Na de eerste kennismaking met het principe van Hello Fresh kunnen we niet anders constateren dan dat het prima is bevallen en dat we daarom nog steeds frequent van deze service gebruik maken. Het is niet alleen het gemak van  het kant en klaar thuisbezorgd krijgen van alle ingrediënten maar met name de variatie van de recepten en toch ook wel de kwaliteit.

Het gebeurt zelden dat een gerecht niet bevalt, al is het ene natuurlijk lekkerder dan het andere. We proberen daarbij ook zoveel mogelijk gezondere gerechten uit te zoeken en af en toe lukt dat ook wel. Het enige nadeel is dat de porties per persoon iedere keer nogal ruim uitvallen en dat betekent vaak dat ik meer eet dan ik van plan was. Ik weet het, niet goed natuurlijk, maar ja…

De pret zit hem behalve in het lekkere eten ook in het proberen van nieuwe dingen. Zo hadden we vandaag een recept voor een gehaktbrood, of zoals het in de Amerikaanse films en series altijd wordt genoemd, een “meatloaf”. Dit gerecht is door die Amerikaanse invloeden op de televisie tamelijk bekend, maar gek genoeg hadden we het geen van beiden ooit gegeten.

Het resultaat was bijzonder smakelijk en zeker voor herhaling vatbaar. Alleen leverde de bijgaande foto van onze zoon Robin het commentaar op dat het er eigenlijk uitzag als een grote slavink. Oordeel zelf…

Het weer knapt zowaar een beetje op in die zin dat het niet meer de hele dag regent. Er zijn nu meer en langere droge periodes, al blijft het nog steeds wel zwaar bewolkt waardoor het er ook midden op de dag somber uitziet. Er is op het kanaal achter ons huis dan ook geen parade van plezierbootjes zoals op mooie zonnige dagen. in de afgelopen dagen met erg slecht weer was er maar sporadisch een bootje te zien en het enige regelmatige verkeer op het water was de zandboot die onverschillig de omstandigheden drie keer per dag heen weer vaart.

Vandaag zag ik een niet erg gebruikelijk tafereel, een paar roeiboten van een roeivereniging hier in de buurt:

Sinds deze week staat er een groot bord aan de overkant van het kanaal waarop te zien is hoe het appartementencomplex eruit gaat zien wat daar zal verrijzen als onderdeel van het plan De Horn. Het ziet er naar uit dat het een behoorlijk groot gebouw gaat worden wat zal gaan bestaan uit koopappartementen maar ook appartementen die als bestemming sociale huurwoningen zullen krijgen.

Zoals het er nu uitziet gaat het gebouw een veel groter stuk grond gaan beslaan dan we oorspronkelijk dachten aan de hand van de afgraving zoals die op de foto is te zien rechts van het bord. De laatste overzichtsfoto’s die zijn gepubliceerd laten zien dat het gebouw waarschijnlijk net niet tot tegenover ons huis zal komen te staan maar het zal wel een heel groot deel van de tegenoverliggende oever gaan beslaan. Voor wat het uitzicht betreft gaan we er dus niet echt op vooruit.

Het wordt ook hoogbouw van vier verdiepingen hoog en daar is een aanzienlijk deel van de bewoners aan onze kant van het kanaal dan ook niet blij mee, met name natuurlijk de buren die het gebouw wel recht tegenover zich krijgen. Er is zelfs een hele tijd geleden al een petitie gestart om het plan zodanig gewijzigd te krijgen dat er geen hoogbouw in De Horn zou komen maar die petitie heeft dus geen enkel effect gehad.

Wij hebben die petitie overigens niet ondertekend want zoals Riet terecht opmerkt, er is een enorm tekort aan woningen en mensen moeten toch ergens wonen. Bovendien, uitzicht is niet iets wat je bij je huis koopt en bovendien waren de plannen al grotendeels bekend toen wij ons huis kochten…

Toen we zo’n drie jaar geleden naar ons huidige huis aan de Bankijkerweg verhuisden namen we al snel de beslissing om een robot-stofzuiger aan te schaffen voor met name de parketvloeren op de eerste en tweede verdieping. Riet was al snel enthousiast toen de aangeschafte stofzuiger zonder verder toezicht prima zijn werk bleek te doen.

