Auteursarchief: Willem van den Kerkhoff

Onderweg naar huis

Geplaatst op door maart 31, 2023

De vlucht van Perth naar Dubai was, om maar een understatement te gebruiken, zeer aangenaam. Veel geslapen heb ik ook nu weer niet (ook nu maar hooguit een uurtje of drie alles bij elkaar), maar in First Class wordt je verwend tot en met, en dat begint al met de champagne bij binnenkomst. Ook in Business Class krijg je champagne, maar dat is een glas Moet & Chandon. In First Class krijg je Dom Perignon (net als James Bond!) en dan mag je als je wilt de hele fles leegdrinken. Ik hield het trouwens bij een Jus d’Orange. Verder krijg je voortdurend hapjes, ze blijven lopen met drankjes, en alles van het menu is de hele vlucht beschikbaar, wanneer je wilt en in welke volgorde je het wilt.

En ik kan iets van mijn bucketlist afstrepen, want deze keer heb ik wel gelegenheid gebruik gemaakt van de mogelijkheid om onderweg te douchen. Ik heb al twee keer eerder een upgrade gehad bij Emirates naar First Class maar allebei de keren heb ik geen gebruik gemaakt van die mogelijkheid, en ik had me voorgenomen om dat wel te doen als ik ooit nog eens de kans zou krijgen. En die kans was dus nu, dus toen we een uur of negen onderweg waren heb ik even heerlijk een douche genomen, op dertien kilometer hoogte ergens boven de Indische Oceaan…

We landden om een uur of vijf ’s morgens op de luchthaven van Dubai waar ik iets van drie uur later aan boord ging van vlucht EK147 naar Amsterdam. Daar landden we niet lang na het middaguur op de luchthaven Schiphol, waar het vanwege erg lang taxiën bijna een half uur duurde voordat we aan de gate stonden. Al met al ging het daarna redelijk vlot en werd ik door een Emirates taxi bij drieën thuis afgeleverd na twee behoorlijk intensive maar wel erg leuke weken, met als hoogtepunt het weerzien met Pat en Howard.

We moeten maar heel snel de plannen voor een volgende vakantie naar Australië uit de kast gaan halen…

Bezoek aan Pat en Howard

Geplaatst op door maart 31, 2023

Vanmorgen was er het laatste ontbijt in het hotel, waarna ik afscheid nam van Akansha. Zij had nog een dagje winkelen gepland, ik werd om een uur of elf opgehaald door Pat en Howard.

De eerste stop was een restaurantje waar we koffie zouden drinken en waar we ook de dochter en schoonzoon van Pat en Howard met hun kinderen zouden ontmoeten. Het restaurantje was een heel bijzonder gebouwtje want het was vroeger een postkantoor geweest. Het terras aan de achterkant was eigenlijk een grote tuin vol met planten, struiken en bomen die allemaal te koop waren. Het weerzien met Gillian, Heinrich en hun kinderen was hartelijk, Riet en ik hadden ze zes jaar geleden ook al ontmoet bij Pat en Howard.

Maar we kenden ze al van daarvoor want ze hadden ooit bij ons gelogeerd toen we nog in Manila op de Filipijnen woonden, en dat is wel een bijzonder verhaal. Ze zouden toen eigenlijk bij Pat en Howard logeren die in dezelfde wijk in Manila woonden als wij, maar plotseling werd Howard’s contract op de Filipijnen beëindigd en moesten Pat en Howard op korte termijn terug naar Australië. Probleem was dat Gillian en Heinrich hun vakantie al helemaal hadden geboekt, en daarom boden wij aan om ze dan bij ons te laten logeren.

Na de koffie wandelden we nog wat rond in de prachtige tuin van het restaurant, waarna we verder reden naar het huis van Pat en Howard. Ik kende dit huis nog niet, want tijdens ons bezoek aan Perth vijf en een half jaar geleden woonden ze nog in een huis in de heuvels ten zuid-oosten van Perth. Ze wonen nu ruim vier jaar in dit nieuwe huis in een wijk die nog volop in ontwikkeling is. Het huis is werkelijk schitterend, ruim en licht en alles gelijkvloers, met een mooie, redelijk grote tuin en een dubbele garage.

Riet had een cadeautje meegegeven voor Pat en daar was ze heel erg blij mee: een doos met geurtjes en smeerseltjes van Rituals. Toen Pat en Howard in Nederland waren was Pat daar weg van en ze had ook een ruime voorraad mee naar huis genomen. Dat was nu natuurlijk al lang op, en nieuwe voorraad kon ze niet kopen want Rituals is in Australië, of in ieder geval in Perth, blijkbaar niet te koop.

We brachten de tijd door met bijkletsen buiten in de lanai, tot een uur of vier. Pat en Howard moesten toen weg want ze hadden die dag ook een familiefeestje waar ze naar toe wilden om Pat’s moeder en zuster te zien. Dat betekende dat ik wat tijd alleen door moest brengen in het huis, maar dat was al van tevoren zo afgesproken en dus geen probleem. Pat en Howard hadden uitgerekend dat ze rond zeven uur in de avond terug zouden zijn, net op tijd om me uit te zwaaien.

Uit voorzorg lieten ze me wel zien hoe ik het huis veilig kon achterlaten als ze niet op tijd terug zouden zijn en we namen alvast een voorschot op het afscheid, voor het geval dat. Ik had met de limousine-service van Emirates afgesproken dat ze me om tien voor half acht zouden ophalen, maar niet te geloven, om tien voor zeven stond de auto al voor de deur. Pat en Howard hadden toen net een berichtje gestuurd dat ze op tien minuten van huis waren, dus ik vertelde de chauffeur beleefd dat ik nog niet klaar was en dat hij dus maar even moest wachten. Even later arriveerden Pat en Howard en kon ik alsnog afscheid van ze nemen. Het was geweldig om onze oude vrienden weer te zien, al was het maar kort.

De chauffeur bracht me naar het vliegveld waar ik na een vlotte check-in in de business lounge wachtte op het vertrek. In het vliegtuig, een Airbus A380, mocht ik op het bovenste dek deze keer bij binnenkomst linksaf slaan naar de First Class in plaats van zoals gebruikelijk rechtsaf naar de Businessclass. Ik had mijn eigen cabine links aan het raam, en ik zat nog niet of de stewardess kwam vragen wat voor maat pyjama ik wilde. Ik sloeg de pyjama af maar accepteerde wel de sloffen.

Het wordt een vlucht van een uur of twaalf, hopelijk slaap ik onderweg een beetje. Aan het bed waarin de stoel kan worden getransformeerd zal het in ieder geval niet liggen…

Afscheidsfeestje

Geplaatst op door maart 31, 2023

Er stond voor vandaag nog een laatste interview op de agenda en verder hadden we de rest van de dag om de grote hoeveelheid verkregen informatie te organiseren en te bespreken.

Rond een uur of vier was er een afscheidsfeestje gepland door onze Australische collega’s, of zoals zij dat noemen een “proper send-off”. We gingen in eerste instantie naar een bar vlak achter het kantoor genaamd Market Grounds waar we een hele groep collega’s aantroffen buiten op het terras. Na een biertje en een paar gezellige gesprekken verkasten we met een kleinere groep naar een bar in de buurt van Northbridge, een soort van bruin café met een grote verzamelingen vinyl elpees en een enorme geluidsinstallatie.

Na een paar biertjes werd het tijd om te verkassen naar een restaurant om wat te gaan eten, en Watto wist vlak om de hoek een Italiaans restaurant. Aangekomen in het restaurant met de naam Bivouac Canteen & Bar kregen we met enige moeite een plaatsje, om vervolgens aan de hand van het menu te ontdekken dat het helemaal geen Italiaans restaurant was maar een Mediterraans restaurant. Op zich geen probleem, en het bleek achteraf ook een goeie keus want het eten was er heerlijk! Op de foto hieronder zie verscholen achter mij Dennis, en aan de rechterkant Rennae, Akansha en Watto:

Watto had iedereen vermaakt met het maken van foto’s die hij vervolgens door een App haalde om iedereen te transformeren in iets heel anders. Wat hij van mijn foto maakte zie je hiernaast, Riet reageerde meteen dat ik zo niet thuis hoefde te komen…

Na het eten wandelden we op initiatief van Watto nog wat rond in de buurt om nog wat van het centrum van Perth te zien. Een van onze collega’s ging met de bus naar huis dus zagen we ook nog even het ondergrondse busstation. De andere uitgang van dat busstation grensde aan de achterkant van het Shell-gebouw dus waren we weer terug waar we begonnen waren.

Alleen Watto was nog over van het gezelschap, dus namen we daar afscheid van hem en wandelden Akansha en ik terug naar het hotel. Het aanbod van Watto om nog vlakbij naar een whisky-bar te gaan en nog een paar single malts achterover te slaan heb ik maar afgeslagen…

Naar de Chinees

Geplaatst op door maart 31, 2023

Onze voorlaatste werkdag was bijna identiek aan de vorige, vrijwel helemaal gevuld met interviews. Het zorgt er wel voor dat de dag ook nu weer zo omgevlogen was. 

Wel was er halverwege de dag een zeer plezierig bericht voor mij. Ik had een paar weken geleden al een mailtje ontvangen van luchtvaartmaatschappij Emirates dat er een flink aantal van mijn gespaarde mijlen zouden gaan vervallen als ik ze niet gebruikte. Ik wist zo gauw niet wat ik ermee moest doen en daarom had ik aangegeven dat ik van die punten graag een upgrade wilde hebben op de vluchten van Perth naar Dubai en van Dubai naar Amsterdam. Dubai naar Amsterdam ging niet want de First Class zat al vol, maar op de vlucht van Perth naar Dubai zit ik First Class!

Akansha en ik gingen vanavond weer op zoek naar een restaurant en deze keer gingen we in tegengestelde richting als de vorige drie dagen, naar de wijk Northbridge. Daar zouden volgens onze collega’s heel veel restaurants zitten en ik stelde Chinees voor want ik had bij een tussen-de-middag wandeling die kant op twee restaurants gezien. Ik had ook online even wat reviews opgezocht en daarom liepen we de eerste voorbij op zoek naar de tweede in St. James Street.

Niet alleen bleek dit restaurant op dat moment gesloten, St. James Street had ook een rijke selectie aan winkels die me even deden denken dat ik in een bepaalde buurt in Amsterdam rondliep. Dat had ik eigenlijk niet verwacht want het hotel Northbridge van de Hilton keten wat ons in eerste instantie was aanbevolen was ook gevestigd in die straat. Hoe dan ook, we wandelden een rondje, terug naar Roe Street waar het andere Chinese restaurant was. En wat denk je, ook dicht!

We wilden eigenlijk alweer terugwandelen toen we vlak ernaast nog een Chinees restaurant zagen met de klinkende naam “Little China Girl”. Het was druk binnen (voor mij altijd een goed teken voor wat de kwaliteit van het eten betreft) maar gelukkig was er nog een tafeltje vrij. Akansha ging voor noedels, ikzelf koos voor gebakken rijst (oke, nasi…), en ook hier waren de porties zo groot dat we er niks meer bij hebben besteld. De bediening was aan de sacherijnige kant maar het eten maakte dat ruimschoots goed. Bijzonderheidje was dat dit voor Akansha de eerste keer van haar leven was dat ze met stokjes had, en ik moest dus even een foto maken die ze naar haar ouders stuurde.

Niet te geloven, maar morgen zit onze werkweek er alweer op. Maar we krijgen waarschijnlijk wel een passend afscheid want aan het eind van de middag hebben onze Australische collega’s “uitzwaaien van onze gasten” op het programma gezet…

Dag met Interviews

Geplaatst op door maart 30, 2023

De derde werkdag was de eerste van twee opeenvolgende dagen waarin we een heleboel mensen zouden gaan interviewen. Er was een lijst opgesteld met namen door onze gastvrouw Elissa, aan de hand van de wensen die we hadden ingediend. De lijst was zo0danig lang dat we de interviews over twee dagen moesten verspreiden, maar zeker deze eerste dag leverde al een schat aan informatie op voor ons onderzoek.

De interviews werden gedaan door Akansh, Rennae en mijzelf, waarbij we iedereen zoveel mogelijk lieten praten over hun rol in het geheel. Daarbij stuurden we af en toe het gesprek wel in een bepaalde richting als we het idee hadden dat de spreker afdwaalde of juist nog dichter in de richting van informatie die wij graag wilden horen. Het was vooral voor mij als leider van het onderzoekteam zaak om de gesprekken op te starten en gaande te houden, en daarbij moest ik af en toe ook het enthousiasme van Akansha een beetje afremmen als ze te veel in technisch detail dreigde te verzeilen.

