Voedselvergiftiging
maandag 16 februari 2015
Nou dat was met nachtje wel de afgelopen nacht, en de dag van vandaag was ook al niet geweldig. Het was zelfs zo erg dat ik voor het eerst in ik denk iets van vijftien jaar een dag ziekteverlof heb moeten nemen dankzij wat ik denk een flinke voedselvergiftiging is.
Gisteravond gingen we zoals gewoonlijk op zondagavond op pad om ergens een hapje te gaan eten, en Riet wilde graag naar restaurant "Appenzeller". Het is een beetje uit de route maar het eten is er goed en ze hebben San Mig Light van de tap wat is altijd een pre bij mij. Riet was helemaal in haar knollentuin toen bleek dat ze weer eens erwtensoep op het menu hadden staan, en ik besloot iets van varkensrollade te nemen met gebakken aardappeltjes en rooie kool.
Wat er nu verkeerd is gevallen weet ik niet maar onderweg naar huis begon mijn maag te rommelen wat aanvoelde alsof er een centrifuge in zat die vuile onderbroeken en ongewassen sokken aan het draaien was. Ik bereikte nog maar net op tijd ons huis en het toilet, en even later wist ik dat het goed mis was. Niet alleen mijn maag speelde behoorlijk op, ook mijn darmen zaten zo te voelen verschrikkelijk in de knoop.
En dat heb ik geweten ook. De kramp werd steeds erger en ik moest met regelmaat naar het toilet sprinten waarbij er van twee kanten geofferd moest worden. Dat ging ook 's nachts door, dus nodeloos te vermelden dat ik niet bepaald lekker heb geslapen vannacht. Als ik niet op het toilet zat dan lag ik te kronkelen van de kramp, wat uiteindelijk om vijf uur in de ochtend pas zodanig minder werd dat ik in slaap ben gevallen.
Werken zat er vandaag dus niet in, en dat was hoofdzakelijk vanwege de kramp want mijn ingewanden voelden de hele dag aan alsof ik een trap van een paard had gekregen. In plaats van werken werd het een dag van veel thee, veel water, droge kaakjes en vanavond een kopje kippensoep. Want dat is nog steeds overal hetzelfde, als je ziek bent krijg je kippensoep.
De oorzaak is nog niet helemaal duidelijk. Volgens Riet kan het niet aan het eten van de "Appenzeller" liggen, maar de wens zal hier wel een beetje de moeder van de gedachte zijn want ze is natuurlijk bang dat ik nu niet meer naar haar favoriete restaurant wil.
Het zou ook zomaar kunnen dat het die bedorven hagelslag is geweest. Ik had voor de lunch een nieuw pak open gemaakt en na een paar happen wist ik al dat er iets mis was. Hoewel ik nog nooit van bedorven hagelslag heb gehoord zat er een hele rare en zelfs ronduit vieze smaak aan en het pak heb ik dus gelijk gekiept. Maar ja, die paar happen had ik al op.
Of was het toch misschien het ijs van het toetje bij "Appenzeller"? Wie het weet mag het zeggen...
Gisteravond gingen we zoals gewoonlijk op zondagavond op pad om ergens een hapje te gaan eten, en Riet wilde graag naar restaurant "Appenzeller". Het is een beetje uit de route maar het eten is er goed en ze hebben San Mig Light van de tap wat is altijd een pre bij mij. Riet was helemaal in haar knollentuin toen bleek dat ze weer eens erwtensoep op het menu hadden staan, en ik besloot iets van varkensrollade te nemen met gebakken aardappeltjes en rooie kool.
Wat er nu verkeerd is gevallen weet ik niet maar onderweg naar huis begon mijn maag te rommelen wat aanvoelde alsof er een centrifuge in zat die vuile onderbroeken en ongewassen sokken aan het draaien was. Ik bereikte nog maar net op tijd ons huis en het toilet, en even later wist ik dat het goed mis was. Niet alleen mijn maag speelde behoorlijk op, ook mijn darmen zaten zo te voelen verschrikkelijk in de knoop.
En dat heb ik geweten ook. De kramp werd steeds erger en ik moest met regelmaat naar het toilet sprinten waarbij er van twee kanten geofferd moest worden. Dat ging ook 's nachts door, dus nodeloos te vermelden dat ik niet bepaald lekker heb geslapen vannacht. Als ik niet op het toilet zat dan lag ik te kronkelen van de kramp, wat uiteindelijk om vijf uur in de ochtend pas zodanig minder werd dat ik in slaap ben gevallen.
Werken zat er vandaag dus niet in, en dat was hoofdzakelijk vanwege de kramp want mijn ingewanden voelden de hele dag aan alsof ik een trap van een paard had gekregen. In plaats van werken werd het een dag van veel thee, veel water, droge kaakjes en vanavond een kopje kippensoep. Want dat is nog steeds overal hetzelfde, als je ziek bent krijg je kippensoep.
De oorzaak is nog niet helemaal duidelijk. Volgens Riet kan het niet aan het eten van de "Appenzeller" liggen, maar de wens zal hier wel een beetje de moeder van de gedachte zijn want ze is natuurlijk bang dat ik nu niet meer naar haar favoriete restaurant wil.
Het zou ook zomaar kunnen dat het die bedorven hagelslag is geweest. Ik had voor de lunch een nieuw pak open gemaakt en na een paar happen wist ik al dat er iets mis was. Hoewel ik nog nooit van bedorven hagelslag heb gehoord zat er een hele rare en zelfs ronduit vieze smaak aan en het pak heb ik dus gelijk gekiept. Maar ja, die paar happen had ik al op.
Of was het toch misschien het ijs van het toetje bij "Appenzeller"? Wie het weet mag het zeggen...
