De derde werkdag was de eerste van twee opeenvolgende dagen waarin we een heleboel mensen zouden gaan interviewen. Er was een lijst opgesteld met namen door onze gastvrouw Elissa, aan de hand van de wensen die we hadden ingediend. De lijst was zo0danig lang dat we de interviews over twee dagen moesten verspreiden, maar zeker deze eerste dag leverde al een schat aan informatie op voor ons onderzoek.

De interviews werden gedaan door Akansh, Rennae en mijzelf, waarbij we iedereen zoveel mogelijk lieten praten over hun rol in het geheel. Daarbij stuurden we af en toe het gesprek wel in een bepaalde richting als we het idee hadden dat de spreker afdwaalde of juist nog dichter in de richting van informatie die wij graag wilden horen. Het was vooral voor mij als leider van het onderzoekteam zaak om de gesprekken op te starten en gaande te houden, en daarbij moest ik af en toe ook het enthousiasme van Akansha een beetje afremmen als ze te veel in technisch detail dreigde te verzeilen.

 Al met al een gezellige dag, met in de avond een team etentje met alle leden van het Informatie Management team uit Perth. En verrassend voor ons hadden ze hetzelfde restaurant uitgezocht als waar Akansha en ik de eerste avond hadden willen eten maar waar het toen helemaal vol zat. Het was ontzettend gezellig, er werd regelmatig van zitplaats gewisseld zodat we wisselende gesprekken konden voeren, en met name onze gastheer Andrew (oftewel Watto, uitgeproken als Woddo) bleek iemand met heel veel humor en de gave om net zo makkelijk met ons te praten als met de Franse serveerster.

De gesprekken met de collega’s waren ook hartstikke leuk, zoals gewoonlijk vlogen de anekdotes in het rond. De leukste waren overigens van Aaron, een beer van een vent die in zijn jonge jaren bodyguard was geweest van de toentertijd behoorlijk populaire popster Nick Cave. Het enige waar zowel Akansha en ik na een paar dagen in Perth nog steeds niet aan gewend bleken waren de enorme porties. Ikzelf had bijvoorbeeld een Italiaans kipgerecht met kaas en een krokant korstje, en daarvan kreeg ik met moeite de helft op. Akansha en ik waren dan ook blij met de wandeling van een klein half uur terug naar het hotel want nu konden we het overvloedige maal er een beetje aflopen.

We zaten allebei trouwens een beetje in de lappenmand vandaag. Akansha had gisteren een slechte dag gehad want ze was snipverkouden en ze voelde zich slecht, maar vanmorgen was ze al flink opgeknapt. In de loop van vandaag merkte ik dat ik het nu ook te pakken had en hoewel het lang niet zo erg was als bij Akansha had ik toch blijkbaar ook een fikse verkoudheid opgelopen. Gelukkig heb ik deze keer een flesje neusspray in mijn medicijnbuidel zitten, en dat zal ongetwijfeld vannacht en mogelijk ook de komende dagen goed van pas komen…