Kat in de kom
Het weerbericht gaf vandaag regen aan en in de loop van de dag zag het er ook naar uit dat dat zou gaan gebeuren. De lucht betrok helemaal en er verschenen loodgrijze wolken aan de horizon die langzaam onze kant op schoven. Maar nee hoor, de donkere bewolking ging over ons heen zonder dat er ook maar een druppel regen uit viel. Desondanks zag het er toch wel zo dreigend uit dat we vanavond besloten om bij uitzondering maar eens de auto te nemen om ergens een hapje te gaan eten.
Omdat we toch de auto namen in plaats van te lopen konden we het zoekgebied voor een restaurant uitbreiden en zo kwamen we uit bij de Union Jack Tavern in de Festivall Supermall. Normaal gesproken een van onze favoriete hang-outs maar net te ver om te lopen en dat is jammer want het is een gezellige tent. Vandaag dus geen probleem, tot groot genoegen van Riet want ze hebben daar een van haar favoriete gerechten, kleine loempia'tjes.
Die loempia'tjes zijn eigenlijk een voorgerecht maar wij verbazen ons er iedere keer weer over hoe mensen na zo’n voorgerecht nog trek in een hoofdgerecht kunnen hebben. De bedoeling is dan ook om het niet helemaal alleen op te eten, Filipijnse voorgerechten zijn net als alle andere gerechten bedoeld om te delen. Ik deel ook vrijwel altijd mee in wat Riet eet want die eet nooit alles zelf op.
Vandaag zat ik me na mijn Fish & Chips dan ook te verheugen op nog een loempiaatje achteraf maar ik greep er mooi naast. Riet zat net het laatste loempiaatje naar binnen te schuiven toen ze me verbaasd zag kijken dat alles op was. “Het waren er volgens mij minder dan de vorige keer,” zei ze. Jaja...
Onze kleine monster is ook een grage eter maar ondanks dat ze van echte straatkatten afstamt is ze redelijk selectief. Van blikvoer lust ze maar één soort en dan nog alleen kleine beetjes, kattenbrokjes eet ze zo vlug en zoveel dat ze vaak alles meteen daarna weer uitkotst, en een lekkere gekko die dood op het terras ligt gaat er tussendoor ook nog wel in. En als ze ziet dat ik een bak vla of ijs neem dan neemt ze gelijk naast mij plaats want ze weet dat ze altijd de kom mag uitlikken.
Ach ja, wie is er niet groot geworden met de pan uitlikken? Gaat er niet iemand een cake bakken?
Desert sample
En alweer was het een prachtige dag vandaag, en als ik zeg warm dan zou ik eigenlijk moeten zeggen heet want dat was het. Maar ook vandaag stond er toch weer een stevig windje wat maakte dat het aangenaam aanvoelde.
Dat het heet was bleek wel tijdens mijn gebruikelijke zaterdagochtend-bezoek aan het Alabang Town Center. Op verscheidene plekken zijn daar open pleintjes waar de zon op blakerde en waar geen zuchtje wind stond. Ik loop dan altijd heerlijk door het zonnetje maar dat zul je de Filipino's niet zien doen, die lopen altijd en overal zoveel mogelijk in de schaduw zoals je op de foto kunt zien.
Tot mijn grote genoegen zag ik in de plaatselijke video-winkel dat eindelijk seizoen vier van ":Game of Thrones" hier uit is DVD en die heb ik meteen aangeschaft. Vanmiddag heb ik de eerste twee afleveringen gezien want het was toch te warm om in de tuin te liggen.
Vanavond bij restaurant Outback was de grote vraag zoals iedere week, "Nemen we nog een toetje of niet?". We waren vandaag lekker lang blijven hangen omdat het bier heel best smaakte en we lekker zaten te kletsen dus op een gegeven moment was ons eten al zover gezakt dat er wel een toetje bij kon.
We kozen voor de "Desert Sample", dat zijn twee kleinere versies van toetjes die normaal in een veel groter formaat komen. Om te proberen zeggen ze dan. Nou, wij hadden daar weinig tijd voor nodig...
Niet in het lang...
Ook in het buitenland wordt Koningsdag gevierd, we hebben daarvoor een uitnodiging gekregen van de Nederlandse ambassadeur in Manila. We moesten ons wel eerst opgeven om een uitnodiging te krijgen maar het vooruitzicht van kroketten en bitterballen was voor ons meer dan voldoende.
Eergisteren werd de officiële uitnodiging bij ons bezorgd en er was voor Riet meteen al een kleine teleurstelling. Het kledingadvies wat werd aangegeven was "gepaste kleding" en daar werd nog bij vermeld "geen jeans of korte broek". Dat betekent dat we niet in gala hoeven of zelfs maar in een net pak maar gewoon in een nette broek en overhemd. Zelfs een stropdas is niet verplicht en dat is gezien de huidige temperaturen wel zo aangenaam.
Wat voor Riet jammer is want die was graag in haar lange avondjurk naar het feest gegaan. Ze heeft nu al een tijdje een prachtige blauwe avondjurk in de kast hangen maar er heeft zich nog geen enkele gelegenheid voorgedaan om die te dragen. We hebben in de tussentijd wel de nodige feesten gehad maar het kledingadvies was telkens "casual" of "smart casual" en dan ga je niet in het lang.
