Riet heeft vandaag eindelijk gedaan waar we eigenlijk al een behoorlijke tijd te laat mee waren. Onze katten moesten nodig naar dierenarts voor herhalingsspuiten, en we wilden ook van de gelegenheid gebruik maken om ze te laten chippen. Het kleine dierenhospitaal waar we altijd met de katten naar toe gaan doet dat allemaal, al vraag je je af waar het chippen hier eigenlijk goed voor is want er is nergens apparatuur aanwezig om zo'n chip uit te lezen, zoals in Nederland. Voor ons is het dan ook uitsluitend om het alvast geregeld te hebben voor als de katten te zijner tijd met ons mee terug gaan naar Nederland.

De vorige keren dat we naar de dierenarts zijn geweest met Monster en Abby gingen ze eigenlijk zonder problemen mee, we hoefden weinig moeite te doen om ze in de kooi te krijgen en ook bij de dierenarts zelf waren ze wel zichtbaar bang maar toch redelijk rustig. Dat was deze keer dus heel anders want de problemen begonnen al om ze in de kooi te krijgen, dat ging deze keer beslist niet van harte. Onderweg begonnen ze al te jammeren, en zelfs Abby wist een redelijk geluid te produceren terwijl ze normaal gesproken niet eens fatsoenlijk kan miauwen.

De behandeling bestond behalve uit het chippen een injectie tegen de kattenziekte, iets waar je hier met al die wilde katten (er zitten er een paar duizend in de Village alleen) gerust voorzichtig mee mag zijn, en een ontworming. Tot verbazing van de dierenarts waren ze allebei vrij van vlooien, ook iets wat hier een zeldzaamheid is vanwege al die wilde katten waar ze hoe dan ook mee in aanraking komen als ze naar buiten gaan. Ook Riet was trouwens verbaasd want ook met het vlooienspuitje waren we niet echt zorgvuldig geweest de laatste tijd. Blijken zorgen de dames dus toch goed voor zichzelf.

De behandeling ondergingen ze erg onrustig, de kleine Monster zat te beven als een rietje en had bij temperatuur meeting, van de opwinding waarschijnlijk, dik negenendertig graden koorts. Maar gelukkig is alles goed afgelopen voor ze, al heeft Monster de verdere dag nijdig rondgelopen, Riet overduidelijk vermijdend. Abby was zoals altijd wat rustiger, en die ging tot onze stomme verbazing 's avonds zelfs helemaal uit zichzelf in de kooi liggen…