Een tijdje geleden zijn de bouwactiviteiten begonnen voor de nieuwe wijk “De Horn”, bij ons aan de overkant van het Oegstgeester Kanaal. Het is de bedoeling dat er daar huizen worden gaan gebouwd en een park.

De nieuwe wijk ligt niet recht aan de overkant van ons huis maar een beetje naar links, zeg maar tussen ons en de oude rand van het dorp achter de Collegiantenstraat. We kijken er dus vanuit onze huiskamer niet tegenaan, bij ons aan de overkant is nog steeds een groot grasveld wat te boek staat als honden-uitren gebied. Voorlopig blijven wij dus verzekerd van ons weidse uitzicht al is de vraag natuurlijk hoe lang het nog gaat duren voordat ook dat stuk grond bebouwd gaat worden.

Op de impressie hierboven van hoe De Horn eruit moet gaan zien zie je in het rode cirkeltje links ons huis, dus je kunt mooi zien hoe de nieuwe wijk ligt ten opzichte van waar wij wonen. De foto hieronder is gemaakt vanuit mijn kamer en je ziet dat de bouw al aardig begint op te schieten. Voor de huizen in aanbouw zie je een stuk met opgehoogde grond, dat is waar het park komt. Het kan dus best zijn dat we de huizen niet eens kunnen zien staan als er inderdaad een park komt met bomen…

Het was vandaag Hemelvaartsdag en nog een prachtige dag ook. We hebben dan ook het grootste gedeelte van de dag genoten van het mooie weer in onze tuin.

Voor het eerst hebben we op ons achterste terras aan het fietspad langs het kanaal gezeten, en daarbij konden we niet alleen genieten van de zon maar ook van de parade van plezierboten en fietsers die de hele middag langs trokken. We hebben van twaalf uur ’s middags tot een uur of vijf op de bank gezeten en niks anders gedaan dan genieten van het uitzicht, met af en toe een bakkie koffie of een ander drankje.

Dat het deze zomer nog maar veel zulk weer mag worden!

Het hebben van een tuin is één ding, hem onderhouden is twee. Nu onze tuin klaar is met alle aanplant is het logisch dat er regelmatig onderhoud nodig is. Daarvoor hebben we al een grasmaaier aangeschaft (een elektrische deze keer en niet zoals vijfendertig jaar geleden zo’n handmaaier) en nog wat ander materiaal wat allemaal noodzakelijk is als je een mooie tuin mooi wilt houden.

Met name onkruid is een ware plaag gebleken en dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat enkele buren verderop aan de bovenwindse kant van ons blok nog helemaal niets aan hun tuin hebben gedaan en daar tiert het onkruid welig zoals dat heet. De altijd aanwezige wind zorgt er vervolgens voor dat de zaden onze kant op komen en daar kunnen schuttingen helaas weinig aan doen. 

Riet heeft het er maar druk mee want die heeft het op zich genomen om onze tuin te onderhouden. Ze maait het gras, harkt tussen de plantjes, schoffelt overal het hardnekkige onkruid weg en besproeit alles wanneer dat nodig is. En het moet gezegd, het resultaat is ernaar want alles staat erbij alsof het net is neergezet. Het wachten is op de zomer met hopelijk mooier weer, wanneer alles in bloei zal staan.

De tuin is niet compleet zonder verlichting. Niet alleen omdat het functioneel is (het is nogal een donker eind) maar ook omdat lichtjes in de tuin het geheel ’s avonds een fraaier aanzien geven.

We hebben er nogal wat over heen en weer gesteggeld hoe we het wilden hebben. In eerste instantie had Riet van die lampen uitgezocht die eruit zien als kleine paaltjes, maar we werden door onze tuinman op ander gedachten gebracht. Omdat er langs het pad achter onze tuin al prominent een lantaarnpaal staat was het niet zozeer een kwestie van te weinig licht in de tuin, zeker niet als er aan de schuur ook een lichtpunt bevestigd zou worden wat daar voor belichting zou zorgen.

