Maas en de Lego

We hebben tegenwoordig op onze vaste oppasdag geen kind meer aan Maas. Ik heb zo ongeveer alles gebouwd wat we van Lego hadden en daar is Maas uren zoet mee. We hebben een kast ingeruimd beneden in de woonkamer met een heleboel Lego autootjes en boten om mee te spelen en op mijn kamer op de tweede verdieping, waar ik eigenlijk mijn “Lego werkplaats” heb ligt de treinrails. Ik hobbel dus vrijwel de hele dag met Maas mee van beneden naar boven om hem met alles te helpen want hij heeft nog niet de motoriek om zonder brokken met de Lego te kunnen spelen. Ik raap dus achter hem losse stukjes op en zet kapotte dingen weer in elkaar.

Als ik zeg dat ik alles heb gemaakt wat we van Lego hadden dan is dat overigens maar gedeeltelijk waar. Hoewel we (en met name Riet) ervan overtuigd waren dat we zorgvuldig met de Lego waren omgesprongen en alles inclusief de instructieboekjes hadden bewaard bleek dat in de praktijk tegen te vallen. Ik kon regelmatig niet verder omdat cruciale stukjes ontbraken maar de hoeveelheid Lego die nog los in de dozen ligt geeft ook aan dat we een heleboel boekjes missen. Oude foto’s hebben wel wat geholpen maar op dit moment ben ik door die mogelijkheden heen.

Om een idee te geven, er is nog een doos over met letterlijk tientallen onderstellen voor autootjes, wat aangeeft dat we veel meer autootjes hebben gehad dan waar ik nog instructies van heb. Ook van grotere blokken en grondplaten, bedoeld voor huisjes of zoiets, is er nog veel over en ik heb geen idee wat ik daarmee moet. Dat betekent niet dat ik niks meer ga doen, ik moet alleen mijn eigen creativiteit gaan gebruiken!

Bootjes kijken

 

Zolang als we hier aan de Bankijkerweg wonen vermaken we ons op mooie zomerse dagen met het vanaf ons terras aan het Kanaalpad kijken naar de voorbij varende boten. Zeker in de vakanties zien we dan een lange parade van boten voorbij komen, met name heel veel van die open sloepen waarvan er veel gehuurd worden door dagjesmensen. Die zien we dan ’s morgens richting de Kaag varen en tegen de avond komen ze dan weer massaal terug naar de drie jachthavens die richting Katwijk langs het Oegstgeest Kanaal en de Oude Rijn liggen.

Wij behoren trouwens als bewoners van de Bankijkerweg tegenwoordig bij de minderheid die geen boot heeft. Omdat in principe de walkant naast het fietspad hoort bij het stuk land achter het huis wat we pachten van het Hoogheemraadschap Rijnland hebben we het recht om daar een aanlegplaats te maken voor een boot, op voorwaarde dat die boot dan wel van ons is. Verhuren of iemand anders van die plek gebruik te laten maken als aanlegplaats voor een boot is dus niet toegestaan. Heel veel bewoners van de Bankijkerweg hebben wel gebruik gemaakt van de mogelijkheid en hebben dus een boot.

Als we langs het Kanaalpad wandelen dan kunnen we alleen maar constateren dat het aantal booteigenaren echt inmiddels flink in de meerderheid is. Tijd voor ons om ook maar een boot aan te schaffen? Nee bedankt, dat is zelfs nog niet eens bij ons opgekomen. Het belangrijkste argument is dat een boot hebben ook betekent dat je er regelmatig mee gaat varen, en dan vragen wij ons af: stel dat je zo’n sloep hebt zonder fatsoenlijke kajuit en andere voorzieningen, dan kun je eigenlijk alleen maar dagtochtjes maken. En waar ga je dan naar toe? Richting Katwijk kun je precies drie kilometer en dan kun je niet verder, en de andere kant op richting de Kaag heb je volgens mij ook op een gegeven moment wel gezien.

Nee, dan zitten we liever op ons terras en vermaken ons met het kijken naar de voorbij varende boten…

Lantaarnpalen

Een tijd geleden zijn de lantaarnpalen aan het fietspad langs het kanaal achter ons huis vervangen door “duurzame” exemplaren op zonne-energie. Het idee hierachter zal ongetwijfeld meerdere voordelen moeten hebben, besparing op elektriciteit en beter voor het milieu. In de praktijk bleek er echter ook een enorm nadeel aan te zitten en dat was dat de nieuwe lantaarnpalen nauwelijks licht gaven.

Dat is natuurlijk toch wel een dingetje op een behoorlijk duistere plek die buiten de bebouwde kom is gelegen maar die wel veelvuldig gebruikt wordt voor fietsverkeer, ook ’s avonds en ’s nachts. Er kwamen dan ook heel veel klachten binnen bij de gemeente en die heeft er nu eindelijk wat aan gedaan. De lichtopbrengst is niet alleen hoger maar is ook nog zo ingesteld dat de lampen feller gaan branden als er beweging wordt gedetecteerd. Dat klinkt natuurlijk prima, zij het dat we hebben gemerkt dat de lampen op donkere dagen met weinig of geen zon blijkbaar niet genoeg opladen en we zien dan ook dat lang niet alle lantaarnpalen branden in de avond van zulke dagen.

Weer zo’n fabelachtig idee dus war ongetwijfeld goeie bedoelingen achter zitten maar wat in de praktijk niet o geweldig uitpakt…

De Lego-treinen rijden weer

Sinds Maas onze Lego heeft ontdekt heb ik geen rust meer als hij bij ons is. De eerste vraag is dan ook steevast “Opa, heb je nog wat van de Lego gemaakt?”. Het antwoord is altijd ja want ik heb nog zat boekjes liggen van Lego-modellen die ik nog niet heb gemaakt, maar het meest uitdagende en langstlopende project was toch wel het werkend krijgen van de beide Lego treinen.

Het grootste probleem daarbij was dat er dingen niet bleken te kloppen en dat er dingen weg waren. Er waren twee paasagiersrijtuigen die nooit uit elkaar waren gehaald maar die bleken niet te kloppen met de bouwtekeningen. Tijdens het bijwerken en bouwen van de twee extra passagiersrijtuigen bleken er ook stukjes te ontbreken. Nou was dat niet nieuw, ik was ook bij het bouwen van andere dingen al regelmatig tegen ontbrekende stukjes aan gelopen en daar heb ik vorige week wat op gevonden: er zijn een paar online websites in Nederland waar je ontbrekende stukjes kon kopen.

Dat bleek positiever dan het was in de praktijk want niet alles was “op voorraad”. Gelukkig kon ik de missende stukjes voor de passagierstrein wel allemaal vinden op de sites en toen die een paar dagen later geleverd werden kon ik de passagierstrein af maken. Het resultaat staat prachtig op de foto hierboven, en op de achtergrond is ook de tweede trein te zien, een goederentrein met toebehoren. Daarmee ging alles nog minder soepel dan met de passagierstrein.

De goederenlocomotief kon volgens het instructieboekje in twee modellen worden gebouwd, maar voor het ene (en mooiste) model bleek een cruciaal onderdeel te ontbreken. En omdat dit een heel specifiek onderdeel is voor deze trein is het vrijwel niet meer te krijgen. Ik vond het wel hier en daar op het Internet maar dat bleek toch vaak niet of niet meer beschikbaar, of het was te koop tegen een exorbitante prijs (denk aan tientallen euro’s, nee dank je). Dus moest ik noodgedwongen het tweede model van de locomotief bouwen wat ik eigenlijk de minst leuke van de twee vond.

Een ander probleem was dat we blijkbaar ooit een grote goederenwagon hadden gekocht die niet bij de set van de trein zelf hoorde en van die wagon hadden we blijkbaar geen boekje meer. Ik had geen idee hoe die wagon eruit had gezien en kon er dus niks mee, totdat Riet met een briljant idee kwam. Ze raadde aan om de fotoalbums eens door te bladeren want ik maakte vroeger altijd een foto van de jongens op hun verjaardag met alle cadeau’s uitgestald. En het leek aannemelijk dat zo’n groot Lego-model een verjaardagscadeau was geweest.

En jawel, ik ontdekte op een van Martin’s verjaardagsfoto’s het model, een containerwagon, en het nummer daarvan was zichtbaar op de doos. Al snel vond ik op het Internet het bouwschema en daarmee kon ik aan de slag. Het resultaat van al het werk is zichtbaar op de foto, het enige probleem wat nu nog opgelost moet worden is dat de goederenlocomotief wel rijdt maat er steevast na een paar rondjes de brui aan geeft. Later doet hij het dan wel weer maar iedere keer met hetzelfde resultaat. Dat wordt dus weer speuren op het Internet om te zien of iemand dit ook heeft gehad, en belangrijker nog, of ze een oplossing hebben…

Vreemde vogel…

Vanmorgen zat er plotseling een vogel op de schutting die we niet meteen thuis konden brengen. Het was een redelijk fors beest, maar iets kleiner dan de volwassen eksters waar onze tuin regelmatig vol mee zit, en bang was het ook niet want het bleef ondanks onze aanwezigheid en die van onze katten rustig zitten. Ik kon dan ook op mijn gemak wat foto’s maken, totdat ik blijkbaar toch te dichtbij kwam en het beestje hem smeerde.

Wat opviel waren met name de grote poten, die op de foto ook duidelijk zichtbaar zijn, en die hielpen bij de identificatie. Volgens het vogelboekje wat we een tijd geleden van de Postcode loterij kregen was het een jonge waterhoen. Dat was onverwacht want dat hadden we er zeker niet in gezien, maar de foto’s bij het artikel klopten dus het moet wel kloppen.

Een vreemde bezoeker, maar leuk om eens te zien.

En weer hebben we emelten…

Toen we terug kwamen van vakantie konden we constateren dat het mooie weer wat we in Frankrijk hadden gehad ook eindelijk zijn weg had gevonden naar Nederland. We hadden warme tot zelfs zeer warme dagen, al viel er ook af en toe een bui wat dan weer gunstig was voor de tuin.

