Oudejaarsdag betekent oliebollen. We hebben er al een week of wat geleden een paar op maar vandaag is het pas echt oliebollendag. Helaas denkt ongeveer negenennegentig procent van de bevolking er net zo over, en ondanks dat heel veel mensen ze thuis zelf bakken moet je er normaal gesproken lang voor in de rij staan.
Hoewel er bij Welkoop (volgens eigen zeggen de beste zaak voor Dier en Tuin en werkkleding) bij ons aan de overkant ook al een paar weken een oliebollenkraam op het parkeerterrein staat wil Riet daar niks van weten. Oliebollen haal je bij de oliebollenkraam van Melle de Vries die al sinds mensenheugenis voor het vroegere Gemeentehuis aan de Kerkstraat staat in de weken voor Oudjaar. De naam Melle de Vries is een legende op oliebollen-gebied in Katwijk en Rijnsburg en het moet gezegd, ze zijn er altijd het lekkerst.
Zelfs het aanbod van onze buurman Peter, die ieder jaar zelf oliebollen bakt in zijn schuur, om ons van oliebollen te voorzien kon Riet niet weerhouden om toch in de rij te gaan staan voor de kraam van Melle de Vries. Na een eerste blik op de lange rij besloot ze eerst maar een bakje te gaan doen bij haar vriendin Jo die daar om de hoek woont, en pakweg een uurtje later besloten ze om samen toch maar in de rij te gaan staan. Ze moesten aansluiten vlak voor de deur van de Grote Kerk, op flinke afstand van de gebakkraam.
Na meer dan een uur hield Riet het voor gezien. Er waren in de tussentijd nog maar een paar mensen geholpen, simpelweg omdat er niet tegen de vraag aan te bakken viel en iedereen minstens dertig oliebollen wilde hebben. Ze belde haar zus Ans op die had gevraagd of Riet ook voor haar wilde inslaan, en toen die hoorde van de lange rij zei ze dat ze zwager Rico wel zou sturen. Ik kreeg spontaan een déjà vu toen ik dat hoorde want volgens mij was exact hetzelfde vorig jaar ook al gebeurd.
Toen Rico aan de beurt was waren de oliebollen op maar hij kon wel een bestelling plaatsen, om zes uur vanavond zouden de oliebollen klaar staan. Ondertussen waren wij even langs gegaan bij de buren om daar alvast een oliebolletje (of twee) mee te pikken, en buurvrouw Lies gaf ons toen we weer weggingen (zoals ik al had gehoopt) een schaal met tien oliebollen mee.
We hebben dus voor vanavond oliebollen, want die van Melle de Vries zijn weliswaar inmiddels opgehaald maar ze worden morgen pas bij ons thuis afgeleverd…
Ik mocht deze keer ook meehelpen en ik kreeg de schone taak om de knolselderij te snijden. Iedereen die dat wel eens heeft gedaan weet wat een taaie klus dat is, de helaas te vroeg overleden Amerikaanse komiek John Pinette heeft knolselderij wel eens vermeld in een sketch. Hij zei dat je knolselderij, of turnips zoals ze in het Engels heten, alleen klaar kan maken door ze eerst een uur tegen beton te meppen om ze zachter te krijgen en ze vervolgens minstens acht uur te koken. Zijn conclusie was dat als het zo moeilijk was om het te bereiden, het simpelweg geen voedsel wilde zijn.
En dat is dus gebeurd, en erger nog dan we allemaal hadden verwacht want met weer een lockdown had eigenlijk niemand meer rekening gehouden. Toen de geruchten van die lockdown afgelopen vrijdag de kop opstaken leidde dat afgelopen zaterdag tot een stormloop op de winkels. Logisch, want een van de geruchten was dat alle niet-essentiële winkels dicht zouden moeten en heel veel mensen wilden nog Kerstinkopen doen. En de geruchten werden bewaarheid want de winkels moesten inderdaad met ingang van deze week dicht. daar gingen de plannen voor mijn dagtripjes naar Haarlem, Den Haag en de Mall of The Netherlands…
Gisteren was het weer eens tijd voor een knipbeurt en zoals gebruikelijk ging ik daarvoor naar kapper Peursum aan de Langevaart. Ik ben niet zo’n heel regelmatige bezoeker van de kapper, ik kom daar ongeveer eens in de twee maanden en dat vind ik zat, zeker gezien het feit dat een gewone knipbeurt tegenwoordig al meer dan zesentwintig euro kost, en dat vind ik nogal wat. Maar goed, haar knippen kun je niet zelf, tenminste niet als je er een beetje fatsoenlijk uit wilt blijven zien, dus had ik een afspraak gemaakt voor half een.
Maar goed, die aanbieding dus. Het ging om gratis gebruik van twee SmartWiFi pods waarmee je je thuisnetwerk flink kunt verbeteren op plaatsen waar er slechte WiFi is. Normaal kun je die dingen bij Ziggo huren voor twee en een halve euro per stuk per maand, en dat ga je ook betalen als je ze na een jaar houdt, maar het geeft wel de kans om te kijken of er voordeel mee te behalen valt. Ik betwijfelde de dat, want ik dacht dat er overal in huis wel een redelijke WiFi verbinding was.
Desondanks moet ik toch constateren dat de Sint terrein aan het verliezen is ten opzichte van de Kerstman. De oer-Hollandse traditie is de laatste jaren onderwerp geweest van heel veel discussie over de kleur van Zwarte Piet, en de partijen stonden (en staan) daarin lijnrecht tegenover elkaar. Er zijn wel wat halfslachtige alternatieven ingevoerd met betrekking tot de kleur van Zwarte Piet maar het resultaat is blijkbaar dusdanig dat steeds meer mensen het Sinterklaasfeest liever links laten liggen.