We gaan naar het feest met een ander Nederlands stel wat hier ook in de Village woont en we gaan in gepaste kleding genieten van uit Nederland ingevlogen bitterballen. Verse haring kan ook maar dat lussikniet...
Weer effe politiek
Het is een tijdje rustig geweest met betrekking tot de grensgeschillen tussen China en vrijwel alle andere landen rond de Zuid-Chinese Zee maar de laatste twee dagen is er weer de nodige ophef. De Filipijnse regering maakt zich grote zorgen over de nieuw ontstane situatie nu uit satelliet foto’s is gebleken dat China bezig is een aanwezigheid op te bouwen op een aantal eilanden die binnen de territoriale wateren van de Filipijnen vallen.
De president en andere regeringsleiders hebben de mond vol van wat ze noemen een situatie die effect heeft op de hele regio en een schending van het internationale recht, maar de vraag is wat ze er aan kunnen doen. Ze hopen eigenlijk dat de Verenigde Staten zich ermee zullen gaan bemoeien en die hebben inderdaad China al aangesproken op hun territoriale gedrag in de Zuid-Chinese Zee.
De hele situatie is complex zoals op het kaartje te zien is. Midden in de Zuid-Chinese Zee liggen vele eilanden die door de verschillende omringende landen worden geclaimd en op veel van die eilanden rusten meervoudige claims. Dat de situatie nu pas dreigt te escaleren heeft uiteraard alles te maken met de vondsten van olie en gas en natuurlijk de rijke visgronden waar alle aangrenzende landen graag hun vingers op willen leggen.
De Chinezen hebben daarbij het voordeel dat ze militair gezien van weinig van die omringende landen te duchten hebben. De Filipijnen bijvoorbeeld hebben helemaal niets in te brengen tegen de zeemacht die de Chinezen op de been kunnen brengen. En dat is waarschijnlijk ook de reden dat de Filipijnen het eerst door China worden belaagd.
Op dit moment wordt de strijd, afgezien van wat geschillen met waterkanonnen tegen vissersschepen hoofdzakelijk nog gevoerd aan de onderhandelingstafel, maar de Chinezen gaan ondertussen wel gewoon door met hun expansiedrift.
Het eind van dit verhaal is dus nog lang niet in zicht...
Naar de jaarlijkse keuring
Ik krijg altijd ruim van te voren bericht dat het weer tijd is voor mijn verplichte jaarlijkse keuring en omdat ik altijd zorg dat ik daarmee op tijd ben schuift ieder jaar mijn keuring een weekje of wat op. Ik heb het net even nagekeken, drie jaar geleden was de keuring op 23 mei, twee jaar gelden op 8 mei, vorig jaar op 30 april en nu dus al op de 15e april. De keuring is in principe een jaar geldig maar dan zou ik iedere keer op het laatste moment moeten gaan en dat doe ik nou eenmaal nooit.
Vandaag waren we dus weer aan de beurt en ik zeg bewust "we" want Riet ging ook weer mee. Voor haar is de keuring op vrijwillige basis maar ze vindt het wel een prettig idee om zich ieder jaar even na te laten kijken. De keuring vond net als de voorgaande jaren plaats in de Healthway Clinic in het Alabang Town Center en daar gingen Riet en ik dus vanmorgen naar toe, gewapend met een verwijsbriefje van de bedrijfsarts.
Op dat verwijsbriefje stonden alle onderdelen vermeld waarop we gekeurd moesten worden en daar had Riet een groot probleem mee. Vervelend genoeg kwam ze daar pas achter toen we al in de kliniek zaten want ze had zoals gewoonlijk het briefje weer niet van tevoren gelezen. Er stonden namelijk onder andere een uitstrijkje en een stress-test (op een loopband) op. En daar was ze niet van gediend.
Haar humeur was toch al ver onder nul omdat we weer om zeven uur aanwezig moesten zijn en dat vind ze grote flauwekul aangezien de meeste dokters pas tegen negen uur (als je geluk hebt) binnenkomen. Ik snap het wel, dat vroege tijdstip is omdat je nuchter moet zijn voor onder andere de bloedafname, en ja, die lange wachttijden zijn inderdaad erg vervelend. Het briefje met alle nodige onderzoeken was echter de druppel, en uiteraard was alles mijn schuld.
Gelukkig konden we in plaats van op de dokters te wachten buiten de kliniek gaan ontbijten, en dat was volgens onze begeleidster zelfs noodzakelijk voor de stress-testen want die stond ook bij mij op het briefje. We gingen dus naar Starbucks waar langzaam aan het humeur van Riet wat opklaarde dankzij een lekker bakkie koffie en een croissant.
Dat bakkie koffie kreeg alleen voor mij nog een vervelend staartje. Toen na de bloedafname mijn bloeddruk werd gemeten was die een keurige 120-90, maar toen er opnieuw werd gemeten voor de stress-test was het ineens 140-90 en dat vond de verpleegster die de test zou afnemen niet goed. Ze ging bijna uit haar dak toen ze hoorde dat ik koffie bij mijn ontbijt had genomen want dat mag blijkbaar helemaal niet. Ja, wist ik veel, dan hadden ze dat moeten zeggen.
