Vandaag is mijn laatste volle werkdag, morgen vertrek ik naar verwachting pas aan het begin van de middag uit het kamp en morgenochtend ben ik daarom ook nog op kantoor. De laatste loodjes van deze shift dus, maar ik kan nog net op de valreep weer een enorme klucht meemaken.

Afgelopen zondag is een aannemer begonnen op de eerste verdieping van ons gebouw met de aangekondigde renovatie. Daarvoor moesten verscheidene kamers leeggemaakt worden en nadat iedereen ergens anders een plekje had gevonden werden de betreffende kamers helemaal leeggehaald. Bij het slepen met het meubilair sneuvelde er overigens nogal het een en ander waaronder een paar ruiten. Alles werd aan het eind van de gang hoog opgestapeld tegen de muur en het werk ging beginnen.

Voor de mensen die uit hun kamer moesten was onze enige vergaderzaal gereserveerd zodat ze daar voorlopig kunnen zitten, maar toen ze er binnenkwamen was er ondanks nadrukkelijke navraag vooraf en diverse toezeggingen geen computerapparatuur aanwezig om mee te werken. Het kostte wat tijd om dat allemaal geïnstalleerd te krijgen, maar toen dat eenmaal gebeurd was kon er nog niet worden gewerkt want… er was niks aangesloten, er waren geen verlengsnoeren! Ook dat werd opgelost maar de mensen moesten wel zelf het gebouw door op zoek naar verlengsnoeren.

Eindelijk geregeld zou je zeggen, maar niet dus. Gisteren kwam er iemand tot de ontdekking dat er iets mis was met het contract voor de aannemer en het werk moest worden stilgelegd. De werknemers van de aannemer sleepten vervolgens alle meubilair terug in de kamers, maar deden dat willekeurig zodat overal verkeerd meubilair kwam te staan.

De mensen uit de vergaderzaal zijn vandaag weer terug naar hun werkplekken en de vergaderzaal zelf is weer leeggehaald. En de verbouwing? Nou, er zijn twee verschillende geruchten, het ene over uitstel en het andere over afstel…

Nog even iets anders, ik kreeg vandaag van iemand een plastic zakje met vruchten die ik nog nooit had gezien. Ze zijn ongeveer net zo groot als een cherrytomaat en ze smaken licht zurig, als een kruising tussen een appel en een peer. Ik dacht, Riet heeft jaren in een groothandel in groente en fruit gewerkt, die weet het vast wel maar ze wist het ook niet. Een speurtocht op het Internet leverde op dat het waarschijnlijk om de Iraakse Palmvrucht gaat maar zeker weten doe ik dat niet. Dus wie het weet mag het zeggen.