Over de tuin gesproken, toen we terug kwamen uit Frankrijk zagen we in onze tuin de erbarmelijke staat van het gras. Er zaten nu grote plekken in met verdord gras waardoor er in onze tot voor kort nog zo mooie grasmat nu hele bruine plekken zaten. De conclusie dat dat komt door te weinig regen tijdens onze vakantie ligt voor de hand, dat was ook het eerste wat onze nieuwe buurman zei toen hij van vakantie terug was gekomen en het probleem bij ons en in zijn eigen gras zag. Maar wij weten wel beter, de oorzaak zit in het feit dat we al jaren last hebben van de larven van langpootmuggen die onder de grond zitten.

Emelten bestrijden ✓ Alle ins- en outs omtrent Emelten bestrijdenDeze larven met de naam Emelten vreten de wortels van het gras op waardoor het gras boven de grond verdort. We hebben dit probleem al een paar jaar en we hebben al van alles geprobeerd eraan te doen. Het enige wat wel helpt zijn aaltjes, die niet alleen een biologische oplossing vormen maar die ook nog eens makkelijk online te krijgen zijn en gewoon door de brievenbus in een plastic verpakking worden afgeleverd. Dit is niet goedkoop en het moet in ons geval regelmatig herhaald worden, en dan nog blijkt het niet afdoende want ieder jaar komen de Emelten weer terug.

We hebben een paar jaar geleden zelfs geprobeerd het probleem rigoureus op te laten lossen door de hele grasmat uit te laten graven en te laten vervangen door een nieuwe, maar nog diezelfde zomer was het probleem al weer terug. Het lijkt er dus op dat we ermee zullen moeten leren leven.

Is er dan helemaal niks aan te doen? Eigenlijk niet, alleen symptoombestrijding en daarom hebben we een verticuteermachine aangeschaft waarmee we voren in de grond kunnen trekken waarin we graszaad strooien en dan hopen dat op de kale plekken weer nieuw gras gaat groeien. Dat pakte begin van de zomer aardig uit, maar zoals gezegd, ook dat was maar tijdelijk. Zo blijven we lekker bezig…

Bad gerepareerd

Sinds vanmiddag kunnen we eindelijk weer in bad. Nou ja, technisch gesproken vanaf morgen pas want de kitranden moeten eerst nog uitharden, maar het bad is in ieder geval weer gerepareerd. En dat had onverwacht nog de nodige voeten in aarde.

Wat bleek namelijk, het vereiste onderdeel wat moest worden vervangen was nergens meer te krijgen. De leverancier van ons bad maakt sinds een paar jaar geen baden meer en de voorraad reserve-onderdelen is bij hun nu dan ook uitgeput. De enige mogelijkheid was om te kijken of een andere leverancier of badkamerspecialist toevallig nog zo’n onderdeel had liggen, maar na veelvuldig rondbellen door Bouwton bleek dat niet het geval. Er werd toen maar besloten om zelf een onderdeel te maken, of in ieder geval een ander bestaand onderdeel passend te maken,

Vanmiddag kwam de monteur om het onderdeel aan te brengen en het bad weer op zijn plaats te zetten. Het eerste ging gepaard met veel gevloek en gemopper want hij kon er blijkbaar niet zo best bij. Ik kon gelukkig een handje helpen waardoor de reparatie alsnog kon worden voltooid en daarna was het een kwestie van het bad terugzetten opa de originele plek en de boel weer dicht kitten.

Vanaf morgen kunnen we weer in bad. Tenminste, Riet en de kleinkinderen, want ik geef er niet zoveel om, ik neem liever een douche…

Drukke dag

We hadden vandaag een bijzonder drukke dag! Vanmorgen was het verjaardagsfeest van onze kleinzoon Maas die gisteren drie jaar was geworden, vanmiddag was er bij ons thuis voor de deur een door Riet en de Gereformeerde Kerk georganiseerd “Buurtbakkie” en vanavond was er een feest bij mijn broer Alex een schoonzuster Angelique ter ere van haar vijftigste verjaardag.

Het was dus rennen en vliegen de hele dag tussen alle evenementen, waarbij ik ook mijn moeder op sleeptouw had genomen vanmorgen en vanavond. De verjaardag van Maas was gezellig maar druk met alle visite en veel rondrennend jong grut. Daarna moesten Riet en ik weer snel naar huis om alles klaar te zetten voor het “Buurtbakkie”.

Dat “Buurtbakkie” is eigenlijk gewoon de gelegenheid voor buren om samen koffie te drinken en een praatje te maken. Daarvoor regelt de Gereformeerde Kerk iemand die het in hun buurt organiseert (bij ons dus Riet) en een soort van rijdende koffiekeet die in dit geval op onze parkeerplekken voor de deur kwam te staan.

Nadat de kar was gearriveerd hielpen Riet en ik met het klaarzetten van koffie en cake en wat dies meer zij, waarna het wachten was op de toestroom van de buren. We wisten niet wat we moesten verwachten maar er kwam uiteindelijk toch tussen de tien en vijftien man wat voor een gezellige middag zorgde.

Nadat iedereen rond vijf uur weer vertrokken hielpen Riet en ik met het afbreken en inpakken van de koffiekeet. Niet lang daarna was het al weer tijd om mijn moeder weer op te pikken in Katwijk en richting Leidschendam te verkassen voor het verjaardagsfeest van mijn schoonzus. Ook dat werd gezellig, want mede dankzij het mooie weer (de dreigende regen bleef gelukkig op wat spetjes na uit) kon het feest in de tuin worden gevierd.

Na thuiskomst plofte ik op de bank en kon ik eindelijk een Single Malt voor mezelf inschenken na de hele dag de BOB te zijn geweest…

TV kapot

Vorige week zette ik op een gegeven moment de TV aan om naar het nieuws te kijken, maar er gebeurde niks. Ik had duidelijk wel verbinding want er was geluid maar geen beeld, het scherm bleef helemaal zwart. Wat ik ook probeerde aan eenvoudige oplossingen (aan en uit zetten, de TV box opnieuw starten, de router opnieuw starten, stekkers eruit en weer erin), niks hielp en dat was toch wel merkwaardig en bovendien onverwacht want de TV is pas een paar maanden oud.

Er zat niks anders op dan contact te zoeken met de leverancier, en dat viel niet mee. De winkel in Cruquis waar we de TV hadden gekocht deed zelf geen reparaties, daarvoor moesten we contact opnemen met de technische dienst van Samsung en dat kon alleen maar via de website. Op zich ging dat wel vlot, er moest een reparatieformulier ingevuld worden en al snel kregen we bericht dat er voor vandaag een afspraak aan huis was ingepland. Dat was mazzel, want onze TV bleek met 55 inch scherm de kleinste maat te hebben waarbij er service aan huis wordt verleend, anders hadden we met de TV naar Cruquis gemoeten.

Vanmiddag kwam er een monteur en die sleepte meteen een gigantische doos naar binnen met een compleet nieuw beeldscherm. Hij constateerde meteen dat het hele beeldscherm moest worden vervangen en wilde de doos uit gaan pakken. Het viel mij echter op dat op de doos stond dat er een 65 inch scherm in zat, dus ik vroeg voor alle zekerheid of dat klopte. Niet dus, hij had de verkeerde doos meegesleept maar gelukkig had hij wel de goeie nog in de auto staan.

Daarna was de tv in een half uur “gerepareerd”. Nadat hij plat op de tafel was gelegd werd de achterkant losgeschroefd, vijf van de zes printplaten werden eruit gehaald en het hele beeldscherm met de laatste printplaat (die niet los kon van het beeldscherm) werd opzij gezet. Vervolgens werd het nieuwe beeldscherm op de tafel gelegd, de losse printplaten werden bevestigd en nadat alles was dichtgeschroefd werd de TV teruggezet en getest. Alles werkte weer, probleem opgelost.

En ik heb weer wat geleerd: moderne TV’s bestaan dus nog maar uit een paar onderdelen en er valt in feite niks meer echt te repareren, alleen te vervangen. Wel makkelijk in vergelijking met die ouwe beeldbuis TV’s van vroeger…

 

Paardenmarkt in Rijnsburg

Er zijn in Rijnsburg ieder jaar twee grote feesten, de Feestweek rond het jaarlijkse Bloemencorso in de eerste week van augustus en de Paardenmarkt in de tweede week van Juni. Allebei de feesten hebben naast andere activiteiten  een Kermis op het het Hoftuinplein en een braderie.

Riet en ik lopen normaal gesproken niet meer zo heel warm voor de festiviteiten. Vroeger waren we veel meer betrokken maar dat had alles te maken met de toenmalige buurtverenigingen die bij vrijwel alle evenementen betrokken waren. We deden met onze buurtvereniging van de Kamperfoelie mee aan wedstrijden en met buren gingen we ook ‘avonds op pad. Tegenwoordig zijn vrijwel alle buurtverenigingen ter ziele (er zijn er geloof ik nog twee) en ook dankzij onze tijd in het buitenland is onze betrokkenheid flink afgenomen.

Maar nu hebben we kleinkinderen en dus wordt een bezoekje een de Kermis opeens weer leuk, net als een wandeling over de braderie, waarbij Riet voortdurend kijkt naar leuke koopjes voor Gijsje of Maas. Zo ook vandaag, en we kwamen Gijsje en Maas met wat vriendjes tegen in de Hoftuin waar ze de net gekregen suikerspinnen zaten op te eten. Alleen daarnaar kijken maakt het al de moeite waard…

Weer een lek bad…

We zitten op dit moment een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Na al mijn gebitsproblemen die maanden hebben geduurd en een fikse rekening hebben opgeleverd hebben we ook problemen met de serre die op sommige plaatsen lekt bij fikse regenval en afgelopen week zag ik dat er weer water onder het bad uit kwam als het leegliep.