Er kwam een kink in de kabel toen een van de voor ons belangrijkste functies van stofzuiger toch niet goed bleek te werken. Omdat er nu eenmaal trappen lopen naar de eerste en tweede verdieping was een verkoopargument van het door ons aangeschafte model dat het in staat moest zijn om trappen te “herkennen” en bij de randen dus om te keren. Dat leek in eerste instantie goed te gaan totdat na een aantal weken de stofzuiger een paar keer van de trap van de eerste verdieping af flikkerde en daarbij zichzelf en de pas behangen muur beschadigde.

Na de zoveelste val van de trap bleek het apparaat geheel overleden en moesten we noodgedwongen over tot de aanschaf van een nieuwe, maar wel van een ander merk want ons vertrouwen in de toch vrij dure Neato was tot nul gereduceerd.

De nieuwe werd een Philips met een los detectie systeem wat na plaatsing bij de trap ervoor moest zorgen dat de stofzuiger niet naar beneden zou kukelen. Het leek te werken maar helaas, ook deze stofzuiger flikkerde regelmatig de trap af, zij het minder frequent. Het lijkt er dus op dat de fabrikanten dus flink de hand lichten met de beloofde functies en massaal hun klanten belazeren (sorry, ik heb er geen ander woord voor).

Omdat de Philips het ook na verscheidene valpartijen nog steeds doet hebben we deze nog steeds in gebruik, zij het dat er een klein ongemak opgelost moest worden. Door de laatste valpartij sluit het deksel van het compartiment voor de vuilcontainer niet goed meer en dan doet het apparaat het niet. Riet heeft daar gelukkig een hele praktische oplossing voor gevonden, zoals op de foto is te zien…

Na weken, zeg maar maanden, van weinig contact vond Riet het mede door de versoepelingen van de maatregelen tegen de verspreiding van het Corona-virus hoog nodig om weer eens met de familie bij elkaar te gaan zitten. En wat was er nou een mooiere gelegenheid dan een barbecue bij ons op Tweede Pinksterdag.

Voorwaarde was uiteraard wel dat het weer mee zou zitten en dat deed het. Daardoor konden we onze tuin zelfs redelijk Corona-proof maken want we konden alle aanwezigen verspreiden over de drie terrassen en zo toch redelijk afstand van elkaar houden. 

Het weer zat mee, Björn ontfermde zich tot mijn opluchting over de barbecue en voor Robin’s vriendin Astrid was het een mooie gelegenheid om in een keer vrijwel de hele Nieuwkoopse kant van de familie te leren kennen.

Vrijwel iedereen bleef de hele middag, vrijwel al het vlees ging op, de taarten van Astrid gingen erin als koek, kortom het was een hele geslaagde middag.

Ook de twee kleintjes, Gijsje en Zoë, en Max, de hond van Ans, hadden het uitstekend naar hun zin. Voor de meisjes hadden we een tent opgezet op het gras en Max bleef onvermoeibaar de hele middag achter een tennisbal aanrennen als die door wie dan ook werd weggegooid…

We hebben in onze tuin drie terrassen, een voor het huis, een tweede voor de schuur en nog een derde bij het hek langs het fietspad aan het kanaal. Op dat laatste terras hadden we tijdelijk een bank neergezet die niet zo lekker zat omdat het eigenlijk helemaal geen bank is maar een bed. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat dit bed op de tweede verdieping van ons huis zou komen te staan als logeerbed maar omdat het een gelijmde constructie was en dus niet uit elkaar gehaald kon worden kon het de trap niet op.

