Morgenavond komen Martin en Sandra hier aan in Manila en Riet loopt al de hele week de dagen af te tellen. Erg veel hoeven we niet aan voorbereidingen te doen, een paar boodschappen en natuurlijk zorgen dat de logeerkamer klaar is. En daar hadden we een klein probleempje want het bleek dat we lekkage hebben bij de heetwateraansluiting van de wasbak in de badkamer. Niet meer dan druppels maar al die druppels bij elkaar zorgen op termijn toch voor een aardige plas dus heb ik gisteren nog even snel de technische dienst gebeld van ons bedrijf die dit soort zaken repareert.

Eigenlijk zaten we toch al te wachten op die technische dienst want vorige week hadden we ook al een probleem gemeld, met een lekkende afvoer van een van de gootstenen in de keuken. Daarvoor moest een nieuwe pijp worden besteld en als het woord ″bestellen″ valt op de Filipijnen word ik altijd heel zenuwachtig. De woorden die daaraan onvermijdelijk gerelateerd zijn hier zijn namelijk ″vergeten″, ″te laat″ en ″weet ik niet″. In mijn mailtje van gisteren over de lekkage boven had ik dus ook gelijk maar een herinnering gezet van ons probleem van vorige week. En jawel, vandaag stonden twee medewerkers op de stoep van de technische dienst die snel en vakkundig de reparatie in de keuken uitvoerden (het gerelateerde woord was deze keer dus ″vergeten″ ). De badkamer boven konden ze nog niks aan doen want ook daarvoor moest een nieuw stukje leiding worden besteld. Zucht.

Vandaag hebben Riet en ik nog gauw wat boodschappen gedaan en in de Festival Mall hebben we nog even gekeken naar de opvoering van een Kerstspel. Het was daar een drukte van belang vanwege de Kerstinkopen en erg lang zijn we dan ook niet gebleven.

We stonden vanavond net te verzinnen waar we een hapje zouden gaan eten toen Riet een sms-je van een van haar vriendinnen kreeg die voorstelde om met een stel naar het restaurant ″Appenzeller″ te gaan. Dat leek ons een prima idee, alleen moest een van ons tweeën dan wel rijden. Dat werd deze keer Riet want ik had vanmiddag al een biertje op en dan rijd ik dus niet. Het was erg gezellig maar Riet stelde op een gegeven moment voor om bij ons thuis nog wat te gaan drinken. En behalve de voortzetting van een gezellige avond en het feit dat ze dan zelf ook een neut kon nemen had ze daar deze keer nog een alternatieve reden voor. ″Dan gaat de avond lekker snel en is het gauw morgen, dan komen Martin en Sandra,″ zei ze…