Afijn, ik moest verplicht een kwartier rusten. Daarna kwam ze opnieuw mijn bloeddruk meten en die bleek inderdaad gezakt. Alle elektroden werden op mijn bovenlijf geplakt en ik nam plaats op de loopband. Nog even een keertje meten zei ze, en jawel hoor, 140-100. Ik probeerde me er nog met een grapje vanaf te maken ("Wat had je dan verwacht als er een knappe verpleegster aan mijn lijf zit?") maar het had geen effect. Ze wees resoluut naar de stoel en ik moest weer een kwartier rusten.
Na de dokter geraadpleegd te hebben mocht ik dan toch gaan lopen op de band maar voordat ik de test af had stopte ze ermee. Onder het lopen werd om de zoveel tijd ook mijn bloeddruk weer gemeten en ze vond die veel te hoog worden. De dokter kwam erbij en maar vragen, "Bent U duizelig?", "Voelt U pijn in de benen?", Voelt U pijn op de borst?". Nee, niets van dat alles, ik zit drie keer in de week in de sportschool en daar is dit niks bij!
Dat wordt dus een babbeltje met de bedrijfsarts, al snap ik niet waarom als ze zelf al aangeven dat die koffie de oorzaak was. Na afloop moet ik overigens weer tien minuten rusten en daarna werd nog een keer mijn bloeddruk gemeten. En wat denk je? 120-80...
Riet zat toen nog te wachten op een consult bij de oorarts want ze blijkt vocht achter haar oor te hebben en daar had ze toch wel wat last van. Ze heeft nu medicijnen en ze moet oefeningetjes doen om het vocht weg te krijgen. Oh ja, dat uitstrijkje heeft ze afgezegd en die stress-test, daar maakt ze nog wel een keer een andere afspraak voor. Jaja...
Als nieuw...
Er stond vanmorgen geen auto met chauffeur tot mijn beschikking om mij naar mijn werk te brengen, het zijn barre tijden...
Geintje, zo erg is het nou ook weer niet. Ik had alternatieven zat waaruit ik kon kiezen, ik had een collega kunnen vragen om mij op te pikken, ik had gisteren mijn werk-laptop mee kunnen nemen naar huis om vandaag van thuis uit te werken, of ik kon gaan lopen naar kantoor. Het werd het laatste want dat is prima te doen, het is gezond en het is een mooie wandeling, zoals je kunt zien aan de foto die gemaakt is op dezelfde weg als de foto van gisteren maar dan de andere kant op.
Het enige probleem daarbij is eigenlijk om droog over te komen, en daarmee bedoel ik natuurlijk zonder dat je drijfnat bent van het zweet. Ik was er dan ook vanmorgen helemaal niet rouwig om dat het bewolkt was in plaats van zonnig, maar desondanks was het toch zaak om een Aziatisch tempo te hanteren en niet de gebruikelijke zevenmijls-stappen waarmee ik in Nederland pleeg te wandelen.
De auto werd vanmiddag door Lito opgehaald en daarvoor moest ik gisteravond nog even gauw een “Letter of Authority” regelen, oftewel een officiële brief van mij waarin ik hem toestemming geef om de auto op te halen. Dat klinkt misschien vreemd maar het is hier beslist nodig want anders krijgt Lito de auto beslist niet mee aangezien hij niet als de eigenaar geregistreerd staat.
Maar met de brief was het geen probleem, de auto staat inmiddels weer voor de deur en ziet er weer uit als nieuw. En dat voor amper zes tientjes...
Auto reparatie
Een paar weken geleden heb ik onze verzekeringsman naar de kras op de achterbumper van onze auto laten kijken en aangezien dat door onze all-risk verzekering wordt gedekt heeft hij de boel in beweging gezet. Ik werd doorverwezen naar een autospuiterij waar Lito ondertussen langs is geweest voor een offerte voor de reparatie.
Het bedrag voor de reparatie bleek al heel erg mee te vallen, omgerekend iets meer honderd euro, maar dankzij onderhandeling van de verzekeringsmaatschappij is dat nu gehalveerd tot de helft. Voor dat luttele bedrag wordt de hele bumper opnieuw gespoten, en de verzekeringsmaatschappij springt er nog mooi uit want het reparatiebedrag is nu precies gelijk aan het eigen risico wat ik moet betalen.
Nou ja, het is natuurlijk nog geen geld, ik weet zeker dat je het er in Nederland op geen stukken na voor gedaan krijgt. Onze belangrijkste afweging is dat de auto toch hoogstwaarschijnlijk over een paar maanden in de verkoop moet en dan is het mooi als hij er een beetje mooi bijstaat. En aangezien er verder helemaal niets aan mankeert is zo’n kras toch een smetje, dus dat gaat nu worden opgelost.
Het betekende wel dat ik vanmiddag vanaf kantoor naar huis moest lopen. Qua afstand is dat geen probleem, het is net iets meer dan twee kilometer van deur tot deur, maar met de gemiddelde middagtemperatuur hier wordt het op den duur toch een zompig klusje.
