Naar de Kwartfinale!
Zo, dat was weer effe spannend vannacht! Op het laatst toch nog een goede afloop en Nederland is dus een ronde verder, maar dat wordt dan wel erg vroeg opstaan aanstaande zondag. De wedstrijd tegen Costa Rica begint hier namelijk om vier uur in de ochtend...
Het is vanavond eindelijk gelukt om het werk aan de foto’s van China af te ronden, dat wil zeggen het werk om ze op mijn website geplaatst te krijgen. Alle foto’s staan er nu op en je kunt ze vinden via deze link of via de website van onze vakantie in China en dat is http://www.wvdk.nl/china.
Verder wordt het vandaag vroeg naar bed want het volgen van die voetbalwedstrijden hier is met name doordeweeks een slijtageslag. Voetbal kijken van twaalf tot twee uur in de ochtend, en daarna duurt het altijd nog even voordat je daadwerkelijk in je bed ligt en in slaap valt.
Waarna vervolgens voor mij om zes uur de wekker alweer afloopt...
Zondagse lunch
Zoals jullie weten ga ik iedere zaterdag en zondag ’s ochtends een bakkie doen bij de Coffee Bean in het Alabang Town Center. Lekker bij een bakkie het nieuws doornemen op mijn iPad Mini, mail doorlezen en soms gewoon even een stukje lezen. Dat doe ik altijd alleen want Riet is niet zo erg te porren voor ochtenduitstapjes, en ze vindt haar Senseo’tje veel lekkerder zegt ze.
Vandaag zijn we voor de verandering eens samen naar het Alabang Town Center gegaan om te lunchen, en dat is wat je noemt echt een unicum. Gezellig was het wel want ik ben altijd wel te porren voor dat soort dingen. Na de lunch wandelden we nog wat rond om wat kleine boodschappen te doen en we kochten ook het reiskoffersetje waar Riet al een tijdje een oogje op had.
Jammer genoeg hadden we al snel door dat het al snel gedaan zou zijn met het mooie weer want de donkere lucht die snel aan kwam drijven beloofde niet veel goeds. En dat klopte ook, het begon eerst te onweren en al snel viel de regen met bakken uit de lucht. Helaas, weer geen zondagmiddag in de tuin dus vandaag.
Wel weer een mooie gelegenheid om weer een wat aan mijn foto’s van China te doen en om eindelijk de film “Ender’s Game” te gaan kijken die hier vorige week eindelijk uitkwam op DVD. En natuurlijk ons geestelijk voorbereiden op de wedstrijd van het Nederlands Elftal tegen Mexico vannacht.
Maar verder was het dus een relaxt zondagje, en zoals je ziet niet alleen voor ons...
Shirts
Bij het openen van de kast vanmorgen om een schoon shirt te pakken zag ik dat er een bepaalde stapel shirts ligt die steeds groter wordt. De shirts hebben allemaal twee dingen gemeen, ze zijn kleurrijk en ze hebben allemaal de emblemen van het Malampaya project.
Ik werk nu al weer meer dan vier en een half jaar op dit project en tijdens die periode hebben we regelmatig evenementen gehad zoals team building dagen en vieringen van belangrijke gebeurtenissen in het project. Al die evenementen hebben gemeen dat we altijd een speciaal shirt krijgen uitgereikt wat we die dagen dan dragen. Zo is het inmiddels al een flinke stapel geworden, zeker dat je in aanmerking neemt dat ik niet eens bij alle evenementen aanwezig was door onze vakanties.
Nou kun je nooit genoeg shirts hebben om te dragen maar er is een beetje een probleem. De kleuren zijn om de een of andere merkwaardige reden altijd net niet een draagbare kleur, met als absolute hoogtepunt natuurlijk de allereerste die een soort van appeltjesgroen was en dan ook nog eens een tint die zowat licht geeft in het donker. Of wat dacht je van helgeel of een tint lichtblauw die ook net effe te blauw is?
En als de kleur al geen probleem is dan is het wel de maat want daar is geen peil op te trekken. Op de Filippijnen maken ze namelijk geen kleren voor doorsnee Nederlanders, tenminste niet als standaard maat. Die standaard maten lopen hier tot L, en alles daarboven is afhankelijk van de vorm van de dag. Voor zo'n evenementen shirt wordt er uiteraard voor iedereen van te voren een maat opgegeven en die is voor mij meestal 2XL, maar ik heb ook shirts van 5XL omdat de 2XL bij het passen drie maten te klein bleek. Ik heb ook 2XL shirts die net zo groot zijn als die 5XL, om maar even aan te geven dat het uiteindelijke resultaat voor ons grotere westerlingen altijd weer een verrassing is als we zo'n shirt krijgen uitgereikt.
Riet heeft hoe dan ook verboden om me buitenshuis in een van die shirts te vertonen. En daarom draag ik ze maar in huis, want ze zitten eigenlijk best wel lekker...
Scholen weer begonnen
Aan het begin van deze maand is het schooljaar weer gestart op de Filippijnen. Het schooljaar loopt hier van begin juni tot begin april en dat heeft alles te maken met het feit dat de zomer, of liever de heetste periode van het jaar, hier in die periode valt.
Het begin van het schooljaar zorgt ook in onze Village ’s morgens vroeg voor enorme drukte want er zijn hier verscheidene scholen waaronder de De La Salla Santiago Zobel school bij ons aan het eind van de straat. Nou is onze straat anderhalve kilometer lang en wonen wij ruim een kilometer van die school vandaan maar toch staan iedere ochtend de auto’s in onze straat tot aan het eind in de file voor de school. Zelfs als ik naar mijn werk ga om kwart voor zeven dan is het al druk bij de poorten door het verkeer wat kinderen naar school brengt.
Volgens de wet moet een schooljaar hier minstens tweehonderd dagen duren en een schooldag duurt meestal van half acht tot vijf uur. Het huidige schoolsysteem is ingesteld in 2011 en is gebaseerd op drie opeenvolgende opleidingen. Als kinderen vijf tot zes jaar zijn dan gaan ze naar het eerste jaar van de Elementary School, zeg maar de Basis School, maar in feite is dat eerste jaar “Kindergarten”, dus vergelijkbaar met de Nederlandse Kleuterschool. Daarna duurt de Elementary School nog zes jaar.
Op twaalf of dertienjarige leeftijd gaan kinderen dan naar de Junior High School, de Middelbare School, en die duurt vier jaar. Eigenlijk bestaat de Middelbare School hier uit twee vervolg opleidingen want na de Junior High School volgt de Senior High School die in feite een vooropleiding is voor de Universiteit en twee jaar duurt. Met zeventien of achttien jaar ga je dus als je in de uitzonderlijke omstandigheden verkeerd dat je die kans hebt naar de Universiteit.
Want is een universitaire opleiding in Nederland al niet voor iedereen weggelegd, hier is het in feite alleen voor de bevoorrechten oftewel kinderen uit op zijn minst welgesteld families. Dat is dan ook meteen een van de redenen dat dezelfde elitaire kliek het hier voor het zeggen houdt. Goed onderwijs is hier een kwestie van geld en heel soms van geluk als een begaafd kind een weldoener treft die de studie wil bekostigen.
Riet vertelde me laatst een heel triest verhaal van een jongetje uit een van de straatarme wijken wat was getest met als uitkomst een uitzonderlijk hoog IQ van honderdveertig. Er werd door vriendinnen van Riet sponsoring geregeld waardoor het jongetje naar school kon maar het noodlot sloeg toe, hij werd ernstig ziek waarbij hij zijn gehoor verloor. Als gevolg daarvan moest hij van school, maar de vrouwen lieten het er niet bij zitten en regelden betere medische hulp. Er zou een operatie nodig zijn waardoor het gehoor gedeeltelijk zou worden hersteld, maar ondanks dat medicijnen en de operatie betaald zouden worden ging het niet door. De oren moesten voor de operatie een tijdje gedruppeld worden en de moeder van het jongetje vond dat veel te veel werk. Ze had nog een stuk of zeven kinderen en had dus geen zin om extra tijd aan dat zoontje te besteden...
