Willem van den Kerkhoff | Magandang Araw!

Eindelijk vaccinatie..

Geplaatst op 1 april 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2021

Hoewel het vaccinatie-programma tegen COVID-19 al loopt vanaf januari en ik met mijn leeftijd van boven de zestig geacht wordt in de risico-groep te zitten had ik nog steeds geen uitnodiging voor een vaccinatie gehad. Begin februari was aangekondigd dat mijn leeftijds-categorie voor eind maart een uitnodiging zou krijgen en net toen ik de hoop daarop had opgegeven viel een paar dagen geleden mijn uitnodiging in de bus. Ik heb uiteraard gelijk een afspraak gemaakt en op maandag 12 april kan ik terecht voor mijn eerste shot met het Astra-Zenica vaccin. Een tweede vaccinatie volgt nadat ik de eerste heb gehad, daar moet ik blijkbaar zelf weer een nieuwe afspraak voor maken.

Eindelijk zit er dus schot in want in tegenstelling tot heel wat andere mensen (als ik de kranten moet geloven) zit ik met smart te wachten op mijn vaccinaties. Ik heb wel degelijk vertrouwen in de wetenschap en ga ervan uit dat ik na de vaccinaties goed beschermd ben tegen het Corona-virus en wat minstens zo belangrijk is, ik kan dan ook als het goed is anderen niet meer besmetten.

Ik heb vanwege sommige exotische bestemmingen waar ik de afgelopen twintig jaar naar toe gereisd ben al heel wat inentingen gehad en ik verbaas me dan ook heel erg over de weerstand van sommige mensen tegen de COVID-19 vaccins. Ook de plotselinge weerstand van de afgelopen dagen tegen met name het Astra-Zenica vaccin om een paar geïsoleerde gevallen van (vermeende!) ernstige bijverschijnselen en het besluit om dan maar grotendeels te stoppen met dit vaccin verbazen me enorm.

Het risico van het Corona-virus is aantoonbaar vele malen groter dan het risico op ernstige bijverschijnselen van het vaccin en er is zelfs al een potentiële doelgroep bekend van mensen die meer risico lopen. Desondanks schijnen mensen meer vertrouwen te hebben in onheilsprofeten en zelfbenoemde “deskundigen” die van alles roepen zonder dat er wetenschappelijke gronden zijn voor hun beweringen.

Gelukkig gaat het vaccineren met Astra-Zenica voor mijn leeftijds-groep van zestig-plussers vooralsnog gewoon door en kan ik op 12 april mijn eerste vaccinatie gaan halen. Na alle vaccinaties die ik al heb gehad tegen onder andere Gele Koorts, alle denkbare Hepatitissen en Hondsdolheid maak ik me niet echt meer zorgen…

Vakantieplannen…

Geplaatst op 30 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2021

Hoewel er door de Corona-crisis waar maar geen eind aan lijkt te komen voorlopig geen kans is op een vakantie in het buitenland zijn we al wel een beetje aan het oriënteren. Riet heeft nog heel veel plannen maar aan de top van de ranglijst staat al een tijdje een tweede bezoek aan Australië. Toen we daar in 2017 voor het eerst zijn geweest heeft dit enorme land een grote indruk op ons gemaakt en eigenlijk hadden we toen al besloten dat we zeker nog een keer terug zouden keren als die mogelijkheid er zou zijn.

Een paar weken geleden was er een documentaire op de tv over een spoorlijn in Australië die van Darwin in het uiterste noorden helemaal naar Adelaide in het zuiden liep. We kregen de smaak helemaal te pakken en ook omdat we al eerder naar treinreizen hadden gekeken leek dit wel iets voor ons verlanglijstje.

Toen ik vorige week een advertentie zag van een reisbureau met een reisgids over Australië viel mijn oog meteen op een artikel over die treinreis, “The Gant”, en er stond ook nog een artikel in de gids over de reis die wij in 2017 hadden gemaakt van Cairns naar Sydney. Ik bestelde meteen de reisgids om ideeën op te doen en uiteraard voor meer informatie over “The Gant”.

Nou, de gezochte informatie was er. Het artikel over “The Gant” deed onze interesse alleen nog maar toenemen maar er was toch ook wel een beetje een tegenvaller want de treinreis (die overigens maar vier dagen duurt) kost niet minder dan 1850 euro per persoon. En dat is toch wel even slikken…

Nieuws van de overburen

Geplaatst op 28 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 6, 2021

Aan de overkant van de Bankijkerweg ligt recht tegenover ons huis het bedrijf van Heemskerk Fresh & Easy, een enorm bedrijf wat gesneden groente levert aan onder andere supermarkten en hotelketens in binnen- en buitenland. Dit mag denk ik wel tot een van de succesvolste bedrijven in Rijnsburg en omstreken worden genoemd, en de zaken gaan zo goed dat er al een tijdje wordt gezocht naar de mogelijkheid van uitbreiding.

Toen we pas naar de Bankijkerweg waren verhuisd kregen wij en alle andere buren van Heemskerk een uitnodiging om het bedrijf eens te komen bekijken, wat we uiteraard maar wat graag hebben gedaan. We hoorden toen al dat er gezocht werd naar een tweede locatie die niet alleen de bedrijfscapaciteit zou verhogen maar die ook om een backup te hebben voor het geval er zich een calamiteit zou voordoen op een van beide locaties.

Waar er eerst nog gezocht werd naar een locatie elders in het land deed zich opeens een unieke mogelijkheid voor toen het naastgelegen perceel, waar een bedrijf in verpakkingsmaterialen was gevestigd, beschikbaar kwam. Heemskerk heeft daar de afgelopen maanden een nieuwe fabriekshal laten bouwen en beschikt nu dus over negenduizend vierkante meter extra capaciteit.

Als een goeie buur informeerde Heemskerk ons als naaste buren voortdurend over de voortgang van de bouw en over mogelijk overlast gedurende perioden van de bouw, en dat werd in ieder geval door ons zeer gewaardeerd. Gisteren viel er een kaart in de bus met een luchtfoto van de nieuwe situatie die aangeeft dat dit prachtige bedrijf klaar is voor een nog grotere toekomst.

Alleen moet ik toch wel even een kleine opmerking plaatsen, want op het dak staat een kleine tikfout. Er staat een grote rode pijl in de richting van Schiphol met de melding “Schiphol 15 Mile”. Het moet in correct Engels “Miles” zijn, dus met een “s” aan het eind omdat het meervoud is. Een kleinigheid, maar ja, ik ben nou eenmaal een pietje precies in dat soort dingen…

Lang verwachte dag

Geplaatst op 27 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 6, 2021

Het was eindelijk zover. De dag waar ik heel veel aan heb gedacht, eigenlijk al sinds ik op school leerde wat “AOW” en “pensioen” betekende, is vandaag aangebroken: mijn 65e verjaardag. Een dag die een mijlpaal had moeten zijn in mijn leven en die dat door de gewijzigde omstandigheden dus niet meer is. Want dit is niet meer de dag waarop mijn AOW ingaat, en ook niet mijn pensioen.

Door de gewijzigde wetgeving op dat punt is het bereiken van de 65-jarige leeftijd dus in feite helemaal geen mijlpaal meer, maar gek genoeg voelt het nog wel zo aan. Het is tenslotte pas van de laatste jaren dat dat is verandert, en omdat dit toch een dag is waar ik jarenlang naar heb uitgekeken, of tegenop heb gezien, voelt het toch wel degelijk als een bijzondere dag. Een dag die je groots zou moeten vieren…

Jammer genoeg zorgen de omstandigheden rond het Corona-virus ervoor dat we deze bijzondere verjaardag niet op een bijzondere manier kunnen vieren. Behalve twee aparte visites van onze zoons, een bezoek aan mijn moeder en een bezoek van vriendin Anja (hartstikke leuk!) was er weinig feestelijks van de dag te maken. In ieder geval niet wat we anders van plan waren geweest.

Gelukkig waren er wel de gelukwensen van de familie via WhatsApp, een paar kaarten en een pakketje met een verjaardagscadeautje, en dat maakte veel goed. En met alle cadeaus die ik heb gekregen vind ik dat ik toch wel goed ben bedacht.

En aan het eind van de dag was er nog een verrassing van Riet die speciaal voor mijn verjaardag Spaghetti Bolognese had gemaakt. Martin, Sandra en Gijsje bleven eten en dus werd het zo toch nog een beetje feestelijk.

Solliciteren…

Geplaatst op 23 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2021

Vandaag is de interne sollicitatie-ronde begonnen die het gevolg is van de grote reorganisatie die “Reshape” wordt genoemd. Zoals gewoonlijk is het weer hetzelfde liedje, er moet ernstig bezuinigd worden en “efficiënter” gewerkt, hetgeen synoniem is voor het reduceren van het aantal arbeidsplaatsen. Met andere woorden, de bedrijfsstructuur gaat “compleet” veranderen, met als gevolg allemaal “nieuwe” functies en iedereen wordt geacht op die functies te solliciteren want alle oude banen gaan vervallen.

Ik heb lang gehoopt dat ik de dans zou ontspringen want er was me in december een baan beloofd waarop ik weliswaar ook zou moeten solliciteren maar waarvoor ik de enige kandidaat zou zijn en die baan zou geen onderdeel uitmaken van de huidige grote sollicitatie-ronde. Helaas is dat niet doorgegaan, de baan kon niet tijdig in de interne vacaturebank worden geplaatst en waarschijnlijk is het ook door Personeelszaken tegengehouden vanwege de aankomende reorganisatie.

Ook in de op dit moment beschikbare banenpool zit die nieuwe baan (nog) niet dus ik kan er ook niet op solliciteren. En dat betekent dat ik net als een paar duizend anderen deze week zal moeten solliciteren op wat er wel in de banenpool beschikbaar is want wachten op de aangeboden baan is me te onzeker. Tenslotte weet ik helemaal niet op dit moment of die baan er nog wel komt want ook dat wordt bepaald door de eisen van “de nieuwe organisatie”.

Iedereen mag op maximaal vijf functies solliciteren en eind mei wordt dan bekend of een van je sollicitaties succesvol was. Interviews komen er niet, het is dus gewoon afwachten of je gekozen bent of niet. Ik heb met veel pijn en moeite vijf functies gevonden waar ik op heb gesolliciteerd: twee banen die me erg leuk lijken, twee die interessant zijn en een die ik wel kan maar waar ik eigenlijk geen zin in heb.

De keuze was moeilijk want er was weinig aanbod in mijn vakgebied. Dat lag absoluut niet aan het feit dat er geen werk in die hoek is, integendeel zelfs, maar het schijnt dat de afdeling Personeelszaken “overwerkt” is door de grote veranderingen en ze hebben geen kans gezien om alle benodigde banen op tijd in de vacaturebank te krijgen. Daarom weten we nu al dat er eind juni nog een tweede ronde komt, en mocht ik dus nu buiten de boot vallen dan heb ik eind juni een tweede kans.

En misschien wordt in de tussentijd die beloofde baan nog wat, want ik heb nog steeds niet gehoord dat dat niet doorgaat…

Spijkerjas voor Gijsje

Geplaatst op 22 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffapril 19, 2021

Onze kleindochter Gijsje begint al een aantal uitgesproken voorkeuren te krijgen. Zo is haar lievelingskleur roze en haar favoriete dier de eenhoorn. Toen ik een tijdje geleden weer eens op de site van AliExpress zat te bladeren viel mijn oog op een spijkerjasje met op het rugpand een afbeelding van een eenhoorn, dus ik twijfelde niet lang en plaatste meteen een bestelling. Zoals alles bij AliExpress hoefde ik het voor de prijs niet te laten want het jasje koste geloof ik iets van elf euro en het werd voor dat geld ook nog een gratis bezorgd. De levertijd was wel twee maanden maar dat weet je als je iets bij AliExpress besteld.

Eergisteren kwam het jasje aan en even was er twijfel over de maat. Dat was bij het bestellen al een dingetje geweest want de leeftijdcategorie was drie tot zes jaar maar er waren vier maten aangegeven met de vreemde aanduidingen T3 tot en met T6. Ik ging er voor het gemak maar vanuit dat dat overeenkwam met de leeftijden en bestelde dus een maatje T4.