 Al met al een gezellige dag, met in de avond een team etentje met alle leden van het Informatie Management team uit Perth. En verrassend voor ons hadden ze hetzelfde restaurant uitgezocht als waar Akansha en ik de eerste avond hadden willen eten maar waar het toen helemaal vol zat. Het was ontzettend gezellig, er werd regelmatig van zitplaats gewisseld zodat we wisselende gesprekken konden voeren, en met name onze gastheer Andrew (oftewel Watto, uitgeproken als Woddo) bleek iemand met heel veel humor en de gave om net zo makkelijk met ons te praten als met de Franse serveerster.

De gesprekken met de collega’s waren ook hartstikke leuk, zoals gewoonlijk vlogen de anekdotes in het rond. De leukste waren overigens van Aaron, een beer van een vent die in zijn jonge jaren bodyguard was geweest van de toentertijd behoorlijk populaire popster Nick Cave. Het enige waar zowel Akansha en ik na een paar dagen in Perth nog steeds niet aan gewend bleken waren de enorme porties. Ikzelf had bijvoorbeeld een Italiaans kipgerecht met kaas en een krokant korstje, en daarvan kreeg ik met moeite de helft op. Akansha en ik waren dan ook blij met de wandeling van een klein half uur terug naar het hotel want nu konden we het overvloedige maal er een beetje aflopen.

We zaten allebei trouwens een beetje in de lappenmand vandaag. Akansha had gisteren een slechte dag gehad want ze was snipverkouden en ze voelde zich slecht, maar vanmorgen was ze al flink opgeknapt. In de loop van vandaag merkte ik dat ik het nu ook te pakken had en hoewel het lang niet zo erg was als bij Akansha had ik toch blijkbaar ook een fikse verkoudheid opgelopen. Gelukkig heb ik deze keer een flesje neusspray in mijn medicijnbuidel zitten, en dat zal ongetwijfeld vannacht en mogelijk ook de komende dagen goed van pas komen…

Weerzien met Pat en Howard

Geplaatst op door maart 30, 2023

Onze tweede werkdag was ook weer druk en intensief, met name omdat het kantoor vandaag wel vol zat en er een heleboel mensen waren waarmee we kennis moesten maken.

Voor mijzelf was vandaag een hele bijzondere dag want vanavond was er het weerzien met onze vrienden Pat en Howard. Ik had de afgelopen weken en nog meer de afgelopen dagen intensief contact gehad met ze om ergens deze week af te spreken. Vooruitlopend op eventuele verdere plannen hadden we besloten om in ieder geval vanavond af te sopreken en samen uit eten te gaan. We hadden afgesproken dat ze me om een uur of half zeven op zouden halen in het hotel.

Toen ik de lift in de lobby uitkwam zag ik ze al zitten en er volgde een hartelijk weerzien met dikke knuffels. Het was tenslotte drie en een half jaar geleden dat ze bij ons in Nederland op bezoek waren geweest en dat was de laatste keer dat we elkaar hadden gezien. We wandelden vanuit het hotel naar een leuke bar waar we bij konden praten met een biertje erbij, en uiteraard maakten we een selfie die ik dezelfde avond nog doorstuurde aan Riet.

Na een paar biertjes besloten we een restaurant op te zoeken, en Heinrich, de schoonzoon van Pat en Howard had een Thai restaurant aanbevolen. Pat en Howard dachten dat dat vlak bij de bar was (daarom waren we ook specifiek daar beland) maar dat bleek een vergissing: het was zelfs een behoorlijke tippel ernaartoe. Maar het was heerlijk weer, in tegenstelling tot gisteravond vrijwel windstil, dus de wandeling was aangenaam.

Het restaurant was erg leuk, in een “basement”, en zo te zien ook populair want het was er bomvol. Met hoofdzakelijk een jong publiek, dat moet wel gezegd, en dat zal veel te maken hebben met de krappe en wankele tafeltjes en stoeltjes (een beetje terrasmeubilair zeg maar). Het eten was goed, we kozen allemaal wat van het menu want, zo was ons verteld, alles is in feite om te delen. Sommige dingen waren lekker, andere vond ik wat minder, maar het ging tenslotte om het gezelschap.

Het was ontzettend gezellig en we hadden natuurlijk duizend-en-een dingen om over te praten na zoveel jaar. Na het eten wandelden we terug naar het hotel waar we voorlopig afscheid namen. Aanstaande zaterdag halen ze me weer op en dan gaan we naar hun huis.

Shell House

Geplaatst op door maart 30, 2023

Vandaag was onze eerste werkdag in Perth maar het was geen gewone dag want het was in Perth een algemene vrije dag vanwege de viering van de Dag van de Arbeid. Normaal gesproken zou er dan ook niemand op kantoor zijn maar twee collega’s hadden toegezegd er te zullen zijn. Na het ontbijt wandelden Akansha en ik dan ook over Wellington Street richting waar wij dachten dat het kantoor zou zijn. Na een paar honderd meter passeerden we aan de overkant een gebouw met de bekende schelp erop, maar we dachten dat dat het niet kon zijn want ze hadden gezegd dat het ongeveer anderhalve kilometer lopen zou zijn en aan deze kant van de straat.

Even verderop vertrouwden we het toch niet en belden met een van de collega’s die er zouden zijn, en inderdaad: we waren Shell House dus net gepasseerd. We wandelden terug waar Elissa op ons wachtte, en eenmaal binnen werden we voorgesteld aan Rennae, de andere collega en ook een lid van ons kleine onderzoeksteam.

We spendeerden de dag aan uitgebreide gesprekken met beide dames waarbij we probeerden te achterhalen hoe het dagelijkse reilen en zeilen van het beheren van informatie (en met name documenten) in zijn werk ging. Belangrijk voor ons, want tenslotte was het doel van onze komst om te beoordelen hoe dat in Perth gedaan wordt vergeleken met de standaard manier van werken.

Akansha en ik gingen in de avond op pad om te zien of we ergens wat te eten konden vinden. Dat viel nog niet mee want omdat het een vrije dag was waren ook vrijwel alle restaurants gesloten. Akansha had iets gevonden bij de jachthaven, de Elisabeth Qauy, en dat restaurant was inderdaad open maar het was er bomvol. We moesten dus of zo ongeveer staande eten of iets anders zoeken en dat deden we maar.

Wel leuk was het weerzien met Elisabeth Quay zelf, want ik herkende de jachthaven van een tochtje met de boot van onze vrienden Pat en Howard. We hadden toen in deze jachthaven aangelegd en op een terrasje gezeten. Akansha maakte dan ook op mijn verzoek een foto van mij met de jachthaven op de achtergrond, die ik meteen naar Riet stuurde met de vraag of ze de plek nog herkende. “Vaag”, was het cryptische antwoord…

Voor ons eten kwamen we uiteindelijk terecht in het restaurant van het Hilton in de stad, waar het eten niet goedkoop was maar waar we ook nog eens een extra toelage moesten betalen vanwege de Dag van de Arbeid.

Gelukkig was het beer (Swan voor de liefhebbers) was wel erg lekker en dat maakte veel goed.

Aankomst in Perth

Geplaatst op door maart 30, 2023

De vlucht van Dubai naar Perth duurde lang, dik elf uur, en dat was dus een lange zit. Ik heb onderweg nog wel geslapen maar niet zoveel als ik had gewild, bij elkaar maar een uurtje of drie. We landden om een uur of half zes in de middag in Perth en daarna ging alles bijzonder vlot. Geen problemen bij de paspoortcontrole, ook niet met mijn visum, en buiten gekomen stond de chauffeur van Emirates al klaar. Grappig genoeg was het een Indiër (kom je net uit India…), maar nog grappiger was dat toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam dat hij zei, “Interessant, daar heb ik eigenlijk nog nooit van gehoord. Waar ligt dat?”…

De rit naar het Four Point hotel in het centrum van Perth duurde een half uurtje. Na de check-in installeerde ik mezelf in mijn kamer en stuurde een berichtje naar mijn collegaatje Akansha die ’s morgens al in Perth was gearriveerd. Ze antwoordde niet meteen dus ik ging op zoek naar iets te eten en te drinken. Dat vond ik in de bar bij de lounge, waar even later Akansha ook aanschoof.

Het werd vanwege mijn gebrek aan nachtrust niet laat, morgen gaan we beginnen met onze opdracht!

Geocachen en visumproblemen

Geplaatst op door maart 30, 2023

Mijn reis naar Perth begon vanavond met mijn vlucht van Bengaluru naar Dubai, vertrektijd tien voor half negen. De taxi heeft me vanmiddag rond een uur of drie opgehaald en dat betekende dat ik de hele ochtend voor mezelf had.

Ik had al besloten om na het ontbijt (wat later en wat uitgebreider dan de afgelopen dagen) een wandeling te gaan maken en daarbij eens te kijken of ik de in de buurt gelegen Geocache kon vinden. Voor degenen die niet bekend zijn met Geocachen, dat zijn wereldwijd verstopte objecten die je kunt vinden via de GPOS op je telefoon. Als je zo’n “cache” gevonden hebt kun je jezelf met naam en datum registeren in een klein boekje als bewijs dat je het object hebt gevonden. Ik had al gezien dat er in de buurt van het hotel een verstopt was op een loopbrug over de drukke verkeersweg die langs het hotel loopt.

Ik wandelde naar de brug die maar een paar honderd meter van het hotel was verwijderd. Deze brug is een belangrijk herkenningspunt in deze buurt van Bengaluru en wordt ook als toeristische attractie vermeld. De constructie van de brug is ook tamelijk bijzonder, zoals je op de foto kunt zien:

Aangekomen kon ik de cache niet vinden, om de doodeenvoudige reden dat Data Roaming op mijn iPhone uit stond en ik dus alleen via WiFi het Internet op kon. Het was dus zoek naar een speld in een hooiberg want de brug was behoorlijk groot, en ik wandelde dus verder zonder de cache gevonden te hebben. Eenmaal terug in het hotel had ik weer Internet en ik ging eens kijken of de Geocache App nog aanwijzingen over de betreffende cache had, en die waren er inderdaad. Ik wandelde dus terug naar de brug, volgde de aanwijzingen en jawel, ik vond de cache! Het was een metalen doosje wat bevestigd was onder de twaalfde tree van de onderste stalen trap aan de noodkant van de brug. Ik opende het doosje, vond het boekje en voegde mijn naam toe als vindbewijs:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terug in het hotel was het wachten op de taxi, die zoals gewoonlijk iets aan de vroege kant arriveerde. Onderweg naar het vliegveld was het druk onderweg, maar niet zo druk als ik had verwacht. Desondanks deden we er anderhalf uur over om de luchthaven te bereiken, waar ik moest wachten tot de check-in desk openging. 

Toen dat gebeurde ging het inchecken niet volgens verwachting. Ik gaf mijn paspoort en de print van mijn Australische visum, en omdat ik online al had ingecheckt verwachtte ik meteen mijn boardingpassen te krijgen. Dat gebeurde niet, er werd verwoed getikt op de computer en even later werd er een andere grondstewardess bij geroepen. Die was ook een tijdje bezig en riep er vervolgens een meneer met een stropdas bij. Ik vroeg voor de derde keer wat er mis was, maar mij werd verzekerd dat het iets in hun systeem was.

Maar ook de meneer met de stropdas kon het probleem blijkbaar niet oplossen want er werd nu een meneer in een pak bij geroepen. Die vroeg me even later in de hal te wachten, ze gingen het oplossen en anders moesten ze even bellen. Wat het probleem was en naar wie er gebeld moest worden wist ik nog steeds niet maar ik vermoedde dat er iets mis was met mijn Australische visum. En dat bleek even later, er was telefonisch bevestigd dat alles in orde was en ik kon alsnog mijn boardingpassen ophalen. En het probleem? Op de visumbrief stond een verkeerde geboortedatum die daarom niet overeenkwam met die op mijn paspoort en de gegevens van Emirates…

Gelukkig was het probleem opgelost en kon ik het vertrek verder afwachten in de business lounge waar ik als avondeten nog even lekker Butter Chicken at. Het vliegtuig vertrok weer eens te laat, vanwege vertraging met het laden deze keer, en daarom landde het toestel om half twaalf in de avond in plaats van elf uur op de luchthaven van Dubai. Gelukkig heb ik daar tijd zat, ik vertrek over een uur of vier richting Perth.