Ja, de scholen zijn dan wel weer begonnen maar onderwijs en een goeie opleiding zijn hier beslist niet vanzelfsprekend.
Buien en een aardbeving
Vanochtend was het in tegenstelling tot de afgelopen dagen niet zonnig maar een beetje grijs. Het was wel droog en het had zo te zien ook vannacht niet geregend, maar veelbelovend zag het er voor het weer vandaag niet uit. En dat kwam uit want in de loop van de dag is het gaan regenen en daar hield het aan het begin van de avond pas mee op.
Het regenseizoen is dus begonnen met heel veel nattigheid en het is nu zelfs zo dat we na de droge periode al weer een overdaad aan water hebben. De vele stevige buien zullen ongetwijfeld in de laaggelegen gebieden weer voor veel overlast hebben gezorgd. Omdat er hier vrijwel nergens riolering is veranderen de straten bij een fikse bui al snel in snelstromende rivieren en er wordt weinig gedaan om daar verbetering in te brengen. Merkwaardig zul je zeggen in een land wat ieder jaar geteisterd wordt door dezelfde problemen, ik weet zeker dat als hier Nederlanders hadden gewoond dat er allang fatsoenlijke afwatering en dijken waren aangelegd.
Maar het water is zoals jullie weten niet de enige regelmatig terugkerende natuurramp in dit arme land want gisteravond werden we ook weer eens getroffen door een redelijk zware aardbeving van 5,7 op de Schaal van Richter. Tenminste, dat meldde de krant vanmorgen want merkwaardig genoeg hebben Riet en ik er allebei niks van gemerkt. En toch moet de schok hier voelbaar geweest zijn want het was relatief vlakbij en de schok werd door heel Metro Manila gevoeld. De beving vond plaats tegen acht uur gisteravond dus je zou zeggen dat we dan toch iets gemerkt moeten hebben.
Het zou verklaarbaar kunnen zijn door het feit dat de schok hier in de buurt werd geregistreerd met een kracht van 3,0 op de Schaal van Richter. Er rijden hier wel eens auto's door de straat die zwaardere bevingen veroorzaken...
Ochtendritueel
Niet alleen ik maar ook onze katten hebben een vast ochtend ritueel. Als ik ’s morgens de deur van de slaapkamer opendoe liggen allebei de katten steevast al te wachten op de overloop, Abby vrijwel altijd pal voor de deur en Monster tegen de balustrade bij de trap.
Ik laat de slaapkamerdeur, die ’s nachts dicht moet vanwege de air conditioning, altijd achter me op een kiertje staan zodat de katten eventueel naar binnen kunnen maar dat doen ze nooit meteen. Ze lopen altijd eerst met mij mee naar beneden waarbij ik aan het gemiauw van Monster al kan horen of de bak met kattebrokken leeg is of niet. Voordat ik naar mijn werk ga wordt ik meestal ook gemaand om de tuindeur open te doen zodat ze naar buiten kunnen de tuin in.
Als ik dan weg ben worden ze na enige tijd door Estela weer binnengelaten waarop Abby altijd steevast naar boven loopt om op ons bed luid knorrend tegen Riet aan te kruipen. Af en toe wordt deze symbiose echter verstoord door Monster, die nooit geen zin heeft om rustig te gaan liggen maar altijd op bed springt naar alles wat beweegt en anders desnoods met een stuk van een laken of dekbed aan de rol gaat.
Nu is het zo dat onze katten het normaal gesproken uitstekend met elkaar kunnen vinden. Ze spelen met elkaar, slapen op de bank vaak tegen elkaar aan en ze wassen elkaar zelfs af en toe, en als een van de twee er niet is loopt de ander altijd onrustig rond te drentelen. Maar er is wel een hiërarchie want Abby is echt de grote zus van Monster en dus de baas, en ze laat dat af en toe goed merken.
Vanmorgen toen Monster dus op bed sprong en daar weer eens lekker begon rond te dollen keek Abby, die net lekker lag, verstoord op. Ze keek Monster eerst vuil aan, kwam toen overeind en gaf Monster vervolgens een enorme oplawaai met haar poot. Monster schrok en verliet met de staart tussen de benen de slaapkamer.
Abby draaide zich weer om en ging weer liggen, tevreden knorrend omdat de rust weer was hersteld...
Toch voetbal
Zo, dat was effe schrikken vannacht! Ik was om even over tienen al naar mijn bed gegaan met de bedoeling om alvast even te slapen en wakker te worden voor de wedstrijd van Nederland tegen Chili. Ik had de wekker gezet en werd dus keurig op tijd wakker gemaakt. Beneden gekomen stond de tv al aan en Riet zat al, die was gewoon opgebleven want die is toch altijd wakker die tijd. Maar wat zie ik tot mijn grote schrik, daar betraden de elftallen van Spanje en Australië het veld in plaats van de verwachte Nederlanders en Chilenen!
Waar we helemaal niet op hadden gelet was dat de beide laatste wedstrijden in de groep tegelijk gespeeld worden, wat logisch is voor het geval er nog wat op het spel staat. Wat er alleen bij mij niet in ging was dat dat idiote voetbalkanaal de belangrijke wedstrijd van Nederland, die tenslotte nog ergens om ging, uitzond na de volkomen overbodige wedstrijd van Spanje tegen de Socceroos. En er was ook even paniek want moesten we nu twee uur gaan zitten wachten om dan uiteindelijk naar een herhaling van Nederland te gaan zitten kijken?
Dat leek op voorhand al een slecht plan want we zouden vast en zeker de tussenstand volgen op bijvoorbeeld Twitter, wat zou betekenen dat we de uitslag al zouden weten. En zeg nou zelf, dan is het lang niet meer zo leuk om te kijken, zeker niet als ze onverhoopt mochten verliezen. Gelukkig kon dit doemscenario in de kast want bij het zappen door alle zenders vond ik toch nog een ander kanaal wat de wedstrijd van Nederland uitzond. Wel in veel slechtere beeldkwaliteit die het vrijwel onmogelijk maakte om spelers te herkennen op het veld maar het was beter dan niks.
En zo konden we dan toch kijken hoe Nederland ook zijn laatste groepswedstrijd won. Aanstaande zondagnacht wordt het dus weer een vroegertje. Of een latertje zo je wil...
Muggenplaag
Het begin van de regentijd heeft voordelen en nadelen, maar het grootste nadeel is toch wel dat de muggen uit alle hoeken en gaten komen en bovendien ontzettend bloeddorstig zijn.We kunnen rustig stellen dat we sinds we terug zijn van vakantie te maken hebben met een ware muggenplaag.
Het vervelende van Filippijnse muggen is dat je ze bijna niet hoort of ziet, het enige wat je meestal van ze merkt zijn de gevolgen. Het begint met een licht gevoel van jeuk waarna je je onwillekeurig even krabbelt, en vervolgens zijn de poppen aan het dansen. Het kleine rode plekje wordt een steeds erger jeukende grote bult, en het enige wat er aan te doen is is snel tijgerbalsem erop smeren want dat houdt de zwelling redelijk beperkt en de jeuk gaat na een paar minuten over.
Door het hele huis en in alle tassen zitten dan ook kleine potjes tijgerbalsem, gekocht in China want ook daar stikte het van de muggen. Verder hebben we ter bestrijding nog steeds overal in huis van die paarse lampen staan en die laten regelmatig door geknetter horen dat er weer zo'n onding is geëlektrocuteerd. Maar helaas blijven er blijkbaar nog genoeg in leven om voor het nodige ongemak te zorgen.