Toen het jasje uit de verpakking kwam was er toch even de twijfel of het niet te klein zou zijn. Had ook geen punt geweest want we hebben inmiddels nog meer kleine neefjes en nichtjes maar het zou dan natuurlijk jammer zijn voor Gijsje.

Vandaag was ze bij ons en wat denk je, precies pas! En Gijsje natuurlijk helemaal gelukkig met haar eenhoorn-jas, want het zal haar een zorg zijn dat er een dikke spelfout staat in de spreuk onder de afbeelding.

Het Engelse woord is natuurlijk “Believe” en niet “Belive”…

Het heien is begonnen

Geplaatst op 21 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 29, 2021

De werkzaamheden aan de overkant van het kanaal likken nu in volle gang. De hei-werkzaamheden zijn inmiddels begonnen en dat is geen onverdeeld genoegen want het begint ’s morgens klokslag om zeven uur. Het gaat met name in de ochtend constant door en dat heb ik in zoverre last van dat mijn werkkamer aan de achterkant van ons huis is en het heien vindt dus daar vrijwel recht tegenover plaats.

Een raam open zetten is er dus even niet bij want dan vergaat horen en zien en dat is met name lastig als ik in een telefonische vergadering zit. Ik heb me zelfs met gesloten raam al een paar keer moeten verontschuldigen voor de achtergrondgeluiden. Gelukkig gaat het niet de hele dag door, ’s middags valt het over het algemeen wel mee, en het heien duurt gelukkig maar een paar weken.

Afgezien daarvan zullen we nog wel geruime tijd overlast hebben van de bouwwerkzaamheden want een kennisje van Riet die er een huis heeft gekocht heeft verteld dat de verwachte oplevering pas halverwege volgend jaar is en een ander kennisje die er een appartement heeft gekocht heeft te horen gekregen dat de oplevering pas december volgend jaar zal zijn. En aan die appartementen zijn ze nog niet eens begonnen, sterker nog, de grond daarvoor is nog niet eens bouwrijp gemaakt.

Het meest benieuwd zijn we toch wel wat de bebouwing aan de overkant voor effect zal hebben voor ons uitzicht. Op zich zal het voor ons wel meevallen want de huizen komen toch wel een flink eind weg te staan en direct tegenover ons huis ligt die toegangsweg naar de nieuwe wijk en dat betekent dat er recht tegenover ons geen bebouwing komt.

Het appartementen-complex zal wel degelijk een flink stuk uitzicht weg gaan nemen want dat komt dicht tegen het kanaal aan te staan. Voor ons is het even afwachten waar het precies komt te staan en in hoeverre wij er “last” van gaan krijgen. Zoals het er nu naar uitziet komt het van ons huis uit gezien een stuk naar rechts te staan en dus achter ons schuurtje. We raken dus waarschijnlijk alleen vanaf onze bovenverdiepingen het uitzicht op het dorp kwijt. Alhoewel, we zien nu eigenlijk ook al alleen de huizen van de wijk “De Horn”…

Werkzaamheden aan de overkant

Geplaatst op 15 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 29, 2021

De afgelopen dagen is de activiteit aan de overkant van het kanaal achter ons huis flink toegenomen. Er werd al een aantal maanden gewerkt aan het bouwrijp maken van de grond maar dat gebeurde met tussenpozen waarin er niks leek te gebeuren, maar nu lijkt het dan toch eindelijk menens te worden.

Er zijn zware machines, waaronder een hei-machine, aangerukt en er is een begin gemaakt met de weg die vanaf de dijk langs het kanaal komt te liggen die het gebied zou moeten ontsluiten voor verkeer. Een tijd geleden is het traject waar de weg moet komen te liggen al geëgaliseerd maar ze zijn nu dan toch eindelijk begonnen met het bestraten.

In tegenstelling tot wat ik had verwacht komt er geen asfalt maar een geplaveide weg. En dat gaat tegenwoordig niet meer met stoere mannen die met rubber kappen over hun benen op de knieën steen voor steen aanleggen, dat gaat met een machine ter breedte van de weg waar stenen in worden gekiept door een bulldozer en die dan rij voor rij de stenen aanlegt.

Het schiet dus lekker op maar ook hier gaat het aanleggen gefragmenteerd. Na het eerste stuk werd er een dag niks gedaan en ging het pas na twee dagen weer verder. Persoonlijk snap ik dat niet maar dat is met wel meer dingen als ik zo naar de werkzaamheden kijk..

Mogelijke vulkaanuitbarsting vlakbij Manila

Geplaatst op 10 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 12, 2021

Toen we eind 2011 in Manila gingen wonen wisten we dat we in de nabijheid gingen wonen van minstens drie nog aktieve vulkanen. Het verst weg van ons lag de vulkaan Mayon, helemaal in het zuid-oosten van het eiland Luzon waarop ook Manila ligt, dichterbij ten noorden van Manila lag Mount Pinatubo die in 1992 nog zorgde voor de op een na grootste vulkaanuitbarsting van de vorige eeuw, en op minder dan een uur rijden ten zuiden van waar wij woonden lag Mount Taal (spreek uit: Ta-al).

Deze Mount Taal barstte volgens onze Filipijnse vrienden zo iedere tien jaar wel een keer uit en toen wij vroegen wanneer de laatste keer was geweest zien ze, “Oh, zo’n tien jaar geleden”… We waren dus voorbereid op een eventuele uitbarsting van deze vulkaan in de vier jaar dat wij in Manila hebben gewoond maar er gebeurde niets. We hebben zelfs een keer toen Robin op bezoek was bij ons een tochtje gemaakt naar de vulkaan die gelegen is midden in het meer van Tagaytay en we zijn toen ook op de top van de krater geweest.

De foto hierboven heb ik gemaakt vanaf de rand van de krater en je ziet het kratermeer waarin op verscheidene plekken het water borrelde om aan te geven dat de vulkaan wel degelijk nog actief was. Als je op de foto klikt kun je deze zien op ware grootte. Je kunt overigens een verslag van ons bezoek vinden in de blog van 18 maart 2012 of door te klikken op deze link.

Vandaag las ik in de krant dat Mount Taal, de tweede meest actieve vulkaan van het land, op het punt van uitbarsten staat en dat de omgeving al is geëvacueerd. Op 12 januari van het vorig jaar werd de vulkaan actief en op 19 maart werd er alarm geslagen toen de vulkaan vulkanische as en gassen begon te spuwen. Er werd toen al meteen begonnen met evacuaties van de dichtstbij gelegen woongebieden, meest vissersdropjes op het eiland zelf en aan het meer, maar er werd nog geen grootscheepse evacuatie uitgevoerd.

Gedurende het afgelopen jaar werd de vulkaan nauwkeurig in de gaten gehouden maar in de laatste weken begon de activiteit pas echt toe te nemen. Er werden bijna zevenhonderd kleine vulkanische bevingen geregistreerd sinds begin februari, waarvan bijna dertig in de afgelopen twee dagen. De hele omgeving houdt nu de adem in want volgens de experts is een uitbarsting nog slechts een kwestie van tijd.

Een rampenplan ligt gelukkig altijd klaar want het gebied rond de vulkaan is nu eenmaal een permanent risico-gebied. En toeristische tochtjes zoals wij die toen hebben gemaakt zitten er dus voorlopig niet meer in…

Nieuw keukenraam

Geplaatst op 8 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 9, 2021

Een merkwaardig aspect aan ons huis is dat onze keuken, gelegen aan de voorkant van ons huis, geen raam had wat open kon. Eigenlijk was de reden daarvoor het merkwaardige, het was namelijk een eis van onze overbuurman dat de huizen recht tegenover zijn bedrijf geen keukenraam zouden krijgen wat open kon in verband met mogelijke klachten over geluidsoverlast. Dit moet ik waarschijnlijk even uitleggen, het zit als volgt.

Recht tegenover ons huis ligt aan de overkant van de Bankijkerweg een groot bedrijf wat gesneden groente en fruit levert aan bedrijven en instellingen. Dit bedrijf heeft een enorme fabriekshal aan de overkant waar op zich vrijwel geen geluid vandaan komt maar er is wel heel veel verkeer van af en aan rijdende grote vrachtwagens die de producten van het bedrijf leveren door heel Nederland en ook het buitenland. Dat gaat de hele dag en nacht door, ook in het weekend, maar door de prima geluidsisolatie van de huizen waar ook wij wonen levert dat nauwelijks geluidshinder op.

Dat zou natuurlijk anders kunnen zijn als, volgens het bedrijf, de huizen aan de overkant openslaande ramen zouden hebben aan de kant van de weg, want dan zou het geluid uiteraard wel tot in de woningen doordringen. En aangezien er altijd wel mensen zullen zijn die daar dan over gaan klagen (denk maar aan mensen die vlak bij Schiphol gaan wonen en vervolgens gaan klagen over geluidsoverlast van de vliegtuigen), heeft het bedrijf voor de bouw van de woningen bedongen dat er in de koopcontracten een clausule zou komen dat er niet geklaagd mocht worden over het geluid van de vrachtwagens en dat de huizen gebouwd zouden worden met keukenramen die niet open konden.

Het staat de bewoners wel vrij om dat na de oplevering op eigen verantwoordelijkheid te veranderen, en wij liepen net als sommige buren al een tijdje rond met plannen om het dichte keukenraam te vervangen door een raam wat wel open gezet kan worden. Onze buurman Peter heeft connecties in de bouw en die vertelde ons een maand of wat geleden dat hij offertes had aangevraagd voor een openslaand keukenraam en vroeg of wij ook geïnteresseerd waren. Dat waren we zeker, en dankzij Peter werd een betrouwbare timmerman gevonden die de klus tegen een redelijke prijs wilde doen.

De voorgeschiedenis is veel langer dan de klus zelf want vanmiddag zette de timmerman het nieuwe raam er in amper anderhalf uur in. En daarmee is een grote wens van Riet, die al zo lang als we hier wonen van mening is dat de keuken fatsoenlijk gelucht moet kunnen worden door een raam open te zetten, in vervulling gegaan.

Voor mij levert het nog wat werk op want het raam is afgeleverd in de grondverf. Een schilderklusje voor mij dus het komende weekend…

Werk update

Geplaatst op 1 maart 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

De maand februari is al weer om en dat betekent dat mijn eerste werkmaand in Nederland er ook al weer op zit. Ik werk nog steeds in de tijdelijke baan die ik heb gekregen en ben nog steeds in afwachting van een permanente job. Van de baan die me in december is aangeboden heb ik tot nu toe nog steeds niets gehoord, anders dan dat het wachten is op het plaatsen van de officiële vacature door Personeelszaken.

De afgelopen week heb ik gehoord dat de kans is verkeken om die vacature geplaatst te krijgen voordat alle vacatures worden bevroren vanwege de komende reorganisatie. Personeelszaken heeft het door diezelfde reorganisatie op dit moment ontzettend druk en daarnaast is er waarschijnlijk besloten om deze vacature niet te plaatsen omdat eerst gekeken moet worden of deze vacature wel past in het plaatje van die reorganisatie.

Dat is voor mij een teleurstelling want het betekent dat ik de grote sollicitatieronde die eind deze maand moet gaan plaatsvinden niet meer kan ontlopen. Er zullen dan vele duizenden mensen in het bedrijf moeten solliciteren naar een van de “nieuwe” banen en dat is in feite een loterij want er zullen veel minder banen zijn dan sollicitanten.

Ik maak natuurlijk nog steeds een goede kans als de mij aangeboden baan inderdaad onderdeel uitmaakt van het totale banenpakket wat wordt aangeboden maar dat weet ik op dit moment dus nog niet. Gelukkig heb ik ook nog wat positief nieuws gekregen van mijn huidige manager want die ziet voor mij mogelijkheden voor een baan in de afdeling waar ik nu tijdelijk voor werk. Die afdeling zit in feite te springen om mensen en blijkbaar heb ik de eerste maand toch een goeie indruk kunnen maken dus wie weet zit er daar iets voor me bij.