Normaal gesproken kan ik me uitwringen na zo’n wandeling maar vanmiddag viel het nog mee want ik moest een tussenstop maken in het Alabang Town Center. Ik ben even de afspraak voor onze jaarlijkse keuring die door de bedrijfsverpleger voor aanstaande woensdag is gemaakt gaan bevestigen. En dat was maar goed ook want uiteraard wisten ze bij de kliniek weer van niks...
Weer een onvoorzichtige vogel...
Sinds de voor vorig weekend aangekondigde tyfoon besloot om ons links te laten liggen is het weer onveranderlijk geweest met strakblauwe luchten, volop zon, hoge temperaturen maar wel een beetje winderig. En dat terwijl de online weerberichten toch regelmatig iets heel anders aangeven.
Voor vandaag bijvoorbeeld stond er op een website dat het in Muntinlupa gedeeltelijk bewolkt zou zijn met temperaturen van zevenentwintig graden. Ik ben dus maar eens de tuin in gestapt om dat te controleren. Onze thermometer gaf aan dat het eenendertig graden was en dat was in de schaduw, dus dat leek al niet te kloppen. Overigens stond er op de betreffende website wel bij dat de gevoelstemperatuur ondanks het windje zesendertig graden was, maar daar heeft een thermometer toch geen last van?
Een blik op de lucht toonde aan dat ook bij dat “gedeeltelijk bewolkt” vraagtekens konden worden gezet. Alles wat ik kon zien was strakblauwe lucht, alleen aan de horizon in het zuiden zag ik wat kleine schapenwolkjes. Later op de ochtend op weg naar het Alabang Town Center zag ik dat er wel degelijk bewolking was, maar dat was boven de Baai van Manila waar eigenlijk altijd bewolking is en boven het grote meer aan de andere kant van Muntinlupa. Maar boven ons niks dan blauw.
Een mooie dag dus maar niet voor een van de vogeltjes in de tuin. We zagen vanavond onze kat Abby, die normaal gesproken op haar gemak is gesteld, voor haar doen erg enthousiast rondrennen op het terras. Tot afgrijzen van Riet bleek ze weer een vogel te pakken te hebben en ze was nu aan het spelen met het lijkje.
Gelukkig had ik voor Riet vandaag een cadeautje gekocht, ze is vandaag dus niet alleen blij gemaakt met een dooie mus...
Jaarlijks onderzoek
Het is weer bijna tijd voor onze jaarlijkse keuring. Dat wil zeggen, eigenlijk voor mijn jaarlijkse keuring want voor mij is die verplicht, voor Riet deelname op vrijwillige basis. Voor Riet is een borstonderzoek een vast onderdeel van de keuring maar dat laat ze toch al ieder jaar doen nadat er twee jaar een knobbeltje is gevonden.
Gelukkig was het onschuldig maar Riet heeft het voor alle zekerheid toch weg heeft laten halen, en op aanraden van haar dokter laat ze zich nu jaarlijks onderzoeken. Dat kan mooi als onderdeel van de jaarlijkse keuring, alleen heeft Riet deze keer besloten het borstonderzoek niet in de kleine kliniek te laten doen waar we gekeurd worden maar in het St. Luke's Ziekenhuis waar ze twee jaar geleden ook is behandeld. Gisteren is Riet naar het St. Luke's geweest om een ultrasound en een mammogram te laten doen en vandaag gingen we terug om de uitslag daarvan met haar dokter te bespreken.
Riet was best wel zenuwachtig, wat te merken was toen we eerst langs de afdeling voor borstonderzoek moesten om daar de resultaten van het onderzoek op te halen. We moesten in de nogal drukke wachtkamer plaatsnemen om te wachten waarop Riet zich geërgerd afvroeg hoe lang het duurde om een envelop met uitslagen af te geven. Een kwartiertje dus, want dit zijn de Filipijnen en niks gaat hier nou eenmaal vlot.
Daarna moesten we met de uitslagen naar de dokter en daar waren we redelijk snel aan de beurt. Het was nog even schrikken toen de dokter de uitslagen voorlas want er stond een suggestie in om een vervolgonderzoek omdat iets op de foto te zien was maar niet duidelijk genoeg. De dokter bekeek de foto's en vergeleek die met de foto's van vorig jaar die Riet had meegenomen en gelukkig kwam ze tot de conclusie dat het vrijwel zeker niks was.
De dokter deed zelf voor alle zekerheid ook nog een controle maar vond gezien haar bevindingen een vervolgonderzoek niet nodig, Riet hoeft pas volgend jaar weer terug te komen. En ook dat is goed nieuws.
Nog een keer Dirk
Ik kon een grijns niet onderdrukken vanochtend toen ik voordat ik naar mijn werk ging nog gauw even door het Nederlandse nieuws bladerde op de pc. Eén bericht sprong er meteen uit, en hoewel niet eens onverwacht was het voor mij heel goed nieuws.
Als trouwe Feyenoord supporter herinner ik me maar al te goed het tijdperk van K2, het spitsenduo Dirk Kuyt en Salomon Kalou. Het gouden duo zorgde voor heel wat prachtige doelpunten en jammer genoeg alleen niet genoeg overwinningen voor een kampioenschap maar dat lag beslist niet aan hen.