De laatste cursusdag

Geplaatst op door maart 24, 2023

De afgelopen dagen hebben we een vrij intensief programma doorgeworsteld en vandaag is dan de laatste dag van de cursus. In principe proberen we de laatste dag altijd zoveel mogelijk open te houden voor een herhaling van het behandelde materiaal in combinatie met vraag en antwoord, gevolgd door de test die de cursisten moeten doen. Voor die test van twintig vragen moeten ze een minstens een 80 procent score halen om te slagen en dan krijgen ze hun certificaat.

De groepsfoto is een verplicht onderdeel van de cursus, we kondigen zelfs aan dat als je niet op de groepsfoto staat dat je dan geen certificaat krijgt. Geintje natuurlijk, maar het is altijd een leuke herinnering en daarom willen we graag iedereen in de foto. Je ziet onder andere mijzelf op de foto in het midden, met links van mij Richard (de bijzondere cursist) en daarnaast Eric, en rechts van mij staat mijn maat Ayaz. De foto is was overigens gistermiddag al gemaakt omdat Eric vandaag niet meer aanwezig was.

En omdat Eric gisteravond laat is doorgereisd naar zijn volgende bestemming stond ik er vandaag alleen voor, maar ik vond dat geen enkel probleem. We liepen iets achter met het materiaal dus er stond voor vanmorgen nog een laatste sessie op het programma voordat ik begon met de herhaling en de vragenronde. Daarna volgde de test die we altijd anders doen dan je van een test zou verwachten.

In tegenstelling tot een “normale” test waarbij iedereen individueel de vragen beantwoordt verdelen wij de cursisten in kleine groepjes waarin ze mogen discussiëren over de antwoorden. Wij vinden die discussies belangrijk omdat mensen dan over de vragen praten. Omdat ze multiple choice zijn kan een individueel persoon zo nodig alle vragen gokken zonder te weten waarom hij of zij een antwoord kiest, maar wij vinden het belangrijker dat de cursisten begrijpen waarom een antwoord het juiste is en daarbij helpt het om er onder elkaar over te discussiëren.

We verwachten wel dat iedereen zelf een antwoordformulier invult, want ze mogen natuurlijk binnen een groep van mening verschillen. Het halve uurtje wat we in principe reserveren voor het beantwoorden van de vragen loopt daarom ook altijd uit, want we laten de vaak verhitte discussies lekker gaan, en we bemoeien ons er af en toe zelfs mee om een duwtje in de goeie richting te geven. Het resultaat van deze wijze van de test afnemen zorgt voor een hoog slagingspercentage, maar ook voor een beter begrip van wat we behandeld hebben en daar gaat het tenslotte om.

We waren rond het middaguur klaar met alles, en na een laatste gezamenlijke lunch ging ik terug naar het hotel om de rest van de middag lekker te relaxen en na te genieten van een geslaagde cursus.

Het verkeer in Bengaluru

Geplaatst op door maart 24, 2023

Mijn Indiase makkers hadden me afgelopen jaar in Chennai al gewaarschuwd over het verkeer in Bengaluru. Het probleem is dat deze stad de afgelopen jaren gigantisch is uitgedijd met heel veel gebieden met kantoren, maar waar geen rekening mee was gehouden is de infrastructuur om het verkeer daar doorheen te geleiden.

Ik merk daar ’s morgens niet zo veel van, maar ’s middags op weg naar het hotel is het een complete chaos omdat blijkbaar iedereen om dezelfde tijd naar huis gaat. Het kantorencomplex waar de Shell-gebouwen staan loopt dan ook leeg en dat zorgt voor chaotische taferelen waar wij ons in Nederland geen voorstelling van kunnen maken omdat wij zoiets hebben als verkeersregels waar de meeste mensen zich toch wel aan houden.  

Ik heb gelukkig al het nodige meegemaakt in Manila (ik durf te beweren dat het daar net zo erg is, zo niet erger), dus ik kijk er niet meer van op. Vrijwel niemand van mijn Indiase collega’s woont vlakbij het kantoor en het gebeurt niet zelden dat ze er twee uur over doen om thuis te komen. Rutvi woont op twee kilometer van het kantoor en met de shuttlebus van het bedrijf doet ze er soms een uur over om thuis te komen. Ik zou gaan lopen maar goed, dat is weer zo’n Nederlandse oplossing waar ze hier niks van snappen.

Wat ik wel heb gedaan naar aanleiding van de verkeerschaos is het aanpassen van de ophaaltijd van de taxi die me aanstaande zaterdag naar het vliegveld moet brengen. Met name op zaterdagmiddag schijnt de chaos extra groot te zijn omdat iedereen dan de weg op gaat, en er is me dan ook aangeraden om die taxi me minstens vier en een half uur voor vertrek op te laten pikken bij het hotel want de rit kon wel eens een uur of twee gaan duren…   

Een bijzondere cursist

Geplaatst op door maart 24, 2023

De foto hiernaast is gemaakt tijdens de ochtendwandeling van het hotel naar het Shell gebouw waar we de cursus geven.

Eric en ik doen de cursus grotendeels op routine, maar toch blijft het iedere keer weer interessant doordat iedere klas toch weer anders is. Deze keer komen de cursisten uit verschillende disciplines en het is leuk om aan de hand van de vragen te kunnen constateren dat ze allemaal hun eigen kijk op het materiaal hebben.

We hebben een bijzondere cursist, iemand die tamelijk hoog in onze organisatie zit en die wel eens wilde weten wat we nu precies presenteren in de cursus. Tussen de sessies door praten we regelmatig met hem en we krijgen de indruk dat hij zich prima vermaakt en hij heeft al aangegeven dat wat hem betreft het cursusmateriaal zelfs voor een uitgebreider publiek beschikbaar moet komen dan voor onze huidige doelgroep. Dat zal wat aanpassing vergen en we hebben dan zeker meer docenten nodig, maar het klinkt op zich erg positief.

Tussen de middag word ik door mijn Indiase collega’s steevast meegetroond naar de kantine waar verscheidene buffetten zijn met uiteraard Indiaas eten. Wat ik iedere keer krijg is me vaak een raadsel, wat ik wel weet is dat het vrijwel allemaal erg lekker is. Erg pittig, dat wel soms, maar ik kan gelukkig wel een stootje hebben op dat gebied.

’s Avonds vermaak ik me nog steeds alleen in de lounge van het hotel, waar ik inmiddels beste maatjes ben met het bedienend personeel. Ze lopen allemaal hun bene uit hun lijf om me van alles te voorzien, maar dat zal ongetwijfeld komen doordat ik ze iedere keer een flinke tip geef (even nuanceren, flink voor Indiase begrippen…).

Eerste cursusdag

Geplaatst op door maart 24, 2023

Ik heb vannacht tien uur aan een stuk geslapen en werd vanmorgen goed uitgerust wakker. Het ontbijt in het hotel was uitstekend, al heb ik op zich matig gegeten (veel fruit, papaja’s!). Ik had in de hal afgesproken met Eric en samen wandelden we naar het kantoorgebouw waar Shell India zit. Dat was een wandeling van een kwartier of zo, en Eric was er al eens eerder geweest dus die wist de weg.

Bij het inchecken bij de receptie (gek genoeg op de zesde verdieping) kwamen er al twee bekenden opdraven: mijn maat Ayaz en Rutvi, die ik kende van de cursus in Chennai en die mij had geholpen om cadeautjes te kopen voor Gijsje en Maas.

De cursus was in het naastgelegen gebouw waar we via een brug op de zesde verdieping naar toe gingen. Na wat zoeken vonden we de cursusruimte, op de zevende verdieping: mooi ruim en licht. We hadden wat problemen met het koppelen van onze laptops aan het grote scherm maar dat kon gelukkig worden opgelost (dankzij Rutvi) voordat de cursus daadwerkelijk begon. Nadat de dertien cursisten waren gearriveerd konden we van start. Eric en ik hadden de agenda zo ingedeeld dat we afwisselend sessies presenteerden en we hadden ook een gastdocent, een collega uit India die het team van docenten moet gaan versterken. Ik kende hem nog van mijn tijd in Irak, dus het was leuk om ook hem weer te zien. Ook onder de cursisten zaten trouwens een paar ouwe bekenden, veelal mensen waar ik regelmatig contact mee had gehad maar die ik nog nooit in levenden lijve had ontmoet.

Al met al verliep de eerste cursusdag soepel en zonder problemen, en op de foto zie je Eric bezig met een sessie. We hadden goeie interactie met ons publiek, goeie discussies en interessante vragen. Eric en ik wandelden samen terug naar het hotel maar bij aankomst daar zei hij meteen, “See you tomorrow”, daarmee aangevend dat hij geen interesse had in een gezamenlijk diner of een drankje. Niet bepaald gezellig, maar ik ken hem al heel lang en ik weet hoe hij is. Ik vermaakte me overigens prima in de lounge met alweer lekker eten en twee Kingfishers.

Terug op mijn kamer belde ik zoals gewoonlijk even naar huis om even Riet’s stem te horen, en na nog een uurtje Netflix was het alweer bedtijd…

Aankomst in Bengaluru

Geplaatst op door maart 24, 2023

We hadden onderweg van Amsterdam naar Dubai iets van de verloren tijd ingehaald want we kwamen maar een half uur te laat aan in Dubai. Het verblijf in de business lounge was zoals verwacht aangenaam en de vlucht naar Bengaluru vertrok zowaar wel op tijd. Deze vlucht duurde maar iets van drie en een half uur waardoor ik ’s morgens om negen uur lokale tijd aankwam in Bengaluru.

Ik had een merkwaardig incident bij de paspoortcontrole waar ik achteraf wel om kon lachen. Tijdens het invullen van de landingskaart in het vliegtuig bleek dat de pen die ik gebruikte lekte, en mijn vingers zaten dus onder de inkt. Met hulp van een stewardess kreeg ik het er grotendeels wel af maar toch waren mijn vingers nog zwart. Bij de paspoortcontrole wilden ze mijn vingerafdruk checken, en je raadt het al, dat ging dus niet. Het mannetje gebaarde maar dat ik de handzeep moest gebruiken die op de balie stond maar dat werkte uiteraard niet. Ik moest verscheidene vingers op de lezer leggen voordat mijn ringvinger eindelijk pakte, en zo mocht ik alsnog India in.

Bij de taxistandplaats stond een hele rij chauffeurs met bordjes van Emirates, maar mijn naam zag ik niet. Gelukkig liep er een supervisor rond die meteen mijn chauffeur belde en nijdig vroeg waarom hij niet op tijd was. Na tien minuten wachten, in een heerlijk warm zonnetje, kwam de auto alsnog voorrijden en werd ik naar mijn hotel gebracht. Dat was trouwens nog een hele rit, want het vliegveld ligt daar dus vijfenveertig kilometer vandaan…

In het hotel kreeg ik bij het inchecken de mogelijkheid om te upgraden naar het luxere deel van het hotel, wat iets meer kostte maar waar ik gelijk gebruik van maakte. Het eerste wat ik deed op mijn hotelkamer was een paar uur slapen want onderweg had ik vrijwel niet geslapen. Aan het eind van de middag nam ik contact op met mijn collega Eric die in hetzelfde hotel zat, maar hij had blijkbaar al plannen en gegeten had hij ook al. Ook voor een bezoek aan de bar beneden was hij niet te porren, dus deed ik dat maar in mijn eentje. Het eten was daar prima en na twee biertjes (lokale Kingfisher Premium) lag ik al heel vroeg op bed.

Vertrek naar Bengaluru

Geplaatst op door maart 24, 2023

De afgelopen dagen heb ik de meeste werktijd besteed aan het voorbereiden van de cursus die ik ga geven in Bengaluru in India, maar ook aan het onderzoek wat ik moet gaan doen in Perth in Australië. Aangezien ik met die cursus inmiddels ruime ervaring mee heb ging het met name om wat details, maar de voorbereiding voor het onderzoek in Perth had heel wat meer voeten in aarde, al was het alleen maar omdat het allemaal op korte termijn geregeld was.