Smeren met DEET helpt nog enigszins, tenminste bij mij wel maar bij Riet schijnt het weinig uit te maken. Die telde vandaag alleen op haar benen al zeventien muggenbulten. Bij mij valt het wel mee al heb ik ook al meer muggenbeten opgelopen in de afgelopen twee weken dan in de laatste drie maanden voor de vakantie bij elkaar. We moeten het maar even uitzingen want het gaat over een week of wat vanzelf weer over.
Tot die tijd kunnen we met goed fatsoen niet eens buiten zitten want de muggen zien ons terras geloof ik aan voor een fastfood restaurant...
Vallende bloesem
Door de vele regen na maanden van droogte groeit alles als kool. Het gras is weer groen en de bomen en struiken in onze tuin groeien bijna harder dan de tuinman ze kan snoeien. En met name de bomen rondom ons huis beginnen te bloeien.
Er staat een soort boom rond ons huis die helemaal vol zit met paarse bloesem, en dat valt uiteraard ook op de grond. We lopen dus buiten aan de straatkant zowat op een paars tapijt van die paarse bloesem, tot ongenoegen van Estela en Lito want er valt bijna niet tegenaan te vegen.
Ook het zwembad moet het ontgelden, dat ligt een half uur nadat alles eruit is geschept weer net zo vol met diezelfde paarse bloesem. En dat eruit scheppen is iets wat regelmatig gedaan moet worden want anders raakt de pomp verstopt. Gelukkig is het geen echt vervelend klusje met die warmte en een watertemperatuur van een graad of drieëntwintig.
De palmbomen geven een ander probleem, want omdat de nieuwe takken op dit moment zo hard aangroeien laten ze de oude net zo snel vallen. Het gevolg is een oogst in één weekend van een stuk of acht van die enorme takken waar er normaal gesproken hooguit een of twee per week vallen.
Tussen de bedrijven door heb ik dit weekend weer wat tijd genomen om aan mijn vakantiefoto’s te werken en ik heb weer een paar albums af. Als je geïnteresseerd bent kun je die vinden via deze link en uiteraard ook via de Foto’s pagina van de website van onze vakantie in China.
Shop...wise?
Er moesten vandaag wat boodschappen gedaan worden en daarvoor ging ik vanmorgen allereerst naar Shopwise, de plaatselijke Hoogvliet maar alleen veel groter. Ze zijn daar op dit moment aan het verbouwen en dat vergrootte de gebruikelijke chaos aanzienlijk, met name omdat alles verplaatst is en iedereen dus zoekende is. Een verbeterpuntje waar aan gewerkt wordt de kassa's, er komt een tweede rij kassa's achter de huidige rij. Die tweede rij moet er blijkbaar voor gaan zorgen dat alles sneller verloopt maar ik heb daar ernstige twijfels over.
Het afhandelen van klanten bij de kassa's gaat hier aanzienlijk anders dan in Nederland. Merkwaardig zul je zeggen want het principe is toch hetzelfde, zeker als hier ook gebruik gemaakt wordt van een barcode scanner systeem. Het zit hem ook niet in de apparatuur, het zit hem in de mensen en dan bedoel ik zowel de kassa juffrouwen als de klanten zelf.
Allereerst ligt het tempo van de kassa juffrouwen hier tenenkrommend laag. Daarnaast loopt ze per volle kar minstens drie keer weg om een probleem op te lossen, meestal met een product zonder barcode sticker. En wat helemaal verschrikkelijk is om aan te zien, er wordt van de kassa juffrouw ook verwacht dat ze alle boodschappen inpakt. Bij een volle kar moet ze halverwege het afrekenen eerst ruimte maken door alles in te pakken en in de kar te doen. De Filippijnse klanten staan er totaal onverschillig bij, vrijwel altijd met hun mobiele telefoon in hun handen en ze steken echt geen poot uit om te helpen.
Lange rijen voor de kassa's zijn hier dan ook normaal en niemand vindt dat gek, alles wordt gelaten ondergaan. Wij ook hoor, we zijn hier inmiddels lang genoeg om te weten dat het alleen maar slecht voor je hart is om je hier druk over te maken.
Maar soms jeuken gewoon je vingers om naar voren te stappen en het arme meisje te helpen met inpakken zodat alles een beetje vlotter verloopt. Bij de tweede boodschappenronde vanmiddag bijvoorbeeld bij S&R, de plaatselijke Macro, toen daar exact hetzelfde gebeurde. S&R heeft een bijkomend probleem want daar wordt groot ingekocht en Filippino's kopen alles in kleine verpakkingen. De oploskoffie komt bijvoorbeeld in grote potten, maar ook in kleine zakjes voor een enkele kop. Je zou zeggen dat zo'n pot veel voordeliger is maar nee, ze kopen vijftig van die kleine zakjes en je raadt het al, die gaan allemaal los in de kar en als je een niet al te slimme kassa juffrouw treft worden ze allemaal apart gescand.
Ja, boodschappen doen is hier echt een uitje want het kost heel veel tijd, effe snel iets halen is er echt niet bij. En als ik zeg uitje dan bedoel ik dat op zijn Filippijns ook letterlijk want ze komen altijd met de hele familie, inclusief kinderen. Behalve de gebruikelijke nadelen heeft dat toch ook weer een voordeel want zeker de grote winkelcentra zijn altijd heel gezellig omdat er altijd wat te beleven is. Vandaag was er bijvoorbeeld in het Alabang Town Center een voorstelling van "Adventure Time" een kindertheater.
En dat is toch leuk, want zo worden de kinderen toch aangenaam bezig gehouden. Ook aangenaam voor de rest van het winkelend publiek...
El Niño
Naast politiek nieuws is er nog een ander regelmatig terugkerend item in de Filippijnse en dat zijn de berichten over een mogelijke El Niño. Dat is in dit geval niet de naam van weer een mogelijke superstorm maar van een natuurverschijnsel wat zich eens in de zoveel jaar voordoet. Het gaat om een sterke opwarming van koel zeewater voor de westkust van Zuid-Amerika, met name in het gebied rond de evenaar. Dit verschijnsel is van grote invloed op het weer in grote delen van de wereld en is soms zelfs merkbaar in Europa.
Het schijnt eens in de vier tot zeven jaar voor te koemen en de gevolgen zijn niet altijd even erg, en ze verschillen ook per werelddeel. Voor de kust van Peru betekent het bijvoorbeeld het einde van het visseizoen want door het warmere zeewater wordt er daar geen vis meer gevangen. In Zuid-Oost Azie, en dat is voor ons het belangrijkst want dat is onze regio, veroorzaakt El Niño grote droogte en dat is desastreus voor de landbouw in dit deel van de wereld. In andere gebieden die grenzen aan de Stille Oceaan hebben ze juist weer last van overstromingen.
De gevolgen zijn overigens niet altijd noodzakelijk negatief want boven de Atlantische Oceaan komen er door El Niño juist minder orkanen voor, met name in het Caribisch gebied, en in het noorden van de Verenigde Staten is de winter minder streng. Desondanks zorgen de extreme weersomstandigheden voor enorme schade, er is uitgerekend dat die schade begin van de jaren tachtig meer dan acht miljard dollar was.
Ook voor de Filippijnen zijn de gevolgen van een El Niño meestal ernstig, de ergste tot nu toe was in 1997 toen een periode van enorme droogte voor grote schade zorgde. Vandaar dat de komst van een mogelijke El Niño hier met argusogen wordt gevolgd. Er is sprake van een El Niño als de temperatuur van het zeewater een halve graad warmer is dan normaal, en bij de laatste metingen was de verhoging al vier tiende. Alle modellen en voorspellingen geven dan ook aan dat er een El Niño aan zit te komen.
