Ik krijg altijd ruim van te voren bericht dat het weer tijd is voor mijn verplichte jaarlijkse keuring en omdat ik altijd zorg dat ik daarmee op tijd ben schuift ieder jaar mijn keuring een weekje of wat op. Ik heb het net even nagekeken, drie jaar geleden was de keuring op 23 mei, twee jaar gelden op 8 mei, vorig jaar op 30 april en nu dus al op de 15e april. De keuring is in principe een jaar geldig maar dan zou ik iedere keer op het laatste moment moeten gaan en dat doe ik nou eenmaal nooit.

Vandaag waren we dus weer aan de beurt en ik zeg bewust "we" want Riet ging ook weer mee. Voor haar is de keuring op vrijwillige basis maar ze vindt het wel een prettig idee om zich ieder jaar even na te laten kijken. De keuring vond net als de voorgaande jaren plaats in de Healthway Clinic in het Alabang Town Center en daar gingen Riet en ik dus vanmorgen naar toe, gewapend met een verwijsbriefje van de bedrijfsarts.

Op dat verwijsbriefje stonden alle onderdelen vermeld waarop we gekeurd moesten worden en daar had Riet een groot probleem mee. Vervelend genoeg kwam ze daar pas achter toen we al in de kliniek zaten want ze had zoals gewoonlijk het briefje weer niet van tevoren gelezen. Er stonden namelijk onder andere een uitstrijkje en een stress-test (op een loopband) op. En daar was ze niet van gediend.

Haar humeur was toch al ver onder nul omdat we weer om zeven uur aanwezig moesten zijn en dat vind ze grote flauwekul aangezien de meeste dokters pas tegen negen uur (als je geluk hebt) binnenkomen. Ik snap het wel, dat vroege tijdstip is omdat je nuchter moet zijn voor onder andere de bloedafname, en ja, die lange wachttijden zijn inderdaad erg vervelend. Het briefje met alle nodige onderzoeken was echter de druppel, en uiteraard was alles mijn schuld.

Gelukkig konden we in plaats van op de dokters te wachten buiten de kliniek gaan ontbijten, en dat was volgens onze begeleidster zelfs noodzakelijk voor de stress-testen want die stond ook bij mij op het briefje. We gingen dus naar Starbucks waar langzaam aan het humeur van Riet wat opklaarde dankzij een lekker bakkie koffie en een croissant.

Dat bakkie koffie kreeg alleen voor mij nog een vervelend staartje. Toen na de bloedafname mijn bloeddruk werd gemeten was die een keurige 120-90, maar toen er opnieuw werd gemeten voor de stress-test was het ineens 140-90 en dat vond de verpleegster die de test zou afnemen niet goed. Ze ging bijna uit haar dak toen ze hoorde dat ik koffie bij mijn ontbijt had genomen want dat mag blijkbaar helemaal niet. Ja, wist ik veel, dan hadden ze dat moeten zeggen.

Afijn, ik moest verplicht een kwartier rusten. Daarna kwam ze opnieuw mijn bloeddruk meten en die bleek inderdaad gezakt. Alle elektroden werden op mijn bovenlijf geplakt en ik nam plaats op de loopband. Nog even een keertje meten zei ze, en jawel hoor, 140-100. Ik probeerde me er nog met een grapje vanaf te maken ("Wat had je dan verwacht als er een knappe verpleegster aan mijn lijf zit?") maar het had geen effect. Ze wees resoluut naar de stoel en ik moest weer een kwartier rusten.

Na de dokter geraadpleegd te hebben mocht ik dan toch gaan lopen op de band maar voordat ik de test af had stopte ze ermee. Onder het lopen werd om de zoveel tijd ook mijn bloeddruk weer gemeten en ze vond die veel te hoog worden. De dokter kwam erbij en maar vragen, "Bent U duizelig?", "Voelt U pijn in de benen?", Voelt U pijn op de borst?". Nee, niets van dat alles, ik zit drie keer in de week in de sportschool en daar is dit niks bij!

Dat wordt dus een babbeltje met de bedrijfsarts, al snap ik niet waarom als ze zelf al aangeven dat die koffie de oorzaak was. Na afloop moet ik overigens weer tien minuten rusten en daarna werd nog een keer mijn bloeddruk gemeten. En wat denk je? 120-80...

Riet zat toen nog te wachten op een consult bij de oorarts want ze blijkt vocht achter haar oor te hebben en daar had ze toch wel wat last van. Ze heeft nu medicijnen en ze moet oefeningetjes doen om het vocht weg te krijgen. Oh ja, dat uitstrijkje heeft ze afgezegd en die stress-test, daar maakt ze nog wel een keer een andere afspraak voor. Jaja...