Alles is nu zo goed als klaar, en dat is maar goed ook want vandaag was mijn vertrekdag. Mijn eerste stop zal Dubai zijn, waar ik in de loop van de nacht moet overstappen op een vlucht naar Bengaluru. De taxi van Emirates was vanmiddag zoals gewoonlijk aan de vroege kant waardoor ik ruimschoots op tijd op Schiphol was. Het inchecken ging vlot en zonder problemen, maar daarna was er oponthoud bij de bagage-check. Niet hun schuld trouwens, we moesten daar tamelijk lang wachten om doorgelaten te worden maar de oorzaak daarvan lag in de lange wachtrijen voor de paspoortcontrole. Om het probleem daar niet te verergeren werden mensen groepsgewijs doorgelaten bij de bagage-check.

Het is me altijd weer een raadsel waarom bij zoveel mensen maar de helft van de poortjes open zijn bij de paspoortcontrole, er zal wel een reden achter zitten maar ik snap hem niet. Hoe dan ook, ik had gelukkig tijd genoeg om in de business lounge nog wat te eten en een bakkie te doen, voor de lange wandeling naar de vaste pier G9 voor de Emirates A380. Ik had me overigens niet hoeven haasten want het toestel vertrok weer eens te laat: op het moment dat we hadden moeten gaan boarden was, net als de vorige keren dat ik deze vlucht had, de schoonmaakploeg in het toestel nog volop bezig.

Maar goed, we komen als het goed is na middernacht aan in Dubai waar ik dan een uurtje of drie te besteden heb voordat de vlucht naar Bengaluru vertrekt. En dat is geen straf in de business lounge van Emirates…

Gijsje vijf jaar

Geplaatst op door maart 20, 2023

Vandaag is Gijsje vijf jaar geworden, en uiteraard zijn Riet en ik langs geweest om dat te vieren. Eigenlijk was de viering aanstaande zaterdag gepland maar dan zou ik er niet bij kunnen zijn omdat ik zaterdagochtend al vertrek voor mijn trip naar Bengaluru in India. Het werd dus alsnog vandaag, wat op zich leuker was voor Gijsje zelf want nu kreeg ze haar cadeautje vandaag al en niet pas zaterdag.

We haalden Oma van den Kerkhoff op in Katwijk om ook haar Gijsje’s verjaardag mee te kunnen laten vieren. Het cadeau stond al heel lang op het verlanglijstje van Gijsje, een vulkaan met dinosaurussen die lava en stenen kan spugen.

Gijsje is de laatste tijd helemaal enthousiast over vulkanen in het algemeen en lava in het bijzonder, dus ze was er heel erg blij mee.

Voorbereidingen voor Australië

Geplaatst op door maart 20, 2023

De toestemming is binnen voor de trip naar Perth, Australië, en dat betekent dat de voorbereidingen zijn begonnen. Het wordt een bezoek van een week waarin ik samen met een collegaatje uit India een onderzoek ga uitvoeren naar  de manier waarop bepaalde dingen met betrekking tot informatie en documentatie zijn opgezet. Het verzoek was om dit op korte termijn te gaan doen en het leek dus handig om geen aparte trip te organiseren maar het te combineren met het al geplande bezoek aan Bengaluru in India.

Besloten is om het de week daarna te doen, en dat betekent dat mijn reisplannen zodanig gewijzigd moesten worden dat ik in plaats van terug naar huis vanuit Bengaluru door reis naar Perth. Dat was nog wel even een gedoe met vliegtickets, en uiteindelijk bleek de meest voordelige optie te zijn om de hele reis met Emirates te doen. Dat betekende dan wel dat ik nu vanuit Bengaluru terug moet vliegen naar Dubai en dan van daar uit door reis naar Perth, wat de totale reis wel een uur of zeven langer maakt maar de extra kosten wegen ruimschoots op tegen veel duurdere alternatieven met andere maatschappijen.

Reizen met Emirates heeft nog een extra voordeel, ik kan overal voor de trip van vliegveld naar hotel en terug gebruik maken van de speciale limousine-service. Dat is op zich al weer een zorg minder want nu hoef ik geen taxi’s of ander transport te regelen. Onze Australische collega’s hebben wat aanbevelingen gedaan met betrekking tot geschikte hotels en daar hebben we er inmiddels een van geselecteerd, dus ook dat is nu geregeld.

Maar het belangrijkste wat ik ga regelen is een bezoek aan onze vrienden Pat en Howard die in Perth wonen. Het zal geweldig zijn om ze weer te zien na vier jaar, en dit onverwachte tripje is natuurlijk een uitgelezen mogelijkheid. Ik ga ze gelijk mailen!

Dream Theater in Tilburg

Geplaatst op door maart 20, 2023

Het is pas een paar maanden geleden dat mijn broer Alex, neef Bastian en ikzelf een concert van Dream Theater hebben bijgewoond. Dat was in oktober afgelopen jaar, in het AFAS Theater in Amsterdam. Niet lang daarna werd er alweer een concert aangekondigd, deze keer in 013 in Tilburg. Meteen na de aankondiging verscheen er een bericht van de band op het Internet dat, hoewel het concert onderdeel was van dezelfde tour als van het concert in oktober, er andere nummers gespeeld zouden worden dan bij het eerste concert.

Voor ons maakte dat eigenlijk niet eens wat uit, een concert van Dream Theater is voor ons een no-brainer: als er een concert in Nederland is dan gaan we. Ik regelde de kaarten en vanmiddag haalde ik broer en neef op in Leidschendam om vandaar te vertrekken naar Tilburg. We waren mooi op tijd voor het speciale tarief in de naast 013 gelegen parkeergarage, en er was ook nog ruim de tijd om een hamburger te eten in een vlakbij gelegen hamburger-restaurant.

Het voorprogramma was een Zweedse band genaamd Arion. Voor deze band was dit blijkbaar hun eerste internationale toernee, wat duidelijk bleek door het feit dat hun podium-presentatie ruimschoots voorzien was van alle cliche’s die je bij deze muzieksoort maar kunt verzinnen. Niet sensationeel dus maar hun enthousiasme maakte veel goed.

Dream Theater was zoals gewoonlijk weer buitengewoon goed; het is iedere keer weer ongelofelijk hoe technisch begaafd deze musici zijn en hoezeer ze perfectie benaderen. De enige dissonant is weer Zanger James Labrie die overduidelijk niet meer in staat is het niveau te halen van vroegere jaren, en de vraag is eigenlijk hoe lang de rest van de band dit nog kan aanhoren gezien het onwaarschijnlijk hoge niveau van de muziek. Helemaal hopeloos was het vanavond niet maar bij vlagen was te horen hoe moeizaam de zanger nog mee kan komen.

Ondanks de matige zang toch weer een avond met magistraal uitgevoerde complexe muziek. Niet voor iedereen ben ik bang maar voor ons drieën weer dik genieten. En we zullen het er blijkbaar voorlopig mee moeten doen want we kregen tussen de nummers door te horen dat een volgende Europese toernee nog wel even kan gaan duren…

Oman

Geplaatst op door februari 20, 2023

Het verzoek om naar Perth te gaan is niet het enige onverwachte werk-nieuws van de afgelopen dagen. Sinds een paar dagen ben ik ook betrokken bij een groot project in Oman waar ik de komende tijd werk voor zal gaan doen en mogelijk houdt dat ook in dat ik af en toe naar Oman zal gaan reizen.

Dit begon twee weken geleden met een vraag uit de losse pols van mijn baas of ik geen zin had om voor anderhalf jaar naar Oman te gaan. Dat lijkt in eerste instantie een buitenkans en helemaal in mijn straatje, maar er zaten een paar randvoorwaarden aan vast die het voor mij onbespreekbaar maken. Ik moet namelijk omdat het een zogenaamde kortlopende opdracht is alleen daarnaar toe, dus zonder Riet, en de verblijfsvoorwaarden zijn ook heel anders dan wat we voor bijvoorbeeld de Filipijnen hadden (want dat was een langlopende opdracht). Kortom, teveel haken en ogen, nog afgezien van het feit dat ik die periode van anderhalf jaar misschien helemaal niet vol zou kunnen maken want 27 maart volgend jaar is nu eenmaal mijn pensioendatum.

Toch deed dat voor het werk op zich de deur niet dicht, ik ben wel gevraagd om een collega te gaan vervangen die naar een ander project vertrekt. De werkzaamheden worden vanuit Nederland uitgevoerd, met daarbij wel de mogelijkheid dat ik regelmatig naar Oman zal moeten reizen. Met dat laatste heb ik uiteraard geen problemen, te meer niet omdat ik al eerder een paar keer in Oman ben geweest in de jaren 2009 en 2010, en dat is toen best bevallen.

Voor wat het werk precies gaat inhouden, daarover moet ik nog een slag om de arm houden want de komende weken zal er een overdracht gaan plaatsvinden van mijn vertrekkende collega naar mij, maar dat zal wat tijd kosten gezien het feit dat ik de komende weken hoofdzakelijk bezig zal zijn met de training in Bangalore en de audit in Perth.

Druk, druk, druk… en dat op mijn ouwe dag!

Maas is ziek

Geplaatst op door februari 20, 2023

Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.

Hij was de hele dag hangerig, sliep veel, en was maar moeizaam tot een lachje te verleiden. En zo kennen we Maas eigenlijk helemaal niet, want normaal gesproken is hij vrolijk en druk. Hij heeft waarschijnlijk een griepje te pakken, net als zijn vader en moeder die ook al niet helemaal prut zijn. Gijsje is vooralsnog de enige die nog nergens last van heeft en die is dus vandaag ook gewoon naar school gegaan. 

Op de foto zit Maas bij opa maar er is wel duidelijk te zien aan de snotterige neus dat hij niet in goeie doen was vandaag. Hopelijk is hij gauw weer de oude want opa en oma vinden dit ook maar niks…

Koud weer

Geplaatst op door februari 20, 2023

Het is opeens behoorlijk koud! De temperatuur komt op dit moment zelfs overdag amper boven nul en ’s nachts vriest het enkele graden. Mij zul je niet horen mopperen want met de komst van de vorst zijn de regen en de wind verdwenen en schijnt overdag de zon. Kou kun je je op kleden en van een zonnetje wordt iedereen nu eenmaal vrolijk. Het leverde ook nog eens een mooie aanblik op vanuit mijn werkkamer, zo’n mooie witte laag op alle platte daken en de ruiten van onze serre.

Of de vorstperiode lang gaat duren is nog maar de vraag, feit is wel dat er op het kanaal ’s morgens al hier en daar plekken met een ijslaag te zien zijn. Jammer genoeg verdwijnen die overdag grotendeels, wat betekent dat we nog de nodige vorstdagen nodig zullen hebben voor we kunnen schaatsen. in ieder geval liggen mijn schaatsen geslepen in de schuur klaar voor het geval het zover mocht komen.

Erg waarschijnlijk is dat niet want er wordt voor volgende week al weer ander weer voorspeld met hogere temperaturen, waarbij al is aangegeven dat de regen en de wind weer terug zullen komen. Een echte winter zit er dus, ondanks deze korte vorstperiode, vooralsnog niet in…

Nieuws over Perth

Geplaatst op door februari 20, 2023

De meeting gisteren om een eventueel bezoek aan Perth te bespreken moest worden uitgesteld tot vandaag, maar nadat die meeting alsnog is gehouden is er meer duidelijkheid. Zoals ik al dacht gaat een bezoek aan Perth op heel korte termijn niet lukken, al heeft dat eigenlijk niks te maken met mijn eigen visum en reisplannen. De moeilijkheid zit hem in het feit dat ik die audit samen met een collega uit India moet gaan doen en voor haar is het verkrijgen van een visum lastiger en tijdrovender dan voor mij.

De gemaakte afspraak is nu dat we gaan kijken of het mogelijk is om de audit te doen in de week nadat ik in Bangalore de training heb gegeven. Het plan is om dan vanuit Bangalore door te vliegen naar Perth, en dat is natuurlijk een veel efficiënter en waarschijnlijk ook veel goedkoper alternatief dan mij heen en weer te laten reizen. Het team in Australië moet nog wel goedkeuring geven aan de plannen, maar hopelijk horen we dat voor het eind van deze week.

Op dit moment lijkt het licht op groen te staan maar de acties voor de voorbereiding staan nog even op hold totdat er definitief toestemming vanuit Australië is.

