Tijdens de vakantie in Australië was er een kroon afgebroken aan de rechterbovenkant van mijn gebit en de tandarts kon niks meer met het restant wat in mijn kaak was blijven zitten. Begin januari is dat restant getrokken en in februari had ik weer een afspraak om te kijken wat voor verdere actie nodig was. Er werden foto’s gemaakt om een plannetje te maken. Er was uiteraard de optie om het maar zo te laten en de open plek te laten zitten, maar dat bleek geen optie want uit de foto’s bleek dat er meer aan de hand was.
De achterste kiezen bleken ontstoken wortels te hebben en om dat te behandelen zijn er twee wortelkanaal Dat viel enigszins tegen dus de tandarts maakte een nieuwe afspraak en die was vandaag. Het zou alles bij elkaar wel een kleine anderhalve uur gaan duren dus ik had geen erg prettig vooruitzicht. Gelukkig vielen de twee wortelkanaalbehandelingen op zich mee vanwege de verdoving, maar er was aan het eind toch weer een tegenvaller.
De tandarts had de behandeling van de voorste kies zonder problemen kunnen doen maar die van de tweede kies leverde problemen op want hij kon niet goed in een van de wortelkanalen komen en er bleef maar één optie open en dat was trekken. En omdat achter die laatste kies nog een verdwaalde verstandskies stond leek het de tandarts beter om allebei die achterste kiezen maar te trekken. Dat hield dan wel in dat er een brug nodig zou zijn over de twee overgebleven kiezen want anders stonden die te ver uit elkaar en dat zou problemen kunnen gaan opleveren.
Ik heb nog gevraagd naar een implantaat maar dat was vanwege te weinig bot in de kaak geen optie. Het zou wel kunnen maar dan zou er eerst betonbouw nodig zijn en dat wordt een langdurig klusje. Een brug dus, maar eerst volgende week een afspraak om die twee kiezen te laten trekken.
Hoewel het weer nog steeds niet is om over naar huis te schrijven zorgen de grote hoeveelheden regen wel voor een enorme groei-explosie van alles in onze tuin. Riet heeft inmiddels de grasmat al bewerkt met de nieuwe verticuteermachine en alles opnieuw ingezaaid en bemest, en de resultaten van dat werk beginnen al duidelijk zichtbaar te worden.
Hij heeft nu een boekje waarin een twee pagina’s grote plaat staat met een heleboel karakters uit de serie, en dat boekje haalt hij tegenwoordig iedere donderdag dat hij bij ons is bij zich.
Gisteravond ben ik met Robin en Martin weer eens naar de bioscoop geweest en deze keer op verzoek van Martin naar de vrij nieuwe Pathé bioscoop in Ypenburg. We wilden hier eens kijken om te zien of dit een beetje een goed alternatief was voor de bioscopen in het centrum van Den Haag omdat de parkeertarieven daar zo langzamerhand zo exorbitant hoog beginnen te worden dat het niet leuk meer is.
Ik voel me zeer gevleid dus ik had vandaag een gesprek met hem, op het kantoor in Den Haag, om eens over die mogelijkheden te praten. in het kort komt het erop neer dat Anders betrokken is bij een kleine organisatie die zich bezig houdt met het definiëren van standaards voor Engineering informatie, mijn vakgebied dus, en hij bood me twee opties aan om project manager te worden van twee lopende projecten.
Het was vandaag toch wel een gedenkwaardige dag want het was mijn laatste thuiswerkdag. Mijn werkende leven zit er nu bijna op want hoewel ik per 1 april officieel met pensioen ga werk ik al vanaf 1 maart, overmorgen dus, al niet meer omdat ik nog ruim vier weken aan vakantiedagen moet opmaken. Omdat morgen mijn laatste officieuze werkdag is ga ik nog even naar kantoor om daar afscheid te nemen van een paar collega’s, waaronder mijn maat Hennie, en om mijn spullen in te leveren.
Het probleem lijkt de sluitpin te zijn want als je de deur in het slot draait dan sluit hij wel goed en voelt ook solide aan. Er is aan de sluitpin echter niks bijzonders te zien, hij beweegt zoals het hoort en valt ook soepel in de daarvoor bedoelde uitsparing. Vanmorgen heb ik dus het gedeelte in de deurpost maar eens open geschroefd om te kijken of daar het probleem zit.
Nieuwe pasfoto’s waren wel nodig want hoewel ik er nog best genoeg op lijk dateerde de laatste alweer van een paar jaar geleden. Met de nieuwe pasfoto’s en mijn ouwe paspoort ging ik naar het gemeentehuis waar ik geholpen werd door een heel aardige jongedame die verbaasd mijn ouwe paspoort doorbladerde. Vanwege de enorme hoeveelheid stempels en visa vroeg ze naar mijn vele reizen en wat mijn favoriete bestemming was geweest. Het antwoord moest ik schuldig blijven, ik antwoordde naar waarheid dat ik nog nergens was geweest waar ik het niet naar mijn zin had gehad.
Het was op Schiphol weer een flinke puinhoop bij de bagage-check, waar ik dankzij mijn Business Class ticket gelukkig weinig last van had, op de Surinaamse moeder met drie kinderen na die direct voor me in de rij stond. Die had behalve een volgepakte buggy nog een heleboel andere spullen (voornamelijk speelgoed) bij zich dat ze bakken bleef vullen…
En gistermorgen arriveerde dus mijn nieuwe Mac Mini, die inmiddels is geïnstalleerd. Zoals gewoonlijk was het overzetten van alle gegevens van mijn ouwe Macbook Pro met de belachelijk eenvoudige software van Apple weer een makkie, en dankzij een kabeltje van Robin wat ik nog had liggen kon ik de Mac Mini simpel koppelen aan mijn ouwe Apple beeldscherm. Dat vervangen staat ook nog op mijn lijstje maar voorlopig kan ik vooruit met de huidige opstelling.
Deze dag zal altijd een bijzondere dag blijven want dit is de dag waarop mijn vader jarig was. Hij is er inmiddels al veertien jaar niet meer maar toch blijft deze dag in mijn agenda staan. En er zijn na al die jaren nog steeds dingen die ik mis.
De afgelopen weken heb ik wat gesleuteld aan de gegenereerde lay-out, met name om het totaal aantal pagina’s wat naar beneden te krijgen en zo de kosten wat te drukken (want goedkoop is het niet). Een paar dagen geleden heb ik de bestelling geplaats en vandaag werd het boek bezorgd. En ik moet zeggen, het ziet er prima uit, net iets meer dan driehonderd pagina’s met herinneringen aan een geweldig mooie vakantie.
Na een afwezigheid van bijna twee maanden had ik wel verwacht dat er het nodige op me zou staan te wachten qua werk, ondanks dat een collega mijn werk grotendeels had overgenomen. En dat bleek al meteen bij het openen van mijn mailbox want er stonden niet minder dan 668 mailtjes op me te wachten! Nou viel dat aantal me zelfs nog mee want ik had er iets van duizend verwacht…
Ook vandaag was een rustige dag, met name omdat we de meeste familie gisteravond al hadden gezien en we dus alleen nog maar even naar Katwijk hoefden voor de Nieuwjaarswensen bij mijn moeder. Martin en Sandra kwamen vanmiddag langs met de kleinkinderen en verder hebben we er ons gemak van genomen.
Toen we in Rijnsburg waren bij onze vrienden Pat en Howard hadden we het over de viering van Oud en Nieuw en de verschillen daarin tussen onze beide landen.