Al met al wordt het een spannende maand, en niet alleen voor mij maar voor heel veel van mijn collega’s…

Gijsje drie jaar!

Geplaatst op 21 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

Het is niet te geloven maar vandaag werd onze kleindochter Gijsje al weer drie jaar. Wat gaat de tijd toch hard, en dat blijkt al helemaal als je je kleinkind zo snel ziet opgroeien.

Vervelend was wel dat Gijsje’s verjaardag niet gevierd kon worden zoals dat gebruikelijk is vanwege de Corona maatregelen want er mag thuis geen grote groep bezoekers worden ontvangen. Maar Martin en Sandra hadden er toch wat op gevonden om iedereen Gijsje’s verjaardag mee te laten vieren. Ze hadden van vrienden een bakfiets geleend die ze met ballonnen hadden versierd en in plaats van dat iedereen bij hun langs zou komen om Gijsje te feliciteren gingen ze zelf bij iedereen langs.

Ze hadden het met het weer niet beter kunnen treffen en het werd dus alsnog een hele geslaagde dag voor de jarige, die op deze manier toch verwend kon worden met heel veel cadeautjes. In de bakfiets werd een doos met cupcakes meegenomen om uit te delen en er stond een muziekspeler in die verjaardagsliedjes speelde, en op deze manier reden ze het dorp rond. ’s Middags reden ze zelfs nog even naar Katwijk zodat ook Oma Kerkhoff nog een beetje in de feestvreugde kon delen.

Halverwege de ochtend waren ze bij ons en hielden er even een korte stop voor een bakje koffie. Na koffie gingen de beide ouders, met feestmutsen op, weer op pad voor de rest van hun ronde.

Het cadeau wat we voor Gijsje hadden gekocht viel zeer in de smaak. Toen we hadden gevraagd wat ze voor haar verjaardag wilde hebben zei ze een boor en schroevendraaiers, want ze wilde haar papa helpen als die thuis aan het klussen was. We vonden op het internet een speelgoed boorset (van Bosch notabene), met een op batterijen werkende boor en dus net echt. Het werd nog mooier toen ze van haar Ome Robin een gereedschapskist met schroevendraaiers, een hamer een een boor kreeg.

Ze kan dus aan de slag…

Weersomslag

Geplaatst op 20 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

In de week nadat de dooi inzette is het weerbeeld totaal veranderd. In plaats van vorst en sneeuw hebben we al een paar dagen prachtig mooi weer met veel zon en met hoge temperaturen, in sommige delen van het land oplopend tot rond de twintig graden. Zelf hadden we vandaag temperaturen oplopend tot achttien graden en dat betekent dat we in een week tijd een temperatuurverschil hebben van bijna dertig graden!

Het prachtige weer zorgt er uiteraard voor dat veel mensen erop uit trekken, en Riet en ik maakten vanmiddag een mooie wandeling waarbij we terug naar huis lopend over de brug over het Oegstgeester Kanaal liepen waar ik deze foto maakte:

Het is bijna niet voor te stellen dat amper een week geleden dit kanaal nog dichtgevroren lag en er volop op geschaatst werd.

Jammer van het mooie weer is wel dat vanwege de Corona-maatregelen alles nog steeds dicht is, ook de terrassen. De horeca had met dit prachtige weer goed geld kunnen verdienen en een beetje kunnen compenseren voor het dramatische jaar wat ze achter de rug hebben, maar de regering heeft vooralsnog besloten om geen versoepelingen van de strenge maatregelen toe te staan. Het aantal besmettingen neemt maar niet af, maar gezien het feit dat de horeca al weer maanden dicht is zou je dus kunnen zeggen dat het sluiten van de horeca geen enkel effect heeft gehad.

Iedereen weet dat de grote boosdoener het feit is dat mensen elkaar toch blijven opzoeken ondanks een verbod op meer dan één bezoeker per dag (wie stoort zich daar nou eigenlijk aan?) en een avondklok van negen uur ’s avonds tot half vijf ’s ochtends. Het is dus geen wonder dat met name de horeca steeds meer moeite krijgt met het warrige regeringsbeleid…

Dooi…

Geplaatst op 15 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 18, 2021

De ijspret was in feite gistermiddag al voorbij want rond het middaguur schoot de temperatuur omhoog van even onder nul naar een graad of drie. Het ijs werd in korte tijd onbetrouwbaar al bleven enkele fanaten tot ver in de middag nog schaatsen op het kanaal. In het midden was het ijs nog redelijk goed maar aan de kanten kalfde het door de dooi snel af.

In de loop van de avond ging het regenen en toen was het helemaal snel bekeken. Vanmorgen regende het nog steeds en de sneeuwlaag van gisteren was inmiddels gereduceerd tot een paar plekken sneeuw waar gisteren nog flink opgehoopt had gelegen. Omdat de temperatuur in de nacht toch weer was gezet was het in grote delen van het land een enorme puinhoop door opgevroren wegen en iedereen die niets op de weg te zoeken had werd dan ook dringend aangeraden om thuis te blijven.

Bij ons viel het overigens wel mee, het was alleen nog glad op plekken waar de sneeuw maar gedeeltelijk was gesmolten. Het was wel weer grijs en grauw na de vriesweek waarin we iedere dag een stralend blauwe lucht hadden met zon, dat was na het ophouden van de ijspret nog wel de grootste tegenvaller…

Laatste ijspret voor de dooi

Geplaatst op 14 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

De voorspelling was dat vandaag de dooi zou invallen maar vannacht had het in ieder geval nog stevig gevroren. Het was dan ook vanmorgen al aardig druk op het ijs, drukker dan gisteren, want waarschijnlijk wilde iedereen nog gauw even profiteren van de schitterende omstandigheden. Want het was alweer een prachtige dag, weliswaar nog steeds erg koud maar met een strakblauwe lucht en zon, net zoals de afgelopen dagen.

Ik stelde mijn schaatsplannen nog even uit want Martin wilde nog een keer met Gijsje het ijs op. Dat zou voor mij een mooie gelegenheid zijn om een paar foto’s te maken dus nadat Martin mijn schaatsen weer had opgehaald liepen Riet en ik naar de vijver aan het begin van de Bankijkerweg. Daar aangekomen zagen we Sandra al staan te kijken naar Martin die op de schaatsen de slee over het ijs trok met Gijsje erop.

Na afloop wandelden we naar ons huis om even op te warmen en voor een bakkie. Dat kon eindelijk weer nu Riet negatief heeft getest voor Corona en we dus niet langer in quarantaine hoeven.

Onderweg had ik nog een ongelukje met mijn “Russische” schoenen. De winterstappers die ik eind 2005 speciaal had gekocht voor mijn verblijf op het Russische eiland Sakhalin zijn eigenlijk na onze terugkeer in 2008 nauwelijks in gebruik geweest en hebben al die jaren vrijwel onberoerd in de kast gestaan. Met het huidige weer dacht ik dat ze weer goed van pas kwamen, maar terug wandelend van de schaatsvijver merkte ik dat een van mijn zolen helemaal los zat. Ik haalde er zelfs die paar honderd meter naar huis niet mee want ik ben onderweg de complete zool verloren. Bij inspectie bleek het materiaal tussen de zolen en de schoenen totaal verteerd, ze konden meteen de vuilnisbak in…

Nadat Martin, Sandra en Gijsje waren vertrokken besloot ik ook nog even te gaan schaatsen, maar dat viel tegen. De dooi had inmiddels ingezet en het bleek ontzettend hard te gaan. Martin had net nog op het kanaal geschaatst en was achter onze tuin op de kant gestapt, dezelfde plek waar ik krap een uur later op het ijs wilde stappen. Ik zag echter dat het aan de kanten al aan het smelten was en voor alle zekerheid testte ik het ijs eerst even door er met mijn schaats op te stampen. Er brak meteen een groot stuk af en dat betekende dat ik het toch maar voor gezien hield. Jammer maar helaas, de schaatspret is zo te zien over…

IJspret!

Geplaatst op 13 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2021

Het onverwachte is dan toch gebeurd, het kanaal achter ons huis ligt dicht en vanmorgen bleek het ijs sterk genoeg om op te schaatsen. Even na negenen zat ik in de woonkamer met een bakkie koffie toen ik buurman Peter en zijn zoons langs zag komen over het ijs. Peter is wel zo’n type die zulke dingen als eerste gaat proberen, en het werd snel opgemerkt want binnen een paar minuten stonden verscheidene buren op schaatsen op het ijs.

Ik keek het nog even aan maar zag al gauw dat het ijs het niet alleen hield maar er ook prachtig bij lag. Ik pakte snel mijn schaatsen en stapte even later zelf ook op het ijs. De ijsvloer was zo vlak als een spiegel, wat nu niet meteen een voordeel is als je meer dan vijftien jaar niet meer op schaatsen hebt gestaan. Het was dan ook kan onwennig om weer op de ijzers te staan en de eerste minuten was het dan ook zoeken naar de balans.

Gaandeweg ging het al wat beter maar echte grote slagen kon ik nog niet maken, wat overigens niet helemaal aan mijzelf lag maar ook aan het feit dat mijn schaatsen niet echt scherp meer waren. Dat merkte ik tijdens het afzetten want dan gleed de schaats weg en het was dus alleen mogelijk om kortere slagen te maken. Lekkere lange slagen en snelheid maken zat er dus nog niet in, dan vereist toch nog wat meer oefening en liefst ook geslepen schaatsen.

Toch was het een ongekend gevoel om na zoveel jaren weer op de schaatsen te kunnen staan, en dan ook nog eens op het Oegstgeester Kanaal. Gezien de steeds hogere gemiddelde temperaturen en het ene warmte-record na het andere in de laatste jaren had ik, en velen met mij denk ik, de hoop opgegeven dat we het kanaal ooit nog eens zodanig dichtgevroren zouden zien dat we erop konden schaatsen. En vandaag was het dan toch zover!

Ik hield het overigens niet erg lang uit want mijn voeten en enkels begonnen al snel pijn te doen vanwege de ongewone houding en schaatsbewegingen, iets wat ook met meer oefening op den duur zal verdwijnen. Maar ik kon nog iemand blij maken met mijn schaatsen want Martin stuurde vanmorgen al vroeg een berichtje met de vraag of hij mijn schaatsen vandaag kon lenen als ik ze zelf niet gebruikte.

Nadat ik het na mijn eerste rondjes op het kanaal voor gezien hield kwam hij mijn schaatsen ophalen. Hij ging schaatsen de vijver aan het begin van de Bankijkerweg want dan kon hij Gijsje meenemen met de slee. Het was voor Gijsje de eerste kennismaking met ijs en op de slee genoot ze net als heel veel anderen van de eerste ijspret van het jaar, al kreeg ze het toch al wel snel koud.

Het lijkt er overigens op dat de ijspret van korte duur zal zijn. De weersverwachting gaf eerder deze week al aan dat er na het weekend weer hogere temperaturen zitten aan te komen en dat wordt dus dooi. Vanmorgen was de verwachting zelfs al dat de dooi morgen rond het middaguur al zal invallen, en als het tegenzit is morgenochtend dus de laatste mogelijkheid om nog het ijs op te gaan…

Sneeuwbuien en werknieuws

Geplaatst op 12 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2021

Het vriesweer houdt aan en op het kanaal ligt inmiddels al een dikke laag ijs. Nog te dun op op te schaatsen maar we hopen nog steeds dat dat nog gaat gebeuren. Verder wordt er al wel overal geschaatst maar waar het al mogelijk is is het ook gelijk ontzettend druk, en dat zorgt niet alleen voor grote parkeerproblemen maar ook voor veel onrust omdat zoals te verwachten was iedereen nu schijt heeft aan de Corona-maatregelen.

De regering zou het dan ook het liefst warm water laten regelen en er is al aangekondigd dat zelfs als de omstandigheden goed zouden zijn er toch geen elfstedentocht komt. Dat heeft al voor grote publieke verontwaardiging gezorgd maar op dit moment is de hele vraag sowieso nog hypothetisch want zover is het nog lang niet.