Zoals gewoonlijk worden perioden van grote droogte hier afgewisseld door hevige tyfoons en het ziet er dus niet mooi uit, als de voorspellingen uitkomen tenminste. Tot nu toe hebben we over regen niet te klagen gehad, dat wil zeggen als je daarop zit te wachten. Er is de afgelopen twee weken nog geen dag geweest zonder een paar hevige stortbuien. Maar mocht het toch zover komen dan zijn de voorspellingen voor de Filippijnen zoals aangeven op het kaartje hierboven. En dat betekent dat de gevolgen in Manila "medium" zijn.
Wat dat ook moge betekenen...
WK Voetbal
Vannacht was het weer zover, de tweede wedstrijd van het Nederlands Elftal op de Wereldkampioenschappen in Brazilië. En het was weer een vroegertje, of een latertje zo je wilt, al was het deze keer niet zo erg als afgelopen vrijdagnacht (of zaterdagochtend). Toen moesten we er om drie uur ’s morgens uit om de wedstrijd tegen Spanje te zien en nu begint de wedstrijd “al” om middernacht.
Afgelopen zaterdagochtend was het dik de moeite waard om ons bed uit te komen dus deze keer gingen we er zeker goed voor zitten. Ik had van tevoren nog wel een uurtje geslapen want het is vandaag tenslotte een gewone werkdag en de wekker loopt dus weer om zes uur af. Hoewel het Nederlands Elftal op geen stukken na het niveau haalde van de vorige wedstrijd was het door de spanning toch een mooie wedstrijd om te zien en het resultaat maakte alles goed.
Er waren vanmorgen dan ook weer felicitaties van met name Engelse collega’s en al vroeg een mailtje van een van mijn Australische collega’s waarin stond “Well…. I think we scared your boys a bit ! LOL”.
Van Filippijnse kant waren er nauwelijks reacties, want het leeft hier totaal niet. Voetbal is hier helemaal geen populaire sport en dat zie je al op straat, waar je in andere landen kinderen ziet voetballen spelen ze hier basketbal en in plaats van trapveldjes zie je hier dan ook overal basketbalveldjes. De Wereldkampioenschappen zijn hier helemaal geen onderwerp van gesprek en in de kranten staan de berichten erover niet op de voorpagina maar gewoon achterin op de sportpagina, achter het grote nieuws dat de San Antonio Spurs de NBA titel hebben veroverd in de Verenigde Staten.
Misschien is dat eigenlijk maar goed ook, want omdat ze niet naar het voetbal kijken hoef ik niet de hele dag uit te leggen waarom volwassen Nederlandse mannen allemaal gekleed in oranje jurken met enorme neptieten, geschilderde gezichten en een oranje kroespruik op hun hoofd naar voetbalstadions gaan...
Pork Barrel nieuws
Iedere dag staat er in alle Filippijnse kranten nieuws op de voorpagina over het zogenaamde "Pork Barrel Scam", een nationaal schandaal waar Nederlandse graaiers bij verbleken tot kruimeldieven. Verscheidene vooraanstaande mensen, waaronder zakenmensen, regeringen functionarissen, politici en senatoren, staan onder verdenking van het op grote schaal misbruiken van overheidsfondsen die bedoeld waren om bevolkingsgroepen en projecten financieel te ondersteunen. Om even aan te geven waarover we parten hier, het gaat om ongeveer tien miljard pesos, oftewel iets van honderdzeventig miljoen euro.
Het fonds, het "Priority Development Assistance Fund", waaruit dat geld komt is in 1990 als zodanig ingesteld door de toenmalige president Corazon Aquino en gaf minister en ander overheidspersoneel op de ministeries een potje om als er ergens snel geld voor nodig was snel te kunnen bijspringen. Uiteraard was het doel van die potjes dat de inhoud volledig ten goede zou komen aan de bevolking maar dat is dus door sommige mensen nogal ruim opgevat.
Het schandaal is bekend gemaakt door een krant, de Philippine Daily Inquirer, vorig jaar in juli. Sindsdien lijkt het of de beerput alleen maar groter wordt en er worden vrijwel iedere dag ontdekkingen gemeld en blijken er meer mensen bij betrokken. En uiteraard gaat het hier om mensen uit de invloedrijkste families van het land, die niet helemaal toevallig ook de rijkste mensen zijn van het land.
Stelen, liegen en bedriegen lijkt af en toe wel een tweede natuur voor Filippino's, maar van de allerarmsten kun je dat nog enigszins begrijpen. Die hebben niks en voor hen is het vaak simpelweg de enige manier om te overleven. Helaas is dat ook meteen de grootste groep inwoners van dit land. Er is een redelijk fatsoenlijke middenklasse maar die is relatief klein ten opzichte van het arme deel. De rijken vormen een hele kleine groep maar die hebben behalve het geld ook vrijwel alle macht in handen. Het is dan ook vaak zaak om daar vriendjes mee te worden want zoals wij Nederlanders zeggen, "Als het regent op de een druppelt het op de ander".
Het grote nieuws van vandaag was dat er drie Senatoren aangeklaagd gaan worden en er zijn arrestatiebevelen uitgevaardigd. Waarschijnlijk hebben ze de bui al zien hangen want er schijnt al contact geweest te zijn met de politie over een vrijwillige overgave, dus dat ze zichzelf aanmelden bij de politie. Verwacht wordt dat hun duurbetaalde advocaten onmiddellijk naar de Hoge Raad zullen stappen om de boel zoveel mogelijk te vertragen.
Op de foto zie je een paar mensen van het onderzoeksteam, zittend op de stapels bewijsmateriaal wat al is verzameld. Let ook even op de kogelvrije vesten die ze dragen, beslist geen overbodige luxe voor deze mensen...
Bier
Er stond vandaag een artikel in een Nederlandse krant wat mijn verbazing wekte. Het ging over de populairste biermerken, altijd interessant natuurlijk, maar de uitslag was vond ik heel verrassend. Want hoewel je merken als Heineken, Budweiser en Carlsberg overal op de wereld tegenkomt zijn de twee meest gedronken biermerken van Chinese afkomst, namelijk Snow en Tsing Tao. En dat was toch wel het laatste wat ik had verwacht. En er was meer, want in de Top Tien stonden nog twee Chinese biermerken, Yanjing en Harbin.
Wij hebben in China met alle vier die biertjes kennis gemaakt en ik moet zeggen dat ze alle vier zeker niet verkeerd smaakten. Degene die wij het meest zijn tegengekomen waren toch wel Tsing Tao en Harbin, Snow kwamen we meer tegen toen we zoals dat heet de provincie in gingen en Yanjing hadden ze juist weer in Beijing. Dat Snow het populairst is verbaasd mij dus nog het meest want degene die we het meest tegenkwamen was de nummer twee op de lijst, Tsing Tao.
Blijkbaar zijn de Chinezen dus gek op bier, en dat bleek ook wel want het is letterlijk overal te krijgen. En niet alleen Chinees bier maar ook de buitenlandse merken, met name de al genoemde Heineken, Carlsberg en Budweiser. Die zijn alleen wel een stuk duurder en daarom drinken de Chinezen hoofdzakelijk hun eigen bier. Ja, en aangezien er een heleboel Chinezen zijn zou het dus geen verbazing moeten wekken dat de twee meest gedronken biermerken Chinees zijn.
