De op één na laatste dag van de cursus, en deze dag verliep goed maar niet zo soepel als de vorige dagen. Dat had enerzijds te maken met het feit dat de laatste sessie splinternieuw was, die hadden zowel Uju als ikzelf nog niet eerder gedaan, anderzijds omdat ik een kleine onenigheid had met mijn mede-facilitator Uju. Zij had namelijk zonder dat we dat hadden besproken een nieuwe set examenvragen gemaakt. En dat terwijl we altijd een vaste set gebruiken, dus ik was niet bepaald aangenaam verrast toen ze het aan het eind van de middag liet zien. We hebben nu een compromis, maar blij ben ik nog steeds niet, maar we merken het morgen wel.
Wat ook vervelend was was het gedrag van onze deelnemers, en dan met name de groep Omani’s. Op de eerste dag hadden we al duidelijk gemaakt dat het gebruik van laptops en telefoons tijdens de training niet was toegestaan. Het belangrijkste argument daarvoor is dat mensen anders de hele dag hun email zitten te checken en er door afgeleid worden. Dat ging op de eerste dagen goed maar we zagen gisteren al dat het stiekem onder de tafel gebruiken van telefoons begon toe te nemen.
Behalve het feit dat het bijzonder irritant is als mensen duidelijk hun aandacht ergens anders bij hebben stonden er nu ook voortdurend mensen op om een telefoongesprek te gaan voeren buiten het cursuslokaal. En tot overmaat van ramp werd het voeren van discussies, iets wat we normaal gesproken aanmoedigen, steeds onoverzichtelijker omdat er meerdere gesprekken tegelijkertijd aan tafel werden gevoerd. Ondanks dat de sfeer op zich goed bleef zorgde dit alles voor toenemende irritatie bij Uju en mijzelf. De Engelsen hebben er een mooie uitdrukking voor, “it was like hurding cats” (het was als het hoeden van een kudde katten)…
Gelukkig zat vandaag het theorie-gedeelte er op, morgen doen we een samenvatting, we hebben nog een gastspreker en dan is er het examen. Benieuwd wat ze daar van gaan bakken…
Het was op Schiphol weer een flinke puinhoop bij de bagage-check, waar ik dankzij mijn Business Class ticket gelukkig weinig last van had, op de Surinaamse moeder met drie kinderen na die direct voor me in de rij stond. Die had behalve een volgepakte buggy nog een heleboel andere spullen (voornamelijk speelgoed) bij zich dat ze bakken bleef vullen…
En gistermorgen arriveerde dus mijn nieuwe Mac Mini, die inmiddels is geïnstalleerd. Zoals gewoonlijk was het overzetten van alle gegevens van mijn ouwe Macbook Pro met de belachelijk eenvoudige software van Apple weer een makkie, en dankzij een kabeltje van Robin wat ik nog had liggen kon ik de Mac Mini simpel koppelen aan mijn ouwe Apple beeldscherm. Dat vervangen staat ook nog op mijn lijstje maar voorlopig kan ik vooruit met de huidige opstelling.
Deze dag zal altijd een bijzondere dag blijven want dit is de dag waarop mijn vader jarig was. Hij is er inmiddels al veertien jaar niet meer maar toch blijft deze dag in mijn agenda staan. En er zijn na al die jaren nog steeds dingen die ik mis.
De afgelopen weken heb ik wat gesleuteld aan de gegenereerde lay-out, met name om het totaal aantal pagina’s wat naar beneden te krijgen en zo de kosten wat te drukken (want goedkoop is het niet). Een paar dagen geleden heb ik de bestelling geplaats en vandaag werd het boek bezorgd. En ik moet zeggen, het ziet er prima uit, net iets meer dan driehonderd pagina’s met herinneringen aan een geweldig mooie vakantie.
Na een afwezigheid van bijna twee maanden had ik wel verwacht dat er het nodige op me zou staan te wachten qua werk, ondanks dat een collega mijn werk grotendeels had overgenomen. En dat bleek al meteen bij het openen van mijn mailbox want er stonden niet minder dan 668 mailtjes op me te wachten! Nou viel dat aantal me zelfs nog mee want ik had er iets van duizend verwacht…
Ook vandaag was een rustige dag, met name omdat we de meeste familie gisteravond al hadden gezien en we dus alleen nog maar even naar Katwijk hoefden voor de Nieuwjaarswensen bij mijn moeder. Martin en Sandra kwamen vanmiddag langs met de kleinkinderen en verder hebben we er ons gemak van genomen.