Verrassingsfeestje voor Niels

Geplaatst op door februari 20, 2023

Neef Niels werkt al sinds jaar en dag als chef-kok in de horeca, en na jaren in restaurants in de omgeving (de laatste tijd voornamelijk in Katwijk) te hebben gewerkt heeft hij recent een prachtige aanbieding gekregen om een bestaand restaurant in Rijnsburg nieuw leven in te blazen. Dit restaurant aan het Noordeinde stond de laatste jaren bekend als het “Eetcafé” maar het is inmiddels al een tijdje gesloten. Het pand is opgekocht door een Rijnsburgse onroerend goed “magnaat” die het restaurant helemaal wil verbouwen om het vervolgens te verhuren aan iemand die het restaurant moet gaan runnen, en daarvoor heeft hij neef Niels gevraagd.

Riet en ik zijn al een keertje met Niels binnen geweest om eens rond te kijken en om te horen van de verbouwingsplannen, en inmiddels is die verbouwing al in volle gang. Het is de bedoeling dat het nieuwe restaurant met daaraan gekoppeld een sport-café begin maart open gaan.

Hoewel het dus nog niet klaar is zijn er stukken van het oude restaurant waaraan weinig hoeft te gebeuren omdat die in de nieuwe plannen passen, en dat zijn met name de oude eetzaal en het overdekte buitengedeelte daarachter. Deze twee ruimtes kwamen gisteravond prima van pas want zijn moeder en zus hadden voor Neils een surprise-party georganiseerd voor zijn verjaardag. De hele familie en de nodige vrienden waren uitgenodigd en dus hadden we gisteravond met zijn allen een feestje in de nieuwe horeca-gelegenheid.

We konden gelijk een kijkje nemen hoe het er inmiddels voor staat met de verbouwing en dat zag er in principe goed uit. En gezellig werd het ook, wat hopelijk voor Niels een voorproefje is van wat er komen gaat als de zaak eenmaal open is.

Onverwacht verzoek

Geplaatst op door februari 20, 2023

Vanmiddag om kwart voor vier kreeg ik een werk-bericht met daarin wel een heel onverwacht en bijzonder verzoek. De vraag was of ik een audit wilde uitvoeren op een groot project, wat op zich niet zo’n bijzonder verzoek was maar de locatie waar ik dat zou moeten gaan doen was dat wel. Het onderzoek zou namelijk moeten gaan plaatsvinden in Perth in Australië. En dat was nog niet alles, de bijkomende vraag was ook of ik het komende weekend al zou kunnen vertrekken!

Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dit verzoek las, want zo’n vraag krijg je natuurlijk niet iedere dag. Ik was uiteraard opgewonden vanwege het verzoek op zich maar ook omdat het in Perth is, waar onze vrienden Pat en Howard wonen. Riet en ik zijn al sinds begin 2020 een vakantie in Australië aan het plannen maar het is er met name door de Corona-crisis nog niet van gekomen. We zijn juist gaan kijken of er voor eind dit jaar iets kan worden geregeld, en dat komt opeens dit op mijn pad.

Op zich zitten er wel wat haken en ogen aan dit verzoek. Zo is een vertrek het komende weekend mogelijk niet haalbaar want ik moet wel een visum hebben voor vertrek, en ook de reis zelf moet op zo’n korte termijn nog wel geregeld kunnen worden. En ik zit ook nog eens met die cursus in Bangalore die sowieso moet kunnen doorgaan want de uitnodigingen daarvoor zijn de deur al uit. Er konden vandaag dus nog geen spijkers met koppen worden geslagen maar aanstaande maandag is er een voorbespreking en dan gaan we kijken wat er mogelijk is.

Want uiteraard heb ik wel gelijk volmondig ja gezegd of de vraag of ik het wil doen…

Kwaad daglicht…

Geplaatst op door februari 17, 2023

Vroeger kon je vol trots melden dat je voor een grote multi-national werkte, en zeker als dat Shell was. De Koninklijke Shell, zoals het tot voor kort nog heette, was de trots van de Nederlandse economie en stond altijd steevast bovenaan het lijstje waarop de meest begeerde werkgevers werden vermeld. Dat is de laatste jaren heel anders geworden, sterker nog, je moet zelfs voorzichtig zijn want als mensen erachter komen dat je voor Shell werkt dan krijg je al snel de wind van voren.

Het milieu, de stikstof-uitstoot, denken alleen maar aan geld, betalen geen belasting, van alles wordt je voor de voeten gegooid en heel vaak door mensen die duidelijk geen kennis van zaken hebben maar al hun informatie van het internet plukken. Jammer genoeg is een rationele discussie vaak niet mogelijk en daarom houd ik meestal maar gewoon mijn mond. En die situatie is er sinds vandaag niet beter op geworden want vandaag is de jaarwinst van Shell bekend gemaakt.

Het blijkt dat die winst een recordhoogte heeft, en uiteraard ligt een belangrijke oorzaak daarvan in de oorlog in Oekraïne en de daaruit voortvloeiende boycot van energie uit Rusland. Er was dus simpelweg veel meer vraag bij bedrijven als Shell en vanwege de schaarste waren ook de prijzen veel hoger. Maar met name die veel grotere vraag heeft de winstcijfers flink beïnvloed.

Maar meteen na aankondiging van de winstcijfers begon het al in de media: schandalige winsten over de ruggen van eerzame burgers, niks wordt teruggegeven en belasting wordt er ook al niet betaald. Vreemd genoeg zijn de grootste schreeuwers diezelfde personen die vorig jaar juichend “Opgeruimd staat netjes!” stonden te brullen toen Shell besloot uit Nederland te vertrekken en volledig Engels te worden. Want ja, uiteraard wordt er wel belasting betaald over die grote winst, alleen niet in Nederland want Shell is geen Nederlands bedrijf meer…

Ach, het heeft geen enkele zin om er verder woorden over vuil te maken wat mij betreft. Het gaat toch alleen maar om misplaatste emotie en niet om de vraag hoe de economie nou eenmaal werkt. De Rijnsburgse bloemenhandel heeft in de Corona-tijd enorm geprofiteerd van het feit dat mensen de deur niet uit mochten en daarom elkaar maar bloemen stuurden. Daar is door een crisis dus ook enorm veel geld verdient, maar gek genoeg heb ik daar niemand over gehoord…

Mooie avond

Geplaatst op door februari 17, 2023

Niks bijzonders vandaag, alleen dat het een mooi en rustige dag was en dat bleek vanavond ook wel. Ik kon het dan ook niet laten om een foto te maken van de invallende avond.

Opmerkelijk aan de foto is dat aan de overkant nog een paar huizen te zien zijn waar nog steeds de Kerstverlichting hangt…

Nieuw kantoor

Geplaatst op door februari 17, 2023

Sinds begin deze maand zit ik als ik op kantoor ben, en dat is normaal gesproken twee dagen in de week, in het net gerenoveerde pand tegenover het hoofdkantoor in Den Haag, bekend in bedrijfskringen als C5. Voor mij is dat een aangename ervaring na de ronduit spartaanse kantoren in Irak en Rijswijk. Rijswijk was zo’n typisch kantoorgebouw met grote gezamenlijke en bijzonder ongezellige ruimtes, maar dat was nog alles beter dan Irak waar we al blij waren als er geen ratten en kameelspinnen rondliepen.

Het nieuwe kantoor is een heel stuk comfortabeler met gezellige kleine ruimtes, veel groen en comfortabel meubilair. Toch zijn er nog collega’s die op andere plekken in de Haagse kantoren hebben gewerkt en die flink wat commentaar hebben op het resultaat van de renovatie. Persoonlijk snap ik daar niks van, maar zoals gezegd ben ik niet zoveel gewend in de laatste twintig jaar en ik vind dan ook het nieuwe kantoor erg leuk.

Neem nou alleen de koffieshop met allemaal comfortabele zitplekken in de hal beneden (waar in de buurt ook een biljart staat trouwens), het vele groen en de comfortabele “vergaderzalen”. Ik bedoel, kijk nou zelf, dit is zo’n vergaderzaal, niks mis mee toch?

Training in Bengaluru

Geplaatst op door februari 17, 2023

Sinds vorig jaar zit ik in een team wat trainingen verzorgd voor mijn vakgebied, het beheren van informatie in engineering projecten. Dat is nogal een specifiek vakgebied binnen onze organisatie en het aantal mensen wat daar verstand van heeft is de laatste jaren gestaag afgenomen, voornamelijk doordat mensen met die kennis met pensioen zijn gegaan. Het werd dus hoog tijd om daar iets aan te doen en daarom werd er vorig jaar ieder kwartaal een cursus gegeven.

Die cursussen duren vijf volle dagen en zijn behoorlijk intensief. De voorkeur gaat dan ook uit naar klassikale training in plaats van via video, met name omdat onze ervaring (twee cursussen vorig jaar) met het laatste niet geweldig zijn terwijl de cursus in Chennai, India in september wel een groot succes was. Er is intern veel vraag naar de cursussen en vandaar dat we een agenda hebben opgesteld met in principe vanaf februari dit jaar iedere maand een cursus.

De eerstvolgende staat gepland voor de laatste week van februari en ik ben gevraagd om deze samen met nog iemand te gaan geven. Voor mij betekent dat een reisje naar Bengaluru in India, waar al de nodige jaren de centrale IT-hub van het bedrijf is gevestigd. Voor mij wordt het een eerste bezoek en waarschijnlijk ga ik daar veel mensen ontmoeten die ik al jaren regelmatig spreek maar nog niet persoonlijk heb ontmoet.

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het regelen van de reis en dat viel niet mee. We hebben een verplicht computer-programma wat we moeten gebruiken voor het boeken van onze zakenreizen, maar de vluchten die ik aangeboden kreeg waren niet bepaald wat ik zocht: hoge prijzen (hou ik niet van, ondanks dat ik het zelf niet hoef te betalen) en meerdere tussenstops. Op de website van mijn favoriete luchtvaartmaatschappij Emirates vond ikzelf een veel goedkoper en veel beter alternatief, maar toen ik het reisbureau hierover belde moest ik de nodige moeite doen om de persoon in kwestie te overtuigen.

Er zijn regels aan onze zakenreizen, zoals bijvoorbeeld met welke maatschappijen we wel en niet mogen vliegen, maar de door mij gevonden reis voldeed aan alle voorwaarden. Ondanks wat tegensputteren kon ik gelukkig toch geregeld krijgen wat ik had uitgezocht. Ik kijk nu al uit naar het weerzien met mijn vrienden die ik in Chennai heb ontmoet!

Vreemde kat in de tuin

Geplaatst op door februari 13, 2023

We hadden vandaag een ongenode gast in de tuin in de vorm van een vreemde kat. Ik keek naar buiten en zag een kat rond de serre scharrelen, maar in eerste instantie dacht ik dat het Abby was. Toen ik nog eens goed keek zag ik dat het Abby helemaal niet was maar een mij onbekende kat. en het beest gedroeg zich volkomen op zijn gemak, alsof hij bij ons thuis hoorde.

We horen Abby regelmatig miauwen terwijl ze door het ruitje van de voordeur kijkt, en meestal loopt er dan een vreemde kat voorbij. Vaak is het een grijs gestreepte kater die verderop woont, waarvan de vrouw des huizes al eens tegen Riet had opgemerkt dat dat beest simpelweg niet in huis is te houden. Ze loopt altijd buiten, loopt met iedereen mee, en komt ook niet zelden even bij ons langs de voordeur want wij hebben tenslotte twee vrouwtjes in huis.

Toen Abby de onbekende bezoeker in de tuin zag werd ze helemaal gek en vloog blazend en met een dikke staart naar buiten. Op Abby’s gehuil ging de indringer toch maar achteruit, zij het langzaam alsof het beest wilde kijken of ze Abby eventueel wel zou kunnen hebben als het op knokken aan kwam. De twee maakten zo’n lawaai dat ik maar besloot om me ermee te bemoeien en op mijn verschijning ging de indringer er toch maar vandoor. Maar aan het einde van de tuin waande ze zich zeker veilig want ze draaide zich daar weer om naar Abby, die uiteraard weer meteen op haar af vloog. Nadat ik op de vreemde kat toeliep en Abby achteruit probeerde te duwen ging de kat er dan toch maar vandoor, zij het dat ze zich op de stoep naast de tuin van de buren weer omdraaide en me pontificaal aan gin zitten kijken met zo’n blik van, “Pak me dan als je kan”.