Vandaag kwamen er wel enkele sneeuwbuien voorbij maar die duurden allemaal zo kort dat er weinig werd toegevoegd aan de sneeuw die er al ligt. Gelukkig maar want als er veel sneeuw zou zijn gevallen dan zou dat ’s nachts aanvielen en dat zou ten koste gaan van de prachtige ijsvloer die er nu op het kanaal ligt. Mijn schaatsen liggen in ieder geval vanaf vandaag klaar want het braadsteentje is afgeleverd met de post en het deed zijn werk prima. Zo lag het kanaal er vandaag bij:

Op de foto is te zien dat ondanks de strenge vorst er al heel wat minder sneeuw op de serre ligt dan een paar dagen geleden. Dat komt omdat overdag volop het zonnetje schijnt en dat zorgt er in combinatie met de warmte vanuit de woonkamer voor dat de sneeuwlaag iedere dag een beetje minder wordt. Ook de raamkozijnen zijn inmiddels vrijwel allemaal al sneeuwvrij, ondanks dat de buitentemperatuur overdag nog steeds niet boven de -3 graden uitkomt.

Nog even het laatste nieuws voor wat betreft mijn werk, en dat is niet zo goed ben ik bang. Ik werk op dit moment al volop in mijn tijdelijke job maar ik zit natuurlijk te wachten op de vaste baan die me is aangeboden. Het laatste wat ik tot vandaag had gehoord was dat de vacature bij de afdeling Personeelszaken ligt om op de interne vacaturebank geplaatst te worden. Dat is noodzakelijk want dan kan ik officieel solliciteren om het proces in gang te zetten, maar het lijkt er op dat vooralsnog de komende grote reorganisatie roet in het eten gaat gooien.

Vandaag werd ik gebeld door mijn contactpersoon die me bij mijn terugkeer uit Irak heeft begeleid en de tijdelijke baan voor me heeft geregeld. Ze vroeg naar de stand van zaken voor wat betreft de aangeboden baan en zei dat ze ging kijken of er wat vaart achter gezet kon worden. Maar ze gaf ook gelijk aan dat als de vacature nog niet is geplaatst dat dat waarschijnlijk voorlopig ook niet zal gebeuren want vanaf het weekend worden alle vacatures bevroren.

Het wachten is dan of de baan alsnog geplaatst gaat worden als onderdeel van de grote sollicitatieronde eind maart waarin vrijwel het hele bedrijf naar een nieuwe baan moet gaan solliciteren. Een snelle afhandeling zat er al niet in en nu maar hopen dat van uitstel geen afstel komt. Het wordt dus eind maart toch nog spannend…

Het kanaal ligt dicht!

Geplaatst op 11 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

Het blijft onverminderd koud en toen ik vanmorgen uit mijn raam keek zag ik dan ook dat het inderdaad zover was gekomen, het kanaal ligt dicht! We waren nog even bang dat het ijs als het er zou komen niet zo best zou zijn omdat er door de stevige wind toch wel wat golfjes aan de oppervlakte waren maar het ziet eruit alsof het volkomen vlak is. Uiteraard is het ijs nog veel te dun om op te schaatsen maar de verwachtingen zijn nu erg hoog gespannen omdat het de komende dagen streng zal blijven vriezen.

Ik heb in ieder geval mijn schaatsen alvast uit de kast gehaald en de ijzers geïnspecteerd. Die zitten vol bramen en mogen eigenlijk ook wel weer eens geslepen worden maar met name dat laatste is geen kans op want heel Nederland is bevangen door de schaatskoorts en alle schaatsenslijpers komen om in het werk. Die bramen kan ik gelukkig wel wat aan doen en daarvoor heb ik gisteren een braadsteentje besteld waarde ik de bramen in ieder geval weg kan slijpen.

En dan is het afwachten. Houdt het vriesweer aan en kunnen we de komende dagen het ijs op?

Sneeuwruimen

Geplaatst op 10 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 16, 2021

Hoewel er de afgelopen twee dagen geen sneeuw meer is gevallen begint de opgehoopte sneeuw voor wat ongemakken te zorgen. Aan de voorkant van ons huis ligt de ventweg vol sneeuwhopen en dat is nog erger geworden omdat sommige buren hun auto vrijwel letterlijk hebben moeten uitgraven en veel van die sneeuw ligt nu op het rijgedeelte.

De Bankijkerweg zelfs wordt regelmatig gestrooid en is dan ook prima berijdbaar maar de ventweg voor de deur is een puinhoop. Wegscheppen lukt niet omdat de sneeuw is aangebroken en dan nog, al zou het lukken dan kun je nog alleen de sneeuw maar verplaatsen. Verscheidene auto’s hebben bij ons voor de deur al vastgezeten in de sneeuw en ook Riet heeft al de nodige problemen gehad omdat de voorwielen op de weg begonnen te slippen toen ze gas gaf om achteruit in te parkeren.

In de tuin heb ik wat paadjes in de sneeuw geschept om bij de schuur te kunnen komen, en ook rond de serre heb ik geprobeerd om wat sneeuw opzij te scheppen zodat we de deuren van de serre weer open kunnen schuiven. Dat is hard nodig want de serre zelf is van binnen door het grote temperatuurverschil met buiten zeiknat geworden, en luchten is dus hard nodig.

Ondanks de overlast blijft het toch een mooi gezicht, zo’n witte wereld…

Bitter koud

Geplaatst op 9 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 16, 2021

Hoewel het na zondag nauwelijks meer heeft gesneeuwd is het in Nederland op dit moment volop winter. Het is bitter koud, zoals voorspeld komen de temperaturen overdag onder nul en ’s nachts vriest het dat het kraakt met temperaturen van onder de -10. In sommige delen van het land komen de temperaturen ’s nachts zelfs in de buurt van de -20, en dat betekent automatisch dat iedereen de adem inhoudt. Want zou het kunnen dat de vorst zolang aan zal houden dat er een mogelijkheid is voor de Tocht der Tochten, de Elfstedentocht?

Het nieuws staat er bol van en iedereen is zelfs even de Corona-situatie vergeten. De overheid overigens niet, die probeert krampachtig het enthousiasme in te perken omdat ze vrezen voor eenopleving van het virus als het evenement doorgaat. Ze weten donders goed dat als dat het geval is dat iedereen alle regels aan zijn laars gaat lappen en massaal richting Friesland zal trekken.

Wij houden hoofdzakelijk de adem in voor de mogelijkheid om te schaatsen op het kanaal, en die mogelijkheid wordt iedere dag een beetje realistischer. Gisteren viel het me op, vanachter mijn bureau op de tweede verdieping van ons huis met een prachtig uitzicht op het kanaal, dat de zandboot niet langs was gevaren. Normaal gesproken vaart de zandboot zeker drie keer per dag heen en weer en dan hadden we de ijspret op voorhand al kunnen vergeten.

Maar vaart de zandboot een paar dagen niet dan kon wel eens uit gaan komen waar ik al sinds we hier wonen iedere winter op zit te hopen, dat ik vanuit mijn tuin zo het ijs op kan stappen. Het is in ieder geval iets wat ik nooit meer had verwacht, maar ik houd het toch vanuit mijn raam in de gaten. het ligt nog op geen stukken na dicht maar er begint hier en daar al wat ijsvorming af te tekenen:

Corona in de familie

Geplaatst op 8 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 17, 2021

Het leek erop dat onze familie afgezien van een enkele besmetting gespaard zou blijven voor het Corona-virus maar die hoop werd gisteren de bodem ingeslagen. Riet’s zus Ans belde gisteren op dat haar partner Rico en het grootste gedeelte van zijn familie ziek waren vanwege Corona. Ans zelf was inmiddels ook positief getest, evenals haar dochters Madelon en Nicole.

Normaal gesproken zien Riet en Ans elkaar bijna dagelijks, maar dat was toevallig de afgelopen dagen niet het geval geweest. Desondanks besloot Riet om zich meteen te laten testen, samen met haar moeder die wel bezoek van Ans had gehad. Allebei had ze geen verschijnselen, net als Ans overigens (Rico was wel behoorlijk ziek), maar Riet wilde het zekere voor het onzekere nemen al was het alleen maar voor het contact met onze eigen kinderen en kleinkind.

Vanmorgen maakte Riet dus een afspraak voor zichzelf en voor haar moeder. Ze konden rond het middaguur allebei terecht en daarna was het wachten op de uitslag. Die kwam aan het eind van de middag en die was toch wel verrassend: Riet bleek negatief getest maar haar moeder was positief. En dat zorgde voor een complicatie, want Riet was samen met haar moeder in haar auto naar de testplaats gereden. De vraag was dus nu of de test van Riet nog wel geldig was en of ze in de auto niet alsnog besmet was geraakt.

De instructies van de overheid boden uitsluitsel, Riet gaat voor vijf dagen in quarantaine en laat zich daarna op zaterdag opnieuw testen. Eerder kan helaas niet in zo’n geval en het wordt dus een week afwachten, thuis blijven en geen bezoek ontvangen. En dat geldt ook voor mij, want mocht Riet alsnog besmet zijn door haar moeder dan is de kans dat ik het ook heb natuurlijk levensgroot. Het wordt dus ook voor mij in quarantaine, in ieder geval tot het resultaat van de test van Riet op zaterdag.

Toch nog winter

Geplaatst op 7 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

Een paar dagen geleden was er opeens een verandering in de weersvoorspellingen. De verwachting was dat vanwege het draaien van de wind naar het oosten er een totale weersverandering zou gaan plaatsvinden en er werd zelfs al gesproken van sneeuw en mogelijk zelfs een vorstperiode. Maar omdat weersvoorspellingen in Nederland doorgaans niet zo heel erg betrouwbaar zijn hadden we zoiets van laten we het eerst maar eens zien.

En deze keer was de voorspelling uitgekomen. De gisteren voorspelde sneeuwstorm begon inderdaad vannacht en duurde nog vrijwel de hele dag. De sneeuw bestond weliswaar niet uit dikke vlokken maar fijne poedersneeuw maar desondanks vormde zich gedurende de dag een behoorlijk pak sneeuw met overla door de wind opgeworpen sneeuwhopen. We wisten niet wat we zagen, en hoewel er voor de komende dagen minder sneeuwval is voorspeld wordt er al wel gesproken over strenge vorst. De verwachting is zelfs dat de temperaturen zeker de komende week zelfs overdag dik onder het vriespunt zullen blijven en ’s nachts zullen zakken naar ver onder de -10 graden.

Heel voorzichtig wordt er al gesproken over schaatsen op buitenijs. Misschien zelfs wel op het kanaal?

Vroege paaseitjes…

Geplaatst op 5 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 16, 2021

Het is een idiote tijd waarin eigenlijk niks meer vanzelfsprekend is. We hoorden afgelopen dinsdag tijdens de inmiddels gebruikelijke persconferentie van premier Mark Rutte en de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Hugo de Jonge dat de lockdown met minstens een maand verlengd gaat worden. Mogelijk wordt ook de avondklok verlengd maar dat besluit komt later.

De omstandigheden rond het Corona-virus en met name door de nog besmettelijkere Britse en Zuid-Afrikaanse mutaties rechtvaardigen op zich het besluit, maar dat wil niet zeggen dat iedereen er zo langzamerhand doodziek van wordt. Het lijkt nog niet echt op te schieten met het vaccinatie-programma ook en dat leidt tot nog veel meer ergernis.

Hoe dan ook, we moeten er het beste maar van zien te maken de komende weken en mogelijk zelfs maanden. Riet heeft daarom besloten om alvast maar een voorschotje op Pasen te nemen en de eerste schaal met chocolade eitjes op tafel gezet. Je moet er maar vroeg bij zijn…

Prachtig nieuws

Geplaatst op 3 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 12, 2021

Een week of wat geleden werden we verrast door een bezoek van Martin, Sandra en Gijsje die met het geweldige nieuws kwamen dat Gijsje eind juni een broertje of zusje krijgt.

Normaal gesproken zouden Martin en Sandra al een echo hebben laten maken om te bepalen of het een jongen of een meisje wordt maar dergelijk vroegtijdige “pretecho’s” zijn op dit moment niet mogelijk vanwege de Corona-maatregelen. De “gewone” echo waarop dat te zien is zou pas in februari mogelijk zijn en vandaag was het dan zover.

