Gisteren was het een prachtige dag waarbij de temperatuur opliep tot bijna dertig graden. Omdat in de loop van de namiddag de wind vrijwel helemaal ging liggen was het in de tuin bijzonder aangenaam en Riet en ik hebben tot heel erg laat op het terras aan de kanaalkant gezeten. We hebben daar al meer gezeten deze zomer maar nog niet zo laat omdat het tot deze week toch best wel behoorlijk afkoelde in de loop van de avond.
Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!
Toch blijft dit niet zo want de verwachting is dat de temperatuur morgen al weer flink gaat zakken tot halverwege de twintig graden hier in het westen en overmorgen wordt mogelijk zelfs de twintig graden al niet meer gehaald. Dat is in twee dagen dus een halvering van de temperatuur.
Typisch Nederlands zomerweer dus met hele warme dagen die afgewisseld worden met koelere perioden. En uiteraard wordt er weer heel wat afgeklaagd over die hoge temperaturen, want nu het warm is is het uiteraard meteen weer te warm. Nou zijn Nederlanders weliswaar zo’n beetje de grootste zeikerds van de wereld aan het worden, maar geklaagd over het weer wordt er al sinds mensenheugenis. Daar doe ikzelf ook aan mee maar mij zul je nooit horen zeggen dat het te warm is. Ik heb het nou eenmaal liever warm dan koud, en daarbij, ik ben na die jaren Zuid-Oost Azië en Irak wel wat gewend…
Maar voordat we vertrokken bij Zomers was er nog een onaangename verrassing voor Nico. Een meeuw had zijn achter het restaurant geparkeerde fiets ondergescheten, en met name het zadel was flink geraakt.
Toen ik op 1 januari 1998 bij mijn huidige werkgever in dienst kwam stond er in mijn arbeidscontract dat mijn pensioen zou ingaan op 60-jarige leeftijd. Dat was de norm bij Shell, en ik heb ook vele collega’s gehad die van die regeling hebben mogen profiteren.
Ik heb uiteraard vanmorgen mijn baas gewaarschuwd dat ik al weer aan het werk was en die was heel verbaasd. Hij zei nog net niet dat ik er mee moest stoppen maar hij zei wel dat ik voorzichtig aan moest doen en dat mijn gezondheid voor alles ging. Ook veel collega’s reageerden met leuke berichtjes, ze wisten van mijn ziekenhuisopname omdat ik gisteren verscheidene vergaderingen had moeten afzeggen vanwege mijn verwachte ziekenhuisopname.
Het uitzicht vanmorgen toen het licht werd was niet bepaald het uitzicht wat ik gisteren had kunnen bedenken. Ik keek namelijk vanuit een ziekenhuisbed op de tiende etage van het LUMC op een andere vleugel van het ziekenhuis. 
Ik had voor mijn verjaardag van mijn zoons een prachtige Fender Stratocaster gekregen van Lego. Daar wil ik altijd zo lang mogelijk van genieten dus ik raus dat dan niet in één avond in elkaar (als dat al lukt) maar smeer het constructie-proces uit over een paar dagen in een paar weken. De gitaar was inmiddels al een week of drie af maar de versterker met voetpedaal moest nog in elkaar worden gezet.
Donderdag, dus zoals gebruikelijk onze oppasdag. Dat betreft nu natuurlijk hoofdzakelijk Maas want Gijsje gaat naar school en Riet haalt haar pas om half drie ’s middags op. Sandra en Martin zouden pas aan het eind van de middag komen en dan zouden ze allemaal gezellig bij ons eten. En uiteraard wilde Gijsje daarna in bad, en dat was ook nodig voor Maas want die had zich vandaag behoorlijk vuil gemaakt in de serre en in de tuin.
Dit Lego model bestaat uit twee onderdelen, de gitaar zelf en een versterker, en gisteravond ben ik begonnen met de gitaar. Dat viel nog niet mee, met name het gedeelte om de snaren er goed op te krijgen bleek nog een heel karwei. Die snaren zijn natuurlijk niet echt en ze worden dan ook niet op de traditionele manier bevestigd, het zijn gewoon touwtjes die aan het begin en aan het eind vastgeklikt worden. En dat bleek niet zo simpel als het lijkt.
Voor onze kat Abby was het geen beletsel om vanmorgen toch maar even de tuin in te gaan, en misschien wel omdat ze de vochtige lucht wel prettig vond. En toen ze aan het einde van de tuin onder de platanen liep gebeurde er iets wat we niet iedere dag zien: er kwam een grasparkiet de tuin ingevlogen en die ging zitten op de uitstalling van voedselkooitjes die Riet heeft geplaatst.
Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.
Toevallig hadden we vandaag ook Maas om op te passen, en die ging dus maar mee naar de katten opvang. Hij vermaakte zich in eerste instantie door onze piepende katten (die we samen in een grote katten kooi hadden gezet) antwoord te geven door terug te piepen, maar al snel viel hij achterin de auto in slaap. De katten leverden we af bij Kat & Ko, waar Leny en nog een oudere dame ons garandeerden dat er goed voor ze gezorgd zou gaan worden.