Riet had de kat ook gezien en volgens haar ging het om de kat van Welkoop, de winkel in tuinartikelen aan de overkant van de Bankijkerweg. We hadden het beest wel eens aan de voorkant gezien maar nog niet eerder bij ons achter. Niet iets wat we vaker willen zien overigens, gezien de reactie van Abby…

Laatste stukje straat

Geplaatst op door februari 13, 2023

Deze blog zou eigenlijk de zoveelste aflevering moeten zijn van de updates over de bouw aan de overkant van het kanaal maar omdat alles daar in principe klaar is beschouw ik die reeks maar als afgesloten. Maar helemaal klaar is alles nog niet want er is nog steeds een klein stukje wat nog niet af is, en dat is niet het minste stukje want het gaat om de straat die een van de twee toegangswegen tot de nieuwe wijk vormt.

De toegang vanaf de dijk, aan de andere kant van de wijk van ons uit gezien, is een brug over de Vliet en een weg die de wijk in gaat. De meeste straten liggen er al maar juist het stukje wat de meeste wegen verbindt met de toegangsbrug is nog steeds niet klaar. Er is de afgelopen dagen bijzonder weinig gebeurd, maar vandaag leek het erop dat er toch weer wat activiteiten plaatsvonden. Er waren wat graafmachientjes en een bulldozer aan het werk, dus misschien dat de nieuwe bewoners eindelijk hun toegangsweg krijgen.

Hard gaat het overigens allemaal net, net als bij de bouw van de wijk. Ik ben natuurlijk geen expert, maar zo langzaam als het werk aan de overkant ging komt op mij erg merkwaardig over. En sommige van de nieuwe bewoners (die wij toevallig kennen) denken er net zo over want de oplevering van hun huizen was vele maanden later dan gepland. en dat laatste stukje is dus nog steeds niet af…

Weersomslag

Geplaatst op door februari 3, 2023

Zoals de weerberichten hadden voorspeld is het weer de afgelopen dagen omgeslagen en veranderd in winters weer. De temperaturen zijn omlaag gegaan naar net boven nul overdag en iets onder het vriespunt ’s nachts. Af en toe hebben we winterse buien en er ligt ’s morgens hier en daar al een vliesje ijs op het kanaal achter ons huis.

Niet dat ik mijn schaatsen meteen tevoorschijn moet halen (die liggen al een jaar vers geslepen in de schuur) want dit winterse weer gaat niet lang stand houden is al weer voorspeld, maar het is (afgezien van de buien met natte sneeuw) beter uit te houden dan de afgelopen weken. We zien de zon meer, en het is weliswaar koud maar daar kun je je op kleden.

De invloed van het verkeer valt in onze contreien wel mee, afgezien van wat gladheid hier en daar, maar in het oosten en het zuiden van het land schijnt het bar en boos te zijn…

Met de bus…

Geplaatst op door februari 3, 2023

Het was gistermorgen koud maar droog en dus liep ik om even voor half zeven op de Bankijkerweg, richting de bushalte aan het Noordeinde. Ik was van plan de bus van twaalf voor zeven te nemen maar omdat ik redelijk vroeg was bedacht ik dat ik misschien nog een bus eerder zou kunnen halen, maar helaas: met nog twintig meter tot de bushalte reed de bus voorbij en hij stopte niet bij de halte omdat er daar op dat moment niemand stond.

Geen best begin dus, maar uiteindelijk nam ik dus toch maar de bus die ik had gepland. Aangekomen op het station moest ik ruim tien minuten wachten op de Intercity naar Den Haag Centraal en ik besloot dan ook meteen om de volgende keer toch maar te proberen die eerdere bus te halen want die sluit beter aan op de eerdere Intercity.

Ook gisteravond nam ik de bus, vanaf Leiden Centraal. Ook nu zag ik de bus wegrijden op het moment dat ik het station uit kwam lopen, maar gelukkig rijden er twee lijnen door Rijnsburg richting Noordwijk dus hoefde ik maar een paar minuten te wachten op de volgende bus. Weer had ik een zitplaats, maar omdat de bus nu midden in de avondspits zat deden we inplaats van het kwartiertje in de ochtend nu een half uur over het stukje naar Rijnsburg.

Desondanks viel het hele traject zowel heen als terug met het openbaar vervoer me niet eens tegen: ik kon op alle onderdelen van het traject zitten en alles ging, behalve dan die avondbus, erg vlot. De Intercity doet er net iets meer dan tien minuten over en de tram is ook maar vier haltes. Prima te doen dus, en zolang ik nog niks heb gehoord op mijn aanvraag voor de parkeergarage een redelijk alternatief.

Ach, ik ben tenslotte opgegroeid met het openbaar vervoer, je went er zo weer aan…

Lekkage

Geplaatst op door februari 3, 2023

Al vanaf dat we hier zijn komen wonen hebben bij hevige regenval en een bepaalde windrichting last van lekkage in de woonkamer. Dat merkten we al vrij snel, er hingen druppels aan het plafond precies ter hoogte van de uitbouw, en we hebben dat probleem toentertijd gelijk bij de bouwmaatschappij gemeld. Er is toen naar gekeken en in eerste instantie leek het geholpen te hebben (er waren wat reparaties aan loodslabben gedaan) maar het kwam toch nog een paar keer terug, zij het veel minder.

De laatste keer dat we druppels aan het plafond hebben gezien was alweer minstens twee jaar geleden dus we dachten van het probleem af te zijn. Totdat we gisteren een bericht in de buurtgroep op Whatsapp zagen van buren die hetzelfde probleem meldden. En dat leverde meerdere berichten op, we zijn blijkbaar niet de enige bewoners met deze klachten. Omdat we dachten dat wij van het probleem af waren controleerden we ons plafond nog maar eens en hoewel we ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen geen druppels hadden gezien zagen we nu toch wat schade aan de sierrand langs de muur. 

Er waren duidelijk sporen van lekkage, al weten we eigenlijk niet of dat nieuw is of nog van de laatste keer dat we lekkage hadden. Desondanks lijkt de lekkage iets structureels als meerdere buren last hebben van exact hetzelfde probleem, dus hebben we het in navolging van de andere buren weer bij de bouwmaatschappij gemeld.

En nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Op zich is het bij ons nog te overzien, wat plekken aan de sierrand waar het stucwerk hersteld moet worden. Maar vergeleken met wat ik heb gezien op foto’s van sommige buren valt dit nog heel erg mee…

Troosteloos weer…

Geplaatst op door februari 2, 2023

De foto zegt waarschijnlijk alles, het is al dagenlang (of eigenlijk zelfs wekenlang) behoorlijk slecht weer: harde wind en heel veel regen. Zoveel regen zelfs dat het inmiddels overal in het land voor overlast begint te zorgen. Rivieren beginnen vol te lopen en hier en daar zijn er zelfs al overstromingen, maar gelukkig zijn de vooruitzichten beter want het gaat kouder worden. De temperaturen liggen al sinds het begin van het jaar boven het gemiddelde en dat verteld zich altijd jammer genoeg in slecht weer zoals wat we nu hebben.

De verwachting is dat de temperatuur deze week nog flink omlaag zal gaan en er wordt zelfs al gesproken over nachtvorst. Hopelijk krijgen we dan ook weer eens een blauwe lucht te zien met wat zon, want dat doet veel meer voor een goed humeur dan het weer van dit moment. Als je nu ’s morgens uit het raam kijkt en je ziet wat je op de foto ziet dan is je dag eigenlijk al verpest.

Hopelijk is het morgen al droog want ik ben nog steeds van plan om morgenvroeg naar de bushalte te lopen en met de bus naar het station te gaan…

Nieuwe lampen

Geplaatst op door februari 2, 2023

Zo’n vijf maanden geleden weigerde de lamp boven de eettafel plotseling dienst. In eerste instantie vermoedde ik dat de dimschakelaar kapot was, en omdat dat ook de eenvoudigste reparatie was bestelde ik bij de zaak waar we de lamp hadden gekocht exact zo’n exemplaar als we hadden. Toen die arriveerde en ik de oude ermee had vervangen bleek dat het geen enkel verschil maakte, de lamp deed nog steeds niks. Ook met het aansluitpunt in het plafond bleek niks mis dus zat er niks anders op dan de lamp zelf van het plafond te halen en naar de lampenwinkel in Cruquius bij Heemskerk terug te brengen voor reparatie.

Gelukkig hadden we een prijsopgave gevraagd van de geschatte reparatiekosten want dat bleek na inspectie in de fabriek niet minder dan driehonderdzestig euro te zijn! Daar schrokken we behoorlijk van en besloten dat we dan net zo goed een nieuwe lamp konden kopen. De zaak in Cruquius bleek niks van onze gading te hebben (tenminste, niet in onze prijsklasse), maar we zagen dat er daar nog een andere lampenwinkel was en daar slaagden we wel. Het enige probleem was dat de levering en installatie (er moest natuurlijk wel een monteur beschikbaar zijn) bij elkaar meer dan een maand zouden duren en al die tijd zaten we dus zonder lamp boven de eettafel, uitgerekend in het donkerste deel van het jaar.

Vandaag kon er dan eindelijk geïnstalleerd worden, en hoewel we dus lang hebben moeten wachten bleek het resultaat de moeite waard. Behalve de lamp boven de tafel hebben we ook gelijk een bijpassende staande schemerlamp en een tafellamp gekocht, en daarmee ziet onze woonkamer er opeens een stuk sfeervoller uit.

Weer eens naar de bioscoop

Geplaatst op door februari 2, 2023

Hoewel ik een echte filmliefhebber ben ga ik niet zoveel meer naar de bioscoop. Dat heeft een aantal oorzaken, maar de belangrijkste is natuurlijk dat ik veel films gewoon thuis kan kijken dankzij een abonnement op drie streamingdiensten (voor de liefhebbers: Netflix, Prime Video en HBO Max). Maar soms is het gewoon de moeite waard om toch naar de bioscoop te gaan, vooral als een film daar wordt aangeboden in IMAX formaat, in 3D of tegenwoordig zelfs in 4D.

En dat gold ook voor de film waar ik vandaag met Robin en Martin naar toe ben geweest. We horen al wekenlang berichten over de opvolger van de film “Avatar” die “Avatar: The Way of Water” heet. Zelfs de kritieken noemden deze film spectaculair en omdat we ook de eerste film al erg goed vonden was dit voor ons eigenlijk een must. Ik boekte tickets voor vanavond bij de nieuwe bioscoop Kinepolis in “The Mall of The Netherlands” in Leidschendam, waar we vooraf mooi van de gelegenheid gebruik konden maken van een dikke hamburger bij restaurant Fat Phil.

De hamburgers waren voortreffelijk maar de film viel ons een beetje tegen. We vonden het alledrie eigenlijk meer van hetzelfde, en eigenlijk kwam het weer neer op een typisch Amerikaanse oorlogsfilm geplaatst in een buitenaardse setting. Ordinaire schietwapens, hebberige mensen en een complete minachting voor de natuur en de oorspronkelijke bewoners, waar hebben we dat meer gehoord.

Toegegeven, de beelden waren zeker spectaculair, maar ook dat had beter gekund al had dat wel een merkwaardige oorzaak. Ik had namelijk online tickets geboekt en daarbij uiteraard gezocht naar een 3D voorstelling. Aangekomen in de bioscoop bleek dat ik kaarten voor de gewone versie had gekocht, terwijl ik (en ik heb het zelfs achteraf nog gecontroleerd) dacht kaarten te hebben voor de 3D versie want zo stond het wel degelijk op de site van de bioscoop. De hele belevenis was daardoor misschien niet wat we ervan hadden verwacht en dat was jammer.

Desondanks was het best een aardige film, en ook een hele zit want hij duurde meer dan drie uur…

Eerste werkdag in Den Haag

Geplaatst op door februari 2, 2023

Vorige week had ik een goed excuus om niet naar kantoor te gaan maar van thuis uit te werken omdat vrijwel iedereen nog op vakantie was, maar deze week moet ik toch maar eens door de zure appel heen bijten. Ik ben vandaag voor het eerst naar het nieuwe kantoor in Den Haag geweest en dat moest noodgedwongen ook nog met het openbaar vervoer omdat ik (nog) geen toestemming heb om gebruik te maken van de parkeergarage. Ik heb inmiddels al wel een aanvraag ingediend maar nog geen bericht terug gekregen.