Het zat er natuurlijk dik in dat de beide spitsen niet te behouden waren voor de club waarmee het toen zeker in financieel opzicht helemaal niet goed ging. Het verhaal is bekend, Dirk ging voor een vorstelijk bedrag naar Liverpool en had daarna een bloeiende carrière die afgelopen zomer nog een hoogtepunt kende door zijn onverwacht sterke optreden in het Nederlands elftal tijdens het laatste Wereldkampioenschap.
Dirk maakte toen duidelijk beslist nog niet uitgerangeerd te zijn en een aanwinst voor ieder team waarin hij speelt. En daarom was het heel goed nieuws dat hij besloten heeft om terug te keren naar Feyenoord. Hij zal uiteraard niet helemaal in zijn eentje succes af kunne dwingen maar aan Dirk zal het zeker niet liggen.
Quick Boys 7 zal nog even geduld moeten hebben, ik ben het helemaal eens met de foto in het AD van vanmorgen...
Zweten in de sportschool
Omdat ik toch vandaag vrij was dacht mijn fitness trainer terecht dat ik misschien wel zin had om de training van vandaag niet om half zes vanmiddag te doen maar op een eerder tijdstip. Ik had dat zelf ook la bedacht en was al van plan hem een tekstberichtje te sturen, maar Benjo’s berichtje kwam al eerder dus ik hoefde hem alleen maar te antwoorden dat tien uur ’s ochtends wat mij betreft prima was.
Het is me opgevallen dat veel mensen eerder op de dag gaan sporten want ook afgelopen zondag was het ’s morgens al hartstikke druk terwijl het normaal gesproken tot een uur of tien redelijk rustig is. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met het klimaat in de sportschool van de laatste weken. Het is deze tijd van het jaar altijd al heet omdat de airco’s het niet kunnen bolwerken maar de afgelopen drie weken was het extra erg omdat de grote reclameposters voor de ramen weggehaald zijn. Die hielden direct zonlicht grotendeels tegen maar nu die verwijderd zijn is het niet meer om te harden.
Het was de bedoeling om de ramen te voorzien van een soort zonwerende folie om zo de temperatuur binnen beter onder controle te kunnen houden. Die folie zit er nu eindelijk op maar ik merk nog weinig verschil. Laat ik het zo stellen, waar ik vroeger aan een volle fles en een kleine handdoek voldoende had om een sessie door te komen moet ik nu tussentijds een volle fles bijtanken en mijn handdoekje is na afloop net een natte dweil.
Die overdadige hitte is uiteraard ook van invloed op mijn prestaties, ik heb ook vandaag weer een paar keer tegen mijn trainer moeten zeggen dat het een tandje lager moest. Maar goed, je gaat naar de sportschool om het luie zweet eruit te werken zeggen ze toch? Ik wist alleen niet dat ik zo lui was...
Zwembadzorgen...
Het is ieder jaar hetzelfde, in deze tijd van het jaar heeft ons zwembad extra aandacht nodig want er gaat van alles mis. Ja, luxe problemen inderdaad, want het is nog steeds erg lekker om een zwembad in de tuin te hebben om je effe op te frissen wanneer je dat maar wilt. Maar dan moet het water wel aan bepaalde voorwaarden voldoen.
Allereerst moet het water schoon zijn en het valt in deze tijd van het jaar niet mee om dat zo te houden. Het waait nogal en dat betekent altijd vallende bladeren, en dat maakt er gauw een zootje van in het zwembadwater. Daarnaast is het op dit moment erg warm en dat betekent algengroei. Afgelopen zondag was het water meer groen dan blauw door de alg, iets waar de zwembadman op dit moment zijn handen mee vol heeft.
En dan is het waterniveau ook op dit moment nogal een probleem. Gedurende de regentijd is een zwembad hier zelf-vullend, de stevige buien die regelmatig vallen zorgen ervoor dat het water altijd op het maximale niveau staat of hooguit iets daaronder maar op dit moment heeft het al meer dan twee maanden amper geregend en daalt het water tot onder het minimum niveau.
Dat minimum wordt overigens bepaald door de opening van het pompsysteem, het waterniveau in het zwembad mag niet lager staan dan die opening want anders kunnen we de pomp niet gebruiken en kan het water niet gefilterd worden, met als gevolg dat het nog vuiler wordt.
We hadden de afgelopen week expres niet bijgevuld omdat we op flink wat regen hadden geregend veroorzaakt door de aankomende storm maar die storm kwam niet. Er viel dus amper regen van betekenis en vandaag hebben we dus de tuinslang maar in het water gehangen. Dat zal een aardige waterrekening worden voor deze maand, maar je moet wat over hebben voor een zwembad in je tuin...
Marktplaats.ph
Als we hier gaan vertrekken dan gaan we zeker niet alles meenemen wat we hier hebben. We hebben hier in de loop van de paar jaar dat we hier zijn heel veel spulletjes gekocht om ons huis hier een beetje leuk in te richten maar we zijn van plan veel daarvan te verkopen of weg te geven voordat we hier weggaan. Er is hier een levendige handel in gebruikte spullen want veel expats komen hier net als wij maar tijdelijk en dan kan het handig zijn om spullen over te kopen.
