We zitten halverwege de zomer en de langste dag is al weer dik een maand geleden, en dat is duidelijk al te merken. Het wordt ’s morgens later licht en als het zoals vandaag regenachtig is met een compleet bewolkte lucht dan is het tegen de tijd dat ik opsta al weer zo donker dat ik licht aan moet doen.

Voor mij is dat altijd de vervelendste tijd van het jaar, want ik vind het heerlijk om op te staan met daglicht, en liefst ook nog een zonnetje. Dat behoort tot de fijnste herinneringen die ik heb aan Kuala Lumpur en Manila want daar kwam de zon het hele jaar rond zes uur ’s morgens op. En aangezien het zelden al regende in de ochtend was ik vrijwel altijd al meteen in een goed humeur, en ik moet toegeven dat dat in Nederland heel anders is.

Ik kan er niks aan doen, ik vind de donkere ochtenden deprimerend, veel meer dan het vroege donker in de avonden. Het duurt gelukkig nog een paar weken voordat het echt nog donker is in de ochtend als ik opsta maar ik kijk daar dus absoluut niet naar uit…