Naar de Immigratiedienst
dinsdag 25 februari 2014
Samen met nog een collega werden Riet en ik vanmorgen om negen uur naar het kantoor van de immigratiedienst in Makati gebracht. De rit naar Makati ging vlot maar om bij het kantoor te komen duurde het langst omdat we dwars door het centrum moesten en omdat de chauffeur niet precies wist waar het was.
Het kantoor bleek gevestigd in de catacomben van een groot kantoorgebouw in een smal maar overvol gangetje. Bijna aan het eind was een zijgangetje van een meter of zes lang, net zo smal en ook stampvol, en daar waren de loketten. Onze begeleidster stoomde meteen door naar het achterste loket maar kreeg net als iedereen te horen dat onze formulieren weliswaar ingeleverd konden worden maar dat we net als iedereen moesten wachten tot onze namen zouden worden afgeroepen.
We vonden ondanks de drukte een zitplekje dankzij het principe opgestaan is plaats vergaan. Het was een drukte van belang in beide smalle gangetjes want alle nieuwkomers drongen steevast naar het achterste loket, kregen vervolgens net als iedereen te horen dat ze achteraan moesten aansluiten en moesten dus tegen de stroom in weer terug de andere gang in.
En zoals gewoonlijk ging het allemaal niet erg vlot. Er kwamen steeds meer mensen binnen maar er vertrokken er verhoudingsgewijs veel minder dus het werd steeds voller. Ondanks dat wachtte iedereen gelaten op zijn beurt terwijl op de achtergrond aan één stuk door het geratel te horen was van matrixprinters, het gestamp van stempels en het afscheuren van papier.
Na anderhalf uur werd eindelijk Riet als eerste afgeroepen, gevolgd door mijzelf en als laatste de collega die ook mee was. Bij het achterste loket moesten we onze visumkaart laten zien en kregen we ons formulier terug. Vervolgens moesten we naar een ander loket en kregen daar op vertoon van onze visumkaart een ander formulier waarmee we naar een derde loket moesten om te betalen.
Alle drie die loketten waren naast elkaar in datzelfde smalle gangetje maar in omgekeerde volgorde dus we moesten zo’n beetje tegen de stroom in van loket naar loket. Na betaling kregen we bij het derde loket weer een formulier waarmee we terug moesten naar het achterste loket. Daar werd ons eerste formulier weer ingenomen en kregen we op het laatste formulier een stempel. En daarmee waren we gelukkig klaar en zijn we voor een jaar van die visum ellende af.
Als tenminste die idioten de regels tussendoor niet weer veranderen...
