Aan het begin van onze vakantie in Australië, op de eerste dag van de treinreis met de Indian Pacific Railway, beet ik in een zacht broodje en voelde een hard stukje in mijn mond. Ik wist meteen dat er een kies afgebroken was, en jawel hoor, waar een van mijn kronen rechts bovenaan had gezeten voelde ik een gapend gat. Gelukkig had ik de kroon zelf nog en die bleek makkelijk terug te plaatsen, zij het natuurlijk dat hij wel los zat en af en toe loskwam. Toch heb ik het de hele vakantie op die manier kunnen uithouden.

Terug in Nederland moest er natuurlijk wel wat aan gedaan worden en daarom belde ik gistermorgen naar de tandarts voor een afspraak. Omdat dit toch wel als een noodgevalletje werd beschouwd kon ik gistermiddag al meteen terecht. En het nieuws was slecht, ondanks dat de basis van de kroon was blijven zitten was reparatie niet mogelijk en moest wat er nog over was van de kroon en de kies eruit. Er moest behoorlijk gesjord worden door de tandarts voordat de restanten van kroon en kies eruit waren en omdat er verder op dat moment niks gedaan kon worden vertrok ik met een gaasje op de wond en een nieuwe afspraak voor eind deze maand.

Van bloedingen heb ik gelukkig weinig last gehad waardoor ik het tweede gaasje wat ik had meegekregen niet heb hoeven gebruiken. Meer last had ik van de pijn, want door het gesjor om de kies eruit te krijgen voelde mijn kaak aan alsof ik een flinke klap op mijn muil had gehad. Toen de verdoving was uitgewerkt ging ik daarom al vrij snel aan de Paracetamol, en daarmee ben ik vandaag vrijwel de hele dag doorgegaan.

En ik kan alvast gaan nadenken over wat er nu met dat gat moet gebeuren, een brug of een implantaat. Of helemaal niets, dat schijnt ook nog een optie te zijn…