We vertrokken vrijwel op tijd even na middernacht voor de eerste etappe van onze terugreis, de vlucht van Manila naar Dubai. Dankzij een chronisch slaapgebrek in de afgelopen twee weken gingen zowel ikzelf als Riet vrijwel meteen na het sein dat de veiligheidsriemen los mochten onder zeil en we hebben het grootste deel van de vlucht heerlijk geslapen. Zelfs ik werd wakker gemaakt voor het ontbijt anderhalf uur voor de landing dus je kunt wel nagaan.

De tussenstop in Dubai duurde iets van drie en een half uur waarvan het eerste half uur bestond uit de busrit van het vliegtuig naar de terminal want het toestel werd geparkeerd aan wat zo ongeveer het allereerste uiteinde van het vliegveld moet zijn. We brachten de resterende tijd door in de Business Lounge, helaas die van terminal B en niet de veel mooiere van terminal A, maar vooruit.

Aangekomen bij de balie bij de Gate voor het boarden liep het grondpersoneel nogal zenuwachtig heen en weer te rennen en toen wij aan de beurt waren bleek waarom, het toestel was overboekt. Voor ons had dat een zeer plezierig effect want wij kregen een upgrade van de Business Class naar de First Class en dat was dus wat je noemt een afsluiter in stijl. In eerste instantie hadden we geen twee plaatsen naast elkaar (wat wij overigens geen enkel punt hadden gevonden) maar eenmaal ingestapt bleek de passagier die naast mij zat bereid met Riet te ruilen en zo hadden we dus toch twee plaatsen naast elkaar in het midden.

Het tweede deel van de reis verliep dan ook zeer aangenaam. Riet kreeg haar champagne en kaviaar, ikzelf maakte een andere keuze uit het à la cartmenu waaruit we konden kiezen wat we wilden en zelfs wanneer we het opgediend wilden krijgen. We hebben zelfs nog wat geslapen, wat eigenlijk een beetje zonde van de First Class ervaring is maar we zullen het nodig gehad hebben.

Nog voor de landing op Schiphol zagen we via de buitencamera’s op het vliegtuig dat het bar en boos weer was en dat was toch wel een onaangename verrassing.

Aangekomen op Schiphol leek het waarachtig wel herfst, en daar kwam nog bij dat de taxi van Emirates deze keer ergens buiten stond en niet in de parkeergarage.

Dat kwam nu juist vandaag erg slecht uit omdat we vijf koffers bij ons hadden, wat veel passen en meten betekende om alles in de toch niet bepaald kinderachtige Mercedes te krijgen en dat moest dus nu tot overmaat van ramp in de zeikregen.

Thuis gekomen zagen we op de gevel van ons huis de vlag al uithangen en tot onze grote verrassing zat een groot deel van onze familie ons met bloemen en een enorme taart op ons te wachten. En dat was eigenlijk nog het mooiste van onze hele terugreis.

Dat en het weerzien met onze katten Abby en Monster natuurlijk…