De Top Tien had nog een paar verrassingen want Skol stond op de vijfde plaats, twee plaatsen hoger notabene dan Heineken. Skol? Ik kan me de tijd niet heugen dat ik dat heb gezien, en vroeger dronken wij dat alleen maar als we geen geld hadden om echt bier te kopen! En wat is in vredesnaam dat bier wat op de tiende plaats staat, Coors Light? Nog nooit van gehoord zelfs! En helemaal merkwaardig dat Carlsberg, wat je dus ook over de hele wereld tegenkomt, niet eens in deTop Tien voorkomt. Een beetje een merkwaardig lijstje dus, maar het zegt dan ook weinig want het gaat alleen maar over populariteit en niet over kwaliteit.
Wij houden het voorlopig nog een poosje bij San Mig Light...
Nieuws van de scheepswerf
Even weer een werkberichtje vandaag want er is een mijlpaal bereikt bij de bouw van het Depletion Compression Platform. De vijf belangrijkste modules zijn nu succesvol geïnstalleerd en de volgende fase zal zijn de integratie van die modules.
Dat leverde het bovenstaande plaatje op waarop je kunt zien hoe het er nu met de bouw van het platform voor staat. Het is nog steeds de bedoeling dat het platform tegen eind november gereed zal zijn om versleept te worden naar de definitieve ligplek.
Ikzelf heb me het afgelopen weekend bezig gehouden met de foto’s van China en ik ben weer een stuk verder gekomen. Ik heb besloten om de foto’s in verschillende albums in te delen. Dat maakt het geheel wat overzichtelijker en het bekijken van de foto’s wordt zo ook wat toegankelijker want het is wel een hele opgaaf om vijfentwintighonderd foto’s in één keer door te bladeren.
Ik heb inmiddels zes albums klaar en die kun je vinden via deze link, of via de Foto’s pagina van de website van onze vakantie in China (http://www.wvdk.nl/china).
Drukte door Vaderdag
Gistermiddag was het al een enorme drukte overal toen ik wat boodschappen deed, en dat had volgens onze chauffeur Lito alles te maken met Vaderdag. De Filippino’s maken daar zo te zien nog meer werk van dan van Moederdag en gaan massaal op pad voor cadeautjes en belangrijker nog, om met de hele familie ergens te gaan eten. Gisteravond was het al veel drukker dan normaal in de meeste restaurants die voor vandaag vrijwel allemaal een speciaal Vaderdag programma hadden waarvoor je moest reserveren. Mijn favoriete restaurant “Outback” had voor vandaag ook een speciaal Vaderdag menu met als hoogtepunt dat vader met het eten voor zijn neus op de foto zou worden genomen. Ik dacht het dus niet.
Vanmorgen was het zo druk bij het Alabang Town Center dat ik mijn gebruikelijke zondagochtend koffie maar heb overgeslagen. Sterker nog, ik ben het ATC helemaal niet eens in geweest want er stond zo’n lange rij auto’s voor de ingang van het parkeerterrein dat ik ben omgedraaid en thuis maar een bakje Senseo heb genomen.
Ondanks de verwachte drukte in de restaurants zijn we vanavond toch maar gaan kijken of we ergens wat konden eten zonder reservering en dat lukte bij de nog vrij nieuwe bar “Draft”. Deze bar nog niet zo bekend, vandaar waarschijnlijk dat we er makkelijk terecht konden. Toch is die tent redelijk populair aan het worden vanwege het grote assortiment aan buitenlandse biersoorten, waaronder drie Belgische bieren van de tap. Daarnaast hebben ze een mooi groot terras en redelijk goed eten, dus er kan weinig mis gaan zou je zeggen.
Desondanks klopt er nog steeds van alles niet bij “Draft”. Het begon al met het bestellen van een biertje, ik wilde een Chimay van de tap en Riet een Stella Artois, ook van de tap. En ja hoor, allebei niet beschikbaar, het enige tapbier wat ze hadden was Hoegaarden. Belachelijk natuurlijk, want als je zoveel adverteert met drie buitenlandse biersoorten op de tap dan staat het toch behoorlijk stom als er maar een van de drie beschikbaar is. En hetzelfde gebeurde met het eten. Ik had iets met kip besteld en vijf minuten later kreeg ik te horen dat ook dat niet beschikbaar was, of ik maar iets anders wilde kiezen.
Maar het eten bleek lang niet slecht, Riet kreeg haar Stella Artois maar wel uit de fles en de Hoegaarden was een prima alternatief voor de Chimay. Als nou het bedienend personeel ook nog eens wat minder als een kip zonder kop zou rondrennen en wat meer zou opletten dan wordt het misschien nog wel eens wat met die “Draft”...
Match Day!
Gisteravond had ik de wekker gezet op kwart voor drie vannacht want om drie uur Filippijnse tijd zou de wedstrijd van Nederland tegen Spanje beginnen. Ik wilde ruim voor die tijd wakker zijn want ik had nog geen idee hoe of waar we die wedstrijd zouden kunnen gaan bekijken. De enige plaats waarvan we zeker wisten dat we de wedstrijd zouden kunnen kijken, en ook nog eens in gezelschap van een contingent mede-Nederlands was de bar "Heckle & Jeckle", maar dat is helemaal in Makati en we hadden weinig trek in een nachtelijke rit helemaal daar naartoe.
We moesten dus gokken op een tv zender of anders het internet, en ik had vanmiddag al een paar tips van het internet geplukt. Het bleek allemaal overbodig want in het zenderpakket van ons kabelabonnement bleek gewoon de zender "Balls" te zitten die de World Cup wedstrijden uitzendt en nog eens in High Definition ook. ik was dus ruim op tijd voor de wedstrijd en Riet ook, al moest die wel even wakker gemaakt worden want die was op de bank in slaap gevallen.
Het begin dus niet echt geweldig en toen Nederland achter kwam te staan gaf Riet het al snel op met de mededeling dat het toch niks zou worden. Ze ging naar bed, en ik was geneigd op dat moment om haar gelijk te geven maar besloot toch de rust af te wachten. De rest weten jullie en dik tevreden ging ik tegen vijven naar mijn bed. Veel geslapen heb ik overigens niet meer want om vijf uur komt hier de zon al op en begon het dus al licht te worden. Mijn normale tijd van wakker worden is hier om zes uur en daar scheen het feit dat ik al sinds kwart voor drie op was weinig aan te kunnen veranderen want ik was op dat moment klaarwakker.
Om een uur of zeven, net voordat ik besloot om er maar uit te gaan, lag ik nog wat op mijn iPhone door de krantenberichten te bladeren toen ik naast me een slaperige stem hoorde die vroeg wat het was geworden. Ik zei niks maar liet de alleszeggende kop van de Telegraaf zien die zei, "Oranje slacht Spanje af". Riet's ogen gingen wagenwijd open, ze was meteen klaarwakker en vroeg hoe dat mogelijk was. En eerlijk gezegd was dat een vraag waarop de meesten van ons het antwoord schuldig moeten blijven denk ik...
Vanavond had Riet in het kader van de komende Vaderdag gereserveerd in restaurant "Caviar". Ik heb daar al eerder over geschreven, dat restaurant wordt gerund door twee Nederlandse broers en is zonder twijfel een van de beste restaurants hier in de verre omtrek. Duur ook, maar het eten en de rest van de entourage maken dat meer dan goed. Bij binnenkomst werden we meteen door de broers gefeliciteerd met de fraaie overwinning van het Nederlands elftal, het bleek dat de beide broers wel naar "Heckle & Jeckle" waren geweest vannacht.
Het eten was weer uitzonderlijk; ik had een paardenbiefstuk en Riet had eend, en voor de gelegenheid hadden we er een lekker flesje wijn bij genomen. Het was echt een lekker avondje uit, en zoals gewoonlijk kregen we aan het einde na het toetje nog een glas Limoncello likeur aangeboden waarbij de fles voor ons op tafel bleef staan. Helaas, we waren lopend en het was een flinke tippel naar huis dus hebben we het bij één glaasje gelaten.
