EDSA
donderdag 19 juli 2012
Ons gezelschap vertrok gistermiddag om klokslag half vier per bus vanuit Subic richting Manila. Dat was een half later dan gepland doordat de Teambuildingdag (voor mij geloof ik de derde in twee maanden) langer uitliep dan de bedoeling was. Achteraf denk ik niet dat het veel had uitgemaakt, maar we hadden om drie uur willen vertrekken om te proberen de avondspits in Manila een beetje voor te zijn.
De reis ging ondanks dat het halverwege stevig begon te regenen redelijk vlot, totdat we Manila binnenreden. De weg waar we op de heenweg ook al problemen hadden gehad stond ook nu weer stampvol. Deze weg heet in de volksmond EDSA, maar die naam is eigenlijk een afkorting want eigenlijk heet die weg „Epifanio De los Santos Avenue”. EDSA is bijna vierentwintig kilometer lang en loopt in een grote boog dwars door de stad van west naar oost en daarna terug naar west. Aan het verste punt aan de oostkant sluit EDSA aan op de snelweg naar het noorden, de weg naar Subic.
EDSA is vrijwel niet te vermijden als je de stad doorkruist. Het is verreweg de drukste weg in de stad en er staat zo’n beetje continue een file. Het is er een enorme chaos die hoofdzakelijk wordt veroorzaakt door de talloze bussen en taxi’s. En met bussen bedoel ik nu eens niet de overigens ook alom aanwezige Jeepneys maar echte stadsbussen, zeg maar modelletje touringcar maar dan dertig jaar oud. Het is de bedoeling dat bussen zoveel mogelijk rechts houden maar dat weerhoudt ze er niet van om overal dwars doorheen te rammen. Stopplaatsen voor bussen zijn steevast de grootste knelpunten want daar staan ze soms twee of drie rijen dik stil en blokkeren daardoor het grootste gedeelte van de doorgang.
Taxi’s hebben ook overal maling aan en de rest van de Filipino’s kan simpelweg niet rijden, die hebben waarschijnlijk niet eens door hoe idioot ze soms bezig zijn. En ook vermeldenswaard is dat er vijf rijen dik gereden wordt terwijl er maar drie rijstroken zijn, en zes of zeven dik waar er vier zijn. Dat aantal rijstroken varieert ook nog eens voortdurend en dat gebeurt vaak nogal abrupt. Er is bijvoorbeeld een stuk waar de linkerrijstrook plots vol staat met betonnen rijstrookafscheidingen. Het rijden over EDSA heeft dan ook veel weg van een spelletje Russisch roulette en de enige reden dat dat alles niet ontaardt in een enorme puinhoop van verwrongen blik is dat de snelheid heel erg laag ligt.
Zelf heb ik het genoegen al een paar keer mogen smaken om over EDSA te rijden, waarvan de eerste keer meteen op zaterdagmiddag wanneer de drukte zo’n beetje het ergst is. Om aan te geven hoe het gesteld is met de bekendheid van EDSA, de weg heeft zelfs een eigen pagina op de Engelse Wikipedia. Een leuk verhaal om te lezen maar de foto’s die er bij staan geven qua verkeer op geen enkele wijze de huidige werkelijkheid weer…