Zo kreeg het bed een functie als bank in de tuin en het moet gezegd, we hebben er de afgelopen twee zomers veel plezier van gehad. Toch wilden we wat anders en liefst iets wat wat comfortabeler zat want het bed was uiteraard te breed op lekker op te zitten. We dachten daarbij aan een hoekbank van steigerhout of zoiets en we waren al een tijdje bezig om op het internet rond te kijken voor zoiets.

Riet vond afgelopen maandag dat er maar eens spijkers met koppen geslagen moesten worden en stelde voor om de volgende dag een enorm centrum voor tuinmeubelen in Amersfoort te gaan bezoeken. De rit naar Kees Smit Tuinmeubelen was de moeite waard want het was echt enorm groot. Helemaal onderin het gebouw een eigen parkeergarage en daarboven drie uitgestrekte verdiepingen met tuinmeubelen.

Er stond zoveel moois dat we al vrijwel meteen van plan veranderden: geen steigerhouten hoekbank voor het terras bij het kanaal maar een mooi tuinstel voor het terras bij het huis. Het tuinstel wat daar stond (wat we hadden gekocht op de Filipijnen) kon dan mooi verhuizen naar het terras langs het kanaal. Toen die beslissing eenmaal was genomen veranderden we nog een paar keer van tuinstel want we zagen er eigenlijk veel te veel die we mooi vonden.

Het werd tenslotte toch een houten tuinstel met bijbehorende kussens, wat weliswaar in de aanbieding was maar uiteindelijk toch een stuk duurder uitviel dan wat ik in mijn hoofd had. Nou ja, mooi was het wel en het gaat als het goed is jaren mee. En nog mooier, het kon al binnen drie werkdagen bezorgd worden, en dat was vandaag:

De tuinman is een week of wat geleden al bezig geweest om onze tijd op te knappen voor de zomer, maar dat was nog niet helemaal klaar. Er bleek nogal wat plantenspul dood te zijn of aan vervanging toe, en er moest nog steeds een rek geplaatst worden om onze vier platanen naar elkaar toe te laten groeien zodat er in de toekomst een schaduwrijk plekje ontstaat op het achterste terras. Met name dat laatste klusje kon pas gedaan worden als de platanen weer waren uitgegroeid en de takken weer soepel waren geworden.

Deze week werd al dit werk aangepakt, waarbij het voor ons toch wel een verrassing was dat het rek voor de platanen er anders uit kwam te zien dan we hadden verwacht. Wat we verwachtten was namelijk een simpel rek wat de vier boomtoppen met elkaar verbond waarover de takken zouden worden gevlochten, maar in plaats daarvan werd er een stalen rek om de bomen geplaatst met draden waarlangs de takken werden gevlochten.

Het ziet er nu dus wat massaler uit dan we hadden verwacht maar het effect is dat het nu een soort van pergola gaat worden. En dat vinden we wel weer erg leuk, want Riet heeft al besloten dat dit uitermate geschikt is voor extra tuinverlichting en er kunnen klimplanten geplaatst worden tegen de vier poten. En hoewel het nog wel een tijdje zal gaan duren voordat het “dak” van de pergola helemaal is dichtgegroeid ziet het er nu al een stuk leuker uit en zal het uiteindelijk volgens ons erg mooi gaan worden.

Aan de overkant van het kanaal vordert de nieuwbouw van project “De Horn” gestaag en we kunnen inmiddels al een aardig idee krijgen van hoe het er uit gaat zien. Ons uitzicht wordt er niet door beinvloed omdat de huizen meer rechts liggen van het gebied aan de overkant waar wij op kijken, en bovendien moet het park wat komt te liggen tussen de huizen en het kanaal nog worden aangelegd.

Op dit moment is het nog duidelijk een bouwplaats met hoge kranen, vrachtwagens en bestelwagens, maar het moet gezegd dat we er behalve wanneer we op onze bovenverdiepingen uit het raam kijken helemaal niets van merken.

Wat we wel zien is dat er werkzaamheden zijn gestart langs het kanaalpad aan de overkant die niets met het in aanbouw zijnde project te maken lijken te hebben. Er worden geulen gegraven en er gaan kabels in de grond, zou dat dan toch een voorbode zijn dat er direct aan de overkant bij ons ook in de toekomst het een en ander staat te gebeuren?