Het idee was nu om een aantal lichtpunten aan te brengen die de tuin mooi zouden doen oplichten, en dat kon worden gerealiseerd door lage lichtbronnen. Die moesten dan zodanig geplaatst worden dat ze de hogere objecten, de bomen en de rozenstruiken, zouden uitlichten wat dan voor een fraai effect zou moeten zorgen.

Deze week is de verlichting geplaatst met de optie dat we nog konden veranderen als we het niet mooi of niet afdoende zouden vinden. Ik vind het er erg mooi uitzien, maar oordeel zelf maar:

Het was eindelijk zover, het hoveniersbedrijf heeft vandaag de aanplant gedaan in onze tuin en dat betekent dat alle perken en bloembakken nu voorzien zijn van planten, struikjes en bomen.

Riet heeft haar zin gekregen, zij heeft haar magnoliastruik gekregen die op een mooi beschut plekje staat bij de schuur. Ikzelf heb ook mijn zin, we hebben ook een palmboom! Toen we met de hovenier het tuinontwerp bespraken zei ik voor de gein dat ik palmbomen wilde, waarop hij tot mijn verbazing zei dat een palmboom heel goed mogelijk was omdat er één soort is die tegen het klimaat in Nederland bestand is. En bovendien, zei hij, zou dat ook leuker zijn want een olijvenboom zoals we eerst hadden gedacht hebben alle buren ook.

Hier zijn een paar foto’s van onze tuin met de nieuwe aanplant:

Ik had de afgelopen dagen het rijk alleen thuis want Riet is met vriendinnen een paar dagen naar Rome geweest. Donderdag is het gezelschap vertrokken en vandaag kwam ze vroeg in de avond weer thuis.

Het was wat het weer betreft echt een hele fraaie dag geweest en zowat alle buren zaten dan ook al of niet met visite in de tuin. Zelf vond ik het niet erg gezellig om in mijn eentje in de tuin te gaan zitten alhoewel dat wel had gekund want gisteren heb ik met hulp van Martin, die met Sandra langskwam om even gedag te zeggen voordat ze op vakantie zouden gaan naar Nieuw-Zeeland, de tuinmeubelen op het terras neergezet.

Ik heb nog wel wat in de tuin rondgelopen maar dat was als een soort bewaker voor de katten. Die zaten alle drie op een gegeven moment zo verlangend naar buiten te kijken dat ik ze maar even in de tuin heb gelaten. Het viel vervolgens niet mee om te zorgen dat ze in de buurt bleven want na eerst het terras en de tuinmeubels te hebben verkend vonden ze het tijd om eens verder rond te gaan kijken.

Daarbij zaten ze alle drie naar de schutting te kijken, duidelijk met de bedoeling om er eens op te springen en te kijken wat er aan de andere kant te zien zou zijn. Het lukte me om dat te voorkomen want dan zou ik ze niet meer allemaal tegelijk in de gaten kunnen houden, maar vervolgens gingen ze alle drie een andere kant op. Paula bleef rond de tuinmeubels snuffelen voortdurend een scheef oog op de schutting, Abby ging achter de schuur kijken en Monster vond de schuur in aanbouw naast het huis erg interessant.

Het werd dus voor mij heen en weer rennen om ze allemaal in de gaten te kunnen houden en toen Abby en Monster aanstalten begonnen te maken om door of over de heg heen te gaan (allebei aan een andere kant natuurlijk) vond ik het welletjes en dirigeerde ik ze maar weer naar binnen. Als straks de tuin helemaal klaar is krijgen ze meer vrijheid, maar zolang moeten ze toch nog maar even geduld hebben. 

’s Middags werd de prachtige zondag compleet vergald door de voetbalresultaten, maar daar wil ik het niet over hebben.

Het pad van de schuur naar het kanaalpad is aangelegd, maar toen ik vandaag thuis kwam zag ik dat er iets niet klopte. Volgens mij tenminste, want volgens Riet was er niks aan de hand. Wat ik namelijk zag was dat het pad volgens mij te ver naar links was gelegd, vanuit het huis gezien. Dat zag ik omdat me opviel dat het terras aan de kanaalkant erg klein uitviel, hoogstens twee meter breed en dat had volgens mij drie meter moeten zijn.