Nou goed dan, anderhalf dan.. Alles bij elkaar kunnen we wel stellen dat dit een prima dagje was...
Team etentje
Het was al een hele tijd geleden dus het werd weer eens hoog tijd om mijn team mee uit eten te nemen. Af en toe doen we dat en er is ook budget voor beschikbaar want het is natuurlijk goed voor de sfeer in het team. Ik ging dus samen met Fairuz, Cleng, Gennie en Rachell vandaag lunchen en als restaurant hadden ze gekozen voor "Boiling Seafood", een relatief nieuw visrestaurant in het Alabang Town Center.
Nou zijn Riet en ik allebei niet zo gek op seafood, tenminste niet dat wat ze hier in de restaurants aanbieden. Je kunt me iedere dag (en nacht) wakker bellen voor Kattekse gebakken slibtongetjes of een lekkere gebakken schol, maar hier is het allemaal meer gefrituurd en meer van grote garnalen, kreeft en krab, dat soort dingen.
Het menu was weer een soort van bouwpakket, en daar krijg ik meestal al spontaan de hik van. Er moest gekozen worden uit garnalen, kreeft, krab en mosselen, vervolgens moest daarbij dan een saus worden gekozen en als laatste was er nog de keuze of de saus mild, medium of heet moest zijn. Ik vond het allemaal niks en dacht op zeker te gaan met "Fish & Chips", daar kan weinig aan kapot dacht ik.
Ik kwam bedrogen uit want ik kreeg in plaats van de verwachte moot gebakken via een soort gefrituurde visvingers (het zal eens niet gefrituurd zijn) waar weinig smaak aan zat. Een grotere verrassing was wat mijn team had besteld, die hadden gekozen voor de garnalen en de krab. Voordat dat werd opgediend kregen we allemaal een grote slab uitgereikt, en vervolgens werden er twee borden op tafel gezet met op elk een plastic zak. In die plastic zakken zaten de kreeft en de krab inclusief de saus, met schalen en scharen allemaal er ook nog in.
Nodeloos te vermelden dat ik me er niet aan heb gewaagd. Gelukkig was er om te delen ook nog een schaal met krokante kippenpootjes en vleugeltjes besteld en dat was maar goed ook want die fish&chips was amper genoeg voor een holle kies. De kip was overigens ook al weer gefrituurd en dus veel te vet, met zo'n lekker korstje wat als een spons vet opzuigt tijdens het frituren. Maar goed, mijn jongen en meisjes hebben zich volgens eigen zeggen uitstekend geamuseerd en heerlijk gegeten, en daar ging het allemaal tenslotte om.
Riet en ik gaan vanavond vroeg pitten want we gaan de wekker zetten om kwart voor drie. Hopelijk vinden we een tv zender die het voetbal uitzendt en anders moeten het internet maar afspeuren. En vinden we niks dan hebben we voor niks de wekker gezet...
Independence Day 2014
Zoals ik gisteren al meldde een vrije dag dus vandaag want het is Independence Day, oftewel Onafhankelijkheidsdag. Traditioneel wordt deze dag met name in Manila niet alleen gebruikt voor herdenkingsplechtigheden maar ook voor demonstraties. Er zijn er ook voor vandaag weer een paar gepland op diverse plekken in de stad, met name een voor de Chinese Ambassade in Makati om de Filippijnse onvrede te uiten over de politiek van China ten aanzien van de Zuid-Chinese Zee waar ik al een paar keer wat over heb geschreven.
We hebben dan ook het advies gekregen om net zoals ieder jaar uit het centrum van de stad weg te blijven als je er niks te zoeken hebt. Ook andere plekken waar demonstraties moeten worden vermeden, en het is zelfs zo dat ons wordt geadviseerd om niet met Shell kenmerken op kleding de straat op te gaan. Er is namelijk ook nogal wat onvrede over de hoge brandstofprijzen en als de hoofden toch al verhit zijn dan kan de stemming makkelijk omslaan.
In onze buurt ver van het centrum van de stad is er eigenlijk nooit wat aan de hand. Riet en ik zijn dus gewoon vanmorgen samen naar de sportschool gegaan (alhoewel, we gaan eigenlijk nooit samen), we zijn ergens in de buurt gaan lunchen en we hebben ook nog wat boodschappen gedaan. Het was erg regenachtig vandaag dus helaas zat een dagje luieren in de tuin er vandaag niet in.
Ik ben dus maar weer met de vakantiefoto’s aan het werk gegaan. Ik heb er inmiddels al aardig wat doorgewerkt en de eerste twee albums staan al op het internet. Mocht je geïnteresseerd zijn dan kun je ze bekijken via deze link, maar je kunt ook gewoon kijken op de website van de vakantie in China via de pagina “Foto’s”.
Onafhankelijkheidsviering
De eigenlijke dag is pas morgen maar omdat dat een vrije dag is werd de Filippijnse Onafhankelijkheid vandaag al gevierd op ons kantoor. Dat gebeurt ieder jaar en het is een groots gebeuren waarvoor een hele ochtend wordt uitgetrokken. Het is dus niet zomaar even het volkslied, een toespraakje en wegwezen maar een hele plechtigheid. Alhoewel, niet altijd even plechtig maar daarover zo meer.
Vanmorgen om negen uur werd iedereen verwacht in de hal van het kantoorgebouw op de begane grond, waar een podium gereed stond omringd door spandoeken, vlaggen en borden met de geschiedenis van de Filippijnen erop. Er werden kleine vlaggetjes uitgedeeld aan iedereen en vooraf was ook vrijwel ieder bureau voorzien van een kleine versie van de nationale vlag.
De feestelijkheden in de hal begonnen met het zingen van het volkslied wat door vrijwel iedereen wordt meegezongen met de rechterhand op het hart. Daarna volgde een voor ons Nederlanders een toch wat merkwaardig spektakel, namelijk de eedaflegging. Iemand op het podium las hardop de eed van trouw voor, trouw aan volk en vaderland en natuurlijk aan God, want zo vroom zijn ze hier dat dat verplichte kost is. Die eed werd ook weer hardop door iedereen mee opgezegd waarbij iedereen met de rechterhand omhoog stond.
Na nog wat toespraken, overigens allemaal in Tagalog waarvan alleen de af en toe langs komende Engelse woorden aangaven waar het ongeveer over ging, volgden de blijkbaar ook hierbij onvermijdelijke verlotingen. Het is echt niet te geloven maar ieder openbaar evenement gaat hier gepaard met een "raffle" waarbij prijzen zijn te winnen. Het zou mij totaal niet verbazen als ze dat zelfs bij begrafenissen doen.
Die verlotingen waren voor mij een mooi moment om de feestelijkheden voor gezien te houden, en in het kader van het kwijtraken van de nodige aangekomen vakantiekilo's heb ik ook de bijbehorende lunch aan me voorbij laten gaan. Een lunch, of sowieso iets te eten, is hier net zo onvermijdelijk als de verlotingen want als er niks te winnen en te kanen valt dan komt er hier gewoon niemand opdagen.
Hoe dan ook, morgen is dus lekker een vrije dag!
Regen
Het is de afgelopen dagen bar en boos geweest wat het weer betreft. In de ochtenden zag het er allemaal nog prima uit maar tegen de middag, en soms zelfs eerder, begon de lucht te betrekken en hadden we regelmatig zware buien. Dit is allemaal het gevolg van de tyfoon ‘Ester’, de eerste sinds eind januari maar zoals je aan de naam kunt zien dus al weer de vijfde van dit jaar.