We kregen een filmpje toegestuurd via WhatsApp waarin Gijsje ons vertelde dat ze een broertje krijgt. Het mooiste nieuws van vandaag is dus dat Riet en ik een kleinzoon krijgen! Beter nog dan dat was overigens om te horen dat de zwangerschap voorspoedig verloopt en dat het kindje kerngezond is.

Als je klikt op de foto van Gijsje hiernaast dan krijg je het filmpje te zien met het prachtige nieuws wat we vandaag kregen

Afscheid van BGC

Geplaatst op 2 februari 2021 door Willem van den Kerkhoffmaart 8, 2021

Hoewel afgelopen zondag mijn laatste officiële werkdag voor BGC was heb ik nog geen formeel afscheid kunnen nemen van een aantal van mijn collega’s.

Ik vind het sowieso heel erg jammer dat er geen normaal afscheid kon worden genomen, met een lunch met alle collega’s met traditioneel Irakees eten, maar vanwege de omstandigheden moet het nu via een online meeting. Dat was voor mijzelf en nog een vertrekkende collega uit het team georganiseerd voor vandaag, en behalve veel mooie en lovende woorden was er voor ons ook een soort van digitaal prikbord gemaakt waarop collega’s een boodschap konden plaatsen. Hiernaast staat mijn “kudoboard”, als je erop klikt verschijnt het op ware grootte en kun je de boodschappen lezen.

Er was nog een soort van afscheid van BGC want vanmiddag arriveerde totaal onverwacht de levering van DHL in de vorm van de doos met mijn achtergebleven spullen. En tot mijn verbazing zaten in de doos behalve mijn kleren ook heel veel zaken die niet ook de lijst hadden gestaan en die ik dus als vermist had beschouwd, waaronder mijn Samsonite rolkoffer, mijn Feijenoord-toilettas en de map met wat kabels en andere iPhone en iPad accessoires…

Nieuwe baan, eerste werkdag

Geplaatst op 1 februari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 10, 2021

Mijn eerste werkdag in mijn nieuwe tijdelijke baan. Ik heb al wat voorgesprekken gehad met mijn nieuwe manager en die heeft me duidelijk gemaakt wat mijn eerste opdracht zal zijn. Dat wordt iets anders dan datgene waar ik in eerste instantie voor was benaderd maar het is ook wel iets waar ik wat mee kan omdat het redelijk aansluit bij wat ik in Rijswijk drie jaar lang heb gedaan voor de baan in Irak.

Vandaag was er trouwens niet zoveel wat ik heb kunnen doen aan die opdracht want ik moest eerst mijn nieuwe spullen ophalen bij de IT-afdeling in Den Haag. Ik krijg namelijk een nieuwe laptop met toebehoren, de laptop die ik voor het BGC-werk heb gebruikt is eigendom van BGC en moet daarom terug worden gestuurd naar het Shell-kantoor in Dubai van waaruit de terugzending naar Basrah zal plaatsvinden.

Mijn afspraak was om tien uur op het hoofdkantoor in Den Haag en het was me gelukt om vooraf een bezoekersplek te regelen in de parkeergarage zodat ik in ieder geval geen zorgen had over het parkeren van mijn auto. Binnengekomen bij wat eigenlijk mijn nieuwe werkplek zou moeten zijn als er geen Corona-crisis was geweest moest ik me bij de receptie inschrijven. Mijn toegangspas werkte nog niet op de deuren maar ik denk niet dat ik dat veel nodig zal hebben want ik ga ervan uit dat ik de komende maanden nog van thuis uit zal werken.

Wat me meteen opviel in het gebouw was dat de weinige mensen die er waren vrijwel allemaal zonder mondkapje rondliepen, en ik was toch wel verbaasd daarover. Het was behoorlijk druk bij de IT-afdeling, maar desondanks leek ik de enige te zijn die zich druk maakte over de anderhalve meter regel. Het wachten duurde langer dan verwacht want er waren twee zieken bij de IT-afdeling, maar omdat de meeste andere klanten na mij waren aangekomen werd als eerste van de wachtenden geholpen.Ik kreeg mijn nieuwe laptop met toebehoren, waaronder een muis en een toetsenbord. De laptop is een tweedehandsje (aan het nummer te zien uit Assen) en ik vond het vrij schokkend om te constateren dat zowel de muis als het toetsenbord niet draadloos werkten maar nog via een kabel. Hallo, het is toch het jaar 2021?

Hoe dan ook, thuis gekomen ben ik de rest van de dag bezig geweest met het configureren van mijn laptop en het opnieuw installeren van software. Morgen kan ik hopelijk echt aan de slag.

Afscheid van BGC

Geplaatst op 31 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 8, 2021

Vandaag was dan echt mijn laatste werkdag voor BGC en daarmee zit mijn Irakese avontuur er na iets minder dan drie jaar al weer op. Toch spijtig, niet alleen omdat er een vroegtijdig einde aan is gekomen maar ook omdat ik het het erg naar mijn zin heb gehad, met name in de periode dat ik nog om de vier weken naar Irak reisde. De Corona-crisis heeft alles in het honderd gegooid want zonder deze pandemie had ik gewoon nog voor BGC gewerkt en was ik nog steeds om de vier weken in Irak geweest. Hoogstwaarschijnlijk had ik ook na mijn contractperiode, die normaal gesproken in mei zou aflopen, een verlenging van minstens een jaar gekregen maar dat is nu dus allemaal hypothetisch.

Het laatste jaar was zwaar omdat thuis werken in een routine van achtentwintig dagen onafgebroken twaalf uur per dag werken niet bepaald hetzelfde is als dezelfde routine op locatie in Irak. Dat werken op basis van rotatie was sowieso iets wat me voordat ik aan deze opdracht begon iets nieuws voor mij. Werken in het buitenland had tot nu toe ingehouden dat ik samen met Riet daar woonde en gewone werktijden had in de vorm van een vijfdaagse werkweek.

De vraag was hoe een schema van vier weken op, vier weken af zou bevallen, maar ik moet zeggen dat ik het als prettig heb ervaren. De vier weken in Irak vlogen meestal om en het was fijn om daarna dan een periode van vier weken vrij te hebben. Nadeel was wel dat er weinig flexibiliteit zat in dat schema, dus bijvoorbeeld vakanties moesten binnen zo’n verlofperiode van vier weken vallen. Ook het feit dat feestdagen niet als bijzondere dagen werden behandeld was wel eens lastig, want het betekende dat als bijvoorbeeld Kerst tijdens een shift viel dat er dan ook gewoon gewerkt moest worden.

Maar al met al was het werken voor BGC in Irak voor mij een onvergetelijke ervaring waar ik met plezier op zal terugkijken in de toekomst. Ik heb weer heel veel mensen ontmoet waarvan ik de meesten nooit meer in persoon terug zal zien maar de herinneringen zullen me altijd bij blijven.

Invoerrechten

Geplaatst op 30 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 10, 2021

De klucht van de DHL-zending met mijn achtergebleven spullen in Irak heeft vandaag een nieuwe climax gekregen. Ik kreeg een email van het bedrijf met de mededeling dat mijn pakket aangekomen was in Nederland en klaar is voor aflevering, maar dat er nog invoerrechten moeten worden betaald. Ik viel bijna achterover want daar snapte ik dus niks van! En het ging ook niet om een klein bedrag, ik moest maar liefst 208 Euro overmaken!

Nadat ik van de eerste schok bekomen was besloot ik toch maar eens uit te zoeken hoe dat nu precies zit. Want het gaat natuurlijk helemaal niet om het invoeren van nieuwe spullen, het gaat om een pakket met kleren en nog wat kleinigheden die ik heb meegenomen uit Nederland naar Irak en nu weer mee terug wil nemen. Een telefoontje naar DHL leverde op dat dat blijkbaar niet uitmaakt, ik moest gewoon betalen want dat is de verordening van de Nederlandse douane.

Ik vroeg nog hoe het dan zit met een vakantie, als ik een koffer met kleren meeneem. Moet ik dan bij terugkomst ook invoerrechten betalen, want dat is toch zo ongeveer hetzelfde principe. Tot mijn verbazing hoorde ik dat dat in feite het geval is en dat ik bij terugkeer in Nederland eigenlijk invoerrechten zou moeten betalen op alles waarvan ik niet kan aantonen dat ik het in Nederland heb gekocht of al in bezit had! Dat gebeurt natuurlijk zelden, maar het is waar dat er wordt gewaarschuwd dat je bij vakantie in het buitenland eigenlijk voor zaken als camera’s en dure horloges een eigendomsbewijs moet meenemen want je kunt bij controle de pineut zijn. Nou ja, iemand die daar wel eens aan denkt?

Hoe dan ook, die invoerrechten voor mijn pakket moesten dus betaald worden en dat nam ik dus maar weer op met het logistieke team in Irak. En gelukkig kreeg ik te horen dat er iets fout gegaan moest zijn want BGC betaald inderdaad normaal gesproken die invoerrechten, ze gaan er achteraan. Ik wacht weer af…

Laatste dagen

Geplaatst op 29 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 8, 2021

Mijn laatste rotatie-verlof zit er op maar ik ben nog niet helemaal klaar bij BGC. Mijn contract loopt tot en met 31 januari en dat betekent dat ik nog drie dagen op de loonlijst heb en dus nog een hele korte shift van drie dagen moet draaien voordat het er echt op zit. Veel echt werk zal ik niet meer doen deze dagen, mijn tijd zal ik vrijwel helemaal besteden aan het afronden van het nodige papier werk (alhoewel, papier, alles gaat online tegenwoordig) en de overdracht naar mijn back-to-back Surya die wel mag blijven.

Vandaag ging er zoals verwacht de nodige tijd zitten in het afhandelen van vragen die Surya nog voor mij had, want hij is tenslotte nog relatief nieuw in het bedrijf en wil dus nog zoveel mogelijk profiteren van de door mij opgedane ervaringen. Het lijkt er op dat het hem toch wel zwaar zal gaan vallen om alles alleen te doen en zelf te moeten bepalen wat er allemaal nog moet gebeuren. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk informatie te geven maar op een gegeven moment houdt het voor mij ook op en zal hij het toch zelf op moeten gaan pakken.

Wat af te ronden zaken betreft was er niet zo heel veel meer te doen behalve dan natuurlijk het probleem van mijn ontbrekende spullen. Ik probeer nog steeds om een antwoord te krijgen op de vraag waar en bij wie ik nu terecht kan met een eventuele schadeclaim, maar daarbij loop ik nog steeds tegen een muur op. Iedereen schuift de vraag door, maar ik geef het toch nog niet op…

Regenboog in huis

Geplaatst op 25 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 8, 2021

Het was vandaag bar en boos wat het weer betreft, het goot van de regen. Toen Martin Gijsje vanmorgen kwam brengen had ze dan ook haar paraplu bij zich, die ze uiteraard vol trots liet zien.

In de loop van de ochtend brak toch de zon nog door en toen deed zich een bijzonder verschijnsel voor, we zagen een regenboog op de vloer van onze woonkamer. Het licht kwam door het glazen dak van de serre waar nog steeds veel waterdruppels op lagen en dat leverde de regenboog binnenshuis op. Gijsje vond het bar interessant, en de regenboog bleek ook nog eens met de zon mee te schuiven want wat later stond er weer een regenboog op de vloer, deze keer op de ruimte achter de bank.

De pot met goud die zich volgens de verhalen aan het eind van de regenboog zou moeten bevinden hebben we overigens niet gevonden, er stond alleen een bloempot…

Koekjes bakken

Geplaatst op 21 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 8, 2021

Vandaag was Gijsje weer bij ons en Riet had haar beloofd dat ze vandaag koekjes zouden gaan bakken. Ans kwam langs met haar kleindochter Zoë dus die mocht ook meehelpen. Het leverde de volgende plaatjes op:

Memorabele dag

Geplaatst op 19 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 5, 2021

Vandaag was in twee opzichten een memorabele dag. Ten eerste stond er vandaag een behoorlijke storm waar met name het verkeer veel hinder van ondervond, en ten tweede zou dit de 89e verjaardag van mijn vader zijn geweest. Het is de tiende verjaardag die hij niet meer mee heeft mogen maken maar zoals ieder jaar gedenken we deze dag door even bij mijn moeder langs te gaan. Tenminste, sinds we weer terug zijn in Nederland, want toen we in Manila woonden was dat natuurlijk niet mogelijk maar belden we wel deze dag even op.

