WK Voetbal
donderdag 19 juni 2014
Vannacht was het weer zover, de tweede wedstrijd van het Nederlands Elftal op de Wereldkampioenschappen in Brazilië. En het was weer een vroegertje, of een latertje zo je wilt, al was het deze keer niet zo erg als afgelopen vrijdagnacht (of zaterdagochtend). Toen moesten we er om drie uur ’s morgens uit om de wedstrijd tegen Spanje te zien en nu begint de wedstrijd “al” om middernacht.
Afgelopen zaterdagochtend was het dik de moeite waard om ons bed uit te komen dus deze keer gingen we er zeker goed voor zitten. Ik had van tevoren nog wel een uurtje geslapen want het is vandaag tenslotte een gewone werkdag en de wekker loopt dus weer om zes uur af. Hoewel het Nederlands Elftal op geen stukken na het niveau haalde van de vorige wedstrijd was het door de spanning toch een mooie wedstrijd om te zien en het resultaat maakte alles goed.
Er waren vanmorgen dan ook weer felicitaties van met name Engelse collega’s en al vroeg een mailtje van een van mijn Australische collega’s waarin stond “Well…. I think we scared your boys a bit ! LOL”.
Van Filippijnse kant waren er nauwelijks reacties, want het leeft hier totaal niet. Voetbal is hier helemaal geen populaire sport en dat zie je al op straat, waar je in andere landen kinderen ziet voetballen spelen ze hier basketbal en in plaats van trapveldjes zie je hier dan ook overal basketbalveldjes. De Wereldkampioenschappen zijn hier helemaal geen onderwerp van gesprek en in de kranten staan de berichten erover niet op de voorpagina maar gewoon achterin op de sportpagina, achter het grote nieuws dat de San Antonio Spurs de NBA titel hebben veroverd in de Verenigde Staten.
Misschien is dat eigenlijk maar goed ook, want omdat ze niet naar het voetbal kijken hoef ik niet de hele dag uit te leggen waarom volwassen Nederlandse mannen allemaal gekleed in oranje jurken met enorme neptieten, geschilderde gezichten en een oranje kroespruik op hun hoofd naar voetbalstadions gaan...