Dat probleem hebben we al eerder gehad en werd veroorzaakt door een defect aan de afvoer onder het bad, wat weliswaar gerepareerd kon worden maar wat wel betekende dat het hele bad moest worden losgehaald en we er een week of wat geen gebruik van konden maken omdat er een onderdeel besteld moest worden. Het lijkt er nu op dat hetzelfde probleem weer is teruggekeerd en dat werd vandaag bevestigd door Bouwton, de leverancier van onze badkamer. Nou ja, het probleem is niet helemaal hetzelfde, er is nu een ander onderdeel kapot, maar we kunnen weer een tijdje niet in bad omdat dat weer helemaal is losgehaald.

Dat zullen Gijsje en Maas niet leuk vinden want samen in bad is altijd hun hoogtepunt van de oppasdag op iedere donderdag…

De prinses op de erwt…

Als het mooi weer is dan is een gebruikelijk tafereel bij ons thuis slapende katten in de serre. Als het koud is dan zie je ze altijd naar de deur naar buiten gaan maar als je die dan voor ze open doet dan steken ze hun neus even naar buiten, snuiven wat, schudden met hun kop en maken rechtsomkeert weer terug naar binnen. Het zijn duidelijk nog steeds twee katten uit een tropisch gedeelte van de wereld en van kou moeten ze daarom weinig hebben.

Gelukkig is het in de serre al vrij gauw aangenaam, zelfs als het buiten niet echt warm is. Alles wat nodig is is een beetje zon en de gesloten glazen deuren zorgen dan al gauw voor een aangename temperatuur binnen in de serre. Net als Riet maken de katten daar ook graag gebruik van en doen ze hun gebruikelijke dutjes op de kussens van het tuinstel wat in de serre staat.

Vandaag hadden ze het helemaal getroffen want Riet had alle dekentjes die ze gebruikt om ook in de winter in de serre te kunnen zitten op een stapel gegooid. En jawel hoor. al gauw lag Abby daar prinsheerlijk bovenop, en ik zeg expres prinsheerlijk want het deed me meteen denken aan het sprookje van de Prinses op de Erwt…

Oppas met extra gast

Zoals altijd op donderdag (aks het tenminste geen vakantie is) waren we vandaag weer oppas voor Maas en Gijsje. Maas wordt ’s morgens altijd door Martin of Sandra bij ons afgezet nadat ze Gijsje naar school hebben gebracht en voordat ze naar hun werk gaan. We hebben dus het grootste gedeelte van de dag Maas alleen en Gijsje wordt door Riet om half drie van school gehaald.

Nu is Gijsje dikke vriendinnen met haar achternichtje Zoë, de dochter van onze nicht Nicole. Het gebeurt dan ook regelmatig dat als Gijsje van school wordt gehaald door Riet dat ze vraagt of Zoë ook mag komen spelen, en soms vindt Nicole dat goed. Vandaag was zo’n dag, en omdat het mooi weer was nam Riet het hele gezelschap mee naar het speeltuintje aan het begin van de Bankijkerweg.

Het zal niet lang meer duren totdat de meiden groot genoeg zijn om zelf naar het speeltuintje te gaan. Ze zijn tenslotte allebei al zes jaar…

Kanaalkantje snoeien

We hebben een lange tuin achter ons huis die helemaal doorloopt tot aan het naastgelegen Oegstgeest Kanaal, waarlangs alleen een fietspad loopt. Het achterste gedeelte van onze tuin pachten we van het Hoogheemraadschap Rhijnland zodat we dat bij onze eigen tuin mogen trekken. Het fietspad is uiteraard publiek bezit maar het strookje groen tussen het fietspad en het kanaal is ook weer onderdeel van de pacht, we kunnen daar als we een bootje zouden hebben een aanlegplaats kunnen realiseren.

Dat strookje groen wordt in principe onderhouden door het Hoogheemraadschap, en een of twee keer per jaar komt er een maaimachine die de begroeiing kort snoeit. Dit jaar was die maaimachine nog niet langs geweest en vanwege de overvloedige regenval stond het gras en ook het onkruid langs het kanaal inmiddels al minstens een halve meter hoog. Dat is voor ons niet prettig, ten eerste omdat zaadjes van dat onkruid onze tuin in waait en bovendien beperkt dat groen ons uitzicht op het kanaal. 

Vandaar dat we geen zin hadden om nog langer op de maaimachine te wachten en besloot ik om net als enkele van onze buren om de zaak zelf maar aan te pakken. Gisteren ben ik begonnen met de heggenschaar om het meeste kort te snoeien en vandaag heb ik de afwerking gedaan met de grasmaaier. Het was met recht een hels karwei want er groeide van alles langs de waterkant, ook kleine struikjes met dikke stammen waar moeilijk doorheen te komen was en waarop de grasmachine regelmatig vastliep.

Desondanks is de missie geslaagd en ligt de kanaalkant er weer keurig gesnoeid bij. Voorlopig…

Werken in de tuin

Het lijkt er wel op of ik mijn baan heb verruild voor een baan als tuinman, zo vaak zijn Riet en ik op dit moment in de tuin te vinden om deze op orde te houden. Dat valt met de huidige hoeveelheden regen die er vallen niet mee want alles schiet letterlijk de grond uit. Alles groeit zo hard dat het wel lijkt of we na het grasmaaien gelijk wel weer opnieuw kunnen gaan maaien waar we waren begonnen.

De effecten op onze bloeiende struiken en planten is natuurlijk ook geweldig want er staat nu heel veel in bloei en dat ziet er uiteraard weer prachtig uit. Ook onze palmboom doet het dit jaar ontzettend goed, hij heeft een prachtige volle kroon met bladeren en net als ieder jaar zit hij vol met zaadlobben. Wat wel bijzonder is dat we nog nooit zoveel en zulke grote zaadlobben hebben gehad als nu.

Over een paar dagen zullen die zaadlobben hun zaadjes loslaten en dan zal dat deel van de tuin weer bedekt worden met een gele laag van kleine zaadjes.

Mesh netwerk

Een waarschuwing vooraf, dit wordt een technisch verhaaltje. Al een tijdje was ik me aan het oriënteren op manieren om mijn thuisnetwerk te verbeteren. Hoewel ik Wifi bereik in het hele huis had en zelfs in een groot stuk van de tuin was ik niet helemaal tevreden over de manier waarop ik dat had geregeld, waardoor ik bijvoorbeeld twee verschillende Wifi netwerken had.

We hebben net als vrijwel iedereen met kabel-tv een router/modem in de meterkast waardoor het signaal voor het netwerk binnen komt. En hoewel dat apparaat ook de Wifi kan verzorgen is de locatie niet echt optimaal en daarom heeft ook vrijwel iedereen wel meerdere apparaten in huis om het netwerk te optimaliseren. Ik had dat geregeld via twee Netgear routers die ik had in gesteld als Access Points zodat de router in de meterkast als “hoofdapparaat” zou blijven fungeren.

De enige reden hiervoor was overigens dat ik in de meterkast meerdere apparaten heb die allemaal een kabelverbinding nodig had en ik had simpelweg dus de poorten op die router nodig, wat niet mogelijk zou zijn als ik een ander apparaat als “hoofdapparaat” zou benoemen en deze router zou wijzigen in een Access Point. Omdat de Netgear router in combinatie met de router in de meterkast niet voldoende bereik hadden voor de bovenverdiepingen had ik op mijn kamer op de tweede verdieping ook een router geïnstalleerd als tweede Access Point. Nadeel was dat ik nu drie Wifi netwerken had in mijn huis, en hoewel dat op zich redelijk naadloos werkte zocht ik naar een andere oplossing.

Dat leek een Mesh netwerk te zijn waarbij je een centrale router hebt met satellieten die je overal in huis zou kunnen plaatsen. Ik oriënteerde mijzelf daar dus op en vond al gauw dat zo’n oplossing prima zou moeten werken maar dat dat wel een kostbaar grapje zou worden. Toen vond ik de beste oplossing in een onverwachte hoek: ik kon mijn KPN modem/router in de meterkast als “hoofdapparaat” voor een Mesh netwerk gebruiken en via KPN kon ik dan satellieten kopen of huren om overal in huis te plaatsen. Zeer eenvoudig te realiseren en bovendien in verhouding ook nog eens goedkoop.

Om te proberen besloot ik twee satellieten te huren, een voor beneden en een voor boven, en dat blijkt tot nu toe prima te werken. Eenvoudige installatie, één Wifi netwerk en een beter bereik dan dat ik had. Enige nadeel is dat mijn beide Netgear routers  allebei vier extra poorten hadden voor bekabelde apparaten en de satellieten maar één dus ik moest wat schuiven met apparaten. Maar tot nu toe ben ik zeer tevreden, en Riet ook want die satellieten zien er een stuk beter uit dan die sprietige Netgear routers en ze zijn nog eens veel kleiner ook.

Iemand geïnteresseerd in twee tweedehands maar nog prima werkende Netgear routers?

Golfersarm

Ik heb al een tijdje last van een vervelende blessure aan de elleboog van mijn linkerarm. Bij vlagen voelt die pijnlijk aan, maar alleen bij bepaalde belasting, en in eerste instantie dacht ik dus dat het vanzelf wel over zou gaan. Ik loop er echter nu al drie weken mee en het wordt niet minder, en het is ronduit hinderlijk ls ik naar de Fitness ga want bij gebruik van bepaalde toestellen voelt het behoorlijk pijnlijk aan.

Dus heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kon ik vanmorgen terecht. De dokter vroeg wat bijzonderheden, voelde aan het gewricht en liet me wat buigingen doen om te kunnen constateren waar de pijn vandaan kwam. Het eindoordeel was voor mij toch een verrassing want ik blijk dus een aandoening te hebben die bekend staat als een golfersarm. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar het is dus precies hetzelfde als een tennisarm, alleen zit dat aan de buitenkant van het gewricht en dit zit aan de binnenkant.

Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen de huisarts vroeg of ik aan Golf deed. Nee, was mijn antwoord, maar mijn zwager doet dat wel dus als het iets besmettelijks is dan wet ik van wie ik het heb. Voor wat betreft de behandeling was het weer zoals altijd als ik bij de dokter kom, het moet vanzelf over gaan. Het kan alleen wel weken duren, zei ze, en misschien dat smeren met Voltaren gel wat helpt…

Cars…

Maas is de laatste tijd helemaal bezet van de Pixar-serie Cars. Hij heeft al de nodige Cars auto’s en ook een paar boekjes. Als hij op donderdag bij ons is dan sleept hij steevast wel een paar van die autootjes mee en ook vaak een boekje, wat ik dan uiteraard voor moet lezen waarbij alle namen van de auto’s dan worden gerepeteerd. Maas kent er al tientallen uit zijn hoofd, en als er een voorbijkomt die we nog niet kennen of waarvan we de naam zijn vergeten dan wordt die meteen op de iPad opgezocht.

Vandaag was het Koningsdag en hoewel Riet en ik zelden naar de festiviteiten in het dorp gaan kijken wandelen we wel ieder jaar even over de Vrijmarkt in het centrum langs de Vliet.

Eigenlijk gingen we om te kijken of we nog een kinderfietsje voor Maas konden scoren (die vonden we ook maar we kregen bericht van Martin dat ze er zelf al een hadden bemachtigd), maar we vonden iets anders: een Cars koffertje voor het opbergen van autootjes. En zeg nou zelf, voor twee Euro kun je dat toch niet laten staan…

Lego trein

Een van de dingen die op mijn lijstje staan van dingen die ik ga aanpakken tijdens mijn pensioen is het uitzoeken van alle Lego die we in de kast hebben staan. Toen Robin en Martin daarvoor de leeftijd hadden hebben ze enorm veel Lego gehad en daar met heel veel plezier mee gespeeld en nu onze kleinkinderen die leeftijd bereiken wordt het tijd om alles weer eens tevoorschijn te halen. We hebben een gigantische opbergdoos vol en die uitzoek zal dan ook best de nodige tijd gaan vergen, om nog maar te zwijgen van de tijd die nodig is om alles weer in elkaar te zetten.

Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.

Vandaag heb ik dat allemaal uitgelezen opa de grond van mij kamer en kon Maas (die was vandaag bij ons want het was donderdag) een kijkje nemen.

Hij vond het toch nog wel wat vreemd en hij kom nog niet helemaal goed met de transformator overweg om de snelheid te regelen. Bovendien haperde de trein regelmatig door aanslag op de rails, die moet dus eerst nog schoongemaakt worden.

Maar het begin is er, er komt nog veel meer, Maas!

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…

Jarig met schilders in huis

Ik heb officieel mijn pensioenleeftijd bereikt want het is mijn 68ste verjaardag vandaag. Het voelt een beetje vreemd om te beseffen dat mijn werkende leven er dus nu op zit. Dat komt enerzijds vanwege het feit dat het helemaal nog niet aanvoelt alsof ik mijn werk achter me heb gelaten, want tenslotte ben ik tot op de laatste dag volop actief geweest. Anderzijds voelt het ook raar omdat ik vrijwel mijn hele werkende leven uitgegaan ben van 65 als pensioenleeftijd, en dat is pas recent aangepast tot (in mijn geval) 68. Het idee is nog steeds dat 65 veel meer een ijlpaal is dan dat rare getal van 68, maar het zij zo.

Jarig dus, maar veel zal er vandaag niet aan worden gedaan want ons hele huis staat op dit moment op zijn kop vanwege de aanwezigheid van de schilders die onze binnenboel gaan opknappen. En dat is hoognodig want de “bouwverf” zit er nog op en het is al een tijdje duidelijk dat dat altijd een beetje een halfslachtige klus is die gedaan moet worden voor de oplevering. Voor het oog zat het er allemaal netjes op toen we in ons huis trokken maar in de loop van de jaren hebben we toch wel de nodige slijtage en kale plekken zien verschijnen.

Afgelopen zomer is Riet dan ook op zoek gegaan naar een schildersbedrijf wat de boel binnen zou kunnen opknappen, en omdat we er in principe geen grote haast mee hadden maakten we uiteindelijk met de firma Hans van der Plas de afspraak om te beginnen ergens in de winter. Het werd uiteindelijk nog iets later maar afgelopen maandag zijn ze dan ook begonnen. Deze week gaan ze boven overal alles doen en volgende week zijn dan de woonkamer en de keuken aan de beurt.

Mijn verjaardag houden in een huis wat overhoop ligt gaat niet en zo gaat het stilletjes voorbij. Dat vind ik voor deze ene keer eigenlijk toch wel jammer want het is voor mij tenslotte een hele bijzondere verjaardag.

Werk in de tuin

Hoewel het weer nog steeds niet is om over naar huis te schrijven zorgen de grote hoeveelheden regen wel voor een enorme groei-explosie van alles in onze tuin. Riet heeft inmiddels de grasmat al bewerkt met de nieuwe verticuteermachine en alles opnieuw ingezaaid en bemest, en de resultaten van dat werk beginnen al duidelijk zichtbaar te worden.

Het mooist tot nu toe is de Magnolia die in het beschutte hoekje naats onze schuur staat. Hoewel er nog vrijwel bladloos is zit die al vol bloemen en dat ziet er mooi uit.

Ondertussen hebben we nog het meeste werk aan het schoffelen en opruimen van alle dode bladeren die in de perken en onder de heggen liggen…

Cars en eendjes

Maas is op dit moment helemaal bezeten van de Pixar serie “Cars”. Hij probeert alle namen van alle auto’s uit zijn hoofd te leren, en dat zijn er heel wat want er zijn inmiddels al drie films en verscheidene mini-series van deze Disney klassieker. 

Hij heeft nu een boekje waarin een twee pagina’s grote plaat staat met een heleboel karakters uit de serie, en dat boekje haalt hij tegenwoordig iedere donderdag dat hij bij ons is bij zich.

Om te voorkomen dat ik iedere donderdag weer een halve dag bezig ben met het opzoeken van de namen van alle karakters heb ik een foto van die pagina’s gemaakt en daarbij de namen genoteerd van alle auto’s die ik heb kunnen vinden. En dat is handig want ook Maas kan niet alle namen onthouden omdat het er zoveel zijn en niet alle karakters zijn even bekend.

Nu hoef ik dus als het boek weer tevoorschijn komt alleen de foto maar te openen op mijn iPad en ik ben klaar. Uiteraard was er vanwege het zonnige weer ook tijd om in de tuin te spelen en met Oma de eendjes te gaan voeren in het kanaal:

 

Eerste klusje als pensionado

Vandaag was dus mijn eerste vrije dag, weliswaar nog niet als officieel pensionado maar wel degelijk de eerste dag na het afscheid van mijn werkende leven. En ik ben gelijk maar begonnen met het afwerken van mijn lijst banklusjes, allemaal dingetjes in en rond het huis die ik eigenlijk allang had moeten doen maar waar het nog steeds niet van was gekomen.

Het eerste was het repareren van het slot van de voordeur. Ik had al geschreven dat het probleem bekend was en dat het enige mogelijke probleem het vinden van het juiste vervangende onderdeel was. Ik had in eerste instantie een hoopje dat ik het kleine schuivende onderdeel wat kapot was zou kunnen vervangen maar na uitgebreid speurwerk op het internet kwam ik tot de conclusie dat ik weliswaar verscheidene opties had gevonden maar niet een exact hetzelfde als het onderdeel wat vervangen moest worden.

Toen kwam ik bij een Belgische sloten website het hele complete onderdeel tegen, wat weliswaar zou betekenen dat ik duurder uit was maar dit was wel exact hetzelfde onderdeel als wat er nu in de deurpost zat. Het bestelde onderdeel kwam eerder deze week binnen en het vervangen bleek vanmorgen een fluitje van een cent. De deur sluit nu weer perfect, tot groot genoegen van Riet, en daarmee is mijn eerste afgewerkte klusje als pensionado dus een feit…

Laatste werkdag thuis

Het was vandaag toch wel een gedenkwaardige dag want het was mijn laatste thuiswerkdag. Mijn werkende leven zit er nu bijna op want hoewel ik per 1 april officieel met pensioen ga werk ik al vanaf 1 maart, overmorgen dus, al niet meer omdat ik nog ruim vier weken aan vakantiedagen moet opmaken. Omdat morgen mijn laatste officieuze werkdag is ga ik nog even naar kantoor om daar afscheid te nemen van een paar collega’s, waaronder mijn maat Hennie, en om mijn spullen in te leveren.

Ik ben hoofdzakelijk bezig met afronden en overdragen van werkzaamheden maar daar heb ik eigenlijk mijn handen nog vol aan. Onze kleine Monster vond het blijkbaar wel genoeg geweest want die ging nadat ze mijn werkkamer was binnengeglipt pontificaal bovenop mijn laptop zitten…

Kapot slot

Onze voordeur geeft al een tijd problemen. We kregen al vrij snel problemen dat de deur niet meer goed aansloot op de deurpost omdat hij iets krom was getrokken, een probleem wat we met tochtstrips redelijk goed hebben kunnen oplossen. Maar sinds een paar weken hebben we een nieuw probleem en dat is dat de deur niet meer goed sluit. Als je de deur dicht trekt kun je hem zowat een centimeter heen en weer halen. Ten eerst rammelt dat en ten tweede voelt het niet heel veilig.

Het probleem lijkt de sluitpin te zijn want als je de deur in het slot draait dan sluit hij wel goed en voelt ook solide aan. Er is aan de sluitpin echter niks bijzonders te zien, hij beweegt zoals het hoort en valt ook soepel in de daarvoor bedoelde uitsparing. Vanmorgen heb ik dus het gedeelte in de deurpost maar eens open geschroefd om te kijken of daar het probleem zit.

En jawel, de oorzaak is gevonden: in de deurpost zit een schoongedeelte waarin de sluitpin valt en ook de pin van het deurslot, maar bij de opening voor de sluitpin zit een verstelbaar plaatje waarmee je de opening voor de sluitpin kunt afstellen. En dat plaatje is kapot, het is doormidden gebroken en daardoor functioneert het niet meer als afstemming en kan de sluitpin heen en weer bewegen in de opening.

