Het leven op de Filippijnen is in veel opzichten totaal anders dan in Nederland en daar hebben we vandaag weer een paar fraaie staaltjes van meegemaakt.

Riet kreeg vandaag bezoek van Sandra, de vrouw van een van mijn collega’s en een lid van het Outpost team. Sandra zou Riet helpen met het krijgen van een belastingnummer, wat nodig is als werkgeefster van een maid. Daarvoor moesten ze naar een belastingkantoor wat zich bevindt in een winkelcentrum niet ver van hier maar waar we nog niet zijn geweest.

Sandra had zelf de procedure ook doorlopen en die was, zo zei ze, in twee minuten klaar,. En je voelt hem al, dat was bij Riet dus niet het geval. Het mokkel wat na het invullen van alle formulieren bekeek wilde een trouwakte zien. Sandra gaf haar te verstaan dat dat helemaal niet nodig was en dat ze dat bij haar ook niet hadden gevraagd, maar dat maakte geen indruk. Sandra drong aan en het resultaat was een langdurig telefoongesprek met het hoofdkantoor.

Ondertussen vormde zich achter Riet en Sandra een lange rij wachtenden, en de ruimte werd toch al bevolkt door (volgens Riet) een miljoen mensen en een paar duizend rondrennende kinderen. En om het beeld helemaal compleet te maken, er stond ook nog een Karaoke machine in de ruimte waar veelvuldig gebruik van werd gemaakt. Uiteindelijk kwam het mokkel terug met de bevrijdende mededeling dat er toch geen trouwakte nodig was.

In totaal zijn Riet en Sandra geen twee minuten maar twee uur bezig geweest, maar het is wel gelukt, Riet staat nu officieel geregistreerd als werkgeefster. En zelf maakte ik ook nog een mooi staaltje Filippijnse folklore mee: op het werk was een kraan kapot en kijk eens op de foto hoe ze dat dan regelen...