Het duurde voor Riet allemaal veel te lang maar zoals de Chinese wijsgeer Confucius al zei, ″Ongeduld maakt het wachten langer″. Ze heeft de hele dag naar websites zitten kijken waar je de actuele stand van zaken van vlucht KL807 kunt volgen en waar je dus precies kunt zien waar het vliegtuig zich op een bepaald moment tijdens de vlucht bevindt. Allemaal heel mooi die nieuwe techniek maar het vliegtuig vliegt er natuurlijk geen steek harder door, en we wisten bovendien vanochtend vroeg al dat ze met bijna drie kwartier vertraging waren vertrokken.

Het vliegtuig had onderweg blijkbaar niet veel tijd in kunnen halen want met nog steeds dik een half uur vertraging landden ze om half vijf vanmiddag op de luchthaven van Taipei voor de tussenstop. Vandaar is het nog maar anderhalf uur vliegen naar Manila en dankzij een kortere stop in Taipei bleef de uiteindelijke vertraging beperkt tot een kwartier en landden ze om tien over half negen vanavond op de luchthaven NAIA.

Doordat er voor de zaterdagavond opmerkelijk weinig verkeer was rond de luchthaven (waar het overigens wel het gebruikelijke gekkenhuis was) waren we met iets meer dan een half uur thuis en zaten we rond half tien op ons terras. Uit de koffers kwamen onze gebruikelijke bestellingen, Senseo Pads en drop, en deze keer ook een soort opblaasstoel voor in het zwembad zodat Riet kan gaan dobberen. We hebben gezellig zitten kletsen tot bij twaalven maar toen was het toch wel gebeurd en gingen de lichtjes uit.

Het eerste wat Martin overigens deed was een foto maken van ons zwembad om die naar zijn vrienden te mailen…