Nu het probleem gevonden is lijkt de oplossing simpel, want het plaatje is met stelschroeven bevestigt en kan dus als zodanig worden vervangen. Nu maar hopen dat zo’n los plaatje ergens te koop is, gelukkig staat het serienummer er op…

Late Kerstverlichting

Hoewel ik vanwege het uitzicht niet helemaal content ben met het feit dat de overkant van het kanaal inmiddels is volgebouwd is het in de periode rond de Kerst wel een gezellige aanblik. Vrijwel all huizen aan de overkant zijn dan voorzien van Kerstverlichting en dat geeft alles toch wel een beter aanzicht.

Wij doen daar normaal gesproken zelf ook aan mee alleen is er dit jaar niet veel van gekomen omdat we pas halverwege december terug kwamen van onze vakantie in Australië. Het is bij een kerstboom gebleven, en zelfs die hebben we niet zelf opgezet want dat was tijdens onze afwezigheid gedaan door Robin en Astrid.

We zijn nu inmiddels bijna eind januari en de kerstboom is al weer weken verleden tijd, maar aan de huizen aan de overkant hangt nog steeds de kerstverlichting. Niet ongezellig, maar toch een beetje raar. Er stond zelfs deze week een stuk over in de krant dat die hele hang naar de nostalgie van Kerst de laatste jaren is overgewaaid van Amerika, waar dat heel normaal schijnt te zijn. En nu krijgen we dat hier dus ook meer en meer, al snap ik daar zelf niet zoveel van moet ik eerlijk zeggen.

Op de Filipijnen werd Kerst ook altijd uitbundig gevierd en werden de winkels en de horeca al vanaf 1 september al opgetuigd met Kerstversieringen. Sterker nog, je kon begin oktober het “Jingle Bells” al niet meer aanhoren want je werd er al een maand mee doodgegooid. Maar dat was voor de Kerst, erna verdween alles net zo snel weer uit het straatbeeld. Hier dus niet, maar dat schijnt dus Amerikaans te zijn…

Sneeuw

Eigenlijk mag het geen naam hebben maar we hebben vannacht de eerste sneeuwval van het jaar gehad. Er was weliswaar al wat natte sneeuw gevallen maar nog geen echte sneeuw die alles wit kleurt. Nou is het overdreven om te zeggen dat alles wit is maar we gaan dit gewoon meetellen als een sneeuwdag.

Probleem is wel dat het laagje sneeuw vanmorgen was opgevroren waardoor het plaatselijk spekglad was. Mijn collega Hennie, die op dit moment tijdelijk in Katwijk woont, stuurde me vanmorgen vroeg al een berichtje met een foto van een spiegelgladde Badstraat en de mededeling dat hij afzag van zijn plan om naar kantoor te gaan vandaag. Ik had al hetzelfde geconstateerd en heb vandaag dus ook thuis gewerkt.

Nu zitten wij nog niet eens zo slecht want op de Bankijkerweg wordt over het algemeen flink gestrooid. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de aanwezigheid van het bedrijf Fresh&Easy bij ons aan de overkant waar het vierentwintig uur per dag een komen en gaan is van vrachtwagens. Het zou me eigenlijk niet verbazen als blijkt dat het bedrijf zelf zorgt voor het strooien.

De sneeuw verdween vandaag ondanks een zonnetje niet helemaal. En dat werd vanaf het middaguur nog hier en daar problematisch want in de zon verdween de sneeuw maar op plekken die in de schaduw bleven was het nog steeds glad. Het einde van de korte winterse periode is overigens al aangekondigd, de temperatuur schijnt vanaf zondag zelfs naar de tien graden te gaan. En dan gaat het weer regenen…

Winterweer

Een week geleden gingen de temperaturen vrij plotseling drastisch omlaag, en ’s nachts hadden we nachtvorst. Dat was op zich goed nieuws want met het dalen van de temperaturen verdween de regen waarvan we de afgelopen weken meer dan genoeg hadden gehad. Eigenlijk kwam het precies op tijd want in verschillende delen van het land was de hoge waterstand door de vele regenval inmiddels een bron van zorg geworden.

Het lijkt erop dat die zorg de komende dagen gaat afnemen, maar de grote vraag op dit moment is of we binnenkort kunnen schaatsen. Dat lijkt twijfelachtig want de temperaturen lopen inmiddels weer een klein beetje op, maar ondanks dat het nog wel een paar dagen ’s nachts blijft vriezen is de temperatuur overdag boven het vriespunt waardoor het ijs niet aangroeit. Af en toe ligt het kanaal achter ons huis wel dicht, in die zin dat er een dun laagje ijs op ligt, maar dat verdwijnt in de loop van de dag weer snel.

Het voelt trouwens buiten niet echt prettig aan want de regen is wel weg maar de wind niet, en dat zorgt ervoor dat de gevoelstemperatuur soms wel -10 is terwijl het maar drie graden onder nul is. Erg onprettig, die ijzige wind, en die zorgt er ook nog eens voor dat oppervlaktewater minder snel bevriest want er kan zich zo geen ijslaag vormen. De enige plekken waar geschaatst kan worden zijn dan ook de ijsbanen, en daar vind ik niks aan.

De schaatsen hoeven dus nog niet uit het vet, de mijne blijven (voorlopig?) op de plank in de schuur liggen.

Nieuwjaarsdag

Ook vandaag was een rustige dag, met name omdat we de meeste familie gisteravond al hadden gezien en we dus alleen nog maar even naar Katwijk hoefden voor de Nieuwjaarswensen bij mijn moeder. Martin en Sandra kwamen vanmiddag langs met de kleinkinderen en verder hebben we er ons gemak van genomen.

Het zal een bijzonder jaar worden met voor mij natuurlijk als belangrijkste gebeurtenis mijn pensionering. Nog maar drie maanden te gaan, en daar gaat nog de nodige vrije tijd af want ik heb nog iets van vier of vijf weken vakantie in die tijd, en ik ben ook van plan dat op te nemen.

Morgen ga ik weer aan het werk en dat zal na ruim zeven weken afwezigheid wel even wennen worden…

Oudejaarsdag

Het enige bijzondere aan deze Oudejaarsdag is dat het op een zondag is en dat heeft de afgelopen weken de nodige discussie opgeleverd over de oliebollenverkoop. Officieel mocht de oliebollenkraam in Rijnsburg niet open vandaag en er was zelfs een petitie gestart om toch oliebollenverkoop toe te staan. Dat werd niks, mede omdat de uitbater van de oliebollenkraam zelf ook niet stond te springen om op zondag open te gaan. Iedereen moest dus zijn oliebollen gisteren al kopen, of naar een benzinestation in Katwijk gaan waar vandaag wel oliebollenverkoop was.

Verder was het op het gebruikelijke vuurwerk na een rustige Oudejaarsdag met de viering van de jaarwisseling bij zwager Aad en schoonzus Marian thuis. Met naast heel veel lekkere hapjes ook oliebollen. Voor mij was het een “droge” avond want net toen we wandelend op weg waren vanavond begon er motregen te vallen en besloten we alsnog de auto te nemen. Ik bood me vrijwillig aan als de BOB…

Het afgelopen jaar was voor mij wat werk betreft een enerverend jaar. Ik geloof niet dat ik al eens eerder een jaar heb gehad waarin ik zoveel heb gereisd, en dan ook nog eens naar de nodige bijzondere plekken: Bengaluru (India), Perth (Australië), Muscat (Oman), Calgary (Canada), weer Muscat, Trinidad & Tobago (in het Caribisch gebied), nog een keer Muscat en tenslotte onze vakantie in Zuidwest Australië. Als ik het uitrelen heb ik meer dan vier maanden van het jaar in het buitenland doorgebracht.

En uiteraard ben ik met name in de tweede helft van het jaar al voorzichtig begonnen met de plannen voor mijn aankomende pensionering, eind maart van het nieuwe jaar. Het is een vreemd idee dat dat nieuwe jaar morgen begint en dat ik dan effectief nog maar drie maanden hoef te werken…

Cadeautjesdag

De Amerikaanse gewoonte om met Kerst cadeautjes te geven begint hier in Nederland ook steeds meer voet aan de grond te krijgen. Misschien is Sinterklaas minder populair geworden de afgelopen jaren (het jarenlange gezeik rond de viering begint veel mensen een afkeer van het hele feest te bezorgen heb ik het idee), feit is dat de viering van Kerst op de Amerikaanse manier steeds meer voet aan de grond krijgt in Nederland. Dat leidt ieder jaar tot veel ontevreden reacties van mensen die nijdig zijn dat ruim voor Sinterklaas de Kerstspullen overal al uitgestald liggen, en Riet is er daar een van.

Dit jaar was het voor ons geen issue wanneer we Cadeautjesdag zouden vieren want wij waren er met Sinterklaas niet, toen zaten we in Margaret River aan de westkust van Australië. Het werd dus min of meer automatisch Eerste Kerstdag, wat toch al traditioneel de dag is dag onze kinderen en kleinkinderen bij ons zijn om Kerst te vieren.

Riet had weer flink uitgepakt en was de afgelopen dagen dan ook druk geweest met het inkopen van alle cadeau’s. En uiteraard werden de kleinkinderen weer flink verwend…

Kattenbrokjes

Thuis gekomen van vakantie was er het weerzien met onze twee harige huisgenoten Abby en Monster. Die hoefden deze vakantie niet ondergebracht te worden in een kattenasiel want gedurende onze afwezigheid verbleven Robin en Astrid in ons huis. Dat was voor iedereen een prima regeling wamt zij hadden nu onderdak terwijl hun nieuwe huis werd verbouwd en wij hoefden geen opvang voor onze katten te regelen.