Die aanvraag is nodig omdat je alleen onder bepaalde voorwaarden van de parkeergarage gebruik mag maken vanwege de beperkte ruimte. Gelukkig lijk ik te voldoen aan een van de voorwaarden, ik woon verder dan tien minuten van het kantoor en dat zou moeten betekenen dat ik toestemming krijg. Tot dan zal ik gebruik moeten maken van het openbaar vervoer en dat is nogal een reis. Allereerst moet ik naar de dichtstbijzijnde bushalte aan het Noordeinde lopen (bijna anderhalve kilometer), vandaar moet ik de bus nemen naar Leiden Centraal, dan de trein naar Den Haag Centraal en tenslotte de tram naar de halte die naast de Carel van Bylandtlaan ligt waar de kantoren zijn. Al met al ben ik ruim een uur onderweg.

Op deze eerste dag had ik ook nog de pech dat het goot van de regen vanmorgen, maar een geluk was weer dat dat voorspeld was en Riet was daarom gelijk met mij om half zeven opgestaan zodat ze me met de auto naar het station kon brengen. Daar reed de Intercity net voor mijn neus weg zodat ik een kwartier moest wachten op de volgende, maar daarna ging alles gelukkig vlot en zat ik om half acht op mijn werkplek voor de dag. Het nieuwe kantoor is ook weer zo’n gebouw met weliswaar toegewezen gebieden voor alle teams maar geen vaste werkplek per persoon. Gelukkig ziet het er allemaal een stuk beter uit dan de kantoren waar ik tot nu toe heb gewerkt, veel kleinere ruimtes, veel planten en vergaderplekken met bankstellen en comfortabele stoelen.

Na het werk moest ik door de regen naar de tramhalte rennen aan de overkant van de Schiekade maar ook daarna ging de reis tot aan Leiden Centraal weer lekker vlot. Ik had trouwens zowel op de heenweg als de terugweg zitplaatsen in de trein en de tram en dat viel al niet tegen gezien alle verhalen die ik had gehoord en gelezen over overvol openbaar vervoer. Riet had me al ingeseind dat ze me ook weer op het station in Leiden zou ophalen en ze stond dan ook al klaar toen ik het station uit liep. Gelukkig maar want het plensde behoorlijk.

Volgende keer ga ik toch proberen om ook de bus te nemen wan tik kan natuurlijk niet van Riet verlangen dat ze iedere keer klaar staat om me naar het station te brengen en weer op te halen…

Jaarlijkse controle

Geplaatst op door februari 2, 2023

Zoals gebruikelijk ieder jaar kreeg ik in November weer een mailtje van mijn huisarts met daarin een afspraak voor mijn jaarlijkse controle. Dat is iets waar ik niet meer aan ontkom sinds ik ben gediagnostiseerd met hoge bloeddruk en hoge cholesterol, twee kwalen die in mijn familie veelvuldig voorkomen en waarvoor ik, net als allebei mijn ouders, dagelijks een pilletje slik om het onder controle te houden.

Hoewel zowel bloeddruk als cholesterol redelijk onder controle zijn dankzij het pilletje wordt er dus jaarlijks naar gekeken, iets waar ik trouwens helemaal geen probleem mee heb. Aan zo’n onderzoek gaat altijd een bloedafname vooraf, dus het mailtje gaf aan dat ik vooraf daarvoor een afspraak moest maken. Nou was de controle-afspraak in december, en daar had ik met alle rompslomp van die maand effe geen zin in, dus ik verplaatste d afspraak naar het nieuwe jaar.

Afgelopen donderdag heb ik bloed laten prikken en vanmorgen was mijn jaarlijkse onderhoud met Marjorie van huisartsenpraktijk De Zaaier. Alles was prima in orde, zelfs mijn nierfunctie en daar was ik toch nog een beetje benauwd voor geweest in verband met mijn fietsongeluk van vorig jaar. En er was nog een onverwachte verrassing, want toen ik op de weegschaal moest gaan staan bleek mijn gewicht 87 kilo en dat is drie kilo minder dan vorig jaar. Ik weeg mezelf vrijwel nooit en zeker met de feestdagen achter de rug had ik eigenlijk het tegenovergestelde verwacht.

Alles goed weer dus en ik krijg volgend jaar weer automatisch een oproep.

Update van de overkant (14)

Geplaatst op door januari 27, 2023

Ik heb de laatste weken niet veel gemeld ten aanzien van de nieuwbouw aan de overkant van het kanaal maar dat komt hoofdzakelijk omdat er niet zoveel meer te melden valt. De huizen en appartementen zijn al een maandje of wat bewoond en wat de bouwactiviteiten betreft gebeurt er dus niet zoveel meer. De overburen in de nieuwe huizen hebben met de Kerst hun huizen uitbundig verlicht (op een paar dissidenten na) en dat zorgde voor een feestelijk licht, wat overigens goed van pas kwam want hoewel er al lantaarnpalen zijn gezet branden die nog niet.

Het enige wat zo te zien nog moet gebeuren, en wat blijkbaar niet zo erg opschiet, is de toegangsweg naar de wijk vanaf de Dijk, op de foto zichtbaar tussen de huizen en de appartementen. Hoewel all andere wegen in de nieuwe wijk al een tijd bestraat zijn is dit stuk nog steeds onverhard en dus bij regen een modderpoel. Veel gebeurt er zo te zien ook niet, en dat lijkt vreemd omdat dit toch een belangrijk stukje infrastructuur is zou je zeggen.

We kunnen al wel zien nu hoe het gaat worden, er komen zo te zien ook de nodige parkeerplaatsen op het nu nog braak liggende stuk, en er lijkt ook een stuk naast de appartementen gereserveerd voor een plantsoen of zoiets. De bewoners die dit stuk weg gebruiken moeten het vooralsnog met dit modderpad doen…

Nieuwjaarsdag met snert

Geplaatst op door januari 27, 2023

De viering van Nieuwjaarsdag met de hele schoonfamilie was dit jaar bij ons maar we hadden diverse afzeggingen. Er waren verscheidene familieleden met dezelfde verschijnselen als ik gisteravond die zich ziek meldden, en uiteindelijk waren we dus met een kleinere koppel dan gebruikelijk op Nieuwjaarsdag.

Desondanks werd het gezellig, en ook voor mij want ik voelde me vanmorgen al een stuk beter dan gisteravond. Ik had ook redelijk goed geslapen zonder onderbrekingen en vanmorgen ik zelfs voorzichtig wat droge beschuit gegeten waarna ik me nog beter voelde. Zo goed zelfs dat ik tot mijn eigen grote genoegen tegen het middaguur mee kon doen met de snert-ronde.

De snert was overigens een groot succes, zo mogelijk nog lekkerder dan het vorige jaar, wat waarschijnlijk kwam doordat Riet deze keer wat minder fanatiek was geweest met de blender (op mijn verzoek trouwens). Het resultaat was beslist restaurant-waardig en ze kreeg dan ook heel wat complimenten.

Al met al dus toch nog een geslaagd begin van het nieuwe jaar!

Grieperige Oudejaarsavond

Geplaatst op door januari 18, 2023

En weer is het de laatste dag van het jaar en er stonden voor Riet twee belangrijke punten op het programma van deze Oudejaarsdag: het afmaken van de snert voor Nieuwjaarsdag en het halen van oliebollen. Het eerste had ze helemaal onder controle en dat is dan ook helemaal goed gegaan, het tweede had wat meer voeten in aarde.

De oliebollenkraam stond zoals ieder jaar op het Burgemeester Coomansplein, voor het voormalige Gemeentehuis van Rijnsburg. En net als iedere Oudejaarsdag was het er een compleet gekkenhuis. Terwijl Riet in de rij stond waren de oliebollen op maar kon er wel besteld worden, waarbij je dan op een bepaald tijdstip je oliebollen kon afhalen. In feite ging het dus makkelijker dan in voorgaande jaren waarbij je in rij moest blijven staan en wachten, nu kon Riet vanmiddag om drie uur haar bestelling afhalen.

De afgelopen jaren gingen we in de namiddag altijd voor een afzakkertje naar de schuur van de buren waar buurman Peet dan oliebollen stond te bakken, maar dit jaar zijn we niet geweest want we hadden niets van ze gehoord. Er was ook niet de gebruikelijke geur van oliebollen en we zagen of hoorden niets, dus gingen we ervan uit dat er dit jaar geen borrel was. Het was dan ook bar slecht weer met heel veel regen en harde wind, waardoor we zelf eigenlijk amper de deur uit zijn geweest.

In de avond kwamen Nico en Anja op visite om met ons het jaar uit te luiden, maar voor mij verliep dat niet helemaal zoals gepland. Ik had Robin naar vrienden in Sassenheim gebracht waar hij Oud en Nieuw zou vieren, en op de terugweg voelde ik in de auto al dat er in mijn maag wat problemen aan het ontstaan waren. Ik zat thuis nog maar amper aan mijn eerste biertje begonnen toen ik met spoed een toiletpot moest gaan zoeken om mijn maaginhoud nog een keer de slokdarm te laten passeren. En dat herhaalde zich wat later nog een keer, en ook nog een keer toen ik naar mijn bed ging.

Gelukkig was het niet zo erg dat ik het hele Oud en Nieuw aan me voorbij moest laten gaan maar ik had me de overgang naar het nieuwe jaar toch anders voorgesteld…

De jaarlijkse snert

Geplaatst op door januari 18, 2023

Het is zo langzamerhand een traditie aan het worden dat Riet voor Nieuwjaarsdag een pan met snert maakt. Daarvoor gebruikt ze de enorme pan die ze van haar oma van Nieuwkoop heeft geërfd, en bij de pan hoort ook de traditie. Riet heeft lang geleden een keer een recept gevonden wat een daverend succes is gebleken de afgelopen jaren en dat gaat dit jaar weer gebruikt worden. Riet krijgt ook al een paar weken van diverse kanten de vraag, “Je gaat toch wel weer snert maken?”. Je zou zeggen dat er dus eigenlijk geen ontkomen aan is maar Riet vindt het zelf niet erg.

Dit jaar is de Nieuwjaarsdag viering bij ons thuis en de hele familie rekent dus op snert. De afgelopen week kwamen de ingrediënten binnen en het aanrecht lag dus gisteren al voor met diverse groenten en de koelkast vol met grote hoeveelheden vlees, waaronder een hele varkensknie. Vanmorgen is ze begonnen met het maken van de soep en het ruikt dus al sinds vanmorgen in het hele huis heerlijk naar verse snert. 

De verwachtingen zijn dan ook weer hooggespannen…

Nasleep fietsongeluk

Geplaatst op door januari 16, 2023

De nasleep van mijn fietsongeluk op 30 mei duurt nog steeds voort. In september had ik mijn laatste afspraak in het ziekenhuis ter controle van mijn beschadigde nier en dat zag er allemaal goed uit. Op 29 november had ik mijn laatste afspraak bij de fysiotherapeut en daarbij werd geconstateerd dat er dankzij de oefeningen die ik dagelijks doe zoveel progressie zit in het gebruik van mijn rechterhand dat het nu een kwestie is van blijven oefenen, en dan zien op termijn hoeveel functie ik verder nog terug krijg in die twee stijve middelste vingers. De fysiotherapeut was positief al zei ze dat het wel eens lang kon gaan duren.

Medisch gezien ben ik dus klaar en niet meer onder behandeling, maar de verzekeringskwestie loopt blijkbaar nog steeds gezien het bericht dat ik vorige week kreeg van de verzekering van de tegenpartij. Mijn eigen ziektekostenverzekering zou alle kosten verbonden aan de medische behandelingen terug vorderen van de verzekering van de tegenpartij, en ik dacht dat zij het verder zouden afhandelen. De afgelopen maanden heb ik niets meer van ze gehoord en verkeerde dus in de veronderstelling dat alles was afgehandeld.

Ik was dan ook verbaasd over het bericht en besloot eerst mijn eigen verzekering te bellen. Zij vertelden me dat het bericht uitsluitend was ter afhandeling door de verzekering van de tegenpartij en dat ik dus verwacht werd op het bericht te reageren. Het bericht bevatte een heel uitgebreid formulier waarin niet zozeer informatie met betrekking tot de toedracht als wel de geleden schade werd gevraagd. Behalve de lichamelijke schade werd er ook gevraagd naar andere schade en er werd me meegedeeld dat ik recht had op een schadevergoeding.

Vandaag heb ik het ingevulde formulier teruggestuurd, en daarin heb ik deze keer toch ook maar de lichte schade aan mijn fiets (gescheurd handvat en krassen op het computerschermpje) en de schade aan mijn iWatch (krassen op het scherm). Ik had die schade in eerste instantie weggewuifd omdat ik niks heb vervangen of laten repareren (want zo ernstig was het niet vond ik) maar ik ben nu toch benieuwd of ik nog iets vergoed krijg.

