Toen onze jongens nog klein waren was hun favoriete speelgoed Duplo en in een paar jaar legden ze een flinke verzameling aan. Na een paar jaar schakelden ze over op Lego en de Duplo verdaagde in de kast in een grote plastic doos.

Op een gegeven moment dacht Riet eraan om het maar te verkopen, maar daar zag ze uiteindelijk toch maar vanaf. De hele voorraad Duplo had honderden guldens gekost maar de gemiddelde vraagprijs die werd geboden was iets van vijfentwintig gulden (omgerekend naar huidige maatstaven iets van twintig euro), en zoals Riet het uitdrukte “ik gooi het nog liever in het kanaal dan het voor zo weinig te verkopen”…

We besloten om het aan schoonzus Ans te geven die inmiddels drie dochters had die er ook met veel plezier mee hebben gespeeld. Van Ans ging de Duplo later naar haar vriendin Janneke, en daarna zijn we het uiteindelijk uit het oog verloren. Totdat we een week of wat opeens hoorden dat de Duplo uiteindelijk bij nicht Maaike was beland en die wilde er nu ook vanaf omdat haar kinderen er inmiddels te groot voor zijn. Schoonzus Ans hoorde ervan en dacht meteen aan Riet.

Wij hebben tenslotte nu twee kleinkinderen in de leeftijd dat ze Duplo heel erg leuk vinden en we wilden dus graag de Duplo terug. En zo kwam een paar dagen geleden onze plastic doos met Duplo na meer dan dertig jaar weer bij ons terug, en we hopen uiteraard dat onze kleinkinderen er heel veel plezier mee gaan hebben. Over duurzaam speelgoed gesproken!