Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Accu

IMG_0008a


Na de mislukte poging van zaterdag is het vandaag dan toch gebeurd, de kleine Monster is nu ook „geholpen”. Gistermiddag kwam er een sms-je van de dierenkliniek om de afspraak te bevestigen, we moesten haar vanmorgen om tien uur langs brengen en haar twaalf uur van te voren geen eten meer geven.

Dat langs brengen betekende wel dat Riet vroeg op moest om mij naar kantoor te brengen want ze had dan natuurlijk wel de auto nodig. En dat kwam op zich ook wel weer mooi uit want er moest ook een nieuwe sticker op de auto voor de toegang tot de Village, en dat kan alleen tussen negen en twaalf. Daarvoor moet je met auto en al naar het administratiekantoor want de sticker mag, om fraude tegen te gaan, alleen door iemand van de administratie worden opgeplakt. En hoewel we hier voor iedere administratieve handeling ruim een halve dag uittrekken was het regelen van de sticker zowaar in tien minuten voor elkaar.

Halverwege de middag kwam het sms-je van de dierenkliniek dat Monster weer wakker was en dat ze opgehaald kon worden. Thuis gekomen bleek ze nog zo gammel als een deur en viel ze eerst van de bank en toen van de trap terwijl ze erop probeerde te klimmen. Gaandeweg werd dat wel iets beter maar ze bleef eigenlijk de rest van de dag gammel.

Riet zou mij om vijf uur even oppikken van kantoor en dat werd weer een onverwacht bijzondere gebeurtenis. Zoals gewoonlijk als ze me ophaalt wachtte ze op de hoek bij het kantoor, maar ik bleef langer weg dan verwacht. Ik werd namelijk om tien voor vijf nog gauw een spoedvergadering in gesleurd en die duurde bijna een half uur. Ik kon gelukkig nog net een sms-je sturen dat ik wat oponthoud had, en omdat ze niet eist hoe lang het zou gaan duren zette Riet de motor maar uit. Toen ik aan kwam lopen wilde ze weer starten maar wat denk je, zo dood als een pier! Bij het omdraaien van de sleutel klonk er wel een klik en een zwakke reactie van de startmotor maar dat was alles. Overduidelijk de accu, die om niet helemaal duidelijke reden opeens totaal geen sjoege meer gaf.

Gelukkig had ik het telefoonnummer van de garage die daar maar vijf minuutjes vandaan is en die beloofden meteen te komen. Het duurde door de drukte van de spits nog tien lange minuten maar toen ze er waren was het probleem snel duidelijk, de klem op de min-pool van de accu was helemaal gecorrodeerd en dat zorgde voor slecht contact. Met een startkabel werd de auto gestart en om de accuklem schoon te laten maken reden we toch nog maar even gelijk langs de garage. Dat gebeurde op een manier die ik niet voor mogelijk had gehouden, gewoon met een plons water erover heen en een tandenborstel. En om het grondig te doen schroefden ze, met draaiende motor, de min-pool nog even los om ook eronder even te borstelen. Ik zou het denk ik niet zo gedaan hebben maar wat geeft het, het probleem is opgelost en het kostte allemaal nog niks ook…



Website van Willem en Riet