Veel last van wind hebben we hoegenaamd niet gehad maar wel veel water dus, en dat zal voor de lager gelegen plekken van Manila wel weer voor de nodige overlast hebben gezorgd. Wij hebben daar geen last van maar we merkten af en toe wel wat van het onweer want verscheidene keren is er een korte stroomuitval geweest. Zelfs op kantoor gingen vanmiddag even alle lichten spontaan uit.
Het regenachtige weer kent overigens wel regelmaat want iedere dag houdt het halverwege de middag op en wordt het droog, om dan aan ’s nachts af en toe weer voor een fikse bui te zorgen. En zoals ik al eerder zei, al het groen vaart er wel bij want dat had die regen hard nodig. Daarnaast is het de tijd van het jaar, het regenseizoen staat op het punt te beginnen dus dit zal ongetwijfeld niet de laatste tyfoon zijn die we langs zullen zien komen de komende maanden.
Regenachtig weer is altijd goed om aan je vakantiefoto’s te werken zeggen ze, en daar ben ik ook hard mee bezig. Of eigenlijk niet zozeer met de foto’s zelfs als wel hoe ik ze op het Internet kan laten zien. Ik ben niet zo tevreden over de manier waarop ik op mijn huidige website foto’s kwijt kan en ik ben dus aan het zoeken naar een goed alternatief. Ik denk dat ik dat heb gevonden dus hopelijk kan ik deze week nog de eerste serie foto’s gaan plaatsen.
En voor de kenners, ik geloof niet dat ik het woord “plugin” zo vaak ben tegengekomen als de afgelopen dagen...
Spanning
Er zijn twee zaken die het nieuws op de Filippijnen beheersen op dit moment. Het ene is het enorme fraude schandaal, de zogenaamde "Pork Barrel Scam", het andere is de gespannen politieke situatie in de Zuid-Chinese Zee.
Ik heb al eerder een paar keer wat geschreven over het feit dat China bezig is hele stukken van de Zuid-Chinese Zee te claimen, zonder zich iets aan te trekken van internationale afspraken omtrent grenzen en zeerecht. De Filippijnen worden herhaaldelijk geconfronteerd met Chinese vissersschepen binnen hun territoriale wateren maar kan er in feite niets aan doen omdat die vissersschepen beschermd worden door Chinese oorlogsschepen waar de Filippijnse marine vrijwel niets tegenover kan stellen. Er wordt druk gewerkt aan een politieke oplossing, met steun van onder andere de Verenigde Staten, maar voorlopig lijkt China zich niets van dat alles aan te trekken.
Maar het zijn niet de Filippijnen die de grootste problemen hebben met China, want dat is op dit moment Vietnam. Voor de kust van Vietnam ligt ook een gebied wat geclaimd wordt door China en uiteraard zijn er ook hier secundaire motieven. Het gebied zit namelijk boordevol met olie en gas en daar zou China natuurlijk graag de hand op willen leggen. Sterker nog, ze zijn er al mee bezig want ze hebben inmiddels een boorplatform geplaatst in het betwiste gebied. In Vietnam beginnen de protesten steeds ernstiger vormen aan te nemen en afgelopen weekend is er een golf van geweld geweest tegen in Vietnam wonende Chinezen.
Er zijn over en weer beschuldigingen, want hoewel Vietnam onlangs foto's en video's heeft gepubliceerd die duidelijk de agressie laten zien van de Chinese marineschepen tegen Vietnamese vissersschepen beweren de Chinezen nu dat het juist hun schepen zijn die voortdurend worden geramd door Vietnamese schepen. De grote vraag is uiteraard of de situatie uit de hand gaat lopen door de oplopende spanningen. De verwachting is dat het niet zal escaleren tot een grootschalig conflict, maar dat er mogelijk toch wel militaire schermutselingen zullen gaan plaatsvinden.
Kijk, de Filippijnen kunnen alleen maar knarsetandend toezien hoe de Chinezen doen wat ze willen want hier hebben ze militair gezien helemaal niets om er tegenover te stellen. Al het geld voor defensie is de afgelopen jaren stelselmatig in de zakken van de legertop verdwenen en het gevolg is een ouderwetse en zwaar ondermaatse legermacht. De Vietnamezen zijn echter helemaal niet bang voor de Chinezen, die hebben tenslotte al bewezen dat ze zelfs tegen de Verenigde Staten opgewassen zijn en die zijn vast niet van plan om alles over hun kant te laten gaan.
Gelukkig voor ons is dat allemaal aan de andere kant van de Zuid-Chinese Zee. En onze Chinese gids in Xi'an, die trouwens regelmatig politieke propaganda over ons uitstortte, maakte ons duidelijk waarom de situatie zo gespannen is en waarom China doet wat het doet. Het is allemaal de schuld van de Verenigde Staten...
Vakantiefoto's
Het was vandaag een rustige zondag met als belangrijkste activiteit voor mij het maken van een begin met het uitzoeken van alle vakantiefoto’s. Daar zal ik de komende weken nog wel mee bezig zijn denk ik zo want ik heb in China bijna drieduizend foto’s gemaakt. Dat aantal zal tijdens het uitzoeken wel drastisch verminderen want het voordeel van een digitale camera is dat je voor het vaderland weg kunt knippen en later de mislukte en ongewenste foto’s verwijderd.
Vroeger toen iedereen nog met fotorolletjes fotografeerde moest je veel voorzichtiger zijn met hoe en wat je fotografeerde, want rolletjes waren duur en het ontwikkelen en afdrukken was helemaal een kostbare aangelegenheid. Het aantal foto’s wat je maakte in een vakantie werd toen niet beperkt door de grootte van je geheugenkaartje zoals nu maar door je portemonnee.
Dat hoeft nu niet meer en dat maakt het veel leuker vind ik. Niet alleen kun je nu veel meer foto’s maken en heb je dus meer herinneringen maar je kunt op je computer ook nog eens zelf foto’s die in eerste instantie mislukt lijken nog bewerken en er misschien toch nog wat van maken. De fotograaf drukte vroeger af wat op je rolletje stond en dat was dat, je kreeg de afdrukken inclusief de mislukten (waar je vaak ook gewoon voor moest betalen) en alles wat je verder wilde doen achteraf moest je door de fotograaf laten doen, tegen betaling uiteraard.
Nee, ik heb er wel een paar uurtjes voor over om zelf mijn vakantiefoto’s te bekijken, te bewerken waar nodig en te organiseren. En als je klaar bent verdwijnen de foto’s ook niet meer in een album at in de kast stof staat te vergaren omdat het er maar eens in de zoveel jaar uit komt. Wij laten onze vakantiefoto’s lekker over het scherm van onze pc’s rollen als schermbeveiliging, en dat kan tegenwoordig ook al draadloos naar onze tv. Zien we ze de hele dag voorbij komen, en als we ze zat zijn vervangen we ze door de foto’s van een vorige vakantie. Leuk toch?
Maar genoeg gekletst, ik heb pas vijf vakantiedagen verwerkt en ik heb er dus nog vijftien te gaan. Vandaag alvast een foto uit Shanghai waarop je kunt zien dat het de eerste dagen van onze vakantie niet altijd mooi weer was.
Volkswagen
Terug op de Filippijnen zien we dat er een verandering in het weer aan het plaatsvinden is die er op wijst dat we langzaam aan het overgaan zijn van de zomer naar de regentijd. Het is nog steeds onveranderd heet maar de zonnige perioden worden nu afgewisseld met dikke wolkenvelden die overtrekken waaruit af en toe een fikse bui valt, soms met onweer. Onze chauffeur Lito vertelde ons al toen hij ons oppikte van het vliegveld dat het de afgelopen weken vrijwel iedere dag heeft geregend.