Op de foto is goed te zien wat ik bedoel, het terras aan de kanaalkant zou bijna net zo breed moeten worden als het terras bij de schuur en er is duidelijk te zien dat dat niet klopt. Voor alle zekerheid belde ik toch het hoveniersbedrijf maar even op, en Rob van der Burg beloofde er binnen twee minuten te zijn. Dat was hij ook, en meteen toen hij op het kanaalpad uit het busje stapte zei hij, “Dat pad klopt niet!”.

Het pad ligt dus inderdaad een meter te ver opgeschoven, en de oorzaak was al snel gevonden. De stratenmakers waren uitgegaan van het midden van onze schuur, maar hadden daarbij geen rekening gehouden met het feit dat onze schuur een meter breder is dan andere schuren. Dat klopte overigens niet op de tekening dus de fout was begrijpelijk, en aanstaande maandag wordt dit verholpen door het pad een meter opzij opnieuw aan te leggen.

Verder is er meer gedaan in de tuin. de ruimte tussen het terras aan de woonkamer en de schuur is opgevuld, aan de ene kant met aarde voor een border waarin mijn palmboom komt te staan, en aan de andere kant een verhoogde bak waar ook een of twee bomen in komen te staan.

Deze bak is overigens een stuk kleiner dan gepland omdat ook hiervoor de tekening niet helemaal klopte. De ruimte tussen de twee terrassen is daar wel erg groot om helemaal op te vullen met een bak en daarom is besloten de bak kleiner te maken en de rest van de ruimte op te vullen met gras. We krijgen dus wat extra gras rond het terras voor de schuur, en eerlijk gezegd lijkt ons dat eigenlijk wel zo mooi.

Het werk aan de tuin gaat niet zo hard als we hadden gehoopt. De schuttingen zijn inmiddels wel geplaatst en dat betekent dat we nu tenminste een zekere mate van privacy hebben, maar verder is er nog niet zo heel veel werk gedaan.

Wel zijn er al stapels met tegels gebracht en we verwachten dat morgen het leggen van de terrassen gaat beginnen. Als met name het terras bij de woonkamer klaar is zal dat een hele verbetering zijn want dan kunnen we de tuinmeubelen daar neer gaan zetten zodat we met mooi weer buiten kunnen zitten. Nou zal dat zelfs als ze morgen beginnen met het leggen van het terras nog wel een paar dagen duren want we willen dat de terrassen gevoegd worden zodat we niet voortdurend met tussen de naden groeiend onkruid worden geconfronteerd. En dat zal wel betekenen dat we er een dag of twee nog niet op mogen lopen…

Maar aan mooi weer hebben we op dit moment geen gebrek want de zon schijnt de laatste dagen volop en de temperaturen beginnen langzaamaan hoger te worden, richting de vijftien graden zelfs! Riet kan dan ook niet wachten tot ze buiten kan gaan zitten…

Nadat het ruim een week rustig is geweest bij ons wat betreft het werk in de tuin was er vandaag weer activiteit. Het is niet dat de tuinmannen niks hebben gedaan maar het hoveniersbedrijf heeft een heleboel klanten in onze straat en ze waren de afgelopen dagen dan ook verderop bezig. Op dit moment worden overal de schuttingen geplaatst en ze zijn al gevorderd tot de tuin van onze buren. Bij ons liggen de schuttingdelen al klaar in de tuin om te worden geplaatst en dat gaat als het goed is morgen gebeuren.

We gaan ook al langzaamaan richting het voorjaar en dat betekent in deze tijd van het jaar dat we weer meer zon krijgen en die gaat ook pas aan het begin van de avond pas onder. Dat levert af en toe een mooie zonsondergang op met mooi licht om foto’s te maken, waarvan akte…

Het werk aan de tuinen is inmiddels ook begonnen. Dat bestaat eigenlijk uit twee gedeelten, een deel wat we gezamenlijk met alle buren laten doen en een deel wat we zelf daarna nog laten doen.

