De jaarlijkse Feestweek in Rijnsburg wordt traditioneel afgesloten op de zaterdag met het Rijnsburgse Bloemencorso. Eigenlijk heet het tegenwoordig anders, de nieuwe naam is Flower Parade, maar iedere rechtgeaarde Rijnsburger (en iedereen in de omstreken) heeft niets met die naam en blijft er simpelweg aan refereren als “het Corso”.
Vandaag was er door vrijwel iedereen extra naar uitgekeken want dit was de eerste keer in drie jaar dat het Corso ging uitrijden. De afgelopen twee jaar was de traditionele optocht niet doorgegaan (het eerste jaar helemaal niet en vorig jaar werd het vervangen door een indoor bezichtiging in de Bloemenveiling), maar ook het jaar daarvoor was er geen Corso geweest. Toen was het vanwege het slechte weer met harde wind afgelast, en dat was de eerste keer geweest dat dat gebeurde in het bestaan van het Corso.
Maar vandaag was er dus weer een “echt” Corso, al heb ik daar zie weinig van gezien. Ik snap dat er mensen van heinde en verre komen om het Bloemencorso in al zijn glorie te zien, maar ik ben er ongeveer mee opgegroeid en voor mij is het nieuwtje er wel af. Hoewel het in Rijnsburg vloeken in de kerk is vind ik dat het ieder jaar alleen maar meer is van hetzelfde. Maar goed, zoals gezegd, voor mensen die het nog nooit hebben gezien is het ongetwijfeld een prachtig schouwspel.
De laatste dag van de feestweek wordt ook traditioneel afgesloten met een vuurwerk. Dat wordt altijd afgeschoten vanaf de overkant van het kanaal net naast de brug aan de Noordijkerweg, en dat was ook dit jaar het geval. wel waren er extra voorzorgsmaatregelen genomen door de brandweer omdat het de afgelopen weken erg droog is geweest en er dus een reëel gevaar was voor branden. Vanaf ’s middags stond er dan ook langs het kanaal al een brandweerwagen de omgeving waar het vuurwerk zou worden afgestoken nat te maken.
Robin en Astrid kwamen over omdat je vanuit onze tuin het vuurwerk prima kan zien. Tenminste, dat dachten we, maar door de overdadige bomengroei in tuinen van buren waren we toch genoodzaakt om een stukje over het kanaalpad te lopen om een beter zicht te hebben. Naast het vuurwerk was er nog een extraatje vanavond want toen het donker was zagen we de maan opkomen in het oosten. En dan is er sprake van een “bloedmaan” vanwege de rood-oranje kleur die veroorzaakt wordt door het zonlicht wat op de maan schijnt. Goed dat we niet bijgelovig zijn want in het verleden werd er heel wat rampspoed toegeschreven aan een bloedmaan…
Maar ja, met twee kinderen op pad waarvan de jongste net een jaar is levert nogal wat logistieke uitdagingen op: luiertassen, kinderwagen en toch wel een behoorlijke afstand lopen voor Gijsje van ons huis naar het centrum van het dorp. Riet dacht daarom met de auto te gaan, maar dan is weer de vraag waar je die gaat parkeren want vrijwel het hele dorp is de hele week afgezet. De gebruikelijke parkeerplek achter het huis van Ans (pal in het centrum) was daarom ook niet bereikbaar.
Gion Borno is gevestigd in het pand wat vrijwel alle oudere Rijnsburgers nog kennen als Café Centraal, een ouderwets café met biljart en achterin een zaaltje voor verenigingen en besloten feestjes. Na de opheffing van het café heeft er altijd horeca in gezeten, en voor Gion Borno nog een ander restaurant waar we graag kwamen vanwege de fantastische keuken wat inmiddels dus is opgevolgd door het Italiaanse restaurant.
Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!
Ik heb uiteraard vanmorgen mijn baas gewaarschuwd dat ik al weer aan het werk was en die was heel verbaasd. Hij zei nog net niet dat ik er mee moest stoppen maar hij zei wel dat ik voorzichtig aan moest doen en dat mijn gezondheid voor alles ging. Ook veel collega’s reageerden met leuke berichtjes, ze wisten van mijn ziekenhuisopname omdat ik gisteren verscheidene vergaderingen had moeten afzeggen vanwege mijn verwachte ziekenhuisopname.
Donderdag, dus zoals gebruikelijk onze oppasdag. Dat betreft nu natuurlijk hoofdzakelijk Maas want Gijsje gaat naar school en Riet haalt haar pas om half drie ’s middags op. Sandra en Martin zouden pas aan het eind van de middag komen en dan zouden ze allemaal gezellig bij ons eten. En uiteraard wilde Gijsje daarna in bad, en dat was ook nodig voor Maas want die had zich vandaag behoorlijk vuil gemaakt in de serre en in de tuin.