Abby en Monster konden dus gewoon thuis blijven naar ze hadden er wel een probleempje mee want Robin en Astrid waren regelmatig allebei tegelijk afwezig voor hun werk en dat betekende voor de katten vaak een behoorlijk lange tijd met een lege brokjesbak. En als ze ergens een hekel aan hebben is het dat wel…

Het gebeurde dan ook regelmatig dat als Robin of Astrid thuis kwamen dat een van de katten al tegen het raampje van de voordeur geleund stond om ze op te wachten. Het is zelfs een keer gebeurd dat de deur naar de kast in onze woonkamer niet goed dicht zat, waardoor een van de katten (hoogstwaarschijnlijk Monster) naar binnen kon glippen en de voorraadzak kattenbrokken open klauwen.

Het viel Robin en Astrid bij thuiskomst meteen op dat de beide dames helemaal geen hongerige indruk maakten en helemaal niet zeurden om eten. Totdat ze in de kast zagen wat daarvan de oorzaak was, de dames zelf waren zich natuurlijk nergens van bewust…

Oliebollen

Toen we in Rijnsburg waren bij onze vrienden Pat en Howard hadden we het over de viering van Oud en Nieuw en de verschillen daarin tussen onze beide landen.

De verbazing van Pat en Howard was groot toen ze hoorden dat ons land op Oudejaarsdag in een soort van oorlogsgebied verandert door de enorme hoeveelheden veelal illegaal vuurwerk. Dat is in Australië onbestaanbaar, er is uiteraard wel vuurwerk maar dat wordt gereguleerd via vuurwerkshows. We zien in ons journaal op Oudejaarsdag vaak beelden van het vuurwerk in Sydney op de Sydney Harbour Bridge, want vanwege het tijdsverschil is het daar negen uur voor ons al Nieuwjaar.

Een ander verschil zijn onze oliebollen. We hebben geprobeerd uit te leggen wat dat precies is maar hoe leg je uit dat een gefrituurde deegbol met poedersuiker zo lekker kan zijn. Vandaag had Riet uit het dorp verse en nog warme oliebollen meegenomen van de oliebollenkraam die altijd op het dorpsplein staat deze tijd van het jaar. En ze waren weer onwijs lekker, maar ja, een beetje lastig op te sturen naar Perth…

Nog twee weken vakantie

Hoewel ik al vanaf de 12e november vrij ben zit mijn vakantie er nog niet op. Ik bleek een maand of wat geleden nog een flink saldo aan vakantiedagen te hebben staan, mede veroorzaakt door meer dan twintig in de afgelopen jaren opgespaarde dagen. Met alle dagen die ik dit jaar al vrij heb genomen, inclusief de vakantie naar Australië, had ik nog steeds meer dan twintig vakantiedagen over. Gezien mijn aanstaande pensioen eind maart volgend jaar moet ik die dagen snel gaan opmaken en vandaar dat ik al in oktober had besloten om ook de twee weken na de vakantie in Australië nog vrij te nemen.

Per saldo ben ik dus tot en met Nieuwjaar vrij en vandaar dat ik toen ik begin november op vakantie ging ik tegen iedereen zei, “Tot volgend jaar”. Die extra vrije dagen waren er vanwege de Kerstdagen nog maar acht, dus per saldo begin ik volgend jaar al met vijftien vakantiedagen die ik nog over heb van dit jaar, en daar komen er nog een stuk of tien bij schat ik voor het eerste kwartaal van volgend jaar, de periode dat ik nog werk.

Officieel heb ik dus nog drie maanden dat ik werk, maar zoals het er naar uit ziet kan ik in die maanden nog vijf weken vrij nemen…

Terug in Rijnsburg

14 december – Terug in Rijnsburg

Singapore Airlines vlucht SQ324 vertrok bijna een half uur te laat, dus niet meer gisteravond laat (vijf minuten voor middernacht) maar vanmorgen vroeg. We hadden eenzelfde toestel als op het eerste deel van onze terugreis maar het was waarschijnlijk een oudere versie want het interieur was wat ouderwetser en ook wat minder comfortabel. Verder prima uit te houden hoor, en dat was maar goed ook want dit laatste stuk duurde bijna veertien uur.

Riet en ik gingen allebei vrijwel meteen nadat het toestel in de lucht was onder zeil en we hebben dan ook allebei het diner gemist. Sterker nog, we hebben er helemaal niks van gemerkt. Ikzelf heb tot mijn eigen verbazing vijf uur aan een stuk door geslapen en na een uurtje wakker te zijn geweest nog ruim een uur. Riet deed het nog beter want die heeft dik acht uur geslapen.

Om even voor zevenen vanmorgen landde het toestel op Schiphol. Het enige oponthoud was het wachten op onze bagage maar uiteindelijk bleek ook dat mee te vallen want de koffers kwamen al na een kwartier in plaats van de aangekondigde achtendertig minuten. Martin stond al op ons te wachten en tot grote vreugde van Riet had hij Maas meegenomen. Ze duwde Martin meteen haar koffer in zijn handen, pakte Maas op en liep als een trotse Oma met hem op de arm door Schiphol. Ze liet hem pas los toen hij in zijn stoeltje in de auto moest worden gezet…

Een half uurtje later waren we weer terug in Rijnsburg, aan de ene kant blij dat we weer thuis waren maar toch ook met een gevoel van spijt (zeker ik) dat deze vakantie waar we zo naar hadden uitgekeken er al weer op zat. Nou ja, ik kan nu weer lekker Hollands brood eten met Hollandse kaas, en gelukkig hebben we de foto’s nog. Een leuke verrassing was dat Robin en Astrid voor een kerstboom hadden gezorgd die al opgetuigd in de serre stond. En toen het donker werd konden we zien dat de nieuwe wijk aan de overkant ook al in een kerststemming is. Nu wij nog.

Het volledige verslag van deze vakantie kun je, net als de verslagen van al onze eerdere vakanties, vinden onder “Vakanties”.

Weer lekkage…

Toen we net in ons huidige huis waren komen wonen, inmiddels alweer meer dan zes en een half jaar geleden, kregen we last van een lekkage. Het gebeurde tijdens zwaar weer, een stormachtige wind gecombineerd met zware regenval. Het lek zat bij het plafond aan de kant van de buren, waar water blijkbaar via de spouwmuur doorsijpelde. Veel was het niet maar genoeg om te zorgen voor druppels aan het plafond en een scheur.

Het bouwbedrijf, Ouwehand Bouw, is uiteraard komen kijken en had wat aanpassingen gedaan, maar blijkbaar had het niet geholpen want de lekkage keerde sindsdien regelmatig terug. De omstandigheden waren altijd hetzelfde, zware wind uit een bepaalde richting en zware regenval, en vorig jaar kregen we ook berichten van andere buren dat die exact hetzelfde probleem hadden op vrijwel dezelfde plek in hun huis. Het bouwbedrijf heeft regelmatig mensen langs gestuurd maar wat ze ook gedaan hebben, gisteren bleek al dat het probleem er nog steeds is en vandaag werd het nog een graadje erger.

Een deel van het plafond zit vol bubbels, maar deze keer hadden we ook een bubbel water achter het behang, iets wat nog niet eerder was gebeurd. Nu is er de laatste dagen natuurlijk uitzonderlijk veel regen gevallen, maar desondanks hebben we toch het bouwbedrijf maar weer even gewaarschuwd. De klacht is genoteerd en ze sturen vandaag of morgen wel weer iemand langs. Hopelijk gaat deze persoon echt naar het probleem kijken, want de vorige snuiter zag geen lekkage meer (logisch want het was al een tijdje droog geweest voor ze kwamen), zei dat hij daarom niks kon doen en vertrok weer.

Een geluk bij een ongeluk, de schilder die de binnenboel komt opknappen is nog niet geweest, die komt pas in januari…

Brand aan de Vinkenweg

Even voor zevenen werden we vanmorgen opgeschrikt door het geluid van sirenes op de Bankijkerweg. Het bleek een brandweerauto te zijn die al snel werd gevolgd door nog meer brandweer en de politie. Uit de slaapkamer op de tweede verdieping konden we de zwaailichten zien die op weg waren naar een plak waar een enorme zwarte rookwolk vandaan kwam.

Het was zo te zien behoorlijk dichtbij, en in eerste instantie leek het te gaan om een gebouw op het bedrijventerrein achter Heemskerk’s Fresh & Easy. En het was ernstig ook want we zagen al snel ook vanuit de richting van Noordwijk brandweerwagens komen. Vlammen waren er niet te zien maar de rookontwikkeling was enorm. Toch leverde het bluswerk al snel resultaat op want de rook werd gaandeweg minder dik en na ongeveer een uur (het was ondertussen ook licht aan het worden) veranderde de zwarte rook in wolken stoom van het bluswater.

Riet was ondertussen op haar iPad aan het speuren naar online berichten en zag dat het om een bedrijf in droogbloemen ging aan de andere kant van de Vinkenweg. De productiehal van het bedrijf was in vlammen opgegaan en er was nog even paniek omdat er werd gedacht dat er asbest was vrijgekomen. Mensen op de naastgelegen camping “De Koningshof” werden verzameld in de kantine van de camping en mochten pas weer terug toen de waarschuwing na snel onderzoek werd ingetrokken.

Sensatie dus in de vroege ochtend, en nog meer sensatie in de middag toen de wedstrijd tussen Ajax en Feyenoord moest worden gestaakt wegens op het veld werpen van vuurpijlen. Dat gebeurde terwijl Feyenoord al met 3-0 voor stond en druk bezig was gehakt te maken van de Amsterdammers…

Corso en Whisky

We lopen niet ieder jaar meer warm voor het Rijnsburgse Bloemencorso, wat tegenwoordig overigens de naam “Flower Parade” heeft om het een meer internationale uitstraling te geven. Ondanks de naamsverandering is de opzet van het Corso niet of nauwelijks veranderd, en als je zoals wij al je hele leven ieder jaar het Corso heeft gezien dan is het eigenlijk alleen maar meer van hetzelfde en daarom slaan we de laatste jaren nog wel eens over.