Dat deel wat samen met de buren wordt gedaan is het afgraven van de vervuilde bouwgrond, het opvullen met nieuwe grond en het plaatsen van schuttingen. Daarna laten wij onze eigen tuin ook helemaal inrichten door hetzelfde hoveniersbedrijf.

Er is in onze tuin gisteren alvast een enorme hoop zand gestort waarmee het afgegraven deel moet gaan worden opgevuld, maar het graafwerk is nog niet helemaal klaar. Tot mijn verbazing was de graafmachine vanmorgen toen ik om even over half zeven naar beneden kwam daar in het stikdonker al druk mee bezig. Een forse lamp op de graafmachine verlichtte het graafwerk.

Het is in ieder geval al goed te zien op de foto dat het gedeelte tot en met de schuur al is uitgegraven en dat ze nu bezig zijn met het gedeelte tussen de schuur en het fietspad langs het kanaal.

Mijn eerste eigen kamer was in mijn ouderlijk huis waar toen ik ging studeren een hok voor me werd gebouwd in onze tamelijk grote kelder. Daarvoor moest ik een slaapkamer delen met eerst een en later twee broers. Qua ruimte was dat hok in de kelder prima maar gezien de locatie, in het souterrain van de flat, niet zo erg want het was er ’s winters bitter koud en het was vanwege de nabijheid van de buren niet geschikt voor activiteiten met lawaai zoals feestjes, gitaar spelen of draaien van muziek.

In ons allereerste huis aan de Brouwerstraat had ik geen eigen kamer nodig want ga maar na, mijn stereo stond gewoon in de huiskamer en een PC in huis was toen nog een utopie. Vlak na de geboorte van Robin deed toch onze allereerste PC de intrede en die kwam te staan in een klein kamertje waar met moeite een klein bureautje in paste. Niet echt een “eigen kamer” overigens want Riet bracht net zoveel tijd achter de PC door als ik (King’s Quest!)

Toen we verhuisden naar de Kamperfoelie was er weer ruimte voor een “man cave” en dat werd de zolderverdieping. Dat ging een tijd goed maar toen Martin en Robin op een gegeven moment te groot werden om met z’n tweeën op een kamer te slapen (ja, de tijden waren veranderd) kregen ze elk een eigen kamer. Martin kreeg de zolder en ik verhuisde naar de kleinste slaapkamer op de eerste verdieping. Dat was op zich lastig voor Riet want die had ook ruimte nodig en in het algemeen zaten we krap in de opbergruimte, dus werd dat slaapkamertje op een gegeven moment verbouwd tot inloopkast. Voor de PC kwam er een mooi bureau in de woonkamer en dat was dat.

Ruimtegebrek is iets wat we in ons nieuwe huis beslist niet hebben, en ik verheugde me dus al maanden op het weer hebben van een eigen kamer. En deze keer een kamer die groot genoeg is voor een flink bureau met genoeg ruimte voor mijn laptop en patserige 27 inch beeldscherm, wat boekenkasten en zelfs voor al mijn gitaren en toebehoren.

Inmiddels ben ik helemaal geïnstalleerd in mijn eigen hok op de tweede verdieping, en ik mag wel zeggen, ik kijk af en toe tevreden rond…

Hoewel er nog wat kleine dingetjes moeten worden afgerond was ons nieuwe huis vandaag gereed voor bewoning en kon de geplande verhuizing dus gewoon doorgaan. Vanmorgen om negen uur stonden de verhuizers op de stoep met onze spullen en tegen een uur of drie vanmiddag stond alles in en rond ons huis.

