Mijn Indiase makkers hadden me afgelopen jaar in Chennai al gewaarschuwd over het verkeer in Bengaluru. Het probleem is dat deze stad de afgelopen jaren gigantisch is uitgedijd met heel veel gebieden met kantoren, maar waar geen rekening mee was gehouden is de infrastructuur om het verkeer daar doorheen te geleiden.

Ik merk daar ’s morgens niet zo veel van, maar ’s middags op weg naar het hotel is het een complete chaos omdat blijkbaar iedereen om dezelfde tijd naar huis gaat. Het kantorencomplex waar de Shell-gebouwen staan loopt dan ook leeg en dat zorgt voor chaotische taferelen waar wij ons in Nederland geen voorstelling van kunnen maken omdat wij zoiets hebben als verkeersregels waar de meeste mensen zich toch wel aan houden.  

Ik heb gelukkig al het nodige meegemaakt in Manila (ik durf te beweren dat het daar net zo erg is, zo niet erger), dus ik kijk er niet meer van op. Vrijwel niemand van mijn Indiase collega’s woont vlakbij het kantoor en het gebeurt niet zelden dat ze er twee uur over doen om thuis te komen. Rutvi woont op twee kilometer van het kantoor en met de shuttlebus van het bedrijf doet ze er soms een uur over om thuis te komen. Ik zou gaan lopen maar goed, dat is weer zo’n Nederlandse oplossing waar ze hier niks van snappen.

Wat ik wel heb gedaan naar aanleiding van de verkeerschaos is het aanpassen van de ophaaltijd van de taxi die me aanstaande zaterdag naar het vliegveld moet brengen. Met name op zaterdagmiddag schijnt de chaos extra groot te zijn omdat iedereen dan de weg op gaat, en er is me dan ook aangeraden om die taxi me minstens vier en een half uur voor vertrek op te laten pikken bij het hotel want de rit kon wel eens een uur of twee gaan duren…