Dit jaar hadden we andere plannen, en dat kwam niet zozeer door het Corso zelf als wel door het grote terras van het Grand Café Noordeinde, precies langs de route waar het Corso zou passeren. Riet en ik hadden met Robin en Astrid afgesproken om daar te gaan lunchen en met een consumptie naar het Corso te kijken. Dat plan leek bij aankomst bij het terras nog even mis te gaan want het zat (uiteraard) stampvol, maar we hadden de mazzel dat er net op dat moment een tafel voor vier personen vrij kwam. Riet en ik schoven snel aan en belden Robin en Astrid dat het eerste deel van de missie geslaagd was.

De lunch was prima. Het was behoorlijk warm op het terras in de volle zon, maar dat kon met de nodige verfrissende drankjes wel worden verholpen. Het was alleen uitkijken want we waren weer eens vergeten om ons in te smeren. Het Corso was prachtig, daar waren we het allemaal over eens, en het was dus een gezellige en welbestede middag op het terras bij neef Niels.

Toevallig had Robin voor vanavond ook weer eens een whisky-avond geregeld voor de familie, en omdat dat praktischer was in verband met het vuurwerk vanavond deden we dit bij ons in de serre. Astrid schoof ook aan, met voor de dames (schoonzus Marian was met Aad meegekomen) alles wat nodig was voor het maken van Aperol Spritzen. 

De proeverij was weer een succes, het vuurwerk viel vanwege de harde wind wat tegen, maar al met al een prima afsluiting van een hele gezellige dag!

Kermis en weer een reünie

Sinds de jonge jaren van Robin en Martin hebben we de kermis tijdens de feestweek niet meer bezocht (of het moest zijn om oliebollen te kopen), maar dat gaat met ingang van dit jaar weer veranderen. Onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn nu oud genoeg voor de kermispret en dus namen Oma en Opa ze vandaag mee.

Voordat we naar de kermis gingen keken we eerst even rond op de braderie, die overigens wat tegenviel: weinig kramen en niet echt een interessant aanbod. We zagen bij de Voorhof een leeg tafeltje op het terras en dat kwam best uit want we hadden trek in koffie (en limonade natuurlijk voor de kleintjes) met gebak.

De kermis was leuk, twee rondjes in de draaimolen voor allebei en een rondje in de zweefmolen (met olifanten) waarbij Riet ook meeging. Gijsje mocht ook nog eendjes vissen en mocht als prijs iets uitzoeken, en dat werd in plaats van een van al die leuke knuffelbeesten een set met plastic troep die een kappersetje moest voorstellen. Maar ja, het was wel roze…

Aan het eind van de middag ging ik op weg richting Krimpen aan de IJssel. Daar had ik afgesproken met mijn ouwe Shell-maten voor onze jaarlijkse reünie. Deze keer dus niet in Rotterdam zoals gewoonlijk de afgelopen jaren, maar op verzoek van Joop deze keer op een locatie bij hem in de buurt, wat niet alleen te maken heeft met zijn hoge leeftijd (hij is 89) waardoor hij niet meer zo mobiel is maar ook met het feit dat hij ernstig ziek is. Het was in eerste instantie nog maar de vraag of hij er überhaupt bij zou kunnen zijn maar gelukkig lukte dat.

Het restaurant Noosa Waterfront is prachtig gelegen aan een kleine plas, net buiten de bebouwde kom. Net op het moment dat ik na enig zoeken het parkeerterrein opreed zag ik Joop met zijn Margriet al richting het restaurant lopen. Op het moment dat ik achter ze aanliep hoorde ik achter me de bekende stem van Walter die blijkbaar vlak achter mij was gearriveerd. Bij het restaurant aangekomen bleek dat Karel er al was en daarmee was ons gezelschap al compleet want andere Willem moest op het laatste moment verstek laten gaan vanwege een onderzoek in het ziekenhuis.

Het was jammer genoeg te warm op de nog beschikbare plekken op het terras en daarom namen we plaats aan een tafel binnen. Bij de rondgang om te horen hoe het met iedereen was bleek er het afgelopen jaar het nodige gebeurd te zijn. Van Joop wisten we al dat er met zijn ziekte geen behandeling meer mogelijk is, al bleek daar vandaag niets van, hij was gewoon weer zijn oude gezellige, goedlachse Joop. Karel bleek een hartoperatie te hebben gehad en loopt nu rond met een nieuwe hartklep. Met Willem in het ziekenhuis bleken alleen Walter en ikzelf dus in redelijk goede gezondheid.

Gelukkig werd het zoals altijd weer ouderwets gezellig, het enige minpuntje van de avond was dat niemand er aan heeft gedacht om een foto te maken van ons gezelschap…

 

Feestweek in Rijnsburg

De jaarlijkse feestweek is traditioneel een groot evenement in Rijnsburg, maar de afgelopen jaren hebben Riet en ik er niet echt veel aandacht aan geschonken. Dat was vroeger wel anders, maar er is in de loop der jaren ook wel behoorlijk wat veranderd, ook in Rijnsburg zelf.

Een van de grootste veranderingen die een grote invloed hebben gehad op het hele feestweek-gebeuren is het vrijwel verdwijnen van de buurtverenigingen. Vroeger had zo’n beetje iedere straat zijn eigen buurtvereniging, en tijdens de feestweek werd er flink uitgepakt met straatversieringen. Ook werden er allerlei evenementen georganiseerd, en die zijn er nog steeds maar het was allemaal veel leuker toen de buurtverenigingen daaraan deelnemen. 

In de loop van de jaren nam het aantal buurtverenigingen drastisch af, meestal vanwege het gebrek aan vrijwilligers maar ook vanwege gebrek aan enthousiasme bij de buurtbewoners. Onze eigen buurtvereniging van de Kamperfoelie werd om die redenen ook al na een paar jaar opgeheven, en in totaal zijn er in heel Rijnsburg iets van twee buurtverenigingen over. De afwezigheid van de buurtverenigingen heeft dus als direct gevolg dat er vrijwel geen straatversieringen meer zijn en de betrokkenheid van mensen lijkt ook wel minder, iets wat we ook bij onszelf merken. Ook het feit dat onze kinderen ouder werden maakte natuurlijk dat we ons minder met de festiviteiten bemoeiden. Geen kermisbezoek meer, en die spelletjes geloofden we op een gegeven moment ook wel. De avonden in de feesttenten hielden we ook op een gegeven moment voor gezien want we zagen er nauwelijks nog bekenden.

Nu met onze kleinkinderen is dat weer aan het veranderen, en vanavond bezochten we zelfs weer de Vlietloop, een hardloopwedstrijd langs de Vliet in het centrum van het dorp. Dat had overigens wel een speciale reden, want Martin liep vanavond mee. Wij volgden de wedstrijd voor de deur van het huis van Ans en Rico, en ook Robin en Astrid kwamen langs om mee te kijken. Martin was natuurlijk geen echte kanshebber voor de eindoverwinning maar hij liep de race wel uit in een behoorlijke tijd. Knappe prestatie! 

Jaarlijkse Bokkum reünie

Het is alweer jaren een vaste traditie om minstens één keer per jaar met mijn ouwe makkers van de Bokkumband ergens wat te gaan eten. Ik ben daar zelf altijd de aanstichter van, en dat doe ik al die jaren nog steeds met veel plezier want het is altijd leuk om bij te praten en ouwe koeien uit de sloot te halen.

We onderhandelen vooraf behalve over de datum altijd over de locatie, en deze keer kwam het voorstel voor het restaurant van mij. Neef Niels runt sinds een paar maanden het Grand Café Noordeinde in Rijnsburg en mijn voorstel was om daar eens een keer samen te komen. Op zich best een handige locatie want het ligt redelijk centraal waarbij ikzelf en Nico (als hij dat zou willen) het lopend af kunnen. Voor Gijs maakt het niet veel uit vanuit Kattek-Binnen, maar voor Wessel is het toch een stukkie minder fietsen want die woont in Zoeterwoude Rijndijk.

We spraken af om een uur of zes, ik was precies op tijd en terwijl ik aan kwam lopen kwam ook Wessel net aanfietsen. Gijs volgde even later en als laatste, net nadat we ons eerste drankje hadden besteld, arriveerde Nico. Na de biertjes, waarvan er genoeg variëteit verkrijgbaar was, konden we gaan bestellen. Het eten was zonder meer prima, alleen waren de porties voor mij te groot. Dat gebeurt me in Katwijk tegenwoordig bijna altijd, maar ja, als je als restaurant in Katwijk nu eenmaal succesvol wil zijn dan moet het eten goed zijn maar vooral ook “hoops”. Voor de niet-Kattekers, dat betekent veel.

Ook al weer traditiegetrouw gingen we na afloop nog even bij ons langs op de Bankijkerweg, wat deze keer dus maar een korte wandeling was. We namen nog een afzakkertje of twee, waarna het gezelschap weer op huis aan ging. Voor Niels hadden ze allemaal nog goed nieuws, want over het Grand Café waren ze het allemaal eens, “Die houden we erin”…

Natte zomermaand

De maand juli gaat waarschijnlijk de boeken in als een van de natste zomermaanden ooit, en dat natte was vandaag op de laatste dag ook het geval. Vanmorgen kletterde in ieder geval de regen weer tegen de ramen van mijn werkkamer.

Het heeft de afgelopen dagen heel veel geregend en hoewel het bij ons in de buurt nog wel meevalt zijn er elders in het land weer de nodige overstromingen geweest. En het is niet alleen in Nederland, ook in andere landen is er heel veel wateroverlast, zelfs in Zuid-Europa waar het nu snikheet is maar waar hevige onweersbuien voor enorme overlast zorgen. Er is zelfs een deel van Italië vorige week getroffen door enorme hagelstenen, waarbij heel veel auto’s van toeristen ernstig werden beschadigd, sommige zelfs zo erg dat ze niet meer konden rijden.

