Terug naar Luzon...
maandag 09 juli 2012
Onze terugreis van Bohol naar Luzon, het eiland waarop Manila ligt, zou pas in de middag zijn maar de ervaring heeft geleerd dat je dan meestal toch niet veel meer doet, ondanks dat je in feite nog een hele ochtend te besteden hebt. En dat klopte ook vandaag, Riet had na het ontbijt en het pakken van de koffers geen zin meer om nog wat te ondernemen en bracht de rest van de ochtend lezend door. Ikzelf maakte nog een wandeling over Alona Beach, het strand onderaan de klif waar het Amorita Resort ligt, om nog wat foto’s te maken.
Om twaalf uur moesten we de kamer uit maar ons vervoer naar het vliegveld was pas om één uur dus we hadden nog ruim een uur om door te brengen. Dat deden we op het terras, totdat het tijd was om naar het vliegveld te gaan. We werden keurig weggebracht met een busje van het hotel, en om half twee stonden we op de luchthaven. Nou ja, „luchthaven”, dat is wel een groot woord want het is wat je noemt echt nog een vliegveld.
Voor degenen die niet anders gewend zijn dan luchthavens als Schiphol, met aankomsthallen en vertrekhallen en tax free shopping, dit is iets heel anders. De aankomsthal was al niet veel groter dan onze keuken, de vertrekhal bleek niet veel groter. Bovendien was er een grote verbouwing aan de gang die alles nog chaotischer maakte dan het normaal waarschijnlijk al was. Het wegen van de bagage ging op zo’n grote weegschaal met zo’n grote ronde wijzerplaat, zoals je die vroeger in groothandels zag. De ticket balie is een gewone toonbank, maar het uitdraaien van de tickets gaat dan wel weer op moderne apparatuur.
Het hele proces ging overigens verrassend snel, inclusief het betalen van de luchthavenbelasting aan een andere balie (20 pesos per persoon oftewel vijfendertig cent) en de security check. Dat alles dus in een ruimte ter grote van een twee garageboxen. En dat terwijl de vliegtuigen die er aankomen helemaal niet zo klein zijn, want er gaan in die Airbussen toch zo’n tweehonderd passagiers. Vrijwel iedere vierkante centimeter was dan ook bezet door de vertrekkende passagiers van drie kort op elkaar vertrekkende toestellen (Cebu Pacific, Zest Air en onze vlucht van Airphil Express).
Het bleek dat niet alleen het inchecken er vlot gaat. De eerste vlucht die arriveerde was Cebu Pacific en die was met twintig minuten weer weg, uitgeladen en ingeladen en al. Terwijl die vertrok kwam Zest Air binnen, en ons vliegtuig pas nadat dat van Cebu Pacific was vertrokken. Dat kan niet anders want als er twee van die Airbussen op het platform staan is het vol. Ons vliegtuig kwam pas om vijf voor half drie binnen terwijl we vijf voor drie zouden vertrekken, en wij dachten dus dat halen we nooit. Wat denk je, vertrokken we zelfs nog vijf minuten te vroeg!
Uiteindelijk waren we kwart voor vijf weer thuis in Ayala Alabang Village na een heerlijk lang weekend, wat zoals altijd veel te kort duurde...
