Op het moment ben ik nog steeds druk bezig met de vakantiefoto’s en ik ben inmiddels zover dat ik een eerste serie klaar heb staan op mijn website.

Tijdens het bekijken en bewerken van de foto’s krijg je altijd een goeie indruk van hoe de vakantie is geweest. Aan de foto’s is bijvoorbeeld te zien dat we toch best veel regen hebben gehad en beslist niet uitsluitend zonnige dagen. De problemen die ik heb gehad met de belichting zijn achteraf veroorzaakt door de grote luchtvochtigheid op met name Bali. Veel water in de lucht wordt door het menselijk brein gecorrigeerd en je hebt het daarom zelf niet in de gaten, maar de camera lens heeft dat correctie vermogen uiteraard niet en wordt er wel door belemmerd. Dat resulteert in veel „grijze” en dus vlakke foto’s terwijl het voor je eigen gevoel helemaal niet zo erg was.

De indruk die we van Indonesië in zijn algemeenheid hebben gekregen is dat het weinig verschilt van de rest van Zuid-Oost Azië, en dat met name de overeenkomsten met de Filipijnen erg groot zijn. Er is ook een heel groot verschil tussen arm en rijk en nauwelijks een middenklasse, maar zoals Riet opmerkte, zelfs de allerarmsten hebben in Indonesië nog wel een huisje van steen met op zijn minst golfplaten op het dak waar dat op de Filipijnen vaak muren van bedbodems opgevuld met karton en zeildoeken daken zijn. Er is ook veel overeenkomst met Maleisië en dat heeft dan weer hoofdzakelijk te maken met het feit dat ook Indonesië grotendeels islamitisch is en dat merk je op straat aan de kledij van de vrouwen.

Over Bali waren we toch wat minder enthousiast dan we hadden verwacht en dat had alles te maken met het massatoerisme in met name het stadje Kuta waar wij zaten. Er zitten met name heel veel Australiërs, en blijkbaar gelden er daarvoor reisbeperkingen. Zo moeten Australiërs minstens 110 kilo wegen om naar Bali te mogen, ze mogen geen nek hebben maar wel weer minstens drie tattoo’s hebben (en dat zijn alleen nog maar de vrouwen...). Voor Australische mannen geldt dat het verplicht is om bij de eerste de beste souvenir shop een hemd te kopen van het plaatselijke biermerk Bintang en daar dan de hele vakantie in te blijven lopen.

Nederlanders vind je ook heel veel op Bali, en samen met die Australiërs kun je op je vingers natellen wat dat doet voor het geluidsvolume. Maar gelukkig is er ook nog veel te genieten op Bali al moet je daarvoor dan wel de binnenlanden in. Over de stranden kunnend we kort zijn, die zijn smerig en liggen vol met stenen, van die stukken koraal waardoor je als je er op stapt meteen een wond aan je voet hebt. Waar die verhalen over die „prachtige stranden” vandaan komen snappen we echt niet want de Filipijnse stranden zijn vele malen mooier; en dat is geen chauvinisme, vergelijk mijn foto’s van deze vakantie maar eens met de foto’s die ik gemaakt heb op Boracay.

Er is echter één ding wat Indonesië onverslaanbaar maakt, en dat is het eten. Op een schaal van een tot tien krijgt het eten tijdens deze vakantie absoluut een vijftien. We hebben zelden een vakantie gehad met zulk lekker eten en het beste bewijs is dat Riet drie maaltijden per dag at. Ik mag niet zeggen hoeveel ze is aangekomen, maar ze zegt dat de weegschaal niet deugt…

Oh ja, mijn foto’s. Je kunt de eerste foto’s bekijken via deze website, klik onder „Links” op „Vakanties”, dan kom je op de pagina met al onze vakantiefoto’s. Rechts bovenaan onder „Foto Albums” staat als eerste „Vakantie Indonesië”, als je daarop klikt kom je op de juiste pagina. Er staan vijf albums op inmiddels en van ieder kun je een dia voorstelling starten. Veel plezier en laat even weten wat je er van vindt.