De maand juli gaat waarschijnlijk de boeken in als een van de natste zomermaanden ooit, en dat natte was vandaag op de laatste dag ook het geval. Vanmorgen kletterde in ieder geval de regen weer tegen de ramen van mijn werkkamer.
Het heeft de afgelopen dagen heel veel geregend en hoewel het bij ons in de buurt nog wel meevalt zijn er elders in het land weer de nodige overstromingen geweest. En het is niet alleen in Nederland, ook in andere landen is er heel veel wateroverlast, zelfs in Zuid-Europa waar het nu snikheet is maar waar hevige onweersbuien voor enorme overlast zorgen. Er is zelfs een deel van Italië vorige week getroffen door enorme hagelstenen, waarbij heel veel auto’s van toeristen ernstig werden beschadigd, sommige zelfs zo erg dat ze niet meer konden rijden.
Dat viel hier aan de kust dan nog wel mee, wel is er behalve veel regen ook veel wind en die zorgt ervoor dat het zelfs als de zon schijnt en de temperatuur rond de twintig graden is niet erg aangenaam is om buiten te zitten. We hebben dan ook dit jaar veel te weinig gebruik kunnen maken van het terras aan het kanaal, en dat had dus niet eens zo zeer met de regenbuien te maken maar met de wind.
Had ik al gezegd dat ik een pokkenhekel heb aan wind?
Riet en ik hadden besloten om dat vanavond maar eens te gaan doen en de afgelopen paar dagen hadden we wat opties bekeken. Het pas geopende restaurant van neef Niels lag voor de hand, maar er waren ook een paar andere vertrouwde opties zoals restaurant De Neefjes in Katwijk. Uiteindelijk besloten we, mede vanwege mijn voorkeur voor pasta, naar het Italiaanse restaurant Gion Borno aan de Vliet hier in Rijnsburg te gaan.
Vanmorgen vroeg heeft Riet Martin, Sandra, Gijsje en Maas naar Schiphol gebracht vanwaar ze naar Portugal zullen vliegen voor een vakantie van twee weken. Ze hebben in de buurt van Porto een huisje met een zwembad gehuurd wat van een collega van Martin is.
Ik had voor mijn verjaardag een heel bijzonder cadeau gehad van onze kinderen, we zouden met z’n drieën (Robin, Martin en ik) naar een openlucht concert gaan van Floor Jansen. De locatie waar dit zou plaatsvinden was het mooie Caprera Openluchttheater in Bloemendaal en het zou vandaag plaatsvinden. Om deze reden ben ik ook een dag eerder dan de rest van het gezelschap teruggevlogen vanuit Calgary omdat ik dit voor geen goud wilde missen.
Dat bleek allemaal mee te vallen, ik was redelijk vlot binnen en wachtte het vertrek van vlucht KL678 af in de business lounge.
Aangekomen bij de plek zag ik op mijn telefoon dat de GPS ondanks dat ik data roaming uit had staan gewoon werkt. Dat wist ik eerlijk gezegd niet maar het kwam wel goed van pas want nu kon ik zien dat de cache verstopt was in een boom langs het pad en niet op de plek waar de bank stond. Na enig zoeken vond ik de minuscule tag aan een tak van de boom, een klein zwart cylindertje met daarin een heel klein strookje papier voor de namen wat al helemaal vol was geschreven. Na de cache terug te hebben geplaatst deed ik nog een laatste poging om de derde cache te vinden, maar zonder resultaat; ik denk dat die toch echt weg is.
Wel zag ik bij het zoeken opeens twee slangen opduiken naast het voetpad. Ik stuurde snel een foto naar Stijn, want ik had nog gevraagd of er hier slangen voorkwamen en het antwoord was “Nee”. Oh? En deze dan?
Vlak daarna bereikten we de Highwood Pass, de hoogst gelegen passage in die regio, gelegen op meer dan tweeëntwintig meter hoogte. Daarna daalden we langzaam weer af naar de heuvels en gingen we terug richting Calgary.
Onderweg kwamen we door het plaatsje Diamond View en daar stopten we, in eerste instantie om even een kijkje te nemen bij Cool Hand Luc’s, een winkel die veel weg had van een kringloopwinkel maar dan met de meest onmogelijke rommel, van Superman-pakken tot ouwe bordspellen en DVD’s.
Onderweg begon de lucht begon voor ons uit boven Calgary heel erg donker te kleuren, we stelden ons besluit over het eten dus even uit en bij Stijn en Marianne thuis af te wachten wat het weer zou doen. Bovendien wilde Marianne haar planten in de tuin in veiligheid brengen voor het geval de verwachte onweersbui gepaard zou gaan met hagel. Het begon inderdaad te regenen, maar na een uurtje of twee klaarde het toch weer op. Ik stelde voor om weer naar “1600” te gaan om wat te eten, alleen zouden we wel binnen gaan zitten en mocht Mocha tot haar verdriet dus niet mee.
Verder ging het naar eerst een klein shopping centre wat een beetje een Aziatische sfeer had (heel veel kleine winkeltjes met hoofdzakelijk Indiase en andere Aziatische spullen), en daarna naar het daarnaast gelegen, veel grotere Outlet Centre. Daar hebben we ons kostelijk vermaakt en een prima ijsje gegeten.