Daarvoor is er zelfs een Facebook pagina genaamd “Manila Expat Market” en als je daar lid van bent (je moet daarvoor uiteraard in Manila wonen) dan kun je daar alles wat je kwijt wilt op te koop aanbieden. Het is zeg maar een soort van besloten marktplaats, en erg handig als je snel een redelijk groot publiek wilt bereiken voor het verkopen van je overbodige spullen.
Het enige probleem is dat met name Filipino’s deze online markt gebruiken voor van alles en nog wat, hoe groot of hoe klein het ook is en enige vorm van schaamte ten opzichte van de aangeboden waar is er totaal niet. Behalve de gebruikelijke advertenties met te koop aangeboden koelkasten, bedden en ander meubilair staan er ook advertenties waarin gebruikte jurken, gebruikte schoenen en de grootst mogelijke rotzooi wordt aangeboden. Gebruikt (en vaak kapot) speelgoed, gekregen bh’s (verkeerde maat), ondergoed, pyjama’s, afgedragen jurken, je kunt het zo gek niet opnoemen of ze bieden het te koop aan.
Het absolute dieptepunt was volgens mij deze week toen er een houten messenblok zonder messen werd aangeboden voor honderdvijftig pesos. Wij zouden dat gewoon weggooien of gebruiken om de open haard mee te stoken. Maar misschien wordt het wel gewoon verkocht en zijn wij wel gek...
Geen klucht...
Wat was het geval, ik had van de twee meiden in mijn team een Wrangler shirt gekregen voor mijn verjaardag. Hartstikke lief, en veel te gek natuurlijk want voor die meiden is dat een duur cadeau, maar er was een klein probleempje met de maat. Ze hadden de grootste maat genomen die er was maar zoals zo vaak hier is dat voor ons Nederlanders nog steeds te klein. Gelukkig hadden ze er al rekening mee gehouden en ik kreeg dan ook de bon zodat ik het shirt kon gaan ruilen.
En alweer, in Nederland is zoiets normaal gesproken een punt maar ik verwachtte hier de nodige rompslomp. Gistermiddag waren Riet en ik in de Festaival Mall voor boodschappen en we konden dus gelijk van de gelegenheid gebruik maken om even langs het warenhuis Robinson’s om het shirt te ruilen. “Geen probleem,” kregen we te horen bij de Customer Service balie en iemand belde daarvandaan naar de afdeling Herenkleding met het verzoek om iemand te sturen.
Na twee keer te horen gekregen te hebben “For a while, Sir” (dat wil zeggen een ogenblik geduld alstublieft, maar we weten inmiddels dat dat kan variëren van een paar minuten tot nooit) was er nog steeds niermand en dat was ook wat we hadden verwacht. Maar de zaak werd voor de verandering eens niet op zijn beloop gelaten, de jongeman van Customer Service ging op onderzoek uit en kwam inderdaad een minuutje later met een verkoper terug.
Die nam ons mee naar de afdeling van de shirts en na enig zoeken vond hij een shirt in een grotere maat, met een iets andere kleur en honderd pesos duurder maar dat vond ik geen probleem. Het shirt paste, en de verkoper vroeg of ik nog meer aankopen te doen had want ik had nog honderd pesos over. Nee, zei ik, ik moet nog honderd pesos betalen. Nee, zei hij, ik had nog honderd pesos tegoed maar dat werd niet in geld uitgekeerd, ik moest er iets bij kopen. Ik wist zeker na het zien van beide prijskaartjes dat ik moest bijbetalen maar ik besloot het zo te laten en zei dat ik die honderd pesos liet zitten.
Dat snapte die verkoper volgens mij niet echt en hij vergeleek voor de vierde keer de prijskaartjes. Eindelijk viel het kwartje (wat valt er tegenwoordig eigenlijk nu er geen kwartjes meer zijn?) en hij concludeerde toch dat ik honderd pesos moest bijbetalen. Wat ik uiteraard deed bij de kassa en zo had ik uiteindelijk onverwacht snel binnen een half uur het shirt geruild.
Volgens Riet was had dat overigens helemaal niks te maken met een plotselinge vlaag van efficiëntie, volgens haar hebben we gewoon ons verwachtingspatroon bijgesteld...
Toch nog een buitje
Zoals gisteren al was voorspeld zijn de gevolgen van de tyfoon “Chedeng” voor ons heel beperkt gebleven. De tyfoon kwam inderdaad vanmorgen “aan land”, wat een slechte vertaling is van de Engels-talige uitdrukking “made landfall” wat eigenlijk veel beter klinkt. Daarna trok de inmiddels tot een tropische depressie gereduceerde storm over Noord-Luzon, ten noorden van Manila, waarbij er de nodige regen viel.
Bij ons zag het er ondanks dat het een bewolkte dag was niet eens naar uit dat we nog regen van betekenis zouden krijgen, en dat kregen we ook niet al werden Riet en ik toch nog verrast door een regenbui aan het eind van de middag. We moesten nog steeds wat kleine boodschappen doen en dat deden we vanmiddag in de Festival Supermall. Nadat we in de Union Jack Tavern nog wat hadden gegeten en naar huis wilden moesten we toch nog rennen naar de auto vanwege de bui die op dat moment viel.
