Onze voorlaatste werkdag was bijna identiek aan de vorige, vrijwel helemaal gevuld met interviews. Het zorgt er wel voor dat de dag ook nu weer zo omgevlogen was. 

Wel was er halverwege de dag een zeer plezierig bericht voor mij. Ik had een paar weken geleden al een mailtje ontvangen van luchtvaartmaatschappij Emirates dat er een flink aantal van mijn gespaarde mijlen zouden gaan vervallen als ik ze niet gebruikte. Ik wist zo gauw niet wat ik ermee moest doen en daarom had ik aangegeven dat ik van die punten graag een upgrade wilde hebben op de vluchten van Perth naar Dubai en van Dubai naar Amsterdam. Dubai naar Amsterdam ging niet want de First Class zat al vol, maar op de vlucht van Perth naar Dubai zit ik First Class!

Akansha en ik gingen vanavond weer op zoek naar een restaurant en deze keer gingen we in tegengestelde richting als de vorige drie dagen, naar de wijk Northbridge. Daar zouden volgens onze collega’s heel veel restaurants zitten en ik stelde Chinees voor want ik had bij een tussen-de-middag wandeling die kant op twee restaurants gezien. Ik had ook online even wat reviews opgezocht en daarom liepen we de eerste voorbij op zoek naar de tweede in St. James Street.

Niet alleen bleek dit restaurant op dat moment gesloten, St. James Street had ook een rijke selectie aan winkels die me even deden denken dat ik in een bepaalde buurt in Amsterdam rondliep. Dat had ik eigenlijk niet verwacht want het hotel Northbridge van de Hilton keten wat ons in eerste instantie was aanbevolen was ook gevestigd in die straat. Hoe dan ook, we wandelden een rondje, terug naar Roe Street waar het andere Chinese restaurant was. En wat denk je, ook dicht!

We wilden eigenlijk alweer terugwandelen toen we vlak ernaast nog een Chinees restaurant zagen met de klinkende naam “Little China Girl”. Het was druk binnen (voor mij altijd een goed teken voor wat de kwaliteit van het eten betreft) maar gelukkig was er nog een tafeltje vrij. Akansha ging voor noedels, ikzelf koos voor gebakken rijst (oke, nasi…), en ook hier waren de porties zo groot dat we er niks meer bij hebben besteld. De bediening was aan de sacherijnige kant maar het eten maakte dat ruimschoots goed. Bijzonderheidje was dat dit voor Akansha de eerste keer van haar leven was dat ze met stokjes had, en ik moest dus even een foto maken die ze naar haar ouders stuurde.

Niet te geloven, maar morgen zit onze werkweek er alweer op. Maar we krijgen waarschijnlijk wel een passend afscheid want aan het eind van de middag hebben onze Australische collega’s “uitzwaaien van onze gasten” op het programma gezet…