Er is op dit moment nog niets over zulke plannen bekend, maar we wachten het af…

Een tijdje geleden zijn de bouwactiviteiten begonnen voor de nieuwe wijk “De Horn”, bij ons aan de overkant van het Oegstgeester Kanaal. Het is de bedoeling dat er daar huizen worden gaan gebouwd en een park.

De nieuwe wijk ligt niet recht aan de overkant van ons huis maar een beetje naar links, zeg maar tussen ons en de oude rand van het dorp achter de Collegiantenstraat. We kijken er dus vanuit onze huiskamer niet tegenaan, bij ons aan de overkant is nog steeds een groot grasveld wat te boek staat als honden-uitren gebied. Voorlopig blijven wij dus verzekerd van ons weidse uitzicht al is de vraag natuurlijk hoe lang het nog gaat duren voordat ook dat stuk grond bebouwd gaat worden.

Op de impressie hierboven van hoe De Horn eruit moet gaan zien zie je in het rode cirkeltje links ons huis, dus je kunt mooi zien hoe de nieuwe wijk ligt ten opzichte van waar wij wonen. De foto hieronder is gemaakt vanuit mijn kamer en je ziet dat de bouw al aardig begint op te schieten. Voor de huizen in aanbouw zie je een stuk met opgehoogde grond, dat is waar het park komt. Het kan dus best zijn dat we de huizen niet eens kunnen zien staan als er inderdaad een park komt met bomen…

Het was vandaag Hemelvaartsdag en nog een prachtige dag ook. We hebben dan ook het grootste gedeelte van de dag genoten van het mooie weer in onze tuin.

Voor het eerst hebben we op ons achterste terras aan het fietspad langs het kanaal gezeten, en daarbij konden we niet alleen genieten van de zon maar ook van de parade van plezierboten en fietsers die de hele middag langs trokken. We hebben van twaalf uur ’s middags tot een uur of vijf op de bank gezeten en niks anders gedaan dan genieten van het uitzicht, met af en toe een bakkie koffie of een ander drankje.

Dat het deze zomer nog maar veel zulk weer mag worden!

Het hebben van een tuin is één ding, hem onderhouden is twee. Nu onze tuin klaar is met alle aanplant is het logisch dat er regelmatig onderhoud nodig is. Daarvoor hebben we al een grasmaaier aangeschaft (een elektrische deze keer en niet zoals vijfendertig jaar geleden zo’n handmaaier) en nog wat ander materiaal wat allemaal noodzakelijk is als je een mooie tuin mooi wilt houden.

Met name onkruid is een ware plaag gebleken en dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat enkele buren verderop aan de bovenwindse kant van ons blok nog helemaal niets aan hun tuin hebben gedaan en daar tiert het onkruid welig zoals dat heet. De altijd aanwezige wind zorgt er vervolgens voor dat de zaden onze kant op komen en daar kunnen schuttingen helaas weinig aan doen. 

Riet heeft het er maar druk mee want die heeft het op zich genomen om onze tuin te onderhouden. Ze maait het gras, harkt tussen de plantjes, schoffelt overal het hardnekkige onkruid weg en besproeit alles wanneer dat nodig is. En het moet gezegd, het resultaat is ernaar want alles staat erbij alsof het net is neergezet. Het wachten is op de zomer met hopelijk mooier weer, wanneer alles in bloei zal staan.

De tuin is niet compleet zonder verlichting. Niet alleen omdat het functioneel is (het is nogal een donker eind) maar ook omdat lichtjes in de tuin het geheel ’s avonds een fraaier aanzien geven.

We hebben er nogal wat over heen en weer gesteggeld hoe we het wilden hebben. In eerste instantie had Riet van die lampen uitgezocht die eruit zien als kleine paaltjes, maar we werden door onze tuinman op ander gedachten gebracht. Omdat er langs het pad achter onze tuin al prominent een lantaarnpaal staat was het niet zozeer een kwestie van te weinig licht in de tuin, zeker niet als er aan de schuur ook een lichtpunt bevestigd zou worden wat daar voor belichting zou zorgen.