Maar de hoeveelheid regen viel eigenlijk behoorlijk tegen, na een half uurtje minderde de bui tot een miezertje en al snel daarna was het al weer droog. Op zich jammer, want het is overal kurkdroog en een fikse regenbui zou goed geweest zijn voor de gewassen, en ook voor ons zwembad waarin de waterstand al sinds een paar dagen onder het minimum niveau is. We zullen dat dus zelf bij moeten vullen uit de kraan en dat wordt dus een flinke waterrekening...
Nog even een weetje over de tyfoon, we zijn hier nog niet eerder verrast met zo’n storm zo vroeg in het jaar in het noorden van het land. Meestal zitten de vroege stormen in het zuiden en in de loop van het regenseizoen verlegt de gemiddelde koers van de tyfoons zich naar het noorden. Om aan te geven hoe zeldzaam dat is, volgens Pagasa (het Filipijnse KNMI) was de laatste keer dat een tyfoon zo vroeg in het jaar over Noord-Luzon trok in 1967. Die was overigens wel wat ernstiger dan de afgezwakte tyfoon van vandaag want toen vielen er drie slachtoffers.
Voor de Filipijnen was het afzwakken van “Chedeng” een zegen want er was vooraf gevreesd voor een flinke verstoring van de Paasvieringen op Luzon en met name in Manila zelf. Dat viel gelukkig dus allemaal heel erg mee en werd het voor de Filipino’s dus toch een mooie afsluiting van de Holy Week.
Zwarte Zaterdag
Na Goede Vrijdag vandaag dus Zwarte Zaterdag, en de dag werd overduidelijk door iedereen gebruikt om boodschappen te doen, iets wat nodig was omdat de winkels de afgelopen twee dagen voor het overgrote deel dicht waren geweest. Het was dan ook een drukte van belang in het Alabang Town Center en hoewel wij ook wel wat kleine dingetjes nodig hadden besloot ik vanmorgen na een blik op de rijen voor de kassa's om die maar een andere keer in te slaan.
Wat wel nodig was was brood maar dat viel nog niet mee. De twee bakkerswinkels waar ik normaal gesproken naar toe ga waren allebei vanmorgen nog zo goed als leeg en ik moest uitwijken naar een bakkerszaakje bij een van de grote supermarkten om een beetje fatsoenlijk brood te scoren. Riet had een simpele verklaring voor het feit dat de andere twee winkels nog zo goed als leeg waren, volgens haar gingen ze pas bakken op het moment dat de winkels open gingen en dat was vanmorgen om elf uur. Ze heeft hoogstwaarschijnlijk gelijk...
Wat de aankomende tyfoon betreft, daar was lange tijd nog steeds niets van te merken, de dag begon met zon in een strakblauwe lucht.
Toch sloop er in de loop van de middag bewolking binnen en aan het eind van de middag was het helemaal bewolkt. Daar viel overigens nog steeds geen druppel regen uit en afkoelen deed het ook niet, sterker nog, de temperaturen liepen nog een beetje op.
Alle waarschuwingen voor wat betreft de storm zijn voor onze regio ingetrokken en het ziet er naar uit dat we zelfs geen regen gaan krijgen. Toen we vanavond onze gebruikelijke gang maakten naar restaurant Outback namen we daarom na een blik op de bewolkte lucht niet eens een paraplu mee.
Onderweg naar het restaurant lopen we door het Alabang Town Center en kwamen we langs een drakenzaak. En kijk eens wat we daar zagen staan...
Good Friday
Ook Goede Vrijdag was een buitengewoon stille dag, net als gisteren Witte Donderdag. Vrijwel iedereen was ook vandaag vrij en zo goed als alle winkels en restaurants waren gesloten.
Het enige wat bij ons vermeldenswaardig was dat er tijdens het sproeien van het gras weer vogels in de tuin kwamen om te badderen. Ik heb me een poosje doodstil zitten houden op de bank op het terras met mijn camera met telelens in de aanslag en dat leverde het bovenstaande plaatje op.
Het was alweer een schitterend mooie en hete dag en niets wees er op dat er een tyfoon in aankomst is. Wel hielden we de hele dag het weerbericht in de gaten om de stand van zaken omtrent "Chedeng" te volgen. En om iedereen maar meteen gerust te stellen, de berichten werden in de loop van de dag voor onze regio steeds gunstiger.
Allereerst was er het nieuws dat de tyfoon steeds meer in kracht aan het afnemen is en langzaam reduceert tot een tropische storm. Dat kan ook nog vervelend zijn maar uiteraard lang niet zo erg als een tyfoon, om nog maar te zwijgen van een supertyfoon want "Yolanda" is dan wel al bijna anderhalf jaar geleden maar beslist nog niet vergeten.
Het werd zelfs nog beter want ook de koers van storm bleek zich steeds meer naar het noorden verleggen en dat is goed te zien op het kaartje hiernaast. Het blijkt hieruit duidelijk dat als deze voorspelling klopt dat de storm mogelijk zelfs helemaal aan ons voorbijgaat.
De koers van de storm heeft zich zover naar het noorden verlegd dat zo alleen het noordelijke deel van Luzon wordt getroffen en de regio van Metro Manila zelfs buiten de invloedssfeer van het regengebied blijft. We moeten dat nog even afwachten want de storm komt pas in de loop van zaterdagnacht aan land.