Bij het ophalen van herinneringen vandaag dachten we aan de grote plannen die we hadden vlak voor hij overleed. Riet en ik waren net naar Kuala Lumpur verhuisd en we hadden onze ouders en schoonouders overgehaald om ons te komen bezoeken. Ze waren tot onze verbazing allemaal over de streep, zelfs mijn moeder, en we keken er dan ook naar uit om alles te gaan regelen. Het zou voor mijn vader en moeder de eerste keer in een verkeersvliegtuig zijn en aangezien mijn vader vrijwel zijn hele leven met vliegtuigen had gewerkt leek het me voor hem een fantastische ervaring. Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn.

In 2005 zijn we samen met Martin naar het Luchtvaartmuseum in Lelystad geweest en daar heb ik de onderstaande foto gemaakt op het bovendek van een daar tentoongestelde Boeing 747. Dichter bij een echte vlucht in een verkeersvliegtuig is hij niet meer geweest.

Eerste sneeuw

Geplaatst op 16 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 5, 2021

De temperaturen gingen de afgelopen dagen al steeds naar beneden en voor vandaag werd er dan ook sneeuw verwacht. Wel hoofdzakelijk in het zuid-oosten en waarschijnlijk maar heel weinig in de rest van het land, maar toch. Als het zou komen zou het zeker niet veel zijn en ook niet lang blijven liggen want de komende dagen gaat de temperatuur volgens de voorspellingen weer omhoog, maar toch. En inderdaad, het begon in de loop van de middag lichtjes te sneeuwen, al was het zo weinig dat het de tuin nauwelijks bedekte:

Het bleef tot in de late avond lichtjes sneeuwen maar alles bij elkaar was het nou niet echt een pak sneeuw wat er vandaag viel. Goed, de auto’s waren wit maar daar was ook alles mee gezegd. In het land ondervond het verkeer nauwelijks hinder van de sneeuw, alleen in het zuid-oosten was zoals verwacht een redelijk pak sneeuw gevallen en daar had het verkeer er dus meer last van.

Hoe dan ook, dit was de eerste sneeuwdag van deze winter. Volgens de verwachting is morgenochtend alles al weer weg…

Tijdelijke baan is rond

Geplaatst op 15 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 5, 2021

Het goeie nieuws van vandaag is dat mijn tijdelijke baan alvast rond is. Hoe het gaat lopen met de baan waar ik eigenlijk op wacht weet ik niet maar het lijkt erop dat het plaatsen van de vacature veel langer gaat duren dan verwacht en de vraag is eigenlijk of gezien de aankomende reorganisatie die vacature nog wel geplaatst gaat worden op korte termijn. Gelukkig hoef ik me daar nu in principe geen zorgen meer over te maken want met de tijdelijke baan ben ik in ieder geval tot eind juni verzekerd van werk.

Ik heb inmiddels gesproken met mijn officiële nieuwe manager, die overigens alleen mijn manager maar wordt omdat ik nog geen nieuwe vaste positie heb, een soort ad-interim dus. Hij heeft er vandaag voor gezorgd dat alles rond is gekomen en ik heb inmiddels al met de manager van de tijdelijke baan gecommuniceerd dat ik per 1 februari beschikbaar ben.

Dat geeft in ieder geval even wat rust en ik kan me dus nu focussen op het afsluiten van mijn werk voor BGC en me alvast voorbereiden op mijn nieuwe klus, al weet ik nog niet precies wat dat gaat inhouden. Spannend dus.

Verder was er natuurlijk vandaag het landelijke nieuws dat onze regering is gevallen. Onze premier is op de fiets naar Paleis Huis Ten Bosch gereden om daar het ontslag van de regering aan te bieden. Of het terecht is dat een hele regering moet aftreden omdat een paar ambtenaren er ergens een zootje van hebben gemaakt is voor mij een grote vraag. Ik ben er niet zo voor, ondanks de vraag wie “eindverantwoordelijk” is, ik ben er meer voor om de daadwerkelijke betrokkenen flink te straffen want die blijven waarschijnlijk nu gewoon zitten waar ze zitten…

Werk tijdens verlof

Geplaatst op 14 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 4, 2021

Hoewel ik officieel met rotatie-verlof ben wordt ik regelmatig lastig gevallen met werk-gerelateerde mail waar ik al dan niet snel actie op moet ondernemen. Het proces van mijn overgang naar Shell Nederland is op dit moment in volle gang en ik heb twee potentiële nieuwe klussen aangeboden gekregen dus er is nogal wat voorbereiding vereist om te zorgen dat ik per 1 februari naadloos over kan gaan naar wat mijn nieuwe job dan ook mag zijn tegen die tijd.

Daarnaast word ik ook best wel veel benaderd door mijn BGC collega’s die vragen hebben over zaken betreffende het werk en adviezen daarover. Dat snap ik wel, want ze weten natuurlijk ook dat ik aan het eind van de maand nog maar drie dagen op de loonlijst heb en ze willen zoveel mogelijk nog profiteren van het feit dat ik nu nog beschikbaar ben. Vervelend is het eigenlijk wel, want tenslotte weten ze donders goed dat ik nu verlof heb en dat wordt dus niet echt gerespecteerd.

Voor wat mijn toekomstige job betreft, de baan die ik graag wil hebben is nog steeds niet rond en dat heeft alles te maken met het feit dat er voor die baan nog steeds niet een officiële vacature is geplaatst op de interne vacaturebank. Dat is noodzakelijk zodat ik normaal kan solliciteren, maar ik heb al te horen gekregen dat na het eerste uitstel van eind december naar de tweede week van januari er nu weer vertraging is tot de derde week van januari. Dat is volgende week, dus hopelijk weet ik dan meer.

Ondertussen houd ik contact met de manager die me de tijdelijke baan heeft aangeboden want die heeft al laten weten dat ik die baan wat hem betreft krijg als het andere aanbod niet tijdig afkomt. Ik heb zelfs een deel nu dat ik de tijdelijke baan mag vervullen en dan later overstappen als die andere baan later dan gepland afkomt. Een mooi aanbod, want het betekent dat ik hoe dan ook per 1 februari aan de slag kan in een nieuwe job, alleen weet ik nog niet welke van de twee het gaat worden.

Ontbrekende spullen

Geplaatst op 13 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 5, 2021

Een paar weken geleden heb ik contact opgenomen met het team in het KAZ kamp in Irak wat verantwoordelijk is voor de logistiek in het kamp om te vragen of mijn spullen die nog in mijn kamer daar liggen kunnen worden opgestuurd. Ik kreeg de vraag om welke kamer, welke kasten het ging en waar de spullen naar toe gestuurd moesten worden. Na het invullen van het formulier met de benodigde gegevens zijn ze daar blijkbaar mee aan de slag gegaan want een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van de pakketdienst DHL die blijkbaar opdracht heeft gekregen om de spullen op te sturen.

Ik was alleen onaangenaam verrast toen ik door het lijstje ging van de spullen die bij DHL waren aangeleverd en verpakt, want er ontbrak het een en ander in de lijst. Gelukkig had ik op voorhand alle waardevolle spullen meegenomen omdat we bij mijn laatste vertrek uit Irak niet wisten wanneer we weer terug zouden komen en er was toen ook al twijfel of dat ooit nog zou gebeuren. Desalniettemin lagen er toch nog wel wat spullen die ik graag terug wil hebben, zoals mijn sportkleren en met name mijn Samsonite rolkoffer. En met name die rolkoffer ontbrak op de lijst.

Uiteraard heb ik dat gemeld bij het verantwoordelijke team, die hebben nog een keer de kamer gecontroleerd maar niets meer gevonden en het lijkt er dus op dat de spullen die ontbreken op de lijst “verdwenen” zijn. Het is niet ongewoon dat er spullen uit de kamers worden gejat dus dat zou nu ook wel eens het geval kunnen zijn. Ik heb alles gerapporteerd bij de verantwoordelijke diensten in Irak en bij mijn Transfer Coordinator maar het lijkt erop dat iedereen het balletje naar elkaar toe schuift. Ik geef het uiteraard niet op, want als mijn spullen inderdaad gejat of anderzijds verdwenen zijn dan wil ik er wel voor gecompenseerd worden.

Riet heeft voor gezelligheid gezorgd in onze serre door onder andere de nodige planten te plaatsen. Maar nu het kouder begint te worden hebben sommige planten het er niet meer zo naar hun zin, en om de Pannenkoekplanten te redden heeft ze ze maar naar binnen gehaald. Ze staan nu al een paar dagen in onze huiskamer, en wat denk je: ze zijn spontaan gaan bloeien.

Dat schijnt een nogal zeldzaam verschijnsel te zijn dus heb ik er maar een foto van gemaakt:

Toenemende activiteit aan de overkant

Geplaatst op 11 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 4, 2021

Aan de overkant van het kanaal begint de activiteit toe te nemen. Wel iets anders dan we hadden verwacht, want op de plek schuin tegenover ons huis richting het dorp waar het blok appartementen moet komen te staan gebeurt nog steeds weinig tot niets, ondanks dat er al een tijdje grondwerkzaamheden zijn verricht. Het werk concentreert zich vooralsnog op de punt tussen de Vliet en het Oegstgeester Kanaal waarvan de grens vrijwel recht tegenover ons huis ligt.

Hoe het er precies uit gaat zien hebben we al kunnen bekijken op beschikbare plattegronden en daarop blijkt dat er een toegangsweg vanaf de Dijk langs de Vliet komt die recht tegenover onze tuin komt te liggen. Die weg loopt vanaf de Dijk tot aan het kanaal en buigt dan van ons uit gezien linksaf richting de punt waar de Vliet en het kanaal samenkomen. Zoals we nu kunnen zien komen er ook waterpartijen tussen de huizen, maar de eigenlijke bebouwing zit van onze woonkamer uit bezien dus links van ons, terwijl rechts het blok appartementen zal verrijzen.

Op dit moment wordt er nog hoofdzakelijk gewerkt aan het bouwrijp maken van de grond en dat houdt in dat we heel veel vrachtwagens zand zien lossen aan de overkant en langs de oever van het kanaal is inmiddels een lange rij grote witte zakken met zand geplaatst. Het ziet er op dit moment een beetje zo uit:

Gijsje en de katten

Geplaatst op 7 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2021

Gijsje heeft met onze katten een beetje een onwennige relatie. Ze is niet bang voor ze maar met name Abby vind ze “toch wel een beetje spannend”, wat voor haar betekent dat ze haar toch een beetje eng vindt. Dat is te begrijpen want Gijsje heeft van Abby al een paar keer een tik gehad. Als ze de katten ziet wil ze niets liever dan ze aaien, maar daarbij is ze, zoals kleine kinderen meestal zijn, nogal onhandig en hardhandig in.

Abby is niet gediend van onverwachte of hardhandige aanrakingen en daarom heeft ze al een paar keer uitgehaald naar Gijsje. Niets ernstigs, ze heeft haar nagels ingehouden, maar toch schrok Gijsje ervan. Als ze nu Abby wil aaien dan heeft ze het liefst dat er iemand meegaat want dan gaat het meestal wel. Riet en ik grijpen in als we zien dat Abby er niet van gediend is, want het zou zonde zijn als Gijsje er een “kattentrauma” aan overhoudt.

De kans daarop is toch wel klein want met Monster wordt ze zo langzamerhand wel goeie maatjes. Niet dat Monster nou echt gediend is van aanrakingen van wie dan ook, die is misschien nog wel schichtiger dan Abby, maar die laat dat alleen maar merken met een klaaglijk miauwen en ze houdt haar klauwen thuis. En soms, als ze op haar gemak ligt zoals vanmorgen het geval was, dan vindt ze het wel prima als Gijsje haar aait.