Voor onze kat Abby was het geen beletsel om vanmorgen toch maar even de tuin in te gaan, en misschien wel omdat ze de vochtige lucht wel prettig vond. En toen ze aan het einde van de tuin onder de platanen liep gebeurde er iets wat we niet iedere dag zien: er kwam een grasparkiet de tuin ingevlogen en die ging zitten op de uitstalling van voedselkooitjes die Riet heeft geplaatst.
Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.
Toevallig hadden we vandaag ook Maas om op te passen, en die ging dus maar mee naar de katten opvang. Hij vermaakte zich in eerste instantie door onze piepende katten (die we samen in een grote katten kooi hadden gezet) antwoord te geven door terug te piepen, maar al snel viel hij achterin de auto in slaap. De katten leverden we af bij Kat & Ko, waar Leny en nog een oudere dame ons garandeerden dat er goed voor ze gezorgd zou gaan worden.
Ik werd nu wel behoorlijk nieuwsgierig, want mijn zoons komen altijd wel met iets verrassends. Zo kwamen ze twee jaar geleden met een groot Lego-model van de Millennium Falcon uit de Startars-serie. Ik had geen idee wat ik nu kon verwachten maar het was iets wat boven mijn verwachting ging: weer een prachtig Lego-model maar deze keer van een gitaar! Een Fender Stratocaster om precies te zijn, met bijbehorende versterker (ook van Lego uiteraard).
Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.
Onze kleindochter Gijsje is vier jaar en dat betekent naar de “Grote School”. Gisteren was haar eerste dag op basisschool De Schakel en we waren benieuwd gistermiddag hoe ze het had gevonden. Het was ook niet niks want ze gaat tot in de middag naar school, niet naar huis dus tussen de middag. Sandra bracht haar gistermorgen weg, voorzien van haar rugzak (met haar naam erop) met daarin een lunchtrommeltje, een trommeltje met fruit en een fles met drinken.
Het is al een paar dagen zonnig enne beginnen de temperaturen ook op te lopen. We halen overdag zelfs de dubbele cijfers al en het zonnetje zorgt ervoor dat het bij ons in de serre zelfs behoorlijk warm wordt in de loop van de dag. Dit tot groot genoegen van onze twee katten die hun tropische roots niet verloochenen en veelvuldig het zonnetje opzoeken op diverse plekjes in de serre. Op dit moment is hun favoriete plekje het (sier-)tuinstelletje dat in een hoek van de serre staat en de dames claimen daar ieder hun eigen stoel…
De vensterbank van mijn kamer staat vol met planten die de naam “Drakenbloedboom” hebben, de Latijnse naam daarvan is Dracaena Marginata. Dat heb ik uiteraard op moeten zoeken want zo’n plantendeskundige ben ik niet, maar het bijzondere is dat alle planten afkomstig zijn van een enkele plant. En aan die eerste plant waar dit allemaal mee begon heeft een aardig verhaal en dat gaat zo.
Vanaf dat moment heb ik de plant overal mee naar toe gesleept, in eerste instantie naar het kantoor in Leidschendam toen dat onze nieuwe thuishaven werd eind jaren negentig. Daar kwam
Hoewel ze eigenlijk pas maandag jarig is werd vandaag Gijsje’s verjaardag al groots gevierd. Het huis was versierd en Gijsje zelf had een prachtige Rapunzel-jurk aan , met de bijbehorende lange vlecht. In de loop van de ochtend liep het huis vol visite en werd Gijsje verschrikkelijk verwend met heel veel cadeau’s. Het mooiste cadeau had ze natuurlijk van haar papa en mama gekregen, een sprookjeskasteel van Playmobil.
Vanmorgen kreeg ik de uitslag van mijn Corona-test van gistermiddag binnen en jawel, ik ben ook positief. Niet echt onverwacht, en eigenlijk ben ik blij toe want we zouden thuis een merkwaardige situatie hebben gehad als Riet wel en ik niet positief was geweest.
Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.
Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.
Er was nogal wat op te ruimen want er was heel erg veel eten over van wat we hadden meegenomen en wat er over was van de afhaalmaaltijd van zaterdagavond. De onaangebroken doos met Astrid’s vegetarische maaltijd kwam uit de koelkast, samen met nog een paar amper aangebroken dozen. Jammer, maar het was niet de moeite om dat allemaal mee te nemen dus moest er het nodige worden weggegooid. Gelukkig kon er ook heel veel meegenomen worden en dat paste allemaal maar net in de krat waar alles in moest.