Het was al weer een hele tijd geleden maar vandaag was er dan weer eens een oppasdag. Omdat Sandra vanwege haar zwangerschapsverlof de laatste maanden veelal thuis is geweest was er voor ons geen “oppasdienst” maar Riet keek al geruime tijd uit naar dit moment, vooral omdat er nu niet alleen op Gijsje maar ook op Maas moest worden gepast. We hadden natuurlijk tussendoor wel af en toe een paar uurtjes opgepast maar vandaag was weer een hele oppasdag van acht tot vijf.
Het werd allemaal later dan gepland, uiteraard weer vanwege de onvermijdelijke Corona-crisis, maar kort geleden hoorden we dat er in oktober begonnen zou worden met de werkzaamheden. En jawel, vorige week zagen we aan het eind van de Bankijkerweg dat de werkzaamheden inderdaad waren begonnen en vandaag waren wij aan de beurt.
Het advies was om brokjes in een speciaal balletje te doen, wat als het rolt de brokjes er een voor een uitgooit. Grappig genoeg hadden we al zo’n balletje in huis maar daar waren we mee gestopt omdat de dames het wel zagen liggen maar geen aanleiding zagen om het te laten rollen voor het gewenste effect. Thuis gekomen deden we een nieuwe poging, en waarachtig, na twee dagen had Abby het door. Het positieve effect is hopelijk dat we zo het geven van brokjes beter kunnen doseren en de dames moeten in beweging komen om de brokjes te bemachtigen.
Maar er is eindelijk goed nieuws want we schijnen toch nog iets van een nazomer te krijgen met hogere temperaturen en meer zon. Dat was de afgelopen dagen al te merken want het werd inderdaad wat warmer en er viel aanzienlijk minder regen. Wel blijft nog steeds de wind stevig en dat maakt dat het nog steeds niet echt zomers aanvoelt. Ook maakt dat zitten op het terras bij het kanaal nog steeds vrijwel onmogelijk omdat je daar bijna letterlijk uit je hemd waait…
Het eerste jaar merkten we meteen het resultaat: we hadden veel minder spinnen binnen terwijl onze buren nog steeds steen en been klaagden. Het middeltje leek dus te werken dus het jaar daarop lieten we het bedrijf weer komen in het voorjaar om ons huis te behandelen. Weer waren we tevreden over het resultaat, maar omdat de kosten toch wel aan de hoge kant waren besloot Riet vorig jaar om eens te kijken of het nog steeds veel verschil maakte. Al snel werden we weer overspoeld met spinnen…
Ik zeg gitaren want ik heb er in de loop van de jaren vijf verzameld, drie akoestische waarvan een twaalf-snarig en twee elektrische. Mijn elektrische Framus heb ik al ruim vijfenveertig jaar, die heb ik nog overgenomen van ene Leo waar ik toen mee in een band speelde. Mijn akoestische Ibanez Concord (een imitatie van de Gibson Hummingbird) heb ik ook al bijna vijfenveertig jaar, die heb ik nog in Rijnsburg gekocht in muziekwinkel Sikking die toen nog in winkelcentrum De Hoftuin zat. Ruim dertig jaar later, we woonden toen op het Russische eiland Sakhalin, vond ik dat ik wel eens wat nieuws had verdiend en dat resulteerde in eerste instantie in de aankoop van een akoestische Yamaha CPX900 uit de Compass serie.
De laatste gitaar die ik kocht was de twaalf-snarige Lag Tramontane die ik tijdens ons verblijf op de Filipijnen in een muziekwinkel tegenkwam. Hij was in de aanbieding en ik mocht hem meenemen voor de halve prijs, iets wat ik natuurlijk niet kon afslaan. Ik had trouwens in een andere muziekwinkel in Manila ook al een mooi buizenversterkertje gekocht van het merk Laney omdat ik daar ook een aantal jaren in een band heb gespeeld.
Ans, de zus van Riet heeft een Terrier genaamd Max, een hartstikke leuk en onvermoeibaar beestje. Vooral achter een weggegooide tennisbal aanrennen gaat hem nooit vervelen en daarmee kun je hem uren bezig houden. En zoals met alle huisdieren is het lastigste probleem wat te doen als je op vakantie gaat of een weekendje weg, daar weten wij met onze twee katten alles van
Vandaag was een mooie dag voor Robin en Astrid. Ze hadden al de beslissing genomen om te gaan samenwonen en vandaag is dat officieel bekrachtigd met het tekenen van een samenlevingscontract. En wij als ouders zijn natuurlijk hartstikke blij met deze stap en we hopen dat ze samen nog heel veel gelukkige jaren mogen krijgen.
Gisteravond verscheen er op de buurt-App een berichtje van buren verderop die een kat in hun tuin hadden en ze vroegen dan ook of iemand wist waar het beestje thuis hoorde.
De vraag was natuurlijk wat te doen met het katje, want ze hoorde duidelijk ergens thuis. Riet plaatste allereerst een bericht op alle buurt-Apps en daar kwam al snel een reactie op van iemand die in de buurt woonde. Ze kwam zelfs kijken maar het bleek ook weliswaar om een rooie kat te gaan maar niet die bij ons was komen aanlopen. De volgende actie was het bellen naar de dierenambulance voor advies. Die hadden op dat moment weinig te doen zeiden ze dus ze kwamen gelijk even langs om de chip van het katje uit te lezen.
Als het gaat om het verwennen van haar kleindochter is Riet niet te houden. De schrik slaat me al om het hart als ze aankondigt weer een naar de Action te gaan want dan komt er steevast een wagonlading aan speelgoed-prullaria mee.
Het gaat hartstikke goed met Maas. Hij slaapt goed en hij drinkt zelfs al goed, en de eerste poepluiers zijn al verschoond.