Op zich kan dat geen kwaad want de droge periode die dit jaar van januari tot aan onze vakantie duurde heeft alle groen natuurlijk geen goed gedaan. Het is dan ook mooi om te zien dat alles nu door de regelmatige buien ineens weer een stuk groener is. Het viel ons bij thuiskomst dan ook meteen op hoe mooi ons gras in de tuin er bij stond, dat was ondanks iedere dag sproeien in de afgelopen maanden niet meer zo geweest. Het zal langzaam aan ook wel weer wat koeler gaan worden dan de dagelijkse vierendertig tot zesendertig graden.
Vandaag heb ik mijn normale zaterdagse activiteiten weer opgevat, en dat begon vanmorgen met een bezoek aan de "Coffee Bean" in het Alabang Town Center, en toen ik daar binnenliep zag ik dat de stand van Volkswagen er nog steeds stond. Verscheidene Europese automerken proberen hier voet aan de grond te krijgen, een tijdje geleden was dat Peugeot en nu dus Volkswagen.
Een van de opvallende dingen in China was ook al het enorme aantal Volkswagens wat daar rondrijdt. Niet verwonderlijk want het schijnt dat Volkswagen een grote fabriek heeft in China en het is daar dus in feite een "lokaal" merk. Waarschijnlijk zijn ze dus aan het proberen die markt uit te breiden naar de rest van Zuid-Oost Azië, maar gezien de verhoudingen tussen de Filippijnen en China is het de vraag of die aktie hier ook succesvol gaat worden.
Wat mij betreft, ik kon gelukkig eindelijk weer eens genieten van een lekkere Double Chocolate Latte, een soort van koffie met chocolademelk. Probeer het eens zou ik bijna zeggen, maar dat gaat natuurlijk een beetje moeilijk in Nederland waar voor zover ik weet vrijwel geen "Coffee Bean" koffieshops zijn. Net als in China, tot mijn grote teleurstelling...
Werk update
Ik ben drie weken weg geweest en het is sowieso een tijdje geleden dat ik over het project heb gepraat dus het wordt weer even tijd voor een werk berichtje. Op zich zijn er geen sensationele dingen te melden, het werk vordert gestaag en als alles goed gaat dan moet het nieuwe platform volgens plan eind november klaar zijn om uit te varen.
Iedere vrijdag krijgen we een of meer foto's gemaild die zijn gemaakt op de scheepswerf in Subic zodat we een beetje een beeld hebben van hoe ver het werk is gevorderd. Het platform begint al wat vorm aan te nemen en een weekje of wat geleden zijn de poten waarop het platform moet komen te staan geleverd. Wat dat betreft krijgt ons project onderdelen van toeleveranciers uit de hele wereld, die poten zijn bijvoorbeeld vervaardigd in Singapore.
Op de foto zie je de enorme Gantry kraan die op de scheepswerf speciaal voor ons project is gebouwd, en het is ook de grootste Gantry kraan in Zuid-Oost Azië. Voor de scheepswerf was het platform het eerste project wat ze deden op dit gebied, want hiervoor was het een scheepswerf die was gespecialiseerd in onderhoud en reparatie van grote schepen. Omdat ze hun werkgebied willen uitbreiden naar de Offshore markt (zeg maar de wereld van olie en gas platforms) hadden ze ingetekend op ons project en hebben ze de opdracht gekregen. Daarvoor moesten er dus op de werf wel wat aanpassingen worden gedaan en een daarvan was die Gantry kraan.
Op kantoor is het de laatste tijd een stuk rustiger dan we gewend zijn en dat komt omdat er een heleboel mensen van kantoor zijn vertrokken naar de scheepswerf om daar bij het afbouwen van het platform aanwezig te zijn. En er zullen ongetwijfeld heel wat mensen eind november ons project gaan verlaten als het platform eenmaal klaar is en versleept gaat worden naar de uiteindelijke ligplaats.
Maar dat ligt voorlopig nog een paar maanden in de toekomst, de komende maanden wordt het druk en spannend!
Reparaties
Net terug van vakantie kreeg ik van Estela een lijstje met wat problemen in ons huis die allemaal een loodgieter nodig hadden. In onze badkamer bleef het reservoir van het toilet lopen en was de stop van de wasbak kapot, en in de keuken had een van de gootstenen een lekke afvoer. Ik heb gistermorgen dus de technische dienst van ons bedrijf gewaarschuwd want die moeten dat oplossen.
Tot onze verrassing kwamen ze deze keer meteen, dezelfde dag nog. Bij inventarisatie bleek dat het toilet simpel gerepareerd kon worden maar voor de andere twee probleempjes moesten er onderdelen worden besteld. En ook dat ging snel want vandaag kwamen ze al weer terug om het werk af te maken.
De wasbak in onze badkamer is nu weer in orde maar de gootsteen afvoer in de keuken is een ander verhaal. De ring waarmee de afvoerpijp aan de afvoer van de gootsteen is vastgemaakt is gebroken, en dat betekent dus dat in ieder geval die ring, en misschien zelfs de hele afvoerpijp vervangen moet worden. Maar nee, de mannen hadden een potje met epoxy hars bij zich en ze hebben geprobeerd daar de ontstane kier mee te dichten.
Kijk, ik ben beslist geen loodgieter maar zelfs mijn boerenverstand zegt dat dat niet gaat werken. Het zag er ook nog eens idioot uit want om de pijp op zijn plaats te houden terwijl de epoxy hard werd hadden ze de hele boel klem gezet met gebruikmaking van wat dingen die ze in het kastje toevallig vonden, namelijk de steel van de stoffer en de steel van een borstel.
Op de een of andere manier zag het er, hoe bespottelijk ook, toch weer vertrouwd uit. We zijn weer terug op de Filippijnen...
Weer aan het werk
Het normale leven is vandaag al weer begonnen, ik ben vandaag weer naar mijn werk gegaan en Riet kon aan de slag met het inslaan van de nodige boodschappen. Eén blik op mijn mailbox en ik zag meteen dat ik mezelf vandaag wel bezig kon houden; meer dan driehonderd emails zouden het vakantiegevoel wel snel naar de achtergrond verdrijven en dat was ook het geval.
Eigenlijk had ik zelfs een optredentje moeten doen vandaag want onze band moest vandaag een koortje begeleiden wat zou optreden op een bijeenkomst vanmorgen naar aanleiding van de wereldwijde Shell Safety Day. Ik heb maar afgezegd want ik heb helemaal niet mee kunnen oefenen en eerlijk gezegd had ik geen idee wat er gespeeld zou gaan worden. Ik ben ook niet naar de bijeenkomst geweest, ik had het te druk met mijn emails.
Riet had er gisteren al last van en bij mij sloeg het vandaag toe, zere benen en dan met name stijve kuiten. De oorzaak is duidelijk, de ongelijke trappen en steile paden van de Grote Muur eergisteren. Riet had daarom de sportschool vandaag maar overgeslagen maar ikzelf ben vanmiddag toch maar gegaan. De spinning sessie was erg zwaar, niet zozeer conditioneel want ik kon het makkelijk bijhouden, maar mijn onderbenen wilden daarin niet helemaal meegaan...
Vanavond zagen we op het buitenlandse nieuws dat China in het nieuws was, en dan met name vanwege het feit dat vijfentwintig jaar geleden een studentenopstand op het Tian’anmen Plein bloedig werd neergeslagen. We zagen de beelden van het plein, hetzelfde plein waar wij drie dagen geleden zelf nog hadden gelopen en deze keer zagen de beelden er dus herkenbaar uit. Een paar mensen van ons reisgezelschap zou nog een paar dagen langer in Beijing blijven en die waren van plan om te gaan kijken, benieuwd hoe het ze is vergaan en of ze eigenlijk het plein wel op mochten vandaag.
En na drie weken heerlijk Chinees eten was er vanavond weer eens gewone Hollandse pot, uienhachée!