Het idee was nu om een aantal lichtpunten aan te brengen die de tuin mooi zouden doen oplichten, en dat kon worden gerealiseerd door lage lichtbronnen. Die moesten dan zodanig geplaatst worden dat ze de hogere objecten, de bomen en de rozenstruiken, zouden uitlichten wat dan voor een fraai effect zou moeten zorgen.

Deze week is de verlichting geplaatst met de optie dat we nog konden veranderen als we het niet mooi of niet afdoende zouden vinden. Ik vind het er erg mooi uitzien, maar oordeel zelf maar:

Het was eindelijk zover, het hoveniersbedrijf heeft vandaag de aanplant gedaan in onze tuin en dat betekent dat alle perken en bloembakken nu voorzien zijn van planten, struikjes en bomen.

Riet heeft haar zin gekregen, zij heeft haar magnoliastruik gekregen die op een mooi beschut plekje staat bij de schuur. Ikzelf heb ook mijn zin, we hebben ook een palmboom! Toen we met de hovenier het tuinontwerp bespraken zei ik voor de gein dat ik palmbomen wilde, waarop hij tot mijn verbazing zei dat een palmboom heel goed mogelijk was omdat er één soort is die tegen het klimaat in Nederland bestand is. En bovendien, zei hij, zou dat ook leuker zijn want een olijvenboom zoals we eerst hadden gedacht hebben alle buren ook.

Hier zijn een paar foto’s van onze tuin met de nieuwe aanplant:

Ik had de afgelopen dagen het rijk alleen thuis want Riet is met vriendinnen een paar dagen naar Rome geweest. Donderdag is het gezelschap vertrokken en vandaag kwam ze vroeg in de avond weer thuis.

Het was wat het weer betreft echt een hele fraaie dag geweest en zowat alle buren zaten dan ook al of niet met visite in de tuin. Zelf vond ik het niet erg gezellig om in mijn eentje in de tuin te gaan zitten alhoewel dat wel had gekund want gisteren heb ik met hulp van Martin, die met Sandra langskwam om even gedag te zeggen voordat ze op vakantie zouden gaan naar Nieuw-Zeeland, de tuinmeubelen op het terras neergezet.

Ik heb nog wel wat in de tuin rondgelopen maar dat was als een soort bewaker voor de katten. Die zaten alle drie op een gegeven moment zo verlangend naar buiten te kijken dat ik ze maar even in de tuin heb gelaten. Het viel vervolgens niet mee om te zorgen dat ze in de buurt bleven want na eerst het terras en de tuinmeubels te hebben verkend vonden ze het tijd om eens verder rond te gaan kijken.

Daarbij zaten ze alle drie naar de schutting te kijken, duidelijk met de bedoeling om er eens op te springen en te kijken wat er aan de andere kant te zien zou zijn. Het lukte me om dat te voorkomen want dan zou ik ze niet meer allemaal tegelijk in de gaten kunnen houden, maar vervolgens gingen ze alle drie een andere kant op. Paula bleef rond de tuinmeubels snuffelen voortdurend een scheef oog op de schutting, Abby ging achter de schuur kijken en Monster vond de schuur in aanbouw naast het huis erg interessant.

Het werd dus voor mij heen en weer rennen om ze allemaal in de gaten te kunnen houden en toen Abby en Monster aanstalten begonnen te maken om door of over de heg heen te gaan (allebei aan een andere kant natuurlijk) vond ik het welletjes en dirigeerde ik ze maar weer naar binnen. Als straks de tuin helemaal klaar is krijgen ze meer vrijheid, maar zolang moeten ze toch nog maar even geduld hebben. 

’s Middags werd de prachtige zondag compleet vergald door de voetbalresultaten, maar daar wil ik het niet over hebben.