat ik nog niet klaar was en dat hij dus maar even moest wachten. Even later arriveerden Pat en Howard en kon ik alsnog afscheid van ze nemen. Het was geweldig om onze oude vrienden weer te zien, al was het maar kort.

De chauffeur bracht me naar het vliegveld waar ik na een vlotte check-in in de business lounge wachtte op het vertrek. In het vliegtuig, een Airbus A380, mocht ik op het bovenste dek deze keer bij binnenkomst linksaf slaan naar de First Class in plaats van zoals gebruikelijk rechtsaf naar de Businessclass. Ik had mijn eigen cabine links aan het raam, en ik zat nog niet of de stewardess kwam vragen wat voor maat pyjama ik wilde. Ik sloeg de pyjama af maar accepteerde wel de sloffen.

Het wordt een vlucht van een uur of twaalf, hopelijk slaap ik onderweg een beetje. Aan het bed waarin de stoel kan worden getransformeerd zal het in ieder geval niet liggen…