Ik heb al eens geschreven over de voor ons af en toe merkwaardige manier waarop hier bankzaken worden gedaan. Zelf hebben we tot nu toe nog geen serieuze problemen gehad maar we worden er regelmatig aan herinnerd hoe voorzichtig je hier moet zijn door verhalen van collega’s. Vanavond kregen we weer zo’n triest verhaal te horen.

We waren zoals gewoonlijk op vrijdagavond naar de Union Jack Tavern gegaan om daar een hapje te eten en meestal is het daar ook gezellig doordat veel collega’s er na het werk op vrijdagavond wat gaan drinken. Het was opvallend stil, waarschijnlijk doordat veel collega’s op dit moment op vakantie zijn, de enige aanwezige collega was iemand van het bedrijf Fluor waar wij mee samenwerken. We kenden hem omdat hij degene is waar we onze katten van hebben gekregen dus we nodigden hem uit om bij ons te komen zitten, en toen hoorden we het volgende verhaal.

Hij heeft een paar jaar in de Verenigde Staten gewerkt en in Canada, en heeft daar nog lopende zaken en ook nog een paar spaarrekeningen. Deze week was hij erachter gekomen dat er een grote hoeveelheid geld, en we praten echt over tienduizenden dollars, van zijn rekeningen was gehaald. Blijkbaar had iemand credit cards die hem waren toegestuurd naar zijn Filipijnse adres in handen gekregen. Hij had van de betreffende bank een bericht ontvangen dat die credit cards hem waren toegestuurd maar hij had ze nooit ontvangen. Daarover had hij de bank al bericht gestuurd maar het was dus al te laat.

De fraudeurs hadden brutaalweg de bank gebeld met zijn gegevens en allerlei dingen laten veranderen zodat ze vrijwel onbeperkte toegang hadden tot zijn tegoeden. Het betekent dat nu het meeste van zijn spaargeld weg is, en het is nu nog maar de vraag of hij dat geld ooit nog terugziet want de banken zijn niet erg toeschietelijk om toe te geven dat het door fouten van hun is mis gegaan. Daarbij is het uiteraard lastig om dat alles vanuit de Filipijnen telefonisch te regelen en hij zat dan ook behoorlijk in zak en as.

Het opsturen via de post van credit cards is een berucht lek in het systeem want zowel van de post als van de banken zelf is het bekend dat er personeel rondloopt wat betaald wordt door de georganiseerde misdaad om voor een paar honderd pesos per envelop dat soort zendingen te onderscheppen. Het is al verscheidene collega’s gebeurd, en op verschillende manieren. Er komen dan rechtszaken aan te pas en in vrijwel alle gevallen kost het je heel veel moeite en vaak ook veel geld om je gelijk te halen.

Stom genoeg werken de banken er aan mee, want ze sturen hier je credit card op terwijl die al geactiveerd is. Met andere woorden, iedereen die hem in handen krijgt kan er gelijk zonder problemen mee aan de slag. Zelfs je gewone bankpas is hier vrijwel niet beschermd zoals in Nederland met een chip. Er is wel een pincode die je nodig hebt om geld te kunnen tappen, maar als je er in een winkel mee betaald is er alleen een krabbeltje nodig op de betaalstrook, en dat betekent dat als je je kaart verliest dat de vinder of de dief er gewoon mee kan gaan winkelen totdat hij geblokkeerd wordt.

Dit verhaal maakte ons eens te meer duidelijk dat het voor ons hoognodig tijd wordt om ons gedrag wat geldzaken hier betreft drastisch te gaan herzien. Spijtig genoeg, en zeker voor mij, betekent dat terug naar contant geld...