En die vindt dat natuurlijk helemaal geweldig…

Monster en Jet

Geplaatst op 4 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2021

Na de jaarwisseling en het daaropvolgende weekend gingen we vandaag weer over tot de orde van de dag en dat betekende oppassen op onze kleindochter Gijsje. Dat vinden we nog steeds heerlijk, en nu ze groter wordt is het ook steeds leuker aan het worden. We hebben hele gesprekken met haar, ze beschikt over een rijke fantasie, ze speelt graag en ze is dol op voorlezen.

Met name dat laatste is altijd een klusje voor mij en ik heb daar veel plezier in. Riet en ik lezen zelf allebei graag (en heel veel) dus voorlezen aan onze kleindochter doen we met net zo veel plezier. Gijsje kan echt ademloos zitten luisteren en het enige probleem is dan ook dat we meer boekjes moeten hebben…

Als ze tussen de middag een boterham eet dan mag de televisie wel even aan en het verzoeknummer op dit moment is de animatie serie “Jokie en Jet” uit de Efteling. Ze kijkt net zo ademloos naar de televisie als dat ze luistert naar het voorlezen, maar bij de televisie is ze niet de enige. Onze kat Monster zat vandaag ook zeer geïntrigeerd te kijken…

Ondanks dat ik eigenlijk met rotatie-verlof ben had ik vandaag al mijn eerste vergadering moeten hebben met mijn mogelijke nieuwe baas. Het ging in dit geval om de tijdelijke baan, maar omdat die andere permanente baan om de hoek was komen kijken heb ik de vergadering van vandaag maar uit laten stellen. Mocht het met die permanente baan al snel rond komen dan kan ik misschien al snel beginnen en dan heeft het natuurlijk geen zin om me voor te bereiden op die mogelijke tijdelijke baan. Het wachten is alleen op de vacature zodat ik normaal kan solliciteren.

Gelukkig Nieuwjaar op een afstandje…

Geplaatst op 1 januari 2021 door Willem van den Kerkhofffebruari 2, 2021

Nieuwjaarsdag betekende voor mij de eerste vrije dag van mijn vier weken rotatie-verlof. Normaal gesproken is dit een dag waarop iedereen de familie af gaat voor de nieuwjaarswensen, maar net als de meeste andere feestdagen van het afgelopen jaar ging dat dit jaar totaal anders.

Er werd de afgelopen dagen heel wat heen en weer getext om af te spreken wie wanneer waar naar toe zou gaan. We hadden al besloten om de bezoeken aan broers en zussen maar te laten zitten en ons te richten op bezoeken aan onze moeders. Maar om ervoor te zorgen dat niet iedereen daar tegelijk binnen zou vallen werden er afspraken gemaakt wie wanneer zou gaan.

Daarnaast was het natuurlijk ook zo dat er geen handen mochten worden geschud, en wat ikzelf wel iets vind wat van mij de nieuwe norm mag worden, er mocht ook niet meer worden gezoend. Wat wel mocht was elkaar van een afstandje een beetje schaapachtig “Gelukkig Nieuwjaar” wensen, en iedereen voelde zich daarbij toch wel wat ongemakkelijk omdat je toch het idee hebt dat er wat ontbreekt…

De berichten zijn voorlopig nog niet positief dus de verwachting is dat we de eerste maanden van het jaar nog niet van deze situatie af zijn.

Einde shift en einde jaar

Geplaatst op 31 december 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 13, 2021

Na de Kerst die anders was dan anders was nu ook Oudejaarsdag een heel andere dag dan gebruikelijk vanwege de Corona-crisis. Bij ons waren alleen Robin en Astrid op bezoek en in feite was het dus gewoon ouderwets gezellig, maar toen het moment van de jaarwisseling was aangebroken was het toch een beetje ongemakkelijk omdat de gebruikelijk knuffels en kussen achterwege moesten blijven. Gelukkig had Riet wel voor champagne gezorgd dus het nieuwe jaar kon toch nog een beetje feestelijk worden ingeluid.

Waar we al dagen erg nieuwsgierig naar waren was hoe het zou gaan met het afsteken van vuurwerk en de verwachte rellen. Hoewel de regering de verkoop en het afsteken van vuurwerk had verboden hoorden we al dagen lang de oorverdovende knallen van illegaal vuurwerk. Blijkbaar had het verbod op legaal vuurwerk alleen de markt maar verplaatst naar het illegale circuit want ook tijdens het moment van de jaarwisseling barstte er overal rondom ons heen vuurwerk los.

Ondanks de kou gingen we de tuin in om naar het vuurwerk te kijken, en het moet gezegd, het was een heel stuk minder dan andere jaren. Het ging ook veel minder lang door, maar duidelijk was wel dat heel veel mensen toch gewoon schijt hadden gehad aan het vuurwerkverbod, iets wat overigens vrijwel iedereen had verwacht. Het bleef gelukkig bij ons in de buurt en in het dorp ook redelijk rustig maar we zagen op het nieuws beelden van totaal uit de hand gelopen rellen.Ook Katwijk ontkwam niet aan opstootjes waarbij met name het Andreasplein, bij mijn moeder om de hoek, het moest ontgelden. De ME moest er uiteindelijk aan te pas komen om het plein te ontzetten, maar het bleef nog lang onrustig. ook in de Hoornes moest de ME optreden maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend.

Voor mij was Oudejaarsdag overigens de laatste werkdag van mijn shift. Daarmee zit mijn laatste volle shift erop, ik heb nu vier weken vrij en dan heb ik nog drie dagen aan het eind van januari dat ik nog moet werken voordat mijn contract bij BGC erop zit. Het voelt op dit moment alleen al wel alsof het werk er voor mij al op zit, en dat zal denk ik ook wel het geval zijn want die laatste drie dagen zal ik niet zoveel werk meer doen maar alleen bezig zijn met de overdracht. Nog een maand en dan zit mijn Irakese avontuur er dus ook al weer op.

Hoe het ook zij, het nieuwe jaar is begonnen en het is te hopen dat het een wat positiever jaar wordt dan het afgelopen jaar.

Snert

Geplaatst op 30 december 2020 door Willem van den Kerkhoffoktober 13, 2021

Riet kreeg het vanmorgen opeens op haar heupen. Blijkbaar hebben de Hello Fresh dozen haar zodanig geïnspireerd dat ze zomaar uit het niets besloot om weer eens een grote pan snert te gaan koken. In een mum van tijd waren de benodigde boodschappen gedaan en waren de berichtjes aan de familie verstuurd met de vraag wie er allemaal geïnteresseerd waren in een portie snert.

Dat er ruim voldoende zou zijn voor zowat de hele familie komt doordat Riet de zaken voor wat betreft het maken van snert altijd groot aanpakt. En dat kan letterlijk doordat ze de enorme pan van haar oma heeft geërfd waar die vroeger zelf ook altijd snert in kookte, een pan die bij ons dan ook bekend staat als de “snertpan”. Deze pan kan liters snert bevatten en er gaat wat ingrediënten betreft dan ook heel wat in.

Zo gingen er vandaag naast grote hoeveelheden spliterwten, uien prei, varkensribben (eigenlijk doet ze altijd varkensknieën maar die kon ze niet meer krijgen) en nog veel meer ook nog twee enorme karbonades in. En dan doet ze pas op het eind de stukken rookworst er pas in want die zijn niet lekker als je die meekookt.

De reacties van de familie waren over het algemeen enthousiast. Iedereen die wel eens eerder van Riet’s snert had gegeten stuurde vrijwel meteen een reactie en aan het eind van de middag stond Riet in de keuken dan ook plastic bakken met snert te vullen.

Er werd een gedeelte in een kleinere pan overgeheveld om vandaag en morgen op te eten maar er liggen ook nog drie volle plastic bakken klaar om ingevroren te worden. Als reservevoorraad…

Onverklaarbaar

Geplaatst op 29 december 2020 door Willem van den Kerkhoffnovember 29, 2021

Soms gebeuren er in je leven dingen waar je gewoon geen verklaring voor hebt. Het kan gaan om toevallige ontmoetingen, zoals toen ik op het verre Russische eiland Sakhalin een ouwe schoolmaat tegenkwam die ik sinds de Middelbare School bijna dertig jaar niet had gezien. Maar af en toe gebeurt er iets wat zo ongrijpbaar en mysterieus is dat je niet begrijpt hoe zoiets kan. Zoiets is mij vandaag gebeurd en ik wil het toch even vertellen, al was het alleen maar voor mezelf.

Als klein ventje was ik bijna iedere dag met mijn moeder bij mijn oma in de Tramstraat in Katwijk. Heel vaak als ik daar was speelde ik met het buurjongetje van mijn oma, Johan Barnhoorn, die een jaar jonger was dan ik. Johan was een kleinzoon van aannemer De Best en achter hun huis was het timmerbedrijf van de firma De Best, met grote schuren waarin hout werd opgeslagen. Daar speelden we op de houtzolder in een soort van hut, en soms gingen we naar de hoger gelegen boetzolder achter het huis van mijn oma waar netten hingen. Of we voetbalden op de dam tussen de huizen en de opslagplaats.

Toen we ouder werden en ik naar de Middelbare School ging werd het contact met Johan minder, tot we elkaar nog maar zelden zagen. Als we elkaar tegenkwamen groeten we elkaar altijd hartelijk en maakten een kort praatje, maar dat was het, en vaak zagen we elkaar jarenlang niet. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was begin augustus 2016 op de begrafenis van mijn oudtante Jo de Mol. Tante Jo had haar hele leven naast mijn oma gewoond en was dus ook een goeie bekende van Johan geweest. Johan en ik maakten een praatje terwijl we de oude begraafplaats achter de Nieuwe Kerk in Katwijk afliepen, en dat was de laatste keer dat ik Johan heb gezien en gesproken.

Vannacht droomde ik opeens van Johan, over hoe we speelden op de houtzolder, hoe ik hem riep vanuit de achterdeur van hun huis en hoe we voetbalden op de dam tussen zijn huis en dat van mijn oma. Het was een heldere droom waar ik me bij het wakker worden nog veel van herinnerde, en dat is op zich vreemd want hoe kleurrijk ik vaak ook droom, bij het wakker worden ontglippen ze me vrijwel altijd en herinner ik me hooguit wat flarden. Maar deze droom niet, veel bleef me bij en dat verbaasde me toch wel.

En toen opende ik vandaag de krant en zag de rouwadvertentie van Johan, hij was gisteren overleden op 63-jarige leeftijd. Toeval? Dat bestaat bijna niet, maar hoe het mogelijk is dat ik uitgerekend vannacht een droom heb gehad over Johan, de nacht na de dag van zijn overlijden? Ik weet het niet, maar ik geloof niet dat dit toeval is, hoe onverklaarbaar ook. Rust zacht, ouwe vriend.

Twee Kerstdiners

Geplaatst op 25 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

Hoewel de viering van Kerst in zijn algemeenheid door de Corona crisis veel soberder verloopt hebben we een aantal tradities toch kunnen handhaven dit jaar. Zo waren we met de kerstversiering en de Kerstboom dit jaar zelfs uitzonderlijk vroeg, en wij niet alleen, iedereen snakte blijkbaar naar iets feestelijks en dat zorgde ervoor dat je al aan het begin van december overal al Kerstverlichting zag. Ook bij ons en de Kerstboom stond op 3 december zelfs al, wat voor Riet een soort van heiligschennis is omdat ze altijd heeft geweigerd om zelfs maar over Kerst te praten totdat het Sinterklaasfeest voorbij was.

Een andere traditie is dat we op een van beide Kerstdagen onze beide moeders uitnodigen voor een Kerstdiner bij ons thuis, en omdat dat dit jaar het zo het best uitkwam deden we dat op Eerste Kerstdag. Dat kon zonder problemen want we overtraden met maar twee bezoekers geen Corona-regels. Riet had voor deze keer gekozen voor de Kerstmaaltijd van Hello Fresh en dat betekende dat alle ingrediënten weer kant en klaar in de inmiddels bekende kartonnen doos met groene letters bij ons werd aangeleverd.