Dat viel hier aan de kust dan nog wel mee, wel is er behalve veel regen ook veel wind en die zorgt ervoor dat het zelfs als de zon schijnt en de temperatuur rond de twintig graden is niet erg aangenaam is om buiten te zitten. We hebben dan ook dit jaar veel te weinig gebruik kunnen maken van het terras aan het kanaal, en dat had dus niet eens zo zeer met de regenbuien te maken maar met de wind.

Had ik al gezegd dat ik een pokkenhekel heb aan wind?

Donkere ochtend

We zitten halverwege de zomer en de langste dag is al weer dik een maand geleden, en dat is duidelijk al te merken. Het wordt ’s morgens later licht en als het zoals vandaag regenachtig is met een compleet bewolkte lucht dan is het tegen de tijd dat ik opsta al weer zo donker dat ik licht aan moet doen.

Voor mij is dat altijd de vervelendste tijd van het jaar, want ik vind het heerlijk om op te staan met daglicht, en liefst ook nog een zonnetje. Dat behoort tot de fijnste herinneringen die ik heb aan Kuala Lumpur en Manila want daar kwam de zon het hele jaar rond zes uur ’s morgens op. En aangezien het zelden al regende in de ochtend was ik vrijwel altijd al meteen in een goed humeur, en ik moet toegeven dat dat in Nederland heel anders is.

Ik kan er niks aan doen, ik vind de donkere ochtenden deprimerend, veel meer dan het vroege donker in de avonden. Het duurt gelukkig nog een paar weken voordat het echt nog donker is in de ochtend als ik opsta maar ik kijk daar dus absoluut niet naar uit…

Egeltje in de tuin

Sinds een paar dagen vinden we iedere ochtend zand en aarde in de serre en een van de voegen tussen de tegels lijkt te zijn leeg gekrabd. Onze katten kunnen dat onmogelijk op hun geweten hebben dus we vermoedden dat het de rat zou kunnen zijn die we een tijdje geleden in de tuin hebben gehad, of mogelijk een egel want ook die zitten in onze tuinen hebben we van onze buurvrouw gehoord.

Het is dus een egeltje want vanavond hebben we het beestje gezien. Riet zag een het gedrag van onze kat Abby dat er iets in de tuin zat en zag even later het egeltje wat zich had verscholen onder de hortensia-struik naast de serre. Jammer genoeg was het te donker om een foto te maken maar Riet gaat nu af en toe wat kattenbrokjes in de tuin leggen voor het beestje.

De rat lijkt overigens verdwenen want die hebben we niet meer gezien, en ook nadat Riet de opening naar het nest had dichtgemaakt is er geen nieuw gat meer gekomen. Opgeruimd staat netjes, we hebben liever ezels dan ratten…

Onverwacht cadeautje

Een weekje of wat geleden, net voor ik naar Calgary vertrok, kreeg ik van mijn baas een mailtje met een onverwachte verrassing. Hij was tevreden over het werk wat ik de afgelopen maanden had gedaan en met name over het feit dat ik bereid was geweest om een stapje harder te lopen wanneer nodig, en daarom mocht ik samen met Riet een keertje uit eten op kosten van de zaak. Er was weliswaar een maximum bedrag genoemd wat ik mocht besteden maar dat was ruim voldoende (zelfs in deze tijd) om een keer lekker van uit eten te gaan.

Riet en ik hadden besloten om dat vanavond maar eens te gaan doen en de afgelopen paar dagen hadden we wat opties bekeken. Het pas geopende restaurant van neef Niels lag voor de hand, maar er waren ook een paar andere vertrouwde opties zoals restaurant De Neefjes in Katwijk. Uiteindelijk besloten we, mede vanwege mijn voorkeur voor pasta, naar het Italiaanse restaurant Gion Borno aan de Vliet hier in Rijnsburg te gaan.

We hadden heel erg goeie ervaringen met dit restaurant, want het is er heel gezellig en het eten is er uitstekend.

En dat viel ook dit keer niet tegen, al was het wel een beetje een teleurstelling dat het menu sinds de vorige keer dat we er waren (ergens begin dit jaar) totaal niet was veranderd. Nou ja, in één opzicht was er wel iets veranderd, de prijzen waren een stuk verhoogd. Eigenlijk buitensporig hoog, want we eindigden weliswaar binnen het budget maar veel over hadden we niet.

Zo wordt uit eten gaan toch wel iets waar je wel twee keer over nadenkt…

Nieuwe buren

We wisten al een tijdje dat de buren naast ons een ander huis hadden gekocht aan de overkant van het kanaal ergens achter de Dijk, en uiteraard hadden we hun huis te koop zien staan. Het duurde een aardig tijdje maar uiteindelijk is hun huis toch verkocht en vandaag vond de overdracht plaats. Dus vanaf vandaag hebben we nieuwe buren.

Het nieuwe stel is vandaag meteen begonnen met sloopwerkzaamheden, wat betekent dat ze toch wel het een en ander gaan veranderen. Riet weet al wie het zijn want het blijken oude buren van haar zus Ans te zijn uit de tijd dat die nog in de Kanaalstraat woonde. Het is een stel van Riet’s leeftijd met geen kinderen meer thuis, en dat zal voor ons wel een verademing zijn want de vorige buren hadden drie hele jonge kinderen en dat zorgde met name in de tuin nogal eens voor een lawaaiige toestand.

En hopelijk hebben we meer contact met het nieuwe stel dan met het vorige stel want hoewel we in goeie harmonie naast elkaar hebben gewoond zeiden we niet meer dan gedag met af en toe een kort praatje voor de deur of over de heg. Het leeftijdsverschil zal daarbij ongetwijfeld een rol hebben gespeeld, maar hopelijk wordt dat dus nu anders.

Terug in Rijnsburg

Na een voorspoedige vlucht landde de Boeing 787 van KLM om kwart voor acht in de ochtend op Schiphol Airport. Tijdens de vlucht had ik hooguit een uurtje geslapen, wat logisch was omdat de vlucht vanuit Canadese tijd gerekend gedurende de middag en avond plaatsvond. Pas bij thuiskomst in Rijnsburg kreeg ik pas slaap omdat het voor mijn gevoel nu midden in de nacht was.

Ik had tijdens de vlucht overigens nog een ongebruikelijke ervaring. Toen ik wilde gaan slapen haalde ik zoals gewoonlijk het dekentje uit het plastic om dat over me heen te trekken, maar het voelde koud en klam aan. Sterker nog, het voelde nat aan, en ik vroeg de cabin crew (je mag tegenwoordig geen stewardessen meer zeggen) om een ander dekentje. Ze voelden verbaasd aan het dekentje wat ik ze gaf en constateerden dat het inderdaad niet prettig aanvoelde. Ik kreeg een ander en het probleem was gelukkig opgelost, want die dekentjes zijn zelfs als je niet slaapt erg prettig omdat het vrijwel altijd koud wordt in een vliegtuig.

Op Schiphol was er weer het gebruikelijke oponthoud. Om te beginnen waren er bij de paspoortcontrole maar twee hokjes open, waarvan een voor Europese en een voor alle andere paspoorten, en dat schoot dus niet op. Gelukkig gingen net toen ik in de rij aanschoof de automatische poortjes open en hoewel ik daar ook nog even moest wachten was ik toch nog redelijk snel door de paspoortcontrole. Ook mijn koffer was weer traditioneel laat, en weer vroeg ik me af wat zo’n “priority” label nu eigenlijk voorstelt. En Riet stond er al maar deelde meteen mee dat de auto op het allerachterste parkeerterrein stond…

Thuis gekomen ging ik vrijwel meteen slapen en werd aan het begin van de middag door Riet wakker gemaakt. Als ze dat niet had gedaan had ik vast en zeker de hele dag geslapen…

Van alles te regelen

Riet hoefde me vanmorgen niet op te halen van Schiphol want ik vloog deze keer weer met mijn vertrouwde maatschappij Emirates, en dat betekende dat er op Schiphol een taxi voor me klaar stond om me naar Huis te brengen. Thuis gekomen in de ochtend nam ik mijn gemak ervan de rest van de dag. Tenslotte was ik al vanaf afgelopen zaterdag van huis geweest en was de zondag zelfs een officiële werkdag geweest in Oman, dus ik vond dat ik wel recht had op een werkvrije vrijdag.

Er waren genoeg dingen waar ik me nog mee bezig moest houden, zoals de plannen voor onze vakantie naar Australië eind van dit jaar. Dat is twee weken geleden in een stroomversnelling geraakt en alles lijkt daarvoor nu geregeld. Er zijn nog wat kleine dingetjes maar de offerte is al bevestigd en de betaling van de reis (een bedrag waar ik wel even bij moest slikken) is gedaan. Het wachten is nu op alle bevestigingen van het reisbureau.

Ik ben maar een week thuis voordat ik alweer op pad moet want volgend weekend vertrek ik alweer voor de volgende trip, naar Calgary in Canada. Daar kijk ik erg naar uit want ik hoop mijn ouwe maat Stijn, die achtentwintig jaar gelden naar Canada is geëmigreerd, daar te ontmoeten. En ook dat ga ik de komende week proberen te regelen.

Mist…

Het weer lijkt om te slaan want er wordt meer zon en minder regen verwacht de komende dagen, en daar is iedereen uiteraard blij mee want we snakken naar een beetje mooi weer. Vanmorgen was die omslag al te merken aan het uitzicht, want het regende niet maar er hing een dichte mist. De foto vertekent zelfs nog een beetje omdat de cameralens nog wat contouren kon onderscheiden aan de overkant die met het blote oog niet zichtbaar waren.

We zijn benieuwd of er nu eindelijk aangenaam lenteweer zit aan te komen, want de afgelopen periode is niet alleen nat en winderig geweest maar de temperaturen waren ook nog eens lager dan gebruikelijk in deze tijd van het jaar. Dat in tegenstelling van bijvoorbeeld sommige delen van Zuid-Europa waar de temperaturen weer buitensporig hoog zijn voor de tijd van het jaar.

Als we dat nou een beetje beter konden middelen dan waren de temperaturen overal normaal en was iedereen tevreden..