Er deed zich maar één probleem voor en dat hadden we al verwacht, het logeerbed wat we vanuit de Filipijnen hadden meegebracht en wat in de opslag had gestaan zou met geen mogelijkheid de trap op kunnen en dat hebben we dan ook niet geprobeerd. Het staat nu in de woestenij achter ons huis die binnenkort omgetoverd gaat worden tot een tuin en dan gaan we kijken of het daar een plekje kan krijgen. Verder verliep alles voorspoedig, zelfs onze matras ging vrijwel zonder problemen de trap op en de slaapkamer in. Daarbij moest er wel geïmproviseerd worden want de verhuizers hadden geen spanbanden tot hun beschikking. In plaats daarvan werd de matras opgerold in plastic folie en ook dat bleek te werken.

Aan Riet en mij nu de taak om de komende dagen alle dozen uit te pakken, alles een plekje te geven en zo van ons nieuwe huis een thuis te maken.

Het tijdstip van de verhuizing begint nu te naderen en het werk aan ons huis begint nu gelukkig heel erg op te schieten. De keuken en het toilet beneden zijn helemaal af, er is nu overal behangen en de laminaatvloeren op de twee bovenverdiepingen zijn gelegd en de gordijnen hangen bijna overal.

En vandaag was er weer een mijlpaal want de badkamer is nu voor zover mogelijk ook helemaal gereed. Het enige wat er nog moet gebeuren is het plaatsen van de douchedeur maar dat kan pas over een week of drie. Die glazen deur moet namelijk op maat worden gesneden en die maat kon pas genomen worden nadat de badkamer helemaal klaar was. Dat is uiteraard geen beletsel om de badkamer te kunnen gebruiken, we moeten het alleen even zonder deur in de douche doen.

Verder ziet alles er geweldig uit, Johan van de firma Bouwton heeft echt goed werk geleverd. En dat niet alleen, hij heeft ook nog een aantal prima wijzigingen voorgesteld en aangebracht die het resultaat nog praktischer en mooier hebben gemaakt. Zo heeft hij de douchekranen op een handiger plaats aangebracht en hij heeft de oorspronkelijke vensterbanken eruit gesloopt. In plaats daarvan heeft hij nieuwe vensterbanken gemaakt van de tegels die gebruikt zijn voor de vloer, wat er veel beter uitziet.

Al met al zijn we heel erg blij met het eindresultaat want je moet toch altijd maar afwachten of het er in de praktijk net zo uit gaat zien als in het ontwerp. Missie geslaagd durf ik rustig te zeggen!

Het werk aan de keuken is in volle gang en het begint al op te schieten. Ome Piet is bezig met wat misschien wel een van zijn laatste klussen voor Karli’s Kitchens zal zijn want Karli gaat er mee stoppen. De zaak in de Hoftuin van waaruit hij zijn keukens verkoopt gaat dicht omdat een forse verhoging van de huur niet meer op te brengen is. Mochten we ooit nog eens een andere keuken willen dan zullen we dus ergens anders naar toe moeten, en dat zal dan meteen ook de eerste keer zijn dat we van leverancier veranderen want dit is de derde keuken die we bij Karli en Ome Piet hebben gekocht.

Voor onze nieuwe keuken maakt het gelukkig allemaal niet uit, die wordt keurig geleverd met slechts twee probleempjes die snel opgelost konden worden. Het eerste probleem was dat de door ons gewenste inbouw-koffiemachine van Boretti niet meer geleverd kon worden, en aangezien het voor de garantie een stuk voordeliger is om alle keukenapparatuur van dezelfde leverancier te betrekken adviseerde Karli ons om over te stappen op apparaten van Siemens. Wel een stuk duurder maar dat werd geregeld doordat het verschil werd gedeeld door Karli en onszelf.

Het tweede probleem deed zich vorige week voor en dat was het boren van een gat in de buitenmuur voor de afvoer van de afzuigkap. Precies op de geplande plaats in de muur zit een dertig centimeter dikke stalen balk waar de hele voorgevel op rust.

Het gat moest dus ergens anders en uit verscheidene alternatieven besloten we te kiezen voor de eenvoudigste oplossing, het gat twintig centimeter lager boren. Dat houdt dan wel in dat de koof waar de afvoer door loopt ook twintig centimeter langer wordt maar dat moet dan maar.