Kerst met cadeautjes

Geplaatst op door januari 12, 2023

Hoewel we Sinterklaas zoals gewoonlijk hebben gevierd met cadeautjes is Riet toch ook bezweken voor de uit Amerika overgewaaide trend om ook met de Kerst cadeautjes onder de kerstboom te leggen. In ons geval niet letterlijk onder de kerstboom, want die staat in de serre, maar in een hoekje van de kamer. Nadat de beide oma’s waren opgehaald en alle kinderen en kleinkinderen waren gearriveerd begon de Kerstviering dan ook met het uitdelen van cadeautjes, waarbij Gijsje uiteraard de taak had gekregen om alle cadeau’s te overhandigen. Met wat hulp van oma, want ze kan nog niet alle namen goed lezen.

Daarna gingen we aan het Kerstdiner waarmee Riet met af en toe wat hulp van mij de hele ochtend bezig was geweest. En haar moeite werd ruimschoots beloond want alles was heerlijk. Het voorgerecht was zalm-carpaccio voor de vleeseters en een heerlijk salade met voor degenen die voor de vegetarische optie kozen, daarna de aardperensoep (die verrassend lekker bleek), en als hoofdgerecht was er een beenham-schotel en een schotel met vegetarische gehakt in bladerdeeg (die ook bij de vleeseters behoorlijk in de smaak viel). Het toetje was pavlova met passievrucht en bosbessenjam, bereid door Astrid. En uiteraard waren er nog bijgerechten, zoals salade, boontjes en aardappel-gratin.

 

 

 

 

 

 

 

Het diner was dus een groot succes, maar Riet verzuchtte al tijdens het diner dat ze dit toch volgend jaar waarschijnlijk niet meer gaat doen..

(Voor)bereiding Kerstdiner

Geplaatst op door januari 12, 2023

Gisteren was alles binnen voor het Kerstdiner dus zijn we vandaag begonnen met de voorbereidingen. Er zijn de nodige dingen die vooraf al gedaan kunnen worden, zodat we morgen wat meer tijd hebben voor de rest. En ik ze “we” want hoewel Riet natuurlijk het leeuwendeel van het werk doet help ik zoveel mogelijk waar nodig. Dat komt veelal neer op hak- en snijwerk, maar zo komen we samen sneller vooruit.

Het diner gaat vier gangen omvatten, en hoewel we een vegetarisch menu hebben en een menu met vlees zijn beide menu’s door de leverancier zodanig samengesteld dat zo op veel punten overeenkomen en dat scheelt een heleboel voor de bereiding. Zo is een van de voorgerechten een aardperensoep die voor beide menu’s hetzelfde is, en dat is ook nog eens een verrassend gerecht want de meeste van ons hadden tot vandaag zelfs geen idee wat aardperen zijn. Het zijn dus een soort knolletjes, je ziet ze gesneden op de plank op de foto.

Al met al zijn we vandaag toch al een paar uur bezig geweest in de keuken en met het klaarzetten van de tafels. Onze eigen eettafel biedt maar plaats aan zes personen en met de beide oma’s en de kleinkinderen erbij zijn we met zijn tienen. Daarom heeft Riet bij een cateringbedrijf een extra tafel met vier stoelen gehuurd zodat we allemaal ruim kunnen zitten.

Er is dus vandaag al het nodige voorbereidende werk gedaan maar we zijn nog lang niet klaar, het meeste kookwerk moet morgen nog worden gedaan…

Kerstdiner van Hello Fresh

Geplaatst op door januari 6, 2023

We bestellen al geruime tijd regelmatig raketten van Hello Fresh. Voor degenen die niet weten hoe dat werkt, je kunt online kiezen uit een vooraf op jouw voorkeuren geselecteerde ligt van menu’s en als je hebt gekozen worden alle ingrediënten inclusief menu’s en alle benodigde instructies voor de bereiding bij je thuis afgeleverd. Onze ervaring is dat het geleverde vrijwel altijd van prima kwaliteit is en de maaltijden zijn erg lekker. Een aanrader als je eens wat anders wilt en toch niet al te moeilijk wilt doen, zoals wij dus.

Ieder jaar heeft Hello Fresh een speciaal Kerstmenu en Riet besloot om dat dit jaar te gaan bestellen. Eigenlijk bestelden we twee menu’s want er was een apart vegetarisch menu waardoor er voor ieders gading wat zou zijn. En ook van de optie om de speciale wijnselectie die was samengesteld voor het Kerstdiner erbij te bestellen maakten we gebruik. Zoals gewoonlijk zou alles aan huis worden geleverd en alles wat wij hoefden te doen was alles klaar te maken.

Een paar dagen geleden kreeg Riet zoals gewoonlijk bericht van Hello Fresh over de levering van het bestelde, alleen werd er merkwaardig genoeg gemeld dat de vegetarische doos op een ander tijdstip zou worden geleverd dan de “gewone” doos. Om twee keer een bestelbus naar hetzelfde adres te laten rijden en ook nog met maar een paar uur tijdsverschil vond Riet wat te gortig en ze belde met Hello Fresh om dat door te geven. Geen probleem, ze zouden de beide zendingen combineren.

Vanmiddag kwam de levering van Hello Fresh, maar tot onze verbazing werd alleen de vegetarische doos afgeleverd. Riet ging dus maar eens bellen, want veel tijd tot de Kerst is er niet meer en we wilden wel zeker weten dat niet de helft van ons Kerstdiner in het water zou vallen. Ze kreeg te horen dat er toch twee aparte zendingen waren verzonden en de rest zou ook vandaag worden afgeleverd.

En gelukkig was dat zo, vroeg in de avond kwam er weer een Hello Fresh bezorger aan de deur met de tweede doos en de doos met de wijn.

Alles is binnen, op een kleinigheid na bleek alles te kloppen (er was alleen een klein zakje aardappelen te kort maar aardappelen hebben we gelukkig zat) en er kan dus morgen een begin worden gemaakt met de (voor)bereiding) van alles.

Ontplofte Cola

Geplaatst op door januari 6, 2023

Omdat zowel het Kerstdiner voor onze eigen familie als de “nieuwjaarsreceptie” voor de hele familie bij ons zouden zijn was Riet vandaag begonnen met het treffen van de nodige voorbereidingen. Het Kerstdiner (of liever gezegd de recepten en alle ingrediënten ervoor) waren al online besteld bij leverancier Hello Fresh maar er moest ruimte gemaakt worden in de koelkast om alles op te slaan.

We hebben nog een tweede koelkast in de schuur in de tuin staan, een oud exemplaar wat we nog hebben meegenomen uit de Filipijnen en daarin bewaren we normaal gesproken reservevoorraden bier, wijn en frisdrank. Riet wilde met name kijken of er nog blikjes Cola in lagen, maar ze kreeg een onaangename verrassing toen ze de deur van die koelkast opendeed. Er kwam een enorme golf Cola uit die een flinke puinhoop veroorzaakte op de vloer van de schuur, om nog maar te zwijgen over hoe het interieur van de koelkast zelf eruit zag.

Blijkbaar waren vrijwel alle blikjes Cola in de afgelopen vorstperiode bevroren. ondanks dat ze in de koelkast lagen, en het gevolg was dat er een heleboel waren opgezwollen en opengebarsten. Sommige blikjes waren letterlijk geëxplodeerd en het gevolg was die enorme puinhoop. Gek genoeg was de rest van de dranken in de koelkast niet aangetast, alleen de blikjes Cola, maar dat waren wel twee bijna volle pakken van twaalf stuks…

Riet heeft flink wat tijd nodig gehad om de puinhoop op te ruimen en uiteraard moest ook de hele koelkast leeg gehaald worden. De blikjes waren op twee of drie na niet meer te redden: het merendeel was opengebarsten maar van de rest waren de meeste zodanig opgezwollen dat ze niet meer te gebruiken waren. En zo zag het eruit…

Buitenlandse Kerst

Geplaatst op door januari 6, 2023

Het is voor zover ik heb kunnen nagaan precies twee keer in mijn leven gebeurd dat ik Kerst niet thuis heb gevierd. Zelfs in alle jaren dat we in het buitenland woonden gingen we altijd terug naar Nederland om daar de Kerst te vieren met de familie. Meestal was dat onder protest van mij want ik was in vrijwel alle gevallen liever gebleven waar we waren omdat in alle landen waar we gewoond hebben Kerst veel uitbundiger werd gevierd dan in Nederland, maar Riet wilde er vrijwel nooit van horen.

Het is me één keer gelukt om Riet over te halen en dat was in het jaar 2012 toen we in Manila woonden. Het kwam mede omdat Martin en Sandra in de Kerstperiode naar ons toe wilden komen voor hun vakantie, waarin ze ook nog een trip naar Bali hadden opgenomen. Ze arriveerden al voor de Kerst in Manila en we brachten een paar door op het prachtige eiland Boracay, in het vijf-sterren resort Discovery Shores:

De foto geeft al aardig aan hoe het weer rond de Kerst was op de Filipijnen en het zal dan ook geen verbazing wekken dat we de dag voor Kerst hebben gebarbecued in de tuin bij een temperatuur van zo’n tweeëndertig graden…

De enige andere keer dat ik Kerst niet in Nederland heb gevierd was overigens in 2018 toen ik werkte voor de Basrah Gas Company. Kerst viel toen precies in mijn shift van vier weken en dat betekende dus niet alleen een Kerstviering in het kamp waar ik was gestationeerd maar ook dat ik gewoon heb gewerkt die dagen. Wel was er ’s avonds na het werk een groot Kerstdiner georganiseerd waardoor we toch met z’n allen nog een gezellige Kerst hadden. In Irak, of all places… 

 

Woon-werk verkeer

Geplaatst op door januari 11, 2023

De standplaats voor mijn huidige baan was, toen ik begon op 1 augustus 2021, het Alaska gebouw wat het enig overgebleven kantoor in Rijswijk was. Het oorspronkelijke complex in Rijswijk, een van de oorspronkelijke bedrijfslocaties, is net nadat ik in 2018 naar Irak vertrok verkocht, en het was eigenlijk de bedoeling dat de mensen verdeeld zouden worden over de bestaande locaties Amsterdam en Den Haag. Mijn standplaats had dus eigenlijk ook Den Haag moeten zijn na terugkomst uit Irak maar de nieuwbouw die daar plaatsvond om iedereen te huisvesten was nog niet klaar. Gelukkig was er nog een gehuurd kantoor in Rijswijk beschikbaar, net naast het verkochte complex, en daar werden de mensen die nog niet naar Den Haag konden verhuizen, inclusief mijzelf, tijdelijk ondergebracht.

Op zich was ik wel blij met die Rijswijkse locatie want daar is ruim voldoende parkeergelegenheid, terwijl er op de Haagse locatie in de binnenstad alleen een parkeergarage beschikbaar met beperkte toegang. En aangezien daar met de nieuwbouw ook geen verandering in zou komen zag ik best tegen de aankomende en onvermijdelijke verhuizing op. Gelukkig is thuis werken nu zo’n beetje de norm maar we worden toch wel geacht af en toe onze neus op kantoor te laten zien.

Toch was het op 8 december zover, de laatste locatie in Rijswijk werd gesloten en iedereen die daar nog zat werd geacht naar het nieuwe kantoor in centrum Den Haag te verhuizen, en ik dus ook. Ik ben overigens nog niet in dat kantoor geweest omdat ik vanaf 8 december met vakantie ben, maar in januari is er geen ontkomen meer aan. Uiteraard ga ik kijken of ik een parkeervergunning kan krijgen of dat er misschien een alternatief is om met de auto naar het werk te gaan.

Het alternatief voor de auto is uiteraard het openbaar vervoer, maar vanuit ons huis is er niet echt een makkelijke verbinding. Ik moet eerst naar de dichtstbijzijnde bushalte lopen aan het Noordeinde in het dorp, en dat is al anderhalve kilometer. Dan moet ik met de bus naar Leiden Centraal, vandaar met de trein naar Den Haag Centraal, en dan nog eens een paar haltes met de tram. De reisplanners die ik heb geraadpleegd geven allemaal aan dat ik er dik een uur over ga doen (enkele reis), terwijl ik er met de auto maar een minuut of twintig over zou doen.

In ieder geval heb ik vandaag alvast maar een persoonlijke OV kaart aangevraagd, voor het geval er geen auto opties beschikbaar blijken te zijn…