Tenslotte kon ik het niet laten om toch nog maar weer een foto uit de krant bij dit bericht te voegen.
Het is tenslotte Goede Vrijdag en dat is de dag waarop veel Filipino's en ook toeristen naar de provincies trekken in de hoop een glimp te kunnen opvangen van een echte kruisiging, en zo te zien werden ze ook dit jaar weer niet teleurgesteld.
De foto hiernaast is niet een opgedoken relikwie van een gebeurtenis die ruim tweeduizend jaar geleden plaatsvond, nee, dit is de Filipijnen anno 2015...
Witte Donderdag
Het is Witte Donderdag vandaag ("Maundy Thursday" op z'n Engels) en dat is niet alleen een vrije dag voor ons maar voor vrijwel iedereen. Daardoor komt het hele openbare leven zo'n beetje tot stilstand, veel winkels en restaurants zijn vandaag dicht en dat is een zeldzaamheid in een land waar zelfs op Kerstdag winkels en restaurants vaak gewoon open zijn.
In de Village was met name vanmorgen goed te merken dat veel personeel vandaag vrij had. Normaal is het vanaf zes uur 's ochtends al druk in de Village van binnenkomend personeel maar vanmorgen was het doodstil op straat, geen personeel wat lopend op weg was naar hun werkplek en het gebruikelijke geknetter van de motorfietsjes ontbrak volledig. Wettelijk is iedereen overigens verplicht om zijn personeel dubbel te betalen als ze vandaag en morgen moeten werken.
Ook wij zitten dit lange weekend zonder personeel, tot groot genoegen van Riet die het wel lekker vindt dat ze een paar dagen ongestoord haar eigen gang kan gaan in haar eigen huis. Dat kostte in het geval van Estela trouwens nog wel wat moeite want die was veel liever hier gebleven. Riet stuurde haar echter gisteren vriendelijk maar resoluut naar huis met de mededeling dat ze Holy Week moest gaan vieren met haar familie, iets waar Estela uiteindelijk schoorvoetend gehoor aan gaf.
Vandaag wordt het nieuws zoals we al hadden verwacht gedomineerd door berichten op de naderende tyfoon en het begint toch wel serieus te worden. Zodanig zelfs dat er vandaag om het uur updates in het nieuws worden doorgegeven over de status. In de loop van de dag bleek gelukkig dat de kracht van de storm al aardig aan het afnemen is al wordt er nog steeds windsnelheden verwacht van 175 kilometer per uur en waarschijnlijk heel veel regen.
De storm ligt nog steeds op ramkoers met Luzon en zal volgens de voorspellingen in de loop van zaterdag onze regio bereiken. Hoe lang het dan duurt voordat de storm voorbij is getrokken is niet bekend, wel dat de huidige verplaatsingssnelheid van het stormfront iets van twintig kilometer per uur is. Er zijn al de nodige waarschuwingen uitgegaan maar voornamelijk nog voor de scheepvaart en de bewoonde gebieden aan de oostkust.
Vandaag was er in ieder geval nog helemaal niks te merken van "Chedeng", zoals de plaatselijke naam van de storm inmiddels luidt. Het was zelfs een bijzonder mooie dag om in de tuin te zitten...
Krantenberichten
De kranten hadden vandaag op de voorpagina een grote foto van een beeldengroep op een heuvel in de buurt van het stadje Ligao, gelegen in een van de meest zuid-oostelijke provincies van Luzon. Het geheel is een tableau van de kruisiging, een onderwerp wat in deze Holy Week even actueel als reëel is want aanstaande vrijdag zullen er weer de nodige Filipino’s zijn die zich aan een kruis laten spijkeren.
Een van die figuren is een reclameborden-maker genaamd Ruben Enaje die zich dit jaar voor de negenentwintigste keer gaat laten kruisigen. En denk niet dat het schijn is of toneelspel, zo'n kruisiging wordt daadwerkelijk uitgevoerd met echte spijkers die door handen en voeten worden gehamerd. Als reden voor zijn negenentwintigste keer gaf de man op dat hij geen opvolger heeft kunnen vinden voor zijn roeping en zich dus genoodzaakt zag het dan zelf maar weer te ondergaan.
Maar het bericht wat meteen de aandacht trekt is dat van de naderende supertyfoon die net over de eilanden van Micronesië is getrokken en daar enorme schade heeft aangericht. Hoewel de storm op dit moment nog ver van ons is verwijderd is volgens de laatste computermodellen de koers recht op Luzon en dus op ons af. De verwachting is dat de storm ons het komende weekend gaat bereiken.
De vraag is hoe krachtig de storm dan nog zal zijn als dat gebeurt. Op dit moment worden er al windsnelheden gemeten van 210 kilometer per uur (ter vergelijking, de zware storm die gisteren over Nederland trok had maximum windsnelheden van 120 kilometer per uur) maar de storm neemt op dit moment nog aan kracht toe. De verwachting is gelukkig wel dat de kracht flink zal afnemen voordat de storm ons zal bereiken.
Het wordt dus een spannende Pasen...