Het Kerstmaal wat Hello Fresh voor ons in petto had was meer dan overvloedig, zo erg zelfs dat Riet besloot om een van de voorgerechten, een stevig gevulde paddestoelensoep, maar voor een andere keer te bewaren. En dat bleek een goed idee want zelfs nu bleek het voorgerecht van zalm, het hoofdgerecht met wild en het toetje meer dan voldoende. Sterker nog, zelfs dat kregen we met zijn vieren niet eens helemaal op, en daarmee was het eerste Kerstdiner helemaal geslaagd.

Vandaag was Tweede Kerstdag en hadden we het Kerstdiner met onze zoons, schoondochters en Gijsje. De pizza oven was zoals verwacht een groot succes maar het klapstuk waren toch de toetjes.

We hadden ruime keus want we hadden zelf twee ijstaarten besteld bij Bakker Verdoes in Katwijk (die beroemd is om zijn fantastische ijstaarten) en schoondochter Astrid had ook nog eens een tulband cake gebakken met de bakvorm die we haar met Sinterklaas hadden gegeven.

Overbodig te zeggen dat bij vrijwel iedereen na afloop de broek op de vreethaak moest…

Bankijkerweg op Street View

Geplaatst op 21 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

Af en toe kijk ik wel eens op Google Street View en dan zoek ik naar bekende plekken omdat ik het leuk vind om te kijken hoe het er op staat. Voor degenen die het niet weten, Google Street View laat je drie-dimensionaal de plek zien die je op de wereldkaart uitzoekt. De opnamen daarvoor zijn gemaakt met rondrijdende auto’s die een camera op het dak hebben die 360 graden overzichtsbeelden maakt, en daarmee lijkt het dus alsof je zelf door de straten beweegt die je hebt opgezocht.

Als je de Kamperfoelie in Rijnsburg opzocht, de straat waar we hiervoor hebben gewoond, dan zag je naast de rij huizen waarvan ons huis het laatste was op de parkeerplaatsen Riet’s rode Mitsubishi staan. De Bankijkerweg was gefotografeerd toen de huizen waar we nu wonen nog in aanbouw waren en hoewel ons huis er al wel herkenbaar opstond was het nog één grote bouwput.

Pas geleden keek ik voor de gein weer eens en toen zag ik dat de foto’s van Rijnsburg waren vernieuwd, maar wanneer dat kan ik niet precies nagaan. Ons huidige huis aan de Bankijkerweg staat er nu wel voltooid op maar voor de deur staat op onze parkeerplekken alleen weer de rode Mitsubishi van Riet. Omdat de andere plek leeg is kan ik niet zien of de foto’s gemaakt zijn voor of na juni 2018.

Had er nog een zwarte Mitsubishi Outlander voor de deur gestaan dan had ik geweten dat de foto dateert van voor die datum, was het een rode Toyota RAV4 geweest dan moet de foto van een recentere datum zijn.

Toch is er wel een hint als je een beetje verder puzzelt. Op de foto is namelijk te zien dat de airco van de buurman al is aangelegd. Dat is gedaan in de zomer van 2019, dus dat betekent dat de foto’s hooguit anderhalf jaar oud zijn.

Riet vond het trouwens wel grappig dat haar auto weer op de foto staat en ze dacht dat die dus nu op twee foto’s stond op twee verschillende plekken. Jammer voor haar, de foto’s van de Kamperfoelie zijn ook vernieuwd en daar is haar auto dus verdwenen…

Yoghurt schaaltje

Geplaatst op 19 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

Het is een gewoonte geworden dat onze kat Monster als ik een schaaltje yoghurt heb gegeten voor het ontbijt het schaaltje leeg mag likken. Hetzelfde geldt voor het schaaltje cornflakes van Riet waar altijd een bodempje melk in blijft staan maar ze is duidelijk happiger op de yoghurt dan op de melk.

Nu ik aan het werk ben doe ik ’s morgens de deur van mijn werkkamer altijd achter me dicht, ten eerste zodat Riet geen last heeft van eventuele telefoongesprekken die ik ’s morgens voer en ten tweede omdat ik geen last wil hebben van katten die over mijn bureau of mijn toetsenbord heen en weer gaan lopen banjeren.

Monster heeft echter om de een of andere reden altijd door wanneer ik een schaaltje yoghurt heb meegenomen als ontbijt en blijft dan net zo lang aan de deur krabben en miauwen tot ik de deur open. Tevreden knorrend wandelt ze dan naar binnen en begint het schaaltje wat ik inmiddels op de grond heb gezet leeg te likken. Als het leeg is wandelt ze op haar gemak, ondertussen uitgebreid haar bek aflikkend, de kamer weer uit.

Grappig genoeg doet ze dit alleen bij mijn yoghurt-ontbijt. Eet ik bijvoorbeeld een paar beschuitjes of knäckebröd dan hoor ik haar niet, maar het getik van de lepel tegen het schaaltje werkt blijkbaar als een trigger. Het kan natuurlijk ook haar hoog ontwikkelde reukzin zijn, maar hoe dan ook, ik ontkom er echt niet aan om haar het schaaltje te laten uitlikken. Ik geef dan ook maar gewoon toe als ik haar bij de deur hoor, dat scheelt me tijd en ergernis…

Voorbereiding voor het Kerstdiner

Geplaatst op 18 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

De viering van Kerst zal er dit jaar i sommige opzichten heel anders uitzien dan andere jaren vanwege de Corona crisis. De verscherpte maatregelen die zijn aangekondigd verbieden in feite de gebruikelijke familiebijeenkomsten en staan bij uitzondering alleen voor de Kerst drie bezoekers per huishouden per dag toe in plaats van twee.

Riet en ik hebben besloten dat we wel zonder die familiebijeenkomsten kunnen maar dat we het jaarlijkse Kerstdiner met onze zoons en schoondochters toch gewoon door willen laten gaan, vooropgesteld dat ze er zelf ook geen probleem mee hebben uiteraard. In de praktijk betekent het dat we vier bezoekers ontvangen in plaats van drie, maar daar staat tegenover dat het om ons eigen gezin gaat en we vinden dat we die kleine speelruimte dan maar moeten nemen. We tellen overigens onze kleindochter Gijsje niet mee maar dat hoeft ook niet want die is nog net geen drie en daarmee dus ruim onder grens van twaalf jaar waarvoor de regel geldt.

Het enige verschil is dus dat we dit jaar niet uit eten gaan wat we hoogstwaarschijnlijk anders wel hadden gedaan, maar met alle horeca gesloten hebben we geen andere keus dan het Kerstdiner bij ons thuis te doen. Riet is al bezig met het menu en dat is ons eigenlijk makkelijk gemaakt door het etentje wat we pas bij Robin en Astrid hadden. Daar maakten we namelijk kennis van het fenomeen “pizza oventje” waarmee je zelf kleine pizzaatjes kunt bakken die je aan tafel zelf kunt samenstellen uit de uitgestalde ingrediënten. De pizza-bodempjes zijn kant en klaar te koop dus dat is makkelijk, en het is nog gezellig ook.

Riet schafte meteen voor het Kerstdiner zo’n pizza oventje aan en die is inmiddels gearriveerd. Nu alleen alle benodigde ingrediënten nog aanschaffen en we zijn klaar voor Eerste Kerstdag…

De avond valt…

Geplaatst op 17 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

Ik zit nu halverwege mijn shift en dat betekent dat ik nog twee weken hele dagen op mijn werkkamer zal zitten van ruwweg ’s morgens zeven tot ’s avonds zeven. Als ik ’s morgens start dan is het nog ruim donker buiten en als ik ’s avonds klaar ben dan is het inmiddels al weer donker.

Deze periode van het jaar zijn de dagen het kortst, het is nog maar vier dagen tot aan de kortste dag, en dat houdt in dat de schemering al voor vijven begint in te vallen. Dat levert als het een beetje mooi weer is wel een fraai uitzicht op en dat blijkt wel uit de foto die ik vanmiddag even over vijven maakte:

Trauma Helicopter

Geplaatst op 16 december 2020 door Willem van den Kerkhoffjanuari 24, 2021

Gistermorgen om even over tienen was het ineens een drukte van belang op het parkeerterrein van de firma Heemskerk bij ons aan de overkant. Behalve de altijd aanwezige vrachtwagens was er nu ook politie en een ambulance, en dat er iets serieus aan de hand was bleek even later toen de Trauma Helicopter op het parkeerterrein landde.

Heemskerk is een enorm bedrijf wat gespecialiseerd is in het leveren van gesneden groente aan horeca, verpleeghuizen en winkelketens. Voor de productie wordt gebruik gemaakt van productielijnen voorzien van vele was- en snijmachines, zoals we bij een bezoek aan het bedrijf kort nadat we hier waren komen wonen zelf hebben kunnen zien. Blijkbaar was er ondanks de vele beveiligingssystemen toch iets flink misgegaan want er was bij de noodlijn melding gemaakt van een levensbedreigende situatie, wat ook verklaard waarom de Trauma Helicopter er was.

Wat er nu precies is gebeurd is nog steeds niet duidelijk. De reden dat ik dit bericht nu post en niet gisteren is hoofdzakelijk omdat ik de krant van vandaag wilde afwachten om te zien of er iets over het ongeluk in zou staan maar dat bleek niet het geval. Wel weten we dat de ziekenwagen de gewonde of gewonden snel heeft afgevoerd, dat konden we vanuit ons raam zien. Nadat de ziekenwagen was vertrokken steeg even later de Trauma Helicopter ook weer op richting het zuiden en kwam daarbij rakelings over ons dak.

Nog meer interessante ontwikkelingen

Geplaatst op 15 december 2020 door Willem van den Kerkhoffdecember 29, 2020

Afgelopen week probeerde een collega die ik al een hele tijd niet meer had gesproken contact met me op te nemen. Helaas had ik al een bespreking op het moment dat hij voorstelde om eens bij te kletsen dus maakte hij een nieuwe afspraak voor vandaag. Ik ken Yagnesh uit de tijd dat ik in Rijswijk heb gewerkt nadat ik terugkwam van Sakhalin, we zaten toen in hetzelfde team. De laatste keer dat ik met hem contact had gehad was aan het einde van mijn opdracht op de Filipijnen toen ik een nieuwe baan zocht. Yagnesh had toen een vacature in, jawel, Irak maar dat is niks geworden omdat voor dat project alle vacatures opeens werden ingetrokken (dat project werd vlak daarna gestopt).

Nadat we vanmorgen wat hadden bijgekletst kwam Yagnesh met een totaal onverwachte vraag: hij heeft opnieuw een vacature en hij vroeg of ik erin was geïnteresseerd. De job is in Rijswijk bij een afdeling waar ik heel goed bekend mee ben omdat het min of meer dezelfde afdeling was waarin ik voorheen samen met Yagnesh in Rijswijk had gewerkt, en het werk is ook min of meer hetzelfde als wat ik toen al deed, het implementeren van Engineering software in projecten.

Ik kon eerlijk gezegd mijn oren bijna niet geloven want dit leek gewoon te mooi om waar te zijn. Niet alleen een baan die uitzicht biedt op een vast contract (dat hangt nog wel van de reorganisatie af, maar dat is met alles) en ook nog eens een baan die me op het lijf geschreven is. Of ik geïnteresseerd was? Ik dacht het wel! Mijn enige vraag was hoe zeker dit was aangezien ik in feite al een andere toezegging had gedaan, maar omdat dit in principe een vaste baan moet gaan worden krijgt dit uiteraard de voorkeur en daar zal Personeelszaken ook geen probleem van maken.

Alle benodigde toestemmingen schijnen voor de vacature al binnen te zijn dus ik was er met Yagnesh al snel uit. Het enige wat nog wel moet gebeuren is dat ik officieel moet solliciteren en daarvoor moet de baan op de interne vacaturebank worden geplaatst. Zo gauw dat gedaan is krijg ik bericht en kan ik solliciteren, en als het goed is gaat het balletje dan snel rollen.

Het begint er nu toch serieus op te lijken dat mijn pensionering nog even op zich laat wachten…